F&S Films & Series
Flitsende films en spannende series, bespreek het hier met elkaar!
Hoe te posten in dit topic
Simpel! Zet de titel van de zojuist gekeken film neer, al dan niet bold plus IMDb-linkje. Vervolgens een mooie filmposter of frappant screenshot (geen gele kikkers of Moviemeterplaatjes!) en daaronder een verhaaltje wat je nu zo gaaf of niet gaaf aan de film vindt. Let op: controversiële meningen worden ten zeerste gewaardeerd! Ter afsluiting geef je de film nog de waardering in of sterren of een cijfer van 1 tot en met 10. Of je doet toch iets heel anders, dat mag ook.
Meningen en vragen over het plot dienen gemarkeerd te worden met de spoiler-tag zodat je voor anderen de film niet verpest, als men ooit besluit de film nog eens te kijken
.Dat we elkaar mogen aansteken tot het kijken van elkaars filmkeuze
Vorige topics.
OP topicreeks
Bringing them big boy toys, I do big boy things, I make big boy noise
The Hurt Locker
Aangezien de trailer voor Zero Dark Thirty in de bios voorbij kwam en ik zei tegen mn broertje dat het van dezelfde regisseur was als The Hurt Locker en hij antwoordde dat hij die nog niet gezien had, moest deze film zo spoedig mogelijk nogmaals gekeken worden.
En opnieuw, nu voor de derde keer, zat ik er weer helemaal in. De film trekt je nonstop in de wereld van IED in Bagdad en elk moment zit er een soort spanning in. Niet per sé dat het spannend is, maar de hele situatie is nonstop dreigend. Uiteindelijk ook nog een fantastische boodschap (in mijn ogen) die het hele plaatje afmaakt.
Fantastisch!
8,5/10
Aangezien de trailer voor Zero Dark Thirty in de bios voorbij kwam en ik zei tegen mn broertje dat het van dezelfde regisseur was als The Hurt Locker en hij antwoordde dat hij die nog niet gezien had, moest deze film zo spoedig mogelijk nogmaals gekeken worden.
En opnieuw, nu voor de derde keer, zat ik er weer helemaal in. De film trekt je nonstop in de wereld van IED in Bagdad en elk moment zit er een soort spanning in. Niet per sé dat het spannend is, maar de hele situatie is nonstop dreigend. Uiteindelijk ook nog een fantastische boodschap (in mijn ogen) die het hele plaatje afmaakt.
Fantastisch!
8,5/10
Bringing them big boy toys, I do big boy things, I make big boy noise
The Illusionist (2006) - IMDb
Een Illusionist in het Wenen van rond 1900 mengt zich tussen de leden van de koninklijke familie, dit tot ongenoegen van de kroonprins. Over deze film kun je verder qua plot beter zo weinig mogelijk weten.
Naast een film met een intrigerend plot, is dit ook gewoon een erg mooie film, met prachtige steden en landschappen, kostuums en natuurlijk de magie.
Vaak wordt deze film vergeleken met die andere film over illusionisten, The Prestige, maar ik kan alleen maar zeggen dat ze allebei echt de moeite van het bekijken waard zijn.
IMDb: 7,6
Ik: 8
(even opnieuw gepost, anders heb ik dit ook voor niks lopen tikken)
Dat deel in de TT mag wel eens aangepast worden... 
There is no greater joy than be taken for an imbecile by an idiot. (Oscar Wilde)
Poef.....gone! ©golfer
Poef.....gone! ©golfer
Happiness (1998) - IMDb
Het gebeurt niet vaak dat een film met verschillende verhaallijnen goed overkomt, maar gek genoeg zijn er 2 films met Philip Seymour Hoffman in de cast, die er wel in presteren: Magnolia (1999) - IMDb en deze film. Gek genoeg gaan ze ook allebei over geluk. Of eigenlijk niet, want in essentie is het maar een treurige film. Happiness is echt een film waarbij de duivelse kanten van de mens nader worden belicht (zoals ook al in Before the 'Devil Knows You're Dead, wederom met Hoffman). Alhoewel het net zo goed ook een kritiek zou kunnen zijn op de facebooksamenleving: goed van buiten, slecht van binnen. Eén scene geeft dat in het bijzonder goed weer, wanneer Vlad op Joy komt aangereden en haar vraagt of het goed gaat: ze barst in huilen uit, maar beweert dat het goed gaat.
De karakters zijn ontzettend goed ontwikkelt, sowieso is op elk detail gelet in deze film.
