Verslag van de spelletjesmeet in Noordwijk
Datum: 26 januari 2013
Locatie: Wolken's poesjespension
Met een 'light'-variant aan overnachtings-materiaal toog ik vol goede moed rond de klok van half 6 naar de auto om aan de reis naar Noordwijk te gaan beginnen!
Met een kleine tussenstop in Rotterdam om Weissman en MsMessy op te halen uit haar penthouse.
Aangekomen in Rotterdam en zoals een goed heer betaamt natuurlijk via sms laten weten dat ik er was, kreeg ik van Weissman het simpele antwoord om naar boven te komen. Goed, dat liet ik me geen twee keer zeggen en na 2x rond het gebouw door de sneeuw te hebben gebanjerd (remember kids, don't eat the yellow snow) vond ik het naamplaatje van de betreffende flat. Goed van vertrouwen ging de deur meteen open en na een 6-tal trappen stond ik voor de deur om mijn twee kompanen mee te kunnen nemen.
Waarschijnlijk was er iets mis gegaan in de communicatie, want ze namen zoveel spullen mee dat het een rondreis van twee weken leek in plaats van twee dagen. Wonderbaarlijk paste alles in de auto en konden we vol goede moed op weg. Na een vrolijke discussie over verplichtingen kwamen we dan ook aan in Noordwijk. MsMessy was net een gids; ze wist alles netjes uit te leggen. Ik heb de helft maar gehoord omdat ik op de weg aan het letten was in die kleine straatjes.
Na een niet al te lange tijd kwamen we dan eindelijk aan bij het optrekje van Wolken. En tot ons aller verbazing (of opluchting) waren we niet de eerste, en bevonden zich piles, Detroit en RedFever007 zich al in de woonkamer. Nog even snel de auto's verplaatsen en toen konden we eindelijk gaan beginnen.
Wolken haalde heel de kast leeg en er kwamen vele leuke spellen op de tafel te liggen. De keuzes leken eerst erg divers, totdat Weissman het Lama-spel voorstelde. De beslissing was toen, unaniem, snel genomen. En zoals altijd bleek het een goede keus te zijn. Ik vond mijzelf in een team met piles, Detroit en Wolken, en we deden ons best om ons improvisatietalent te tonen.
En zoals gebruikelijk werd de zandloper niet gebruikt.
Het moordspel was de eerste opdracht voor ons team, wat we eigenlijk vrij vlot wisten te winnen. De daarop volgende ronden werden nog hilarischer dan de vorige, want probeer maar eens je lach niet in te houden als je niet mag lachen. Ook de gehandicapten-scene leverde veel plezier op, want een medeklinker niet gebruiken in een zin levert ook leuke situaties op.
Uiteindelijk werd besloten om telkens door een persoon een moordspel uit te beelden. Maar ja, hoe beeld je Johan Cruijff uit? Een autoshowroom en een onzekere conducteur gaan nog wel, maar dit was echt een vrijwel onmogelijke opgave.
Over onmogelijke opgave gesproken: Wolken beeldde een jumpstyle-kampioen uit. Alleen daarvoor zou ze al een Gouden Kalf mogen krijgen. Maar dat sommigen een stagiair in het Witte Huis moeilijk vonden, is mij een raadsel.
Na nog enkele keren onze aller-slechtste openingszinnen ten gehoor te brengen (met pareltjes als: 'Ik ben een Fok!ker') en wat er op het antwoordapparaat van God staat ('Ik ben er niet' of 'Ik ben even koffie drinken met Allah'), vonden sommigen het een goed plan om even de kroeg in te gaan.
Met Wolken als gids en mijn vingers nog steeds heel togen we naar buiten en belandden we in het bruisende uitgaansleven van Noordwijk. Na diverse kroegen gepasseerd te zijn, gingen we een hardrock-café binnen, waar we onder het genot van een drankje onze ogen de kost gaven. En de term hardrock was dubieus, vooral als je Offspring met Pretty Fly for a White Guy hoort.
Al snel viel ons oog op een groepje personen, niet ver van onze eigen plek. Om de een of andere manier trok dat onze aandacht (en dan niet de schakende spelers achterin de kroeg, I kid you not). Of het nu de nerdy meid was of de ict-er met een big-ass hoofdtelefoon om zijn nek, het had er alle schijn van dat het wel eens een…
*slik*
…Fok!-minimeet zou kunnen zijn.
En toen er iemand aanschoof met een troll-face-shirt, wisten we het eigenlijk bijna zeker. Maar ja, Fok!kers als we waren, niemand durfde erop af te stappen. Niemand…
…behalve prins Weiss.
Sociaal als hij was, ging hij naar de groep en niet veel later kwam hij weer terug met de teleurstellende (of opgeluchte) mededeling dat ze niet van Fok! waren. Ze kenden het wel maar het waren meer lurkers, en daar heb je niet zoveel aan.
Omdat er in Noordwijk nog strenge regels gelden en ze respect hebben voor de politie, hield het uitgaansleven op om 2 uur. Op ons gemak en met gevaar voor eigen leven gingen we weer terug naar Wolken's huis. Elke stap was een overlevingsstrijd; je kon immers zo op je gezicht of een ander lichaamsdeel vallen.
Eenmaal thuis gekomen werd het spel nog even opgeruimd. Terwijl men het spel opruimde, mocht ik het poesje van Wolken aaien.
Het heeft me bijna mijn vingers gekost.
Toen de poes van Wolken zich weer eens op het dekbed van MsMessy nestelde en dacht er een speldenkussen van te maken terwijl het strak voor zich uitkeek, werd er drinken ingeschonken en gezellig nagepraat. Toen de klok tegen half 4 aan begon te hikken vond Detroit het welletjes geweest, en hij excuseerde zich om te gaan slapen. Niet veel later vertrok piles ook, en vonden wij allemaal dat het wel tijd werd om te gaan slapen.
Terwijl er een luchtbed beneden werd opgeblazen ging ik de logeerkamer verkennen, waar inderdaad een bed op me stond te wachten.
Recht naast een elektrische cirkelzaag.
Aangezien RedFever007 de kamer met mij deelde hadden we een gegronde reden om het martelwerktuig op de overloop te zetten. Het duurde niet lang voordat iedereen in bed lag en er kon worden genoten van een heerlijke nachtrust. Deze keer had ik wél oordopjes bij me (3x een paar, omdat Wolken dacht dat ik 6 oren had) en heb ik toch een goed uiltje kunnen knappen. Of er bomen zijn omgezaagd weet ik niet, maar dat terzijde.
De ochtend kwam snel (mede door het gebrek aan gordijnen), en ik werd ruw gewekt door een vallende plint. Hoe dat ding vanuit de hoek van de muur zijn weg vond naar mijn bed is een raadsel, maar vreemd was het wel. Ik kleedde me aan na mijn kamergenoot ook goedemorgen gewenst te hebben en ik ging naar beneden waar ik Wolken, Weissman en MsMessy (spelend met de poes van Wolken) aantrof. Wolken verwittigde mij dat Detroit al in de vroegte was vertrokken en ons niet wakker wilde maken.
Weissman verzorgde het ontbijt en na nog even leuk nagetafeld te hebben werd het tijd om te gaan. Alle spullen werden ingeladen en na RedFever007 bij zijn auto te hebben afgezet bracht ik Weissman en MsMessy terug naar huis. Niets leek een rustige rit in de weg te staan.
Totdat bleek dat Feyenoord moest voetballen.
Na een redelijke file en een stel automobilisten gezien te hebben die hun rijbewijs op straat gevonden hadden, kwamen we aan bij het optrekje van MsMessy. Na een kort afscheid toog ik zelf vol goede moed (en 2x verkeerd rijden) ook naar huis.
De meet was erg leuk, en ik wil bij deze Wolken nog eens hartelijk bedanken voor haar gastvrijheid. Ik heb weer twee leuke mensen ontmoet en ik hoop ze allen nog eens een keer te zien.
Een samenvatting maak je zelf maar.
Tot de volgende meet!
"They are rage. Brutal, without mercy. But you.... You will be worse. Rip and tear, until it is done!"
"Omae wa mou shindeiru."
"All we know is... he's called The Stig!"