R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Op dit forum verschijnen er af en toe topics van mensen die teveel nadenken en hier veel last van ondervinden. Onderstaande post had ik al in een ander topic geplaatst maar dat topic bloedde al snel dood. Aangezien het een lange reactie was waar ik veel tijd in had gestopt, vond ik het jammer dat er geen leuke discussie ontstond. Vandaar dat ik even apart een topic open. De TS uit het vorige topic was al een beetje aan het mediteren om het dwangmatige denken iets te verzachten. Mijn post ging over hoe het verstand ons vaak in de weg staat en hoe dat precies werkt.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Met mediteren om het dwangmatige denken te verzachten zit je in de goede richting alleen is het eigenlijk symptoombestrijding op die manier. Er is ook nog een bepaald inzicht nodig in de werking van je verstand.
Mensen moeten zich goed beseffen dat hun verstand een INSTRUMENT is dat wij hebben "gekregen" van de evolutie. Een slang heeft zijn gif, een luipaard zijn snelheid en wij hebben ons verstand.
Verstand = instrument
Dit instrument is het meest machtige instrument dat de evolutie ooit heeft voortgebracht. Het stelde ons in staat om de wereld om ons heen te begrijpen en om taal te ontwikkelen waardoor wij beter konden samenwerken en (ingewikkelde) ideeën konden overdragen op de volgende generatie.
Het verstand heeft ons apen naar de maan gebracht, het verstand heeft allerlei geheimen van het universum ontrafeld (bijv. E=mc2). Het verstand neemt dus nogal een belangrijke rol in, in ons leven. Zonder het waren wij nog apen. Dit is erg belangrijk. Wij onderscheiden ons DOOR het verstand, maar wij zijn NIET ons verstand.
In de loop der tijd heeft zich een "gevoel van jezelf" ontwikkeld IN je verstand, in je geheugen. Informatie wordt opgeslagen in je hersenen of verstand en aan de hand daarvan vormen wij een beeld van de wereld om ons heen, maar wij vormen zo ook een beeld van ons zelf, met de nadruk op BEELD van ONSZELF.
Dit beeld van onszelf noemen wij het ego. Van het woord ego zijn meerdere interpretaties, ik bedoel hier: ego = een op het verstand gebaseerd gevoel van jezelf.
Het ego
Het verstand produceert gedachten, dat is de manier waarop het de wereld kan bevatten. Nadat wij een ego hadden ontwikkeld, leek het voor ons of de gedachten werden geproduceerd door het ego, dus door onszelf! Maar bedenk je dus goed dat jij NIET je ego bent. Het ego is een BEELD van jezelf, het is niet de laatste waarheid over wie jij bent.
Veel mensen geloven dat ze niet kunnen ophouden met denken omdat je niet zou kunnen functioneren zonder gedachten. Ik denk dus ik besta zeg maar. DIT IS ONZIN. Jij bent veel meer dan je gedachten. Je hebt je gedachten niet constant nodig bij alles wat je doet. Minstens 80% van je gedachten zijn totaal niet constructief en productief. Toch denken we de hele dag door, een verslaving.
Dit gebeurt omdat het verstand een instrument is gegeven aan ons door de evolutie om te OVERLEVEN. Inmiddels hebben wij in het westen voldaan aan onze primaire levensbehoeften. Dus wat voor overleven praten we dan over? In dit geval het overleven van ons ego, het beeld dat wij van onszelf hebben en wat in grote mate wordt beïnvloed door wat anderen van ons denken.
Dat machtige instrument het verstand is zijn doel dus voorbijgeschoten en is gedegradeerd tot het levend houden van ons zelfbeeld, niet de levende mens achter dat zelfbeeld. We denken ons soms suf over totaal nutteloze dingen.
De oplossing hiervoor is meer leven in het nu. Genieten van het moment is belangrijk, piekeren over iets wat in de toekomst misschien kan gaan gebeuren niet. Natuurlijk is het belangrijk om te plannen, maar lang obsessief nadenken over kleine dingen die geen invloed hebben op jouw overleven in de echte wereld, dat is uiteraard kansloos.
Het probleem ligt hem in onze identificatie met het ego en onze gedachten. Gedachten zijn middelen om de wereld te begrijpen. Deze worden op hun beurt weer geproduceerd door het verstand. Het verstand is dus een instrument en een gedachtengenerator, maar het is NIET wie jij bent!!
De observeerder
Jij bent de observeerder van je gedachten, DAAR ligt je ware identiteit. Datgene wat de gedachten voorbij ziet komen en ze hoort, dat is de observeerder en DAT ben jij. Zo gauw die observeerder niet observeert maar "naar de gedachte toespringt" en zich ermee identificeert, dan hou jij op de observeerder te zijn en word jij je ego.
Het ego en de observeerder zijn dus twee verschillende dingen: het ego is een op het verstand gebaseerd gevoel van jezelf, voornamelijk geïnteresseerd in het "overleven" in een wereld waar we allang overleven. Het houdt zich bezig met: is dit de juiste kleur eyeliner, is deze broek hip genoeg, gedraag ik me wel precies zoals anderen dat willen zien, enz.
De observeerder dat is je ware natuur en de observeerder hoort het verstand te gebruiken, niet andersom! De observeerder hoort helemaal niet de sprong naar de gedachte te maken en zich ermee te identificeren. De observeerder moet van een afstandje kijken naar de gedachten en hoort zich er niet mee te identificeren. Het verstand is immers een instrument.... een instrument dat gebruikt moet worden door JOU en niet andersom.
Het verstand heeft het ego voortgebracht en het is dit ego dat de macht heeft overgenomen VAN JOU! Zie het als een computervirus dat de macht heeft overgenomen van de computer. Maar hoe komen wij af van dit virus? Dat moeten we doen door te beseffen dat wij onze gedachten niet zijn. Hou op met de identificatie met je verstand! Ook al produceert het gedachten die beginnen met "ik"....
Wanneer er in jouw hoofd een gedachte voorbijkomt waarin het woordje "ik" zit, dan gaat het niet over jou, maar die "ik" is dus het ego, het op het verstand gebaseerde gevoel van jezelf. Dit is heel moeilijk te bevatten allemaal, maar vraag wanneer iemand zegt:
"Ik word zo moe van mezelf", "Ik kan niet meer leven met mezelf".....
Wie zijn dan die ik en die zelf? Wie is die ik die met zichzelf moet leven? Zijn bovenstaande zinnen misschien gedachten waarbij onze ware natuur even naar boven komt? Je echte ik, de observeerder, die samen moet zien te leven met de eeuwige kwelgeest, het ego?
We zullen de identificatie moeten doorbreken om jezelf echt te vinden. Ik snap dat ik hier in deze post niet goed duidelijk kan maken hoe het nou precies in elkaar zit... Maar misschien dat je iets herkent of dat je het wel interessant vindt. Goede boeken om te lezen zijn "De kracht van het nu" van Eckhart Tolle of "Radical Honesty" van Brad Blanton. Het eerste boek is het meest diepe maar wanneer je het gewoon niet ziet, kan het snel totaal oninteressant worden. Dan kan het tweede boek erg goed zijn omdat het meer gebruikt maakt van een praktische aanpak. Ongetwijfeld zullen er veel meer boeken zijn, maar ik raad toch iedereen aan om De kracht van het nu op z'n minst te proberen.
