R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Maar je kan er ook dingen uit halen die niet met intellect te maken hebben.quote:Op vrijdag 22 maart 2013 14:59 schreef Northside het volgende:
kijk bijvoorbeeld naar de film Forrest Gump. Film zit barstensvol subtiele en minder subtiele verwijzingen naar de geschiedenis. Maar dan moet je de geschiedenis wel een beetje kennen. Ik moest hard lachen om dingen uit die film waar vrienden van mij (met minder kennis van geschiedenis) niets bijzonders in zagen.
.
Filmstudenten, en so wie so mensen die gevoel hebben voor films, zien bijvoorbeeld waarom het gebruik van een bepaald shot zo effectief is. Dat is iets wat zij dan weer in een film waarderen, en wat een superslim iemand misschien helemaal niet meekrijgt.
Dus ik ben het met Spanky eens dat het niet per sé meer is dat je uit de wereld haalt, maar wel andere dingen.
[ Bericht 4% gewijzigd door ZuidKardinaal op 22-03-2013 17:39:25 ]
Misschien een combinatie van. Anders, maar over het algemeen meer. Zoiets. Dat je als slim persoon niet alle facetten kan zien klopt, maar ik geloof wel dat je meer facetten ziet dan een minder slim (en over het algemeen minder geïnteresseerd) persoon.quote:
Dus ik ben het met Spanky eens dat het niet per sé meer is dat je uit de wereld haalt, maar wel andere dingen.
Ja, ik generaliseer.
Word je daar gelukkiger van?
Op zaterdag 24 februari 2024 16:25 schreef Claudia_x het volgende:
Sterker nog, als ik reacties als die van @:vanyel lees, dan vraag ik me af of ik niet op het verkeerde geslacht val. :Y)
Sterker nog, als ik reacties als die van @:vanyel lees, dan vraag ik me af of ik niet op het verkeerde geslacht val. :Y)
Je ziet inderdaad patronen wat sneller. Ik kan vaak de plot wel afleiden uit allerlei zaken in een film, wanneer anderen dat nog niet kunnen.quote:
[..]
Misschien een combinatie van. Anders, maar over het algemeen meer. Zoiets. Dat je als slim persoon niet alle facetten kan zien klopt, maar ik geloof wel dat je meer facetten ziet dan een minder slim (en over het algemeen minder geïnteresseerd) persoon.
Er zijn alleen nog allerlei andere zaken zoals een mooi shot, goede lichtinval of een sterke dialoog, die hebben weinig met je IQ te maken. Ik begrijp wel wat je bedoelt overigens, maar ik wilde ook maar even de andere kant aangeven. Als je slim bent, ben je nog steeds maar gewoon iemand met iets snllere hersens, niks meer of minder
Whatever...
Hoogbegaafdheid is bij mij nooit vastgesteld. Echter, ik heb wel een vermoeden. Ik deed geen fuck op het VWO en ik was cum laude geslaagd. Ik ben vele malen de klas uitgezet en ik heb vaak strafwerk gekregen omdat ik mijn huiswerk nooit maakte. Ik haalde hogere cijfers dan iemand bij wie hoogbegaafdheid was vastgesteld. Volgens mijn wiskundeleraar was ik de slimste man die hij ooit had gezien. Op de universiteit was ik een gemiddelde student omdat ik nooit naar colleges ging en de laatste dagen voor het tentamen ging leren. En dan ging ik vooral sheets en samenvattingen leren. Ik heb veel boeken aangeschaft waarin ik nooit gekeken heb. Ondanks dat ik afgestudeerd ben, heb ik er veel spijt van dat ik niet beter mijn best heb gedaan. Ik heb er ook spijt van dat ik geen Natuurkunde heb gestudeerd.
Ik vind het allemaal niet zo bijzonder eigenlijk. CL op het VWOquote:
Hoogbegaafdheid is bij mij nooit vastgesteld. Echter, ik heb wel een vermoeden. Ik deed geen fuck op het VWO en ik was cum laude geslaagd. Ik ben vele malen de klas uitgezet en ik heb vaak strafwerk gekregen omdat ik mijn huiswerk nooit maakte. Ik haalde hogere cijfers dan iemand bij wie hoogbegaafdheid was vastgesteld. Volgens mijn wiskundeleraar was ik de slimste man die hij ooit had gezien. Op de universiteit was ik een gemiddelde student omdat ik nooit naar colleges ging en de laatste dagen voor het tentamen ging leren. En dan ging ik vooral sheets en samenvattingen leren. Ik heb veel boeken aangeschaft waarin ik nooit gekeken heb. Ondanks dat ik afgestudeerd ben, heb ik er veel spijt van dat ik niet beter mijn best heb gedaan. Ik heb er ook spijt van dat ik geen Natuurkunde heb gestudeerd.
en iedereen leert op de uni zo en haalt zo zijn cijfertjes.. dus je bent niet bijzonder of zo..
!!! Go 49-ers !!!
Cum Laude zonder huiswerk en minimale inzet? Met veel spijbelen? Een wiskundeleraar die jou zijn slimste leerling ooit noemt?quote:Op zaterdag 23 maart 2013 11:31 schreef RobertoCarlos het volgende:
[..]
