[Centraal] Medicatie bij psychische klachten #19

Fijn om te lezen dat jij er niet van aankwam, Murmeli. Ik vraag me af of het een direct gevolg van de ad is of dat het komt doordat je meer eetlust krijgt en meer gaat eten. Hoop het laatste.

Ik heb gelukkig (nog) nergens last van vandaag. Wel een beetje hoofdpijn, trekt soms weer weg, en vanochtend 1x een vlaag van misselijkheid. Maar dat zou heel goed kunnen komen door mijn slaaptekort. Als je erop gaat letten heb je de neiging om alles toe te schrijven aan de medicijnen, dat probeer ik dus niet te doen.

Goed dat je aan het afbouwen bent Murmeli, ik hoop voor je dat het goed gaat komen!

Zelfmoordgedachten en niet kunnen huilen had ik al, hoewel het de laatste anderhalve week best goed gaat, ben vrij helder. Komt wsl doordat ik weer hoop heb, bezig ben met een oplossing.
Ik kan me voorstellen dat als je ineens door de ad's dat soort gedachtes krijgt, het nogal eng is, se. Hoe lang had je het volgehouden met de Paxil? Ga je nog iets nieuws proberen?

Ik heb het Asperger Syndroom, en daardoor altijd gezeten met depressies en dergelijke. Sinds ik gestopt ben met chemische medicijnen, heb ik die vervangen door een soort meditatie en een regelmatig jointje.

Ik wil niks anders meer. Fuck die pillen, daar word je een zombie van. Jointje a day, een keertje mediteren, of twee, keeps every doctor away.

Ik was zelf ook heel erg tegen medicijnen, maar heb al 6 jaar last van depressies en 2x therapie gehad, wat niet veel hielp. Nu ben ik er echt klaar mee en richt ik mijn laatste hoop op pillen.
Ik vind het ook geen fijn idee om elke dag chemische bende in mijn lichaam te krijgen, maar daar heb ik me toch maar overheen gezet. Het is ook niet de bedoeling om het je hele leven te slikken.
AD's hebben voor zover bekend geen negatieve gevolgen op de lange termijn, roken wel. En mediteren..tja, het zou kunnen helpen, verschilt vast ook per persoon, je moet er wel voor open staan.
Wel mooi dat het jou genoeg helpt:)

quote:

Op maandag 1 april 2013 18:41 schreef kuolema het volgende:
Ik was zelf ook heel erg tegen medicijnen, maar heb al 6 jaar last van depressies en 2x therapie gehad, wat niet veel hielp. Nu ben ik er echt klaar mee en richt ik mijn laatste hoop op pillen.
Ik vind het ook geen fijn idee om elke dag chemische bende in mijn lichaam te krijgen, maar daar heb ik me toch maar overheen gezet. Het is ook niet de bedoeling om het je hele leven te slikken.
AD's hebben voor zover bekend geen negatieve gevolgen op de lange termijn, roken wel. En mediteren..tja, het zou kunnen helpen, verschilt vast ook per persoon, je moet er wel voor open staan.
Wel mooi dat het jou genoeg helpt:)

Het grootste gedeelte wat ik merk van de AD is dat het je mentale bewustzijn echt aan het veranderen is. En dat, dat voelt echt super onnatuurlijk.

Ik had liever ook geen medicatie geslikt en het is ook een aardige zoektocht geweest, maar nu lijk ik dan een middel gevonden te hebben dat echt wat doet.
Waarschijnlijk zal ik er ook een tijd aan vastzitten, ik zie het wel. Ik hoop dat ik nu een soort basis heb van waaruit we wat kunnen en zelfs dan nog is het niet makkelijk...

quote:

Op woensdag 6 maart 2013 22:13 schreef Nijna het volgende:
Sterk om het alleen te doen en slap om medicatie te gebruiken... Wat een kul.

Het is sterk dat je hulp zoekt en als blijkt dat je een steuntje in de rug nodig hebt in de vorm van medicatie, dan is daar in mijn ogen niks mis mee.
Je gaat toch ook niet tegen iemand met een gebroken been zeggen dat het slap is om er gips omheen te doen? Alleen dan kan je het zien en iets psychisch is niet zichtbaar van buiten...

Laat je niet van de wijs brengen hoor aspergemeisje, als jij erachter staat dan moet je die mensen die het slap vinden maar laten kletsen. Ene oor in, andere oor uit. (voor zover dat wil, ik ben ook vaak wel gevoelig voor dat soort commentaar).

Persoonlijk zat ik zo in een dip dat ik toch even medicatie nodig had. Al was het maar puur voor het placebo effect. Feit is, ik blijf het echt troep vinden en vind ook dat je het niet nodig hebt voor de lange termijn. Ik heb wel eens een psychiator gehad die een lijntje ging uittekenen met op de x-as mijn leeftijd en y-as vrolijkheid en zei dat ik met deze AD de rest van mn leven stukken beter in mn vel zou zitten.

Die gast heb ik na 1 keer nooit weer gesproken. Feit is, en dat meen ik serieus, ik vind dat alle problemen zonder medicatie op lange termijn zijn op te lossen. Ik zie AD echt als korte termijn oplossing. Ik ken mensen die er al jaren aan verslaafd zijn en die zijn toch anders geworden. En dan heb ik het alleen over depressie of burnout.

Maarja, sommige ziektes, of stoornissen zijn ook gewoon heel moeilijk te behandelen, en dan maakt het niet uit of je nu wel of niet therapie hebt of medicijnen. Asperger, borderline, de hele rampetamp, dan begrijk ik volledig dat je de rest van je leven aan de medicatie zou zitten.

SE: mijn ervaring is totaal anders dan de jouwe. Ik ben nog nooit verdoofd geweest qua emotie door de AD, en kon er juist beter door huilen zelfs. zelfmoordgedachten heb ik er nooit door gehad, maar als dat leeftijdsgebonden is, dan zal ik daar wel te oud voor zijn

En het beste is m.i altijd nog eerst therapie proberen, als dat niet helpt therapie en medicijnen en dan daarna stoppen met de meds. Soms lukt het gewoon niet zonder, heel rot, maar zo is het.
En er zijn inderdaad mensen die echt niet meer zonder kunnen, dat is meestal niet een verslaving, maar daar klopt gewoon fysiek iets niet in het koppie/lijf.

Ik vind jouw posts een beetje bangmakerig overkomen. Zal zo niet bedoeld zijn denk ik, maar zo komt het bij mij wel over. En dat vind ik een beetje zonde. Want hier zit nu wel iemand die het echt wil proberen met de meds, en die zelf ook wel eerst echt 10x heeft nagedacht of het ook anders kan. Dan vind ik het niet zo relaxed dat je daar dan deze shit overheen uitstrooit, die m.i. erg gekleurd is.

(en ik heb paxil ook een tijdje gehad, ook geen last van verdoofd zijn of zelfmoord, alleen nog ergere rusteloze benen, daardoor ben ik ermee gestopt)

Ik vind dat Murmeli wel een punt heeft, SE. Je maakt het wel heel negatief zo.
Paxil is toch seroxat? Heb ik ook geslikt, maar ook geen last gehad van de bijwerkingen die jij beschrijft. Ik ben er een week niet lekker van geweest (draaierig en wat misselijk en trillerig, maar dat was alles). Helaas deed het voor mij ook niet zoveel.
Maar voor sommige mensen helpt het wel.

Het kan een steuntje in de rug zijn, de een gebruikt het tijdelijk en is er dan weer. Een ander moet het langer of misschien wel voor altijd gebruiken.

Tuurlijk, liever zonder medicatie als het kan, maar als je beter functioneert met, waarom dan niet?

quote:

Op dinsdag 2 april 2013 09:22 schreef Nijna het volgende:
Ik vind dat Murmeli wel een punt heeft, SE. Je maakt het wel heel negatief zo.
Paxil is toch seroxat? Heb ik ook geslikt, maar ook geen last gehad van de bijwerkingen die jij beschrijft. Ik ben er een week niet lekker van geweest (draaierig en wat misselijk en trillerig, maar dat was alles). Helaas deed het voor mij ook niet zoveel.
Maar voor sommige mensen helpt het wel.

Hoelang heb jij er aan gezeten ?

Qua bijwerkingen van de Seroxat had ik met name last van suicidale gevoelens, trillen, misselijk en erg dromerig. En met name eerst genoemde is gewoon erg beangstigend. Feit is wel, versterking van suicidale gevoelens en seroxat is wel degelijk bekend en ook een duidelijk probleem. Voor mij werd het gewoon te angstig. Dus stekker er uit.

quote:

Het kan een steuntje in de rug zijn, de een gebruikt het tijdelijk en is er dan weer. Een ander moet het langer of misschien wel voor altijd gebruiken.

Tuurlijk, liever zonder medicatie als het kan, maar als je beter functioneert met, waarom dan niet?

Mits je alleen last heb van een depressie, en niet manisch bent of andere stoornissen zoals bipolar/borderline etc. verandert je het wel degelijk als mens. Het is niet alleen 'beter' functioneren zoals mijn therapist zegt. Het is anders functioneren. Je gooit jezelf in wezen in een kooitje. Bij het gebruik van de Seroxat voelde ik dat na een aantal week al.

Again, ik heb het puur alleen over een depressie, niet over de mijn inziens, zwaardere stoornissen. Maar dat is up for debate. Ik loop overigens al in therapie sinds Oktober.

quote:

Op maandag 1 april 2013 21:59 schreef Murmeli het volgende:
SE: mijn ervaring is totaal anders dan de jouwe. Ik ben nog nooit verdoofd geweest qua emotie door de AD, en kon er juist beter door huilen zelfs. zelfmoordgedachten heb ik er nooit door gehad, maar als dat leeftijdsgebonden is, dan zal ik daar wel te oud voor zijn

En het beste is m.i altijd nog eerst therapie proberen, als dat niet helpt therapie en medicijnen en dan daarna stoppen met de meds. Soms lukt het gewoon niet zonder, heel rot, maar zo is het.
En er zijn inderdaad mensen die echt niet meer zonder kunnen, dat is meestal niet een verslaving, maar daar klopt gewoon fysiek iets niet in het koppie/lijf.

Ik vind jouw posts een beetje bangmakerig overkomen. Zal zo niet bedoeld zijn denk ik, maar zo komt het bij mij wel over. En dat vind ik een beetje zonde. Want hier zit nu wel iemand die het echt wil proberen met de meds, en die zelf ook wel eerst echt 10x heeft nagedacht of het ook anders kan. Dan vind ik het niet zo relaxed dat je daar dan deze shit overheen uitstrooit, die m.i. erg gekleurd is.

(en ik heb paxil ook een tijdje gehad, ook geen last van verdoofd zijn of zelfmoord, alleen nog ergere rusteloze benen, daardoor ben ik ermee gestopt)

Eens. Maar ieder heeft zo zijn eigen bijwerkingen. En zelfmoord gedachtes als bijwerkingen van Seroxat is niet iets wat ik verzin, het is wel degelijk dat Seroxat 'berucht' staat om het verzwaren van zelfmoord gedachtes. Niet dat je direct voor een trein springt, maar je snapt mijn punt wel. Welke AD heb je overigens?

quote:

Op maandag 1 april 2013 12:06 schreef sitting_elfling het volgende:
Om over bijwerkingen te praten van de Paxil.

Het doet echt nare shit met je hoofd, je krijgt er helaas door het afkappen van de enorm zware emoties van verdriet en blijdschap een soort van obscene zelfmoord gedachtes van. Je krijgt echt zelfmoord gedachtes door die pillen. Enorme mentale pijn.

Het enige wat mij werd vermeld is dat gezien mijn leeftijdsgroep en deze pillen, het begin wel eens wat 'erger' kon zijn voor het beter zou worden. Maar dat er letterlijk zelfmoord gedachtes door je hoofd spoken tot het echt zware aan toe, is geen grap.

Huilen doet pijn, omdat deze pillen er voor zorgen dat je eigenlijk niet kan huilen.

Paxil kan de prullenbak in dan maar geen AD.

Ik heb een aantal jaar Seroxat gebruikt en herken deze bijwerkingen gelukkig niet .
Ja, ze stonden wel in de bijsluiter, en ik heb er ook over gesproken met mijn huisarts en psychiater, maar mij heeft het alleen beter gemaakt, niet slechter.
Ik weet wel dat seroxat voor sommige klachten/problematiek niet voorgeschreven wordt, inderdaad om wat jij schrijft

Edit: ga je nog wat anders proberen, of hang je de AD helemaal aan de wilgen?

Ik denk dat ik seroxat een maand of 9 heb gebruikt. En daarna volgden er nog heel wat.
Maar goed, nu eindelijk (we zijn zo'n 13 jaar verder) iets gevonden wat wel helpt!

Ik herken gelukkig jouw bijwerkingen niet. Ik heb wel een psychiater gehad die zei dat je soms wel even moest zoeken voordat je een middel zou vinden wat bij je paste. Nou daar had ze dus uiteindelijk wel gelijk in...

SE, dat heb ik vaker gehoord ja, over ad in het algemeen, en vaag staat me bij dat seroxat nog een wat grotere kans op geeft. Dat wil ik ook niet bagatelliseren. Ik ga er echter wel vanuit dat elke arts zijn/haar patiënt ervan op de hoogte stelt, zodat de patiënt een bewuste keuze kan maken.

quote:

Op dinsdag 2 april 2013 15:16 schreef Burdie het volgende:

[..]

Edit: ga je nog wat anders proberen, of hang je de AD helemaal aan de wilgen?

Ik zit hier enorm over te twijfelen .. Seroxat wordt hem iig niet, maar ik ben er sowieso niet heel erg te spreken over. Helaas is het op dit moment wel een beetje rampseizoen aan het worden by de shrink omdat de tijden tussen de afspraken steeds langer worden. Eerst 1 keer in de 2 week, nu 1 keer in de 4.

Oh dat is wel erg weinig als je je zo klote voelt.

En is sint janskruid niets voor je? Ook geen heilig middel hoor, maar minder slecht dan AD, denk ik
Ik wil dat zelf misschien gaan proberen als het afkicken van de AD's te zwaar wordt. Zit nog erg te twijfelen tussen helemaal stoppen, een heeeeele lage dosis, of het houden op wat ik nu slik (standaarddosering 20 mg citalopram)

Als je wel AD wilt: Mijn eigen ervaring is dat citalopram toch de minste bijwerkingen geeft.

En is er niet een mogelijkheid dat je via deze shrink ook nog een gewone psycholoog kan spreken, en dan misschien wat vaker? Lijkt me, als je echt in een dip zit wel prettig om in ieder geval eens in de 2 weken iemand te spreken, of nog liever elke week.

vraagje: ik slik olanzapine. Dit heeft als bijwerking dat je er zwaarder van kan worden. Inmiddels zit er dus idd 8 kilo aan.

zorgt deze medicatie ook dat afvallen moeilijker gaat?

quote:

Op zondag 2 juni 2013 17:59 schreef DaviniaHR het volgende:
vraagje: ik slik olanzapine. Dit heeft als bijwerking dat je er zwaarder van kan worden. Inmiddels zit er dus idd 8 kilo aan.

zorgt deze medicatie ook dat afvallen moeilijker gaat?

ik zou het iig melden aan je behandelaar omdat je jier dus erg last van hebt eb ja het is een van de grootste bijwerkingen van deze groep medicatie al zijn er ook die maar een beperkte gewichtstoename geven zoals Abilify maar zoals gezegd, bespreek het met je behandelaar aangezien idd afvallen moeilijk zal zijn als je aan deze medicatie blijft.

quote:

Op zondag 2 juni 2013 19:37 schreef Re het volgende:

[..]

ik zou het iig melden aan je behandelaar omdat je jier dus erg last van hebt eb ja het is een van de grootste bijwerkingen van deze groep medicatie al zijn er ook die maar een beperkte gewichtstoename geven zoals Abilify maar zoals gezegd, bespreek het met je behandelaar aangezien idd afvallen moeilijk zal zijn als je aan deze medicatie blijft.

Komt de gewichtstoename ook door een verandering in het metabolisme, of is het alleen de hongerprikkel? Weet jij dat?
En olanzapine grijpt ook in op het prolactineniveau en dat is weer gelinkt aan de borstvoeding (melkproductie). En daar wil ik eigenlijk geen risico mee lopen, dat de productie ineens helemaal wegzakt.

quote:

Op vrijdag 14 juni 2013 12:49 schreef DaviniaHR het volgende:

[..]

Komt de gewichtstoename ook door een verandering in het metabolisme, of is het alleen de hongerprikkel? Weet jij dat?
En olanzapine grijpt ook in op het prolactineniveau en dat is weer gelinkt aan de borstvoeding (melkproductie). En daar wil ik eigenlijk geen risico mee lopen, dat de productie ineens helemaal wegzakt.

het is wel degelijk een metabool probleem maar men weet nog niet precies waarom en hoe maar het richt zich niet alleen op gewichtstoename al is dat wel de meest stressvolle bijwerking



op prolactine niveau is het zo dat APs een verhoging geven van prolactine (met allerlei andere problematiek) dus ik denk dat de productie juist niet wegzakt, maar hang me er niet aan op maar olanzapine (en andere atypische zoals risperdal) is er wel een waarbij verhoging is aangetoond.

quote:

Op vrijdag 14 juni 2013 13:24 schreef Re het volgende:

[..]

het is wel degelijk een metabool probleem maar men weet nog niet precies waarom en hoe maar het richt zich niet alleen op gewichtstoename al is dat wel de meest stressvolle bijwerking

[ afbeelding ]

op prolactine niveau is het zo dat APs een verhoging geven van prolactine (met allerlei andere problematiek) dus ik denk dat de productie juist niet wegzakt, maar hang me er niet aan op maar olanzapine (en andere atypische zoals risperdal) is er wel een waarbij verhoging is aangetoond.

Thx voor de info. Ik heb volgens mij een keer bloed laten prikken, terwijl ik al aan de meds was.
Mijn bloedsuiker lag toen precies op de gemiddelde waarde, dus dat is fijn.
Zorgen de andere bijwerkingen evt ook voor een tragere metabolisme?

ik bedoel bij afbouwen van olanzapine, dat de productie dan wegzakt.
Wat voor problematiek bedoel je bij verhoging van prolactineniveau? Bij mij was dat zeker het geval, want bij iedere ophoging (2x, want 5 mg) werd de productie tijdelijk meer. Was met een paar dagen geregeld, dus was niet heel erg. Maar er was dus wel een reactie, bedoel ik te zeggen.

nee volgens mij zijn er geen bijwerkingen die een trager metabolisme veroorzaken, er zijn wel APs die minder uitwerking hebben op het metabolisme. Wat vaak ook nog meespeelt is dat patienten met bepaalde psychische aandoeningen waarvoor APs nodig zijn (zoals schizofrenie) zelf al een genetisch profiel hebben waarbij deze metabole bijwerkingen extra gaan werken terwijl anderen er bijvoorbeeld helemaal geen problemen mee hebben.

Wat betreft prolactine en afbouwen denk ik niet dat het afbouwen een negatief effect hebben, de prolactine levels herstellen weer tot normale niveaus naar mijn weten

Wie heeft er ervaring met seroxat/paroxetine ? ik heb het jaren geslikt , ben er al meer dan een half jaar vanaf maar het blijft een hel.. Was ik er maar nooit aan begonnen.. Afkick duurt wel erg lang moet ik zeggen.. Heb nog steeds spanningen in mn hoofd, slechte concentratie, stemmingswisselingen.. Ik ben door heel dit gezeik al tijd werkloos...

Hallo, ik gebruik tegen psychoses al sinds '99 Haloperidol. De begindosering lag op 6mg en daarbij had ik toen ook Akineton (tegen eventuele trillingen van de handen en stijve spieren -bewegingsstoornissen).

In de loop van de tijd en na de opname ben ik gaan minderen naar 3mg per dag. 's Ochtends ongeveer rond 8 uur nam ik de 1ste in, dan rond de middag (12 uur) en nog eentje 's avonds. Met Akineton ben ik kort na de opname gestopt omdat dit voor mij geen toegevoegde waarde bleek te hebben. Ik trilde immers niet meer als ik de medicijnen niet in nam en de Haldol zat al goed in mijn bloed (werd goed geaccepteerd).

Zoals misschien andere gebruikers van medicijnen hier was de acceptatie dat ik de rest van mijn leven waarschijnlijk medicijnen zou moeten slikken moeilijk te verkroppen en heb het daarom op sommige moment afgebouwd. De "micro" psychoses kwamen echter in rap tempo terug en nu is het zo dat, 13 jaar later ik dit middel nog steeds gebruik (3mg per dag).

Ik vind (persoonlijk) dat het middel niet veel nadelen heeft. Het is een redelijk oud middel en er zullen vast wel nieuwe op de markt zijn, maar om heel eerlijk te zijn heb ik hier geen behoefte in. Ik ben nogal angstig dat wanneer ik iets anders ga slikken alles weer terugkomt. Ik ben nu 34 jaar en ik vind de Haldol 1 groot nadeel hebben wat misschien "normaal" is en dat is dat het mijn gevoel heel erg dempt.

Op een gegeven moment ben heb ik een plaatselijke verdoving in mijn been gehad vanwege een operatie en ik was benieuwd wat het verschil nog zou kunnen zijn tussen "verdoofd" zijn en verdoofd zijn..zo erg was mijn gevoel "numb" geworden.

Nouja, verder hoe je het ook went of keert. Prima middel vind ik wat gewoon zijn ding doet. Ik heb, naar mijn mening een niet te hoge dosering en van de andere bijwerkingen heb ik niet/nauwelijks last.

Dus jah, toen een hel om te nemen. Nu mijn "redding" in zekere zin.

Haldol remt een bepaalde toevoer van dopamine in de hersenen. Daarvoor moet je uitkijken met alcohol(vooral wanneer je wat impulsieve neigingen hebt). Wat ik merk is dat soms, wanneer mijn stemming het toelaat, de werking van alcohol sterker is dan die van de medicijnen en waardoor ik nog wel een "gek" kan overkomen. Vooral impulsiviteit en teveel energie doorbreken de medicijnen.

Als je vragen hebt hierover dan hoor ik het wel. Ik zou het "leuk" vinden om er een paar te beantwoorden en ik hoop dat, wanneer je dit leest, er iets aan hebt. Zoniet, dan niet

Ik slik nu sinds kort lexapro en moet zeggen dat dit medicijn een stuk beter is dan die troep van een paroxetine ofwel seroxat/paxil die ik jaren heb geslikt.. Wat een bijwerkingen had ik daarvan, niet normaal.. Met lexapro totaal geen bijwerkingen, ik begrijp dat libido verhaal ook nooit echt.. Ik zat een tijd zonder anti d en het ging echt niet lekker, extreme onrust en spanning in mn hoofd (extreem rusteloos was ik zonder pillen) waardoor ik echt geen zin in sex had bijvoorbeeld.. Nu slik ik een maand lexapro en al die gevoelens komen ineens weer terug ! en ik wordt weer een stuk vrolijker met meer emoties. Zo zie je maar dat het per persoon zo verschillend is..

Edit: Paroxetine wordt overigens ook niet meer voorgeschreven aan mensen die beginnen met AD hoorde ik van mijn psychiater, alleen de mensen die het nog slikken krijgen het. Het is ook een hel om er mee te stoppen!

Tja het blijft persoonlijk Thice ik werd zelf nogal over-energiek van lexapro en paroxetine werkt heel goed
Van ieder psychoactief medicijn krijg je "last" als je t lang hebt gebruikt, het als fijn ervaart, en ermee wilt stoppen/stopt/afbouwt...;) psychiaters tja ;p
Edit:maar geen zin in slowchat :$

quote:

Op dinsdag 20 augustus 2013 10:27 schreef Thice het volgende:
Ik slik nu sinds kort lexapro en moet zeggen dat dit medicijn een stuk beter is dan die troep van een paroxetine ofwel seroxat/paxil die ik jaren heb geslikt.. Wat een bijwerkingen had ik daarvan, niet normaal.. Met lexapro totaal geen bijwerkingen, ik begrijp dat libido verhaal ook nooit echt.. Ik zat een tijd zonder anti d en het ging echt niet lekker, extreme onrust en spanning in mn hoofd (extreem rusteloos was ik zonder pillen) waardoor ik echt geen zin in sex had bijvoorbeeld.. Nu slik ik een maand lexapro en al die gevoelens komen ineens weer terug ! en ik wordt weer een stuk vrolijker met meer emoties. Zo zie je maar dat het per persoon zo verschillend is..

Edit: Paroxetine wordt overigens ook niet meer voorgeschreven aan mensen die beginnen met AD hoorde ik van mijn psychiater, alleen de mensen die het nog slikken krijgen het. Het is ook een hel om er mee te stoppen!

Wat voor bijwerkingen had je van de paroxetine, als ik vragen mag?
Mij werd het ook direct voorgeschreven door de huisarts, was mijn psychiater toen ook niet zo blij mee . Het is gewoon voor veel artsen een 'bekend' middel, waardoor ze niet snel aan iets anders denken. Ik vind dat ze eigenlijk standaard moeten doorverwijzen naar een psychiater, die heeft er immers voor geleerd, maar soit .