R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Geloof me, zelfs bij deze jongen ga je op een gegeven moment niks meer er om geven. Ik was zó zeker ervan dat mijn ex echt goed en lief voor me was, en nu lach ik me kapot als ik denk hoe sneu en fragiel onze relatie was. Je houdt jezelf nu nog voor de gek, en dat mag best, maar laat je er niet door leiden.quote:Op donderdag 21 maart 2013 14:53 schreef kloon89 het volgende:
[..]
Ja, dat heb ik in het verleden wel eens gedacht bij exen. Maar dat kwam ook omdat de relatie niet echt super was, of omdat ik achteraf toch niet zo gek op diegene was en vice versa.
Deze jongen was gewoon ontzettend lief voor me en is nu veranderd in een koud persoon. Ik snap die omslag niet en heb zoveel vraagte en leegte in me.
Nee, ik hou mezelf niet voor de gek. Snap wel dat eht zo lijkt maar heb op zich wel zelfkennis op dat gbeid hihi. In het verleden wist ik echt al snel dat het eigenlijk niks was, maar deze jongen heeft me zo ontzettend geholpen en dat zeggen mensen in mijn omgeving eigenlijk ook. Die zeggen dan ook wel weer dat hij zich nu vreselijk gedraagt, maar niemand snapt die omslag eigenlijk.quote:
[..]
Geloof me, zelfs bij deze jongen ga je op een gegeven moment niks meer er om geven. Ik was zó zeker ervan dat mijn ex echt goed en lief voor me was, en nu lach ik me kapot als ik denk hoe sneu en fragiel onze relatie was. Je houdt jezelf nu nog voor de gek, en dat mag best, maar laat je er niet door leiden.
Ik was eigenlijk zelf nogal vervelend in onze relatie en dat was ook de reden van de breuk. Daarna nog lang moeizaam contact gehad, varierend van smsjes van hem dat hij zo van me hield maar ook heel erg veel verwijten, boosheid, bedreigingen. En nu dus, niks. Hij houdt niet meer van me en ik zit met 1000 vragen.
En een waardigheidsprobleem, aangezien ik hem best ver heb laten gaan. Maar de grootste vraag is gewoon hoe hij zo heeft kunnen veranderen. het ging gedurende de relatie een tijd heel slecht met me, ik zat er echt doorheen (er was iets heel kuts aan de hand) en hij heeft me zo lang steeds maar weer eruit getrokken en zichzelf weggecijferd. Nu is dat allemaal wegen ik snap het niet.
Erg bedankt voor je reactie.
Het gaat over. Ik kan er zeker over meepraten. Inmiddels kan ik met een gerust hart zeggen dat ik mijn ex al het geluk van de wereld gun, ze is een belangrijk onderdeel geweest van mijn leven (17 jaar). Ik denk nu alleen maar, waarom hebben we er niet eerder een punt achter gezet.quote:
Kan iemand me beloven dat dit overgaat? Wat een pijn
Destijds, 5 jaar geleden, werd ik gedwongen om er een punt achter te zetten aangezien ze gedrag vertoonde wat gewoon echt niet door de beugel kon. Ik had er enorm veel moeite mee, enorm veel pijn en als ik zo al jullie verhalen hoor herken ik ze echt allemaal. Het was een klote periode. Ik heb er definitief helemaal mee gebroken (zover het kon, we moesten immers de boedel nog scheiden etc) maar daarna geen enkel contact meer. dat helpt een hoop.
Inmiddels zie ik dat mijn leven veel beter is nu. teveel om op te noemen.
Het heeft tijd nodig, haast je niet. Ik wens je veel sterkte.
Ja, ik was dus als je ex, heb hem echt van me afgeduwd terwijl hij tijdens de relatie echt perfect voor me was(nou ja bijna, perfect bestaat niet). Dat doet ook pijn, de spijt die ik heb.quote:
[..]
Het gaat over. Ik kan er zeker over meepraten. Inmiddels kan ik met een gerust hart zeggen dat ik mijn ex al het geluk van de wereld gun, ze is een belangrijk onderdeel geweest van mijn leven (17 jaar). Ik denk nu alleen maar, waarom hebben we er niet eerder een punt achter gezet.
Destijds, 5 jaar geleden, werd ik gedwongen om er een punt achter te zetten aangezien ze gedrag vertoonde wat gewoon echt niet door de beugel kon. Ik had er enorm veel moeite mee, enorm veel pijn en als ik zo al jullie verhalen hoor herken ik ze echt allemaal. Het was een klote periode. Ik heb er definitief helemaal mee gebroken (zover het kon, we moesten immers de boedel nog scheiden etc) maar daarna geen enkel contact meer. dat helpt een hoop.
Inmiddels zie ik dat mijn leven veel beter is nu. teveel om op te noemen.
Het heeft tijd nodig, haast je niet. Ik wens je veel sterkte.
Nou, ik denk niet dat je zoals mijn ex was, wat mij overkomen is heb ik namelijk nog nooit eerder gehoord. Ik ga er daarom vanuit dat jij niet zo erg bent. Elke relatie heeft up's and downs, die hadden wij ook, dat was het probleem niet. Ik kan zeggen dat zij destijds mijn alles was. De reden van mijn breuk was dat ik serieus mezelf niet meer zou kunnen respecteren als ik door was gegaan. Ze heeft het echt lopen verstieren in het kwadraad.quote:
[..]
Ja, ik was dus als je ex, heb hem echt van me afgeduwd terwijl hij tijdens de relatie echt perfect voor me was(nou ja bijna, perfect bestaat niet). Dat doet ook pijn, de spijt die ik heb.
Hij was eigenlijk degene die mij indeed dat mijn vorige relaties niet veel voorstelden. Zoveel verliefdheid, liefde en steun had ik nog nooit meegemaakt. Ik dacht echt "dit is het" en hoef al dat drama nooit meer mee te maken..Va die relaties die toch eigenlijk niks voorstellen. En dat zeg ik niet omdat ik nu middenin het liefdesverdriet zit, maar dat voelde ik altijd al zo. Ik was echt ultiem gelukkig met hem, al had ik dus zelf persoonlijk echt een kutperiode.
Eh, iemand die zijn ex gedetailleerd gaat vragen of ze van het weekeinde nog een beetje lekker geneukt is (want daar komt het op neer) is niet een lieve fijne creep maar een gewone standaard creep. Het zou me niks verbazen als ie je had willen aanzetten tot tippelen of zo. Hij klinkt als een loverboy qua respect naar jou toe. Ik denk dat je ouders stiekum een feestje hebben gevierd toen ze hoorden dat het uit was.quote:Op donderdag 21 maart 2013 14:49 schreef Babela het volgende:
[..]
Wel een hele leuke lieve fijne creep
Maar dat komt gewoon door mijn gestoorde hart
Dankjewel.quote:
[..]
Nou, ik denk niet dat je zoals mijn ex was, wat mij overkomen is heb ik namelijk nog nooit eerder gehoord. Ik ga er daarom vanuit dat jij niet zo erg bent. Elke relatie heeft up's and downs, die hadden wij ook, dat was het probleem niet. Ik kan zeggen dat zij destijds mijn alles was. De reden van mijn breuk was dat ik serieus mezelf niet meer zou kunnen respecteren als ik door was gegaan. Ze heeft het echt lopen verstieren in het kwadraad.
geloof me, ik ook. Ik heb echt vreselijke dingen gedaan, daar is niks op af te dingen. Het wordt denk ik te herkenbaar als ik ze omschrijf maar als ik eraan denk, moet ik huilen. Dat hij zo lang is gebleven, zegt wel wat over de diepte van onze liefde. Want hij had het heel moielijk met al mijn kuren.
Als het zo goed voelde, waarom denk je dan dat jij degene bent geweest die het verknoeit heeft? Ik ga er toch vanuit dat wanneer je echt verliefd en gelukkig bent je niet al te gekke dingen uit haalt om het te verknoeien?quote:
Hij was eigenlijk degene die mij indeed dat mijn vorige relaties niet veel voorstelden. Zoveel verliefdheid, liefde en steun had ik nog nooit meegemaakt. Ik dacht echt "dit is het" en hoef al dat drama nooit meer mee te maken..Va die relaties die toch eigenlijk niks voorstellen. En dat zeg ik niet omdat ik nu middenin het liefdesverdriet zit, maar dat voelde ik altijd al zo. Ik was echt ultiem gelukkig met hem, al had ik dus zelf persoonlijk echt een kutperiode.
Dat zijn bepaalde dingen in mij, die los van hem en onze relatie stonden. Ik snap je punt heel goed, dank jewel. Ik hou mezelf wat dit betreft niet voor de gek, want ik was echt verliefd op hem en gelukkig met hem.quote:
[..]
Als het zo goed voelde, waarom denk je dan dat jij degene bent geweest die het verknoeit heeft? Ik ga er toch vanuit dat wanneer je echt verliefd en gelukkig bent je niet al te gekke dingen uit haalt om het te verknoeien?
Ik ken de details niet en hoef ze ook niet te weten, maar was het iets onbewust in je?quote:
[..]
Dat zijn bepaalde dingen in mij, die los van hem en onne relatie stonden. Ik snap je punt heel goed, dank jewel. Ik hou mezelf wat dit betreft niet voor de gek, want ik was echt verliefd op hem en gelukkig met hem.
Alhoewel het voor mij duidelijk was dat zij echt fout zat, ga je toch aan jezelf twijfelen. Ja ik had een hoop zaken beter of anders kunnen doen. Daar heb ik van geleerd.
