abonnement bol.com Unibet Coolblue
pi_131128687
quote:
0s.gif Op donderdag 12 september 2013 22:50 schreef Hexagon het volgende:

[..]

Degenen die het goed voor elkaar hebben in de samenleving.
Sorry Hexagon, maar dat is geen verrassing of vernieuwende blik. Wel als je de standaard media gelooft natuurlijk, maar ik verwachtte van jou dat je daar wel doorheen zou prikken.
Maar waarom ben je van mening dat het toch zo verrassend of vernieuwend is, dat degenen die het goed voor elkaar hebben in de samenleving 'de populisten' volgen?
Ik hoop dat je een beetje begint te snappen waarom ik een hekel heb aan het woordje populist, want in feite zijn ze dat per definitie niet meer of minder dan hun politieke tegenstanders.
  vrijdag 13 september 2013 @ 15:05:51 #52
400810 Myph.
Libertariër.
pi_131129074
quote:
0s.gif Op vrijdag 13 september 2013 14:50 schreef CynicusRomanticusRob het volgende:

[..]

Kennedy dus niet?
Snap ik ergens wel hoor, want na nadere studie vond ik Kennedy eigenlijk wel erg tegenvallen. Maar ondanks dat blijft hij inspirerend.

Ben ik vervolgens benieuwd welke presidenten in de VS nog meer op jouw enthousiasme rekenen. Thomas Jefferson? James Garfield?
Jefferson van de Founding Fathers.

Mij top 3 is

- Martin van Buren
- Grover Cleveland
- Thomas Jefferson

En van presidenten na 1900 zijn dat er slechts 2 die op mijn enthousiasme kunnen rekenen.

- Warren G. Harding
- Calvin Coolidge.
"What's immoral for an Individual to do, is immoral for a Government to do" ~ Frédéric Bastiat.
pi_131129229


O+
"But the age of chivalry is gone; that of sophisters, economists, and calculators has succeeded, and the glory of Europe is extinguished forever."- Edmund Burke
pi_131149571
quote:
4s.gif Op vrijdag 13 september 2013 15:05 schreef Myph. het volgende:

[..]

Jefferson van de Founding Fathers.

Mij top 3 is

- Martin van Buren
- Grover Cleveland
- Thomas Jefferson

En van presidenten na 1900 zijn dat er slechts 2 die op mijn enthousiasme kunnen rekenen.

- Warren G. Harding
- Calvin Coolidge.
Ik moest even op wiki spieken :)
Maar waarom?:
- Martin van Buren
- Grover Cleveland
- Warren G. Harding
pi_131149600
quote:
0s.gif Op vrijdag 13 september 2013 15:10 schreef IPA35 het volgende:
[ afbeelding ]

O+
Sinds wanneer is Thierry Baudet zo 'in'?
pi_131149632
quote:
0s.gif Op vrijdag 13 september 2013 23:45 schreef CynicusRomanticusRob het volgende:

[..]

Sinds wanneer is Thierry Baudet zo 'in'?
Geen idee. Ik vond het een goed boek.
"But the age of chivalry is gone; that of sophisters, economists, and calculators has succeeded, and the glory of Europe is extinguished forever."- Edmund Burke
pi_131149721
quote:
0s.gif Op vrijdag 13 september 2013 23:46 schreef IPA35 het volgende:

[..]

Geen idee. Ik vond het een goed boek.
Hoezo?
Zelf ben ik benieuwd naar hoe hij tot zijn conclusie komt wanneer hij begint met de oorsprong van moderne staten in de zestiende en zeventiende eeuw. http://www.bol.com/nl/p/aanval-op-de-natiestaat/9200000000032960/

Maar waarom vond jij het een goed boek? Gewoon benieuwd.
pi_131150490
quote:
0s.gif Op vrijdag 13 september 2013 23:49 schreef CynicusRomanticusRob het volgende:

[..]

Hoezo?
Zelf ben ik benieuwd naar hoe hij tot zijn conclusie komt wanneer hij begint met de oorsprong van moderne staten in de zestiende en zeventiende eeuw. http://www.bol.com/nl/p/aanval-op-de-natiestaat/9200000000032960/

Maar waarom vond jij het een goed boek? Gewoon benieuwd.
Ik vind zijn kritiek op het supranationalisme volledig terecht en ik vind zijn kijk op het integratievraagstuk ook verfrissend; wel degelijk 'conservatief' maar wel realistisch en absoluut niet vijandig en vingerwijzend jegens immigranten zoals conservatieven helaas te vaak doen.

Het inleidende deel lijkt onderhand wel een samenraapsel van theorieën van de grote denkers, maar voor mij was dat wel een mooie samenvatting. Ik vond het wel leerzaam.
"But the age of chivalry is gone; that of sophisters, economists, and calculators has succeeded, and the glory of Europe is extinguished forever."- Edmund Burke
pi_138145110
Flying Free, door Nigel Farage.