De Kracht van het Nu
Toen ik dat boek voor het eerst las, wist ik dat ik dat ene had gevonden waarna ik m'n hele leven zocht. Ik heb ook altijd veel gepiekerd en werd hier depressief van enz. Toch wist ik dat ik iets verkeerds deed en dat er toch een manier moest zijn om iets te doen aan dat obsessieve denken? Het was verdomme m'n eigen hoofd!! Ik heb m'n hele lichaam onder controle, maar het belangrijkste, het verstand had ik niet onder controle. Dat vond ik op z'n minst erg vreemd. Maar goed, ik had geen kader waarbinnen ik moest zoeken naar een oplossing voor dit probleem. Daarom deed ik het maar af als een hersenspinsel.
Tot dus die ene dag kwam jaren later, toen ik de Kracht van het Nu op de deurmat kreeg. Na het lezen van een aantal bladzijden wist ik dus dat het de identificatie met het verstand was, de sprong van de observeerder naar de gedachte, dat mij al die jaren in de weg had gestaan. Op dat moment zag ik dus de ware natuur van mijn ego: het is nep en bestaat alleen bij de gratie van JOUW identificatie met dat ego.
Op dat moment doorbrak ik de identificatie met mijn ego en was ik VRIJ!!! Vrij van die eeuwige kwelgeest die m'n leven af en toe een hel maakte. Op dat moment kreeg ik vijf golven van geluk door me heen, beginnend bij m'n tenen, eindigend in m'n hoofd. De ene golf was nog intenser dan de andere... Ik begon weer te denken toen ik bang werd dat ik zou klaarkomen (
) aangezien ik nog nooit in m'n leven een mentaal orgasme had gehad.Maar dat was het dus, een mentaal orgasme, vijf achter elkaar, de 1 nog intenser dan de andere, alsof m'n hele lichaam vierde dat het verlost was van die "duivel", het ego. Dat kleinzerige beperkende gedrocht dat zich als het ware "genesteld" had in m'n hersenen.
Ik ben nu degene die meestal de macht heeft, niet m'n ego, hoewel m'n ego nog steeds macht over me heeft. Ik identificeer me nog vaak genoeg met m'n gedachten. Old habits die hard. Maar down raken of lang piekeren over dingen? No way. Die macht heeft m'n ego niet meer over me. Zo gauw ik me kut voel weet ik namelijk waar dat klote gevoel vandaan komt: De identificatie met m'n ego. Het is het ego dat problemen uit het niets creëert, onder het motto van "overleven" waar dat allang niet meer nodig is.
Flow
Ik kan tegenwoordig m'n gedachten gewoon stopzetten. In het begin kun je dat 2 seconden, dan 5, dan 10 enz. Wanneer je dat doet ben je opeens gelukkig en je ziet de wereld veel voller en alles is 1 hoe vaag en zweverig dat ook mag klinken. Om even aan te geven dat dat niet zo zweverig is als het lijkt: in de sport kennen ze het begrip "flow". Dat is een staat van zijn waarbij het verstand naar de achtergrond verdwijnt en iets anders de controle overneemt. Op zo'n moment is de sporter 1 met zijn omgeving en DAAROM voelt de sporter alles perfect aan en kan het komen tot uitzonderlijke sportprestaties waar wij ons over verbazen.
Dit soort momenten van flow lijken een uitzondering te zijn, maar door bewustwording en zelfreflectie kunnen wij als mensen naar zo'n staat van zijn toe. Deze staat van flow zal de norm moeten worden in onze maatschappij i.p.v. de staat van zijn waarbij wij ons identificeren met ons verstand. Het verstand deelt de wereld onder in dingen, het fragmenteert en snijdt ons af van de rest van de wereld. Daarom is de wereld zoals ie is vandaag de dag. Wij zullen nooit echte beschaving kennen zolang wij ons identificeren met ons verstand. Wij moeten naar een andere staat van zijn, die van voorbij het verstand, die toestand van flow, waarbij de observeerder de macht overneemt van het verstand. Deze toestand alleen zal ons werkelijk het leven laten ervaren in al zijn volheid. Dan pas zullen wij weten wat echte liefde is en wat echt geluk is.
Radical Honesty
In de vorige topics kwam het boek Radical Honesty ook regelmatig naar voren. Eerlijk zijn is ook een manier om jezelf te verlichten van je ego. Dit wordt in dit boek geniaal uiteengezet. Een heerlijk bot boek met een ongelooflijk veel wijsheid geschreven. Het idee erachter is ongeveer uit te leggen op deze manier:
Veel van je energie gaat zitten in het hooghouden van een zelfbeeld, je ego. Veel mensen spiegelen zich aan anderen, aan wat de maatschappij zogenaamd van hen verwacht. Wanneer je dus probeert te voldoen aan een bepaald beeld, wat bijna altijd een beeld van perfectie is en dus niet haalbaar, zul je hier en daar moeten liegen of in ieder geval informatie moeten achterhouden.
Ook zul je serieuzer met niet belangrijke dingen omgaan. Je denkt dan nl. dat het bereiken van dat ideaalbeeld je geluk zal opbrengen. Er zal dus veel energie gaan zitten in het opbouwen en in stand houden van dat zelfbeeld. Eerlijkheid is dan juist eerder gevaarlijk. Niemand zal voldoen aan het ideaalbeeld als ze eerlijk zijn over zichzelf, gewoon puur omdat niemand perfect is. Dat ideaalbeeld bestaat alleen in Hollywood en glamourbladen en is compleet subjectief uiteraard.
Door eerlijk te zijn saboteer je je eigen ego in zijn doel om het perfecte ideaalbeeld te bereiken. Vandaar dat eerlijkheid een grote rol kan spelen in verlichting. Het is nl. een manier om veel macht van je ego te ontnemen.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Deel 9 alweer dus. Inmiddels zijn er al heel wat levens positief beïnvloed door de Kracht van het Nu, de wereldwijde bestseller geschreven door Eckhart Tolle. Dit zie ik in mijn persoonlijke leven gebeuren en ook hier op het forum zijn er steeds meer mensen die er baat bij hebben
Hier nog even een link naar een geweldig youtube filmpje (met dank aan DaneV). In dit filmpje wordt een beeld geschetst van een ervaring die parallellen vertoont met de stof die wordt behandeld in De Kracht vh Nu. Dit wordt allemaal heel helder uitgelegd door een wetenschapper dus misschien dat dat de "zweverigheid" van dit topic wat wegneemt voor sommige mensen:
How it feels to have a stroke
Sam Harris over de materie die besproken wordt in dit topic
Voor degenen die Sam Harris nog niet kennen, hij heeft een PhD. in de neurowetenschap en is een van de meest intelligente mensen die we op dit moment hebben op onze planeet. Deze man weet zijn betogen en argumenten zo ongelofelijk helder te verwoorden dat het werkelijk een genot is om naar hem te luisteren. Voor velen is hij een voorvechter van het atheisme, maar Harris zelf zal zich nooit op die manier beschrijven.