Ben jij jezelf nu niet de schuld aan het geven?
Wanneer je echt van jezelf weet dat jij degene bent die het verknoeit heeft, zorg dan dat je dit goed in je opneemt, dat je je gedrag goed analyseert en jezelf er beter en sterker mee maakt. Wees eerlijk tegen jezelf.
Dat doe ik ook, ik heb er hulp voor gezocht. Al tijdens onze relatie, maar het was te laat. En ik begrijp hem heel goed.quote:
[..]
Ik ken de details niet en hoef ze ook niet te weten, maar was het iets onbewust in je?
Alhoewel het voor mij duidelijk was dat zij echt fout zat, ga je toch aan jezelf twijfelen. Ja ik had een hoop zaken beter of anders kunnen doen. Daar heb ik van geleerd.
Ben jij jezelf nu niet de schuld aan het geven?
Wanneer je echt van jezelf weet dat jij degene bent die het verknoeit heeft, zorg dan dat je dit goed in je opneemt, dat je je gedrag goed analyseert en jezelf er beter en sterker mee maakt. Wees eerlijk tegen jezelf.
het is dus iets structureels en diepgeworteld in mij.
En ja ik geef mezelf de schuld en dat is terecht. Daar is geen twijfel over mogelijk.
Dat zou ie nooit doen, was hij te jaloers voor. Aangezien hij al jaloers was op vibrators of dildo's. Werd hij zelfs jaloers om toen ik er grapjes over begon te maken toen het al uit was. Mijn ouders hebben inderdaad een feestje gevierd toen het uit was haha, Hoop dat ik binnenkort ook een feestje kan vieren dat het uit isquote:
[..]
Eh, iemand die zijn ex gedetailleerd gaat vragen of ze van het weekeinde nog een beetje lekker geneukt is (want daar komt het op neer) is niet een lieve fijne creep maar een gewone standaard creep. Het zou me niks verbazen als ie je had willen aanzetten tot tippelen of zo. Hij klinkt als een loverboy qua respect naar jou toe. Ik denk dat je ouders stiekum een feestje hebben gevierd toen ze hoorden dat het uit was.
Ik voel me nu best wel slecht. Het is nu 2,5 maand uit met mijn ex. Ik merk echt wel dat de tijd alle wonden heelt maar toch doet het mij ergens nog zo veel pijn. En vooral op momenten zoals deze, alleen in mijn kamer denkend over het leven. Ik en min ex waren zo gelukkig met elkaar, we waren elkaars beste vrienden.
We konden niet zonder elkaar. En toen kwam dat moment er, ze maakte het uit. Ik moet gewoon eerlijk zijn want het deed en doet nog steeds verschrikkelijk veel pijn. De dingen die ze in de tijd voor het stuk liep naar me schreef, tegen me zei... Zo mooi. En nu is het over en doet ze alsof het haar niets boeit. Ik hoop van binnen zo graag dat ze zich groot voordoet (zo is zij) en dat ze me nog wel mag en me misschien wel mist. Niet het missen van 'ik wil je terug' maar gewoon dat ze mij mist als persoon. Ik hoop het zo.
Als ik mij eind april nog steeds ellendig voel, pak ik het vliegtuig richting Angola om daar bij mijn vader te zijn tot in Augustus. Ik voel me trouwens zo rot over hoe ik de maand na de breuk was. Ik was zo wanhopig en bleef haar maar bellen/sms'en/e-mailen. Nu achteraf schaam ik me er echt voor. Maar ja blijkbaar hoort het bij het liefdesverdriet...
Lieve (.), zo veel van je gehouden en het doet mij pijn om te zien dat je het spelletje hebt gewonnen. Het spelletje waar zo veel mensen aan hebben meegedaan. Klasgenootjes, mensen op ons werk... Ze zijn zoals wij twee weten altijd al jaloers op mij geweest dat ik met je had. Zo veel is er over ons geroddeld, zo veel pogingen zijn er gedaan om ons uit elkaar te krijgen. Maar het lukte ze niet want wij twee waren sterk samen. Je hebt me verteld hoe die schijnheilige klasgenootjes je probeerde wijs te maken dat je het met mij uit moest maken, je vertelde me dat je het zo rot vond en dat het je niets boeide, ik was immers alles voor je. En nu zijn het je beste vriendinnen, zie ik je veranderen in een ander mens... Probeer ik naar je te lachen en krijg ik een boze grijns terug. Ik heb er nu spijt van want ik heb je vorige maand e-mails gestuurd waarin ik je vertelde dat wat er ook gebeurd ik er altijd voor je zal zijn. Dat ik je rug heb wanneer het minder met je gaat. Maar hier reageerde je zéér onverschillig op, ik was gestoord zei je, dat ik zulke e-mails naar je stuurde. Maar meisje, wil je niet inzien dat ik het goed bedoel. Ik wou je niet lastig vallen, ik wou je alleen laten weten dat je ooit mijn kleine prinsesje was en dat ik wat er ook gebeurd er voor je zal zijn... Hoe lang wil je zo blijven doen. Kom alsjeblieft later niet met dat je me terug wil of dat je spijt hebt. Want dan heb jij het spel verloren.