Ik vind het allemaal niet zo bijzonder eigenlijk. CL op het VWO
Easy boy Don't push it.
Maar ik denk inderdaad dat CL op het vwo best wel uitzonderlijk is hoor. Kans op hb lijkt me dan erg hoog. (de mate van hb-heid is een tweede)
Don't push it.Maar ik denk inderdaad dat CL op het vwo best wel uitzonderlijk is hoor. Kans op hb lijkt me dan erg hoog. (de mate van hb-heid is een tweede)
CL op het VWO is onzinnig en stelt niets voor... zouden ze af moeten schaffen. En de ene CL is de andere niet. Bovendien hoge cijfers op een VWO is voor veel mensen echt niet zo moeilijk.quote:Op zaterdag 23 maart 2013 12:07 schreef polderturk het volgende:
[..]
Cum Laude zonder huiswerk en minimale inzet? Met veel spijbelen?
Het gaat erom hoe ze op de uni presteren
Lekker belangrijk, ze zeggen zoveel...quote:Een wiskundeleraar die jou zijn slimste leerling ooit noemt?
Maar ik merk dat je last hebt van jouw ego......lijkt me geen goede zaak...
!!! Go 49-ers !!!
Ik vind dat het wel wat betekent als je cl bereikt met luiheid, in het moeilijkste profiel.
Wat het ego betreft ben ik het helemaal met je eens.
Wat het ego betreft ben ik het helemaal met je eens.
Cum Laude stelt eigenlijk alleen iets voor als je dat bij je PhD haalt.quote:
[..]
Cum Laude zonder huiswerk en minimale inzet? Met veel spijbelen? Een wiskundeleraar die jou zijn slimste leerling ooit noemt?
Dat laatste kreeg ik ook wel te horen en ook van mijn filosofiedocent, die wel iets van 8000 leerlingen heeft gehad. Dus statistisch gezien zou ik een IQ boven de 160 moeten hebben. Ik heb er echter nog niets van gemerkt...
Croce e delizia cor. Misterioso, Misterioso altero, croce e delizia al cor.
Het was niet mijn bedoeling om hier te egotrippen. Ik heb aangegeven dat ik volgens mezelf hoogbegaafd ben, en waarom ik dat denk.
In mijn tijd hadden we geen profielen. Ik had Natuurkunde, Wiskunde B, Wiskunde A, Scheikunde, Biologie, Nederlands, Engels en economie. Het ging me veel makkelijker af dan mijn mede VWO'ers en ik haalde veel hogere cijfers. Terwijl mijn klasgenoten hun huiswerk maakten was ik buiten met mijn vrienden.quote:
Ik vind dat het wel wat betekent als je cl bereikt met luiheid, in het moeilijkste profiel.
Wat het ego betreft ben ik het helemaal met je eens.
Laat je testen, dan weet je hetquote:
Het was niet mijn bedoeling om hier te egotrippen. Ik heb aangegeven dat ik volgens mezelf hoogbegaafd ben, en waarom ik dat denk.
Waarom is dat zo belangrijk voor je?quote:
Het was niet mijn bedoeling om hier te egotrippen. Ik heb aangegeven dat ik volgens mezelf hoogbegaafd ben, en waarom ik dat denk.
!!! Go 49-ers !!!
Dat jij de polderturk arrogant vindt, wil natuurlijk niet zeggen dat jij nu ineens gelijk hebt. Hoogbegaafdheid hangt niet af van je succes of je prestaties. Alhoewel je gelijk hebt dat je daar iemand beter op kunt afrekenen dan op een talent.quote:
[..]
CL op het VWO is onzinnig en stelt niets voor... zouden ze af moeten schaffen. En de ene CL is de andere niet. Bovendien hoge cijfers op een VWO is voor veel mensen echt niet zo moeilijk.
Het gaat erom hoe ze op de uni presteren
[..]
Lekker belangrijk, ze zeggen zoveel...
Maar ik merk dat je last hebt van jouw ego......lijkt me geen goede zaak...
Ik ben gestopt met de universiteit omdat ik zo teleurgesteld was in het niveau. Op dit moment ben ik echter op een andere manier een volwaardig gesprekspartner voor professoren en phd's in mijn vakgebied. Ik heb op de uni niet gepresteerd, want gestopt (ik haalde wel gewoon de tentamens, maar ik haatte die arrogante corpsbalsukkels en de hele elitaire sfeer).
Kortom: hoogbegaafdheid kun je niet aflezen aan prestaties, maar is een talent. Als je niets doet met dat talent is het wellicht zonde, maar je bent nog steeds hoogbegaafd. Ik had het ook bijna weggegooid, maar ben toch weer gemotiveerd geraakt en ben nu behoorlijk succesvol.
Whatever...
Cijfers stellen sowieso niets voor. Als je echt iets bijzonders doet stelt dat iets voor. Een phd die gewoon zijn doctoraal krijgt en daarna iets baanbrekends doet, vind ik stukken bijzonderder dan die studeerkamergeleerde met zijn cum laude, maar die verder niets zinnigs heeft bijgedragen aan de wereld behalve wat slecht geciteerde en zemelige artikelen.quote:
[..]
Cum Laude stelt eigenlijk alleen iets voor als je dat bij je PhD haalt.
Dat laatste kreeg ik ook wel te horen en ook van mijn filosofiedocent, die wel iets van 8000 leerlingen heeft gehad. Dus statistisch gezien zou ik een IQ boven de 160 moeten hebben. Ik heb er echter nog niets van gemerkt...
Alle opleidingen zijn vingeroefeningen, in het echte leven zul je moeten laten zien of je eecht iets waard bent.
Whatever...
CL op het vwo? Ik wist niet eens dat dat bestond.quote:
[..]
Ik vind het allemaal niet zo bijzonder eigenlijk. CL op het VWO
signatuurloos
@ polderturk, ook klassen overgeslagen op de basisschool?
Zijn er hier uberhaupt mensen die dat hebben gedaan? En zoja hoeveel?
Zijn er hier uberhaupt mensen die dat hebben gedaan? En zoja hoeveel?
Eentje.
Op zaterdag 24 februari 2024 16:25 schreef Claudia_x het volgende:
Sterker nog, als ik reacties als die van @:vanyel lees, dan vraag ik me af of ik niet op het verkeerde geslacht val. :Y)
Sterker nog, als ik reacties als die van @:vanyel lees, dan vraag ik me af of ik niet op het verkeerde geslacht val. :Y)
Ik heb er geen overgeslagen, maar ik ben in het buitenland geboren en moest minimaal 1 jaar in een soort van inburgering school zitten om de taal goed te leren. Ik mocht er wel al na 5 maanden weg.
Ik moest wel weer groep 3 gaan doen, terwijl ik die in Santa Cruz al gedaan had. Ik verveelde me er heel erg en mocht naar een "plusklas"
Daar zitten was ook niet bepaald zinnig. We leerden er namelijk ook Spaans, maar laat dat nou net mijn moedertaal zijn
Ik moest wel weer groep 3 gaan doen, terwijl ik die in Santa Cruz al gedaan had. Ik verveelde me er heel erg en mocht naar een "plusklas"
Daar zitten was ook niet bepaald zinnig. We leerden er namelijk ook Spaans, maar laat dat nou net mijn moedertaal zijn
Ik heb niks overgeslagen, ben op het vmbo een stap omlaag gegaan van gemend-theoretisch naar kader, en op het mbo een jaar blijven zitten. Beat that. Vervolgens met succes in ieder geval het eerste jaar van biomedische wetenschappen afgerond.
Ja, dat denk ik ook. Zijn we het toch weer met elkaar eens.quote:
[..]
Misschien een combinatie van. Anders, maar over het algemeen meer. Zoiets.
Ik vind dat je ook trots mag zijn op je hoge cijfers. Zoals je ook trots mag zijn als je op een hoog niveau sport. Dan draagt je prestatie ook niks bij aan de maatschappij, maar je doet het toch maar even.quote:
[..]
Cijfers stellen sowieso niets voor. Als je echt iets bijzonders doet stelt dat iets voor. Een phd die gewoon zijn doctoraal krijgt en daarna iets baanbrekends doet, vind ik stukken bijzonderder dan die studeerkamergeleerde met zijn cum laude, maar die verder niets zinnigs heeft bijgedragen aan de wereld behalve wat slecht geciteerde en zemelige artikelen.
Je legt de lat wel érg hoog als het gaat om 'iets voorstellen'. Volgens jouw definitie ken ik persoonlijk niemand die trots op zichzelf mag zijn.
[ Bericht 0% gewijzigd door ZuidKardinaal op 24-03-2013 18:27:14 ]
Ben blijven zitten, telt dat ook?quote:
@ polderturk, ook klassen overgeslagen op de basisschool?
Zijn er hier uberhaupt mensen die dat hebben gedaan? En zoja hoeveel?
Inderdaad, heel weinig mensen dragen daadwerkelijk iets bij aan een betere wereld. Dat vind ik inderdaad. Dat wil neit zeggen dat je niet trots op jezelf mag zijn natuurlijk. Je mag op vanalles trots zijn. En goede cijfers halen is ook zeker niet slecht, maar besef dat je daarmee niets anders bereikt dan een oefening zeer goed uitvoeren. Dat is niet te vergelijken met hoog sporten, maar met het hard trainen.quote:
[..]
Ik vind dat je ook trots mag zijn op je hoge cijfers. Zoals je ook trots mag zijn als je op een hoog niveau sport. Dan draagt je prestatie ook niks bij aan de maatschappij, maar je doet het toch maar even.
Je legt de lat wel érg hoog als het gaat om 'iets voorstellen'. Volgens jouw definitie ken ik persoonlijk niemand die trots op zichzelf mag zijn.
Je mag wat mij betreft hardstikke trots zijn op jezelf, maar enige nederigheid en inzicht in je eigen rol is niets mis mee. Mijns inziens ook een groot probleem bij de generatie die nu begin twintig is. Ze zullen alles: een goede opleiding, succesvolle baan, veel vrienden, sporten, leuke vakanties, een goed huis etc.etc. Vind je het gek dat er zoveel een burnout hebben, zoiets komt zelden voor. Je hebt meestal wel eits uit dat lijstje, maar alles? En dan ook nog mooi, gezond, dun, aardig en slim moeten zijn.... Kleine gezinnen, dus alle hoop van de ouders op hen gericht, kleinkindeen moeten er ook nog komen, perfect oeten we zijn.