Het gebeurt niet vaak dat een film met verschillende verhaallijnen goed overkomt, maar gek genoeg zijn er 2 films met Philip Seymour Hoffman in de cast, die er wel in presteren: Magnolia (1999) - IMDb en deze film. Gek genoeg gaan ze ook allebei over geluk. Of eigenlijk niet, want in essentie is het maar een treurige film. Happiness is echt een film waarbij de duivelse kanten van de mens nader worden belicht (zoals ook al in Before the 'Devil Knows You're Dead, wederom met Hoffman). Alhoewel het net zo goed ook een kritiek zou kunnen zijn op de facebooksamenleving: goed van buiten, slecht van binnen. Eén scene geeft dat in het bijzonder goed weer, wanneer Vlad op Joy komt aangereden en haar vraagt of het goed gaat: ze barst in huilen uit, maar beweert dat het goed gaat.
De karakters zijn ontzettend goed ontwikkelt, sowieso is op elk detail gelet in deze film.
SPOILER: detailOm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt. Muziek is altijd een mooie ironische toevoeging: blije noten als de treurigheid ervan af spat.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt. Dat is ook wel de samenvatting eigenlijk: een werkelijk dramatische comedie.
Ik weet zo snel niet of ik zo'n totaalfilm weet, afgezien van Magnolia. Magnolia kan, gezien het jaar van uitbrengen, misschien wel als een upgrade worden gezien. Al dealt Magnolia weer niet met zulke zware onderwerpen als pedofilie. Al met al is het een superfilm.
Mijn cijfer: 10
IMDb:
Ratings: 7.8/10 from 38,511 users Metascore: 81/100
Reviews: 482 user | 131 critic | 30 from Metacritic.comEen zinnig woord is nimmer zinnig zonder woorden eromheen.
Een zinnige zin is dus ook nooit helemaal alleen.
Django Unchained (2012) - IMDb
ben toch iets minder enthousiast over deze film dan de meesten.. misschien komt het omdat je bij tarantino toch altijd uitkomt op vergelijken met die paar geniale films die hij gemaakt heeft, je verwacht heel veel van hem.
er zitten vele goeie dingen in hoor, daar niet van. geweldig acteerwerk (di caprio steelt toch wel de show) het camera werk is creatief en mooi, 3 uur is lang maar toch niet te lang.
maar tarantino valt toch weer in een aantal kuilen, waar ie wel vaker invalt. het einde slaat de plank volledig mis
ben toch iets minder enthousiast over deze film dan de meesten.. misschien komt het omdat je bij tarantino toch altijd uitkomt op vergelijken met die paar geniale films die hij gemaakt heeft, je verwacht heel veel van hem.
er zitten vele goeie dingen in hoor, daar niet van. geweldig acteerwerk (di caprio steelt toch wel de show) het camera werk is creatief en mooi, 3 uur is lang maar toch niet te lang.
maar tarantino valt toch weer in een aantal kuilen, waar ie wel vaker invalt. het einde slaat de plank volledig mis
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt. er zitten wat onafgemaakte ideetjes in, die geen vervolg krijgen, de schietscenes moeten kennelijk altijd een gore-achtige bloederigheid hebben, wat bij zo'n toch wel serieuze realistische western volledig uit de toon valt...
maar goed, het verhaal, het onderwerp en de invalshoek van dit onderwerp, slavernij, maakt veel goed. wat dat betreft stapt ie over alle zieligheids en politiek correcte cliches heen.
samenvatting: goed maar niet fantastisch, een 7.5 van mij.
Django Unchained (2012)
Meer een uniek soort komedie dan wat dan ook.
Christoph Waltz en Leonardo DiCaprio zijn de meest prominente spelers in deze absurde film en de titelrol van Django, gespeeld door Jamie Foxx, wordt volledig overschaduwd. Dit komt mede doordat hij vrij weinig tekst heeft, maar ook omdat zijn altijd serieuze gezichtsuitdrukking niet altijd even overtuigend is. Ik denk niet dat Foxx zich hier van zijn beste kant heeft laten zien.
Deze film valt misschien het beste te omschrijven als een bizarre mengelmoes van ideeën die eigenlijk nergens naartoe leiden, maar op zichzelf (bijna) allemaal toch vermakelijk zijn. De film is nergens geloofwaardig, maar probeert dat ook niet te zijn. De film staat niet stil bij de serieuze onderwerpen, maar walst er simpelweg overheen. Dat is allemaal maar goed ook, want de film biedt ook totaal geen diepgang. Maar dit zorgt er ook voor dat het geen film is die je lang bijblijft. Waarschijnlijk.
