Welke kattenverzekering heeft de beste prijs/ kwaliteit verhouding?

Voor mij lijkt het een beetje een gok, Ik heb een kater gehad voor 14 jaar en die was geneen dag ziek in al die tijd , dus dan zou ik 14 jaar voor nix een verzekering betaald hebben en dan praat je makkelijk over 1000 euro , echter word je kater wel vaak ziek? dan is een verzekering WEL weer goedkoper,..,,,,,

Hier ben ik ook erg benieuwd naar, ik heb ook een katertje van nu 10 maanden oud en die heeft inmiddels al een keer z'n bekken gebroken.. waarschijnlijk door een aanrijding ondanks rustig verkeer en een bosrijke omgeving.
En m'n vorige kat had een lekkende hartklep en is niet ouder geworden dan anderhalf..

Gooi em in de bosjes als ie ziek/gewond raakt.
Koop daarna weer een gezonde

quote:

Op vrijdag 5 april 2013 05:20 schreef whatdafuck het volgende:
Gooi em in de bosjes als ie ziek/gewond raakt.
Koop daarna weer een gezonde

Meeste katten worden niet zo snel ziek,, mijn moeder had op en dag 13 katten, en heel af en toe werd er eentje ziek, en dag betaalde ze 40 euro voor een bezoekje aan de dierenarts, maar wat ik me kan herinneren was dat maar vrij zeldzaam....

Verzekering is duurkoop. Beter een potje voor jezelf aanmaken voor eventuele kosten, vaccinaties oid.

Gewoon geen kat nemen.

Een potje maken is de beste en goedkoopste verzekering voor je kat

De meeste verzekeringen sluiten veel uit, en dat zijn standaarddingen (tenminste dat was een jaar of 2 geleden zo). Daarna hebben we gewoon geld opzij gelegd voor onze kat en zijn zo onze eigen verzekering die wel alles betaald

Ik heb gewoon een potje voor mijn katten, maar grote operatie's, CT scans ed dergelijk begin ik niet aan. Het blijft voor mij een huisdier.

quote:

Op vrijdag 5 april 2013 05:27 schreef edwinnummer90000 het volgende:

[..]

Meeste katten worden niet zo snel ziek,, mijn moeder had op en dag 13 katten, en heel af en toe werd er eentje ziek, en dag betaalde ze 40 euro voor een bezoekje aan de dierenarts, maar wat ik me kan herinneren was dat maar vrij zeldzaam....

Het kan snel oplopen als je kat een ongeluk krijgt. Met een breuk op een vervelende plaats zit je zo op 4 cijfers voordat het beestje weer helemaal in orde is.

Het vervelende is dat veel echte dure dingen over het algemeen niet verzekerd worden (chronische problemen die "normaal", zijn en dagelijkse medicatie vereisen, zoals overactiveve schildklier), bovendien stoppen sommige verzekeringen er vaak mee zodra het beestje een leeftijd bereikt waarop ouderdomskwaaltjes normaal worden (veelal bij 10 jaar).

Maar het kan duur worden om een oude kat nog zolang mogelijk in leven te houden maar ervoor te zorgen dat het voor hem/haar ook nog een goed leven is. Mijn laatste Burmees heb ik de eerste week van februari laten inslapen, maar die laatste 5 weken hebben me ruim EUR 800 gekost.

quote:

Op vrijdag 5 april 2013 09:08 schreef mvdejong het volgende:

[..]

Het kan snel oplopen als je kat een ongeluk krijgt. Met een breuk op een vervelende plaats zit je zo op 4 cijfers voordat het beestje weer helemaal in orde is.

Het vervelende is dat veel echte dure dingen over het algemeen niet verzekerd worden (chronische problemen die "normaal", zijn en dagelijkse medicatie vereisen, zoals overactiveve schildklier), bovendien stoppen sommige verzekeringen er vaak mee zodra het beestje een leeftijd bereikt waarop ouderdomskwaaltjes normaal worden (veelal bij 10 jaar).

Maar het kan duur worden om een oude kat nog zolang mogelijk in leven te houden maar ervoor te zorgen dat het voor hem/haar ook nog een goed leven is. Mijn laatste Burmees heb ik de eerste week van februari laten inslapen, maar die laatste 5 weken hebben me ruim EUR 800 gekost.

Wat krijg je voor die 800 euro.

quote:

Op vrijdag 5 april 2013 09:09 schreef trigt013 het volgende:

[..]

Wat krijg je voor die 800 euro.

- iets van een dozijn bezoekjes aan de dierenarts (de laatste 6 werkdagen van zijn leven elke dag);
- verschillende bloedonderzoeken;
- 2 pillen felimazol (schildklier-medicijn) en 1 pil Onsior (pijnstiller) per dag;
- een aantal malen een onderhuids vocht-infuus omdat zijn nieren van slecht-functionerend naar nauwelijks-functionerend waren gegaan;
- nog wat anti-biotica injecties.

We praten hier wel over een kat van meer dan 20 jaar oud (een stamboom-Burmees), met een forse lijst van versleten onderdelen :
- schildklier; die was al jaren overactief (normaal ouderdoms-verschijnsel), maar tegen het einde nam dat zelfs af (dus die was aan het stoppen met werken);
- nier-deficientie/-insufficientie;
- versleten ruggegraat;
- klemzittende zenuw in de heup;
- stokdoof;
- inzettende staar.

Het grootste probleem tegen het einde waren de niet-werkende nieren, hij was zichzelf aan het vergiftigen. Net toen ik leerde hoe ik het onderhuidse vocht-infuus zelf thuis kon geven kreeg hij nog "iets" waarvan we niet konden vinden wat het was, we hadden nog een MRI-scan kunnen doen om verder te onderzoeken, maar dat had maximaal nog 2 maanden toegevoegd vanwege zijn nieren, en hij had al ruim een dag niet meer gegeten, dus was het tijd om te accepteren dat hij gewoon compleet op was.

Het was zeker aanvaardbaar geweest om hem 2 of 3 maanden eerder in te laten slapen, met nieuwjaar was mijn reactie al "he, dit is 2013, wat doe jij in dit jaar ?", maar er waren een aantal redenen waarom het nog verantwoord was om hem in leven te houden :
- ik werkte vanaf huis, dus hij kon mij bijna altijd vinden als hij daar behoefte aan had (heel belangrijk voor een Burmees);
- pillen ingeven was een probleemloze routine;
- de autorit van 5 minuten naar de dierenarts en weer naar huis was vervelend, de dierenarts zelf was eerder interessant;
- ik kon me het financieel veroorloven;
- hij gedroeg zich alsof hij het nog wel naar zijn zin had.

quote:

Op vrijdag 5 april 2013 09:23 schreef mvdejong het volgende:

[..]

- iets van een dozijn bezoekjes aan de dierenarts (de laatste 6 werkdagen van de dierenarts elke dag);
- verschillende bloedonderzoeken;
- 2 pillen felimazol (schildklier-medicijn) en 1 pil Onsior (pijnstiller) per dag;
- een aantal malen een onderhuids vocht-infuus omdat zijn nieren van slecht-functionerend naar nauwelijks-functionerend waren gegaan;
- nog wat anti-biotica injecties.

We praten hier wel over een kat van meer dan 20 jaar oud (een stamboom-Burmees), met een forse lijst van versleten onderdelen :
- schildklier; die was al jaren overactief (normaal ouderdoms-verschijnsel), maar tegen het einde nam dat zelfs af (dus die was aan het stoppen met werken);
- nier-deficientie/-insufficientie;
- versleten ruggegraat;
- klemzittende zenuw in de heup;
- stokdoof;
- inzettende staar.

Het grootste probleem tegen het einde waren de niet-werkende nieren, hij was zichzelf aan het vergiftigen. Net toen ik leerde hoe ik het onderhuidse vocht-infuus zelf thuis kon geven kreeg hij nog "iets" waarvan we niet konden vinden wat het was, we hadden nog een MRI-scan kunnen doen om verder te onderzoeken, maar dat had maximaal nog 2 maanden toegevoegd vanwege zijn nieren, en hij had al ruim een dag niet meer gegeten, dus was het tijd om te accepteren dat hij gewoon compleet op was.