[ Bericht 7% gewijzigd door Marmal op 22-03-2013 04:04:58 ]
We konden niet zonder elkaar. En toen kwam dat moment er, ze maakte het uit. Ik moet gewoon eerlijk zijn want het deed en doet nog steeds verschrikkelijk veel pijn. De dingen die ze in de tijd voor het stuk liep naar me schreef, tegen me zei... Zo mooi. En nu is het over en doet ze alsof het haar niets boeit. Ik hoop van binnen zo graag dat ze zich groot voordoet (zo is zij) en dat ze me nog wel mag en me misschien wel mist. Niet het missen van 'ik wil je terug' maar gewoon dat ze mij mist als persoon. Ik hoop het zo.
Als ik mij eind april nog steeds ellendig voel, pak ik het vliegtuig richting Angola om daar bij mijn vader te zijn tot in Augustus. Ik voel me trouwens zo rot over hoe ik de maand na de breuk was. Ik was zo wanhopig en bleef haar maar bellen/sms'en/e-mailen. Nu achteraf schaam ik me er echt voor. Maar ja blijkbaar hoort het bij het liefdesverdriet...
Lieve (.), zo veel van je gehouden en het doet mij pijn om te zien dat je het spelletje hebt gewonnen. Het spelletje waar zo veel mensen aan hebben meegedaan. Klasgenootjes, mensen op ons werk... Ze zijn zoals wij twee weten altijd al jaloers op mij geweest dat ik met je had. Zo veel is er over ons geroddeld, zo veel pogingen zijn er gedaan om ons uit elkaar te krijgen. Maar het lukte ze niet want wij twee waren sterk samen. Je hebt me verteld hoe die schijnheilige klasgenootjes je probeerde wijs te maken dat je het met mij uit moest maken, je vertelde me dat je het zo rot vond en dat het je niets boeide, ik was immers alles voor je. En nu zijn het je beste vriendinnen, zie ik je veranderen in een ander mens... Probeer ik naar je te lachen en krijg ik een boze grijns terug. Ik heb er nu spijt van want ik heb je vorige maand e-mails gestuurd waarin ik je vertelde dat wat er ook gebeurd ik er altijd voor je zal zijn. Dat ik je rug heb wanneer het minder met je gaat. Maar hier reageerde je zéér onverschillig op, ik was gestoord zei je, dat ik zulke e-mails naar je stuurde. Maar meisje, wil je niet inzien dat ik het goed bedoel. Ik wou je niet lastig vallen, ik wou je alleen laten weten dat je ooit mijn kleine prinsesje was en dat ik wat er ook gebeurd er voor je zal zijn... Hoe lang wil je zo blijven doen. Kom alsjeblieft later niet met dat je me terug wil of dat je spijt hebt. Want dan heb jij het spel verloren.
[ Bericht 7% gewijzigd door Marmal op 22-03-2013 04:04:58 ]
Auch. Pijnlijk joh. Ook dat ze zo veranderd is. Je meot er nu even doorheen, misschien ga je over een tijdje inzien dat je zo' n beinvloedbaar meisje met gemene trekken helemaal niet wilt. Maar dat is nu makkelijk gezegd, dat weet ik. veel sterke in ieder geval en dikke knuffel.quote:
Ik voel me nu best wel slecht. Het is nu 2,5 maand uit met mijn ex. Ik merk echt wel dat de tijd alle wonden heelt maar toch doet het mij ergens nog zo veel pijn. En vooral op momenten zoals deze, alleen in mijn kamer denkend over het leven. Ik en min ex waren zo gelukkig met elkaar, we waren elkaars beste vrienden.
We konden niet zonder elkaar. En toen kwam dat moment er, ze maakte het uit. Ik moet gewoon eerlijk zijn want het deed en doet nog steeds verschrikkelijk veel pijn. De dingen die ze in de tijd voor het stuk liep naar me schreef, tegen me zei... Zo mooi. En nu is het over en doet ze alsof het haar niets boeit. Ik hoop van binnen zo graag dat ze zich groot voordoet (zo is zij) en dat ze me nog wel mag en me misschien wel mist. Niet het missen van 'ik wil je terug' maar gewoon dat ze mij mist als persoon. Ik hoop het zo.
Als ik mij eind april nog steeds ellendig voel, pak ik het vliegtuig richting Angola om daar bij mijn vader te zijn tot in Augustus. Ik voel me trouwens zo rot over hoe ik de maand na de breuk was. Ik was zo wanhopig en bleef haar maar bellen/sms'en/e-mailen. Nu achteraf schaam ik me er echt voor. Maar ja blijkbaar hoort het bij het liefdesverdriet...
