De kunst van het loslaten van je ex #225 - Detachment in progressss

quote:

Op zondag 21 april 2013 21:07 schreef stoptonendsein het volgende:
Zo, ik kom mij hier ook even melden! (kloon).

Tijdje geleden echt een superleuke meid ontmoet, via FOK!
Klik was er direct, we waren het over zo'n beetje alles eens, we vonden elkaar super chill, supervette chill avonden gehad, passievolle seks, ongeloooflijk. Geen vuiltje aan de lucht, en het onvermijdelijke gebeurde: Ik werd verliefd, en zij ook.

Maar, zij kwam net uit een relatie, en dat was nog niet afgesloten. Ik gaf aan geduld te hebben en haar te willen steunen waar dat maar kon. Na een tijdje zo door zijn gegaan kwam ik langzaam aan tot de conclusie dat het tussen ons niet kon werken voordat zij d'r gevoelens van die andere jongen op een 'rijtje' had. Met andere woorden, ze zou het toch nog een keer proberen met hem.

Dit heeft mij een beetje aan het denken gezet en ik heb uiteindelijk gezegd dat ik dat prima vond. Probeer het maar, en dan heb ik maar pech.
Echt geen kwaad woord over haar, het is zo'n ontzettend lieve en fantastische meid, ik kwam gewoon net op het verkeerde moment in haar leven.

Nu is ze bij hem, en ik zit hier alleen thuis en heb het er toch even moeilijk mee. We hebben niet 'iets' gehad, maar het voelde zo ongelooflijk goed samen. Dus echt een ex is ze niet, maar het voelt wel alsof het uit ging afgelopen donderdag.

We hebben nog steeds veel contact, en we hebben een prima band (en we zijn nog steeds gek op elkaar). Dus we blijven elkaar wel zien enzo en de liefde blijft ook nog steeds wel aanwezig, maar het is nu wel even definitief dat er niets meer in zit.

Het fijne is wel dat we goed contact hebben en houden, en dat we overal over kunnen praten (gevoelens en dergelijke). Maar het doet me zo veel pijn in het hart dat ze nu wat 'verder weg' van mijn hartje zit.
Ik gun haar wel al het geluk in de wereld, maarja, stiekem hoop ik wel dat die gozer het verprutst bij d'r en dat ze weet dat het toch geen relatie materieel is. Dan heeft zij duidelijkheid, en kunnen we nog dichter naar elkaar toe groeien.

Ben altijd wel een man van rationeel denken enzo, maar door liefdesverdriet (want zo voel ik dat) is het rationele soms wel even weg en voel ik me echt depri. Blegh
-----------------------------------------------------------------------------------------

Beste lap tekst zie ik Voelt goed om even wat van je af te schrijven

quote:

Op zondag 21 april 2013 21:07 schreef stoptonendsein het volgende:
Zo, ik kom mij hier ook even melden! (kloon).

Tijdje geleden echt een superleuke meid ontmoet, via FOK!
Klik was er direct, we waren het over zo'n beetje alles eens, we vonden elkaar super chill, supervette chill avonden gehad, passievolle seks, ongeloooflijk. Geen vuiltje aan de lucht, en het onvermijdelijke gebeurde: Ik werd verliefd, en zij ook.

Maar, zij kwam net uit een relatie, en dat was nog niet afgesloten. Ik gaf aan geduld te hebben en haar te willen steunen waar dat maar kon. Na een tijdje zo door zijn gegaan kwam ik langzaam aan tot de conclusie dat het tussen ons niet kon werken voordat zij d'r gevoelens van die andere jongen op een 'rijtje' had. Met andere woorden, ze zou het toch nog een keer proberen met hem.

Dit heeft mij een beetje aan het denken gezet en ik heb uiteindelijk gezegd dat ik dat prima vond. Probeer het maar, en dan heb ik maar pech.
Echt geen kwaad woord over haar, het is zo'n ontzettend lieve en fantastische meid, ik kwam gewoon net op het verkeerde moment in haar leven.

Nu is ze bij hem, en ik zit hier alleen thuis en heb het er toch even moeilijk mee. We hebben niet 'iets' gehad, maar het voelde zo ongelooflijk goed samen. Dus echt een ex is ze niet, maar het voelt wel alsof het uit ging afgelopen donderdag.

We hebben nog steeds veel contact, en we hebben een prima band (en we zijn nog steeds gek op elkaar). Dus we blijven elkaar wel zien enzo en de liefde blijft ook nog steeds wel aanwezig, maar het is nu wel even definitief dat er niets meer in zit.

Het fijne is wel dat we goed contact hebben en houden, en dat we overal over kunnen praten (gevoelens en dergelijke). Maar het doet me zo veel pijn in het hart dat ze nu wat 'verder weg' van mijn hartje zit.
Ik gun haar wel al het geluk in de wereld, maarja, stiekem hoop ik wel dat die gozer het verprutst bij d'r en dat ze weet dat het toch geen relatie materieel is. Dan heeft zij duidelijkheid, en kunnen we nog dichter naar elkaar toe groeien.