Het was zeker aanvaardbaar geweest om hem 2 of 3 maanden eerder in te laten slapen, met nieuwjaar was mijn reactie al "he, dit is 2013, wat doe jij in dit jaar ?", maar er waren een aantal redenen waarom het nog verantwoord was om hem in leven te houden :
- ik werkte vanaf huis, dus hij kon mij bijna altijd vinden als hij daar behoefte aan had (heel belangrijk voor een Burmees);
- pillen ingeven was een probleemloze routine;
- de autorit van 5 minuten naar de dierenarts en weer naar huis was vervelend, de dierenarts zelf was eerder interessant;
- ik kon me het financieel veroorloven;
- hij gedroeg zich alsof hij het nog wel naar zijn zin had.

Als het goed voor je voelde en de kat was er ook nog ok bij dan is het toch goed?

Ik zit bij Proteq en die loopt ook door nu poes ouder wordt (12+). Van uitsluitingen heb ik nog nooit last gehad, maar we hoeven ook niet vaak voor iets naar de dierenarts.

Ik vind het inmiddels wel vrij duur (meer dan 200 euro per jaar), maar ik heb de verzekering afgesloten toen ik minder draagkracht had. Als er toen iets was gebeurd, was het een uitkomst geweest. Nu is het eigenlijk niet meer nodig, maar ik kan die jaarlijkse betaling ook makkelijk hebben.

Of ik het bij de volgende weer zou doen, ik weet het niet.

quote:

Op vrijdag 5 april 2013 09:25 schreef trigt013 het volgende:

[..]

Als het goed voor je voelde en de kat was er ook nog ok bij dan is het toch goed?

Ja, ik ben heel tevreden met hoe het ging, we hebben hem een heel, heel lang en heel goed leven kunnen bezorgen, en hem laten inslapen toen het voor hem niet meer leuk was.

Zijn laatste dierenarts-bezoekje was op een vrijdag, en ik had al besloten dat ik niet met hem het weekeinde in wilde gaan tenzij we duidelijkheid hadden over de achtergrond van zijn nieuwe probleem, en een goede oplossing zagen. Maar aangezien op donderdag een compleet bloedonderzoek op alle punten geen enkele indicatie gaf wat er mis was, was daar al weinig hoop op. Ik had donderdag-avond gemerkt dat hij geen hap van zijn vis had genomen, en heb toen de nacht op de bank doorgebracht om hem in de gaten te houden. Hij heeft de hele nacht tegen me aan geslapen, en elke keer als hij even opstond werd ik wakker en kon horen dat hij wel ging drinken, maar niet ging eten.

We waren bij de dierenarts voldoende bekend dat, als het beter voor hem was geweest om hem eerder te laten inslapen, ze dat ook wel gezegd zouden hebben.

Mijn beide Burmezen had ik op 9,5 jarige leeftijd overgenomen van een gezin waar het niet meer lekker liep (probeer ze dan maar eens te verzekeren), nu zitten er hier beneden 4 gewone vuilnisbakkies uit het asiel (2, 2, 3 en 8), en daarvoor ga ik ook geen verzekering afsluiten.

Ik heb een hondje van een jaar oud, toen ik die vorig jaar als pup kreeg heb ik me verdiept in verzekeringen.

Echter het bleek dat ik voor een beetje verzekering die niet alles uitsluit ong 35 euro per maand moest betalen en dan kreeg je nog steeds geen volledige vergoeding (20% van ieder consult, medicijn, etc moest zelf worden betaald). Ik leg dat geld nu dus gewoon zelf opzij. Weet niet of het voor katten ook zo duur is maar kijk vooral kritisch naar een evt. verzekering.

quote:

Op vrijdag 5 april 2013 07:20 schreef Klonk het volgende:
Een potje maken is de beste en goedkoopste verzekering voor je kat

De meeste verzekeringen sluiten veel uit, en dat zijn standaarddingen (tenminste dat was een jaar of 2 geleden zo). Daarna hebben we gewoon geld opzij gelegd voor onze kat en zijn zo onze eigen verzekering die wel alles betaald

Ik denk toch echt dat dit verreweg de verstandigste optie is. Zorg zelf voor een spaarpotje.

quote:

Op vrijdag 5 april 2013 13:37 schreef HetKlusKonijn het volgende:

[..]