Hij is een man van de wetenschap, die ook doet aan subjectieve waarheidszoeking met name door meditatie. Mede hierdoor krijgt hij zoveel helderheid in zijn denken dat hij een fenomeen is in de wetenschappelijke wereld. Neem bijvoorbeeld zijn boek "The Moral Landscape" waarin hij uitlegt hoe de wetenschap wel degelijk iets kan zeggen over moraliteit.
The Moral Landscape - How science can determine human values
http://www.samharris.org/site/full_text/the-moral-landscape/
Sam Harris breathes intellectual fire into an ancient debate. Reading this thrilling, audacious book, you feel the ground shifting beneath your feet. Reason has never had a more passionate advocate.
— Ian McEwan, author of Atonement, winner of the Man Booker Prize for Amsterdam.
A lively, provocative, and timely new look at one of the deepest problems in the world of ideas. Harris makes a powerful case for a morality that is based on human flourishing and thoroughly enmeshed with science and rationality. It is a tremendously appealing vision, and one that no thinking person can afford to ignore.
— Steven Pinker, Professor of Psychology at Harvard University, author of How the Mind Works and The Blank Slate.
I was one of those who had unthinkingly bought into the hectoring myth that science can say nothing about morals. The Moral Landscape has changed all that for me. Moral philosophers, too, will find their world exhilaratingly turned upside down, as they discover a need to learn some neuroscience. As for religion, and the preposterous idea that we need God to be good, nobody wields a sharper bayonet than Sam Harris.
— Richard Dawkins, author of The Selfish Gene, The God Delusion, and The Greatest Show On Earth
Reading Sam Harris is like drinking water from a cool stream on a hot day. He has the rare ability to frame arguments that are not only stimulating, they are downright nourishing, even if you don’t always agree with him! In this new book he argues from a philosophical and a neurobiological perspective that science can and should determine morality. As was the case with Harris’ previous books, readers are bound to come away with previously firm convictions about the world challenged, and a vital new awareness about the nature and value of science and reason in our lives.
— Lawrence M. Krauss, theoretical physicist, Director of the Origins Project at Arizona State University, author of The Physics of Star Trek and Quantum Man: Richard Feynman’s Life in Science.
Mocht je ooit in een discussie geraken over de zin of onzin van verlichting en introspectie, laat dan die persoon die niet op 1 lijn zit met je de volgende filmpjes bekijken. Het zijn ook met name de atheïstische rationalisten die de materie uit dit topic onder de noemer religie of zweverigheid willen plaatsen en laat nou net Sam Harris 1 van de grote helden zijn van deze groep mensen.
De volgende lezing is zeer de moeite waard en ik raad iedereen dan ook aan deze lezing te kijken. Vanaf 23:50 wordt het echt interessant omdat het perfect raakt aan de materie uit dit topic en het commentaar van de critici op dit topic:
Links naar vorige delen
R&P / Teveel nadenken - waarom?
R&P / Teveel nadenken, waarom? Kracht van het NU topic #2
R&P / Teveel nadenken - Kracht van het nu #3
R&P / Teveel nadenken - Kracht van het Nu topic #4
R&P / Teveel nadenken - Kracht van het Nu topic #5
R&P / Teveel nadenken - Kracht van het Nu topic #6
R&P / Te veel nadenken - Kracht van het Nu topic #7
R&P / Te veel nadenken - Kracht van het Nu topic #8
Overige links
Hier ook nog een link naar een lezing van Eckhart Tolle - The flowering of Human Consciousness:
The flowering of Human Consciousness
En nog een link naar een helder geschreven artikel van een succesvolle zakenman. Iemand die zegt waar het op staat en geen zweverige termen gebruikt om de succesvolle toepassing van de Kracht van het Nu uit te leggen:
http://www.stevepavlina.com/blog/2006/05/the-power-of-now/
Recensies
Verder krijgt De Kracht van het Nu veel goede recensies van lezers:
Recensies op [url=www.bol.com]bol.com[/url]
Recensies op amazon.com
Recensies Radical Honesty:
Recensies op Amazon.com
Recensies Ontwaken in de Droom:
Recensies op [url=www.bol.com]bol.com[/url]
Recensies op amazon.com (engelse versie)
Disclaimer:
Dit topic is bedoeld om een idee te delen met anderen, dus niet om mensen meteen te overtuigen van een bepaalde denkwijze. Psychologie is een interessant en waardevol iets en mocht je de ideeën in deze reeks interessant vinden ga dan vooral zelf op onderzoek uit!
Als het wat meer filosofisch bedoeld is, dan heb ik daar in principe geen problemen mee. Ik kan filosofie zo nu en dan zeker wel waarderen. Wat ik hier jammer aan vond, was dat Tolle in het eerste stuk van het boek (zeg de eerste 60-70 bladzijden) behoorlijk concreet en praktisch is, waarbij je bij de wat filosofischere stukken nog wat door het zweverige heen kan lezen, maar vervolgens omslaat naar stukken tekst waarbij het concrete en praktische voor mij een beetje verdwijnt. Door het zweverige heen lezen gaat hier een stuk lastiger, aangezien er dan niet veel overblijftquote:Op dinsdag 16 april 2013 00:50 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
En dat refereren naar Jezus en God dat hoeft van mij ook niet en dat een steen bewustzijn heeft moet je niet te letterlijk opvatten. Dat is meer een soort van filosofische gedachte, die tot op zekere hoogte op waarheid berust. Het woord bewustzijn is alleen zo verwarrend als je het eigenlijk maar op 1 manier kent. Dat terwijl bewustzijn eigenlijk een heel vaag en abstract begrip is. Ik denk dat veel mensen het ook snel verwarren met zelfbewustzijn, wat weer van een heel ander niveau is uiteraard.
.Zo had ik het nog niet begrepen, dat klinkt niet heel gek. Maar vooralsnog doen dit soort analyses mij heel weinig. Wellicht verandert dat als ik wat meer gelezen heb, ik vind het sowieso interessante materiequote:Op dinsdag 16 april 2013 09:13 schreef Gray het volgende:
Het idee achter dat alles een bewustzijn zou hebben komt uit een simpel stukje analyse, namelijk dat het ontbreken van een fundamentele 'ik' maakt dat iets als een ziel niet in ons bestaat. Ook ons bewustzijn is niet een fundamenteel bestaand iets, gezien de skandha's in het boeddhisme (of het feit dat het iets anders nodig heeft om te bestaan). Daarbij komt nog dat uiteindelijk alles in ons universum van licht/materie gemaakt is, afkomstig van dat ene moment voor de Big Bang.
Zou je deze gegevens doortrekken, dan kan je stellen dat wij fundamenteel gezien niet meer bewustzijn hebben dan een steen. Of omgekeerd, een steen is net zo bewust als wij. Door onze illusie van 'ik' maken we er een hele poeha van. Alles is één, waarbij zowel wij als een steen slechts golfjes zijn in een oceaan. Die oceaan kan het 'Grote Bewustzijn' genoemd worden, de Tao, God, of welk naampje je ook wil geven aan het beestje. Uiteindelijk is het simpelweg dat wat is, en dat is helemaal okay.
.
Als het praktische je meer interesseert is lezen over Zen misschien wat voor jou. D.T. Suzuki schreef Introduction to Zen Buddhism. Zelf lees ik de Selected writings of D.T. Suzuki, Zen Buddhism.quote:
[..]