Ben altijd wel een man van rationeel denken enzo, maar door liefdesverdriet (want zo voel ik dat) is het rationele soms wel even weg en voel ik me echt depri. Blegh
-----------------------------------------------------------------------------------------

Beste lap tekst zie ik Voelt goed om even wat van je af te schrijven

Maar op die manier ga je er toch nooit over heen komen. lijkt me? Zeker niet als er nog een soort van liefde tussen jullie is.. Volgens mij blijf je dan hopen en kan je zelf ook niet verder als het echt niet meer goed komt.

Prachtig weer, die twee quotes...

Vandaag via via gehoord dat mijn ex een nieuwe vriendin heeft. Best gek om zo te horen, en jammer dat ik het niet als eerste van hem hoor. Ik zie hem woensdag om bij te kletsen, dus danzal het vast op het programma staan om het me te vertellen..
Gelukkig voel ik me er niet verdrietig bij en ben ik wel blij voor hem. Vind het alleen een gek idee dat hij nu seks heeft met een ander, dat hij intieme dingen gaat delen met haar en dat zij misschien uiteindelijk dezelfde grote rol gaat spelen die ik ooit deed. Achja, leven gaat verder.

Het is nu ongeveer een maand uit tussen mij en mijn vriendin en er lijkt geen verbeteringsproces te komen. Ik heb haar ook een maand al niet gesproken of gezien en het begint gewoon letterlijk te knagen. Ik ben benieuwd hoe het met haar is, maar ik weet dat het beter is als blijft het een tijdje stil tussen ons. Ik word gek van mezelf en kan amper slapen en eten en heb ook nergens zin meer in, terwijl het eigenlijk wel goed ging een paar weken terug.

De manier waarop het finaal uitging tussen ons was koud en onpersoonlijk en dat zit me ook al een hele tijd dwars. Ik heb het gevoel alsof de relatie niet goed is afgesloten. Op een of andere manier wil ik nog steeds mijn verhaal tegen haar doen om de puntjes op de i te zetten, maar ik denk dat het daar al te laat voor is.

Argh, gaat nog leuk worden de komende tijd. Ik heb geen zin meer.

quote:

Op maandag 22 april 2013 07:51 schreef sporu het volgende:
Het is nu ongeveer een maand uit tussen mij en mijn vriendin en er lijkt geen verbeteringsproces te komen. Ik heb haar ook een maand al niet gesproken of gezien en het begint gewoon letterlijk te knagen. Ik ben benieuwd hoe het met haar is, maar ik weet dat het beter is als blijft het een tijdje stil tussen ons. Ik word gek van mezelf en kan amper slapen en eten en heb ook nergens zin meer in, terwijl het eigenlijk wel goed ging een paar weken terug.

De manier waarop het finaal uitging tussen ons was koud en onpersoonlijk en dat zit me ook al een hele tijd dwars. Ik heb het gevoel alsof de relatie niet goed is afgesloten. Op een of andere manier wil ik nog steeds mijn verhaal tegen haar doen om de puntjes op de i te zetten, maar ik denk dat het daar al te laat voor is.

Argh, gaat nog leuk worden de komende tijd. Ik heb geen zin meer.

Het lijkt alsof ik deze reactie zelf heb geschreven, ik herken me dus echt heel erg in je verhaal en hoe je je voelt. Soms is het belangrijk om alles op te schrijven wat je dwars zit en dan niet versturen, maar dat je er i.i.g. vanaf bent. Als het je later nog steeds dwars zit, dan kan je het eventueel opsturen. Sterkte tho.

Ik heb ongeveer al vier a vijf brieven naar haar geschreven, maar niet opgestuurd. Grappig genoeg zorgde dit wel voor tijdelijke opluchting, dus ik ben van plan om het meer te gaan doen. Gewoon een brief schrijven naar haar, maar niet opsturen.

Het is nog maar even bezien wanneer ik haar mijn verhaal wil vertellen, als ik dat al wil doen. Ik geef het nog een maand, en mits het gevoel er dan nog steeds is dan wil ik het wel naar opsturen of haar contacteren. Ik ben ook nog te emotioneel denk ik op het echt op een rationele manier aan haar te verkondigen en zonder verwachtingen. Het is ook nog maar een maandje geleden...

Het lijkt wel alsof ik nu pas tot besef kom wat ik nou eigenlijk ben kwijtgeraakt, en wat ik er aan over heb gehouden. Het is in ieder geval rood alarm voor mezelf, want het blijkt dat ik mezelf enorm teniet heb gedaan tijdens die relatie. Alles op alles zetten voor haar, en weinig tijd besteed aan mijn eigen welzijn. Wel geprobeerd, maar het ging gewoon niet meer. Toch ben ik blij dat ik haar heb kunnen helpen tot de positie waar ze nu staat, jammer dat ik er zelf aan onderdoor ben gegaan. Maar goed, daar leren we weer van. Op naar verbetering!

quote:

Op maandag 22 april 2013 22:41 schreef sporu het volgende:
Ik heb ongeveer al vier a vijf brieven naar haar geschreven, maar niet opgestuurd. Grappig genoeg zorgde dit wel voor tijdelijke opluchting, dus ik ben van plan om het meer te gaan doen. Gewoon een brief schrijven naar haar, maar niet opsturen.