De keuze voor de veelal moderne muziek is best aardig, maar slaat ook soms de plank mis. Sommige liedjes zijn zo vreemd om af te spelen terwijl we een bevrijde slaaf en een premiejager door het wilde westen zien knallen, dat het weer leuk wordt. Het is belachelijk maar dan op een positieve, lachwekkende manier. Andere liedjes zijn net weer iets té ridicuul. Dit geldt ook voor de verschillende dialogen en gebeurtenissen in de film.
Het balanceren tussen "bizar maar wel vermakelijk" en "bizar maar niet boeiend" is waar de film constant mee bezig is. Een aantal scenes zijn zo leuk en uniek dat alleen Tarantino zoiets kan bedenken. Maar in andere delen van de film had hij een stapje terug moeten doen. Hij weet de grenzen vaak goed op te zoeken, maar ik kreeg soms het gevoel dat hij zichzelf overschatte en last had van grootheidswaan. Misschien is dat wel te verklaren met de lengte van de film: 165 minuten volschieten met deze stijl van filmmaken was een minder goed plan. Het is onvermijdelijk dat er dan een aantal segmenten in de film zitten die minder geslaagd zijn dan andere.
Als Tarantino film is dit een logisch vervolg op Inglourious Basterds, hoewel ik die net iets meer kan waarderen. Het is wederom een film die over allerlei serieuze onderwerpen in de geschiedenis heen walst met veel komedie en veel bloed. Net als die vorige film weet Django Unchained op veel punten precies de juiste snaar te raken. Op veel punten, niet alle!
7/10
Meer een uniek soort komedie dan wat dan ook.
Christoph Waltz en Leonardo DiCaprio zijn de meest prominente spelers in deze absurde film en de titelrol van Django, gespeeld door Jamie Foxx, wordt volledig overschaduwd. Dit komt mede doordat hij vrij weinig tekst heeft, maar ook omdat zijn altijd serieuze gezichtsuitdrukking niet altijd even overtuigend is. Ik denk niet dat Foxx zich hier van zijn beste kant heeft laten zien.
Deze film valt misschien het beste te omschrijven als een bizarre mengelmoes van ideeën die eigenlijk nergens naartoe leiden, maar op zichzelf (bijna) allemaal toch vermakelijk zijn. De film is nergens geloofwaardig, maar probeert dat ook niet te zijn. De film staat niet stil bij de serieuze onderwerpen, maar walst er simpelweg overheen. Dat is allemaal maar goed ook, want de film biedt ook totaal geen diepgang. Maar dit zorgt er ook voor dat het geen film is die je lang bijblijft. Waarschijnlijk.
De keuze voor de veelal moderne muziek is best aardig, maar slaat ook soms de plank mis. Sommige liedjes zijn zo vreemd om af te spelen terwijl we een bevrijde slaaf en een premiejager door het wilde westen zien knallen, dat het weer leuk wordt. Het is belachelijk maar dan op een positieve, lachwekkende manier. Andere liedjes zijn net weer iets té ridicuul. Dit geldt ook voor de verschillende dialogen en gebeurtenissen in de film.
Het balanceren tussen "bizar maar wel vermakelijk" en "bizar maar niet boeiend" is waar de film constant mee bezig is. Een aantal scenes zijn zo leuk en uniek dat alleen Tarantino zoiets kan bedenken. Maar in andere delen van de film had hij een stapje terug moeten doen. Hij weet de grenzen vaak goed op te zoeken, maar ik kreeg soms het gevoel dat hij zichzelf overschatte en last had van grootheidswaan. Misschien is dat wel te verklaren met de lengte van de film: 165 minuten volschieten met deze stijl van filmmaken was een minder goed plan. Het is onvermijdelijk dat er dan een aantal segmenten in de film zitten die minder geslaagd zijn dan andere.
Als Tarantino film is dit een logisch vervolg op Inglourious Basterds, hoewel ik die net iets meer kan waarderen. Het is wederom een film die over allerlei serieuze onderwerpen in de geschiedenis heen walst met veel komedie en veel bloed. Net als die vorige film weet Django Unchained op veel punten precies de juiste snaar te raken. Op veel punten, niet alle!
