Vraag maar raak: baby's voor dummies deel 7

echte "lustikniet" heb ik hier nog niet gedetecteerd. eerlijk gezged (wel bij manlief, die heeft een lijstje "lustikniet"s van 3 pagina's). enige reden hier om eten te weigeren is gewone koppigheid. op het moment vooral ravi. ik schuif het onder 'peuterfratsen' en dan gaattie maar met honger naar bed. ook goed.

Poehpoeh, dat eten, daar moet ik nog maar eens goed over na gaan denken!

Ik moest vandaag de keuze nutrilon of Friso melk maken en dat vond ik al moeilijk!

Bij Wies heb ik een Babycook (2e hands) aangeschaft en dat was zo fijn! Het eten wordt dan gestoomd (heel gezond) en je kan het daarna pureren eventueel. Zo kon ik heel snel vers eten maken voor haar terwijl ik ons eten aan het maken was. Meestal kwamen er 2 porties uit 1x koken. Ik vroor ook regelmatig wat in zodat ik altijd iets op voorraad had.

Uiteindelijk bespaar je enorm veel geld ipv alle potjes die je anders zou kopen. Dat was absoluut niet mijn beweegreden om het aan te schaffen, maar misschien wel even slim om erbij te vertellen.

Oh ja, invriezen! ik heb van die kleine bakjes gekocht van Xenos, ging precies één portie in.ook handig meenemen, was het ontdooit tegen de tijd dat het etenstijd was, hoef je het alleen maar op te warmen.

Moet je bij de introductie van vaste voeding eigenlijk uitgaan van de werkelijke of gecorrigeerde leeftijd vraag ik me nu af. Op zich maakt het methetnieuwe beleid niet uit want ikbgn toch niet voor ze 6 maanden zijn en dan zijn ze gecorrigeerd ook > 4 maanden. Maar il wel da de darmen er klaar voor zijn.

Maar goed, ze zijn pas 6 weken dus ik heb nog even....

Die zoon van ons bliefde mijn vers gemaakte eten niet En toen op een keer m'n hele keuken een teringbende was door een staafmixer incident, was dat de spreekwoordelijke druppel. Potjes kreeg hij.

quote:

Op vrijdag 8 maart 2013 12:10 schreef debuurvrouw het volgende:
ze moesten hier álles eerst proeven. Geen lusiknie zonder reden. en later nog eens een keer proberen met proeven. (omdat ik las dat je iets 20 keer moet proeven om aan de smaak te wennen) Als je het na het proeven echt niet lekker vind hoef je niks meer. Geen alternatieve dingen op tafel we eten wat we eten. (ik zal daar gek zijn, straks heb ik 5 verschillende groentes op tafel) en de ene keer heeft de een geluk, de volgende keer de ander.
Wel mogen ze van mij altijd fruit pakken. Ook toen ze klein waren. ook vlak voor het eten. Want daar zitten ook vitaminen enzo in, dus die heb je dan maar vast. Of alvast wat tomaat/paprika/komkommer voor het eten. Want erge trek maakt slechte eters gek genoeg.

Vandeweek witlofstamp. Wat oudste een: dat had je niet hoeven doen mam, serieus. Ontlokte. (droogkloot) Toen we gingen eten kwam er na twee happen een: oh, ik had gedacht dat dit helemaal niet lekker zou zijn maar het is heerlijk!

Hier ook. Fruit en rauwkost mogen altijd, ook vijf minuten voor we aan tafel gaan.

Kyara, ik zou het eens aan de kinderarts vragen (jullie komen nog op controle toch?) ik ben wel benieuwd wat die ervan zegt.

Ik ben toch zo heel erg benieuwd wat er met je darmen gebeurt als je er eten instopt voor dat ze "er klaar voor zijn" er zit een laag in, dus je resorbeert minder, maar voor de rest maakt het toch geen klap uit?
Persoonlijk zou ik meer inzitten over voedselintolerantie eigenlijk.

@ kyara hier was het de gecorrigeerde leeftijd. Jongste was met 34 weken. Hier heeft het wel tot een jaar of langer geduurd eer het eten redelijk ging en nog steeds eet ze niet graag vlees en als ze het wel eet dan het liefst zo klein mogelijk. Stug eten duurde hier het langste...

Hier altijd vers en heel af en toe een potje als we op pad waren.

quote:

Op vrijdag 8 maart 2013 12:53 schreef debuurvrouw het volgende:
Ik ben toch zo heel erg benieuwd wat er met je darmen gebeurt als je er eten instopt voor dat ze "er klaar voor zijn" er zit een laag in, dus je resorbeert minder, maar voor de rest maakt het toch geen klap uit?
Persoonlijk zou ik meer inzitten over voedselintolerantie eigenlijk.

Ik had het idee dat het verder ging dan dat, er zou een link zijn met IBS enzo? zal eens wat over opzoeken.

Deze voor Kyara
Introducing solid foods to preterm infants in developed countries.
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22555187

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Over voedselallergie;
Dit artikel geeft een beetje het standaard plaatje aan. Wachten tot 6 maanden bij voorkeur en bij kinderen met allergische predispositie langer wachten met allergene middelen.
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16892776

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Het laagje in de darm is het slijmvlies van de darm (gut mucuosa) en dat is nog niet af als het kind geboren wordt. Dat houdt weer in dat allergenen in grotere hoeveelheden of grotere stukjes terecht komen in de bloedbaan van het kind waardoor de kans op het uitlokken van een hyperreactie van het lichaam groter is en zodoende wordt er een overgevoeligheid uitgelokt. Rond 6 maanden is dat slijmvlies voltooid. Dus het hangt allebei met allergie en overgevoeligheid samen, waarbij het verschil hem volgens mij, als ik het zo lees, zit in de kinderen die een risico op ontwikkelen van allergie hebben, die zijn gebaat bij vroege introductie van kleine hoeveelheden. En 'gewone' kinderen zijn meer gebaat bij 6 maanden introductie omdat er anders een grotere kans is op het uitlokken van een overgevoeligheid door een overdreven reactie van het lichaam. De allergie waar het kind overheen groeit zeg maar.

Een cohort-studie laat zien dat voedselintroductie ná 6 maanden en voedselintroductie voor 4 maanden geassocieerd wordt met hogere kans op allergie.
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21543544

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Dit artikel geeft aan dat er een verband bestaat tussen late introductie en allergie op latere leeftijd.
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19969611

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

obesitas
aldus artikel 1
Het introduceren van voeding vóór 4 maanden, anders dan melk in formula-fed infants (flesvoeding) wordt geassocieerd met een zes keer groter risico op obesitas op 3 jarige leeftijd.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Aldus artikel 2:
Het moment van voedselintroductie heeft weinig invloed op de groei.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Aldus artikel 3
Het vertraagd introduceren van vaste voeding geeft een lager risico op obesitas op 10jarige leeftijd.
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20498656

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Soort van wat het algemene advies is:
voedselintroductie niet later dan 6 maanden. _{wat uiteraard iets anders is dan strikt tot 6 maanden wachten met eerste introductie}
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19685855

geen zin meer
_{heb niet alle artikels gelezen dus zou zomaar kunnen dat er van matige kwaliteit bijzitten, don't shoot the messenger}
Maar goed, eindstand, het is dus allemaal niet zo heel duidelijk. Met het oog op latere obesitas lijkt delayed introduction beter te zijn, met het oog op allergie iets eerder dan zes maanden weer beter.

quote:

Op vrijdag 8 maart 2013 12:47 schreef Kyara het volgende:
Moet je bij de introductie van vaste voeding eigenlijk uitgaan van de werkelijke of gecorrigeerde leeftijd vraag ik me nu af. Op zich maakt het methetnieuwe beleid niet uit want ikbgn toch niet voor ze 6 maanden zijn en dan zijn ze gecorrigeerd ook > 4 maanden. Maar il wel da de darmen er klaar voor zijn.

Maar goed, ze zijn pas 6 weken dus ik heb nog even....