Het is nog maar even bezien wanneer ik haar mijn verhaal wil vertellen, als ik dat al wil doen. Ik geef het nog een maand, en mits het gevoel er dan nog steeds is dan wil ik het wel naar opsturen of haar contacteren. Ik ben ook nog te emotioneel denk ik op het echt op een rationele manier aan haar te verkondigen en zonder verwachtingen. Het is ook nog maar een maandje geleden...

Het lijkt wel alsof ik nu pas tot besef kom wat ik nou eigenlijk ben kwijtgeraakt, en wat ik er aan over heb gehouden. Het is in ieder geval rood alarm voor mezelf, want het blijkt dat ik mezelf enorm teniet heb gedaan tijdens die relatie. Alles op alles zetten voor haar, en weinig tijd besteed aan mijn eigen welzijn. Wel geprobeerd, maar het ging gewoon niet meer. Toch ben ik blij dat ik haar heb kunnen helpen tot de positie waar ze nu staat, jammer dat ik er zelf aan onderdoor ben gegaan. Maar goed, daar leren we weer van. Op naar verbetering!

Dit wil je waarschijnlijk niet horen omdat iedereen het zegt, maar: komt goed met de tijd. Snap dat je daar nu niet aan denkt en dat de wonden nog vers zijn, maar beetje bij beetje kan je alles weer rationeel bekijken en zien wat wel (of niet) goed voor je is, enzo. Ik geef je alleen een tip: ga niet die hard analyseren, dat werkt averechts en zo blijf je langer 'hangen' in 't verleden.

quote:

Op donderdag 18 april 2013 23:40 schreef formerjellybean het volgende:

[..]

Jij maakt het jezelf ook niet echt makkelijk he ?? Mijn ervaring is vaak als je zelf nog vergelijkt met je ex , ook al is het positief je beter niet de relatie in kan stappen , ik denk namelijk dat je het op die manier jezelf niet gemakkelijk maakt. Leer gewoon eerst even happy single te zijn voor je weer in de volgende achtbaan werkt.

Dank. Ik houd het dan ook enorm af. Niet te snel. Gewoon 'leuke' dingen doen. Ik had er ook totaal niet opgerekend en was er ook niet op zoek naar. Gebeurde tijdens een 1.5 week couch surfing trip met gewoon bizar veel stappen en feestjes en gekke dingen doen om je zelf verzekerheid weer op te bouwen. Dat lukte enigszins.

quote:

Op maandag 22 april 2013 22:41 schreef sporu het volgende:
Ik heb ongeveer al vier a vijf brieven naar haar geschreven, maar niet opgestuurd. Grappig genoeg zorgde dit wel voor tijdelijke opluchting, dus ik ben van plan om het meer te gaan doen. Gewoon een brief schrijven naar haar, maar niet opsturen.

Het is nog maar even bezien wanneer ik haar mijn verhaal wil vertellen, als ik dat al wil doen. Ik geef het nog een maand, en mits het gevoel er dan nog steeds is dan wil ik het wel naar opsturen of haar contacteren. Ik ben ook nog te emotioneel denk ik op het echt op een rationele manier aan haar te verkondigen en zonder verwachtingen. Het is ook nog maar een maandje geleden...

Het lijkt wel alsof ik nu pas tot besef kom wat ik nou eigenlijk ben kwijtgeraakt, en wat ik er aan over heb gehouden. Het is in ieder geval rood alarm voor mezelf, want het blijkt dat ik mezelf enorm teniet heb gedaan tijdens die relatie. Alles op alles zetten voor haar, en weinig tijd besteed aan mijn eigen welzijn. Wel geprobeerd, maar het ging gewoon niet meer. Toch ben ik blij dat ik haar heb kunnen helpen tot de positie waar ze nu staat, jammer dat ik er zelf aan onderdoor ben gegaan. Maar goed, daar leren we weer van. Op naar verbetering!

Wees blij dat je ze niet verstuurde. Ik heb wel eens in een beschonken toestand ook zo'n mail getiept .. en dan plots op verzenden gedrukt om kort daarna een spervuur aan shit te ontvangen. Maar dit was gelukkig al na de break uiteraard.

Overigens is mijn ex eindelijk foetsie van mijn FB, dat was voor mij wel een duimpje waard.

quote:

Op dinsdag 23 april 2013 00:47 schreef BestIEverHad het volgende:

[..]

Dit wil je waarschijnlijk niet horen omdat iedereen het zegt, maar: komt goed met de tijd. Snap dat je daar nu niet aan denkt en dat de wonden nog vers zijn, maar beetje bij beetje kan je alles weer rationeel bekijken en zien wat wel (of niet) goed voor je is, enzo. Ik geef je alleen een tip: ga niet die hard analyseren, dat werkt averechts en zo blijf je langer 'hangen' in 't verleden.

