Zo jullie gaan snel, ik heb ff de badkamer gepoetst (ze ligt eindelijk een tijdje lekker in de box te slapen en Noortje wonder boven wonder ook).quote:Op woensdag 23 januari 2013 14:06 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Wat ontzettend zwaar, een huilbaby. Ik had er geen idee van
Ik vind het wel heel erg dat je man zoveel van je verwacht als je zo weinig kunt doen. Spreekt hij dat ook zo uit?
Ik voel me daar achteraf wel schuldig om, maar nooit op het moment zelf.quote:Op woensdag 23 januari 2013 14:22 schreef bitterend het volgende:
Ik heb juist moeite met het niks doen omdat ik voor mijn gevoel te veel niks doe in de avond want zo moe..ben ik beetje boos op mijzelf dat ik niet iets nuttigs kan doen
Het is gewoon nooit goed
Check....quote:Op woensdag 23 januari 2013 14:26 schreef Vicky het volgende:
Een.huilbaby is heel pittig en vraagt een hoop van je relatie.. Althans.. Dat was hier wel.
Amber en Tess waren beide huilbabies...
Dat doen wij dus nooit, de kinderen zomaar een dag naar mijn (of zijn) ouders. Ik heb ze vrij regelmatig nodig als oppas voor als ik reis ben en ik voel me echt bezwaard ze tussentijds ook nog eens daar te brengen, tenzij het echt een reden heeft.quote:Op woensdag 23 januari 2013 14:02 schreef Claudia_x het volgende:
Wat wij tegenwoordig vaker doen is een dag in het weekeinde zonder gêne alleen maar op de bank liggen. Kindjes naar opa en oma, en het is weer een beetje zoals tijdens m'n studententijd, toen het eeuwige moeten nog niet bestond. (Er was wel wát moeten, maar niet eeuwig moeten.)
Een jaar geleden gingen we tijdens zo'n dag nog naar de Ikea, aan de slag in het huis, of iets anders nuttigs doen. Nu staan we het onszelf eindelijk toe om het soms allemaal even los te laten. En ik hoop dat we over een tijdje zover zijn dat we op zo'n dag samen gaan lunchen of zo. Maar voor nu vind ik het sporadisch kunnen lamballen geweldig.
Ik ben ook zo blij dat dit ons wel lukte. het berusten en het vertrouwen. We kijken er nu soms gewoob al naar uit dat we over een jaar of 3 misschien een keer een kort weekend met elkaar weg kunnen, we houden de toekomst gewoon al een beetje in de gaten, onze kids zijn niet voor altijd zo afhankelijk van ons, en over een jaar of 20 willen wij ook graag samen verder. maar goed, voor nu is uit eten gaan al een uitdaging, prima, kan gebeuren.quote:Op woensdag 23 janua 2013 13:36 schreef [url=http://forum.fobeetje hetk.nl/user/profile/3499]Claudia_x[/url] het volgende:
Ik zou een jong stel denjaar n ik eerder als adzóes geven dat dat bewaken van "ons" geen issue zou moeten zijn in de begintijd. Je bent moe, je reageert je op elkaar af, je hebt geen zin in seks. Prima, logisch, komt wel weer. Als je daarin kbaby die elke anderhalf uunt berusten en daarop kunt vertrouwen, ben je al zó ver.
Eens, het maakt dat ik mijn plezier erin begin te verliezen :-(quote:Op woensdag 23 januari 2013 14:53 schreef Lamb29 het volgende:
Mikoxx dat is idd lastig! Onderwijs is zo met al die bezuinigingen ook al extra slopend nu (Ik zit ook in t onderwijs)...
Welke hoek onderwijs zit je? Op mijn werk is het idd zo smerig druk doordat hetzelfde werk met minder collega's gedaan moet worden (+ pittige doelgroep)... Voor mij scheelt het gewoon enorm dat het zwaartepunt nu thuis ligt en niet meer op mijn werk.quote:Op woensdag 23 januari 2013 15:01 schreef mikoxx het volgende:
[..]
Eens, het maakt dat ik mijn plezier erin begin te verliezen :-(
Nu weer regulier basis. Maar weet inmiddels dat mijn hart meer in het begeleiden en coachen ligt, niet in de eerste plaats met de leerlingen zelf, masr met leerkrachten, ouders, ....quote:Op woensdag 23 januari 2013 15:03 schreef Lamb29 het volgende:
[..]
