Polle 9-6-2002 (vermoedelijk) - † 6 oktober 2011Ze was de eerste kat die helemaal van mij was. Ik was in 2003 nog postbode en kwam regelmatig langs huisjes met een kattenbeest voor het raam. Omdat ik twee katten had achter gelaten bij mijn ouders, verlangde ik heel erg naar een beestje voor mezelf. Mijn man vond via via op de site van een asiel in Uden, Polle, een meisje van 9 maanden oud. Zat in het asiel vanwege vermeend plasgedrag en blaasgruis (chronisch, zei men toen). Dit is de foto waarmee ze op hun website stond:
Een vrolijke staart, ondanks dat ze in een hok zat.
Op de dag dat we naar haar gingen kijken, kwamen mijn stiefkindjes ook mee. Polle was meteen lief en liet zich knuffelen, oppakken en aaien. We waren meteen verkocht.
Zo heeft ze bij bijna 10 jaar lang een fijn leven bij ons gehad. Ze was een ongelofelijke knuffelkous, altijd lief en nieuwsgierig naar mensen die op bezoek kwamen, iedereen werd vertrouwd en kreeg liefde.
Augustus 2011 werd ze tijdens een weekend ineens heel erg ziek. Niezen, verkouden, lamlendig en niet meer willen eten. Nadat we haar na het weekend na de dierenarts hadden gebracht, bleek ze uitgedroogd en had enorm slechte nierwaardes. Ze kreeg een volle infuuszak vocht en leek weer op te knappen. Thuis at ze als een dijkwerker en ik had weer hoop. Het ging echter een paar dagen daarna alweer goed mis. Ze zat als een hoopje ellende in de badkamer, op zoek naar water om te drinken en at weer slecht. Toen we opnieuw naar de dierenarts gingen, moest ze blijven. Aan het infuus, aansterken om haar bloedwaardes naar beneden te krijgen. Ze kreeg van mij haar favoriete bloemkussen mee, een kussen waar ze altijd ophing met haar frêle pootjes.
(hier onderin te zien)
Na de dag infuus kregen we te horen dat haar creatinine bloedwaardes van 450 naar 410 waren gedaald (ik geloof dat 200 normaal is). Ook de ureumwaardes waren enorm hoog. Een maar heel minimaal resultaat. Ik kreeg Polle mee naar huis, met het infuus aan haar pootje en de keuze. de dag erop doorgaan of haar in laten slapen. Die avond hebben we haar ongelofelijk geknuffeld, verwend en van haar genoten. Ze leek er zelf ondanks haar slechte staat ook nog van te genieten:
De volgende dag kreeg ze de volgende dosis. Aan het eind van de dag waren de waardes weer iets naar beneden, maar nog steeds niet spectaculair. Toen kreeg ik de keuze. Om Polle in leven te houden, moest ze gaan eten en drinken. Om haar staat niet laten verslechteren en haar van de nodige dosis vitaminen te voorzien, kreeg ik uitgelegd hoe ik zelf een infuus/vocht aan haar kon toedienen. 2 keer per dag gaf ik haar 300ML fysiologische zoutoplossing/ringer lactaat om haar nieren te helpen. Ook begon ik haar te dwangvoeden en vocht toe te dienen. Ik heb me ook suf gezicht op allerlei fora onder mensen die ook katten hadden met dezelfde symptomen, heb mijn heil nog gezocht in vage homeopatische middelen om de nieren te helpen, omdat ik zo graag wilde dat ze bleef leven. Ik stak me in de schulden om wekelijks zakken zoutoplossing te halen, omdat ik het zo graag wilde.
Als ik 't achteraf bekijk, is ze nooit meer uit zichzelf gaan eten. Naar ik nu vermoed, door een tumor op haar nieren, die er al langer heeft gezeten. Ik denk dat omdat niet alleen de nierwaardes slecht waren, maar alle bloedwaardes. En dat eigenlijk van de ene op de andere dag.
Op een dag begon Polle, ondanks het dwangvoeren en vocht toedienen, zichtbaar te verslechteren. Het was toen nog een warme nazomer en ze zat vaak in de tuin te genieten van de zon. Ze leek geen energie meer te hebben om te lopen, poepen en plassen ging niet meer (ze bleef vaak gewoon in haar kattenbak zitten, omdat het niet lukte), ze begon dagelijks gal over te geven; haar lichaam gaf op. En toen heb ik de kneiter moeilijke beslissing genomen om te stoppen met dwangvoeren en vocht toedienen. Mijn meisje wilde niet meer. En eigenlijk hield ik haar 'in leven', want zelf kon ze dat allang al niet meer. Ik heb nog wat mooie foto's met haar samen gemaakt, omdat ik wist dat het niet lang meer zou duren.
Het duurde denk ik 3/4 dagen, we hebben versneld een afspraak bij de dierenarts gemaakt (ik wilde eerst nog een echo laten maken om 100% zekerheid te krijgen dat het inderdaad een tumor was) omdat ze leed. Op 6 oktober 2011 is ze ingeslapen. Nog voor de laatste prik was ze al vertrokken. haar lichaampje was helemaal op.
Een foto van haar laatste dagen:
[ Bericht 0% gewijzigd door SEMTEX op 25-03-2013 16:23:07 ]
In school we learn that mistakes are bad, and we are punished for making them. Yet, if you look at the way humans are designed to learn, we learn by making mistakes.If we never fell down, we would never walk. Robert Kiyosaki