Kortom: eis iets minder van jezelf, maar wat je doet, doe dat ook goed!
Whatever...
Als het goed is, zijn cijfers ook een blijk van inzicht. En creativiteit. Als je bijvoorbeeld je masterthesis afrondt, dan mag ik hopen dat je met 'een kunstje uitvoeren' geen 9 kan krijgen. Ook bij vakken die met een essay/project worden getoetst, kun je met een kunstje hoogstens een acht halen. Voor een 9 moet je dieper gaan dan dat, vraagtekens gaan zetten bij het kunstje zelf, of op een creatieve manier het kunstje her-uitvinden. Bij de opleiding die ik doe gaat het in ieder geval wel zo.quote:
En goede cijfers halen is ook zeker niet slecht, maar besef dat je daarmee niets anders bereikt dan een oefening zeer goed uitvoeren. Dat is niet te vergelijken met hoog sporten, maar met het hard trainen.
Ik heb heel veel last van die twintigers obsessie. En dat komt voor een deel doordat ik weet dat ik hoogbegaafd ben.quote:
Mijns inziens ook een groot probleem bij de generatie die nu begin twintig is. Ze zullen alles: een goede opleiding, succesvolle baan, veel vrienden, sporten, leuke vakanties, een goed huis etc.etc. Vind je het gek dat er zoveel een burnout hebben, zoiets komt zelden voor. Je hebt meestal wel eits uit dat lijstje, maar alles? En dan ook nog mooi, gezond, dun, aardig en slim moeten zijn.... Kleine gezinnen, dus alle hoop van de ouders op hen gericht, kleinkindeen moeten er ook nog komen, perfect oeten we zijn.
Kortom: eis iets minder van jezelf, maar wat je doet, doe dat ook goed!
Wat is het beeld van een hoogbegaafde in de media: iemand ie zo slim is dat het succes hem gewoon aan komt waaien, die zo bij alle prestigieuze opleidingen binnen wandelt, de jongste is om x te doen, cum laude afstudeert, enz enz.
En omdat mij ook verteld werd dat ik hoogbegaafd zou zijn, verwachtte ik min of meer dat het bij mij ook zo zou gaan.
Het heeft mij enorm veel faalangst opgeleverd. Want het ging niet zo. Bij iedere keer dat mijn inspanningen niet meteen een daverend succes opleverden, was daar de twijfel. Wat is er mis met mij, wat ben ik nou voor hoogbegaafde??
Nu nog steeds voel ik mij schuldig dat ik niet én CL sta, én een yuppie leven heb én ook nog vette buitensport dingen doe. Want die mensen die dat combineren, die bestaan gewoon. Een kwestie van álle verloren uurtjes nuttig besteden ipv fokken en bankhangen. Dus als ik na een dag op de bank plof, (ipv meer te gaan sporten dan ik al doe, of mee te doen aan essay-wedstrijden) voel ik me wel een lambal.
Terwijl ik best gave dingen doe (en dat ook te horen krijg van andere mensen). Ik heb maar besloten dat ik iig mijn master met hoge cijfers kan afsluiten, dan heb ik tenmiste nog íets met mijn talent gedaan.
[ Bericht 0% gewijzigd door ZuidKardinaal op 24-03-2013 21:20:45 ]
er is geen relatie tussen intelligentie en succes in het leven.
dat er de schijn van een relatie tussen 'hoogbegaafd' en succes er wel is, komt omdat het geen echte term is en door mensen zelf wordt gebruikt voor een persoon die succesvol is in iets...
de verwarring van de twee termen maakt vervolgens de illusie compleet dat er een relatie zou zijn tussen succes en intellect, terwijl dit puur wishful thinking is.
edit: ik zat gisteren (weer) eens rond te kijken en kwam er (weer) op uit. Moet wel zeggen dat ik bij veel claims van hoogbegaafdheid zeer ernstige twijfels heb.
Tevens zou het tot het 18e levensjaar nog sterk variëren dus heeft een IQ test eigenlijk voor die tijd weinig zin om een labeltje te maken.
kun je zomaar een IQ test bij de GGD / Z aanvragen?
dat er de schijn van een relatie tussen 'hoogbegaafd' en succes er wel is, komt omdat het geen echte term is en door mensen zelf wordt gebruikt voor een persoon die succesvol is in iets...
de verwarring van de twee termen maakt vervolgens de illusie compleet dat er een relatie zou zijn tussen succes en intellect, terwijl dit puur wishful thinking is.
edit: ik zat gisteren (weer) eens rond te kijken en kwam er (weer) op uit. Moet wel zeggen dat ik bij veel claims van hoogbegaafdheid zeer ernstige twijfels heb.
Tevens zou het tot het 18e levensjaar nog sterk variëren dus heeft een IQ test eigenlijk voor die tijd weinig zin om een labeltje te maken.
kun je zomaar een IQ test bij de GGD / Z aanvragen?
Dat besef is er als puber nog niet, en dan is het wel frustrerend.quote:
de verwarring van de twee termen maakt vervolgens de illusie compleet dat er een relatie zou zijn tussen succes en intellect, terwijl dit puur wishful thinking is.
Het is knap, maar helaas, het stelt egenlijk geen hol voor. het blijft een oefening, maar zeer zelden doet een masterstudent iets ECHT nieuws. Het is ook niet erg, het is tenslotte een leerschool voor eht echte werk. Reken maar dat de meeste mensen gedurende hun hele carriere niets nieuws of bijzonders doen. Ook niet heel erg, maar wel een feit. Kortom, denk niet dat je zo speciaal bent, want dat ben je niet. Ik ook niet hoorquote:
[..]
Als je bijvoorbeeld je masterthesis afrondt, dan mag ik hopen dat je met 'een kunstje uitvoeren' geen 9 kan krijgen.
Zoals ik al zei: niet doen. Probeer vooral ook nog even te genieten van het leven. Nog meer sporten omdat? Essaywedstrijden omdat? Als je het leuk vindt, doen! Wil je liever af en toe lamballen op de bank? Reken maar dat het nuttig is.quote:Ik heb heel veel last van die twintigers obsessie. En dat komt voor een deel doordat ik weet dat ik hoogbegaafd ben.
Wat is het beeld van een hoogbegaafde in de media: iemand ie zo slim is dat het succes hem gewoon aan komt waaien, die zo bij alle prestigieuze opleidingen binnen wandelt, de jongste is om x te doen, cum laude afstudeert, enz enz.
En omdat mij ook verteld werd dat ik hoogbegaafd zou zijn, verwachtte ik min of meer dat het bij mij ook zo zou gaan.
Het heeft mij enorm veel faalangst opgeleverd. Want het ging niet zo. Bij iedere keer dat mijn inspanningen niet meteen een daverend succes opleverden, was daar de twijfel. Wat is er mis met mij, wat ben ik nou voor hoogbegaafde??
Nu nog steeds voel ik mij schuldig dat ik niet én CL sta, én een yuppie leven heb én ook nog vette buitensport dingen doe. Want die mensen die dat combineren, die bestaan gewoon. Een kwestie van álle verloren uurtjes nuttig besteden ipv fokken en bankhangen. Dus als ik na een dag op de bank plof, (ipv meer te gaan sporten dan ik al doe, of mee te doen aan essay-wedstrijden) voel ik me wel een lambal.
Terwijl ik best gave dingen doe (en dat ook te horen krijg van andere mensen). Ik heb maar besloten dat ik iig mijn master met hoge cijfers kan afsluiten, dan heb ik tenmiste nog íets met mijn talent gedaan.
Ik was laatst voor een groot project twee weken op een ander continent. Het ging niet op zijn hollands, het duurde allemaal tijden en niet echt efficient. Weggegooide tijd? Nee! Integendeel, ik heb nog nooit zo lang exclusief aan 1 project gewerkt. Normaal heb ik honderdduizend zaken tegelijk, maar nu niet! Die twee weken leken lamballen, maar bleken supervruchtbaar. Nu het prpjec terg goed loopt is dat te danken aan die paar weken
Zo is het ook met je leven.Mijn te veel blowen, filosoferen, rondzwerven met een rugzak in de bergen, niet aanwezig zijn bij colleges, te veel meisjes proberen te versieren etc hebben wel degelijk nut gehad. Alleen kun je niet alles zo plannen.
De belangrijskte tip voor jonge bijna burn-out typjes: laat het los, volg eens je neus ipv je agenda. Doe wat je gevoel je zegt en heb schijt aan de conventies. Echt waar, doe het en je zult jaren later wellicht, mij gelijk geven. Iedereen hier roept yolo, yolo. Maar serieus. Je leeft echt maar 1x, dus bete rgeniet je ervan.
Whatever...
Wat betreft die twintigersobsessie: ik denk dat ik ook wel iets vergelijkbaars herken. Ik heb al enige jaren (ben nu 25) een sterke drang om iets uitmuntends of bijzonders te bereiken. Niet dat ik daar tot dusver veel mee gedaan heb, maar ik heb zo een brok in mijn maag als het ware, die me lijkt te vertellen dat ik iets moet bereiken, de wereld moet veranderen.
Ik studeerde enige tijd geleden nog biomedische wetenschappen. Een van de wetenschappelijke velden waarin op dit moment natuurlijk het meest gebeurt. Heel veel doorbraken en nog heel veel te ontdekken. Het eerste jaar ging best aardig, al kon ik me niet altijd ertoe zetten zoveel tijd te steken in mijn studie als goed zou zijn. Vanaf het tweede jaar, al zat ik toen ook in nogal veel stress met mijn ex, had ik het ineens echt gehad. Ik wilde geen 'natte labs' meer, geen stomme geprotocoleerde proefjes uitvoeren op cellen, en met die proteïnen allemaal (en dan vooral al die namen) had ik het ook wel behoorlijk gehad. Dus ik ben ermee gestopt. Maar het maakt me wel een beetje angstig. Ik ben bang dat ik een domme fout maak. Ook wanneer ik nu wetenschappelijke artikelen zie die te maken hebben met dat veld voel ik vaak meteen die knoop in mijn maag weer. 'Shit, dat is toch wel interessant.' Is het ook. Maar ook interessant genoeg om het te willen studeren? Dat is altijd een lastige kwestie. Erover lezen kan boeiend zijn, maar wil je er ook een volledige studie aan wijden? Ik merk dat ik het vooral lastig vind enerzijds geïnteresseerd te blijven in 1 onderwerp, voor zo een lange tijd dat het me ook lukt de studie af te maken, en anderzijds haat ik gewoon echt het leren van naampjes en voelt dat ook heel nutteloos. Ik merk bijvoorbeeld dat een groot deel van de kennis die je op doet, een jaar later weer bijna geheel weg is. Van mijn vorige studiejaar weet ik niet meer zoveel, en ik heb het eerste jaar biomedische wetenschappen afgerond maar je moet mij echt niet meer vragen hoe de citroenzuurcyclus ook alweer in elkaar zat, terwijl de meeste mensen dat zelfs al op het vwo hebben gehad. Dus dan begin ik ook mijn vraagtekens te zetten bij het nut van zo een hele studie. Misschien onterecht.