Ik zat me hetzelfde af te vragen en hij staat op mn vragenlijstje voor bij de kinderarts

quote:

Op vrijdag 8 maart 2013 12:47 schreef Kyara het volgende:
Moet je bij de introductie van vaste voeding eigenlijk uitgaan van de werkelijke of gecorrigeerde leeftijd vraag ik me nu af. Op zich maakt het methetnieuwe beleid niet uit want ikbgn toch niet voor ze 6 maanden zijn en dan zijn ze gecorrigeerd ook > 4 maanden. Maar il wel da de darmen er klaar voor zijn.

Maar goed, ze zijn pas 6 weken dus ik heb nog even....

die weet ik!

wij moesten uitgaan van de echte leeftijd. dat heb ik dus niet gedaan, aangezien hij toen hij 6 maanden oud was, meer weg had van een frummel van net 3 maanden oud en nog helegaar niks kon zitten. dus ik heb wel gewacht op de gecorrigeerde leeftijd, tegen artsadvies in.

kleine sidenote: ravi kreeg 's zomers voorzichtig voor het eerst bijvoeding. toen was hij gecorrigeerd ongeveer 4 maanden, ongecorrigeerd 7 maanden (grofwegjes). a la rapley durfde ik niet aan bij hem en we begonnen met rijstebloem. wel direct van een lepeltje in de wipstoel. achteraf bleek mijn gevoel het juist te hebben, ivm het mondtrauma. het heeft echt heel lang geduurd voordat ik ongepureerd voedsel wilde eten. hij at wel mijn liefdevol en verantwoorde zelfmaaksels

quote:

Op vrijdag 8 maart 2013 10:26 schreef Vanyel het volgende:

[..]

Dat. Bovendien vind ik ze smerig, wil ik dat ze eten net zo leuk vindt als ik (daar hoort voor mij proeven hoe het echte eten smaakt bij) en was en ben ik te lui om mijn kind te voeren.

Ja, dat eerste. Ik vind het wel eens jammer dat de discussie hierover hoofdzakelijk betrekking heeft op het moment van introductie. De manier waarop vond en vind ik minstens zo belangrijk. Het was voor mij niet alleen belangrijk om rekening te houden met bijvoorbeeld de darmrijping (wat ik heel zwaar vond wegen, want zeker Ivan heeft erg veel last van krampen gehad in de eerste maanden van zijn leven). Ik wilde ook graag dat de kindjes pure smaken leerden kennen, en ook de textuur van niet-bewerkte producten.

Misschien wel nog belangrijker vond ik dat de regie al vroeg bij hen lag en dat ze zelf leerden te eten tot het moment waarop ze zich verzadigd voelden. Dat klinkt misschien heel logisch, maar ik merk dat in een fles- en lepeltjescultuur vooral de ouders bepalen wat genoeg is. Ivan kreeg de fles vanaf drie maanden, en bij hem vond ik het nóg belangrijker dat hij bij vast voedsel zelf ontdekte wat genoeg was. Nog steeds is bij ons aan tafel de belangrijkste vraag: "Wat zegt je buikje? Is je buikje vol?"

(Daar teken ik wel bij aan dat ik in theorie een limiet hanteer, maar dat ik die in de praktijk nooit heb hoeven gebruiken. Een minimum hanteer ik niet, want ze hebben beiden niet bepaald ondergewicht. Ik vraag me ook af of het zinvol is een minimum te hanteren en of je er geen nare ervaringen mee in de hand werkt, maar daar ben ik dus niet ervaringsdeskundig in. Ik kan me goed voorstellen dat een ouder bij een kind met ondergewicht andere tactieken op z'n minst uitprobeert.)

Maar goed, door al deze zaken tezamen voelde 6 maanden voor mij als een logisch moment om met voedselintroductie te beginnen. In de periode eraan voorafgaand was de nieuwsgierigheid naar eten al ontstaan, en langzaam werd de fijne motoriek goed genoeg om vast voedsel te ontdekken. Ik vond het ook een fijn idee dat beide kindjes in deze periode bezig waren om zelfstandig te zitten. Het voelde voor mij raar om geprakt eten bij een half-liggend kind naar binnen te lepelen.

Ik begrijp wel dat het moment van introductie misschien het belangrijkst is als het gaat om darmrijping en allergieën, maar zeker voor het voorkomen van overgewicht in de latere leeftijd denk ik dat de manier waarop je voedsel introduceert en blijft introduceren belangrijk kan zijn. Daar ken ik geen bewijs voor, maar gewenning aan pure smaken, een voedselpatroon zonder een overschot aan suikers en al vroeg leren te luisteren naar je gevoel van verzadiging klinken mij logisch in de oren als belangrijke factoren. En wat misschien ook wel een onderbelicht aspect is: het goede voorbeeld geven. Dus ik probeer ervoor te zorgen dat mijn eigen eetpatroon in mijn ogen deugt, en ik heb al sinds het vroegste moment van voedselintroductie samen met de kindjes gegeten. Zo zien ze hoe het moet en prikkel je ze te eten zonder aan te dringen.

Nou ja, moraal van het verhaal: het hoe en wanneer hingen voor mij sterk met elkaar samen.

Ik heb dus wel met een lepel gevoerd, en ook gepureerd maar ook dat kan wel met respect voor grenzen. De ene dag eet je meer dan de andere dag. als ze niet meer hoeven merk je dat echt wel. En dan stopte ik altijd. Vaker was het meer ook een inschatten van: je hebt nu zoveel op, dat móet we genoeg zijn, meer krijg je niet.
Ik moet zeggen dat mijn jongens nu heel goed aanvoelen wanneer ze genoeg hebben. De borden hoeven dus ook niet leeg. En een tweede keer opscheppen of een appel vlak na het eten mag ook. Ze zijn aan de lichte kant. De geluksvogels.

Lastiger vind ik om pubers te leren lekkere dingen te doseren. Als er hapjes op tafel staan je limiet kennen enzo.

Maar da's een ander verhaal en niet op z'n plek in het babies voor dummie topic

quote:

Op vrijdag 8 maart 2013 16:51 schreef debuurvrouw het volgende:
Ik heb dus wel met een lepel gevoerd, en ook gepureerd maar ook dat kan wel met respect voor grenzen. De ene dag eet je meer dan de andere dag. als ze niet meer hoeven merk je dat echt wel. En dan stopte ik altijd. Vaker was het meer ook een inschatten van: je hebt nu zoveel op, dat móet we genoeg zijn, meer krijg je niet.
Ik moet zeggen dat mijn jongens nu heel goed aanvoelen wanneer ze genoeg hebben. De borden hoeven dus ook niet leeg. En een tweede keer opscheppen of een appel vlak na het eten mag ook. Ze zijn aan de lichte kant. De geluksvogels.

Dat gaat hier precies zo

Overigens heb ik geleerd dat een kind dat alles lust ook gewoon een kwestie van geluk hebben is. We hebben bij onze meisjes het introduceren van voedsel precies hetzelfde gedaan. Vanaf 6 maanden, liefst zelfgemaakte en geen kant-en-klare potjes en pureren en daarnaast ook rapley. Gevolg is dat ik 1 alleseter heb (he wat is dat? Mag ik het proeven?) en 1 die na het boodschappen doen in de tas kijkt en al begint te roepen dat ze het niet lust

Ik denk dat het laatste juist ook hier past. Dat wil zeggen, ik denk dat je door een combinatie van de dingen die ik heb genoemd wel de randvoorwaarden creëert voor verstandig met eten in het latere leven omgaan (dus zelf al vroeg de regie leren hebben, in de basis een gezond eetpatroon hebben, een gewenning aan uiteenlopende pure smaken hebben, en het goede voorbeeld als vanzelfsprekend hebben gezien). Dat is nog geen garantie, natuurlijk, maar ach, de puberteit waait ook wel weer over.

quote:

Op vrijdag 8 maart 2013 17:07 schreef Stiemie het volgende:

Overigens heb ik geleerd dat een kind dat alles lust ook gewoon een kwestie van geluk hebben is. We hebben bij onze meisjes het introduceren van voedsel precies hetzelfde gedaan. Vanaf 6 maanden, liefst zelfgemaakte en geen kant-en-klare potjes en pureren en daarnaast ook rapley. Gevolg is dat ik 1 alleseter heb (he wat is dat? Mag ik het proeven?) en 1 die na het boodschappen doen in de tas kijkt en al begint te roepen dat ze het niet lust

Maar dat wil niet zeggen dat er geen verband is. Sterker nog, dat verband is aangetoond. Uitzonderingen zijn er altijd.

nja, je kan als ouder nog honderd keer zooooooo verantwoord bezig zijn, alles onderzoeken, een dikke vette mening hebben en daar ook nog eens helemaal gelijk in hebben, en dat uit willen voeren.

je kind maakt daar vroeg of laat kortenmetten mee

Dat ligt er natuurlijk maar aan hoe realistisch je je doelen stelt.

Korte metten

lex vond mijn zelfgemaakte voer niet te vreten en potjes heerlijk, na enkele maanden at ie met de pot mee en hoefde je ook niet meer met een potje aan te komen. Lex eet nu alles. Met Elin Rapleyden we, nooit potjes etc. en het kind lust niets.

ik zeg niet dat het door rapley komt hoor. Kind heeft zijn voorkeuren, pas je erop aan, het trekt wel bij, denk ik dan.

Rapley deden we niet bij lex omdat hij het niet kon, hij hapte niet, propte alles in zijn smoel. Hij kan nu pas hapjes nemen van iets, zonder alles in 1x in zijn mond te douwen

quote:

Op vrijdag 8 maart 2013 16:51 schreef debuurvrouw het volgende:
Ik heb dus wel met een lepel gevoerd, en ook gepureerd maar ook dat kan wel met respect voor grenzen. De ene dag eet je meer dan de andere dag. als ze niet meer hoeven merk je dat echt wel. En dan stopte ik altijd. Vaker was het meer ook een inschatten van: je hebt nu zoveel op, dat móet we genoeg zijn, meer krijg je niet.

Dat ja. Het is echt godsonmogelijk mijn dreumes iets in zijn mond te stoppen als hij dat niet wil. Hij geeft héél duidelijk zijn grenzen aan. Overvoeren zit er niet in.

En ik ervaar het precies zoals Simmu zegt, je kan nog zo mooi een plan hebben maar als je kind wat anders wil, wat doe je dan? En klaarblijkelijk vindt hij het mondgevoel van vers eten onangenaam. Dat heb ik dan maar te respecteren. Evengoed als ik hem niet zou dwingen broccoli te eten als hij dat pertinent niet lust. Het gaat mij ook meer om de sfeer om het eten heen (samen aan tafel, altijd proeven, geen alternatieven bij niet willen, we hebben het gezellig, altijd een toetje) en dan zal het me verder roesten of hij zelf eet, een potje wil of een boterham of een bord pap. Zolang het gezond en volwaardig voedsel is (en ja, potjesvoedsel is dat óók) en we niet aan de chips en koek zitten als hoofdmaaltijd, is mijn doel bereikt.

quote:

Op vrijdag 8 maart 2013 19:42 schreef Clubsoda het volgende:
Zolang het gezond en volwaardig voedsel is (en ja, potjesvoedsel is dat óók)

Op een of andere manier gaat dat er bij mij niet in.

Ik heb dat nooit zo ervaren Simmu. Maar misschien ben ik eigenlijk erg go with the flow goed, mijn kind zou nooit alleen maar boterhamworst mogen eten. ook daar moet je dus proeven. En lust je het niet eet je een boterham met boter ofzo. Of niks. Maar dan geen koekjes of snoep. Eten weigeren is ook gewoon een luxe.

Prima, mag. Maar dan gaan we de gezonde trek niet stillen met koekjes . Ik kan redelijk makkelijk over gedram om koekjes en nachtelijke trek heenstappen da's wel m'n geluk. En ik vind die honger of zin in koek ook echt heel sneu. Echt. Maar ik weet ook dat ze een gezond alternatief hebben gehad. En die wilden ze niet. Nou is dit nooit echt nodig geweest. Of ik heb makkelijke kinderen of ze weten dat ik t meen. Of beide. Of iets anders.

Opvoeden is trachten.