Lieve (.), zo veel van je gehouden en het doet mij pijn om te zien dat je het spelletje hebt gewonnen. Het spelletje waar zo veel mensen aan hebben meegedaan. Klasgenootjes, mensen op ons werk... Ze zijn zoals wij twee weten altijd al jaloers op mij geweest dat ik met je had. Zo veel is er over ons geroddeld, zo veel pogingen zijn er gedaan om ons uit elkaar te krijgen. Maar het lukte ze niet want wij twee waren sterk samen. Je hebt me verteld hoe die schijnheilige klasgenootjes je probeerde wijs te maken dat je het met mij uit moest maken, je vertelde me dat je het zo rot vond en dat het je niets boeide, ik was immers alles voor je. En nu zijn het je beste vriendinnen, zie ik je veranderen in een ander mens... Probeer ik naar je te lachen en krijg ik een boze grijns terug. Ik heb er nu spijt van want ik heb je vorige maand e-mails gestuurd waarin ik je vertelde dat wat er ook gebeurd ik er altijd voor je zal zijn. Dat ik je rug heb wanneer het minder met je gaat. Maar hier reageerde je zéér onverschillig op, ik was gestoord zei je, dat ik zulke e-mails naar je stuurde. Maar meisje, wil je niet inzien dat ik het goed bedoel. Ik wou je niet lastig vallen, ik wou je alleen laten weten dat je ooit mijn kleine prinsesje was en dat ik wat er ook gebeurd er voor je zal zijn... Hoe lang wil je zo blijven doen. Kom alsjeblieft later niet met dat je me terug wil of dat je spijt hebt. Want dan heb jij het spel verloren.
Wanneer heb je die mail gestuurd?
Ik begrijp dat je nog erg jong bent, maar jaloers zijn aan de ene kant hoeft helemaal niet in de weg te staan van ongekende dingen uit te halen met het object van je jaloersheid.quote:
[..]
Dat zou ie nooit doen, was hij te jaloers voor. Aangezien hij al jaloers was op vibrators of dildo's. Werd hij zelfs jaloers om toen ik er grapjes over begon te maken toen het al uit was. Mijn ouders hebben inderdaad een feestje gevierd toen het uit was haha, Hoop dat ik binnenkort ook een feestje kan vieren dat het uit is
In het algemeen ben ik best terughoudend in het aanmoedigen van mensen om een relatie maar achter zich te laten, maar die van jou klinkt - als de helft van wat je vertelt juist is al - totaal ziek. Prijs jezelf gelukkig dat je een kans krijgt om je leven op een beetje normalere basis voort te zetten. En hopelijk is ook de volgende keer dat je een relatie begint iets van de les die je nu hebt gekregen blijven hangen.
Belangrijkste les die ik uit mijn ellende heb geleerd is; maak voor jezelf uit wat je grenzen zijn en bewaak die grenzen. Daar word je op lange termijn het gelukkigste mee en je relaties met anderen zullen ook veel minder problematisch worden.
Hier ben ik het mee eens, ook ik zal niet snel zeggen dat iemand een relatie moet verbreken. Echter kunnen bepaalde zaken niet door de beugel. Wanneer je een relatie in stand wilt houden is het uiteraard geven en nemen echter zijn hier grenzen aan. Wanneer deze grenzen worden overschreden ben ik van mening dat hier consequenties aan hangen.quote:
[..]
Ik begrijp dat je nog erg jong bent, maar jaloers zijn aan de ene kant hoeft helemaal niet in de weg te staan van ongekende dingen uit te halen met het object van je jaloersheid.
In het algemeen ben ik best terughoudend in het aanmoedigen van mensen om een relatie maar achter zich te laten, maar die van jou klinkt - als de helft van wat je vertelt juist is al - totaal ziek. Prijs jezelf gelukkig dat je een kans krijgt om je leven op een beetje normalere basis voort te zetten. En hopelijk is ook de volgende keer dat je een relatie begint iets van de les die je nu hebt gekregen blijven hangen.
Belangrijkste les die ik uit mijn ellende heb geleerd is; maak voor jezelf uit wat je grenzen zijn en bewaak die grenzen. Daar word je op lange termijn het gelukkigste mee en je relaties met anderen zullen ook veel minder problematisch worden.
Ik vind het bijvoorbeeld onzin om een relatie te beëindigen wanneer iemand z'n sokken niet opruimt, echter vreemdgaan zijn weer andere uitersten. hiertussen zit een groot grijs gebied waar vooral duidelijkheid moet zijn. Wanneer je hier onduidelijk bent, zal de andere persoon het nooit snappen.