Ik studeerde enige tijd geleden nog biomedische wetenschappen. Een van de wetenschappelijke velden waarin op dit moment natuurlijk het meest gebeurt. Heel veel doorbraken en nog heel veel te ontdekken. Het eerste jaar ging best aardig, al kon ik me niet altijd ertoe zetten zoveel tijd te steken in mijn studie als goed zou zijn. Vanaf het tweede jaar, al zat ik toen ook in nogal veel stress met mijn ex, had ik het ineens echt gehad. Ik wilde geen 'natte labs' meer, geen stomme geprotocoleerde proefjes uitvoeren op cellen, en met die proteïnen allemaal (en dan vooral al die namen) had ik het ook wel behoorlijk gehad. Dus ik ben ermee gestopt. Maar het maakt me wel een beetje angstig. Ik ben bang dat ik een domme fout maak. Ook wanneer ik nu wetenschappelijke artikelen zie die te maken hebben met dat veld voel ik vaak meteen die knoop in mijn maag weer. 'Shit, dat is toch wel interessant.' Is het ook. Maar ook interessant genoeg om het te willen studeren? Dat is altijd een lastige kwestie. Erover lezen kan boeiend zijn, maar wil je er ook een volledige studie aan wijden? Ik merk dat ik het vooral lastig vind enerzijds geïnteresseerd te blijven in 1 onderwerp, voor zo een lange tijd dat het me ook lukt de studie af te maken, en anderzijds haat ik gewoon echt het leren van naampjes en voelt dat ook heel nutteloos. Ik merk bijvoorbeeld dat een groot deel van de kennis die je op doet, een jaar later weer bijna geheel weg is. Van mijn vorige studiejaar weet ik niet meer zoveel, en ik heb het eerste jaar biomedische wetenschappen afgerond maar je moet mij echt niet meer vragen hoe de citroenzuurcyclus ook alweer in elkaar zat, terwijl de meeste mensen dat zelfs al op het vwo hebben gehad. Dus dan begin ik ook mijn vraagtekens te zetten bij het nut van zo een hele studie. Misschien onterecht.
Het komt, langzaam. Ik maak steeds meer keuzes. Ik leef nog als student, maar ik onderneem wél gave buitensport avonturen. En ik hoor best vaak (van types die wel alles voor elkaar hebben) dat ze jaloers zijn op onze avonturen.quote:
De belangrijskte tip voor jonge bijna burn-out typjes: laat het los, volg eens je neus ipv je agenda. Doe wat je gevoel je zegt en heb schijt aan de conventies. Echt waar, doe het en je zult jaren later wellicht, mij gelijk geven. Iedereen hier roept yolo, yolo. Maar serieus. Je leeft echt maar 1x, dus bete rgeniet je ervan.
Maar moeilijk blijft het. Als je opgroeit met het idee speciaal te zijn, gaat daar je zelfvertrouwen vanaf hangen. Zeker in mijn geval, want ik ben ook nog als autist gediagnosticeerd. Ik hing heel erg aan mijn hb, als een soort compensatie voor mijn handicap. Zo van 'ik ben een sociaal onhandig persoon, die er nooit echt bij zal horen, maar ik ben tenminste WEL briljant'' .
Komt ook door de media, denk ik, daar zijn alle autisten nooit alleen maar gehandicapt. Ze hebben altijd de een of andere bijzondere gave. Klinkt natuurlijk debiel, dat ik me zo door de media liet leiden, maar nogmaals, ik was toen een puber..
Zeer herkenbaar. Ik verander iedere 2 jaar van interessegebied. Onze hele maatschappij is zó ingericht op mensen die al vanaf hun 12de weten wat ze willen. Bij veel vakgebieden kom je niet meer binnen als je niet al tig jaar aan het voorbereiden bent.quote:
Wat betreft die twintigersobsessie: ik denk dat ik ook wel iets vergelijkbaars herken. Ik heb al enige jaren (ben nu 25) een sterke drang om iets uitmuntends of bijzonders te bereiken. Niet dat ik daar tot dusver veel mee gedaan heb, maar ik heb zo een brok in mijn maag als het ware, die me lijkt te vertellen dat ik iets moet bereiken, de wereld moet veranderen.
