OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Het kan zijn dat je een tijdje geleden al eens last hebt gehad van je been zonder dat je het serieus nam (het voelt erg als nare spierpijn of kramp) waarschijnlijk in je linkerbeen dan (grotendeels van de gevallen die een trombose krijgen door zwangerschap/kraambed, 95% volgens mij, heeft dat in het linkerbeen omdat de aders aan die kant mee in de knel komen door je buik. Dat in combi met veranderende stollingsfactoren door de hormonen zorgt ervoor dat er propjes ontstaan. Ze kunnen ook in je lies of onderbuik onstaan volgens mij, maar voornamelijk begint het gezeik in je linkerbeen).quote:Op woensdag 6 februari 2013 05:50 schreef Cocotrimonium het volgende:
[..]
Is de kans op trombose bij een tweede zwangerschap ook hoger als t de eerste keer is voorgekomen? Of heb je gewoon stomme pech gehad?
Dat propje schiet op een gegeven moment lost en gaat naar je longen, omdat de vaten daar vertakken en kleiner worden blokkeert het dan de boel, hoppa longembolie.
Na mijn eerste keer werd er gezegd dat het waarschijnlijk domme pech was, verder onderzoek was niet nodig zei de internist en ik kon gewoon weer zwanger worden. Ik zou alleen antistolling krijgen dan in het kraambed 6 weken lang. Achteraf gezien hadden de gyns wel graag onderzoek gedaan.. De meningen verschillen daar heel erg over. Het hangt ook af per ziekenhuis of ze een afwachtend beleid voeren met controle door gyn gedurende de gehele zwangerschap, of dat plus het gebruik van bloedverdunners de gehele zwangerschap en kraambedperiode. Bij mij was het de afwachtende procedure. Ik heb in het kraambed weer een trombosebeen gekregen ondanks dat ik bloedverdunners spoot (later bleek wel dat de dosis te laag was).
Lees tegen die tijd gewoon eens de protocollen na erover (ff googlen), dan voel je jezelf sowieso zekerder erover. Veel gyns weten gewoon te weinig over trombose tijdens de zwangerschap. Of hun kennis is erg verouderd, de protocollen zijn namelijk onlangs weer aangepast. Het helpt dus jezelf goed in te lezen erover.
Ik blijk dus een stollingsfactor afwijking te hebben blijkt later, tja.. Gewoon vette pech, och. Ben intens blij dat we ervoor hebben gekozen om toch voor een 2e te gaan (ik heb daar best lang over getwijfeld).
Een 3e gaat hier niet meer komen, genoeg gezeik gehad inmiddels
en ik ben blij met ons gezinnetje van 4.Maar mocht ik ooit voor een derde gaan dan moet ik vanaf het moment dat ik positief heb getest gaan spuiten en aan de Ascal.
Als je er ooit nog meer info over wil mag je me altijd pmen
Tijd voor wat anders.. maar wat dan..
PE succes trouwens!
En voor alle andere meiden een hele dikke
Met mij gaat het super eigenlijk
Ik mocht dus na een jaar stoppen met de bloedverdunners, ik hoef het niet mijn hele leven te gebruiken. Ik geniet van het leven zonder ziekenhuisgezeik
We hebben van de zomer onze verhuisplannen toch maar doorgezet ondanks de crisis, dat was toch onze droom wat steeds in de ijskast moest vanwege alle gezondheidsproblemen. In november ging ons huis in de verkoop en het was binnen 3 dagen voor een goede prijs verkocht. Inmiddels is de overdracht geweest en zijn wij van R'dam verhuist naar het oosten des lands. Ik ben begonnen met freelancen en we hebben een heerlijk huurhuis gevonden (we wachten nog even met iets nieuws kopen). Eindelijk rust na al die jaren.
En voor alle andere meiden een hele dikke
Met mij gaat het super eigenlijk
Ik mocht dus na een jaar stoppen met de bloedverdunners, ik hoef het niet mijn hele leven te gebruiken. Ik geniet van het leven zonder ziekenhuisgezeik
We hebben van de zomer onze verhuisplannen toch maar doorgezet ondanks de crisis, dat was toch onze droom wat steeds in de ijskast moest vanwege alle gezondheidsproblemen. In november ging ons huis in de verkoop en het was binnen 3 dagen voor een goede prijs verkocht. Inmiddels is de overdracht geweest en zijn wij van R'dam verhuist naar het oosten des lands. Ik ben begonnen met freelancen en we hebben een heerlijk huurhuis gevonden (we wachten nog even met iets nieuws kopen). Eindelijk rust na al die jaren.
Tijd voor wat anders.. maar wat dan..
Ik krijg van diclofenac altijd een naar, drukkend gevoel. Volle maag ook en totaal geen eetlust. Vies spul vind ik het. Ik hoop dat het bloedonderzoek wat brengt, of uitsluitsel of een vervolgtraject. Sterkte!quote:Op woensdag 6 februari 2013 09:15 schreef PureEvil het volgende:
[..]
Die assistente zei dat ik dan straks bloed moest gaan prikken dan kan het mee naar het lab, dus ik krijg dat niet gelijk te horen lijkt me....maar goed, ik kan het ook verkeerd begrepen hebben (of zij..)
En ik ga het zeker zeggen van die hartkloppingen/benauwdheid ed. Nou las ik wel dat diclofenac als bijwerking benauwdheid heeft.....(dat vind ik dan weer een minder slimme actie van de HApost..) Bespreek het strakswel. eerst een bakkie koffie
Ik vind jullie verhalen heel heftig, Coco en Claudia. Ik ben blij dat jullie in goede handen zijn! Hopelijk wordt de pijn snel minder Coco en kan je snel naar huis, naar je Saar
NTS, moeilijk hoor, jouw situatie. Ik onderschrijf wat Troel en Pvoess zeggen, als het voorbij is, dan weet je dat gewoon. Pas inderdaad maar op je eigen grenzen, maar wees ook trots op wat je al bereikt hebt. Je hebt hem, en de omgeving, ervan doordrongen dat het zo niet langer gaat, en je hebt adequate hulp ingeschakeld. Je bent al zoveel stappen verder dan een paar weken terug.
[ Bericht 9% gewijzigd door Clubsoda op 06-02-2013 22:39:02 ]
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Probeer je wat betreft je relatie het onderste uit de kan te halen, of lik je de bodem van die kan af? Think about that.quote:
Stiekem vraag ik me af of het nog zin heeft om hem steeds bij de hand te pakken. Maar we doen het maar weer.
quote:
Zie je, ik leer het ook al, positief zijn
Good for you! Sterkte met afwachten.quote:
Maar ik weet nu dat sleur fijn is. Laat alles maar lekker gewoon en voorspelbaar zijn.
Zó waar.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
vanwege de hartoverslagen/hartkloppingen heb ik nu metoprololsuccinat 23,75 mg. Daarmee moet het minder worden. (werd me alleen niet gezegd wanneer is ze in moet nemen, maar lijkt mij 's ochtends....en misschien nu ook 1? of is dat niet verstandig..?)
En er is bloedgeprikt, ook op d-dimeer, en van alles en nog wat, 5 buisjes bloed iig
morgen 12.30 bellen voor de uitslag.
Met die metoprolol zou het benauwde gevoel ook minder moeten worden. Maar nu zit ik dan nog steeds met die diclofenac (die ik vanochtend niet heb ikgenomen, tot nu toe werkt dat niet tegen de benauwdheid iig. dus misschien ligt het daar niet aan, als bijwerking bedoel ik dan?)
En hij zei toch weer 'ja misschien stress' ja, waarvan? 'je hebt toch 3 kinderen' , en misschien dat het alsmaar doorgaan er voor heeft gezorgd dat mijn lichaam nu zegt STOP. Nou ja, ik doe de hele dag geen flikker dus daar kan het niet aan liggen geloof ik
En er is bloedgeprikt, ook op d-dimeer, en van alles en nog wat, 5 buisjes bloed iig
morgen 12.30 bellen voor de uitslag. Met die metoprolol zou het benauwde gevoel ook minder moeten worden. Maar nu zit ik dan nog steeds met die diclofenac (die ik vanochtend niet heb ikgenomen, tot nu toe werkt dat niet tegen de benauwdheid iig. dus misschien ligt het daar niet aan, als bijwerking bedoel ik dan?)
En hij zei toch weer 'ja misschien stress' ja, waarvan? 'je hebt toch 3 kinderen' , en misschien dat het alsmaar doorgaan er voor heeft gezorgd dat mijn lichaam nu zegt STOP. Nou ja, ik doe de hele dag geen flikker dus daar kan het niet aan liggen geloof ik
Spring is het zo erg? Heb je iemand om het mee te delen?
NTS let goed op jezelf!
PE gelukkig heb je snel de uitslag.
Heb je iemand om het mee te delen? NTS let goed op jezelf!
PE gelukkig heb je snel de uitslag.
mama van 3 kids!
quote:
Nee hoor.
Het was een reactie op PE.
Met mij gaat het prima juist sinds ik aan de Yaz ben.
Gaat weer lekker 
Let maar niet op mij Gelukkig gaat het goed!
mama van 3 kids!
Haha, ja, zo voel je je dan wel op dat moment, alsof je je boodschap meteen ongeloofwaardig aan het maken bent.quote:
PureEvil, gewoon even bellen met de afdeling of met de apotheek als je niet precies weet hoe je je medicatie in moet nemen! Maar wat ze nu dus eigenlijk aan het doen zijn, is het onderdrukken van de symptomen zonder verdere aandacht aan de onderliggende oorzaak te besteden? Dat wil zeggen, ze kijken nog naar de D-dimeer waarde (wel frappant dat je er een dag op moet wachten, zo urgent/belangrijk vinden ze het klaarblijkelijk niet?) maar denken gewoon dat het op stress neerkomt?
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Dit is via de huisarts, neem ik aan. Heb je hem ook verteld dat dit je angstig maakt omdat je "nog"geen idee hebt waardoor dit komt,quote:
vanwege de hartoverslagen/hartkloppingen heb ik nu metoprololsuccinat 23,75 mg. Daarmee moet het minder worden. (werd me alleen niet gezegd wanneer is ze in moet nemen, maar lijkt mij 's ochtends....en misschien nu ook 1? of is dat niet verstandig..?)
En er is bloedgeprikt, ook op d-dimeer, en van alles en nog wat, 5 buisjes bloed iig
Met die metoprolol zou het benauwde gevoel ook minder moeten worden. Maar nu zit ik dan nog steeds met die diclofenac (die ik vanochtend niet heb ikgenomen, tot nu toe werkt dat niet tegen de benauwdheid iig. dus misschien ligt het daar niet aan, als bijwerking bedoel ik dan?)
En hij zei toch weer 'ja misschien stress' ja, waarvan? 'je hebt toch 3 kinderen' , en misschien dat het alsmaar doorgaan er voor heeft gezorgd dat mijn lichaam nu zegt STOP. Nou ja, ik doe de hele dag geen flikker dus daar kan het niet aan liggen geloof ik
Het lijkt mij behoorlijk vervelend en angstig omdat je eigenlijk nog steeds niks weet.
Sluimerende stress hoef je ook niet op te merken natuurlijk en kan gemakkelijk in de loop der jaren er in geslopen zijn.
Lastig lijkt dit me, en ben benieuwd wat ze nog in je bloed vinden.
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Nou het is gewoon een ha praktijk...die doen die test niet zelf, alleen bloedprikken gebeurt wel daar. Ben allang blij als ik morgen de uitslag weet, als ik in NL naar de huisarts ga mag ik blij zijn als ik een week later weet wat de uitslag is volgens mij....quote:
[..]
Haha, ja, zo voel je je dan wel op dat moment, alsof je je boodschap meteen ongeloofwaardig aan het maken bent.
PureEvil, gewoon even bellen met de afdeling of met de apotheek als je niet precies weet hoe je je medicatie in moet nemen! Maar wat ze nu dus eigenlijk aan het doen zijn, is het onderdrukken van de symptomen zonder verdere aandacht aan de onderliggende oorzaak te besteden? Dat wil zeggen, ze kijken nog naar de D-dimeer waarde (wel frappant dat je er een dag op moet wachten, zo urgent/belangrijk vinden ze het klaarblijkelijk niet?) maar denken gewoon dat het op stress neerkomt?
En idd. hij denkt stress, alsmaar doorgaan zonder te stoppen, zoals ik al eerder zei.... maar ik kan me er zelf niks bij voorstellen, écht niet....
En ze controleren niet alleen de d-dimeer waarde, maar ook schildklier, en iets van mn nieren ofzo, iig vrij uitgebreid.
En aan de ene kant hoop ik dat ze niks vinden....maar aan de andere kant wél, zodat er wat aan gedaan kan worden
@ Bar, idd via de huisarts. en ik hou helemaal niet van medicijnen, en ik neem ze nu maar in en dan hopen dat het goed gaat vandaag en morgen. Jee wat klinkt dit slecht nu ik dit zo schrijf, maargoed, niks doen is vandaag ook geen optie. Dit dagje overleven we ook nog wel.