Je kunt niemand echt veranderen, dit soort zaken moeten mensen zelf doen en willen. In een relatie kan je iets aangeven wat je irriteert, maar de ander moet zelf kiezen hier iets aan te doen. Wanneer iemand uit eigen vrije wil zich wilt verbeteren, dan vind ik dit "meer echt" dan dat hij dit moet van de ander.
Pff vannacht weer een aardig smsje gehad. En juist die aardige smsjes doen me pijn. Het is niet meer liefdevol zoals het tijdens onze relatie was en soms daarna. En ook niet meer boos of gefrustreerd, zoals het daarna vaak was. Dan weet je in ieder geval dat iemand nog bezig met je is.
Nee, midden in de nacht een "normaal" smsje alsof we goede kennissen zijn ofzo. Een droog bericht over zijn dag en dat hij de trui aanhad die ik pas voor hem heb gekocht (hij zit nogal in de problemen, ook financieel).Hij houdt niet meer van me en dat drint steeds meer tot me door. De jongen die nachtenlang naast mijn bed zat toen ik ziek was, is er niet meer en zal nooit meer terugkomen.
Ik heb vaker liefdesverdriet gehad, maar toen was het vooral een erg vervelend gevoel, tewijl mijn ratio het al wist te relativeren. Ergens wist ik dan dat het niks voorstelde en toch wel gedoemd was. Maar nu..Ik blijf maar denken aan hoe lief hij voor me was en hoeveel hij voor me deed. En het gevoel wat we alletwee hadden, dat dit "het" was. Ik moest lachen om de vorige keren "liefdes"verdriet..Zo' n gevoel, dat het echt goed zat, heb ik nooit gehad en nu dus wel. Dus ik kan neit "relativeren" met dat het eigenlijk een kutrelatie was, want dat was niet zo. Ik was zo blij met hem en vice versa en dat straalde van ons af.
Ik kan het lastig loslaten. Hij zit zo diep in mij, in mijn systeem. Hij ving me altijd op en dat was zo prettig want los van de liefde ging het erg slecht met me. Maar nu moet ik wel loslaten, want zijn liefde is weg, dus er is niks meer om aan vast te houden behalve het verleden.
[ Bericht 21% gewijzigd door kloon89 op 22-03-2013 12:20:55 ]
Nee, midden in de nacht een "normaal" smsje alsof we goede kennissen zijn ofzo. Een droog bericht over zijn dag en dat hij de trui aanhad die ik pas voor hem heb gekocht (hij zit nogal in de problemen, ook financieel).Hij houdt niet meer van me en dat drint steeds meer tot me door. De jongen die nachtenlang naast mijn bed zat toen ik ziek was, is er niet meer en zal nooit meer terugkomen.
Ik heb vaker liefdesverdriet gehad, maar toen was het vooral een erg vervelend gevoel, tewijl mijn ratio het al wist te relativeren. Ergens wist ik dan dat het niks voorstelde en toch wel gedoemd was. Maar nu..Ik blijf maar denken aan hoe lief hij voor me was en hoeveel hij voor me deed. En het gevoel wat we alletwee hadden, dat dit "het" was. Ik moest lachen om de vorige keren "liefdes"verdriet..Zo' n gevoel, dat het echt goed zat, heb ik nooit gehad en nu dus wel. Dus ik kan neit "relativeren" met dat het eigenlijk een kutrelatie was, want dat was niet zo. Ik was zo blij met hem en vice versa en dat straalde van ons af.
Ik kan het lastig loslaten. Hij zit zo diep in mij, in mijn systeem. Hij ving me altijd op en dat was zo prettig want los van de liefde ging het erg slecht met me. Maar nu moet ik wel loslaten, want zijn liefde is weg, dus er is niks meer om aan vast te houden behalve het verleden.
[ Bericht 21% gewijzigd door kloon89 op 22-03-2013 12:20:55 ]
Las trouwens een mooi stuk op een website:
Maar ergens hield het een soort hoop in me, omdat eht me nog wel een soort van bevestiging gaf. Dat die jongen die zoveel van me hield, niet helemaal weg was want hij was nog wel met me bezig. Ik kon dat niet loslaten, hoe destructief het ook was. Nu wil ik echt zo' n stap gaan maken, om eht ook echt 100% los te laten. Ergens kan ik ook neit anders, want hij houdt niet meer van me.
Zo herkenbaar. Ik werd helemaal gek van die boze smsjes, heb er zelfs hier een topic over geopend.quote:1. Maak een bewuste beslissing om je liefdesverdriet te verwerken
De eerste en heel erg belangrijke stap om je liefdesverdriet te verwerken is om een bewuste gelofte af te leggen dat je je hart zo snel mogelijk zult genezen. Je moet het namelijk wel echt willen om niet meer vast te houden aan je pijn. Soms wordt onze bewuste intentie overschaduwd door onze onbewuste verlangens.