Vanaf het tweede jaar, al zat ik toen ook in nogal veel stress met mijn ex, had ik het ineens echt gehad. Ik wilde geen 'natte labs' meer, geen stomme geprotocoleerde proefjes uitvoeren op cellen, en met die proteïnen allemaal (en dan vooral al die namen) had ik het ook wel behoorlijk gehad. Dus ik ben ermee gestopt. Maar het maakt me wel een beetje angstig. Ik ben bang dat ik een domme fout maak.
Dus iedere keer dat je switcht wordt je kans om te mogen laten zien wat je kunt kleiner, en wordt die steen groter. Bij mij in ieder geval wel.
Ik denk dat onze maatschappij meer ingericht is op het beperken van mogelijkheden dan dat het ingericht is op mensen die daadwerkelijk weten wat ze willen. Ik begrijp wel waarom hoor. Je hebt specialisten nodig om een maatschappij zoals de onze in stand te kunnen houden, en je kunt ook niet hebben dat mensen 30 jaar zoeken naar hun roeping als ze in die 30 jaar ook werk zouden kunnen doen dat hun misschien net wat minder ligt maar waarin ze goed genoeg presteren om de maatschappij in stand te houden. Het systeem dat we kennen is eigenlijk sowieso verdoemd tot middelmaat. De voornaamste reden voor echte vooruitgang is denk ik dat er soms wat individuen zijn die het geluk hebben dat ze toevallig wel snel weten wat ze willen. Of dat ze toevallig óók heel goed zijn in iets anders, naast datgene dat hun 'roeping' zou zijn.
dat een maatschappij gedoemd is tot middelmaat is omdat de meeste mensen een middelmaat zijn, daar is niets gedoemd aan, dat is gewoon een natuurlijk fenomeen. Als je boven de middelmaat staat kun je 2 dingen doen, leiden of profiterenquote:Op maandag 25 maart 2013 10:57 schreef lateralize het volgende:
Ik denk dat onze maatschappij meer ingericht is op het beperken van mogelijkheden dan dat het ingericht is op mensen die daadwerkelijk weten wat ze willen. Ik begrijp wel waarom hoor. Je hebt specialisten nodig om een maatschappij zoals de onze in stand te kunnen houden, en je kunt ook niet hebben dat mensen 30 jaar zoeken naar hun roeping als ze in die 30 jaar ook werk zouden kunnen doen dat hun misschien net wat minder ligt maar waarin ze goed genoeg presteren om de maatschappij in stand te houden. Het systeem dat we kennen is eigenlijk sowieso verdoemd tot middelmaat. De voornaamste reden voor echte vooruitgang is denk ik dat er soms wat individuen zijn die het geluk hebben dat ze toevallig wel snel weten wat ze willen. Of dat ze toevallig óók heel goed zijn in iets anders, naast datgene dat hun 'roeping' zou zijn.
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Hier een goede eyeopener.
'T is een redelijke lap tekst van een supermarktketeneigenaar begin vorige eeuw.
'T is een redelijke lap tekst van een supermarktketeneigenaar begin vorige eeuw.
Hmm nee dat klopt niet helemaal.quote:Op maandag 25 maart 2013 11:03 schreef Re het volgende:
[..]
dat een maatschappij gedoemd is tot middelmaat is omdat de meeste mensen een middelmaat zijn, daar is niets gedoemd aan, dat is gewoon een natuurlijk fenomeen. Als je boven de middelmaat staat kun je 2 dingen doen, leiden of profiteren
De gemiddelde mens is inderdaad middelmatig, en de bevolking als geheel heeft een gemiddelde, maar die gehele bevolking heeft dan wel weer een maximum waarop het kan presteren. Het zit niet aan dat maximum, maar eronder, door de manier waarop de maatschappij is ingericht. Dat is de middelmatigheid waarover ik het heb.
Maar da's ook wel typisch. Ikzelf heb ook lange tijd gezocht naar "wat ik nou echt wil". Doe nu werk waar ik niet met een hekel naartoe ga en daarnaast deeltijd een opleiding die ik wil doen. Dat is voor mij prima. Het zou leuk zijn om mijn droombaan te doen maar die kans is minuscuul, dat heb ik opgegeven.quote:
Ik denk dat onze maatschappij meer ingericht is op het beperken van mogelijkheden dan dat het ingericht is op mensen die daadwerkelijk weten wat ze willen. Ik begrijp wel waarom hoor. Je hebt specialisten nodig om een maatschappij zoals de onze in stand te kunnen houden, en je kunt ook niet hebben dat mensen 30 jaar zoeken naar hun roeping als ze in die 30 jaar ook werk zouden kunnen doen dat hun misschien net wat minder ligt maar waarin ze goed genoeg presteren om de maatschappij in stand te houden. Het systeem dat we kennen is eigenlijk sowieso verdoemd tot middelmaat. De voornaamste reden voor echte vooruitgang is denk ik dat er soms wat individuen zijn die het geluk hebben dat ze toevallig wel snel weten wat ze willen. Of dat ze toevallig óók heel goed zijn in iets anders, naast datgene dat hun 'roeping' zou zijn.
Zo moet je schipperen met realiteit en wens.
mja, denk het dus niet, maximaal presteren is weer een andere curve, een subjectieve natuurlijk. Maar warom moet een maatschappij gemaximaliseerd worden, en wie heeft daar baat bij. verder zou een gemaximaliseerde maatschappij ook veel problemen gaan geven aangezien iedereen maximaal presteertquote:
[..]
