Bevallingsverhalen deel 16

Oh Spees dat laatste, dat de baby geen baby maar Silvijn is, dat had ik precies zo! Zo raar!

Mooi geschreven, heb t in één adem uitgelezen!

Dankjewel Enfermera en Mineola Vond het ook leuk om te schrijven. Wel een heftige ervaring! Ik denk, nu vijf maanden later, nog bijna elke dag wel aan de bevalling.
@ L0t: wel doen, al is het maar voor jezelf!

[ Bericht 4% gewijzigd door Spees_Eend op 23-04-2013 21:49:58 ]

Eresh, wat heftig en wat goed dat je naar je eigen gevoel hebt geluisterd

quote:

Op dinsdag 23 april 2013 13:56 schreef Spees_Eend het volgende:
Ik ben ondertussen een beetje in een roes en vraag me af of de uitvinder van de ruggenprik wel een nobelprijs heeft gekregen.

herkenbaar

Mooi verhaal, wat eng dat je die knip hebt gehoord. *ril*
Hoewel je hem beter kunt horen dan kunt voelen natuurlijk

Ik had nog ruggenprik en ze zette er nog een verdovingsspuit naast. Ik had het denk ik niet eens gevoeld als ze alles tot mijn navel had opengeknipt Wel rechts dan Maar dat geluid ja, bah.

Ik blijf het mooi vinden om alle bevallings verhalen te lezen. Ondanks dat sommige verhalen helemaal niet leuk zijn... en ik er zelfs een traantje bij weg kan pinken..

Ik zal ook ons verhaal vertellen.

Ik had al een tijdje steeds wat gerommel in mn lichaam. Volgens de vk allemaal voorweeen en indalingsweeen. Voor mijn gevoel betekende het meer. Mijn man en ik hebben vanaf het begin af aan al geroepen dat de baby eerder dan de 40 weken zou komen. Ik wist zeker dat ik nooit de 40 weken zou halen en we gooiden het op 31 maart 2013.
Twee weken voor de bevalling verloor ik vocht. Daar schrok ik van, want het liep gewoon langs mijn benen. Ojeee de vliezen dachten we! De vk gebeld en langs laten komen. Ze deed wat testjes, ik moest op mijn hand blazen, ze deed inwendig onderzoek en nam wat vocht weg met een soort van wattenstaafje. Maar nee... het was geen vruchtwater. Wat dan wel? Urine? Nee ook niet. Het was gewoon vocht van mezelf.. Heel apart! Wist niet dat dat zo dun kon worden...Rest van de week had ik wel maandverband nodig.
Week erna (dinsdag op woensdag) werd ik tegen 23.00 uur wakker en bij het opstaan uit bed verloor ik weer heel veel vocht. Owww dit zal wel weer vocht van mezelf zijn dacht ik. De volgende dag (woensdag) had ik een afspraak bij de tandarts. Die heb ik smorgens toch maar afgezegd, want ik kon wel 100x ander ondergoed aantrekken.. pff.. Smiddags toch maar de vk gebeld en die kwam meteen eraan. En ja hoor... het waren nu wel mijn vliezen. Het eerste wat ze vroeg was wanneer die gebroken waren. Euhm... ja gister avond al. Volgens haar had ik al eerder moeten bellen, omdat ik nu al wat uren met gebroken vliezen rondliep. Ook voelde ik de baby die ochtend niet meer, dus we werden meteen naar het ziekenhuis gestuurd. Mijn man was op zijn werk en heb ik meteen naar huis laten komen. In het ziekenhuis aangekomen werd ik een uur aan de ctg gelegd. Daarbij kreeg ik te horen dat als ik vannacht niet beval, ik de volgende ochtend ingeleid zou worden. Pfff.. dat was even een flinke domper. Ik was net 38w1d zwanger. Maar zodra ik aan de scan lag, voelde ik kleine weeen. We konden gewoon weer naar huis. Rest van de avond hielden die kleine weeen aan. Als ik voor 23.00 zou bevallen zou onze eigen vk de bevalling doen. Gebeurde het daarna, dan werd ik overgedragen aan het ziekenhuis wegens langdurig gebroken vliezen. Ik ben gewoon gaan slapen, tot ik rond 1.30 uur wakker werd. (woensdag op donderdag) Ik wist het meteen, het was nu echt begonnen! Een uur onder de douche gezeten en mijn man hield de tijd van de weeen bij. Ik riep steeds: "bel nou de vk!" Waarop mijn man doodleuk zei: "nee, het duurt nog geen minuut!" Haha Waarop ik riep:"als jij nou niet heel gauw die vk gaat bellen....." Vk kwam en ik had 5 cm ontsluiting. Op naar het ziekenhuis. 4.45 uur daar aangekomen. Het was gelukkig allemaal al vanzelf begonnen. Ik moest naar de wc. Telkens als ik op t punt stond om te plassen kreeg ik een wee.. dat schoot dus ook voor geen meter op. Daarom hebben ze een plaskatheter gedaan.
Er waren 3 verloskamers bezet. 1 arts was er niet en de vk moest dus steeds tussen 3 kamers heen en weer. Telkens als zij weg was raakte ik een beetje in paniek. Na 2 uurtjes had ik al 8 cm. Bij 9 cm riep ik om zo'n pompje. Die wilden ze eigenlijk niet meer geven, maar ik stond erop! Ondanks dat ik totaal niet tegen naalden kon. Infuus inbrengen lukte weer s niet, dus er werd een andere arts bij gehaald. Dan lig je daar met je benen wijd en komt er een hele knappe jonge arts binnen! Binnen 2 tellen had hij t infuus aangelegd. Wat heerlijk! Ik voelde me gewoon stoned. Viel zelf af en toe in slaap. Om de zoveel minuten kon ik dan mezelf dat spul toedienen. Ik drukte alleen bij elke wee die knop in. Man vertelde achteraf dat er dan elke keer in beeld stond "locked" zovaak drukte ik. Hihi. Hij heeft er tijdens de bevalling maar zijn mond over gehouden. Liet mij lekker in de waan dat ik dat spul steeds binnen kreeg! Heb nog een poos op mijn zij moeten liggen, omdat het hoofdje nog niet diep genoeg lag. Mijn man was de hele tijd aan het meepuffen, maar ik werd daar helemaal gek van. Hij pufte totaal uit de maat haha. Hij heeft me wel de hele tijd drinken gegeven en mn gezicht gedept met een doek. Na 4 uurtjes in het ziekenhuis ging het gebeuren. Ik kon de persweeen niet meer tegenhouden. Ik vroeg me van tevoren ook af hoe dat voelde en hoe je weet wanneer je moet persen, maar dat weet je vanzelf! Na 50 minuten persen was hij er dan! Wat vond ik het heerlijk om te persen zeg, een hele opluchting! Maar man wat een druk op je onderkant zeg pff... En wat prachtig als hij daar dan opeens op je borst word neergelegd. Na 5 minuten kwam de placenta al. Ik heb eerst heel erg gehuild. Puur van de spanning en inspanning, maar ook van geluk. We hebben 1 nachtje moeten blijven in het ziekenhuis, maar daarna mochten we naar huis.

