Bevallingsverhalen deel 16

Wat een pukkel inderdaad

quote:

Op woensdag 1 mei 2013 09:55 schreef Spees_Eend het volgende:
Ik vind het wel echt heel kwalijk dat je van tevoren nog specifiek om een gesprek met de anesthesist vraagt, dit wordt weggewuifd, en je vervolgens van de anesthesist te horen krijgt: jammer maar helaas, ik heb me niet voor kunnen bereiden. Wat een gang van zaken én wat een hork. Het gaat niet om een amandel die eruit geknipt moet worden!

Dat dacht ik dus ook. Jeetje zeg, wat een arrogante zak. Fijn dat je er verder zelf 'goed' op terugkijkt LE, met vertrouwen in de medische staf. Al zal de verwerking nog wel even duren, de angst is goed terug te lezen, pfoei. Sterkte voor jou en je vriend daarbij. Hopelijk bloeit jullie kleintje helemaal op en mag hij binnenkort naar huis met jullie. En als hij idd al drinkt uit de borst, wat ontzettend knap van hem!

En wat hiervoor al gezegd is, wat kan een zwangerschap toch een impact hebben op een lichaam. Goed om daar nog even bij stil te staan en niet zomaar alles for granted te nemen.

Heftig Le! Dat je maar spoedig mag herstellen en je zoontje als kool gaat groeien! Je komt sterk en nuchter over!

quote:

Op woensdag 1 mei 2013 09:55 schreef Spees_Eend het volgende:
Ik vind het wel echt heel kwalijk dat je van tevoren nog specifiek om een gesprek met de anesthesist vraagt, dit wordt weggewuifd, en je vervolgens van de anesthesist te horen krijgt: jammer maar helaas, ik heb me niet voor kunnen bereiden. Wat een gang van zaken én wat een hork. Het gaat niet om een amandel die eruit geknipt moet worden!

Maar is het dan de fout van de anesthesist of van degene die geen gehoor heeft gegeven aan LE's verzoek. Want de anesthesist kan dan op dat moment inderdaad niet veel meer dan een algehele verdoving geven.

Dat ie lomp reageert staat buiten kijf, maar imho kun je de anesthesist niet kwalijk nemen dat hij een totale narcose heeft moeten toepassen.

L-E wat een heftig verhaal. Wat heb je het mooi opgeschreven en wat ontzettend fijn dzat je het nog na kunt vertellen. Sterk goed aan en jullie mooie ventje is een vechtertje dat heeft hij al laten zien.

quote:

Op woensdag 1 mei 2013 13:59 schreef mignonne het volgende:

[..]

Maar is het dan de fout van de anesthesist of van degene die geen gehoor heeft gegeven aan LE's verzoek. Want de anesthesist kan dan op dat moment inderdaad niet veel meer dan een algehele verdoving geven.

Dat ie lomp reageert staat buiten kijf, maar imho kun je de anesthesist niet kwalijk nemen dat hij een totale narcose heeft moeten toepassen.

Nee, ik vind de gang van zaken en het gebrek aan communicatie kwalijk, niet de keuze van de anesthesist. Dat zei ik volgens mij ook niet. Zijn gedrag vind ik hem wel persoonlijk aan te rekenen, zoals ik het lees heeft hij zich als een hork gedragen.

Pfff LE wat een heftig verhaal! Veel sterkte met herstellen!
En idd wat al meerdere zeggen.. Wat kom je sterk en vol liefde over... Geniet van elkaar!

Jeetje LE, wat een heftig verhaal! Neem je tijd om dit allemaal te verwerken, en je partner ook, voor hem moet het ook ongekend emotioneel geweest zijn.

Ik heb ook rugoperaties gehad en was daardoor ook bang geen ruggenprik te kunnen krijgen. Ik wilde niet per se pijnstilling, maar wilde wel de mogelijkheid hebben en niet ter plekke staan stechelen met de anesthesioloog of dat nou wel of niet kon. Daarom heb ik dat tijdens mijn zwangerschap nog uitgezocht, moest speciaal op het pré-operatieve spreekuur langskomen en toen is er gekeken. Het ging allemaal niet van harte, het was op mijn iniatief en ik moest behoorlijk aandringen bij de verloskundige ook ervoor en er tig keer achteraan bellen. Blijkbaar zit het niet zo in de denkwijze ofzo. Uiteindelijk was er geen sprake van dat ik een epiduraal zou krijgen, maar het was wel een rustig idee vond ik.

