Mammapoli deel 10 Waar we Fratz nooit vergeten.

Nou dat heb ik dus ook Gia!

Altijd rond de 36 en gister 37.2. Geen koorts. Helemaal prima.

Ik had altijd al bijna dikke nierbekontstekingen, fikse darmontstekingen ect ect voor ze eindelijk toegaven en me even gingen testen. Belachelijk haha! En dan reageren met 'Maar mevrouw, u had doodziek moeten zijn met deze ontstekingen!' .. Ja, kuch.. maar dat ben ik dus niet. Doos!

Maar voelde me gister echt ziek, alsof ik griep had. Dus ik had wel de symptomen, maar vandaag heb ik alleen last van overmatig zweten en moe zijn. Ik sta gewoon de douche te schrobben terwijl mijn borst rustig doorbloed en spul eruit werkt.. Ik snap echt niet hoe mensen me altijd aan kunnen kijken alsof ik me aanstel, terwijl die in mijn situatie op de bank zouden liggen terwijl ik gewoon doorga zonder te miepen. Prima, wilt u mij niet helpen? Dan toch niet, ga ik wel weer verder met waar ik gestopt ben.

Sorry voor het lange verhaal, maar nog 1 dingetje.
Na de operatie, toen mijn borst dus alle kleuren kreeg die er bestonden, en mijn borst gewoon groter was dan die andere dacht ik nog 'Oh wauw, je ziet niet eens dat er gezwel uit is gehaald van bijna 6cm' .. Nou, nu weet ik wat dat was, want mn tiet is nu duidelijk leeggelopen en een stuk kleiner als die andere hahahahahaha! Hik hik..

Gia, het gaat me nog niet eens zo zeer om het 'mooi' willen hebben. Ik heb er verbazingwekkend weinig moeite mee. Nou moet ik ook zeggen dat het bij mij heel mooi genezen is. Het is volkomen plat met een groot (heel groot: vd ene oksel naar de andere, met in het midden een onderbreking van misschien een cm) litteken dat eigenlijk ook heel erg mooi genezen is. Soms hebben vrouwen na een amputatie een en al hobbels enzo, dat heb ik dus niet. Het ziet er een beetje uit alsof het zo hoort ofzo. Het is alleen verschrikkelijk onpraktisch. Als je voorover bukt, zakken de protheses van je lijf af. Draag je dan een laag/wijder shirt, dan kijk je recht bij mijn bh in. En dan heb je nog de prothesebh's, de prothesezwempakken, het zweten van de protheses tegen je lijf als het warm is, het op de fiets zitten en ineens denken: sh*t, heb ik de tieten wel om(dat heb ik nog steeds elke keer. Hahaha!).

De plastisch chirurg zei laatst dat ik ook gewoon protheseloos door het leven zou kunnen. Dat kan alleen echt niet. Ik ben niet mager en heb dus een grotere maat en daarbij word ook rekening gehouden met borsten. Alles aan de bovenkant is te wijd. Kortom, heel verhaal...conclusie: het is tijd voor de operatie.

Ik snap je heel goed hoor Mula. Het hoeft niet perse zo te zijn dat je er enorm veel moeite mee hebt dat je geen borsten meer hebt. De dingen die je opnoemt kan ik heel goed begrijpen, ook al heb ik het zelf niet. Ik kan me als vrouw best wel een beetje indenken hoe het zou zijn als je niks meer hebt en dan die prothesebh's.. Op mijn werk zie ik het ook heel veel. Alleen vrouwen hebben altijd enorm wijde blousen aan en bukken vrijwel nooit, dus dan zie je het niet.

@Gia: Het lijkt me verschrikkelijk om altijd die angst te hebben. Hebben ze er bewust voor gekozen niks met die okselklieren te doen? En zou het niet alsnog kunnen, mocht jij je daar geruster bij voelen? Of heb je daar ook niet bepaald behoefte aan?

Mijn borst is sinds een paar uur gestopt met het spugen van vocht (haha sorry).
Daarna werd hij vrijwel direct weer blauw, geel, rood en opgezwollen. De pijn was ook weer
volop aanwezig. Op dit moment is de pijn vrijwel weg.

God wat verwarrend :s De mammachirurg had gezegd dat ik bij deze klachten en koorts direct moest bellen. Uiteraard gebeurd het op Vrijdag avond en zijn die specialisten er niet xD.. En ik heb dus geen koorts. Maar goed, einde klaag bericht. Ik voel me zo goed als ik me op dit moment kan voelen en daar ben ik blij om!

quote:

Op zaterdag 13 juli 2013 14:50 schreef Gia het volgende:
Aan die praktische zaken had ik niet gedacht, eerlijk gezegd. *schaam*

Ik ben eigenlijk best een bofkont. Deuk aan de bovenkant van de rechter borst, met wat oedeem. Geen okselkliertoilet, ondanks micrometastasen. Dus weinig restklachten.
Ik zit alleen met de angst dat ik, vanwege geen okselkliertoilet, uitzaaiingen heb, die met hormonen in hun groei belemmerd zijn en me over 4 jaar gaat opbreken.

Je hoeft niet te stoppen met Tamoxifen he? Er zijn onderzoeken die zeggen dat de overlevingskans beter is na het slikken van 10 jaar Tamoxifen.

Cute, ik zou het allemaal wel even goed in de gaten houden en desnoods weer de HAP bellen en uitleggen dat je echt nooit koorts hebt. Liever een keer te veel bellen en dat ze denken dat je een zeur bent, dan dat je met een ontsteking gaat rondlopen!

quote:

Op zaterdag 13 juli 2013 18:59 schreef Mula het volgende:

[..]

Je hoeft niet te stoppen met Tamoxifen he? Er zijn onderzoeken die zeggen dat de overlevingskans beter is na het slikken van 10 jaar Tamoxifen.