Ik denk toch echt dat dit verreweg de verstandigste optie is. Zorg zelf voor een spaarpotje.

Maar als je dat niet kan dan is een verzekering een goede optie.
Hier in F&F loopt nog ergens een dierenverzekeringstopic, ik kan het mobiel niet zo goed terugzoeken. Is al wat ouder, maar dan heb je wel wat namen van aanbieders en overwegingen van baasjes.

Enige nadeel van zelf een potje aanmaken is dat je dat geld soms sneller nodig hebt dan je verwacht had (al verwacht je het bijna nooit)
Ik was ook net begonnen met een potje aanleggen voor m'n katertje van 10 maanden maar toen kwam meneer op een gegeven moment met een gebroken bekkenvleugel thuis.
Gelukkig een "goede" breuk, hoefde niks aan gezet te worden en met pijnstillers voor de eerste dagen, een rontgenfoto en 6 weken bedrust was ik klaar, toch nog ¤250 totaal.

Potje staat dus weer op 0
Ik heb bij mijn bank (ABN-Amro) een virtuele rekening aangemaakt, op deze rekening reserveer ik elke maand ¤15.
Je kan er ook alleen via internetbankieren bij, maakt het ook net wat lastiger om het voor mezelf te gebruiken.

Ik denk dat je het beste contact kan opnemen met verschillende verzekeringen, om je vragen goed duidelijk te krijgen voor je een keuze maakt. Bijv. wordt de verzekering duurder boven de 10 jaar, moet je het bedrag eerst voorschieten en krijg je het later terug of betaald de verzekering de DA meteen, zijn eerdere verwondingen later nog wel verzekerd, etc.

Ik heb zelf geen verzekering, had het op zich wel willen overwegen, maar 2 van mijn katten zijn inmiddels 10+ en nu nog een verzekering afsluiten zou me erg veel geld kosten. En dan worden de kosten van eventueel terugkerende problemen (alle 3 hebben ze eerder problemen gehad) meestal niet eens vergoed. Voor mij was de keuze dus snel gemaakt, omdat ik bij een verzekering wel een zo goed mogelijke dekking zou willen, en het al snel richting de ¤75-100 per maand zou gaan, wat ik teveel vind.

quote:

Op zondag 7 april 2013 03:05 schreef EricOscuro het volgende:

[..]

Beste MV de Jong... hier wil ik juist graag meer over weten.
Heeft u ( ik zeg maar u, aangezien u met mevrouw hebt getekend) ervaringen met bepaalde verzekeraars die u wilt delen?

Want ja ik wil best een jaarlijks hogere premie betalen, als mijn katertje ook goed verzekerd blijft zonder al te veel extra kosten wanneer hij de grens van 10 jaar overstijgt.
Ook dan wil ik nog zeker weten dat mijn katertjes ziekte kosten niet de 3500 euro overstijgen...
En ja als meneer keer na keer ziek wordt uit zich zelf... en er geen einde aan lijkt te komen, dan heeft hij ook geen leven meer en leg ik me neer bij het oordeel van de dierenarts.

Ik hoor graag uw oordeel.
Maar misschien moet ik me wel houden aan andere aanbevelingen; dan leg ik elke maand 15 euro opzij voor een rekening medische kosten voor mijn kater... want erg veel kan hem de komende 6 jaar niet treffen. En mocht hij dan alsnog doodgereden worden, dan heb ik tenminste dat geld nog.

Nee, ik heb geen persoonlijke ervaringen met daadwerkelijk afgesloten verzekeringen.

Voor mijn beide Burmezen heb ik ruim 11 jaar geleden eens rondgekeken, maar toen was ik er al snel achter dat, doordat ze al 9,5 jaar waren, als ik ze al zou kunnen verzekeren, de premies absurd zouden zijn. Ik heb toen ook geleerd dat bij sommige de verzekering ook stopt als ze 10 jaar worden.

De kosten die makkelijk te verzekeren zijn, zijn die voor ongelukken. Dat zijn soms grote bedragen die vaak in 1 keer moeten worden opgebracht (dat hangt ook af van je dierenarts en de relatie die je ermee hebt, soms is gespreid betalen mogelijk).

De kosten waar de verzekering vaak moeilijk over doet zijn die voor onderzoeken, zeker als het totaal onduidelijk is wat er mis is met je beestje en de DA voorstelt om een grondig, daglang, onderzoek in Utrecht te doen.

Wat bijna geen enkele verzekering dekt zijn de kosten die je moet maken voor medicatie of dieet, en die voor de rest van het leven van je beestje nodig zijn. Zo hadden mijn jongens vanaf hun 14e medicatie nodig tegen een overactieve schildklier en een dieet wegens afnemende nier-functie, beide problemen die volstrekt normaal zijn bij oudere jatten. Zonder zouden ze op een vervelende manier aan hun einde zijn gekomen, met hebben ze nog heel wat heerlijke jaartjes geleefd.

Mijn idee :
- Voor bijv. paarden is een verzekering onmisbaar omdat die heel veel hele dure problemen kunnen oplopen.
- Voor honden aan te raden omdat die, zeker in hun jeugd, nogal "accident-prone" zijn.
- Voor katten vind ik het eigenlijk te duur voor wat het biedt, omdat die met name aan het eind van hun leven veel medische kosten gaan opleveren, waarvoor je dan vaak niet gedekt blijkt.

Overigens, MV staat voor Michiel Vincent, mijn beide voornamen ...

quote:

Op vrijdag 5 april 2013 09:23 schreef mvdejong het volgende:

[..]

- iets van een dozijn bezoekjes aan de dierenarts (de laatste 6 werkdagen van zijn leven elke dag);
- verschillende bloedonderzoeken;
- 2 pillen felimazol (schildklier-medicijn) en 1 pil Onsior (pijnstiller) per dag;
- een aantal malen een onderhuids vocht-infuus omdat zijn nieren van slecht-functionerend naar nauwelijks-functionerend waren gegaan;
- nog wat anti-biotica injecties.

We praten hier wel over een kat van meer dan 20 jaar oud (een stamboom-Burmees), met een forse lijst van versleten onderdelen :
- schildklier; die was al jaren overactief (normaal ouderdoms-verschijnsel), maar tegen het einde nam dat zelfs af (dus die was aan het stoppen met werken);
- nier-deficientie/-insufficientie;
- versleten ruggegraat;
- klemzittende zenuw in de heup;
- stokdoof;
- inzettende staar.

Het grootste probleem tegen het einde waren de niet-werkende nieren, hij was zichzelf aan het vergiftigen. Net toen ik leerde hoe ik het onderhuidse vocht-infuus zelf thuis kon geven kreeg hij nog "iets" waarvan we niet konden vinden wat het was, we hadden nog een MRI-scan kunnen doen om verder te onderzoeken, maar dat had maximaal nog 2 maanden toegevoegd vanwege zijn nieren, en hij had al ruim een dag niet meer gegeten, dus was het tijd om te accepteren dat hij gewoon compleet op was.

Het was zeker aanvaardbaar geweest om hem 2 of 3 maanden eerder in te laten slapen, met nieuwjaar was mijn reactie al "he, dit is 2013, wat doe jij in dit jaar ?", maar er waren een aantal redenen waarom het nog verantwoord was om hem in leven te houden :
- ik werkte vanaf huis, dus hij kon mij bijna altijd vinden als hij daar behoefte aan had (heel belangrijk voor een Burmees);
- pillen ingeven was een probleemloze routine;
- de autorit van 5 minuten naar de dierenarts en weer naar huis was vervelend, de dierenarts zelf was eerder interessant;
- ik kon me het financieel veroorloven;
- hij gedroeg zich alsof hij het nog wel naar zijn zin had.

Dus voor je eigen gevoel heb je het lijden van het beestje maar gerekt?

Als je de laatste 6 dagen zo met hem aan het slepen ben, dan doe je dat voor je eigen gemoedrust en niet die van het beestje.
Het grootste deel van die laatste ¤800 was dus totaal overbodig geweest als je het beste voor dat beestje overgehad had.