Als het wat meer filosofisch bedoeld is, dan heb ik daar in principe geen problemen mee. Ik kan filosofie zo nu en dan zeker wel waarderen. Wat ik hier jammer aan vond, was dat Tolle in het eerste stuk van het boek (zeg de eerste 60-70 bladzijden) behoorlijk concreet en praktisch is, waarbij je bij de wat filosofischere stukken nog wat door het zweverige heen kan lezen, maar vervolgens omslaat naar stukken tekst waarbij het concrete en praktische voor mij een beetje verdwijnt. Door het zweverige heen lezen gaat hier een stuk lastiger, aangezien er dan niet veel overblijft
Meer entertainmentwaarde vind je bij Alan Watts, die mooi samenvatte:
Mindfulness met aardappels.quote:Zen does not confuse spirituality with thinking about God while one is peeling potatoes. Zen spirituality is just to peel the potatoes.
Is ook niet belangrijk. De boeddha zelf reageerde ook niet op vragen daarop, want niet praktisch, maar metafysisch.quote:[..]
Zo had ik het nog niet begrepen, dat klinkt niet heel gek. Maar vooralsnog doen dit soort analyses mij heel weinig. Wellicht verandert dat als ik wat meer gelezen heb, ik vind het sowieso interessante materie
Het idee is dat verschillende vormen en maten van bewustzijn bestaan. Een mens is zelfbewust, een aap is zelfbewust, een bloem is zelfbewust, een steen is zelfbewust, etc. Allemaal in andere mate. Geef me een tik en ik zeg au. Geef een aap een tik en hij krijst. Geef een bloem een tik en hij knakt. Geef een steen een tik en hij breekt. Bewustzijn zou zijn als een golf in de zee; vormen van het oneindige vormeloze.quote:
Bewustzijn gaat toch heel simpel over het kunnen reflecteren op het eigen gedrag, het gedrag van anderen, verplaatsen in het gedrag van anderen, begrijpen dat men leeft in plaats van gewoon te leven, etc. ? Dat heeft een steen niet, dus in mijn ogen vrij onzinnig. Ik weet niet precies hoe het wordt gebracht door degenen die dit verkondigen, maar zo vind ik het nogal blabla. Natuurlijk zijn wij allemaal uit dezelfde fundamentele bouwblokken opgebouwd, maar the whole is more than the sum of its parts.
Daarnaast is het allemaal verbonden. Ga zitten in het bad en het waterpeil stijgt. Het water induwen op de ene plaats, duwt het omhoog op een andere plek. Dat omschrijven sommigen als een vorm van bewustzijn.
Zoiets vindt ook plaats bij alles dat massa heeft, omdat alles dat massa heeft zwaartekracht uitoefent op de omgeving, hoe miniem dat ook is. Dan is er ook nog elektromagnetisme en weet ik wat niet.
Allemaal verschillende zienswijzen of redenen om stellingen over bewustzijn te ondersteunen, maar is vooral intellectuele kennis. Tenminste, zolang je niet leeft met de realisatie dat álles verbonden is met elkaar. Zij die dat wel doen leven niet als 'dat en ik', maar als 'het'. Mediteren en bodyscans kunnen helpen om die ervaring te induceren.
Laat dat stemmetje maar lekker lallen. Lekker bezig!quote:Update:
Inmiddels ben ik nu dik 3 weken bezig met iedere dag mediteren (15min in de ochtend). Daarnaast ben ik eind vorige week begonnen met in de avond ook nog 30min body scan. Het is best frustrerend niet echt het idee te hebben dat je er iets mee bereikt. Ik weet het, je moet geen doelen hebben, maar je doet dit uiteindelijk toch om beter in je vel te gaan zitten. Al is het maar omdat je je anders tegen je problemen aankijkt. Ik vind het echter niet vervelend om te mediteren of de body scan te doen, en ik probeer het gewoon vol te houden. Ik heb niets te verliezen, en alles te winnen. It can only get better from here. Maar toch er is natuurlijk dat ongeduldige stemmetje dat verwacht dat patronen die in 25 jaar opgebouwd zijn in een paar dagen als sneeuw voor de zon verdwijnen.
Merk je al wat op sinds je dat doet, qua gevoel of dagelijkse beleving?
Hmm ja beetje een semantische discussie eigenlijk. Het is maar hoe je het definieert.
Of ik al iets opmerk.... hmm. Eigenlijk niet echt. Nog steeds veel negatieve gedachten en nog steeds veel onzekerheid / laag zelfbeeld. Maar zoals ik al zei, dat interesseert me niet, ik ga vrolijk door. Ik kan niet binnen 2-3 weken weten of iets voor mij werkt of niet, houd ik mezelf maar voor. Zeker niet als je bedenkt dat ik die body scans pas een paar dagen doe en daarvoor maar een kwartiertje per dag mediteerde wat natuurlijk niet zoveel is. Ik denk dat meditatie, zeker in het begin, een heel nuttige tool is. Ben wel benieuwd wanneer die doorbraak komt. Gewoon in de zin van dat ik überhaupt iets merk.
Ik moet me denk ik ook wat meer gaan houden aan 1 soort meditatie. Ik doe nu een beetje alles door elkaar.
1. Niets doen (gedachten stoppen wanneer ze komen)
2. Focus op adem (gedachten stoppen wanneer ze komen)
3. Gedachten gewoon laten komen en ernaar kijken
Of ik al iets opmerk.... hmm. Eigenlijk niet echt. Nog steeds veel negatieve gedachten en nog steeds veel onzekerheid / laag zelfbeeld. Maar zoals ik al zei, dat interesseert me niet, ik ga vrolijk door. Ik kan niet binnen 2-3 weken weten of iets voor mij werkt of niet, houd ik mezelf maar voor. Zeker niet als je bedenkt dat ik die body scans pas een paar dagen doe en daarvoor maar een kwartiertje per dag mediteerde wat natuurlijk niet zoveel is. Ik denk dat meditatie, zeker in het begin, een heel nuttige tool is. Ben wel benieuwd wanneer die doorbraak komt. Gewoon in de zin van dat ik überhaupt iets merk.
Ik moet me denk ik ook wat meer gaan houden aan 1 soort meditatie. Ik doe nu een beetje alles door elkaar.
1. Niets doen (gedachten stoppen wanneer ze komen)
2. Focus op adem (gedachten stoppen wanneer ze komen)
3. Gedachten gewoon laten komen en ernaar kijken
Ik denk dat het laatste wat je wil doen is gedachten willen stoppen omdat dat veronderstelt dat gedachten iets zijn waar je iets mee moet doen of dat ze anders zouden moet zijn (wat ook niet meer dan een gedachte is ''zou moeten zijn'').
Wat je aandacht geeft groeit en verzetten ergens tegen is de grootste vorm van aandacht geven, dat is juist niet de bedoeling.
Leer er afstand van nemen, enkel waarnemen en aandacht in het nu houden, merk het op als je in gedachten zit en weer terug naar het nu. Het gaat om het niet meer identificeren ermee, niet dat het er niet meer 'zou moeten zijn'. Als je gedachten er niet waren kon je ook niet leren je er niet meer mee te identificeren
Wat je aandacht geeft groeit en verzetten ergens tegen is de grootste vorm van aandacht geven, dat is juist niet de bedoeling.