Cute, ik zou het allemaal wel even goed in de gaten houden en desnoods weer de HAP bellen en uitleggen dat je echt nooit koorts hebt. Liever een keer te veel bellen en dat ze denken dat je een zeur bent, dan dat je met een ontsteking gaat rondlopen!

Ik hou het in de gaten. Zal straks als ik lekker mn huispak aandoe nog even kijken hoe het er nu allemaal uitziet en hoe het voelt.

Nee dat is natuurlijk zo. Er komt veel bij kijken als je je lymfeklieren kwijt bent..
Maar was gewoon benieuwd naar je mening enzo.

Cute daar hebben ze de eerste hulp voor.

Mula, ik zou het ook graag willen masr eerst wst kilo s eraf.

Wat is dat toch die graatmeter koorts, hoe vaak als ik wel niet moet uitleggen dat ik nooit koorts heb. Waarop ze je niet geloven en idd op een ct scan zien dat er wel degelijk een heftige ontsteking zit.

Ja, daar was ik gister Rottdog.

Gia, ik heb ook altijd gelezen dat je na 2 jaar over moet stappen op een ander hormoon. Ik was laatst bij de (vervangende) oncologe en volgens haar moet ik na 2 jaar wel stoppen met mijn Lucrin-injecties (hallelujah! Geen naalden meer en geen rare reacties als de vorige injectie is uitgewerkt), maar moet ik de volledige 5 jaar Tamoxifen slikken. Ik heb het nog specifiek nagevraagd of ik niet moet over stappen. nee dus. Ik vind het wel best. Ik kan zo prima met de hormoontherapie leven.

Rottdog, ik wil ook nog wat kilos afvallen voor de operatie, maar ik geloof dat ze het in het ziekenhuis niet zo nodig vonden. En dat terwijl ik toch 20kg te zwaar ben. Ze waren voornamelijk bang dat ik te veel buik zou kwijtraken en dat er gewoon niet genoeg huid/vet over zou blijven. Dankzij de tamoxifen zie ik dat echter nog niet zo snel gebeuren. Heb echt een mega-pens sinds ik aan de pillen zit.

Overgewicht toch nog ergens goed voor hehe

Je bedoeld net 40kg?
Ja, vaak als mensen echt op hun sterfbed liggen bij kanker dan is er niks meer van ze over.
Mn oma ging van een stevige, grote vrouw naar een dun klein vrouwtje. Op een gegeven moment leek ze net een baby, ook qua gedrag. Alleen de uren voor ze stierf was ze even haar zelf. Bah

Jullie hadden gelijk (weet niet meer wie het precies zei). Die troep is eruit en ik heb sinds gisteravond eigenlijks geen last meer gehad van pijn of iets dergelijks. Alleen als mn zoontje er tegenaan knalt doet het even pijn, maar dat doet het sowieso wel hahaha

Ik had bij kanker uberhaupt het idee dat mensen er heel erg dun van worden. Ik zag het al helemaal zitten: 6 maanden chemo en daarna niet alleen de kanker kwijt, maar ook nog eens bikiniready. en toen kwam ik 17 kilo aan.

Het valt me trouwens best mee hoeveel echt zieke mensen je op oncologie ziet. Het heeft wel een tijdje geduurd voordat ik echt besefte dat er allemaal kankerpatienten om me heen zaten.

Oh en cute, mooi dat het beter gaat!!

Ik besefte pas ECHT wat er aan de hand was, tijdens mijn 4e (?) chemo. Ik lag tijdens het infuus op zaal met iemand die zich zo slecht voelde dat ze niet meer terug kon lopen vanaf de wc. Die werd door haar man en kind min of meer aan dr armen meegesleurd naar bed. Er lagen mensen over te geven en er was iemand die kaal was (gekgenoeg waren er nauwelijks kale mensen op oncologie/dagbehandeling). En toen las ik op mijn telefoon ook nog eens dat Fratz uitzaaiingen had. Dat was wel even een mijn-god-waar-ben-ik-welooit-in-beland?-dag.

Hallo Dames,

Straks het na-gesprek na de operatie en de uitslag. Ik verwacht niks ergs hoor, maar wou het toch even zeggen.

Dus ik spreek jullie later weer. Mn kleine man is ook ziek dus heb mn handen wel vol denk ik hahaha!

Zo, alles is goed. Mijn borst zag er goed uit en voelde ook prima. Blijkbaar was zich wel een ontsteking aan het vormen, maar mijn lichaam heeft dat dus zelf opgelost door alles eruit te werken. Goh, slim lichaam haha.

Over 3 maanden nog 1x een controle en dan is het klaar.

Alleen bij kuur 5 tot en met 8 lag ik niet in een bed. Kuur 1-4 en tijdens Herceptin kreeg ik medicijnen tegen allergische reactie waardoor ik volkomen knockout ging. Een bed was dus geen overbodige luxe!

Cute, fijn te horen dat het inmiddels beter gaat en niet onbelangrijk; dat het ziekenhuis dat ook vindt! Beterschap voor je zoontje! Heeft ie ook keelpijn? Ik sinds een paar dagen wel. Ik klink gek en het voelt alsof de hele bende in mijn keel open ligt. Jak!

Morgen naar de huisarts voor verwijzing cardioloog. En ik was net zo blij dat ik een beetje van het ziekenhuis af was!

Hij lijkt last van zn oortjes te hebben. Hij is 10 maanden en heeft al 3x oorontsteking gehad. Kijk het nu nog even aan, aangezien hij nog goed drinkt en actief is.

@Mula: Jij dus last van je keel. Bleh! Dat is zo'n rotgevoel. Succes vandaag bij de HA!