Hmm nee dat klopt niet helemaal.
De gemiddelde mens is inderdaad middelmatig, en de bevolking als geheel heeft een gemiddelde, maar die gehele bevolking heeft dan wel weer een maximum waarop het kan presteren. Het zit niet aan dat maximum, maar eronder, door de manier waarop de maatschappij is ingericht. Dat is de middelmatigheid waarover ik het heb.
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Tja, als iedereen al zijn wakkere uren efficiënte besteedde had je een vrijwel utopische maatschappij gehad. Ben dan ook blij dat de wereld niet zo in elkaar zit, die personen worden enkel in Mythische verhalen besproken.
Sinds de humanistische wederopstanding eind 15e eeuw gaat het gelukkig een stuk beter, carpe diem is vanuit mijn redenering veruit de beste.
Laat iedereen toch lekker leven zoals hij of zij dat wil. Creationisme en leven om te werken is een achterhaald concept. Als iemand, Spanky78 bijvoorbeeld, voldoening haalt uit bijvoorbeeld blowen is dat prima. Zolang het maar geen negatieve invloed op de maatschappij heeft.
De fixatie op materiële prestaties en het hoogbegaafd zijn zouden juist een teken zijn van niet hoogbegaafd zijn. Materieel succes is concreet, de voldoening van een hoogbegaafde is abstract en dus niet vergelijkbaar.
Sinds de humanistische wederopstanding eind 15e eeuw gaat het gelukkig een stuk beter, carpe diem is vanuit mijn redenering veruit de beste.
Laat iedereen toch lekker leven zoals hij of zij dat wil. Creationisme en leven om te werken is een achterhaald concept. Als iemand, Spanky78 bijvoorbeeld, voldoening haalt uit bijvoorbeeld blowen is dat prima. Zolang het maar geen negatieve invloed op de maatschappij heeft.
De fixatie op materiële prestaties en het hoogbegaafd zijn zouden juist een teken zijn van niet hoogbegaafd zijn. Materieel succes is concreet, de voldoening van een hoogbegaafde is abstract en dus niet vergelijkbaar.
Nou ja, in het stukje dat ik daarstraks postte wordt al aangegeven dat mensen van gemiddelde intelligentie met motivatie, doorzettingsvermogen en zelfkennis stukken waardevoller voor de maatschappij zijn dan intelligente mensen die iets niet afmaken e.d.
Lees in dit verband ook eens het essay "In Praise of Idleness" van Bertrand Russell.
http://www.zpub.com/notes/idle.html
http://www.zpub.com/notes/idle.html
Aansluitend daarop: http://www.elsevier.nl/Ca(...)tie-ELSEVIER242302W/quote:
Nou ja, in het stukje dat ik daarstraks postte wordt al aangegeven dat mensen van gemiddelde intelligentie met motivatie, doorzettingsvermogen en zelfkennis stukken waardevoller voor de maatschappij zijn dan intelligente mensen die iets niet afmaken e.d.
Ja, ik generaliseer.
Het gaat me niet om extremen; als robots het onderste uit de kan halen.quote:
[..]
mja, denk het dus niet, maximaal presteren is weer een andere curve, een subjectieve natuurlijk. Maar warom moet een maatschappij gemaximaliseerd worden, en wie heeft daar baat bij. verder zou een gemaximaliseerde maatschappij ook veel problemen gaan geven aangezien iedereen maximaal presteert
Het gaat me er puur om dat veel mensen in een positie gedwongen worden waarin ze een keuze moeten maken voor de rest van hun leven. Die keuze leidt vaak tot twee dingen, enerzijds 'settling for less' (iets dat invloed heeft op hun geluk en de voldoening die ze uit hun werk halen, alsook de kwaliteit van het afgeleverde werk), anderzijds dat je min of meer verplicht bent je te verbinden aan een beroep en weinig mogelijkheid hebt daar later nog verandering in aan te brengen (met dezelfde resultaten als voorgenoemde). Ik zeg ook niet dat het makkelijk is om zoiets te veranderen, ik zeg alleen dat het in mijn ogen interessant is om na te denken over een maatschappij waarin die beperkingen er niet zijn. Puur theoretisch, hypothetisch.
En dat alles uiteindelijk aankomt op hard werken is natuurlijk evident. Mensen die nergens moeite in steken zijn niet nuttig, dat spreekt voor zich. Hoe intelligent dan ook.
Zo'n maatschappij zou waarschijnlijk voor het individu beter zijn, maar voor de maatschappij als geheel slechter.quote:
Ik zeg ook niet dat het makkelijk is om zoiets te veranderen, ik zeg alleen dat het in mijn ogen interessant is om na te denken over een maatschappij waarin die beperkingen er niet zijn. Puur theoretisch, hypothetisch.
Ik denk dat dat voor veel mensen in onze samenleving niet zo evident is.quote:
En dat alles uiteindelijk aankomt op hard werken is natuurlijk evident. Mensen die nergens moeite in steken zijn niet nuttig, dat spreekt voor zich. Hoe intelligent dan ook.
Ja, ik generaliseer.