Voorbeeldje: als je probeert af te vallen en probeert te minderen op koolhydraten, vetten of calloriën, dan is een deel van je geïnspireerd, toegewijd en opgewonden om jezelf 5 tot 10 kilo lichter te zijn. Maar aan het einde van de tweede week, begint een ander stemmetje in je een prominentere plaats te krijgen in je bewustzijn. ‘Wil je nou echt je hele leven geen pizza meer kunnen eten?’, zegt het dan. Of: ‘Dit is toch veel teveel gedoe!! Eigenlijk moet ik mezelf gewoon aanvaarden zoals ik ben.’
Een ander voorbeeld is wanneer je financiële overvloed probeert te creëren, maar een deel van je gelooft dat je je normen en waarden zou verliezen als je echt rijk was. Ja, dan is de kans klein dat je ooit echt blijvend financieel succes zult kunnen creëren!
Als een deel van je wel je gebroken hart wilt genezen, maar andere delen willen blijven vasthouden aan de pijn, dan kan het herstel heel lang duren. De beste manier om te ontdekken wat er diep van binnen in je omgaat, is om je ogen te sluiten en het aan jezelf te vragen. De antwoorden die vanuit de verschillende aspecten van je zelf komen, kunnen misschien heel onlogisch zijn, of zelfs nogal gek! Het is belangrijk dat je jezelf toestaat om alle emotionele gedachten en opvatting te uiten. Verderop in dit artikel over liefdesverdriet verwerken zul je lezen hoe maf sommige van mijn eigen innerlijke stemmen zijn geweest! Als je niet eens weet wat er binnen in je omgaat, hoe kun je dan je dromen realiseren?
Als een deel van je het tegenhoudt, communiceer er dan mee en bied alternatieven en oplossingen aan die al die kleine, maar wel oh zo belangrijke aspecten van je Zelf aanspreken. Voordat ik aan mijn genezingsprogramma was begonnen, zat ik op een avond op bed, lekker op een paar kussens, met mijn laptop op mijn schoot. Om er zeker van te zijn dat alle delen van me wel mee wilden helpen om een einde te maken aan mijn lijden, sloot ik mijn ogen, naam ik een paar lange, diepe ademhalingen en vroeg ik aan mijn onderbewustzijn: ‘Wat voor voordeel zou het me kunnen bieden om aan deze pijn vast te blijven houden?’ Ik was echt stomverbaasd om twee heel directe antwoorden te krijgen. ‘Als ik hier te snel overheen kom en hij belt me misschien en zegt dat hij me terug in zijn leven wilt, dan ben ik al over hem heen. Dan ben ik hem echt voorgoed kwijt.’ (Dit deel van me wilde niet geloven dat het echt voorbij is en wil dat ik aan hem blijf denken, gewoon voor het geval dat!) en ‘De pijn zal je eraan herinneren dat dit een belangrijke les is geweest die je niet licht moet opvatten.’
Je was je bewust van hoe hij zich keer op keer gedroeg, maar ondanks alles bleef je toch hoop houden. Je luisterde niet naar je eigen innerlijke wijsheid! (Dit deel van me wilde de pijn voelen zodat ik dit patroon niet bij toekomstige geliefden zou herhalen.) Dat waren mijn onderbewuste opvattingen over de voordelen van lijden. De jouwe zijn misschien heel anders, maar waarschijnlijk net zo ‘creatief’. Misschien geloof je wel dat als hij (of zij) via via hoort hoe dramatisch je lijdt, hij tot bezinning zal komen en zal inzien dat hij nooit zoveel van iemand kan houden als van jou! (Jah, tuurlijk!) Alle delen van je moeten bereid zijn om verder te gaan als je snel wilt herstellen van je liefdesverdriet.
Doe deze simpele oefening. Eer de gedachten die worden geuit, leer wat meer over jezelf, en wees bereid om je helemaal te richten op je nieuwe doel: je gebroken hart genezen.
Maar ergens hield het een soort hoop in me, omdat eht me nog wel een soort van bevestiging gaf. Dat die jongen die zoveel van me hield, niet helemaal weg was want hij was nog wel met me bezig. Ik kon dat niet loslaten, hoe destructief het ook was. Nu wil ik echt zo' n stap gaan maken, om eht ook echt 100% los te laten. Ergens kan ik ook neit anders, want hij houdt niet meer van me.
Eng dat sommige mensen precies hetzelfde kunnen denken. Wat een goed artikel.quote:'Als ik hier te snel overheen kom en hij belt me misschien en zegt dat hij me terug in zijn leven wilt, dan ben ik al over hem heen. Dan ben ik hem echt voorgoed kwijt.’
(Hello.
Ik lees hier soms mee, vooral sinds het nu ongeveer een maand uit is.)
"Ich?"