Leer er afstand van nemen, enkel waarnemen en aandacht in het nu houden, merk het op als je in gedachten zit en weer terug naar het nu. Het gaat om het niet meer identificeren ermee, niet dat het er niet meer 'zou moeten zijn'. Als je gedachten er niet waren kon je ook niet leren je er niet meer mee te identificeren
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Lang geleden dat ik hier gereageerd heb. Dit is wellicht niet helemaal ontopic, maar zou het toch even hier willen plaatsen.
De denkwijze van de non-dualiteit geeft me toch wel enige rust. Vooral dat alles en iedereen is hoe het/hij/zij is, en het niet anders kan zijn. Dat je zelf helemaal niet zoveel invloed/controle hebt op alles, wat wel door de meeste mensen zo wordt gezien. En gedachten zijn er gewoon, ze hoeven niet als positief of negatief beoordeeld te worden, je hoeft er niet in mee te gaan.
Alleen kan ik deze denkwijze niet helemaal samen laten gaan met de psychologische hulpverlening die me geboden wordt. Ik had al eerder gemerkt dat cognitieve therapie me niet op de lange duur helpt als het gaat om zelfbeeld/zelfvertrouwen op sociaal vlak. Het geeft zeker veel inzicht in de gedachten, maar je moet dan toch weer met die gedachten aan de slag, en dat wil ik juist eigenlijk minder doen.
Maar misschien kan iemand hier zijn visie op het volgende eens geven:
Omdat ik door een vervelend verleden veel problemen heb op zowel psychisch als lichamelijk vlak, en ik al allerhande therapieën heb gehad die niet voldoende helpen, wordt me (alweer) een opname aangeraden waarin ik binnen een aantal maanden met deze problemen aan de slag moet. (1 van de problemen is een dwangstoornis).
Dit is iets wat ik absoluut niet meer zie zitten. Al kan ik me voorstellen dat cognitieve therapie bij dwanggedachten wel helpend zou kunnen zijn. Maar er zijn ook veel dingen waar ik me niet in kan vinden als het gaat om deze hulpverlening. Vooral het 'duidelijke doelen moeten stellen en in een bepaalde termijn vooruit moeten gaan' vind ik erg benauwend, en doen bij mij de alarmbellen rinkelen.
Zogenaamde 'zelfhulp' middels het inzien van de materie waar het in dit topic over gaat, heeft me eerder al goed geholpen uit een depressie te kunnen komen. Echter, op andere vlakken lijk ik niet vooruit te zijn gegaan. Zo heb ik bijvoorbeeld nog geen daginvulling omdat ik erg weinig energie heb door de klachten.
Zelf heb ik ook wel het idee dat het inzicht er gewoon langzaam insluipt, en het dus wel even duurt voordat ik bijvoorbeeld m'n gedachten en gevoelens beter kan laten zijn voor wat ze zijn in plaats van ertegen te strijden.
Maar hoe zouden jullie hier tegenaan kijken als het dus gaat om o.a. een dwangstoornis (iets wat ook min of meer erfelijk is.)
Ik heb wel sowieso nog individuele gesprekken, waardoor ik mezelf nu beter begrijp. Maar ik vraag me echt af in hoeverre de hulpverlening gelijk heeft of niet. Ik wil non-dualiteit niet als vlucht gebruiken, maar zou de enige mogelijkheid werkelijk een intensieve therapeutische opname zijn? Dat kan toch niet waar zijn eigenlijk.
[ Bericht 1% gewijzigd door Crystal86 op 16-04-2013 14:37:12 ]
De denkwijze van de non-dualiteit geeft me toch wel enige rust. Vooral dat alles en iedereen is hoe het/hij/zij is, en het niet anders kan zijn. Dat je zelf helemaal niet zoveel invloed/controle hebt op alles, wat wel door de meeste mensen zo wordt gezien. En gedachten zijn er gewoon, ze hoeven niet als positief of negatief beoordeeld te worden, je hoeft er niet in mee te gaan.
Alleen kan ik deze denkwijze niet helemaal samen laten gaan met de psychologische hulpverlening die me geboden wordt. Ik had al eerder gemerkt dat cognitieve therapie me niet op de lange duur helpt als het gaat om zelfbeeld/zelfvertrouwen op sociaal vlak. Het geeft zeker veel inzicht in de gedachten, maar je moet dan toch weer met die gedachten aan de slag, en dat wil ik juist eigenlijk minder doen.
Maar misschien kan iemand hier zijn visie op het volgende eens geven:
Omdat ik door een vervelend verleden veel problemen heb op zowel psychisch als lichamelijk vlak, en ik al allerhande therapieën heb gehad die niet voldoende helpen, wordt me (alweer) een opname aangeraden waarin ik binnen een aantal maanden met deze problemen aan de slag moet. (1 van de problemen is een dwangstoornis).
Dit is iets wat ik absoluut niet meer zie zitten. Al kan ik me voorstellen dat cognitieve therapie bij dwanggedachten wel helpend zou kunnen zijn. Maar er zijn ook veel dingen waar ik me niet in kan vinden als het gaat om deze hulpverlening. Vooral het 'duidelijke doelen moeten stellen en in een bepaalde termijn vooruit moeten gaan' vind ik erg benauwend, en doen bij mij de alarmbellen rinkelen.
Zogenaamde 'zelfhulp' middels het inzien van de materie waar het in dit topic over gaat, heeft me eerder al goed geholpen uit een depressie te kunnen komen. Echter, op andere vlakken lijk ik niet vooruit te zijn gegaan. Zo heb ik bijvoorbeeld nog geen daginvulling omdat ik erg weinig energie heb door de klachten.
Zelf heb ik ook wel het idee dat het inzicht er gewoon langzaam insluipt, en het dus wel even duurt voordat ik bijvoorbeeld m'n gedachten en gevoelens beter kan laten zijn voor wat ze zijn in plaats van ertegen te strijden.
Maar hoe zouden jullie hier tegenaan kijken als het dus gaat om o.a. een dwangstoornis (iets wat ook min of meer erfelijk is.)
Ik heb wel sowieso nog individuele gesprekken, waardoor ik mezelf nu beter begrijp. Maar ik vraag me echt af in hoeverre de hulpverlening gelijk heeft of niet. Ik wil non-dualiteit niet als vlucht gebruiken, maar zou de enige mogelijkheid werkelijk een intensieve therapeutische opname zijn? Dat kan toch niet waar zijn eigenlijk.
[ Bericht 1% gewijzigd door Crystal86 op 16-04-2013 14:37:12 ]
Als je de gedachte ''ik moet iets met/aan de/een gedachte doen'' in een gedachteschema zou zetten, hoe zou dat er dan uit zien? Volgens mij kom je er dan snel op uit dat het niet waar is en dat een 'betere' gedachte zou zijn ''gedachtes mogen er zijn maar ik bepaal zelf mijn gedrag''.quote:
Alleen kan ik deze denkwijze niet helemaal samen laten gaan met de psychologische hulpverlening die me geboden wordt. Ik had al eerder gemerkt dat cognitieve therapie me niet op de lange duur helpt als het gaat om zelfbeeld/zelfvertrouwen op sociaal vlak. Het geeft zeker veel inzicht in de gedachten, maar je moet dan toch weer met die gedachten aan de slag, en dat wil ik juist eigenlijk minder doen.