7/10
Anna Karenina (2012) - IMDb
Wright heeft heel goed begrepen dat je voor een boekverfilming moet nagaan wat de krachten en zwaktes van de twee media zijn, wat wel en niet werkt in het boek en de film. Bij zijn verfilming van Tolstojs klassieker heeft hij goed beseft dat het onmogelijk is om compleet recht te doen aan de inhoud van het vuistdikke boek, maar hij er met een film wel een visueel spektakel van kan maken. En dat is het geworden.Soms lijkt het wel alsof Wright er zo vanuit gaat dat elke kijker bekend is met het bronmateriaal dat hij maar heel geen aandacht hoeft te geven aan het uitleggen van karakters en onderlinge verhoudingen.
De film heeft heel weg van een balletvoorstellingen. De karakters en camera bewegen zwierig en zwevend over het scherm. Dat zie je niet alleen terug in de schitterende grote ballroomscène, maar ook bijvoorbeeld op het kantoor waar kantoorklerken fuivend typen, papieren doorgeven, opstaan en zitten. Zelfs kleine handelingen als bij de scène waarin Levin en Kitty met letterblokken elkaar de liefde verklaren is prachtig gechoreografeerd. Het is de Vlaams-Marokkaanse choreograaf Sidi Larbi Cherkaoui die een grote bijdrage aan al dit pracht heeft gehad.
De film begint als een soort theatervoorstelling. Heel de film komt dit theater terug, alsof heel de film zich eigenlijk in dit theater afspeelt. Dit benadrukt het feit dat we naar een spektakel kijken. Het vervreemd ons als 21e eeuwse (Westerse) kijker nog meer 19e eeuws Russisch adellijke milieu waar we naar kijken. Een milieu waarin alles om reputatie en vertoon ging, waardoor een theater de ideale plek is om het verhaal zich te laten afspelen.
Dit theater gegeven levert de film ook zijn aparte inventieve stijl op. Om te beginnen met de ingenieuze overgangen, waarin decors in elkaar overgaan. Wat ook weer op een manier gebeurt alsof het modern ballet is. Deze overgangen blijven gelukkig beperkt tot het begin zodat het nooit een gimmick wordt.
Maar ook is er bijvoorbeeld in een paardenrace scène waarin deel van de baan in het publiek bevindt. Dat zelfde stuk levert ook een pracht moment op waarin Anna's gespannen gewapper met haar waaier overgaat op het gegaloppeerd van de paarden.
Het acteerwerk is in het algemeen prima in orde. Jude Law weet in de weinige screentime die hij krijgt een overtuigende Alexei neer. Aaron Taylor-Johnson is zoals je een Russisch adellijke hartendief zou verwachten. Een goede Matthew Macfadyen zorgt af en toe voor een komische noot als Stiva. Domhnall Gleeson en Alicia Vikander zijn erg aandoenlijk en vormen het eigenlijke hart van de film. Alleen Keira Knightley valt weer door de mand. Met haar sierlijke uiterlijk doet ze recht aan de beschrijving van mooiste vrouw in Sint Petersburg. Je begrijpt meteen waarom een Vronski voor hij valt. Verliefdheid spelen en flirten kan Knightley heel goed. Maar op de serieuze momenten, zoals in de gesprekken met haar echtgenoot of als ze depressief begint te twijfelen aan haar grote liefde, weet ze niet te overtuigen.
De film is dus vooral stijl over inhoud. Daardoor is het te weinig een film voor het hart. Als de emotionele impact van de inhoud hoger was geweest was dit echt één van de absolute toppers van 2012 geweest, nu blijft het een subtopper.
cijfer: 8.2
Bir zamanlar Anadolu'da (2011) - IMDb (Once Upon a Time in Anatolia))
De van moord verdachte Kennan leidt een politiechef, een openbare aanklager, een dokter en een stel andere politiemannen en hulpjes naar de plek waar hij zijn slachtoffer heeft begraven. Maar door overmatig alochol consumptie kan Kennan zich de juiste plaats niet meer goed herinneren. In het afgelegen landschap van Anatolië lijkt alles ook wel heel op elkaar, helemaal in het donker. Hierdoor duurt de zoektocht de hele nacht lang (en bijna heel de film.) Voor de andere karakter zit er niet veel meer op dan veel wachten, wat leidt tot nadenken en praten over hun eigen levens en problemen. En tot het uiteindelijke inzicht komen dat sommige waarheden beter verborgen kunnen blijven. De film is dan ook geen moordmysterie, maar en karakterstudie in de menselijke natuur. Dit alles in prachtige shots.
cijfer: 8
Wright heeft heel goed begrepen dat je voor een boekverfilming moet nagaan wat de krachten en zwaktes van de twee media zijn, wat wel en niet werkt in het boek en de film. Bij zijn verfilming van Tolstojs klassieker heeft hij goed beseft dat het onmogelijk is om compleet recht te doen aan de inhoud van het vuistdikke boek, maar hij er met een film wel een visueel spektakel van kan maken. En dat is het geworden.Soms lijkt het wel alsof Wright er zo vanuit gaat dat elke kijker bekend is met het bronmateriaal dat hij maar heel geen aandacht hoeft te geven aan het uitleggen van karakters en onderlinge verhoudingen.
De film heeft heel weg van een balletvoorstellingen. De karakters en camera bewegen zwierig en zwevend over het scherm. Dat zie je niet alleen terug in de schitterende grote ballroomscène, maar ook bijvoorbeeld op het kantoor waar kantoorklerken fuivend typen, papieren doorgeven, opstaan en zitten. Zelfs kleine handelingen als bij de scène waarin Levin en Kitty met letterblokken elkaar de liefde verklaren is prachtig gechoreografeerd. Het is de Vlaams-Marokkaanse choreograaf Sidi Larbi Cherkaoui die een grote bijdrage aan al dit pracht heeft gehad.
De film begint als een soort theatervoorstelling. Heel de film komt dit theater terug, alsof heel de film zich eigenlijk in dit theater afspeelt. Dit benadrukt het feit dat we naar een spektakel kijken. Het vervreemd ons als 21e eeuwse (Westerse) kijker nog meer 19e eeuws Russisch adellijke milieu waar we naar kijken. Een milieu waarin alles om reputatie en vertoon ging, waardoor een theater de ideale plek is om het verhaal zich te laten afspelen.
Dit theater gegeven levert de film ook zijn aparte inventieve stijl op. Om te beginnen met de ingenieuze overgangen, waarin decors in elkaar overgaan. Wat ook weer op een manier gebeurt alsof het modern ballet is. Deze overgangen blijven gelukkig beperkt tot het begin zodat het nooit een gimmick wordt.
Maar ook is er bijvoorbeeld in een paardenrace scène waarin deel van de baan in het publiek bevindt. Dat zelfde stuk levert ook een pracht moment op waarin Anna's gespannen gewapper met haar waaier overgaat op het gegaloppeerd van de paarden.
Het acteerwerk is in het algemeen prima in orde. Jude Law weet in de weinige screentime die hij krijgt een overtuigende Alexei neer. Aaron Taylor-Johnson is zoals je een Russisch adellijke hartendief zou verwachten. Een goede Matthew Macfadyen zorgt af en toe voor een komische noot als Stiva. Domhnall Gleeson en Alicia Vikander zijn erg aandoenlijk en vormen het eigenlijke hart van de film. Alleen Keira Knightley valt weer door de mand. Met haar sierlijke uiterlijk doet ze recht aan de beschrijving van mooiste vrouw in Sint Petersburg. Je begrijpt meteen waarom een Vronski voor hij valt. Verliefdheid spelen en flirten kan Knightley heel goed. Maar op de serieuze momenten, zoals in de gesprekken met haar echtgenoot of als ze depressief begint te twijfelen aan haar grote liefde, weet ze niet te overtuigen.
De film is dus vooral stijl over inhoud. Daardoor is het te weinig een film voor het hart. Als de emotionele impact van de inhoud hoger was geweest was dit echt één van de absolute toppers van 2012 geweest, nu blijft het een subtopper.
cijfer: 8.2
Bir zamanlar Anadolu'da (2011) - IMDb (Once Upon a Time in Anatolia))
De van moord verdachte Kennan leidt een politiechef, een openbare aanklager, een dokter en een stel andere politiemannen en hulpjes naar de plek waar hij zijn slachtoffer heeft begraven. Maar door overmatig alochol consumptie kan Kennan zich de juiste plaats niet meer goed herinneren. In het afgelegen landschap van Anatolië lijkt alles ook wel heel op elkaar, helemaal in het donker. Hierdoor duurt de zoektocht de hele nacht lang (en bijna heel de film.) Voor de andere karakter zit er niet veel meer op dan veel wachten, wat leidt tot nadenken en praten over hun eigen levens en problemen. En tot het uiteindelijke inzicht komen dat sommige waarheden beter verborgen kunnen blijven. De film is dan ook geen moordmysterie, maar en karakterstudie in de menselijke natuur. Dit alles in prachtige shots.
cijfer: 8
Speed
Ik had deze film vroeger op een ouderwetse videoband gekregen, en -tig jaar later met toch goede herrineringen aan deze film besloot ik Speed weer eens te kijken, maar wat een bittere teleurstelling, hoe kunnen jeugdherrineringen leuker zijn dan dat ze in werkelijkheid blijken te zijn ?
Het acteren van Keanu Reeves, Sandra Bullock en Dennis Hopper lijkt uit het begin van hun carriere te zijn, politiewagens die via een simpele verhoging in de weg tientallen meters de lucht in vliegen, een bus die zonder helling een gat groot in de weg kan overbruggen, een bom in een metro die maar niet afgaat ondanks dat dat hele ding aan het end crasht... het is totaal ongeloofwaardig (ik weet het is een film maar toch).
Oh ja, die bus knalt tegen een taxiende vliegtuig op... hoe gaat het met de crew en/of passsagiers van dat vliegtuig ??
maar nee hoor, ze rennen an mass naar meneer Reeves.
Het verhaal voor diegene die het nooit gezien hebben ;
Een oude vent (Hopper) die niet al te blij is met alleen een gouden horloge voor zijn diensten bij de politie wil compensatie hebben door veel geld te krijgen, en dat geld wilt hij eerst cashen door te dreigen een lift met mensen neer te laten storten en toen dat niet helemaal zoals gepland ging door een bus te saboteren, en als de bus minder hard rijdt dan 50 m/hrs zal de bom afgaan.
En probeer dat maar eens vol te houden in een druk LA ....
imdb cijfer ; 7,2
Ik kon niet verder dan een schamele 5.
Jammer meneer de Bont.
Ik had deze film vroeger op een ouderwetse videoband gekregen, en -tig jaar later met toch goede herrineringen aan deze film besloot ik Speed weer eens te kijken, maar wat een bittere teleurstelling, hoe kunnen jeugdherrineringen leuker zijn dan dat ze in werkelijkheid blijken te zijn ?
Het acteren van Keanu Reeves, Sandra Bullock en Dennis Hopper lijkt uit het begin van hun carriere te zijn, politiewagens die via een simpele verhoging in de weg tientallen meters de lucht in vliegen, een bus die zonder helling een gat groot in de weg kan overbruggen, een bom in een metro die maar niet afgaat ondanks dat dat hele ding aan het end crasht... het is totaal ongeloofwaardig (ik weet het is een film maar toch).
Oh ja, die bus knalt tegen een taxiende vliegtuig op... hoe gaat het met de crew en/of passsagiers van dat vliegtuig ??
maar nee hoor, ze rennen an mass naar meneer Reeves.Het verhaal voor diegene die het nooit gezien hebben ;
Een oude vent (Hopper) die niet al te blij is met alleen een gouden horloge voor zijn diensten bij de politie wil compensatie hebben door veel geld te krijgen, en dat geld wilt hij eerst cashen door te dreigen een lift met mensen neer te laten storten en toen dat niet helemaal zoals gepland ging door een bus te saboteren, en als de bus minder hard rijdt dan 50 m/hrs zal de bom afgaan.
En probeer dat maar eens vol te houden in een druk LA ....
imdb cijfer ; 7,2
Ik kon niet verder dan een schamele 5.
Jammer meneer de Bont.
"You can call me Susan if it makes you happy"
Ik ga trouwens afzien om Speed 2 met die boot weer te kijken
"You can call me Susan if it makes you happy"
Als je die vervolgens weer vergelijkt met de eerste Speed dan kom je op een waardering als -3/10 uit. Succes.quote:Op zaterdag 12 januari 2013 15:44 schreef TLC het volgende:
Ik ga trouwens afzien om Speed 2 met die boot weer te kijken
quote:Op zaterdag 12 januari 2013 03:26 schreef De_Nater het volgende:
Happiness (1998) - IMDb
[ afbeelding ]
Het gebeurt niet vaak dat een film met verschillende verhaallijnen goed overkomt, maar gek genoeg zijn er 2 films met Philip Seymour Hoffman in de cast, die er wel in presteren: Magnolia (1999) - IMDb en deze film. Gek genoeg gaan ze ook allebei over geluk. Of eigenlijk niet, want in essentie is het maar een treurige film. Happiness is echt een film waarbij de duivelse kanten van de mens nader worden belicht (zoals ook al in Before the 'Devil Knows You're Dead, wederom met Hoffman). Alhoewel het net zo goed ook een kritiek zou kunnen zijn op de facebooksamenleving: goed van buiten, slecht van binnen. Eén scene geeft dat in het bijzonder goed weer, wanneer Vlad op Joy komt aangereden en haar vraagt of het goed gaat: ze barst in huilen uit, maar beweert dat het goed gaat.