Zelf kende ik Nigel Farage vooral van de youtube filmpjes die zo nu en dan op FOK! voorbij komen, waarin hij politici met de grond gelijk maakt. Ook leerde ik via hem een aantal zaken over de EU, die ik nog niet eerder had gehoord. Dat het daar een corrupte bende was, wist ik wel, maar dat er zo weinig democratie in de EU te vinden was, wist ik niet. Als onze voorvechters van de democratie, D66, zo met het Europese project zijn ingenomen, dan moet het met de democratie wel goedzitten. Toch?

Het boek begint met Nigel's jonge jaren, en vertelt het verhaal van iemand die opgroeit en die rusteloos is. Farage blijkt veel libertarische ideeen te hebben, en ziet in dat het niet goed is om macht over te dragen aan anonieme ambtenaren en tweede rangs politici in Brussel. Maar in plaats van er over te klagen, besluit hij er iets aan te doen.

Wat dan volgt, is een prachtig verhaal vol met ups en downs. Het beginnen van een partij blijkt geen peulenschil te zijn, en UKIP krijgt te maken met het ene na het andere schandaal. Met name dit deel van het boek sprak me erg aan. Het is interessant om te lezen hoe niet alleen een partij met veel ambitie, maar ook Farage zelf, met zo veel tegenslag krijgt te maken, en toch onverstoorbaar door blijft gaan. Uit alles blijkt dat Farage best wel wat talent heeft, maar toch van de ene crisis in de andere crisis wordt gestort. Dat krijg je als je tegen de gevestigde orde gaat schoppen. Toch lukt het UKIP om als tweede te eindigen voor de Europese verkiezingen in het VK.

Het boek staat vol met uitleg over het EU apparaat, en het is jammer dat onze eigen journalisten hier niet meer over naar buiten brengen. Je kunt het niet eens zijn met Farage's ideeen over vrijheid en democratie, maar als je jezelf als democraat ziet en je ziet wat in de EU, dan moet je jezelf toch echt wat beter in gaan lezen in de materie.

Farage waagt zich niet aan het hoe en waarom van de EU. Wie en wat zijn de motoren achter dit homogenisatieproject? Waarom moeten wetten in landen gelijk getrokken worden? Als de burger daar niet van profiteert, wie doet dat dan wel?

Na het lezen van dit boek blijf je dus wel met een paar prangende vragen zitten. Waarom hebben wij indertijd niets op school over de EU geleerd? Terwijl we bij geschiedenis dood werden gegooid met de Amerikaanse revolutie, weten we niet eens hoe onze eigen wetten worden gemaakt. Waarom leggen kranten en opiniebladen nooit in heldere bewoording uit hoe de EU werkt? Waarom moet het volk dom gehouden worden? Waarom luistert de EU na het duidelijke NEE van de Fransen, de Ieren en de Nederlanders tegen de Europese grondwet niet naar de burger?

Heerlijk boek. Heb het in 24 uur uitgelezen.

[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 25-03-2014 06:11:23 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
pi_138162480
quote:
0s.gif Op dinsdag 25 maart 2014 03:50 schreef Lyrebird het volgende:
Flying Free, door Nigel Farage.

Zelf kende ik Nigel Farage vooral van de youtube filmpjes die zo nu en dan op FOK! voorbij komen, waarin hij politici met de grond gelijk maakt. Ook leerde ik via hem een aantal zaken over de EU, die ik nog niet eerder had gehoord. Dat het daar een corrupte bende was, wist ik wel, maar dat er zo weinig democratie in de EU te vinden was, wist ik niet.

Heerlijk boek. Heb het in 24 uur uitgelezen.
Wow! Thanks voor de tip!

Alleen ik weet niet of ik het wel ga kopen, want waar zo ik willen weten hoe erg het pas echt is in de EU? :(
pi_138191178
Roger Scruton: The Uses of Pessimism: And the Danger of False Hope

Dit boek is wat mij betreft de Rosetta Stone als het gaat om het begrijpen van het Liberalisme. Niet het sympathieke Libertarisme, maar het Liberalisme van de Amerikaanse Democraten, de Britse LibDems en Labour en het Nederlandse Groen Links, PvdA en D66.

In de eerste paar hoofdstukken fileert Scruton deze filosofie en gebruikt daarbij de as van het optimisme - pessimisme om een aantal fallacies te analyseren. Hij laat zien waartoe optimisme kan leiden - kredietcrisis - en dat een vleugje pessimisme heel veel problemen kan voorkomen.

Over vrijheid heeft hij het volgende te zeggen:

Freedom is genuine only when bound by the laws and institutions that make us accountable to each other, that oblige us to acknowledge the freedom of others and also treat others with respect.


Het beste hoofdstuk gaat wat mij betreft over de born free fallacy waarin hij het Westerse educatiemodel met de grond gelijk maakt. Onze hippie-ouders, of beter hippies in de universiteiten, besloten dat het kind niet verdorven kan zijn, en dat verdorvenheid afkomstig moet zijn van foute leraren en foute ouders. Door kinderen zelf de wereld te laten ontdekken, voorkom je dat het kind verdorven raakt, was de gedachte. Ze konden er niet verder naast zitten. Kinderen hebben structuur en richting nodig. Terugkijkend naar mijn kinderjaren, was er geen sprake van vrijheid. Het was the law of the jungle, waarbij de sterksten het voor het zeggen hadden. Als 12-jarigen konden wij niet op straat voetballen, omdat 16-jarigen met brommers de straat in handen hadden. Er was geen sprake van theedrinken met elkaar.

De gevolgen van dit beleid zijn voor iedereen vandaag de dag te zien.

SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
pi_138191631
Ik ben hem nu ook aan het lezen. So far so good.

Ook wel treffend dat Scruton zegt dat hij weet dat "optimisten" (lees: mensen die een soort revolutionair gedachtengoed aanhangen als socialisme of liberalisme) zijn boodschap niet zullen begrijpen.
"But the age of chivalry is gone; that of sophisters, economists, and calculators has succeeded, and the glory of Europe is extinguished forever."- Edmund Burke
pi_138280847
quote:
0s.gif Op dinsdag 25 maart 2014 03:50 schreef Lyrebird het volgende:
Flying Free, door Nigel Farage.

[ afbeelding ]

Zelf kende ik Nigel Farage vooral van de youtube filmpjes die zo nu en dan op FOK! voorbij komen, waarin hij politici met de grond gelijk maakt. Ook leerde ik via hem een aantal zaken over de EU, die ik nog niet eerder had gehoord. Dat het daar een corrupte bende was, wist ik wel, maar dat er zo weinig democratie in de EU te vinden was, wist ik niet. Als onze voorvechters van de democratie, D66, zo met het Europese project zijn ingenomen, dan moet het met de democratie wel goedzitten. Toch?

Het boek begint met Nigel's jonge jaren, en vertelt het verhaal van iemand die opgroeit en die rusteloos is. Farage blijkt veel libertarische ideeen te hebben, en ziet in dat het niet goed is om macht over te dragen aan anonieme ambtenaren en tweede rangs politici in Brussel. Maar in plaats van er over te klagen, besluit hij er iets aan te doen.

Wat dan volgt, is een prachtig verhaal vol met ups en downs. Het beginnen van een partij blijkt geen peulenschil te zijn, en UKIP krijgt te maken met het ene na het andere schandaal. Met name dit deel van het boek sprak me erg aan. Het is interessant om te lezen hoe niet alleen een partij met veel ambitie, maar ook Farage zelf, met zo veel tegenslag krijgt te maken, en toch onverstoorbaar door blijft gaan. Uit alles blijkt dat Farage best wel wat talent heeft, maar toch van de ene crisis in de andere crisis wordt gestort. Dat krijg je als je tegen de gevestigde orde gaat schoppen. Toch lukt het UKIP om als tweede te eindigen voor de Europese verkiezingen in het VK.

Het boek staat vol met uitleg over het EU apparaat, en het is jammer dat onze eigen journalisten hier niet meer over naar buiten brengen. Je kunt het niet eens zijn met Farage's ideeen over vrijheid en democratie, maar als je jezelf als democraat ziet en je ziet wat in de EU, dan moet je jezelf toch echt wat beter in gaan lezen in de materie.

Farage waagt zich niet aan het hoe en waarom van de EU. Wie en wat zijn de motoren achter dit homogenisatieproject? Waarom moeten wetten in landen gelijk getrokken worden? Als de burger daar niet van profiteert, wie doet dat dan wel?

Na het lezen van dit boek blijf je dus wel met een paar prangende vragen zitten. Waarom hebben wij indertijd niets op school over de EU geleerd? Terwijl we bij geschiedenis dood werden gegooid met de Amerikaanse revolutie, weten we niet eens hoe onze eigen wetten worden gemaakt. Waarom leggen kranten en opiniebladen nooit in heldere bewoording uit hoe de EU werkt? Waarom moet het volk dom gehouden worden? Waarom luistert de EU na het duidelijke NEE van de Fransen, de Ieren en de Nederlanders tegen de Europese grondwet niet naar de burger?

Heerlijk boek. Heb het in 24 uur uitgelezen.
quote:
0s.gif Op woensdag 26 maart 2014 14:08 schreef Lyrebird het volgende:
Roger Scruton: The Uses of Pessimism: And the Danger of False Hope

Dit boek is wat mij betreft de Rosetta Stone als het gaat om het begrijpen van het Liberalisme. Niet het sympathieke Libertarisme, maar het Liberalisme van de Amerikaanse Democraten, de Britse LibDems en Labour en het Nederlandse Groen Links, PvdA en D66.

In de eerste paar hoofdstukken fileert Scruton deze filosofie en gebruikt daarbij de as van het optimisme - pessimisme om een aantal fallacies te analyseren. Hij laat zien waartoe optimisme kan leiden - kredietcrisis - en dat een vleugje pessimisme heel veel problemen kan voorkomen.

Over vrijheid heeft hij het volgende te zeggen:

Freedom is genuine only when bound by the laws and institutions that make us accountable to each other, that oblige us to acknowledge the freedom of others and also treat others with respect.