Veel mensen worden geleefd door hun denken (dat is helaas vandaag de dag de norm en therapie is daar veelal op gebaseerd) en zolang ze daarin zitten kunnen ze ook niet anderen leren daaruit te komen, dat is hetzelfde als ik iemand zou gaan leren Chinees te spreken
Bedoel je met zelfhulp bepaalde boeken? Er zijn namelijk boeken die het denken herkennen als onderdeel van je psychisch systeem, iets wat je hebt dus, niet wie je bent. Mocht dat iets zijn waar je interesse in hebt dan kan ik wat titels noemenquote:Maar misschien kan iemand hier zijn visie op het volgende eens geven:
Omdat ik door een vervelend verleden veel problemen heb op zowel psychisch als lichamelijk vlak, en ik al allerhande therapieën heb gehad die niet voldoende helpen, wordt me (alweer) een opname aangeraden waarin ik binnen een aantal maanden met deze problemen aan de slag moet. (1 van de problemen is een dwangstoornis).
Dit is iets wat ik absoluut niet meer zie zitten. Al kan ik me voorstellen dat cognitieve therapie bij dwanggedachten wel helpend zou kunnen zijn. Maar er zijn ook veel dingen waar ik me niet in kan vinden als het gaat om deze hulpverlening. Vooral het 'duidelijke doelen moeten stellen en in een bepaalde termijn vooruit moeten gaan' vind ik erg benauwend, en doen bij mij de alarmbellen rinkelen.
Zogenaamde 'zelfhulp' middels het inzien van de materie waar het in dit topic over gaat, heeft me eerder al goed geholpen uit een depressie te kunnen komen. Echter, op andere vlakken lijk ik niet vooruit te zijn gegaan. Zo heb ik bijvoorbeeld nog geen daginvulling omdat ik erg weinig energie heb door de klachten.
Dat zijn dan boeken die snappen dat psychische problematiek ontstaat wanneer het denken, wat je hebt als gereedschap om je leven te vormen, door gebeurtenissen een beperkende functie krijgt om onderliggende zaken weg te duwen en er dus een verstoring optreedt. Dat is een proces wat ook weer om te keren is.Heb je zelf het idee dat je vooruit gaat? Heb je het idee dat je beter van zal worden als die therapie gaat volgen?quote:Zelf heb ik ook wel het idee dat het inzicht er gewoon langzaam insluipt, en het dus wel even duurt voordat ik bijvoorbeeld m'n gedachten en gevoelens beter kan laten zijn voor wat ze zijn in plaats van ertegen te strijden.
Maar hoe zouden jullie hier tegenaan kijken als het dus gaat om o.a. een dwangstoornis (iets wat ook min of meer erfelijk is.)
Ik heb wel sowieso nog individuele gesprekken, waardoor ik mezelf nu beter begrijp. Maar ik vraag me echt af in hoeverre de hulpverlening gelijk heeft of niet. Ik wil non-dualiteit niet als vlucht gebruiken, maar zou de enige mogelijkheid werkelijk een intensieve therapeutische opname zijn? Dat kan toch niet waar zijn eigenlijk.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Dat is ook wat ik bedoel. Zo snel als ik me bewust word van het denken, ermee ophouden. Niet door ertegen te vechten, maar gewoon door te stoppen met denken. Gewoon klaar. Geen boosheid, geen gevecht, geen analyse.quote:
Ik denk dat het laatste wat je wil doen is gedachten willen stoppen omdat dat veronderstelt dat gedachten iets zijn waar je iets mee moet doen of dat ze anders zouden moet zijn (wat ook niet meer dan een gedachte is ''zou moeten zijn'').
Wat je aandacht geeft groeit en verzetten ergens tegen is de grootste vorm van aandacht geven, dat is juist niet de bedoeling.
Leer er afstand van nemen, enkel waarnemen en aandacht in het nu houden, merk het op als je in gedachten zit en weer terug naar het nu. Het gaat om het niet meer identificeren ermee, niet dat het er niet meer 'zou moeten zijn'. Als je gedachten er niet waren kon je ook niet leren je er niet meer mee te identificeren
Wat ik zelf een aanrader vind, de cursus 'Intro to Meditation' van Tergar International:
http://learning.tergar.org/course_library/intro-to-meditation/
Als je een account aanmaakt - gratis voor de Hollanders onder ons - kun je een aantal lessen bekijken met videoinstructies. Mingyur Rinpoche geeft de lessen en hij heeft een fijn gevoel voor humor Zo noemt hij onze drukke geest 'the crazy monkey mind'..
Voor wie wel wil leren mediteren, maar eigenlijk niet goed weet hoe.. neem eens een kijkje! Het heeft mij in ieder geval duidelijk gemaakt wat mediteren niet is en daardoor heb ik de stress die er bij komt kijken (het voor sommigen wellicht bekende 'doe ik het wel goed') helemaal los kunnen laten.
oh en welkom allemaal in deel 12
http://learning.tergar.org/course_library/intro-to-meditation/
Als je een account aanmaakt - gratis voor de Hollanders onder ons
- kun je een aantal lessen bekijken met videoinstructies. Mingyur Rinpoche geeft de lessen en hij heeft een fijn gevoel voor humor Zo noemt hij onze drukke geest 'the crazy monkey mind'.. Voor wie wel wil leren mediteren, maar eigenlijk niet goed weet hoe.. neem eens een kijkje! Het heeft mij in ieder geval duidelijk gemaakt wat mediteren niet is en daardoor heb ik de stress die er bij komt kijken (het voor sommigen wellicht bekende 'doe ik het wel goed') helemaal los kunnen laten.
oh en welkom allemaal in deel 12
Ware Wijsheid Liefdevolle Vrede
Peaceful Warrior "What are you?" "This Moment"
Peaceful Warrior "What are you?" "This Moment"
Ja inderdaad heb ik een aantal boeken gelezen. Ik begon met Eckhart Tolle's kracht van het nu, en Ontwaken in de droom heb ik grotendeels gelezen.quote:
Bedoel je met zelfhulp bepaalde boeken? Er zijn namelijk boeken die het denken herkennen als onderdeel van je psychisch systeem, iets wat je hebt dus, niet wie je bent. Mocht dat iets zijn waar je interesse in hebt dan kan ik wat titels noemen
Verder luister ik bijvoorbeeld veel naar podcasts van Paul Smit, of interviews over dit onderwerp. Dit waren wel eyeopeners van hoe je op een andere manier naar het leven kunt kijken.
Als je nog goede boeken daarover weet, zou ik daar zeker eens naar kunnen kijken
Qua inzicht in het denken en dat meer los kunnen laten ben ik wel vooruit gegaan. Alleen werkt dit nog niet echt door in de praktijk/mijn levensomstandigheden zeg maar.quote:Heb je zelf het idee dat je vooruit gaat? Heb je het idee dat je beter van zal worden als die therapie gaat volgen?
Ik geloof zelf dat de therapie me enigszins zou kunnen helpen wat betreft de dwang, maar dat het ook grote nadelen heeft.
Het trekt me in ieder geval niet om me voor een een paar maanden 24/7 op de problemen te richten.
