De kunst van het loslaten van je ex #222 - Werken aan de toekomst!!

Als het je niets meer doet wat ze uitspookt en met wie.

quote:

Op vrijdag 1 maart 2013 15:19 schreef DorperTed. het volgende:
Het is nu zo ongeveer 5 maanden uit. Ben voor het grootste gedeelte over haar heen. Maar merk dat er af en toe nog prikkels(geuren, foto's etc.) zijn die de herinnering aan haar oproepen. Zo was er laatst iemand in de sportschool die eenzelfde t-shirt droeg als die zij droeg in bed. Gelukkig roept dat slechts 1 keer die herinnering op, maar toch. Ze heeft ondertussen een nieuwe vriend(vage bekende), dat helpt wel in het loslaten. Zelf helaas nog niemand gevonden. Wel heel even gedate vlak nadat het uit was maar dat liep nergens op uit. Hoe zijn jullie ervaringen met het verwerken? Ik heb zelf het idee dat als ik iemand vind die ik echt leuk vind dat ik dan het laatste stapje kan nemen in het verwerken.

Zelfde situatie hier, ook 5 maanden uit, ik was dan de gene die uiteindelijk de knoop heeft doorgehakt dat het zo niet verder kon. Soms kom ik vrouwen tegen en denk: damn, die lijkt veel op haar en borrelen de herinneringen weer naar op.

Heb er verder geen moment spijt van gehad, maar heb het ook niet echt los kunnen laten. Redelijk snel begonnen met daten (binnen een maand), maar uiteindelijk bleef er iets knagen, alsof ik het niet kon los laten. Nu 5 maanden later heeft zij een vriend en sinds dat ik dat weet begin ik het eindelijk los te laten. Uiteraard kwam het wel als een schok toen ik hier achterkwam dat ze een vriend had, puur jaloezie, maar aan de andere kant was dit wel het zetje wat ik nodig had om het echt los te kunnen laten en ik mij wel weer kan storten op het daten en flirten :-)

quote:

Op dinsdag 5 maart 2013 00:34 schreef dudewhereismycar het volgende:

[..]

Zelfde situatie hier, ook 5 maanden uit, ik was dan de gene die uiteindelijk de knoop heeft doorgehakt dat het zo niet verder kon. Soms kom ik vrouwen tegen en denk: damn, die lijkt veel op haar en borrelen de herinneringen weer naar op.

Heb er verder geen moment spijt van gehad, maar heb het ook niet echt los kunnen laten. Redelijk snel begonnen met daten (binnen een maand), maar uiteindelijk bleef er iets knagen, alsof ik het niet kon los laten. Nu 5 maanden later heeft zij een vriend en sinds dat ik dat weet begin ik het eindelijk los te laten. Uiteraard kwam het wel als een schok toen ik hier achterkwam dat ze een vriend had, puur jaloezie, maar aan de andere kant was dit wel het zetje wat ik nodig had om het echt los te kunnen laten en ik mij wel weer kan storten op het daten en flirten :-)

De periode nadat het uit was gegaan was voor mij een vreemde. Er was toch nog twijfel en wat afspraakjes/sex maar uiteindelijk liep het op niks uit. Logisch want ik was een wrak toen en dus totaal niet aantrekkelijk. De twijfel is er bij mij soms nog omdat ik geen andere meid heb gevonden die ik echt leuk vind.

Zo, ook maar even aangemeld. Lees al een tijdje mee en ook door de oudere topics gespit.