Het beste hoofdstuk gaat wat mij betreft over de born free fallacy waarin hij het Westerse educatiemodel met de grond gelijk maakt. Onze hippie-ouders, of beter hippies in de universiteiten, besloten dat het kind niet verdorven kan zijn, en dat verdorvenheid afkomstig moet zijn van foute leraren en foute ouders. Door kinderen zelf de wereld te laten ontdekken, voorkom je dat het kind verdorven raakt, was de gedachte. Ze konden er niet verder naast zitten. Kinderen hebben structuur en richting nodig. Terugkijkend naar mijn kinderjaren, was er geen sprake van vrijheid. Het was the law of the jungle, waarbij de sterksten het voor het zeggen hadden. Als 12-jarigen konden wij niet op straat voetballen, omdat 16-jarigen met brommers de straat in handen hadden. Er was geen sprake van theedrinken met elkaar.

De gevolgen van dit beleid zijn voor iedereen vandaag de dag te zien.

SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Mijn interesse is gewekt.
ING en ABN investeerden honderden miljoenen euro in DAPL.
#NoDAPL
pi_138282139
quote:
Alweer enige tijd geleden las ik "Door en door verwend" (spoilt rotten) van Theodore Dalrymple, met eenzelfde strekking. Het romantische ideaal van de geboren onschuld heeft in haar doorgeschoten variant geleid tot verarming in de opvoeding en het onderwijs.

Het boek gaat verder vooral in op de verheerlijking van het sentiment als tegenreactie op de verheerlijking van de rede.

Dalrymple trekt de lijn door en komt met soms opmerkelijke conclusies. Een sterke conclusie vond ik dat het ideaal ook afspiegeling vindt in de hedendaagse houding tegen pedofielen, die als het absolute kwaad worden neergezet door mensen (lees:gedetineerden) die zelf ook heel wat op hun kerfstok hebben en maar al te vaak hun eigen kinderen ook geen goede jeugd bieden.

Al met al vind ik zelf dat je kunt zien dat de verlichtingstijd (de achttiende eeuw) opgevolgd is door haar tegendeel (de romantiek) en dat beiden uit balans zijn. Geen enkel leven of maatschappij kan gebouwd worden louter op het gevoelsleven dan wel rationalisme.

In soms emotionele bewoordingen houdt hij een pleidooi voor het begeleiden van kinderen. Zonder rigiditeit, maar met een focus op ontwikkeling die dus niet vanzelf tot stand komt.
Het was, ondanks hier en daar wat slordig geschreven, goed boek.

Wel mis ik bijna altijd iets in dit soort conservatief gekleurde boeken, namelijk toekomstvisie.
De kop in het zand steken en heimelijk terugverlangen naar een tijd waarin het allemaal nog deugdelijk was vind ik een miskenning van de schaduwzijden van die vervlogen jaren alsook een weinig constructieve omgang met de uitdagingen van onze eigen generatie.

De bekritiseerde opvatting dat het kwaad niet geboren maar gemaakt wordt is in mijn ogen ook niet voorbehouden aan linkse idealisten, maar inmiddels voor een groot deel wetenschap. We weten dat de opvoeding, het onderwijs en tal van andere factoren in de jeugd een mens vormen.
Daarom zou de focus wel wat minder op het 'wat' en 'of' mogen liggen en wat meer op het 'hoe'.
pi_138288765
quote:
0s.gif Op dinsdag 25 maart 2014 03:50 schreef Lyrebird het volgende:
Flying Free, door Nigel Farage.

[ afbeelding ]

Zelf kende ik Nigel Farage vooral van de youtube filmpjes die zo nu en dan op FOK! voorbij komen, waarin hij politici met de grond gelijk maakt. Ook leerde ik via hem een aantal zaken over de EU, die ik nog niet eerder had gehoord. Dat het daar een corrupte bende was, wist ik wel, maar dat er zo weinig democratie in de EU te vinden was, wist ik niet. Als onze voorvechters van de democratie, D66, zo met het Europese project zijn ingenomen, dan moet het met de democratie wel goedzitten. Toch?

Het boek begint met Nigel's jonge jaren, en vertelt het verhaal van iemand die opgroeit en die rusteloos is. Farage blijkt veel libertarische ideeen te hebben, en ziet in dat het niet goed is om macht over te dragen aan anonieme ambtenaren en tweede rangs politici in Brussel. Maar in plaats van er over te klagen, besluit hij er iets aan te doen.

Wat dan volgt, is een prachtig verhaal vol met ups en downs. Het beginnen van een partij blijkt geen peulenschil te zijn, en UKIP krijgt te maken met het ene na het andere schandaal. Met name dit deel van het boek sprak me erg aan. Het is interessant om te lezen hoe niet alleen een partij met veel ambitie, maar ook Farage zelf, met zo veel tegenslag krijgt te maken, en toch onverstoorbaar door blijft gaan. Uit alles blijkt dat Farage best wel wat talent heeft, maar toch van de ene crisis in de andere crisis wordt gestort. Dat krijg je als je tegen de gevestigde orde gaat schoppen. Toch lukt het UKIP om als tweede te eindigen voor de Europese verkiezingen in het VK.

Het boek staat vol met uitleg over het EU apparaat, en het is jammer dat onze eigen journalisten hier niet meer over naar buiten brengen. Je kunt het niet eens zijn met Farage's ideeen over vrijheid en democratie, maar als je jezelf als democraat ziet en je ziet wat in de EU, dan moet je jezelf toch echt wat beter in gaan lezen in de materie.