De karakters zijn ontzettend goed ontwikkelt, sowieso is op elk detail gelet in deze film.SPOILER: detailOm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt. Muziek is altijd een mooie ironische toevoeging: blije noten als de treurigheid ervan af spat.Het einde van die film.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt. Dat is ook wel de samenvatting eigenlijk: een werkelijk dramatische comedie.
Ik weet zo snel niet of ik zo'n totaalfilm weet, afgezien van Magnolia. Magnolia kan, gezien het jaar van uitbrengen, misschien wel als een upgrade worden gezien. Al dealt Magnolia weer niet met zulke zware onderwerpen als pedofilie. Al met al is het een superfilm.
Mijn cijfer: 10
IMDb:
Ratings: 7.8/10 from 38,511 users Metascore: 81/100
Reviews: 482 user | 131 critic | 30 from Metacritic.comTe erg gewoon.
Gisteravond ook een zwart-wit film gekeken die al lang op de stapel lag:
12 Angry Men (1957)
Ja, aan de ene kant hadden ze meer aandacht moeten schenken aan het script dat rechtstreeks van het toneel kwam (denk aan de scene dat er 4 man naar buiten gericht staan; rechtstreeks uit het toneel gehaald wat niet werkt op film) en dat een jury als dit nooit geldig zou zijn, maar de speling tussen deze 12 mannen is uitstekend.
Wat wel grappig is, is het feit dat een Amerikaanse rechter heeft aangegeven dat haar carrière deels is gestimuleerd door de monoloog van een van de leden, die voor mij eerlijk gezegd juist een reden kon zijn om niet hier een carrière van te maken.
De noodzaak dat dit in zwart-wit is gefilmd is juist ook een extra hulpmiddel geworden die het verhaal helpt. Niet voor niets dat latere regisseurs dit als hulpmiddel gebruikten (in zowel geslaagde als niet geslaagde vorm).
12 Angry Men (1957)
Hier kunnen veel regisseurs van nu wat van leren. Van de 96 minuten dat deze film duurt is 93 minuten in dezelfde ruimte gefilmd. Dit kan er al snel voor zorgen dat men de aandacht verliest, maar ik heb de mijne geen seconde verloren.quote:Twaalf juryleden worden 95 minuten lang opgesloten in een achterkamer om te beslissen over het lot van een van moord beschuldigde jongen. In sobere visuele stijl laat Sidney Lumet in 12 Angry Men zien hoe racisme, vooroordelen en persoonlijke omstandigheden juryleden kunnen beïnvloeden en hoe moeilijk het is om emoties en argumenten te scheiden. De spanning tussen de twaalf tot elkaar veroordeelde juryleden wordt vakkundig opgevoerd,tot het verlossende einde.
Ja, aan de ene kant hadden ze meer aandacht moeten schenken aan het script dat rechtstreeks van het toneel kwam (denk aan de scene dat er 4 man naar buiten gericht staan; rechtstreeks uit het toneel gehaald wat niet werkt op film) en dat een jury als dit nooit geldig zou zijn, maar de speling tussen deze 12 mannen is uitstekend.
Wat wel grappig is, is het feit dat een Amerikaanse rechter heeft aangegeven dat haar carrière deels is gestimuleerd door de monoloog van een van de leden, die voor mij eerlijk gezegd juist een reden kon zijn om niet hier een carrière van te maken.
De noodzaak dat dit in zwart-wit is gefilmd is juist ook een extra hulpmiddel geworden die het verhaal helpt. Niet voor niets dat latere regisseurs dit als hulpmiddel gebruikten (in zowel geslaagde als niet geslaagde vorm).
12 Angry Men is één van de weinige films waarvan ik me geen enkele slechte review in deze reeks kan herinneren.
The average burglar breaks in and leaves clues everywhere. But not me. I'm completely clueless.
Flight (2012, Robert Zemeckis)
Flight moet het doen met een vrij wisselvallig script, dat nogal eens te stevig van de hak op de tak springt. De film draait om een piloot die behoorlijk onder invloed was tijdens een heldendaad en de gevolgen die dat na afloop met zich meebrengt. Met de bijkomende hakken en takken vervliegt de keuze voor concessies en eenvoudige, moralistische uitwegen gelukkig dan weer wel.