Met dit medicijn zouden de hartkloppingen minder moeten worden....dus als het niet werkt dan klopt er iets niet volgens mij.
En ik ben idd bang dat er 'iets' is. dat helpt natuurlijk ook niet om 'stressvrij' te blijven
Oké, dan biedt de bloedtest dus sowieso een uitgangspunt voor verder overleg. Komt er niks uit, dan kun je er weer naartoe en bespreken wat de vervolgstappen zijn. De belangrijkste bron van informatie voor een arts is de patiënt zelf. Als jij zegt dat je geen stress ervaren hebt de afgelopen periode, dan moet hij dat serieus nemen.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
In een schattig durpje in het land van Maas en Waal (daar ben ik opgegroeid).quote:
Tijd voor wat anders.. maar wat dan..
Onzin, als de arts in Nederland met Cito aanvraagt heb je dezelfde dag voor 17:00 de uitslag binnen en anders binnen 3 werkdagen. De tijd die de huisarts neemt voor het bekijken van de uitslag daargelaten maar dat is niet iets waar een lab invloed op heeft. Cito bepalingen in een ziekenhuis heb je binnen 15 minuten terug.quote:
[..]
Nou het is gewoon een ha praktijk...die doen die test niet zelf, alleen bloedprikken gebeurt wel daar. Ben allang blij als ik morgen de uitslag weet, als ik in NL naar de huisarts ga mag ik blij zijn als ik een week later weet wat de uitslag is volgens mij....
En idd. hij denkt stress, alsmaar doorgaan zonder te stoppen, zoals ik al eerder zei.... maar ik kan me er zelf niks bij voorstellen, écht niet....
En ze controleren niet alleen de d-dimeer waarde, maar ook schildklier, en iets van mn nieren ofzo, iig vrij uitgebreid.
En aan de ene kant hoop ik dat ze niks vinden....maar aan de andere kant wél, zodat er wat aan gedaan kan worden
@ Bar, idd via de huisarts. en ik hou helemaal niet van medicijnen, en ik neem ze nu maar in en dan hopen dat het goed gaat vandaag en morgen. Jee wat klinkt dit slecht nu ik dit zo schrijf, maargoed, niks doen is vandaag ook geen optie. Dit dagje overleven we ook nog wel.
Met dit medicijn zouden de hartkloppingen minder moeten worden....dus als het niet werkt dan klopt er iets niet volgens mij.
En ik ben idd bang dat er 'iets' is. dat helpt natuurlijk ook niet om 'stressvrij' te blijven
Succes met de testen verder, hopelijk voor je komt er iets uit waar je iets mee kunt.
En als er nou niets uitkomt, ben je dan wel bereid om de diagnose paniek/stress/hyperventilatieaanvallen aan te nemen en er iets mee te doen?
:)
Bedankt voor de heads up! Ik verwacht niet dat ik hier nog een klap van ga krijgen, maar je weet idd maar nooitquote:
Ik heb ook vooral veel positieve gevoelens overgehouden aan de eerste keer dat ik een longembolie kreeg, Coco. De artsen hebben me zo ontzettend goed geholpen, de verpleegkundigen waren lief, en ik vond het meeleven van vrienden, familie en kennissen hartverwarmend. Het klinkt dus gek, maar het was uiteindelijk een heel positieve ervaring voor me.
Zelfs op het overlijden van mijn vader (aan een longembolie, twee jaar later) kijk ik niet negatief terug. Dat klinkt heel gek, maar ik bedoel daarmee te zeggen dat ik er vrede mee heb zoals het is gegaan (al zijn er wel wat fouten gemaakt), dat ik troost uit de nodige dingen kan putten, dat ik verder kan gaan met mijn leven en dat ik er nog meer van doordrongen ben om van elke dag te genieten. Natuurlijk komt het er in de praktijk op neer dat ik ook slechte dagen heb, dat op een bepaald moment de sleur het weer over gaat nemen. Maar ik weet nu dat sleur fijn is. Laat alles maar lekker gewoon en voorspelbaar zijn.
Wat ik je ook nog, misschien geheel overbodig, mee wil geven: kijk er niet van op als het jou of je lief allemaal ineens toch meer blijkt te raken dan je had verwacht. Mijn lief had dat ineens na 6 maanden. Ik stel me zo voor dat het in deze periode voor jou/jullie extra hard aan kan komen, het besef dat je zoiets juist na de geboorte van je dochtertje doormaakt en wat de consequenties hadden kunnen zijn. Maar goed, voor nu wens ik je vooral een voorspoedig fysiek herstel.
Ik denk dat wickie beter weet hoe het protocol eruit ziet voor een trombose/longembolie in de kraamperiode, maar ga er in ieder geval vanuit dat je na de geboorte van een volgend kindje preventief bloedverdunners zult moeten spuiten/slikken (ik weet niet precies of je de tabletjes mag). Heb je personen in je familie die soortgelijke problemen hebben (gehad)? Dan zou dat kunnen leiden tot een nog voorzichtiger beleid in allerlei potentieel ontlokkende situaties, zoals tijdens de zwangerschap, tijdens een lange vliegreis of autorit, of tijdens een bedlegerige periode.
Beter bewust zijn van de mogelijkheid.Ik zie wel heel erg op tegen zelf moeten spuiten, een jaar lang. Denk dat ik dat door M. ga laten doen.
M. vindt het trouwens allemaal prima. Iedereen wenst hem sterkte, en meneer heeft zoiets van "ik heb zorgverlof opgenomen en zit nu gewoon lekker thuis met mijn dochtertje
" 
Natuurlijk heeft hij ook liever niet dat ik in het zhuis lig, en vanzelfsprekend heeft hij zich veel zorgen gemaakt. Maar hij denkt gelukkig vrij rationeel. Er is in ieder geval iets ontdekt, en er kan wat aan worden gedaan. En dat is mooi! Oh, hij is ook heel trots op zijn bikkel vrouw
Twee weken rondgelopen met een longembolie en longontsteking, en maandag zelfs gaan werken, haha Nu wel pas op de plaats overigens. Volgens de longarts mag ik de eerste weken zeker niet werken, en daarna rustig opbouwen. Dus paar uur bezig geweest om alles voor mn werk te regelen. Weet ik in ieder geval dat ze daar op zoek kunnen naar vervanging enzo. Gelukkig heb ik heel fijne leidinggevenden. Die waren zelfs boos op me dat ik ze lag te mailen en te bellen, om vanalles te regelen, terwijl ik in het ziekenhuis lig. Maar dat moest gewoon even. Nu heb ik tenminste de rust om dat los te laten. Anders was het toch maar door mn hoofd blijven spoken
Ik heb vandaag echo gehad van mijn benen (liezen en knieholtes), en dat was in ieder geval helemaal schoon. Dus heb in ieder geval geen trombosebeen. Vroeg die meneer nog of ik theorie wel een trombosebeen gehad had kunnen hebben (awesome zinsconstructie; vier werkwoorden achter elkaarquote:
[..]
Het kan zijn dat je een tijdje geleden al eens last hebt gehad van je been zonder dat je het serieus nam (het voelt erg als nare spierpijn of kramp) waarschijnlijk in je linkerbeen dan (grotendeels van de gevallen die een trombose krijgen door zwangerschap/kraambed, 95% volgens mij, heeft dat in het linkerbeen omdat de aders aan die kant mee in de knel komen door je buik. Dat in combi met veranderende stollingsfactoren door de hormonen zorgt ervoor dat er propjes ontstaan. Ze kunnen ook in je lies of onderbuik onstaan volgens mij, maar voornamelijk begint het gezeik in je linkerbeen).
Dat propje schiet op een gegeven moment lost en gaat naar je longen, omdat de vaten daar vertakken en kleiner worden blokkeert het dan de boel, hoppa longembolie.
Na mijn eerste keer werd er gezegd dat het waarschijnlijk domme pech was, verder onderzoek was niet nodig zei de internist en ik kon gewoon weer zwanger worden. Ik zou alleen antistolling krijgen dan in het kraambed 6 weken lang. Achteraf gezien hadden de gyns wel graag onderzoek gedaan.. De meningen verschillen daar heel erg over. Het hangt ook af per ziekenhuis of ze een afwachtend beleid voeren met controle door gyn gedurende de gehele zwangerschap, of dat plus het gebruik van bloedverdunners de gehele zwangerschap en kraambedperiode. Bij mij was het de afwachtende procedure. Ik heb in het kraambed weer een trombosebeen gekregen ondanks dat ik bloedverdunners spoot (later bleek wel dat de dosis te laag was).
Lees tegen die tijd gewoon eens de protocollen na erover (ff googlen), dan voel je jezelf sowieso zekerder erover. Veel gyns weten gewoon te weinig over trombose tijdens de zwangerschap. Of hun kennis is erg verouderd, de protocollen zijn namelijk onlangs weer aangepast. Het helpt dus jezelf goed in te lezen erover.
Ik blijk dus een stollingsfactor afwijking te hebben blijkt later, tja.. Gewoon vette pech, och. Ben intens blij dat we ervoor hebben gekozen om toch voor een 2e te gaan (ik heb daar best lang over getwijfeld).
Een 3e gaat hier niet meer komen, genoeg gezeik gehad inmiddels
Maar mocht ik ooit voor een derde gaan dan moet ik vanaf het moment dat ik positief heb getest gaan spuiten en aan de Ascal.
Als je er ooit nog meer info over wil mag je me altijd pmen
), maar hij zei dat hij dat ook zou kunnen zien op de echo.Waar het propje dan wel vandaan kan zijn gekomen, ben ik vergeten te vragen.
En ja, als ik zwanger ben van numero 2 (als het zover komt, als het aan ons ligt wel, maar je weet maar nooit), dan ga ik dat even uitgebreid bespreken nog. Sowieso van tevoren al, maar na ontslag uit het zhuis kom ik toch terecht bij het trombosecentrum waar ze een uitgebreide voorlichting over vanallesennogwat gaan geven
Je kunt overigens heel makkelijk de hele dag geen flikker doen en toch stress hebben. Maar dat terzijde.quote:
vanwege de hartoverslagen/hartkloppingen heb ik nu metoprololsuccinat 23,75 mg. Daarmee moet het minder worden. (werd me alleen niet gezegd wanneer is ze in moet nemen, maar lijkt mij 's ochtends....en misschien nu ook 1? of is dat niet verstandig..?)
En er is bloedgeprikt, ook op d-dimeer, en van alles en nog wat, 5 buisjes bloed iig
Met die metoprolol zou het benauwde gevoel ook minder moeten worden. Maar nu zit ik dan nog steeds met die diclofenac (die ik vanochtend niet heb ikgenomen, tot nu toe werkt dat niet tegen de benauwdheid iig. dus misschien ligt het daar niet aan, als bijwerking bedoel ik dan?)
En hij zei toch weer 'ja misschien stress' ja, waarvan? 'je hebt toch 3 kinderen' , en misschien dat het alsmaar doorgaan er voor heeft gezorgd dat mijn lichaam nu zegt STOP. Nou ja, ik doe de hele dag geen flikker dus daar kan het niet aan liggen geloof ik
Bovendien staat het hebben van 3 kinderen niet per definitie gelijk aan het hebben van stress
Maar dat zul je zelf het beste kunnen inschatten. In ieder geval wel realiseren dat stress niet per se betekent dat je veel te doen hebt
Zo, en hoe gaat het nu met mij? Ik lig prins(es)heerlijk op een eenpersoonkamer, met eigen badkamer, koelkastje en wasbakje, in mijn bed met mijn laptopje. En omdat ik nu niet langer een kamer deel met 7 andere zieke, bacterie/virus-verspreidende mensen, heeft M. Saartje mee kunnen nemen
En nu wordt het langzaam tijd om te gaan slapen. Slaap lekker, sterkte voor iedereen die het nodig heeft
[ Bericht 0% gewijzigd door Cocotrimonium op 07-02-2013 09:29:33 ]
En nu wordt het langzaam tijd om te gaan slapen. Slaap lekker, sterkte voor iedereen die het nodig heeft
[ Bericht 0% gewijzigd door Cocotrimonium op 07-02-2013 09:29:33 ]
Bedankt! Maar het valt wel mee hoorquote:
Ik vind het maar heftig, Coco. Heel veel sterkte
Er is niks heel ernstigs gebeurd, ik krijg gewoon fijn medicatie, voel me al een heel stuk fijner dan eerst, ben in goede handen en heb gisteren toch nog -tegen mijn verwachtingen voor de komende dagen in- mijn Saartje kunnen knuffelen Wat wil een mens nog meer?? Het had veel erger kunnen aflopen, ik prijs me gelukkig dat het hierbij gebleven is