Farage waagt zich niet aan het hoe en waarom van de EU. Wie en wat zijn de motoren achter dit homogenisatieproject? Waarom moeten wetten in landen gelijk getrokken worden? Als de burger daar niet van profiteert, wie doet dat dan wel?

Na het lezen van dit boek blijf je dus wel met een paar prangende vragen zitten. Waarom hebben wij indertijd niets op school over de EU geleerd? Terwijl we bij geschiedenis dood werden gegooid met de Amerikaanse revolutie, weten we niet eens hoe onze eigen wetten worden gemaakt. Waarom leggen kranten en opiniebladen nooit in heldere bewoording uit hoe de EU werkt? Waarom moet het volk dom gehouden worden? Waarom luistert de EU na het duidelijke NEE van de Fransen, de Ieren en de Nederlanders tegen de Europese grondwet niet naar de burger?

Heerlijk boek. Heb het in 24 uur uitgelezen.
Net besteld
pi_138331955
quote:
7s.gif Op vrijdag 28 maart 2014 22:46 schreef sneakypete het volgende:

[..]

Alweer enige tijd geleden las ik "Door en door verwend" (spoilt rotten) van Theodore Dalrymple, met eenzelfde strekking. Het romantische ideaal van de geboren onschuld heeft in haar doorgeschoten variant geleid tot verarming in de opvoeding en het onderwijs.
Het boek "It's your time you're wasting" door Frank Chalk was voor mij indertijd de reden om me wat meer te verdiepen in het onderwijs.

Chalk is een leraar in het Britse voortgezet onderwijs, en als je zijn verhalen leest, bekruipt je het gevoel dat hij met 7-jarigen van doen heeft. Maar het zijn middelbare scholieren! Klassen zijn een grote chaos, en hij probeert daar uit alle macht verandering in te brengen. Helaas hebben veel van zijn collega's daar geen boodschap aan, waardoor de macht bij de kinderen ligt, en niet bij he lerarenkorps.

Scruton beschrijft de theorie, Dalrymple heeft zo nu en dan een anecdote, en het boek van Chalk geeft een heel compleet beeld van het leven van een leraar op een openbare Britse school.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
pi_138332384
quote:
7s.gif Op vrijdag 28 maart 2014 22:46 schreef sneakypete het volgende:
Daarom zou de focus wel wat minder op het 'wat' en 'of' mogen liggen en wat meer op het 'hoe'.
Het is wat mij betreft al een enorme vooruitgang om de vinger op de zere plek te kunnen leggen.

Hoe we dit gaan oplossen? Verwacht niet te veel van de politiek. We zijn ondertussen ook de VVD kwijtgeraakt aan the dark side, en alhoewel ik het CDA zo nu en dan best wel iets verstandigs hoor zeggen, is de kans klein dat die club daadwerkelijk iets verstandigs gaat doen, omdat zij altijd hun 'sociale gezicht' willen laten zien.

Het gekke is dat als ik met oud collega's en vrienden van vroeger spreek, dat ik dan veel meer rationaliteit en redelijkheid tegenkom dan bij mijn Amerikaanse, Britse en Duitse collega's. Die leven nog steeds in de jaren 60. Ik krijg dan wel het gevoel dat de Nederlander zich realiseert dat de overheid zich in te veel zaken mengt en dat er te veel geld over de balk wordt gesmeten.

In de VS heb je de culture wars, en we zullen het debat aan moeten gaan, en mensen er van moeten overtuigen dat het Nederland van onze ouders - de hippies en de babyboomers - misschien een logische reactie was op de horrors van WO2, maar dat ze te ver zijn doorgeslagen, en dat het toch echt anders moet. Dat betekent niet dat we terug zouden moeten gaan naar de jaren 40 en 50, maar dat er wel ideologische aanpassingen gedaan moeten worden, zodat leerlingen weer gaan leren, leraren weer les gaan geven, politieagenten weer boeven gaan vangen en verpleegsters weer gaan verplegen.

MAAR, wil je zo'n culture war aangaan, dan moet je wel ballen en lef hebben. Als product van de jaren 60 en 70 zijn wij opgegroeid zonder ruggegraat, we hebben nooit geleerd om een oordeel te vellen, om iemand de waarheid te zeggen en op te komen voor de dingen waar wij in geloven.

Daarnaast bekt het socialisme wel lekker, en kost het wat meer kruim om het conservatisme voor het voetlicht te brengen.

We zullen ons moeten gaan realiseren dat we in een wereld leven waarin ONZE kinderen op moeten gaan groeien, en we zullen ons moeten gaan realiseren dat wij ONZE verantwoordelijkheid moeten gaan nemen. Blijven we aankutten met de systemen die onze hippie-ouders hebben opgezet, of gaan we de confrontatie aan, om zaken te veranderen? Als wij het niet doen, dan doet niemand het.

[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 30-03-2014 17:58:11 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
pi_138334629
Ik wacht tot De Koning Kun Je Niet Spelen van Boris van der Ham uitkomt. Het gaat over de overeenkomsten tussen politiek en toneel. Beide interesseren me erg, dus ik kijk er erg naar uit. Het wordt mijn eerste boek over politiek. Het boek is ondertussen helaas opgeschoven tot half april. Misschien dat ik er erna wat meer ga lezen...
pi_138339908
quote:
0s.gif Op zondag 30 maart 2014 17:52 schreef Lyrebird het volgende:

We zullen ons moeten gaan realiseren dat we in een wereld leven waarin ONZE kinderen op moeten gaan groeien, en we zullen ons moeten gaan realiseren dat wij ONZE verantwoordelijkheid moeten gaan nemen. Blijven we aankutten met de systemen die onze hippie-ouders hebben opgezet, of gaan we de confrontatie aan, om zaken te veranderen? Als wij het niet doen, dan doet niemand het.
Eenmaal ingesleten denkpatronen buig je niet zomaar om. Ook ben ik het stellig met je eens, dat we niet terug kunnen naar de mentaliteit van onze grootouders. Het ontbreekt aan ideologische fundamenten.

Ik ga volgende week een basisschool kiezen voor mijn oudste zoontje. Het wordt waarschijnlijk een 'vrije school'. Is dat dan zo'n hippiebolwerk? Dat valt mee, de focus ligt wel op het individu. Dat betekent dus ook dat er onafhankelijk van de intellectuele mode in Den Haag programma's opgesteld worden in samenwerking met de ouders. Ik weet wel dat ik als ouder zal uitdragen aan mijn kinderen dat de leraar gelijk heeft tot het absolute tegendeel bewezen is. Omgekeerd wil ik voldoende geïnformeerd worden over het hoe en waarom door de leraren.
De belangrijkste rol voor het herstel van gezag op scholen ligt dus in mijn ogen bij de ouders.
In mijn woonplaats verwacht ik trouwens dat het met die wanorde wel mee zal vallen.

Ik denk dat het ook een schaduwzijde is van de emancipatie en de 24-uurs economie; mannen zijn minder autoritair (of worden berispt als ze het zijn) en vrouwen hebben minder tijd over voor het fungeren als sociale lijm in de buurt. Komt bij dat mensen vaker verhuizen en dat er schaalvergroting is ontstaan. Dat nekt de sociale controle. Ik ben dus blij dat mijn kinderen in een kleinere gemeenschap naar school zullen gaan.
pi_138341292
quote:
0s.gif Op vrijdag 13 september 2013 15:10 schreef IPA35 het volgende:]afbeelding[/url] ]

O+
Gaat Baudet in dit boek ook in op de rol van rechts? De meeste rechtse partijen staan namelijk decentralisering voor. Daardoor snijdt het mes aan twee kanten. Dat vroeg ik me eerlijk gezegd gewoon af.

Daarnaast zijn natiestaten een relatief modern fenomeen en heeft dat fenomeen in de negentiende en twintigste eeuw (toen het nog tot ideaal verheven was) heel wat bloedvergieten veroorzaakt; uitholling van de macht van natiestaten kent dus een historische context.

Jij hebt het boek gelezen dus ik ben benieuwd. Ik heb conservatieve vooruitgang gelezen en dat vond ik een aardig boek, maar dan vooral in historische zin.
pi_138341362
Ik zit nog steeds te wachten op de Engelse vertaling Capital in the twenty-first century van Thomas Piketty. Mijn Frans is te slecht om het oorspronkelijke boek fatsoenlijk te kunnen lezen.

quote:
Capital in the long run

THOMAS PIKETTY, a French economist from the Paris School of Economics, is best known for his involvment in the joint project (with people like Emmanuel Saez and Anthony Atkinson) to build long-term series on income earned by the rich. It is thanks to these efforts that we know, for example, that the share of American income earned by the top 1% has returned to a level close to 20%, nearly matching the all-time high set in 1928. But Mr Piketty is likely to become much better known in 2014, when the English version of his 2013 book, "Capital in the Twenty-First Century", is published in March. The book aims to revolutionise the way people think about the economic history of the past two centuries. It may well manage the feat.

This week's Free exchange column examines the book. It is, first and foremost, a very detailed look at 200 years' worth of data on the distribution of income and wealth across the rich world (with some figures for large emerging markets also included). This mountain of data allows Mr Piketty to tell a simple and compelling story. Wealth as a share of income held steady at very high levels in the 18th and 19th centuries, contributing to stark inequalities in wealth and income. Rising worker wages in the late 19th and early 20th centuries stabilised growth in wealth concentrations but did nothing to reduce inequalities, which were only eliminated by the great shocks of the period from 1914 to 1950. Economists tricked themselves into thinking that the resulting compression in the income and wealth distribution was a natural feature of the maturation of capitalist economies. But as the shocks receded wealth began to accumulate again and growth in income inequality resumed. From the perspective of 2014, concentration of wealth and income begins to look like the natural state of capitalism rather than an exception.

Mr Piketty allows that this need not be the case. He sets out two "laws" to describe when and how capitalism will generate divergence rather than convergence in wealth and income:

The first explains variations in capitals share of income (as opposed to the share going to wages). It is a simple accounting identity: at all times, capitals share is equal to the rate of return on capital multiplied by the total stock of wealth as a share of GDP. The rate of return is the sum of all income flowing to capitalrents, dividends and profitsas a percentage of the value of all capital.

The second law is more a rough rule of thumb: over long periods and under the right circumstances the stock of capital, as a percentage of national income, should approach the ratio of the national-savings rate to the economic growth rate. With a savings rate of 8% (roughly that of the American economy) and GDP growth of 2%, wealth should rise to 400% of annual output, for example, while a drop in long-run growth to 1% would push up expected wealth to 800% of GDP. Whether this is a law or not, the important point is that a lower growth rate is conducive to higher concentrations of wealth.

In Mr Pikettys narrative, rapid growthfrom large productivity gains or a growing populationis a force for economic convergence. Prior wealth casts less of an economic and political shadow over the new income generated each year. And population growth is a critical component of economic growth, accounting for about half of average global GDP growth between 1700 and 2012. Americas breakneck population and GDP growth in the 19th century eroded the power of old fortunes while throwing up a steady supply of new ones.

Tumbling rates of population growth are pushing wealth concentrations back toward Victorian levels, in Mr Pikettys estimation. The ratio of wealth to income is highest among demographically challenged economies such as Italy and Japan (although both countries have managed to mitigate inequality through redistributive taxes and transfers). Interestingly, Mr Piketty reckons this world, in which the return to capital is persistently higher than growth, is the more normal state. In that case, wealth piles up faster than growth in output or incomes. The mid-20th century, when wealth compression combined with extraordinary growth to generate an egalitarian interregnum, was the exception.


The twist in the story is that while technological progress can raise labour productivity and boost wages, it can also make it easier to substitute capital for labour. In that case, even rapid productivity growth may merely enhance capital's share of income, the return to capital, and the concentration of income and wealth.

As with any sweeping narrative, Mr Piketty's book occasionally tries too hard to shoehorn history into the framework, and it doesn't always deal generously with inconvenient facts. But the database on which the book is built is formidable, and it is difficult to dispute his call for a new perspective on the modern economic era, whether or not one agrees with his policy recommendations (as many will not).

What Mr Piketty conveys most powerfully, in my opinion, is the fact that economics was once centrally concerned with the question of distribution. It was impossible to ignore in the 19th century! Not least because economists of a market-oriented disposition and those more sympathetic to Marx both wondered whether capitalism was capable of generating a sustainable distribution of the gains from growth. We are all used to sneering at communism because of its manifest failure to deliver the sustained rates of growth managed by market economies. But Marx's original critique of capitalism was not that it made for lousy growth rates. It was that a rising concentration of wealth couldn't be sustained politically. Ultimately, those of us who would like to preserve the market system need to grapple with that sort of dynamic, in the context of the worrying numbers on inequality that Mr Piketty presents.


[ Bericht 94% gewijzigd door Monolith op 31-03-2014 08:56:00 ]
Volkorenbrood: "Geen quotes meer in jullie sigs gaarne."
  zondag 30 maart 2014 @ 22:50:46 #72
177582 Ryon
Alle neuzen naar rechts
pi_138345669
quote:
0s.gif Op zondag 30 maart 2014 17:52 schreef Lyrebird het volgende:
MAAR, wil je zo'n culture war aangaan, dan moet je wel ballen en lef hebben. Als product van de jaren 60 en 70 zijn wij opgegroeid zonder ruggegraat, we hebben nooit geleerd om een oordeel te vellen, om iemand de waarheid te zeggen en op te komen voor de dingen waar wij in geloven.
Opmerkelijk. De 'mondige burger' is namelijk een typisch product van deze generatie. Burgers van tegenwoordig en dan met name de jongeren (18 - 35) zijn juist gewend om iemand de waarheid te zeggen. Ook als deze meneer een heel duur uniform aanheeft en er gewichtig uitziet.
For every complex problem there is an answer that is clear, simple, and wrong.
--
Mijn meningen zijn gewoon feiten. Ik heb gelijk en anderen hebben ongelijk - TB / Ryon
  zondag 30 maart 2014 @ 23:33:49 #73
177582 Ryon
Alle neuzen naar rechts
pi_138347752
Maar een concreter punt dat ik niet beantwoord zie in de hier genoemde 'conservatieve' literatuur. Ik wil best geloven dat Annemieke en haar liberale jaren 70 opleiding de bron van al het kwaad is, maar hoe komt het dan dat de kinderen van Annemieke (Hendrik-Jan, Sterre, Storm en Maan) over het algemeen geen plunderende analfabete criminelen zijn, maar vaak nette tweeverdiende burgers met één of meerdere titels achter hun naam en voornamelijk first world problems te verwerken hebben?

Kijkt men naar de burgers die op straat wel rotzooi trappen dan blijken dat mensen te zijn die eigenlijk helemaal niets van doen hebben met Annemieke en haar jaar 70 vrije school opleiding. Maar kinderen afkomstig uit de armste regionen van de samenleving, traditioneel en met de riem opgevoed en die naar scholen gaan waar ze niet geknuffeld worden, maar waar zij van dag 1 al als crimineel behandeld worden. Drugscontroles in de kluisjes, metaaldectoren bij de ingang en verplicht gymmen tijdens het eerste uur om (met name) de jongens voldoende af te matten dat zij de rest van de dag versuft in het lokaal blijven zitten.
For every complex problem there is an answer that is clear, simple, and wrong.
--
Mijn meningen zijn gewoon feiten. Ik heb gelijk en anderen hebben ongelijk - TB / Ryon
pi_138348588
quote:
4s.gif Op zondag 30 maart 2014 23:33 schreef Ryon het volgende:
Maar een concreter punt dat ik niet beantwoord zie in de hier genoemde 'conservatieve' literatuur. Ik wil best geloven dat Annemieke en haar liberale jaren 70 opleiding de bron van al het kwaad is, maar hoe komt het dan dat de kinderen van Annemieke (Hendrik-Jan, Sterre, Storm en Maan) over het algemeen geen plunderende analfabete criminelen zijn, maar vaak nette tweeverdiende burgers met één of meerdere titels achter hun naam en voornamelijk first world problems te verwerken hebben?

Kijkt men naar de burgers die op straat wel rotzooi trappen dan blijken dat mensen te zijn die eigenlijk helemaal niets van doen hebben met Annemieke en haar jaar 70 vrije school opleiding. Maar kinderen afkomstig uit de armste regionen van de samenleving, traditioneel en met de riem opgevoed en die naar scholen gaan waar ze niet geknuffeld worden, maar waar zij van dag 1 al als crimineel behandeld worden. Drugscontroles in de kluisjes, metaaldectoren bij de ingang en verplicht gymmen tijdens het eerste uur om (met name) de jongens voldoende af te matten dat zij de rest van de dag versuft in het lokaal blijven zitten.
Ik kan me voorstellen dat de hippies voor een normvervaging hebben gezorgd met hun pleidooi voor "individuele vrijheid", "jezelf zijn" etc.
Nu vind ik het helemaal niet erg dat de mens veel individualistischer is geworden maar de een kan daar beter mee omgaan dan de ander. Misschien raakt die schrijver wel de kern van de waarheid maar is het zo dat de kinderen uit een meer 'welgesteld' milieu meer middelen hebben om verantwoorde beslissingen te maken waar kinderen uit een achterstandsmilieu dat niet hebben? Dit los van het feit dat natuurlijk lang niet alle hedendaagse problemen kunnen worden verklaard door doorgeschoten invidualisme. Zo zal het veelvuldig afval gooien op straat en het met geweld je gelijk halen wellicht wel mede verklaard worden door doorgeslagen individualisme (egoïsme in het eerste geval) en drugsgerelateerde problematiek niet. Uiteraard is en blijft criminaliteit altijd sterk klassegerelateerd, kinderen die met minder kansen opgroeien zullen altijd een veel groter risico hebben om een crimineel te worden ook als je voor DNA-verschillen normaliseert (voor zo ver dat technisch gezien kan ;)). Het is en blijft dan ook vooral zaak om al te grote tweedeling te voorkomen en dus aan inkomenspolitiek, gemengde woonwijken etc. te doen en collectieve voorzieningen op een minimumniveau te handhaven. Met name als het budget verlaagd wordt ten gevolge van crises komt dit onder druk te staan, elke keer opnieuw moet er dan weer voor worden gestreden en dus is het belangrijk dat we steeds maar blijven benadrukken waarom deze zaken zo belangrijk zijn. Op dit vlak heeft de PvdA helaas veel steken laten vallen. Samsom - voor wie ik veel sympathie heb - begrijpt het allemaal wel maar helaas ontbreekt het hem aan het vermogen om het ook politiek vorm te geven.

Terzijde, hoe meer ik hoor en lees over die Randstadproblemen (metaaldetectorpoortjes, zwarte VMBO-scholen) hoe meer ik gemotiveerd ben om er alles aan te doen om ervoor te zorgen dat mijn kinderen en andere kinderen om wie ik geef op het gymnasium starten. ;)
ING en ABN investeerden honderden miljoenen euro in DAPL.
#NoDAPL
pi_138348967
quote:
0s.gif Op zondag 30 maart 2014 17:52 schreef Lyrebird het volgende:
In de VS heb je de culture wars, en we zullen het debat aan moeten gaan, en mensen er van moeten overtuigen dat het Nederland van onze ouders - de hippies en de babyboomers - misschien een logische reactie was op de horrors van WO2, maar dat ze te ver zijn doorgeslagen, en dat het toch echt anders moet. Dat betekent niet dat we terug zouden moeten gaan naar de jaren 40 en 50, maar dat er wel ideologische aanpassingen gedaan moeten worden, zodat leerlingen weer gaan leren, leraren weer les gaan geven, politieagenten weer boeven gaan vangen en verpleegsters weer gaan verplegen.
Politiek gezien zullen wij het waarschijnlijk nooit helemaal eens worden met elkaar maar hiermee raak jij de spijker op de kop.
ING en ABN investeerden honderden miljoenen euro in DAPL.
#NoDAPL
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')