Relatie is nu dik 1,5maand voorbij na 8 jaar (waarvan een jaar samenwonen). Hebben nog steeds erg veel contact en ben daar de 1e week nadat het uit was ook nog gewoon blijven slapen e.d. (geen seks of intimiteit), omdat ze dat graag wilde zodat het niet ineens afgelopen was. Nja, dat maar gedaan omdat ik al lang blij was dat ik eindelijk mijn gevoelens had uitgesproken over dat ik geen toekomst meer zag in onze relatie. Daarnaast heb ik dus met m'n stomme kop met een ander meisje zitten smsen (gedurende 2 weken) tijdens de laaste weken van onze relatie, hier is ze toen achter gekomen door, terwijl ik sliep, in me telefoon te kijken. Afijn, veel ruzie en gezeik hierover gehad wat ik natuurlijk kan begrijpen ( heb ook gelijk het contact verbroken, want het betekende ook niets, alleen een soort van spanning zoeken). Had het ook echt nooit moeten doen. Maar, wat is gebeurt is gebeurt.

Nu, na anderhalve maand wil ik toch wel eens lekker me eigen ding gaan doen zonder dat ik 20x per dag gebeld/gesmst word door haar over wat ik ga doen of aan het doen ben. Maar nu komt het "vervelende", we hebben een half jaar geleden 2 katten genomen en nu eist ze van me dat ik om de dag sowieso de kattenbakken verschoon en ook de zorg op me neem voor die katten. Dit is natuurlijk gewoon een vorm van emotionele chantage, want met 10 minuten per dag ben je daar klaar mee.

Hoe kan ik dit nu het beste aanpakken, ik wil echt graag vrienden blijven en hoop oprecht dat ze ook gelukkig word, maar ik wil mijn vrijheid gewoon terug.

Alvast bedankt voor de moeite!:)

never mind

[ Bericht 97% gewijzigd door Tom84 op 08-03-2013 07:09:06 ]

Ik heb eigenlijk nog te veel contact met mijn ex, zo ga ik nog wel minimaal eens per week bij haar eten. We zijn een soort goede vrienden gebleven, maar ik merk dat dit wel steeds lastiger wordt. Eigenlijk zou het misschien beter zijn om helemaal geen contact meer te hebben, maar dat vind ik dan weer zonde, lastig dilemma.

Ze heeft ook een nieuwe scharrel sinds kort, alleen die gozer maakt weinig tijd voor haar vrij. Dus dan gaat ze dat allemaal weer aan mij vertellen, terwijl ik daar helemaal niet op zit te wachten.

Ik heb zelf ook wel wat dates weer gehad, sommigen met een beetje succes, maar uiteindelijk werd het weer niks. Eigenlijk vind ik het dan vooral fijn om weer met iemand contact te hebben die je 's morgens een berichtje stuurt om je bijvoorbeeld een fijne werkdag te wensen, dat soort kleine dingen. Dat zijn ook de momenten dat ik het idee heb helemaal over mijn ex heen te zijn, maar ja daarna mis ik haar toch weer.

Nou ja, binnenkort is het weer voorjaar, dus dan fleur ik hopelijk weer wat op en kan ik een rottig half jaar afsluiten. En misschien uiteindelijk het hele contact maar laten verwateren met mijn ex. Ik neem zelf al bewust geen initiatief meer tot contact, dat helpt al een beetje.

Wat een ellende is dit toch. hoi, ik ben yreal en ik moet mijn ex leren loslaten

quote:

Op woensdag 6 maart 2013 16:29 schreef ManageTheAnger het volgende:

[..]

Wat dacht je van een plek voor jezelf zoeken?

Natuurlijk is dat chantage, in welke vorm dan ook. Dan heeft ze in elk geval de zekerheid dat je 1x in de 2 dagen terugkomt. Dus nog steeds de macht over je.

Woon je niet meer bij haar, dan is het simpel: "stik maar in de katten"

Ik zie het hele probleem niet zo in dit verhaal.

Zou mooi zijn als ik dit ook niet meer als een probleem zou zien, ik woon nu tijdelijk weer bij m'n moeder, maar wil binnenkort bij m'n vader gaan wonen waar ik ook die katten eventueel mee naartoe kan nemen mocht ze die ineens voor me deur droppen. Eigen huisje moet op de korte termijn ook wel realiteit worden.

Ik ga binnenkort ook weer iets drinken met een ander meisje waar ik het erg goed mee kan vinden sinds dat het uit is met me ex, ze woont niet echt in de buurt maar ik ben wel soort van bang voor het feit dat m'n ex hierachter komt en gekke dingen gaat doen ofzo. Ik weet dat ik best een doemdenker ben, maar krijg het niet uit m'n kop.

Mag ik hier ook weer effe een van-me-afschrijf update neergooien (zonder me voor vanalles te moeten verantwoorden, want daar heb ik echt geen behoefte aan om eerlijk te zijn)?

Ex heeft dus nu een 'relatie' met de dame waartegen hij onze relatieproblemen aan het vertellen was voordat ik ûberhaupt wist dat er iets aan de hand was. Tegen mij bezwoer hij dat het een gewone vriendin was en dat ik me vooral niet zo aan moest stellen. Ja, dat was die dame waar hij de hele dag mee smste en erotische speeltjes voor kocht, voor degenen die zich het nog herinneren.

2 maanden later hebben ze iets. Zij ligt nu ook ineens in een scheiding (god, wat toevallig). Er zijn 2 kleine kindertjes in het spel, terwijl hij een hekel heeft aan kinderen. Zo erg zelfs dat hij zich heeft laten steriliseren op zijn 30ste (terwijl hij wist dat ik absoluut geen kinderen wilde, dus daar zat echt geen risico).

Naja, was effe een klap in mijn gezicht, dat ik dus achteraf over het hele verhaal gelijk had.

Mijn voorgevoel was correct, ik had om een goede reden nare gevoelens bij die vriendschap van hen. Ik heb dus geleerd dat ik wat meer op mezelf moet vertrouwen in die dingen. Maar hey: ik zou liegen als ik zou zeggen dat het me niets doet, voor nu dan.

Verder wel ok hier, scheiding is in gang gezet, leven opgepakt. Maar ja, hij zit natuurlijk nogal eens in mijn gedachten. Niet vreemd na 14 jaar.

Waaarom kun je nu niet gewoon een relatie op een nette, eerlijke manier beëindigen? IIets met oude schoenen gok ik zo...


Ook zo grappig trouwens: vluchten uit een hele vrije relatie omdat je het zo 'benauwd' hebt en dan iets beginnen met een moeder van 2 jonge kinderen. Tsja...

^ Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen hierop, ik herken je gevoel al zal het bij jou een stuk dieper zitten. Het is klote maar als ik al die berichten van jou lees geloof ik er 100% in dat jij hier als een topwijf uitkomt. Laat die ex lekker zijn gang gaan, hij komt zichzelf nog wel tegen met dit vluchtgedrag.

quote:

Op vrijdag 8 maart 2013 10:50 schreef ManageTheAnger het volgende:

[..]

Lekker belangrijk, als je ex doordraait is dat haar probleem.... zolang jij er maar gewoon niet op reageert (ze zal ongetwijfeld ook dreigen met zelfmoord).

Anyway, zoek een inhoudelijk partner, en niet een lotgenoot of slachtoffer/hulpverlener verhouding want die laatsten gaan gegarandeerd fout en brengen je dieper in de put dan dat je op dit moment ervaart dat je zit.

Ja dat is ook eigenlijk zo, laat haar maar moeilijk doen, ze kan er toch niets aan veranderen.

Ik ga binnenkort ook naar een psycholoog om te zorgen dat ik weer iets sterker in m'n schoenen kom te staan. Gewoon voor m'n eigenwaarde.

Bedankt iig voor dit "simpele" antwoord, maar moest het gewoon van iemand anders horen!

@ Neifile; sterkte. Zal zijn aardige gedrag tegenover jou dan enkel een soort van schuld gevoel afkopen zijn geweest? Vreemd dat hij nu idd kiest voor een vrouw met kinderen, ik gok dat zij die kinderen het meest van de tijd ook zal hebben tenzij het co ouderschap is. Hoe dan ook het blijft een vreemd en heel zuur verhaal, ik denk dat je er zeker vanuit mag gaan dat dit de reden is van jullie breuk.

quote:

Op donderdag 7 maart 2013 23:53 schreef Ronaldsen het volgende:
Ik heb eigenlijk nog te veel contact met mijn ex, zo ga ik nog wel minimaal eens per week bij haar eten. We zijn een soort goede vrienden gebleven, maar ik merk dat dit wel steeds lastiger wordt. Eigenlijk zou het misschien beter zijn om helemaal geen contact meer te hebben, maar dat vind ik dan weer zonde, lastig dilemma.Ze heeft ook een nieuwe scharrel sinds kort, alleen die gozer maakt weinig tijd voor haar vrij. Dus dan gaat ze dat allemaal weer aan mij vertellen, terwijl ik daar helemaal niet op zit te wachten.Ik heb zelf ook wel wat dates weer gehad, sommigen met een beetje succes, maar uiteindelijk werd het weer niks. Eigenlijk vind ik het dan vooral fijn om weer met iemand contact te hebben die je 's morgens een berichtje stuurt om je bijvoorbeeld een fijne werkdag te wensen, dat soort kleine dingen. Dat zijn ook de momenten dat ik het idee heb helemaal over mijn ex heen te zijn, maar ja daarna mis ik haar toch weer.Nou ja, binnenkort is het weer voorjaar, dus dan fleur ik hopelijk weer wat op en kan ik een rottig half jaar afsluiten. En misschien uiteindelijk het hele contact maar laten verwateren met mijn ex. Ik neem zelf al bewust geen initiatief meer tot contact, dat helpt al een beetje.

Hmm.. Dit had ik een maandje geleden ook kunnen typen. Denken dat je er over heen bent, maar eigenlijk aan alle kanten kunnen merken dat het niet zo is. Maar er niet aan toe willen geven want dan raak je hem/haar helemaal kwijt. Nouja, dat was dus in mijn geval en jouw verhaal klinkt ook zo. Ik had wekelijks contact met mn ex, soms een smsje, soms wat drinken samen. Ik was er van overtuigd dat ik over hem heen was en dat ik dat wel kon, zo'n hechte vriendschap als het verdriet nog zo vers is. Door een rebound kwam ik er achter dat ik helemaal niet over mijn ex heen kwam en alleenm aar hoop hield door die vriendschap. Ik heb mijn ex een eerlijke mail gestuurd met daarin al mijn gevoelens en dat het beter was als we even geen contact zouden hebben. Ik vond en vind het heel moeilijk en jammer dat het zo moet, maar het doet me echt meer dan goed. Ik vind meer rust, ben minder bezig met jongens en bevestiging zoeken, heb vrede met de breuk en het gemis wordt steeds minder. Ik zou toch maar overwegen het contact tijdelijk te verbreken...

quote:

Op vrijdag 8 maart 2013 16:22 schreef perfectsecret het volgende:
^ Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen hierop, ik herken je gevoel al zal het bij jou een stuk dieper zitten. Het is klote maar als ik al die berichten van jou lees geloof ik er 100% in dat jij hier als een topwijf uitkomt. Laat die ex lekker zijn gang gaan, hij komt zichzelf nog wel tegen met dit vluchtgedrag.

quote:

Op vrijdag 8 maart 2013 17:48 schreef LaLouchi het volgende:
@ Neifile; sterkte. Zal zijn aardige gedrag tegenover jou dan enkel een soort van schuld gevoel afkopen zijn geweest? Vreemd dat hij nu idd kiest voor een vrouw met kinderen, ik gok dat zij die kinderen het meest van de tijd ook zal hebben tenzij het co ouderschap is. Hoe dan ook het blijft een vreemd en heel zuur verhaal, ik denk dat je er zeker vanuit mag gaan dat dit de reden is van jullie breuk.

Thanks . En inderdaad, hij moet het zelf uitzoeken. Hij belde me net heel ongelegen om ergens over te praten. Zal straks wel terugbellen. Ik heb me voorgenomen hem te zeggen dat ik echt niet weer zit te wachten op emotioneel gezeik. Het helpt me echt niet met verwerken als hij zo aan me blijft hangen (leuk voor z'n nieuwe vlam ook, maar goed).

Zijn aardige gedrag kan ik heel eenvoudig uitleggen. Hij wil van twee walletjes eten. Hij wil onze enorme sterke vriendschap niet kwijt maar ondertussen lekker rondscharrelen en relaties aangaan met andere vrouwen. Als het dan misgaat kan hij bij mij uit komen huilen. Het hele punt is gewoon dat hij had verwacht dat we nog wel vriendjes zouden zijn. Hij kan er niet mee omgaan dat hij me na de scheiding nooit meer gaat zien. Tsja, iets met keuzes.

Raar eigenlijk. Je koopt een puppy, ineens gooi je hem in het asiel en dan ga je voor de deur staan janken dat je je puppy terug wil maar alleen als hij vriendjes wordt met je nieuwe Golden Retriever. Als je begrijpt wat ik bedoel.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Vriendjes blijven na de break up kan gewoon niet. In de toekomst, als je er allebei overheen bent misschien wel, maar zo lang er nog gevoelens bij spelen is het gewoon niet mogelijk. Je houdt dan de schijn op.

quote:

Op vrijdag 8 maart 2013 23:00 schreef Mint_Clansell het volgende:
Vriendjes blijven na de break up kan gewoon niet. In de toekomst, als je er allebei overheen bent misschien wel, maar zo lang er nog gevoelens bij spelen is het gewoon niet mogelijk. Je houdt dan de schijn op.

Inderdaad, maar hey, vertel dat maar eens aan m'n ex .

Je werkt er zelf natuurlijk ook aan mee zo lang je er niks van zegt.

quote:

Op vrijdag 8 maart 2013 23:31 schreef Mint_Clansell het volgende:
Je werkt er zelf natuurlijk ook aan mee zo lang je er niks van zegt.

Heb ik gedaan. Letterlijk gezegd dat ik geen trek meer heb in een vriendschap en hem na de scheiding nooit meer wil zien (nog 3x te gaan), ook niet in de toekomst. Daarvoor is er teveel gebeurd..

Ik hoop dat het eindelijk eens doordringt, want het blokkeert me onderhand een beetje.

quote:

Op donderdag 14 februari 2013 17:06 schreef Sick_Little_Monkey het volgende:

[..]

Ja, mensen bedoelen het goed als ze erover beginnen en te vragen hoe je je nu voelt, maar zo blijf je er dus wel constant mee bezig. Praten is goed, maar op een gegeven moment wil je het ook proberen te vergeten.

Heb vandaag ook fantastisch nieuws gehoord.
Een klasgenoot vertelde mij dat mijn ex (2 jaar mee gehad, nu bijna 5 maanden uit) in die 2 jaar altijd ontkent heeft een relatie met mij te hebben.
En dat meisje waar hij het op het laatst vaak over had is inderdaad zijn nieuwe vriendin. (Natuurlijk ontkende hij dat toen ie het uitmaakte, maar ik ben niet achterlijk.) Maar nu blijkt dus dat ze lang voordat ie mij dumpte al vaker samen gespot waren.

Zo, weer even mijn hart gelucht.
Wat mijn gevoelens betreft was ik er al wel klaar mee. En nu al helemaal.
Maar toch, dit nieuwtje is wel een klap in het gezicht want ik hield heel veel van hem.

Ik moet weer even mijn gal spuwen. Het was gisteren namelijk weer zo ver: Iemand die denkt dat ik op info over mijn ex zit te wachten.

Een klasgenoot van mij ex begon dus tegen mij te klagen dat ik blij moet zijn dat ex mijn en zijn vriendin (waarvoor ie mij ingeruild heeft) niet meer met mij omgaan. Ze zitten namelijk constant te bekken, zijn niet aanspreekbaar en ze zijn ''zwaar irritant.''
(Het zit zo: Ik zat eerst met mijn ex (toen nog vriend) in de klas tot hij bleef zitten. Die nieuwe vriendin zit in zijn klas. Die klasgenoot die met deze klacht kwam is een gezamelijke vriend.)

Mijn reactie: ''Zie je nou, ik wist dat ie me belazerd heeft. ''

Mijn gedachte: ''Bedankt voor het delen van compleet nutteloze en confronterende info. ''

Serieus, waarom denken mensen toch dat ik dit soort dingen wil weten? Ik probeer verder te gaan met mijn eigen leven. Natuurlijk is het beter dat het uit is. Ik zou 'm ook absoluut niet terug willen.
Maar het is gewoon nog steeds een heel gevoelig onderwerp.

Damn

Hier is het in mei al drie (!) jaar geleden dat het uit ging tussen ex en mij.. Eerste anderhalf jaar na de relatie zagen we elkaar wel eens (niet privé dat we wat afspraken, maar in de supermarkt oid), maar sinds dien heb ik haar helemaal niet meer gezien...

Daarmee verdween ze ook uit mijn gedachten, maar ik word zojuist wakker en ik heb een droom gehad zo echt, dat we weer gewoon een relatie hadden en dat ze bij me bleef slapen ; Echt zomaar vanuit het niets. Ook dat hele gevoel van toen weer terug, en opeens lijkt het totaal niet lang meer geleden en voelt ze weer heel erg als ''mijn meisje'', terwijl ik haar al in anderhalf jaar niet gezien heb... Kut dromen zeg

Ik voel me rot.

Na een ruzie met mijn ex gister heb ik al het contact verbroken.
Was al een tijdje uit maar wel leuk contact, als ik niet appte deed hij het wel en gewoon leuk praten.
Maar toen ging hij mij woensdag opeens uit het niks negeren en dat raakte me, ik kan niet tegen negeren.

En toen werd ik gister zo boos en heb ik het contact verbroken, maar nu mis ik hem zo.
Ik voel me verschrikkelijk depressief, en boos. Aan de ene kant wil ik met hem praten maar aan de andere kant voel ik woede, omdat hij mij opeens besloot te negeren zonder ruzie en het hem allemaal maar prima af gaat..

Ik mis hem zooooo

quote:

Op zaterdag 9 maart 2013 14:47 schreef Babela het volgende:
Ik voel me rot.

Na een ruzie met mijn ex gister heb ik al het contact verbroken.
Was al een tijdje uit maar wel leuk contact, als ik niet appte deed hij het wel en gewoon leuk praten.
Maar toen ging hij mij woensdag opeens uit het niks negeren en dat raakte me, ik kan niet tegen negeren.

En toen werd ik gister zo boos en heb ik het contact verbroken, maar nu mis ik hem zo.
Ik voel me verschrikkelijk depressief, en boos. Aan de ene kant wil ik met hem praten maar aan de andere kant voel ik woede, omdat hij mij opeens besloot te negeren zonder ruzie en het hem jI allemaal maar prima af gaat..

Ik mis hem zooooo

Dit is een heel bekend gevoel voor mij. Ik denk dat je het pas echt gaat verwerken als je het contact afkapt. Dit is echt zo'n vriendschappelijk contact dat de pijn lijkt te verzachten, maar uiteindelijk veel meer pijn gaat doen. Je moet er echt ff doorheen, maar zo door blijven etteren is echt zo pijnlijk.

Sterkte!