Geneeskunde #100 Waar _Lily_ bescheiden blijft

quote:

Op woensdag 6 maart 2013 18:07 schreef De_Kardinaal het volgende:
Ik zie het ganse nut er niet van dat je 3 personen moet zoeken die zeggen waarom jij geschikt bent. Ik kan ook wel 3 personen vinden die beweren dat ik geschikt ben voor metselen, maar of daar een grote kern van waarheid in zit dat betwijfel ik.

Wat vind jij zelf van die opdracht?

Een beetje vreemd. Maar er zit denk ik ook een achterliggende gedachte bij. Kennissen en klasgenoten die ook meedoen aan de decentrale selectie kiezen hun moeder als een van die personen. Dat moet meteen al minpunten opleveren vind ik.

Maar een goede leraar die objectief ziet hoe je bent zal waarschijnlijk geen leugens ophangen. Een van de argumenten die een van mijn leraren gaf was dat ik opgeklommen ben van vmbo, versneld havo, naar vwo. Zij legt hier extra nadruk op (want je kunt jezelf niet motiveren) en kan bovendien nog iets vertellen van hoe je presteert in de les.

quote:

Op donderdag 14 maart 2013 19:30 schreef BeyondTheGreen het volgende:

[..]

Een beetje vreemd. Maar er zit denk ik ook een achterliggende gedachte bij. Kennissen en klasgenoten die ook meedoen aan de decentrale selectie kiezen hun moeder als een van die personen. Dat moet meteen al minpunten opleveren vind ik.

Maar een goede leraar die objectief ziet hoe je bent zal waarschijnlijk geen leugens ophangen. Een van de argumenten die een van mijn leraren gaf was dat ik opgeklommen ben van vmbo, versneld havo, naar vwo. Zij legt hier extra nadruk op (want je kunt jezelf niet motiveren) en kan bovendien nog iets vertellen van hoe je presteert in de les.

Beyond The Green kan uitstekend omgaan met computers, gezien zijn demonstraties van vaardigheden op FokFOK! Aangezien in 2050 de behandeling van patiënten met name door computers wordt uitgevoerd, een zeer belangrijk vermogen. Derhalve vind ik zijn Geneeskunde keuze helemaal bij hem passen.

Was getekend.

Dokter Godshand.

Als je nu nog niet door de selectie komt, weet ik het niet meer, met de briljante aanbevelingen van De_Kardinaal en Dr.Godshand. Zo'n dubbele zegening krijgt men zelden

quote:

Op vrijdag 15 maart 2013 16:40 schreef Godshand het volgende:

[..]

Beyond The Green kan uitstekend omgaan met computers, gezien zijn demonstraties van vaardigheden op FokFOK! Aangezien in 2050 de behandeling van patiënten met name door computers wordt uitgevoerd, een zeer belangrijk vermogen. Derhalve vind ik zijn Geneeskunde keuze helemaal bij hem passen.

Was getekend.

Dokter Godshand.

Als je nu nog niet door de selectie komt, weet ik het niet meer, met de briljante aanbevelingen van De_Kardinaal en Dr.Godshand. Zo'n dubbele zegening krijgt men zelden

Hartelijk bedankt, allebei. Ik heb mijn formulieren al bij elkaar, maar zal het toch niet durven om op de grote dag (morgen) jullie standpunten vergeten te vermelden aan de hoge heren van de universiteit.

quote:

Op vrijdag 15 maart 2013 16:47 schreef BeyondTheGreen het volgende:

[..]

Hartelijk bedankt, allebei. Ik heb mijn formulieren al bij elkaar, maar zal het toch niet durven om op de grote dag (morgen) jullie standpunten vergeten te vermelden aan de hoge heren van de universiteit.

Succes morgen dan!

Misschien een beetje laat, maar succes vandaag BeyondTheGreen!

quote:

Op vrijdag 15 maart 2013 16:47 schreef BeyondTheGreen het volgende:

[..]