Aii..sterkte!quote:Op vrijdag 22 maart 2013 12:53 schreef VenenumVirginis het volgende:
[..]
Eng dat sommige mensen precies hetzelfde kunnen denken. Wat een goed artikel.
(Hello.
Als ik het goed begrijp heeft hij het uit gemaakt? Hij heeft gezegd dat hij niet meer van je houdt? en toch houdt hij contact met je en vertelt je dat hij de trui draagt welke jij voor hem gekocht hebt? Hmm, pijnlijk. In dat soort gevallen zal ik alle contact verbreken uit zelfbescherming.quote:
Pff vannacht weer een aardig smsje gehad. En juist die aardige smsjes doen me pijn. Het is niet meer liefdevol zoals het tijdens onze relatie was en soms daarna. En ook niet meer boos of gefrustreerd, zoals het daarna vaak was. Dan weet je in ieder geval dat iemand nog bezig met je is.
Nee, midden in de nacht een "normaal" smsje alsof we goede kennissen zijn ofzo. Een droog bericht over zijn dag en dat hij de trui aanhad die ik pas voor hem heb gekocht (hij zit nogal in de problemen, ook financieel).Hij houdt niet meer van me en dat drint steeds meer tot me door. De jongen die nachtenlang naast mijn bed zat toen ik ziek was, is er niet meer en zal nooit meer terugkomen.
Ik heb vaker liefdesverdriet gehad, maar toen was het vooral een erg vervelend gevoel, tewijl mijn ratio het al wist te relativeren. Ergens wist ik dan dat het niks voorstelde en toch wel gedoemd was. Maar nu..Ik blijf maar denken aan hoe lief hij voor me was en hoeveel hij voor me deed. En het gevoel wat we alletwee hadden, dat dit "het" was. Ik moest lachen om de vorige keren "liefdes"verdriet..Zo' n gevoel, dat het echt goed zat, heb ik nooit gehad en nu dus wel. Dus ik kan neit "relativeren" met dat het eigenlijk een kutrelatie was, want dat was niet zo. Ik was zo blij met hem en vice versa en dat straalde van ons af.
Ik kan het lastig loslaten. Hij zit zo diep in mij, in mijn systeem. Hij ving me altijd op en dat was zo prettig want los van de liefde ging het erg slecht met me. Maar nu moet ik wel loslaten, want zijn liefde is weg, dus er is niks meer om aan vast te houden behalve het verleden.
In eerste instantie nam hij eind vorig jaar afstand omdat ik het nogal verpest had. Hij wilde echt mijn ogen openen. Die afstand deed ons eigenlijk niet echt goed en omdat ik die onzekerheid niet echt aankon, hield ik steeds meer de boot af. Hij zocht wel contact en op een gegeven moment werd hij vervelend. Probeerde me te pakken op bepaalde dingen, jaloers te maken en nog veel meer. Soms had hij een "helder" moment en gaf hij dan wel toe dat die nare gedragingen kwamen door het feit dat hij zo gekwetst was door mijn gedrag (helemaal begrijpelijk), dat hij nog veel van me hield en het liefst wilde dat ik op hem wachtte. Hij zat namelijk zwaar in de problemen en had alle energie nodig om die op te lossen. Uit die berichten kwam heel veel frustratie naar boven en toch wel ook het teken dat hij nog erg met me bezig was, zelfs al waren het vreselijke dingen die hij zei. Hij stond ook wel eens voor mijn deur, checkte mijn facebook en meer van dat soort exen-gedrag.quote:
[..]
Als ik het goed begrijp heeft hij het uit gemaakt? Hij heeft gezegd dat hij niet meer van je houdt? en toch houdt hij contact met je en vertelt je dat hij de trui draagt welke jij voor hem gekocht hebt? Hmm, pijnlijk. In dat soort gevallen zal ik alle contact verbreken uit zelfbescherming.
Enkele weken geleden heb ik hem nog geholpen met de problemen en toen bedankte hij me nog. Ik ahd wel inmiddels besloten om hem niet meer te contacten. Dat was lastig want hij stuurde liefdevolle smsjes. Maar ik wist dat het nergens toe kon leiden.
Totdat hij me dus vrijdag whatsappte (ik had hem niet meer geblockt, hij mij wel maar kennelijk even ge-unblockt) dat ik hem moest blocken. Hij ging los en deed gemeen. Ik schrok er echt van, temeer omdat ik hem had geholpen en hij daarna nog lief deed. Ik was zo stom om te vragen "hou je nog wel van me?", wat voorheen altijd werd bevestigd maar nu dus met een keihard "nee" werd beantwoord. Dat was echt een klap in mijn gezicht. Nu moet ik hem ECHT gaan loslaten en dat is moeilijker dan ik ooit heb meegemaakt omdat ik zoveel van hem kreeg tijdens de relatie.
Thanks voor het lezen weer!
