Japan, maar dan niet in Tokyo, deel IV

quote:

Op dinsdag 28 mei 2013 00:47 schreef cerror het volgende:
Ik en vrienden ga in september naar Japan, wel tokyo vanwege een optreden.
We hebben niet veel geld en ik wil wel eten en slapen

Enig idee hoe en waar?
Ons optreden is in Suginami-ku. Bij station Koenji.

Misschien hier proberen? TRV / Japan #29 Taxfree shoppen, maar niet met je pinpas :-)

Roddelen

Soms kom ik wel eens bij een bedrijf, en daarbij ben ik altijd heel open over mijn doel, wat mijn plannen zijn en hoe ik iets aan wil pakken. Die openheid wordt altijd gewaardeerd, maar van de andere kant zijn Japanners heel erg gesloten, en laten ze van hun kant helemaal niets vrijwillig los. Je kunt dan een paar keer aandringen, en met een beetje geluk kom je wel wat te weten, maar een open boek is anders.

Na zo'n vergadering ben ik wel eens met de medewerkers van het bedrijf gaan eten, en toen vertelde ik hun over mijn vakantie op Guam, en hoe geweldig het leven daar wel was. Het was eigenlijk wel een droom om misschien nog eens ooit een bedrijfje op Guam op te starten. Een terloopse opmerking die ik maakte. Niet al te veel over nagedacht, beetje hard op denken, dagdromen.

Niet lang daarna kreeg ik problemen met een belangrijke geldschieter, die zonder reden besloot de geldkraan dicht te draaien. Als ik vroeg naar een reden, kreeg ik allerlei smoesjes te horen. Uiteindelijk hebben ze wel gewoon betaald, en zijn de verhoudingen genormaliseerd, maar terugkijkend zou het me niets verbazen als een terloopse opmerking over een bedrijfje op Guam gelijk werd gesteld aan: "Lyrebird smeert 'm met ons geld!!!". Let wel, die geldschieter was een compleet ander bedrijf dan het bedrijf waarmee ik ben gaan eten.

Schijnbaar hebben Japanners moeite om een opmerking op waarde te schatten, en alles wat je los laat, wordt gezien als informatie die gedeeld (moet!) worden. Beroepsroddelaars. Zo maakte ik eens een grap tegenover de secretaresse, en toen kreeg ik van de baas van ons instituut te horen dat het een leuke grap was. Ja, dat is allemaal leuk en aardig, maar het was niet de bedoeling dat mijn baas, die over mijn loon beslist, die grap te horen kreeg.

Het gevolg van dit alles is dat ik toch wel wat voorzichtiger ben geworden met wat ik tegen wie zeg. Dit verklaart ook waarom Japanners zo weinig los laten. Want die denken dat ik net zo hard meeroddel.

Of alles op een website zet.

quote:

Op dinsdag 28 mei 2013 10:02 schreef Lyrebird het volgende:

[..]

Beetje flauwe zet van mij - ik ben indertijd dit topic begonnen om aan te geven hoe het leven in Japan, maar dan niet in de grote stad (Tokyo) is.

aha ok

Nu de VN stelt dat er geen extra kankergevallen zijn te verwachten ten gevolge van Fukushima, begin ik pas echt twijfels te krijgen. Ik heb de VN nog nooit op een a-politiek en waar verhaal kunnen betrappen.

Belasting in Japan

De eerste twee jaar dat ik in Japan woonde, betaalde ik nauwelijks belasting. Vanwege een belastingverdrag met de VS mocht ik twee jaar lang werken zonder inkomstenbelasting te betalen. Super! Netto was helaas geen bruto; een ziektekostenverzekering is peperduur, en daarnaast moest ik ook voor mijn pensioen betalen, terwijl ik dat geld waarschijnlijk nooit terug zal zien. Of ik moet tot mijn pensioen in Japan blijven werken.

Daar ziet het niet naar uit, want de overheid doet er alles aan om ons weg te pesten.

Na die twee jaar moest ik inkomstenbelasting gaan betalen. Zo zijn die verdragen blijkbaar opgesteld. Hoeven we niet te dramatisch over te doen: de inkomstenbelastingen zijn relatief laag, van dezelfde ordegrootte als mijn ziektekostenverzekering. Daarnaast mocht ik ook mijn echtgenote onderhouden, en voor haar studie betalen. Voorheen had ze - omdat ze een uitmuntende studente is - altijd een scholarship gehad, maar nu we getrouwd waren, mocht dat niet meer.

Vorig jaar kreeg ik een rekening in de bus van de gemeente, met het verzoek om 5% van mijn netto jaarloon over te maken. "Stadsbelasting". Schijnbaar vanwege Fukushima is dat bedrag nu verhoogd naar 10% van het netto loon. Wat goed is, is dat we een rekening krijgen, waardoor ik kan zien wat voor een absurd hoog bedrag er weggejat wordt.

Met al deze belastingen verdien ik effectief minder dan in mijn postdoctijd in Indiana. Daarvoor krijg ik wel een hele lieve echtgenote terug, en een leuk land om in te wonen. Maar moet ik daar nu ZO hard voor werken?

Gelukkig heb ik wel eens mogelijkheden om bij te beunen. De universiteit is er als de kippen bij om zoiets in goede banen te leiden: beunen mag alleen in je eigen vrije tijd! Laatst had ik een bedrijf zo ver gekregen om een donatie te doen aan ons lab, voor al het goede werk dat wij voor hen gedaan hadden. Werd ik door de administratie op het matje geroepen dat de universiteit een not-for-profit organisatie is. Gelukkig had ik onze afdeling aan mijn kant staan. Er werd van beide kanten behoorlijk gebakkeleid, maar uiteindelijk was de conclusie dat het wel zou moeten mogen, maar dat de regels van de universiteit aangepast moesten gaan worden, omdat ze nog niet eerder met zo'n donatie te maken hadden gehad. Geen idee of dit ook werkelijk gaat lukken. Regels staan in Japan in titanium gebeiteld, en zie dat maar eens te veranderen.

En kan ik die donatie dan in eigen zak steken? Nope. Ik mag er wel een computer voor kopen, mits deze ook voor werkdoeleinden gebruikt gaat worden.

[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 07-06-2013 08:24:55 ]

Toffe verhalen weer, Lyrebird.
Ik heb ook ooit verschillende reisverhalen gelezen over Japan, en vaak hoor ik veel terug over insecten. Horrorverhalen over bijtende duizendpoten in huis, killer hornets, is dat allemaal wat sterk overdreven of vind je die inderdaad redelijk veel?

quote:

Op woensdag 12 juni 2013 02:39 schreef breaky het volgende:
Ik zou graag in Azie willen blijven maar wel ergens waar iets meer cultuur te vinden is.

Dit klinkt lullig, en zo bedoel ik het niet: maar waarom willen die landen jou hebben?

quote:

Op woensdag 12 juni 2013 00:10 schreef Zwappel het volgende:
Toffe verhalen weer, Lyrebird.
Ik heb ook ooit verschillende reisverhalen gelezen over Japan, en vaak hoor ik veel terug over insecten. Horrorverhalen over bijtende duizendpoten in huis, killer hornets, is dat allemaal wat sterk overdreven of vind je die inderdaad redelijk veel?

Die killer hornets kwamen laatst terug in het TRV Japan topic - uitermate boeiend om over te lezen! Ik heb ze bij ons nog niet gezien.

Mijn appartement werd superschoon opgeleverd, en het enige wat ik terugvond dat misschien door oude bewoners was achtergelaten, was een spuitbus met insectengif. Wat ik daar mee moest?? Na een tijdje in het appartement gewoond te hebben, zat ik 's avonds een boekje op de bank te lezen, toen ik iets vanuit mijn ooghoeken waarnam. Zat er op het andere einde van de bank een vijf centimeter lange cockroach, met super lange tentakels. In 3D was het waarschijnlijk een geval van ~5 x 5 x 3 cm. Ik kende ze nog van mijn tijd in de VS, maar dit was wel een erg groot exemplaar. Met de spuitbus er achter aan, want ze kunnen hard lopen. Daarna heb ik nooit meer een groot insect in huis gezien.

Onze studenten klagen ook regelmatig over cockroaches op hun kamers. Zelfs in ons instituut, op de eerste verdieping, heb ik ze wel eens zien lopen. Buiten hebben we in de zomer enorme cicada's.

In Nikko heb ik hele grote vliegend herten gezien. Prachtige insecten.

quote:

Op woensdag 12 juni 2013 02:39 schreef breaky het volgende:
Zou je trouwens in Japan willen blijven? Of mischien naar Korea?

Japan is een land met twee gezichten, en dat zie je hier elke dag. Misschien dat dit ook duidelijk is vanuit dit topic: de ene dag heb ik het hier enorm naar me zin, om de volgende dag keihard met m'n neus op de feiten gedrukt te worden en me te realiseren dat het hier eigenlijk niet zo geweldig is.

Wat vaak terugkomt is dat ik nog steeds een erg Nederlandse kijk heb: wat ik beloof, doe ik. Als andere mensen iets beloven, dan ga ik er van uit dat ze de waarheid spreken. Maar zo werkt Japan helemaal niet. Een voorbeeldje: Japanners zijn erg vaak "verkouden", en kunnen daarom niet naar het werk of naar school komen. Maar dan blijkt dat ze 's avonds te veel gezopen te hebben.

Financieel levert het ook eigenlijk niets op, en vanuit de universiteit voel ik me niet altijd gesteund. Het gekke is dat ik ook hele goede collega's heb, die door het vuur voor me gaan, maar de universiteit is als werkgever niet erg behulpzaam. Daar word ik soms wel erg moe van.

Mevrouw Lyrebird zou graag naar de VS of naar Zuid-Korea gaan. Van de herfst moeten we Nieuw Zeeland en Australie ook maar eens gaan bezoeken.

Dit jaar hoop ik flink te kunnen publiceren, en zodra er wat publicaties de deur uit zijn, wordt het weer wat gemakkelijker om te solliciteren. Ik heb geen flauw idee wat het wordt. Al mijn vorige banen zijn me eigenlijk aan komen waaien (ik heb nog nooit een baan gekregen via een normale sollicititatieprocedure) - we zien wel wat de wind brengt.

quote:

Op woensdag 12 juni 2013 02:57 schreef breaky het volgende:

[..]

Een prima vraag. Ik weet dat ze in bijvoorbeeld Thailand behoorlijk moeilijk kunnen doen wil je je daar voor langere tijd blijven. Bepaalde expats (tokkies) hebben daar de boel toch goed verziekt voor buitenlanders.

Dit is ook wel een probleem in Japan. Uit alles merk je dat ze niet willen dat buitenlanders langer blijven. Een of twee jaar is prima, maar wil je langer blijven, dan wordt het vanuit het land en de gemeente lekker moeilijk gemaakt. Extra belastingen, minder voorzieningen.

Met de ervaringen uit Europa in het achterhoofd begrijp ik best wel dat Japanners geen Nederlandse toestanden willen, en wens ik hen veel succes met hun model waarbij voornamelijk hoog-opgeleide buitenlanders worden binnengehaald, die na een aantal jaren weer vertrekken. Er schijnen buitenlanders te zijn die hier twee jaar werken (geen belasting betalen), het land verlaten om dan opnieuw te solliciteren voor een periode van twee jaar. Op die manier kun je legaal de belasting ontduiken.

quote:

Op woensdag 12 juni 2013 06:52 schreef breaky het volgende:
Hier is het hotel waar ik werk een grote dierentuin. Maar ja dat heb je in de (sub) tropen. In dat opzicht verbaasd het me wel dat Japan ook grote insecten kent.

Dat is inderdaad wel vreemd, omdat het hier van de winter behoorlijk koud kan zijn. Als je hier van de zomer bent, dan waan je je in de subtropen. Onze campus staat vol met kokospalmen, en met de regen, de hitte en de hoge luchtvochtigheid is het hier 's zomers net Laos. Maar van de winter is het net Nederland. Sommige insecten kunnen daar blijkbaar toch goed mee omgaan.

quote:

Op woensdag 12 juni 2013 07:24 schreef breaky het volgende:
Is het niet mogelijk om uiteindelijk citizenship te verkrijgen in Japan?

Een Japanse greencard is sowieso mogelijk, en citizenship ook. Tot nog niet zo lang geleden moest je na je naturalisatie wel een Japanse naam aannemen.

Dat gaat het waarschijnlijk niet worden, of we moeten hier beiden een baan vinden waar we tevreden mee zijn.

3 jaar in japan gewoond, tokyo meguro, werkte voor Engelse scheepvaart maatschappij, zat daar wel comfortabel, klein behuisd maar leuke buurt en leuke vriendin, stewardess bij ANA. Heb m'n weg daar gevonden, geen stad waar je zo goed kan uitgaan, ook shanghai is niet vergelijkbaar (wel waanzinnige chicks daar)

quote:

Op zaterdag 15 juni 2013 22:20 schreef bibizalm het volgende:
3 jaar in japan gewoond, tokyo meguro, werkte voor Engelse scheepvaart maatschappij, zat daar wel comfortabel, klein behuisd maar leuke buurt en leuke vriendin, stewardess bij ANA. Heb m'n weg daar gevonden, geen stad waar je zo goed kan uitgaan, ook shanghai is niet vergelijkbaar (wel waanzinnige chicks daar)

En toen/nu?

Spam

Heb je wel eens een e-mail ontvangen die begint met:

Sorry, I have no money, ?

Vast wel, e-mails van Nigeriaanse beroepsbedelaars gaan normaliter linea recta de prullenbak in. Vanochtend kreeg ik zo'n e-mail. Vanwege het belabberde Engels raakte ik toch gefascineerd en bleef doorlezen.

So,I was not able to pay a mobile charge and net charge, I was not able to contact it.

Dat Engels ziet er verdacht Japans uit. Dit moet een student zijn. Een student zonder telefoon en internet.

And,now my bicycle has been broken. It became troublesome for me to go to the laboratory.

Ah-Haaaaaaaa! Meneer xxxx, een 4e jaars student electrotechniek, is eindelijk boven water. In maart kwam hij bij me langs met de mededeling dat hij in mijn lab zou afstuderen. Ja wacht even, zo werkt dat dus niet - heb je wel de capaciteiten om af te kunnen studeren? Die bleek hij niet te hebben, maar hij zou heel hard werken om mee te kunnen met de rest.

Door schade en schande wijs geworden schoof ik hem een contract onder zijn neus, waarin stond wat van hem verwacht werd en wat hij van mij kan verwachten. Zo moet hij iedere dag voor 11 uur op het lab zijn, en minstens 6 uur per dag aanwezig zijn. Als er problemen zijn, moet hij mij op de hoogte stellen, en in ruil voor zijn goede gedrag zal ik hem een leuk project laten doen, op tijd zijn afstudeerwerk checken en hem naar een conferentie hier in Japan laten gaan.

Hij is twee keer in het lab geweest en daarna heeft niemand hem meer gezien. Op e-mails reageerde hij niet.

Ik heb niet alleen een verantwoordelijkheid tov de universiteit en de student, maar ook naar de familie. Wat als meneer xxxx onder een vrachtwagen terecht is gekomen? Een collega bood aan om eens met de familie te bellen, om te zien of die wisten waar hij uithing. Het resultaat van deze actie lag dus vanochtend in mijn inbox.

In het 4e jaar van hun BSc opleiding moeten studenten een baan zien te vinden, en dat valt helemaal niet mee, omdat ze helemaal niks kunnen. Let wel, een paar jaar geleden gingen ze al in hun 3e jaar solliciteren. Dat gebruik stamde nog uit de tijd dat het crescendo ging met de Japanse economie. Nu draait het wat stroefjes, en gecombineerd met het feit dat deze generatie studenten geen flauw benul heeft wat engineering is, hebben onze studenten moeite om een baan te vinden.

Of een fiets te repareren.

Olympische spelen, Tokyo 2020

Afgelopen weekend als gids opgetreden voor een Amerikaanse collega, die graag Tokyo wilde bezoeken. We komen gemiddeld eens per half jaar in Tokyo, en hebben ondertussen alle publiekstrekkers meerdere keren gezien. De Tokyo Sky Tree hadden we nog niet eerder gezien, en dat was zeker de moeite waard:



Wat kunnen Japanners toch enorm goed organiseren. In plaats van uren in de hitte te moeten wachten, krijg je een bonnetje waarmee je op een later tijdstip terug kan komen om pas dan in de rij te hoeven gaan staan (tip: koop je kaartje online). In de tussentijd zijn we snel naar Asakusa gelopen, want die tempels had die collega natuurlijk nog nooit gezien. Nadat we weer terug waren bij de Sky Tree, ging het heel rap naar boven. De lift had een topsnelheid van 10m/s, en op 450m hoogte (2e ring) heb je dan een prachtig uitzicht op de stad.

Over organiseren gesproken: het viel mevrouw Lyrebird op dat er veel aan de weg werd gewerkt, en dat er voor het eerst hop-on-hop-off bussen te zien waren. Die hadden we afgelopen herfst ook in Parijs gezien, maar nog niet eerder in Tokyo. Zou hier iets gaande zijn voor de kandidaatstelling van Tokyo voor de Olympische Spelen van 2020?

Vanochtend lag er op de universiteit een envelop in mijn postvak, met daarin een speldje. Tokyo - Olympische Spelen 2020. Het idee hierachter is dat wij wijze wetenschappers (en met ons natuurlijk veel andere Japanners ) met zo'n speldje als onbezoldigd ambasseur op zullen treden.

Als er iets is wat ik Tokyo en de Japanners gun, dan zijn het de Olympische Spelen: geen ander land ter wereld is zo goed in het organiseren van een evenement. Daarnaast zijn het ook erg gastvrije en vriendelijke mensen, die - als ze de politiek er buiten weten te houden - er een feest van zullen maken.

[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 25-06-2013 16:55:13 ]

quote:

Op dinsdag 25 juni 2013 18:53 schreef Igen het volgende:

[..]

Bij bijvoorbeeld de Fernsehturm in Berlijn of bij het Alhambra in Spanje hebben ze ook zo'n systeem, dus typisch Japans is het niet. Wél handig.

Klopt. Japanners zijn erg goed in het afkijken wat werkt in andere landen. Het resultaat telt.