Hartelijk bedankt, allebei. Ik heb mijn formulieren al bij elkaar, maar zal het toch niet durven om op de grote dag (morgen) jullie standpunten vergeten te vermelden aan de hoge heren van de universiteit.

Hoe is het gegaan zaterdag?
Hoe gaat het nu verder?

Oh ja, goed naar mijn gevoel! 15 april de uitslag. Meteen door, door naar de tweede ronde, of niet door.

Spannend!

Over twee weken beginnen mijn coschappen dan. Ik heb er wel zin in, maar ben er ook een beetje bang voor, dat de kennis te ver weg is gezakt. Gisteren toch geprobeerd een begin te maken in Interne Geneeskunde van v/d Meer, maar heb nog niet echt het idee dat ik het opneem. Misschien anders maar even alle IFMSA-samenvattingen erbij pakken komend weekend.

Je begint met CKO1v? Of al echt met interne?

quote:

Op dinsdag 19 maart 2013 11:53 schreef dotKoen het volgende:
Je begint met CKO1v? Of al echt met interne?

CKO1v.

Oh, dan heb je nog even, en ook door het onderwijs zelf (klassikale KPA's...) komt die interne kennis wel boven hoor .

quote:

Op dinsdag 19 maart 2013 12:22 schreef dotKoen het volgende:
Oh, dan heb je nog even, en ook door het onderwijs zelf (klassikale KPA's...) komt die interne kennis wel boven hoor .

Dat hoop ik dan maar. Ik zag dat de lestijden vrijwel altijd 8.45 - 17.00 zijn. Wordt er daarna nog verwacht dat je flink zelfstudie doet? Dan kan ik natuurlijk beter nu alvast wat dingen ophalen. Ik heb echt het idee dat ik niks weet, al zal dat wal meevallen.

Pff, al weer een tijd geleden... Je bent buiten die contacturen nog wel bezig met vooral presentaties die je moet geven over (o.a.?) acute geneeskunde in tweetallen, maar ik geloof dat daar overdag voldoende ruimte voor was. Heb alleen voor de toets 's avonds gestuurd.

Wat je vast kunt bestuderen: dd's van veel voorkomende klachten. Een acute nierinsufficientie, buikpijn RBK, anemie, hemoptoë. Als iemand die termen tegen je roept moeten er vanzelf een paar nuttige DD's (of misschien beter: groepen van DD's) uit komen rollen.

quote:

Op dinsdag 5 maart 2013 20:29 schreef Bram_van_Loon het volgende:
Persoonlijk heb ik er niets van gemerkt dat artsen tegenwoordig als voetveeg worden behandeld. Integendeel. Ik vind dat ze nog wat teveel op een voetstuk staan en dat de patiënt dat nog veel teveel accepteert. Dat geldt natuurlijk niet voor alle artsen, ik heb relatief recent prima ervaringen gehad met een medische specialist (gastro-enteroloog), ik ben daarentegen niet zo onder de indruk van de huisartsen en de spoedartsen die ik tot nu toe heb ontmoet.

Mjin huisarts is geweldig! Ik heb een hekel aan de artsen die juist hengelen naar een voetstuk. En ja, ik begrijp volledig dat dit irritatie opwekt bij mensen. Niet dat ik irritaties goedkeur, maar ik denk dat er qua houding al veel winst valt te behalen bij veel (met name oudere) artsen.

Zolang ik de gemiddelde arts moet uitleggen wat ik mankeer en over het hoe en wat ervan dan kan ik de gemiddelde arts onmogelijk op een voetstuk plaatsen.

De enige artsen die daar momenteel nog op staan dat zijn de artsen die zeggen er wel verstand van te hebben en waarvan het ook blijkt dat ze het snappen. De andere categorie artsen zijn de artsen die gewoon aangeven dat ze niet weten hoe het allemaal zit en ook niet doen alsof ze het wel weten. Beide categorieën zijn uiterst zeldzaam.

Dat laatste is wel iets wat ik geleerd heb in mijn laatste paar coschappen: gewoon aangeven dat de patiënt (of zijn/haar ouders) op sommige punten gewoon expert is en hun hulp vragen. Zo had ik een patiënt op een verpleegafdeling met een zeldzame vorm van een al erg zeldzame ziekte. De partner van deze patiënt had een medische achtergrond en wist heel veel over het beeld (waar ik nog nooit van had gehoord). Ik liep dus vaak visite samen met partner. Zelfde in de huisartsenpraktijk: kind met aangeboren syndroom, met veel multimorbiditeit. Gewoon tegen moeder aangegeven dat dit het eerste kind met dat syndroom was die ik zag en gevraagd hoe ik het beste kon helpen.

Terwijl ik aan het begin van mijn coschappen als de dood was dat patienten doorhadden dat ik het niet wist.

Anderzijds: ik merk ook dat ik soms juist directiever ben geworden. Bijvoorbeeld in acute situaties of als patiënt zelf enigszins in de war is. Dan zeg ik ook wel dat dit niet het moment voor discussie is en dat de patiënt nu even naar me moet luisteren.

quote:

Op dinsdag 19 maart 2013 13:12 schreef Grumpey het volgende:

[..]

Mjin huisarts is geweldig! Ik heb een hekel aan de artsen die juist hengelen naar een voetstuk. En ja, ik begrijp volledig dat dit irritatie opwekt bij mensen. Niet dat ik irritaties goedkeur, maar ik denk dat er qua houding al veel winst valt te behalen bij veel (met name oudere) artsen.

Ik heb in Nederland totaal geen vertrouwen meer in huisartsen nadat ik door drie verschillende huisartsen bij drie verschillende praktijken niet werd geholpen (klachten niet serieus nemen omdat ze de oorzaak niet konden zien) en dit notabene nog nadat ik zelf er op wees dat de klachten passen bij de pathologie die ik bleek te hebben (wat later bleek!) terwijl de betreffende specialist (gastro-enteroloog) in vijf secondes de diagnose kon stellen met simpele apparatuur. Het probleem was dat die huisartsen simpelweg niet hebben geleerd hoe ze die diagnose moeten stellen, de medische specialisten weten dit volgens de medische specialist die mij diagnosticeerde maar op de een of andere manier dringt het niet door bij de opleidingen. Het gaat om een dergelijk simpele diagnose en dergelijk simpele problematiek dat ik voldoende kennis had om uitstekend te begrijpen hoe de vork in de steel zit en dat ik in staat ben om te beoordelen dat er een hiaat in die huisartsenopleiding, of misschien wel in de geneeskunde-opleiding (is het niveau van parate kennis voldoende aan het einde van het zesde jaar?), zit. De enige reden dat ik überhaupt naar een specialist mocht was omdat de huisarts uitgaande van zijn verkeerde diagnose op aandringen van mij een indicatie zag voor een behandeling die ik dus niet nodig had. Ik geloofde ook niet dat die diagnose juist was en dat dus de voorgeschreven behandeling juist was (wat dus werd bevestigd door de specialist) maar het was in ieder geval eindelijk mijn kans om eens een deskundig iemand naar de problematiek te laten kijken dus ik ging er maar in mee. Uiteindelijk ben ik door de late diagnose een paar maanden langer invalide geweest dan dat nodig was en als het nog langer had geduurd dan had ik misschien blijvend klachten gehad (komt voor bij een deel van de patiënten).

De oude artsen voelen zich vaak nog verheven, de jonge artsen hebben blijkbaar te weinig kennis. Jammer, in geval van twijfel ga ik nu zo snel mogelijk naar een specialist toe en dit raad ik familieleden en vrienden ook aan. Die poortwachterfunctie is leuk en aardig (op zich een goed principe indien aan een aantal voorwaarden wordt voldaan) maar dan moet je wel goed je beperkingen kennen als huisarts en hier schort het juist aan wat gevaarlijke toestanden oplevert. Ik heb liever dat een huisarts inziet wanneer zijn kennis tekort schiet en dat hij je wat te snel doorstuurt naar een specialist dan dat hij het te laat doet. Ik vraag me af of dat die huisartsen in het vervolgtraject wel leren van hun fouten. Als die specialisten standaard terugkoppeling geven aan de huisarts (waar de huisarts om zou moeten vragen) dan zou dat veel helpen.

quote:

Op dinsdag 19 maart 2013 14:22 schreef dotKoen het volgende:
Dat laatste is wel iets wat ik geleerd heb in mijn laatste paar coschappen: gewoon aangeven dat de patiënt (of zijn/haar ouders) op sommige punten gewoon expert is en hun hulp vragen. Zo had ik een patiënt op een verpleegafdeling met een zeldzame vorm van een al erg zeldzame ziekte. De partner van deze patiënt had een medische achtergrond en wist heel veel over het beeld (waar ik nog nooit van had gehoord). Ik liep dus vaak visite samen met partner. Zelfde in de huisartsenpraktijk: kind met aangeboren syndroom, met veel multimorbiditeit. Gewoon tegen moeder aangegeven dat dit het eerste kind met dat syndroom was die ik zag en gevraagd hoe ik het beste kon helpen.

Vaak weet de patiënt ook bijna net zoveel (specialist) of meer (huisarts) over de pathologie dan de arts, simpelweg omdat die patiënt zich slechts in 1 pathologie of enkele pathologieën hoeft te verdiepen terwijl de arts zich in honderden pathologieën moet verdiepen. Pathologieën zijn vaak met een beperkte theoretische basis (celbiologie, anatomie, histologie, fysiologie) prima te begrijpen.

quote:

Anderzijds: ik merk ook dat ik soms juist directiever ben geworden. Bijvoorbeeld in acute situaties of als patiënt zelf enigszins in de war is. Dan zeg ik ook wel dat dit niet het moment voor discussie is en dat de patiënt nu even naar me moet luisteren.

Begrijpelijk maar het lijkt mij verstandig om dat alleen maar te doen wanneer er geen twijfel mogelijk is over de pathologie en de te volgen behandeling. Dat zal bij een medische specialist allicht minder snel een probleem zijn dan bij een huisarts die vaker met best guesses moet werken.

Je hebt je persoonlijke relaas al een aantal keer gepost, ik ben eigenlijk wel benieuwd om welk beeld het gaat, ter lering (en vermaak ).

Tsja, ik weet niet goed wat ik van huisartsen moet denken. Ik zit ook wel eens te gniffelen (of in frustratie te schelden) als ik verwijsbrieven lees of patiënten op de SEH zie. 'Waarom denkt die HA in godsnaam hieraan'. Maar goed, huisartsen hebben nu eenmaal de beperking dat je geen specialist kunt zijn in alle vakken en dat ze geen CT-scanner (of vergelijkbare aanvullend onderzoek-methoden) in hun praktijk hebben staan. De crux is uiteraard herkennen wanneer iemand moet worden doorgestuurd en dat gaat vaak goed, maar soms erg fout. Ik heb het zelf ook meegemaakt in de huisartsenprakijk, zo'n moment dat je 's avonds je studieboeken induikt om te kijken of je met deze presentatie het beeld had kunnen herkennen (gelukkig redelijk goed afgelopen).

Het is wel heel makkelijk om vanuit je polikamer, nadat je je 6 jaar + fellowships in een bepaald vak hebt verdiept en net een MRI-scan van het hoofd hebt gemaakt, te roepen: 'nou nou, uw huisarts had u geen dag later moeten verwijzen'. Ik heb tijdens mijn huisartsencoschap ook genoeg vage klachten gezien waarvoor ik geen verklaring had, waarvoor de huisarts ook niet echt een verklaring had, maar die wel vanzelf overgaan. Ik vond dat erg frustrerend, want ik had graag geweten wat het was.

[ Bericht 0% gewijzigd door dotKoen op 19-03-2013 14:39:55 ]

quote:

Op dinsdag 19 maart 2013 14:33 schreef dotKoen het volgende:
Je hebt je persoonlijke relaas al een aantal keer gepost, ik ben eigenlijk wel benieuwd om welk beeld het gaat, ter lering (en vermaak )? .

Ik had het voor Grumpey geduid. Ik zal je een PM sturen waarin ik het uitleg.

quote:

Op dinsdag 19 maart 2013 14:33 schreef dotKoen het volgende:
Tsja, ik weet niet goed wat ik van huisartsen moet denken. Ik zit ook wel eens te gniffelen (of in frustratie te schelden) als ik verwijsbrieven lees of patiënten op de SEH zie. 'Waarom denkt die HA in godsnaam hieraan'. Maar goed, huisartsen hebben nu eenmaal de beperking dat je geen specialist kunt zijn in alle vakken en dat ze geen CT-scanner (of vergelijkbare aanvullend onderzoek-methoden) in hun praktijk hebben staan. De crux is uiteraard herkennen wanneer iemand moet worden doorgestuurd en dat gaat vaak goed, maar soms erg fout. Ik heb het zelf ook meegemaakt in de huisartsenprakijk, zo'n moment dat je 's avonds je studieboeken induikt om te kijken of je met deze presentatie het beeld had kunnen herkennen (gelukkig redelijk goed afgelopen).

Het mag een huisarts natuurlijk niet worden kwalijk genomen dat hij een beperkte kennis (per specialisme) en beperkte andere middelen heeft. Wel mag je van een huisarts verwachten dat hij hulp inschakelt wanneer hij niet voor 100% zeker is, dus ook als hij voor 99% zeker is van zijn zaak, en dat hij bij specialisten ten rade gaat wanneer hij het zelf niet weet: even bellen tijdens het consult als je twijfelt, achteraf even de specilist bellen om te vragen wat zijn diagnose was.

[ Bericht 53% gewijzigd door Bram_van_Loon op 19-03-2013 15:03:33 ]

quote:

Op dinsdag 19 maart 2013 14:25 schreef Bram_van_Loon het volgende:
Ik heb in Nederland totaal geen vertrouwen meer in huisartsen nadat ik door drie verschillende huisartsen bij drie verschillende praktijken niet werd geholpen (klachten niet serieus nemen omdat ze de oorzaak niet konden zien) en dit notabene nog nadat ik zelf er op wees dat de klachten passen bij de pathologie die ik bleek te hebben (wat later bleek!)

Ik heb tweemaal een juiste diagnose gesteld die een medisch specialist in twijfel trok. De eerste keer werd mijn eigen diagnose erkent doordat ik ernstig ziek opgenomen werd op de SEH en het voor de specialist niet meer te ontkennen viel. De keer daarna viel mij aan de bloed-uitslagen het een en ander op. De specialist deed daar niets mee, maar ik wel. Net op tijd via de huisarts het laten testen en ja hoor, positief. Anderhalve dag later lag ik bij de SEH.

Bij de eerste keer had ik een andere huisarts die blind vertrouwde op de mening van de specialist. De tweede keer had ik een andere huisarts en die vond het prima om alles te testen.

99% is een te hoog percentage. Dan ben moet je vrijwel iedereen doorverwijzen; geneeskunde is geen exacte wetenschap. Als je al een percentage goed kunt berekenen, zal het lager moeten liggen dan 99%.

Meer commentaar op verwijsbeleid zou inderdaad wel mogen. Als arts-assistent heb je op de SEH vaak te maken met huisartsen(verwijzingen) en eigenlijk krijgen ze daar weinig feedback op, ook omdat het eigenlijk iets is tussen specialist en huisarts. Het is natuurlijk wel zo dat het SEH-verslag in de meeste ziekenhuizen dezelfde dag digitaal wordt verzonden, dus de huisarts kan wel snel de werkdiagnose van de specialist lezen.

quote:

Op dinsdag 19 maart 2013 15:22 schreef De_Kardinaal het volgende:

[..]

Ik heb tweemaal een juiste diagnose gesteld die een medisch specialist in twijfel trok. De eerste keer werd mijn eigen diagnose erkent doordat ik ernstig ziek opgenomen werd op de SEH en het voor de specialist niet meer te ontkennen viel. De keer daarna viel mij aan de bloed-uitslagen het een en ander op. De specialist deed daar niets mee, maar ik wel. Net op tijd via de huisarts het laten testen en ja hoor, positief. Anderhalve dag later lag ik bij de SEH.

Bij de eerste keer had ik een andere huisarts die blind vertrouwde op de mening van de specialist. De tweede keer had ik een andere huisarts en die vond het prima om alles te testen.

Ik ben blij dat er ook huisartsen zijn die wel zo sceptisch mogelijk handelen (op een positieve manier)? Het probleem: hoe vind je zo'n huisarts. Ik heb nu veel te veel het gevoel dat het een lucky shot is. Als je nooit bij een huisarts komt hoe kom je er dan achter of dat jouw huisarts wel of niet goed is. Ik mis de mogelijkheid om vrijblijvend kennis te maken en in Nederland heb je helaas de regel dat je bij exact 1 huisarts ingeschreven moet zijn en dat je ingeschreven moet zijn bij die huisarts om bij die huisarts op consult te mogen. In België hebben ze dit beter geregeld, daar stimuleren ze weliswaar wel dat je zoveel mogelijk naar 1 huisartspraktijk gaat door iets minder remgeld (soort van eigen risico voor de huisarts) te gebruiken maar het gaat om kleine bedragen en je kan bij elke huisartsenpraktijk terecht. Vanzelfsprekend eindigen de patiënten bij een vaste huisarts maar ze kunnen als ze net ergens wonen eens verschillende praktijken uitproberen en zien wat hen bevalt. Een ander verschil: in België zie je veel sneller de huisarts of tandarts terwijl je in Nederland enkel de secretaresse ziet. Het verschil zit hem in de kleinere praktijken en de mindere administratieve lasten, veel tandartsen hebben niet eens een secretaresse of assistente.

Ik denk dat Koen wel zal bevestigen dat het in mijn geval veel verschil had gemaakt als de huisarts mij direct had doorverwezen en dat hier goede aanleidingen voor waren maar ik had helaas niet zo'n huisarts. Hoe zorg ik ervoor dat ik wel zo'n huisarts krijg? Je kan wat navragen bij mensen maar hun ervaring en kennis is in het algemeen zeer beperkt (gelukkig maar wat betreft de ervaring ). Verder moet er natuurlijk ook een persoonlijke klik zijn maar ik ben al blij als ik een huisarts heb die adequaat kan inschatten wat zijn mogelijkheden en beperkingen zijn en die goed luistert naar mij. Niet het paternalistische model, een goede parate kennis en veel ervaring aangezien dat nu eenmaal een vereiste is om een goede arts te worden.

Kennismaken voordat je je inschrijft kan in Nederland ook gewoon hoor. Wellicht niet heel gebruikelijk, maar je kunt prima wat praktijken opbellen en daar een afspraak voor maken. Heb het in mijn stagepraktijk in ieder geval zien gebeuren.

quote:

Op dinsdag 19 maart 2013 15:37 schreef dotKoen het volgende:
Kennismaken voordat je je inschrijft kan in Nederland ook gewoon hoor. Wellicht niet heel gebruikelijk, maar je kunt prima wat praktijken opbellen en daar een afspraak voor maken. Heb het in mijn stagepraktijk in ieder geval zien gebeuren.

Dat zal ik dan maar eens doen.