Dit boek maakt me wel nieuwsgierig:
http://boingboing.net/2013/04/08/the-dude-and-the-zen-master.html
http://boingboing.net/2013/04/08/the-dude-and-the-zen-master.html
quote:Did the rug really tie the room together?
Thanks voor de tip, als ik Tolle uitheb, zal ik er eens naar kijkenquote:
[..]
Als het praktische je meer interesseert is lezen over Zen misschien wat voor jou. D.T. Suzuki schreef Introduction to Zen Buddhism. Zelf lees ik de Selected writings of D.T. Suzuki, Zen Buddhism.
Meer entertainmentwaarde vind je bij Alan Watts, die mooi samenvatte:
[..]
Mindfulness met aardappels.
.
Leer mij jou te begrijpen http://www.bol.com/nl/p/l(...)en/1001004006741862/quote:
Als je nog goede boeken daarover weet, zou ik daar zeker eens naar kunnen kijken
Over hoe overlevingsstrategieën zich vormen in het onbewuste en alle manieren waarop deze zich kunnen uiten.
Illusies http://www.bol.com/nl/p/illusies/1001004004986606/
Over hoe het denken/ego vorming ontstaat als reactie op dingen die je mee maakt, hoe je dat omkeert en de achterliggende zaken heelt.
Waking the Tiger http://www.bol.com/nl/p/waking-the-tiger/1001004001484759/
Over angst/trauma en hoe de energie van niet volledige uitgevoerde/doorleefde lichamelijke (angst)reacties, omdat deze door het denken geblokkeerd worden, in het zenuwstelsel blijft zitten en zo voor trauma verschijnselen zorgt, dit is wat Tolle het pijnlichaam noemt maar dan uitgelegd aan de hand van fysiologie.
Wat deze 3 boeken gemeen hebben is dat ze allemaal doen aan het ware nemen van reacties/gedachtes als een geconditioneerd netwerk in het denken, dat begrijpen maar leren er niet in mee te gaan en je er zo vrij van maken
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Voegen deze titels nu iets nieuws toe aan inzichten over depressie en mindfullness of zijn ze gewoon het vermelden waard ?quote:
[..]
Leer mij jou te begrijpen http://www.bol.com/nl/p/l(...)en/1001004006741862/
Over hoe overlevingsstrategieën zich vormen in het onbewuste en alle manieren waarop deze zich kunnen uiten.
Illusies http://www.bol.com/nl/p/illusies/1001004004986606/
Over hoe het denken/ego vorming ontstaat als reactie op dingen die je mee maakt, hoe je dat omkeert en de achterliggende zaken heelt.
Waking the Tiger http://www.bol.com/nl/p/waking-the-tiger/1001004001484759/
Over angst/trauma en hoe de energie van niet volledige uitgevoerde/doorleefde lichamelijke (angst)reacties, omdat deze door het denken geblokkeerd worden, in het zenuwstelsel blijft zitten en zo voor trauma verschijnselen zorgt, dit is wat Tolle het pijnlichaam noemt maar dan uitgelegd aan de hand van fysiologie.
Wat deze 3 boeken gemeen hebben is dat ze allemaal doen aan het ware nemen van reacties/gedachtes als een geconditioneerd netwerk in het denken, dat begrijpen maar leren er niet in mee te gaan en je er zo vrij van maken
Over nieuwe titels gesproken, kan iemand het e.e.a van Alan Watts aanbevelen ? hij heeft een vrij uitgebreide bibliografie.
It is no measure of health to be well adjusted to a profoundly sick society
Het zijn boeken die inzicht geven in hoe bepaalde structuren tot stand komen, het waarom en daarmee een overzicht geven van hoe je dingen anders kun gaan doen. Als jij weet waarom er in een bepaalde situatie door je psyche angst wordt gecreëerd dan wordt het makkelijker om er iets anders dan de geconditioneerde reactie tegenover te zetten; als je je eigen psyche leert kennen overvallen dingen je niet meer, dingen worden logisch. Vooral Illusies laat zien hoe het denken en bijbehorende fysieke reacties als een sluier over het huidige moment liggen en zich in je bewustzijn laten komen als ze getriggerd worden. Depressies, angst, dwang; allemaal symptomen op achterliggende zaken in het onbewuste, waar je vandaag de dag zelfs mee geboren kan worden, en die je dan wel op te lossen hebt wil je vrij zijn.quote:
Voegen deze titels nu iets nieuws toe aan inzichten over depressie en mindfullness of zijn ze gewoon het vermelden waard ?
Je vrij maken van ego, verlichting, etc. klinkt allemaal ontzettend fijn en leuk maar ik denk dat we om heel te worden eerst de gekwetste en gekrenkte zelfbeelden (in de zin van ontstane structuren in de hersenen) moeten leren begrijpen en vervolgens helen om er dan afstand van te kunnen nemen. Dat is ook een mooie stap naar inzien en ervaren dat wat in je hoofd zit niet het enige is wat er is en dat je dat niet per se moet/hoeft te volgen, ook niet als je het uit conditionering en geloven dat dat is wie je bent al heel je leven doet. Dat dat dan therapie heet en uitgaat van een ik strookt misschien niet met dingen als kracht van het Nu en verlichting maar ik denk dat veel mensen meer behoefte hebben aan een therapie die werkt en zichzelf helen en dat gericht kunnen doen. Daar komt bij dat er mensen zijn die zo ontzettend vastzitten in hun psychisch systeem door trauma, verdringing en ontkenning dat bewust aanwezig zijn niet eens een mogelijkheid is, daar los je met spiritualiteit niet veel op.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
^ Daar zou ik dan graag dit boek aan toe willen voegen:
Leven in je leven.
https://m.bol.com/nl/p/leven-in-je-leven/666840730/
Samen met bijbehorende therapie ben ik mezelf en onderliggende patronen veel beter gaat begrijpen.
Ik merk dat daarna pas ruimte ontstaat voor de spirituele dingen en waar het in dit topic over gaat.
Leven in je leven.
https://m.bol.com/nl/p/leven-in-je-leven/666840730/
Samen met bijbehorende therapie ben ik mezelf en onderliggende patronen veel beter gaat begrijpen.
Ik merk dat daarna pas ruimte ontstaat voor de spirituele dingen en waar het in dit topic over gaat.
Klinkt goedquote:Op donderdag 18 april 2013 08:07 schreef YogaLove het volgende:
^ Daar zou ik dan graag dit boek aan toe willen voegen:
Leven in je leven.
https://m.bol.com/nl/p/leven-in-je-leven/666840730/
Samen met bijbehorende therapie ben ik mezelf en onderliggende patronen veel beter gaat begrijpen.
Ik merk dat daarna pas ruimte ontstaat voor de spirituele dingen en waar het in dit topic over gaat.