Ons voorgevoel dat de baby eerder zou komen was dus juist. 21 maart met 38w2d.

Afgelopen zondag was zoon alweer 1 maand oud. We zijn super trots en kijken terug op een goede bevalling. Ik hoop dat vele andere ook zo'n goede bevalling mogen hebben.

[ Bericht 0% gewijzigd door gestreeptestoel op 24-04-2013 21:19:57 ]

Gestreepte stoel klinkt als een goede bevalling. Geniet maar lekker van je kleine mannetje.

Was het topic een beetje uit het oog verloren, drie bevallingsverhalen in één keer!

Eresh, wat een verhaal zeg, en wat een klein ukje! En wat heerlijk dat hij het zó goed doet, een vechter!

Spees, door jou het topic weer teruggevonden, en wat heb je het leuk en mooi opgeschreven. Als een boek zo makkelijk leest het weg Het klinkt wel heftig en lang, maar inderdaad ook heel erg mooi. Die overgang van baby naar S heb ik trouwens helemaal niet zo ervaren bij F. Het ging wel snel maar pas na twee dagen was hij het echt.

Gestreeptestoel, je schrijft er over alsof je naar de dierentuin bent geweest! Ook een vroege vogel dus, net als de mijne Ik krijg ook zin om het op te schrijven, maar wil er wel de tijd voor nemen.

Haha suikertante.

Achteraf gezien was t ook wel redelijk appeltje eitje. Dat zei ik tijdens de bevalling niet hoor! Heb meerdere malen geroepen: "dit doen we nooit meer!"
Waarop de vk zei: "dat hoeft ook niet, als je het nu maar doet!" haha

quote:

Op vrijdag 26 april 2013 10:30 schreef Suikertante het volgende:
Was het topic een beetje uit het oog verloren, drie bevallingsverhalen in één keer!

Spees, door jou het topic weer teruggevonden, en wat heb je het leuk en mooi opgeschreven. Als een boek zo makkelijk leest het weg Het klinkt wel heftig en lang, maar inderdaad ook heel erg mooi. Die overgang van baby naar S heb ik trouwens helemaal niet zo ervaren bij F. Het ging wel snel maar pas na twee dagen was hij het echt.

Thanx! Ben ook wel benieuwd naar jouw verhaal, dus mocht je een keer tijd hebben én het willen delen...

Eresh, wat een heftig verhaal. Gelukkig maar dat het op tijd bleek, dat er iets niet goed zat.

Spees, wat een mooi verhaal. Helder en uitgebreid geschreven.

Gestreeptestoel ook zo een mooi verhaal. Mijn beide kinderen kwamen ook voor de 40 weken, dus dat is erg herkenbaar.

Daar komt ie dan, mijn verhaal. Het is echt een enórm verhaal maar ik ben dan ook een kletskous Ik weet niet hoe ik het moet inkorten en eigenlijk hoeft het ook niet. Ik wil dit allemaal onthouden!

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

[ Bericht 0% gewijzigd door Suikertante op 28-04-2013 23:41:58 ]

Wat een mooi verhaal Suikermama! En wat lief dat ze hebben gewacht met de kleertjes... Het stuk vóór het persen klinkt wel relaxt, maar daarna... Brr. Echt heel fijn dat je het zonder paniekgevoel hebt kunnen doen.

Prachtig beschreven Suiker en die pers weeën, herkenbaar

Wat netjes dat ze gewacht hadden op je trouwens. Hier was alles al gebeurd terwijl ik onder zeil was.

De datum bij je verhaal klopt volgens mij niet

Wat een mooi verhaal Suiker! Wat een rust straalt je verhaal uit!

Bedankt!
Echt een aanrader dat schrijven, het is fijn het allemaal op een rijtje te hebben! En leuk voor later, mijn moeder had ook alles opgeschreven en dat is wel bijzonder om terug te lezen.

En inderdaad de datum Ik heb het wel even aangepast laziness

Ja dat ja. Ik moet echt toch iets van een goede cursus bij een volgende.

Takkembah's rust door hypnobirthing toen vergeet ik ook nooit meer.

Oh dat heb ik gemist, wanneer was dat ongeveer?

Terug gezocht: 22 mei 2011 heeft ze het geplaatst dus deel 12.

Oh joh dat had je toch niet hoeven doen! Maar bedankt ga ik eens lezen, ben benieuwd!

Suiker, mooi verhaal! Wat lief dat ze gewacht hadden met aankleden en wegen tot jij er weer bij was! Volgens mij gaat dat vaak heel anders, hulde voor het ziekenhuis!

En die persweeën, die vond ik ook niet fijn. Geef mij maar ontsluitingsweeën . Ik kon het gevoel weer helemaal oproepen toen ik jouw verhaal las! Ik kon 4x persen per wee, maar na 3x kón ik gewoon niet meer. En dan het laatste restje perswee negeren is ook hels .

Hehehe, ik heb even zitten lachen, ik had hetzelfde Suikertante, alleen zat ik op het toilet en dan idd druk voelen alsof je een scheet moet laten en dan zijn t je vliezen, heel onwerkelijk.... Ik dacht ook idd, dit komt bijna niet voor, maar er was geen twijfel mogelijk.

Ik vond persweeen wel fijn, nou ja de pijn niet, maar je kan er iets aan doen ipv alleen wegzuchten, dat meegaan in wat je lijf wil vond ik wel prettig.

Mooi verhaal geworden en fijn dat je je nu prettig voelt!

Suiker, mooi verhaal. En inderdaad, wat fijn dat ze op je gewacht hebben met alles. Hier is dat ook allemaal gebeurd terwijl ik in de ok was.

Ik had ook liever de persweeen hoor, dan weet je waar je het voor doet en dat het daarna klaar is. Wat Juud zegt inderdaad. Hier ging de ruggeprik met het persen ook uit trouwens, misschien bij jou ook dat het daarom zoveel pijn leek te doen?

Ik vond bij Sofie de persweeën verschrikkelijk. Ik had geen idee wat ik met die dingen moest doen. Moest ik ook nog 90 minuten persen.
Bij Luuk vond ik ze minder erg, en was ik met 5 persweeën klaar. Ik zie een verband.

Suiker, wat een mooi verhaal

Mental note to me: blijven luisteren naar de vk en niet heel hard gaan persen dus ik zie mezelf daar ook wel voor aan namelijk!

Ik had me dat echt heel vaak voorgenomen, zelfs tien seconden voor het moment supreme. ALTIJD stoppen als ze dat aangeven. En precies toen ze "stoppen!" zei, hoorde ik het niet en perste ik vrolijk ff door. Zonder schade als gevolg trouwens, gelukkig.