Analyseren is een van mijn sterke en misschien ook zwakke punten. Ik doe het namelijk overal, en zeker bij zo'n situatie als dit. Ik ben me er echter van bewust dat ik dit niet te vaak moet doen, want dan gebeurt er shit, zoals jij zegt.

Ik hou nu ook een soort van logboek bij waar ik elke dag, mits ik daar behoefte aan heb, wat in opschrijf wat me dwars zit. Het is een aanrader voor iedereen die zit met dingen in zijn/haar hoofd. Je kan je progressie zien en zien welke punten je nog steeds dwarszitten. Vooral het gevoel van progressie is erg belangrijk heb ik gemerkt, dat laat je voelen dat je toch aan het klimmen bent, hoewel je dat niet altijd voelt. Soms is een bevestiging van dat gevoel best belangrijk.

@ sitting_elfling:

Ik heb ook wel eens bijna een kwaad berichtje willen sturen in een dronken bui, maar ook nooit gedaan! Je schiet er niets mee op, en als je dronken bent doe je toch wel vaker dingen die je wilt doen, maar dan zonder je gezond verstand. Heb best wel medelijden met van die mensen die dat bijna elke keer doen als ze dronken zijn, lekker bezopen berichtjes rondsturen zonder er bij na te denken... Maar dat is een andere discussie.

Goed ook dat je je ex hebt kunnen verwijderen van Facebook! Ik kon dat helaas niet, met alle gevolgen van dien. Foto's gezien die ik niet wilde zien, "kijk hoe leuk ik het nu heb nu ik verlost ben"-taferelen, etc. Heb 'social media' sinds dat moment compleet afgezworen, want ik vond het al niet zo best, en dit was exact de reden waarom ik er zo'n hekel aan had. Het maakt relaties die al aardig kapot waren gewoon volledig kapot. Zelfs al betekenen een hoop dingen niets die er worden gepost, het is altijd direct in je gezicht, alsof een handgranaat ontploft en de scherven nog een paar dagen blijven hangen in je smoel.

Mensen, ik wil jullie even bedanken voor deze reeks. Ik heb hier zonder iets te zeggen ontzettend mee zitten gluren nadat mijn relatie na bijna 9 jaar uit ging in januari. En deze verhalen allemaal hebben me best wel gesteund.

Het was doodgebloed, we waren beide 23 maar zaten in andere fases. Zij werkt al anderhalf jaar fulltime, en ik begon in januari aan mijn masteropleiding. Vervelend was wel dat zij dit in oktober al min of meer voorgenomen had en er dus met een ander vandoor ging. (Iets met geen oude schoenen weg doen voor je nieuwe hebt). Het ging na een top tijd dus toch nog op een kut manier uit en dat is klote. Maar van de andere kant maakt het wel veel dingen makkelijker als je ex al na 3 weken een relatie aan gaat met een ander. Ik scharrelde me vanaf de carnaval al een ongeluk, al snap ik dat niet iedereen dit meteen zo makkelijk kan/wil.

Ik ben lekker nog een paar keer bij haar familie geweest waar ik al die tijd me ontzettend welkom voelde. Ook met haar zus die net een kleine heeft heb ik nog goed contact. Zij snapten er allemaal ook helemaal geen zak van.

Na de eerste mega-depressieve maand merk je dat je leven alleen eigenlijk ook best leuk is. Geniet gewoon van je vrijheid. Zorg wel voor veel vrienden om je heen, ga naar een sportvereniging mocht je die niet zoveel hebben. Of ga meer doen met je studiegenoten bijvoorbeeld.

Dus voor iedereen die dit verhaal herkent, mijn tips en ervaringen:

- ga door met je leven en ga véél stappen.
- deel je overige vrije tijd in met nuttige dingen (ik koos 2 extra vakken, en ging meer sporten).
- verbreek ál het contact, echt doe dat absoluut!
- hou een vriendelijk contact met je ex-schoonfamilie zodat je altijd overal met opgeheven hoofd kunt komen. Niet zoals zij deed. Zij durfde dus niet meer mijn familie te bedanken omdat ze mij toch nog lullig gedumpt heeft na zo'n lange tijd.
- het komt goed. Echt waar, alles komt goed. Het gaat niet voor niets uit.

Ik kwam mijn ex vandaag in de Albert Heijn tegen. We liepen keken elkaar eventjes aan en gingen toen beide een andere kant op. 3 en een halve maand uit en we hebben nog amper met elkaar gepraat. Ik ben gestopt met de opleiding die ik deed (ik zat bij haar in de klas) en het voelt allemaal als een verloren spel. We genoten zo veel van elkaar maar helaas zijn er altijd mensen geweest die er niet tegen konden dat ik wat met haar had (op school en op werk). De mensen die op ons werk (Albert Heijn) altijd over ons aan het roddelen waren en het ons niet gunden daar gaat zij nu opeens goed mee om.

En dat doet pijn, want die mensen gunden het ons nooit en dat weet zij ook. Maar het maakte allemaal niets uit want we genoten van elkaar. Nu hebben die klootzakken hun zin en is iets moois kapot gegaan. Ik heb het spel verloren.

Maar het komt allemaal goed. Mijn ex en ik waren voor en tijdens onze relatie beste vrienden. Is die band dan nu kapot, kunnen we elkaar nog vertrouwen? Zou ze me zwart hebben gemaakt achter mijn rug? Ik weet het niet. Mijn ex is zo veranderd. Ik ken haar totaal niet meer terug. Ze was zo anders anderhalf jaar geleden. Ik laat het hierbij en we zien wel wat er gebeurd. Wie weet mist ze mij wel, wie weet boeit het haar allemaal geen ene flikker...

Maar zou zo'n sterke band nou echt kapot kunnen gaan? We konden niet zonder elkaar, echt waar. En nu lijkt het alsof we beide ons groot voordoen en geen emoties proberen te tonen.

Mensen veranderen, en soms niet op de manier zoals jij dat wilt. Ik weet niet tot in hoeverre je haar kunt negeren, maar mijn tip is om dat gewoon vol te houden.

Zo'n sterke band hoeft niet per se kapot te gaan, maar jullie kunnen elkaar beiden op dit moment niet normaal benaderen. Dit heeft heel veel tijd nodig, als het al lukt. Ik zou er niet vanuit gaan en gewoon verder gaan met je leven. Ik heb er momenteel ook grote moeite mee. Ik zou ook graag weer op vriendschappelijke basis met haar verder willen, maar op dit moment kan dat gewoon niet. We hebben beiden tijd nodig om ons leven weer even op de baan te krijgen, elkaar ruimte geven om dingen te doen die we niet konden/wilden doen toen we nog samen waren en na te denken over wat we misschien nog aan elkaar zullen hebben in de toekomst.

Geef het nog tijd, hoe moeilijk dat ook is. En ga vooral niet telkens op zoek naar antwoorden of vragen over waarom het nou niet lukt. Als de tijd er goed voor is, dan krijg je die antwoorden en vragen wel. Een vriend van mij had twee jaar zijn ex-vriendin niet meer gesproken, tot ze opeens weer contact met elkaar kregen en tot op heden is dat contact gewoon nog goed, al dan niet op puur vriendschappelijk niveau. Het kan dus wel, maar dit geld niet voor iedereen.

Ik ben vandaag mijn bruggen aan het verbranden. Ik heb lang genoeg de ware effecten van haar acties bij mezelf gehouden. Ze mag het best weten dat ik gesloopt ben. En wat ik denk van haar acties na mij.
Dan maar geen vrienden worden, ze mag er even in stikken.

quote:

Op woensdag 24 april 2013 10:01 schreef sporu het volgende:
Mensen veranderen, en soms niet op de manier zoals jij dat wilt. Ik weet niet tot in hoeverre je haar kunt negeren, maar mijn tip is om dat gewoon vol te houden.

Zo'n sterke band hoeft niet per se kapot te gaan, maar jullie kunnen elkaar beiden op dit moment niet normaal benaderen. Dit heeft heel veel tijd nodig, als het al lukt. Ik zou er niet vanuit gaan en gewoon verder gaan met je leven. Ik heb er momenteel ook grote moeite mee. Ik zou ook graag weer op vriendschappelijke basis met haar verder willen, maar op dit moment kan dat gewoon niet. We hebben beiden tijd nodig om ons leven weer even op de baan te krijgen, elkaar ruimte geven om dingen te doen die we niet konden/wilden doen toen we nog samen waren en na te denken over wat we misschien nog aan elkaar zullen hebben in de toekomst.

Geef het nog tijd, hoe moeilijk dat ook is. En ga vooral niet telkens op zoek naar antwoorden of vragen over waarom het nou niet lukt. Als de tijd er goed voor is, dan krijg je die antwoorden en vragen wel. Een vriend van mij had twee jaar zijn ex-vriendin niet meer gesproken, tot ze opeens weer contact met elkaar kregen en tot op heden is dat contact gewoon nog goed, al dan niet op puur vriendschappelijk niveau. Het kan dus wel, maar dit geld niet voor iedereen.

Bedankt maat. Ik probeer zo min mogelijk aan haar te denken en het gaat eigenlijk best wel goed. Soms heb je gewoon van die momenten dan zie je het even allemaal niet meer zitten... Dan denk ik aan hoe lief ze voor me was en hoe goed we met elkaar waren. Maar dat is nu allemaal verleden tijd.

Mijn vriendin durft trouwens net zoals jou vriendin niet bij mij thuis langs te komen om zeg maar afscheid te nemen. Best wel laf. Ik heb het wel gedaan want ik had heel goed contact met haar ouders, ik houd verschrikkelijk veel van ze. Op de dag dat ze het heeft uitgemaakt heb ik wel afscheid genomen van haar ouders en ze een dikke knuffel gegeven en bedankt voor alles. Ze waren zo lief voor me en zeiden er ook altijd wat van als mijn ex weer eens iets gemeens oid tegen mij zei. Ze had/heeft nooit door wanneer ze iemand beledigt of pijn doet. Meestal gaat het onbewust, ze floept dingen er gewoon snel uit. Achteraf komt ze er altijd wel achter en heeft ze spijt.

Als ik denk aan de ouders van mijn ex komen de tranen wel weer tevoorschijn moet ik eerlijk toegeven. Ze waren zo goed voor me en gaven me de tijd voor alles. Ik ben nogal een stil en verlegen en type dus het duurde wel eventjes tot ik aan de gehele toestand gewend was. Ze hebben mij gelukkig altijd geaccepteerd zoals ik ben, dat kan je niet over mijn ex zeggen.

Ze zeiden dat de relatiebreuk van mijn ex en mij niet betekent dat band tussen mij en hun kapot is. Ze zeiden dat ik altijd langs kan komen als er wat is en dat het wel goed komt. Ooit als mijn ex en ik weer normaal met elkaar kunnen praten, hoop ik ze weer te spreken. Ik hoop niet dat ze boos op mij zijn. Ik heb na de breuk veel e-mails naar mijn ex gestuurd en sommige waren niet echt "leuk". Ik heb daar ook verschrikkelijk veel spijt van. Ben er al 2 maanden mee gestopt. Het kwam echt door de breuk. Ik was zo wanhopig en had zo veel verdriet en pijn.

Sorry hoor jongens voor dit hele verhaal, ik heb het gewoon even nodig om te huilen nu. Ik ben ook wel gedeeltelijk blij dat de relatie verbroken is maar ik de goede tijden. Toen we allebei zo verlegen waren en genoten van dat nog niemand van onze relatie wist. Ik mis het lopen over het strand met mijn ex, hand in hand. Mensen veranderen en dat is goed, maar ik heb mijn ex zo snel zien veranderen dat het gewoon zeer doet. Mijn hart doet echt zeer. Ik weet hoeveel ze van mij gehouden heeft. Altijd mij willen helpen, zelfs een ticket voor mij willen kopen zodat ik mijn vader die in Afrika woont kon zien. Het is allemaal over en we kijken elkaar aan of we elkaar willen vermoorden, maar ik weet dat we van elkaar houden, op een speciale manier.

[ Bericht 9% gewijzigd door Marmal op 24-04-2013 17:39:17 ]

Ik had echt een enorm slechte band met de ouders van mijn vriendin, maar dat maakte niet echt uit. Ze hebben mij ook nooit de kans gegeven, maar dat is een ander en niet relevant verhaal.

Dat romantiseren van de hele situatie doe ik ook vaak genoeg. Denken aan hoe leuk het vroeger was, gewoon denken aan haar in het algemeen en zo min mogelijk denken aan de slechte dingen. Toch maakt dat het juist moeilijker om er over heen te komen. Tuurlijk mis je die dingen, maar er komt weer iemand op je pad waarmee je hetzelfde kan delen, al dan niet op een betere manier.

Ik heb heel veel geleerd van mijn vorige relatie. Heel veel mooie dingen meegemaakt. Ik heb geleerd hoe het is om echt van iemand te houden en hoe ver je kan gaan als mens in het streven naar het 'goede'. Helaas heeft me dat dus wel m'n kop gekost, en m'n relatie daarmee ook. Ik weet wel dat ik niet alleen degene was die de 'fout' was, al kreeg ik dat wel vaak genoeg te horen. Dat deed me heel veel pijn, maar fuck it. Ik moet me nu druk gaan maken over mezelf, niet over wat er in het verleden is gezegd tegen mij.

Net als jij ben ik meer dan nieuwsgierig naar hoe mijn ex-vriendin nu tegen mij aankijkt, hoe zij nu in het leven staat en hoe ze daar mee omgaat. Toch hou ik het maar liever bij fantaseren op het moment. Ergens hoop je natuurlijk ook dat zij zich er kut om voelt, maar dat weet je gewoon niet. En al weet je het, wat dan nog? Het gaat gewoon niet meer werken, klaar. Het speciale plekje in je hart voor elkaar blijft altijd wel, en zie dat als iets moois wat je er aan over hebt gehouden. Ik ben blij dat ik twee jaar van mijn leven met haar heb kunnen delen, dat ik haar heb kunnen helpen uit een rotte situatie en ik ben blij dat ik na de relatie eindelijk weet waar ik sta in het leven, en aan welke dingen ik tekort ben gekomen.

quote:

Op woensdag 24 april 2013 21:50 schreef sporu het volgende:
Ik had echt een enorm slechte band met de ouders van mijn vriendin, maar dat maakte niet echt uit. Ze hebben mij ook nooit de kans gegeven, maar dat is een ander en niet relevant verhaal.

Dat romantiseren van de hele situatie doe ik ook vaak genoeg. Denken aan hoe leuk het vroeger was, gewoon denken aan haar in het algemeen en zo min mogelijk denken aan de slechte dingen. Toch maakt dat het juist moeilijker om er over heen te komen. Tuurlijk mis je die dingen, maar er komt weer iemand op je pad waarmee je hetzelfde kan delen, al dan niet op een betere manier.

Ik heb heel veel geleerd van mijn vorige relatie. Heel veel mooie dingen meegemaakt. Ik heb geleerd hoe het is om echt van iemand te houden en hoe ver je kan gaan als mens in het streven naar het 'goede'. Helaas heeft me dat dus wel m'n kop gekost, en m'n relatie daarmee ook. Ik weet wel dat ik niet alleen degene was die de 'fout' was, al kreeg ik dat wel vaak genoeg te horen. Dat deed me heel veel pijn, maar fuck it. Ik moet me nu druk gaan maken over mezelf, niet over wat er in het verleden is gezegd tegen mij.

Net als jij ben ik meer dan nieuwsgierig naar hoe mijn ex-vriendin nu tegen mij aankijkt, hoe zij nu in het leven staat en hoe ze daar mee omgaat. Toch hou ik het maar liever bij fantaseren op het moment. Ergens hoop je natuurlijk ook dat zij zich er kut om voelt, maar dat weet je gewoon niet. En al weet je het, wat dan nog? Het gaat gewoon niet meer werken, klaar. Het speciale plekje in je hart voor elkaar blijft altijd wel, en zie dat als iets moois wat je er aan over hebt gehouden. Ik ben blij dat ik twee jaar van mijn leven met haar heb kunnen delen, dat ik haar heb kunnen helpen uit een rotte situatie en ik ben blij dat ik na de relatie eindelijk weet waar ik sta in het leven, en aan welke dingen ik tekort ben gekomen.

Je precies, ik ben ook blij dat ik nu in een bepaalde fase zit dat ik eindelijk weet dat er nog genoeg vissen in de zee zijn. De eerste weken dacht ik dat ik nooit meer een meisje zoals mijn ex zal tegen gaan komen en dat gevoel maakte mij dus de eerste weken ook helemaal gek. Ik ben nu wel tot rust gekomen en heb de gehele situatie goed geanalyseerd, hoewel dat wel moeilijk blijft.

En zoals je al zei: dat speciale plekje dat je voor de ander over hebt in je hart dat is er gewoon. We waren elkaars eerste in alles. We hebben samen zoveel meegemaakt, samen gedeeld. Samen zo veel gehuild en gelachen om van alles in het leven. Het is mooi om hier op terug te kijken, alhoewel ik dan wel dat knagende gemis naar boven voel komen. Maar dat is niet erg want dat hoort erbij. Het was een relatie waarin we elkaar bijna elke dag zagen (wonen dicht bij elkaar, zaten bij elkaar in de klas, werkten samen) dus op een dag moest het gewoon mis gaan. Volgens mij kan het bijna niet goed gaan als je nog jong bent en zo veel bij elkaar bent.

Mijn ex had ook wel haar momenten dat ze liet weten dat het eventjes te veel was. Dat zij ook haar momentjes nodig had. Maar als ik dan 's Avonds bij haar was en ik wou graag naar huis, pakte ze me vast en smeekte me om niet te gaan en om lekker naast haar te liggen. Dat deed ik dan ook terwijl ik eigenlijk gewoon even alleen wou zijn. Zo zie je nou maar, we waren beide vaak niet consequent. Maar dat is liefde hé. We hielden zo veel van. Als de een boos was op de ander was het binnen een paar uur weer goed en waren we beiden zo blij als we 's Avonds lekker naast elkaar lagen.

We zijn beiden heel veel veranderd door de relatie. Ze heeft mij altijd al willen veranderen. Hier ben ik het nooit echt volledig mee eens geweest, maar ze bedoelde het wel goed. Ze vond het zo zonde dat ik onzeker was, echt waar. Zij is zelf ook veel veranderd. Ze gaat nu naar de zonnebank, wil alleen de duurste kleding etc. Vorig jaar kwam ze nog wel eens in de klas met een geruite blouse, vans en een gele legging, maar toen werd ze uitgelachen en dat vond ze zo rot. Nu mogen het nog alleen schoenen van 300 euro zijn.

Dat lieve meisje van een jaar geleden herken ik totaal niet meer terug. Het zal gedeeltelijk wel aan mij liggen, maar geloof me ze was zo anders. Dit zeg ik niet omdat ze het heeft uitgemaakt maar dit zegt mijn gevoel. Maar het blijft een goede meid en ik durf bijna met zekerheid te zeggen dat ze mij een speciaal plekje in haar hart heeft gegeven. Ik ben geneigd anders te denken maar dat komt vooral doordat we elke nu ontlopen en negeren. Maar dat is logisch want het is 3 maanden uit en we horen elkaar nu de ruimte te geven die we nodig hebben.