Welke hoek onderwijs zit je? Op mijn werk is het idd zo smerig druk doordat hetzelfde werk met minder collega's gedaan moet worden (+ pittige doelgroep)... Voor mij scheelt het gewoon enorm dat het zwaartepunt nu thuis ligt en niet meer op mijn werk.
Dan hoop ik dat je ooit in die hoek terecht kan komen!.. Ik zelf ben meer van invididuele begeidingen bij leerlingen maar helaas is dat helemaal wegbezuinigd.. Hoop ooit de opleiding Orthopedagogiek te kunnen gaan doenquote:Op woensdag 23 januari 2013 15:25 schreef mikoxx het volgende:
[..]
Nu weer regulier basis. Maar weet inmiddels dat mijn hart meer in het begeleiden en coachen ligt, niet in de eerste plaats met de leerlingen zelf, masr met leerkrachten, ouders, ....
Naar de huisarts gaan! Echt!quote:Op woensdag 23 januari 2013 14:25 schreef Lamb29 het volgende:
Pff wat een hoop verhalen!
Wel heb ik op het moment een zelfdisipline onder het vriespunt.. Lijnpoging die kant nog wal raakt en 'savonds veel te lang blijven hangen bij tv/pc omdat ik niet op kan staan. Daarnaast valt mijn haar weer enorm uit en begin weer bang te worden voor plekken (Na mijn bevalling ook een periode gehad)
Dus ik begin iets hormonaals te vermoeden.. Herkenbaar voor iemand?
Ik denk dat het in ons geval het wegvallen van een 'hoger doel' is geweest dat ons de das heeft omgedaan. Ik ben altijd zo bezig geweest met de volgende stap (afstuderen, samenwonen, baan, trouwen, huis kopen, kindje) en de weg te bewandelen waarvan ik dacht dat hij van me verwacht werd, dat ik onderweg vergeten ben om me heen te kijken of de volgende stap ook echt de goede stap was. En dan heb je het eindpunt bereikt en dan sta je vol ontzetting te kijken naar de leegte die er over is na jaren achterstallig onderhoud.quote:Op woensdag 23 januari 2013 12:53 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Ik denk dat ik dat nog wel het moeilijkst vind aan het ouderschap. Tevoren had ik natuurlijk ook wel uit tijdschriften begrepen dat je relatie verandert en dat je moet werken aan je relatie (zucht, gaap). Maar ik had nooit verwacht dat iets dat mij en mijn lief met elkaar zou moeten verbinden ons juist uit elkaar kan drijven. En wat het nou precies is? Uiteenlopende visies op het ouderschap, vermoeidheid, drukte, verwachtingen die niet waargemaakt worden, een veranderd lijf, andere prioriteiten, uiteenlopende prioriteiten? Het is lastig te zeggen. We zitten juist aardig op één lijn, maar het heeft vaak gevoeld alsof dat volkomen ondergesneeuwd raakte door de praktische beslommeringen.
Wat ik er moeilijk aan vind is dat het niet als vanzelf gaat, dat de Grote Verbintenis het niet vanzelfsprekend maakt dat we elkaar leuk en lief vinden en voor altijd bij elkaar willen blijven. Dat gevoel dat je hebt in die bevallingskamer, als je kindje er net is en alles alleen om jullie draait, dat gevoel zou ik altijd willen hebben. Nu weet ik dat het een voortdurende opdracht is aan mezelf om dat gevoel naar boven te halen. En op dagen dat de kindjes om 4 uur wakker worden, geen middagdut doen en het avondeten mislukt, is dat niet zo eenvoudig. En dat is ook oké, maar voor een romanticus misschien wat moeilijk te verkroppen.
Ooooh, herkenbaar van dat vuilnis, hahahaquote:Op woensdag 23 januari 2013 15:56 schreef Brighteyes het volgende:
Groof, soms lijkt me dat zo heerlijk... Geen partner! Dat betekent nl ook geen ergernissen over dingen die niet of 'niet goed' gedaan worden.
Ik illustreer dat altijd met de vuilnisbak buiten zetten. Daar had ik nooit moeite mee toen ik alleen woonde. Maar nu heb ik er ten eerste geen zin in en ten tweede is het zijn taak dus is het stom als hij het vergeet...
Maar goed, dingen wel kunnen delen is ook wel prettig hoor.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |