Ik snap het wel hoor
Als zo'n bom gedropt wordt en alles er opeens anders uitziet, dan zijn het gek genoeg de kleinste dingen die je bang maken. Het is ook makkelijker om te piekeren of hoe je het ochtendritueel aanpakt dan over iets groots en onoverzienbaars als 'de toekomst'. Fijn dat je bij mensen terecht kan die je steunen en waar je uit kunt huilen, zo belangrijk!
En die kleine dingen, die red je echt. Linksom of rechtsom. Het gaat echt elke dag een beetje makkelijker. Weet je, ik ben met kerst alleen met een 11 maanden oude baby naar mijn ouders in het buitenland gevlogen. Ik vond het een enorm karwei, kind, buggy, rugzak, handtas, koffer, met de auto naar Schiphol. Ik heb op de terugweg ook best wat tranen weggeslikt toen ik achter een gezin met drie kinderen naar mijn auto liep op een koud en donker parkeerterrein, wetende dat er thuis niemand op ons wachtte. Een praktische uitdaging met een hoop emoties er ook bij. Maar ik kon het! Helemaal zelf en ik was zo trots. Mijn gezin, dat is nu mijn zoon en ik, en we zijn misschien wel een klein gezinnetje, maar we hebben het goed samen. Dat gun ik je, dat je de 'kleine' dingen kunt tackelen, samen met je kinderen en dat het niet alleen een verlies is, maar ook het begin van iets nieuws voor jullie drieën.