Toch denk ik dat er een dag komt dat we met elkaar zullen gaan praten en kunnen lachen om alles wat we mee hebben gemaakt. We waren zulke goede vrienden voor onze relatie... als die relatie er niet geweest zou zijn zouden we nu echte beste vrienden zijn. Het is het enige meisje dat ik volledig vertrouw. Ons kennende, denk ik dat het ooit goed komt. Voorheen zei ik altijd dat we wel weer bij elkaar komen, maar dat zei ik uit wanhoop. Laat ik het zo zeggen: Als wij (zoals ik altijd dacht) echt voor elkaar bestemd zijn, dan komen we op een dag weer bij elkaar.

[ Bericht 0% gewijzigd door Marmal op 25-04-2013 02:55:58 ]

quote:

Op donderdag 25 april 2013 00:03 schreef Marmal het volgende:

[..]

Je precies, ik ben ook blij dat ik nu in een bepaalde fase zit dat ik eindelijk weet dat er nog genoeg vissen in de zee zijn. De eerste weken dacht ik dat ik nooit meer een meisje zoals mijn ex zal tegen gaan komen en dat gevoel maakte mij dus de eerste weken ook helemaal gek. Ik ben nu wel tot rust gekomen en heb de gehele situatie goed geanalyseerd, hoewel dat wel moeilijk blijft.

Dat is opzich wel een goede. Ik ging couch surfen naar de plek waar ik mijn ex voor het laatste had ontmoet om die vieze smaak weg te poetsen. Wat gebeurt er? Loop ik er na 1.5 week met een nieuwe dame om m'n hals na een aantal avondjes flink stappen. Zij wou meer, ik hou de boot rustig af. Maar toch .. op dezelfde plek(!) En ik was niet eens op zoek.

quote:

Op donderdag 25 april 2013 00:32 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Dat is opzich wel een goede. Ik ging couch surfen naar de plek waar ik mijn ex voor het laatste had ontmoet om die vieze smaak weg te poetsen. Wat gebeurt er? Loop ik er na 1.5 week met een nieuwe dame om m'n hals na een aantal avondjes flink stappen. Zij wou meer, ik hou de boot rustig af. Maar toch .. op dezelfde plek(!) En ik was niet eens op zoek.

Hahaha, lachen man! Is het een leuke meid? En hoor je nog wel eens wat van je ex? Ik ben echt blij met dit topic. Iedereen reageert volwassen en het helpt je nog echt ook

quote:

Op donderdag 25 april 2013 00:37 schreef Marmal het volgende:

[..]

Hahaha, lachen man! Is het een leuke meid? En hoor je nog wel eens wat van je ex? Ik ben echt blij met dit topic. Iedereen reageert volwassen en het helpt je nog echt ook

En ja, helaas is het een leuke meid. Dus ik houd de deur niet dicht maar half open. Hoor ik nog wat van mijn ex? Ze belde me afgelopen zaterdag dat ik mentaal gestoord ben en dat ik maar snel moet inzien dat ik psychologische hulp nodig heb. En dat ik mijn problemen maar moet in zien zodat ik er aan kan werken. Ik kreeg vandaag een email die ik niet heb gelezen maar zag in de topic header; "Im sorry for what I said last saturday.." ..

quote:

Op donderdag 25 april 2013 00:41 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

En ja, helaas is het een leuke meid. Dus ik houd de deur niet dicht maar half open. Hoor ik nog wat van mijn ex? Ze belde me afgelopen zaterdag dat ik mentaal gestoord ben en dat ik maar snel moet inzien dat ik psychologische hulp nodig heb. En dat ik mijn problemen maar moet in zien zodat ik er aan kan werken. Ik kreeg vandaag een email die ik niet heb gelezen maar zag in de topic header; "Im sorry for what I said last saturday.." ..

Goed om te horen dat het een leuke meid is. En over die e-mail; typisch vrouwen Eerst je helemaal de grond in stampen en achteraf altijd enorme spijt hebben. Wat moet je er toch mee ? Lees die e-mail even dan als je er zin in hebt en vertel me als je dat wil wat ze allemaal te zeggen had

.

[ Bericht 99% gewijzigd door Kimberleys_ op 25-04-2013 11:07:56 ]

Pff, heb weer eens ruzie met mijn moeder. En een vrij heftige ook. Ze heeft weer eens een wijntje op en is voor de zoveelste keer onredelijk en geeft mij overal de schuld van. Beschuldigd mij van dingen die ik niet heb gedaan en probeert me alleen maar de grond in te schoppen.

Dit zijn de momenten dat ik mijn vader en mijn ex het meest mis. Als mijn vader hier nog woonde kon ik lekker naar hem toe en even ergens anders aan denken, als ik nog met mijn ex had kon ik naar haar toe gaan en naast haar in slaap vallen.

Ik weet het niet jongens en meisjes...

ben ik er nou goed over heen aan het komen of alles aan het wegstoppen... ?

quote:

Op zondag 28 april 2013 00:40 schreef Yreal het volgende:
Ik weet het niet jongens en meisjes...

ben ik er nou goed over heen aan het komen of alles aan het wegstoppen... ?

Do tell?