Wow L-E, wat heb jij het te verduren gehad! Lijkt me ook doodeng geweest voor je vriend. Gelukkig is het allemaal goed afgelopen en je klinkt heel sterk. En wat fijn dat jullie zoontje het zo goed doet, die komt er wel! Veel sterkte met het herstel!

Wat een heftig verhaal LE Wat vreselijk om te weten dat het niet goed gaat en je volledig op de medici moet vertrouwen omdat je lichaam het niet meer aan kan. Wat moet je bang zijn geweest (en dat ben je zo te lezen ook geweest).
Ontzettend fijn dat het met jullie kleintje zo goed gaat!

Wow LE ik zit hier met tranen in mn ogen je verhaal te lezen. Wat vreselijk heftig!

Ik kan me altijd zo vreselijk kwaad maken als ik lees dat mensen iets aangeven en dat niet serieus genomen wordt. In jouw geval bijv dat je de anesthesist wilde spreken maar dat niet gebeurde. Ik heb zelf ook al meerdere keren zulke ervaringen gehad in het ziekenhuis.
Wel heel fijn dat je er zelf met een goed gevoel op terugkijkt, dat men het goed heeft aangepakt.

quote:

Op woensdag 1 mei 2013 09:55 schreef Spees_Eend het volgende:
Ik vind het wel echt heel kwalijk dat je van tevoren nog specifiek om een gesprek met de anesthesist vraagt, dit wordt weggewuifd, en je vervolgens van de anesthesist te horen krijgt: jammer maar helaas, ik heb me niet voor kunnen bereiden. Wat een gang van zaken én wat een hork. Het gaat niet om een amandel die eruit geknipt moet worden!

Dat dus ja

Verder ook weer mooie verhalen

Ik ben nog steeds met mijn verhaal bezig maar het lukt me niet goed. In mijn hoofd zie ik het nog helemaal voor me, als n film, maar ik krijg het niet verwoordt.

LE wat een verhaal en wat verschrikkelijk fijn dat jij en L er nog zijn !!!
Heel veel sterkte met herstellen en verwerken van deze bevalling. Voor L veel om te groeien !

Die anestesist weet ik nog wel een boom voor, kan ie daar uitdrogen, wat een belachelijke hork zeg.

Fieder, ben wel benieuwd! Misschien gewoon opschrijven en later eens teruglezen? Ik ben maar begonnen en heb later toch wat dingen aangepast (het verhaal was nog veel langer).. en op een gegeven moment vond ik het wel best. Kan het later voor mezelf altijd weer aanpassen, nu staat het in elk geval op papier en kan ik het niet meer vergeten

Ik heb een aantal weken last van voor weeën gehad. Toen Lauren zich dus op de uitgerekende datum 21 februari nog niet had laten zien heb ik de 22ste gebeld om aan te geven dat alle voorweeen en het slechte slapen erg vermoeiend waren en dat ik graag gestript wilde worden.

Op zaterdag 23 komt de verloskundige kijken of ik strip baar ben. Nee dus. Ik baal en ik ben moe maar het blijft gewoon afwachten.

Maandagochtend om 3 uur wordt ik wakker, ik heb weer voorweeen, denk ik. Manlief wordt wakker en ik lig te huilen in zijn armen omdat ik al zo moe ben en ik niet weet hoe ik nog voor Nathan moet zorgen met al die activiteit dat mij 's nachts uit MN slaap houdt. Ik merk wel regelmaat op,maar voorweeen waren ook regelmatig. Tegen half 7 komen ze weer elke 2 a 3 minuten en houden ze weer een minuut aan. Manlief besluit toch de verloskundige te bellen om 7 uur. Die heeft een heerlijke nachtrust gehad en ze staat om half 8 naast mijn bed. Ik zeg dat het me spijt en dat ik denk dat het vast weer voorweeen zijn (ze is de laatste weken 3 keer bij mij thuis geweest vanwege voorwerk). Ze geeft aan dat dit er heel wat serieuzer uitziet en dat ze denkt dat ik vandaag eindelijk mijn baby krijg. Ze kijkt of ik ontsluiting heb, 2 a 3 cm!!! Eindelijk, er gebeurt iets! Ze gaat na een tijdje even koffiedrinken bij haar moeder, maar zegt eerst nog even dat ze het leuk vind als MN meisje die dag geboren wordt, het is namelijk haar 30ste verjaardag, en ze vind het bijzonder om dan een kindje ter wereld te mogen helpen.

Tegen een uur of 10 komt ze terug, ik heb 4 cm ontsluiting, we besluiten nog even af te wachten, en ze gaat weer weg. Tegen 12 uur komt ze weer en aangezien ik nog geen zwaardere weeën heb gevoeld verwacht ik niet te zijn op geschoten, ik zit inderdaad nog op 4 cm. Uiteindelijk heb ik besloten mijn vliezen te laten breken, ondanks dat ik doodsbang ben dat ik weer een weeën storm krijg. Ik ga weer douchen, maar ga er na een tijdje toch uit omdat ik bang ben dat het te snel zal gaan, ik zit nog een tijdje op het toilet maar ga hieraf omdat ik bang ben dat mijn baby in het toilet zou vallen. Ondertussen zet de vk alles klaar en belt ze om een kraamverzorgster. Deze laat lang op zich wachten, maar is toch op tijd voor de bevalling. De verloskundige geeft aan dat ze erg blij is met mijn enorme stapel gestreken hydrofielen. Het laatste uur ontsluiting is erg heftig en uiteindelijk moet ik mee persen. Er duwt iets keihard tegen mijn schaambot aan, echt heel naar, de vk geeft aan dat het de schouder is van de baby, maar dat ik toch door de pijn heen moet persen omdat ze er dan achterweg schiet en het nare gevoel weg is. Uiteindelijk staat het hoofdje, wat een rot gevoel, maar niet zo rot als wanneer ze echt geboren word, toen had ik echt het gevoel in 2en gereten te worden (blijkt achteraf heel erg mee te vallen gelukkig).

Na een bevalling van 12 uur waarvan 17 minuten persen werd Lauren geboren. We hebben ruim een uur heerlijk mogen snuffelen en rustig liggen voordat de vk en de kraam weer boven kwamen om alles af te ronden. De kraam zet de weegschaal klaar en manlief mag Lauren erop leggen. Nee, zegt de vk, dit kan niet, meetfout, moet opnieuw. OK, nog een keer op de weegschaal, oh, geen meetfout dus, 3560 gram! Een stuk zwaarder dan ik aan de hand van alle groei echo's had gedacht! Wat een mega baby! Ze is ook 53 cm lang! Helaas had ik nog 2 hechtingen nodig en toen was het tijd te gaan bellen. Om 6 uur kwam Nathan kennis maken met z'n zusje, hij is de trotse grote broer!

Mooi verhaal pessie! Ondanks de pijn klinkt het wel heel relaxt. En wat een grote!

Mooi verhaal Pessie

Pessie, ook jij dus geen enthousiasteling voor de persfase Wat fijn dat jullie eerst lekker aan elkaar konden wennen voor het wegen enzo!

Mooi verhaal pessie.

Pessie, wat klinkt dat stuk na dr geboorte fijn
Sowieso klinkt het als een relaxte bevalling!
En mooi formaat baby (zoiets was Floris ook in centimeters, alleen dan 10 gram zwaarder )

quote:

Op donderdag 2 mei 2013 21:47 schreef Suikertante het volgende:
Pessie, ook jij dus geen enthousiasteling voor de persfase Wat fijn dat jullie eerst lekker aan elkaar konden wennen voor het wegen enzo!

Ik was alleen enthousiast door het vooruitzicht dat het echt bijna voorbij zou zijn . Placenta kwam trouwens ook binnen een kwartier, ik kon gewoon voelen dat deze groter was dan die van Nathan

Mooi Pessie, leuk om ook eens het verslag van een thuisbevalling te lezen.

quote:

Op dinsdag 30 april 2013 17:25 schreef L-E het volgende:

.....

Ik grap tegen Vriendje dat het voordeel van een ks is dat ik iig niet uit zal scheuren downunder. Hoera voor ons seksleven, enzo

.....

LE wat een heftig verhaal. Wel bizar dat het ook zo fout kan gaan. Maar fijn dat alles nu de goede kant op gaat!

Ik moest trouwens erg lachen om de zin hierboven! Ik maakte dezelfde grap tegen vriendlief de verpleegsters vonden het toen erg grappig)

(Tijdens de kraamvisite zei mn zwager hetzelfde, een verpleegster die er toen was, was helemaal in shock )


Pessie, klinkt als een goede bevalling, en wat fijn dat je gewoon een uur lekker samen kon knuffelen!

Hier dan toch mijn verhaal. Erg lang, maar ik heb het al enorm ingekort.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Wat is dat toch met bevallingsverhalen hier dat lengte helemaal niets uitmaakt? Ik heb ook deze weer ademloos zitten lezen... wat een snelheid uiteindelijk, Fieder! 2,5 uur!

En die laatste twee alinea's...
* Shandaly pinkt weer een traantje weg
_{(Zijn de hormonen he?)}

Mooi verhaal Fieder. En wat snel gegaan!