Denk dat dat ook een natuurlijke gang van zaken is, eerst leren en ervaren dat het anders kan dan wat in in je hoofd zit en vanuit het vertrouwen wat je daarin op bouwt steeds meer loslaten, wat inhoud dat beperkende, geconditioneerde partonen/structuren steeds meer verdwijnen zodat er ruimte voor vrijheid ontstaat
Tolle is vooral van het ''quiet the mind'' en daarmee ook afstand nemen van de selftalk, terwijl een gerichte innerlijke dialoog (waarom voel ik dit? waarom is deze gedachte er? wat zit erachter? wat wil deze gedachte? etc) je de benodigde zelfkennis om verandering aan te brengen in je leven kan geven. Omdat Tolle in 1x zijn overstap had is hij misschien niet zoveel bekend met het 'normale' proces vooraf, Adyashanti bijv heeft het ook over bepaalde dingen uitspreken, boosheid en verdriet bijv om het een stem te geven en er bekend mee te raken, het te uiten en dus niet te onderdrukken met nog meer denken.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Inderdaad!
Vaak is het met die patronen zo dat in de jeugd ontstaan, je er in je volwassen leven steeds meer last van kan krijgen. Dan is het beter dat eerst te leren ontwikkelen.
Ik.volg dit topic al heel lang en begreep er de eerste tijd niet veel van maar de stof gaat steeds beter bij me passen (of ik ben er beter bij gaan passen ). Een mindfulness cursus heeft me ook erg geholpen.
Vaak is het met die patronen zo dat in de jeugd ontstaan, je er in je volwassen leven steeds meer last van kan krijgen. Dan is het beter dat eerst te leren ontwikkelen.
Ik.volg dit topic al heel lang en begreep er de eerste tijd niet veel van maar de stof gaat steeds beter bij me passen (of ik ben er beter bij gaan passen
). Een mindfulness cursus heeft me ook erg geholpen.
Aan zijn boeken ben ik (nog) niet begonnen, omdat zijn lezingen al prima vermaak zijn. Wellicht op een later tijdstip begin ik er nog eens aan.quote:
[..]
Voegen deze titels nu iets nieuws toe aan inzichten over depressie en mindfullness of zijn ze gewoon het vermelden waard ?
Ik hoor altijd veel over The Way Of Zen, maar de volgende boeken worden ook regelmatig genoemd:
The Wisdom of Insecurity, The Book (On The Taboo Against Knowing Who You Are) en Be As You Are.
Waarom wil je eigenlijk iets van Alan Watts lezen?
Alan Watts!!
Heb net The Wisdom of Insecurity uit en het belicht de Oosterse filosofie weer net in een iets ander daglicht. Boek beviel me erg goed, eergisteren uitgelezen.
Waarom je Alan Watts zou kunnen lezen? Omdat hij leuk schrijft, humor heeft en de dingen zo weet te brengen dat de gemiddelde westerse zoeker (3 termen die niet bestaan in werkelijkheid, maar goed) het grotere plaatje ook kunnen vatten. Je wordt als het ware uit je valse ik gelokt.
Ik ben zelf erg te spreken over het boek en ben nu bezig met The Book (On The Taboo Against Knowing Who You Are) waar een hele mooie anekdote staat over wat hij kinderen altijd vertelt, als zij hem de grote vragen stellen (wat is het leven, wat is God? etc.). En google helpt mij, hier zelfs een linkje naar het boek in pdf:
http://selfdefinition.org(...)0Who%20You%20Are.pdf
Uit die link komt de anekdote waar ik het hierboven over heb/
let op: lange quote in spoiler
Heb net The Wisdom of Insecurity uit en het belicht de Oosterse filosofie weer net in een iets ander daglicht. Boek beviel me erg goed, eergisteren uitgelezen.
Waarom je Alan Watts zou kunnen lezen? Omdat hij leuk schrijft, humor heeft en de dingen zo weet te brengen dat de gemiddelde westerse zoeker (3 termen die niet bestaan in werkelijkheid, maar goed
) het grotere plaatje ook kunnen vatten. Je wordt als het ware uit je valse ik gelokt.Ik ben zelf erg te spreken over het boek en ben nu bezig met The Book (On The Taboo Against Knowing Who You Are) waar een hele mooie anekdote staat over wat hij kinderen altijd vertelt, als zij hem de grote vragen stellen (wat is het leven, wat is God? etc.). En google helpt mij, hier zelfs een linkje naar het boek in pdf:
http://selfdefinition.org(...)0Who%20You%20Are.pdf
Uit die link komt de anekdote waar ik het hierboven over heb/
let op: lange quote in spoiler
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Ware Wijsheid Liefdevolle Vrede
Peaceful Warrior "What are you?" "This Moment"
Vanavond om 23.50 op NL2:
Free the Mind
Hersenonderzoeker Prof. Davidson leidt een ongewoon experiment en leert Yoga aan Amerikaanse oorlogsveteranen en aan kinderen zoals Will, een 5-jarig jongetje met ADHD en veel angst. Kunnen zij door middel van meditatie en yoga hun pijn verlichten?
Professor Davidson is een hersenonderzoeker met een missie. Hij gelooft dat de wereld een betere wereld kan worden en dat verandering tot stand komt door de hersenen.
Davidson doet onderzoek naar de kracht van het denken en wil weten of denkkracht de hersenen kan veranderen. Mensen met een psychische beschadiging zouden daar veel aan kunnen hebben.
Davidson leidt een ongewoon experiment en leert Yoga aan Amerikaanse oorlogsveteranen en aan kinderen zoals Will, een vijfjarig jongetje met ADHD en veel angst. De Amerikaanse oorlogsveteranen Steve en Riche, zijn slecht twee van de duizenden Amerikaanse oorlogsveteranen met een posttraumatische stress-stoornis en zij worden gekweld door de gebeurtenissen die zij hebben meegemaakt.
Kunnen zij door middel van meditatie en yoga hun pijn verlichten en weer meer leven zoals zij waren voor de oorlog door hun emoties te leren kennen en te leren hoe zij deze kunnen controleren en reguleren? Misschien hebben zij dan een betere kans terug te keren in de maatschappij.
http://programma.vpro.nl/(...)3/free-the-mind.html
Free the Mind
Hersenonderzoeker Prof. Davidson leidt een ongewoon experiment en leert Yoga aan Amerikaanse oorlogsveteranen en aan kinderen zoals Will, een 5-jarig jongetje met ADHD en veel angst. Kunnen zij door middel van meditatie en yoga hun pijn verlichten?
Professor Davidson is een hersenonderzoeker met een missie. Hij gelooft dat de wereld een betere wereld kan worden en dat verandering tot stand komt door de hersenen.
Davidson doet onderzoek naar de kracht van het denken en wil weten of denkkracht de hersenen kan veranderen. Mensen met een psychische beschadiging zouden daar veel aan kunnen hebben.
Davidson leidt een ongewoon experiment en leert Yoga aan Amerikaanse oorlogsveteranen en aan kinderen zoals Will, een vijfjarig jongetje met ADHD en veel angst. De Amerikaanse oorlogsveteranen Steve en Riche, zijn slecht twee van de duizenden Amerikaanse oorlogsveteranen met een posttraumatische stress-stoornis en zij worden gekweld door de gebeurtenissen die zij hebben meegemaakt.
Kunnen zij door middel van meditatie en yoga hun pijn verlichten en weer meer leven zoals zij waren voor de oorlog door hun emoties te leren kennen en te leren hoe zij deze kunnen controleren en reguleren? Misschien hebben zij dan een betere kans terug te keren in de maatschappij.
http://programma.vpro.nl/(...)3/free-the-mind.html
"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |