TTKLPT - De wereld heeft genoeg van mij, en ik al evenzeer van haar

Godverdomme Marlboro zes euro het moet niet gekker worden met die hoge heren in den haag

Nee, ik stem groenlinks, zo'n figuur ben ik dan ook wel weer

Henri staat op het balkon van een hotelkamer aan de Rue de Montparnasse. Hij draagt een donker tweedelig pak; de bovenste twee knoopjes van het overhemd zijn geopend. Zijn haar is zwart.
Hij hoort de geluiden van een zomeravond in Parijs.
Het meisje, dat ten diepste verliefd op hem is, geeft hem een glas wijn. Ze wrijft met haar rug tegen de balustrade aan.
‘Moet je eens ruiken,’ zegt Henri, en ademt uit in haar gezicht.

Citaat van de dag:

Mensen met ambitie zijn te dom om lui te zijn.

- Milan Kundera

Maartje Wortel stopt met columns op nrc.nl

Amsterdam, 4 maart 2013

Maartje Wortel heeft haar laatste letter geschreven op de website van NRC Handelsblad. Propria Cures vraagt M. Port, auteur van 'Als je me nog één keer aankijkt snijd ik je keel door' en onderdeel van nieuwe schrijversgeneratie 'De onverschillige alcoholisten', om zijn mening.

Meneer Port, een groot verlies?

Ik denk dat iemand die de opleiding Beeld & Taal aan de Rietveld Academie heeft gevolgd sowieso niet serieus moet worden genomen.

Dat is wel straf gesteld.

Ik probeerde nog vriendelijk te zijn, die stukjes waren natuurlijk niet best. Maar nog altijd beter dan Sophie van der Stap, uiteraard.

Het is niet de eerste keer dat ze stopt bij NRC.

Dat klopt, ze schreef tot februari 2010 dagelijks een column voor NRC Next. Toen werd ze ontslagen. Aaf was terug van zwangerschapsverlof, hoewel dat misschien meer zegt over NRC Next.

Het klinkt alsof u haar wel gevolgd hebt.

Natuurlijk! Ze is nogal een voorbeeld voor meisjes die Nederlands studeren, dan ontkom je er niet aan. Sommige mensen kijken Amerikaanse sitcoms om te lachen, als ik wil lachen kijk ik het NOS Journaal of lees ik Maartje Wortel.

Hebt u nog een advies voor mevrouw Wortel?

Je moet werken voor je geld.

Dankuwel.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

De laatste column:

[...]

“Hoe lang ga je eigenlijk nog door met de column op nrc.nl?”
“Ik stop ermee”, zei ik.
“Echt?”
“Ja, het is waar.”
“Dat lijkt me ook beter. Ik vind ze niet zo goed.”
“Oké”, zei ik.
“Je vergooit je talent”, zei zij.
“Oké”, zei ik opnieuw. Ik dacht aan alles wat ik ooit vergooid had en aan de twijfel en aan de tijd en aan ophangen en ondertussen speelde op de achtergrond een liedje van Willy Mason. Hij zong: When we fall we make room for another, when we fall then we know eachother.
Dat van dat liedje is uiteraard niet waar, maar ik hou van het dramatische effect. Ook als het niet werkt in deze context; ik kan het op zijn minst proberen; ik heb het geprobeerd.
“Steeds als ik je columns lees ben ik een beetje teleurgesteld in je.”
Eigenlijk moest ik weg, ik had nogal haast, maar ik bleef naar haar luisteren.
“In het echt ben je veel leuker namelijk”, zei ze.
“Ja”, zei ik. “Nou, ik stop er dus mee.”
“Dat lijkt me een goed besluit.”

Beste lezers, bedankt voor het lezen van mijn columns en voor de berichten die jullie mij stuurden. Mochten jullie ook teleurgesteld in me zijn: in het echt ben ik leuker, al is dat ook niet waar ben ik bang.

En ondertussen word ik steeds dikker, drink ik meer, slaap ik meer. Ik ben niet ongelukkig, ik heb meer dan tweehonderd televisiekanalen. Mijn vader vertelde me laatst een verhaaltje:

Er was eens een jongen met een bijzondere eigenschap. Telkens als iemand in zijn omgeving iets kwijt raakte, wist hij exact waar het te vinden was. Zo was zijn omgeving in eerste instantie blij dat de jongen de zoekgeraakte spullen altijd terug kon vinden. Maar na enige tijd begonnen ze hem te wantrouwen. Ze verdachten hem ervan dat hij de spullen kwijt maakte. Ze snapten het niet. Vanaf dat moment hield de jongen zijn mond wanneer er iets was zoekgeraakt.

Henry Miller is JAM avant la lettre.

Hoe iemand de hele dag met een lege maag kan rond lopen en zelfs af en toe nog een erectie krijgen, is een van die raadselen die wel wat al te vlot door de 'anatomisten der ziel' worden verklaard. Als zondagmiddag de luiken voor de winkelramen zijn en het proletariaat in een stompzinnige toestand van verdoving op straat loopt, zijn er van die hoofdstraten die je doen denken aan niets minder dan een grote versjankerde lul die in de lengte is opengelegd.

Ik heb een gedeelte van een oud manuscriptje op een proefleeswebsite gezet. Dit nadat ik andere ingestuurde stukken had gelezen, zoals een erotische scène geschreven door een vrouw van 56 met een prachtige pasfoto op haar profiel. Ik moest doen:

Geef aan wat je van de proeflezers wilt weten. Ben je onzeker over spanning? humor? stijl? Hoe specifieker hoe beter. Wees dus eerst zelf kritisch voor je anderen kritisch laat zijn.

Ik schreef:

Beste lezer,

Graag wil ik weten of je onderstaand fragment leuk vindt of niet.

De eerste reactie:

Niet, helaas.

De tweede reactie:

Met een vraag om feedback bedoelen wij wel een iets specifiekere vraag. Waar twijfel je over? Wat wil je van ons weten?

Ik kan niet zo goed omgaan met kritiek omdat ik altijd denk dat diegene dan moeilijk dom is, maar ik had weer eens te snel mijn conclusies getrokken. Op het profiel van het meisje van de eerste reactie staat een korte biografie:

Ik schrijf al zo lang ik me kan herinneren. Mijn doel is om met elk verhaal dat ik schrijf beter te worden. Ik zou graag korte verhalen schrijven om mee te doen aan wedstrijden, maar ik kom er nooit aan toe. Zodoende gaat al mijn schrijfaandacht naar het ene grote verhaal waarmee ik bezig ben, over tovenaars en geesten.

Ah, alweer een nieuwe reactie, wat een topwebsite! Ik had, na aanwijzing van de moderator dus, een vragenlijstje opgesteld. 'Margrietje' heeft de vragen meteen beantwoord.

- Vindt de lezer de tekst geestig?
Ik zie dat je je best gedaan hebt, maar nee, ik heb hier niet geglimlacht achter mijn computer.
- Is hij benieuwd naar het vervolg?
Nee
- Wat vindt hij van de stijl?
Zij vind dat hij nogal beschrijvend/filosofisch is, zonder dat het haar echt beetpakt door een interessant ideetje.
- Staat er een matige passage in?
Zie voorgaande commentaren.

Stel je even voor Margrietje!

Ik ben tot nu toe vooral een lezer geweest, en geen schrijver... Boeken en boeken heb ik verslonden, van echt alle genres, maar vooral van fantasy. Wel heb ik altijd heel veel verhalen in mijn hoofd gehad, vooral scènes en personages, flarden dus. Nu ben ik sinds enkele dagen bezig met een verhaal dat wél heel duidelijke vorm heeft in mijn hoofd, en ik beleef echt plezier aan het uittypen van mijn hersenspinsels :-)

DAT IK DEZE DAG NOG MAG MEEMAKEN

M. Port - " want op de een of andere manier komen de levensvragen van een ander altijd kolderiek over."

Vindt de lezer de tekst geestig?
Ja, heel geestig. Hilarisch.
Is hij benieuwd naar het vervolg?
Ja, heel erg benieuwd.
Wat vindt hij van de stijl?
Heel apart. Zeer verfrissend.
Staat er een matige passage in?
Neen, het is een perfect stukje schrijfwerk.

De mooiste zin van M. Port is beslist;
‘Om boos te kunnen worden moet je eerst serieus zijn,’ antwoord ik.

Ik heb zin om met M. Port koffie te drinken. En dan wacht ik op zijn eerste levensvraag.

Goed zoekwerk LXIV

[ Bericht 75% gewijzigd door Mainport op 06-03-2013 13:21:50 ]