Het schrijfwerk is echter niet consistent genoeg om hier een echt goede film te maken. Neem het karakter van John Goodman, het is teveel van het goede en de komische noot die hij mee moet brengen slaat simpelweg niet aan. In de tweede helft brengt het zelfs wat ongeloofwaardigheid en misplaatste 'coolness' met zich mee. Gelukkig wordt er verder prima geacteerd, ook wel door Goodman, en is de Oscarnominatie voor Washington best begrijpelijk. Zijn prestatie en de manier waarop zijn karkater is geschreven, zorgt ervoor Flight zich niet onder de middenmoot gaat begeven. Een echte hoogvlieger is het echter niet, daarvoor blijft het script net iets te turbulent.
Zero Dark Thirty (2012, Kathryn Bigelow)
Ik denk dat vooraf vrijwel iedere Europeaan hier een typisch Amerikaanse Oscarfilm had verwacht, vol patriottisme. Het is echter de hand van Bigelow die ervoor zorgt dat weinig minder waar is. Zero Dark Thirty biedt nauwelijks patriottisch geneuzel, er is geen grote American Hero, Amerika wordt niet mooier gemaakt dan het is en een grootse haat jegens Al Qaida is evenmin te ontdekken.
Net als bij The Hurt Locker weet Bigelow vrijwel de gehele film te boeien. Niet in de laatste plaats dankzij de Jessica Chastain, die voor de zoveelste keer in korte tijd haar diversiteit toont en dat met succes doet. De jacht op Amerika’s grootste vijand sinds de aanslagen op 9/11 is er eentje vol onzekerheden en het niet durven erkennen van mogelijke zekerheden, uitstekend verbeeld door Chastains machteloze houding en uitstraling.
Nu biedt deze jacht nog steeds ruimte voor clichés en nationalistische propaganda, of juist omgekeerde propaganda. Bigelow zorgt echter voor een feitelijke vertelling, zonder gebruik te maken van trucjes als epische strijkorkesten of lange en dramatische shots. Zo nu en dan is een scène wel wat voorspelbaar en de echte emotie ontbreekt misschien wel, maar dan is daar dat haast perfecte einde. Het is zoals het is. Petje af voor Bigelow, ik kijk nu al uit naar haar volgende film.
Flight moet het doen met een vrij wisselvallig script, dat nogal eens te stevig van de hak op de tak springt. De film draait om een piloot die behoorlijk onder invloed was tijdens een heldendaad en de gevolgen die dat na afloop met zich meebrengt. Met de bijkomende hakken en takken vervliegt de keuze voor concessies en eenvoudige, moralistische uitwegen gelukkig dan weer wel.
Het schrijfwerk is echter niet consistent genoeg om hier een echt goede film te maken. Neem het karakter van John Goodman, het is teveel van het goede en de komische noot die hij mee moet brengen slaat simpelweg niet aan. In de tweede helft brengt het zelfs wat ongeloofwaardigheid en misplaatste 'coolness' met zich mee. Gelukkig wordt er verder prima geacteerd, ook wel door Goodman, en is de Oscarnominatie voor Washington best begrijpelijk. Zijn prestatie en de manier waarop zijn karkater is geschreven, zorgt ervoor Flight zich niet onder de middenmoot gaat begeven. Een echte hoogvlieger is het echter niet, daarvoor blijft het script net iets te turbulent.
Zero Dark Thirty (2012, Kathryn Bigelow)
Ik denk dat vooraf vrijwel iedere Europeaan hier een typisch Amerikaanse Oscarfilm had verwacht, vol patriottisme. Het is echter de hand van Bigelow die ervoor zorgt dat weinig minder waar is. Zero Dark Thirty biedt nauwelijks patriottisch geneuzel, er is geen grote American Hero, Amerika wordt niet mooier gemaakt dan het is en een grootse haat jegens Al Qaida is evenmin te ontdekken.
Net als bij The Hurt Locker weet Bigelow vrijwel de gehele film te boeien. Niet in de laatste plaats dankzij de Jessica Chastain, die voor de zoveelste keer in korte tijd haar diversiteit toont en dat met succes doet. De jacht op Amerika’s grootste vijand sinds de aanslagen op 9/11 is er eentje vol onzekerheden en het niet durven erkennen van mogelijke zekerheden, uitstekend verbeeld door Chastains machteloze houding en uitstraling.
Nu biedt deze jacht nog steeds ruimte voor clichés en nationalistische propaganda, of juist omgekeerde propaganda. Bigelow zorgt echter voor een feitelijke vertelling, zonder gebruik te maken van trucjes als epische strijkorkesten of lange en dramatische shots. Zo nu en dan is een scène wel wat voorspelbaar en de echte emotie ontbreekt misschien wel, maar dan is daar dat haast perfecte einde. Het is zoals het is. Petje af voor Bigelow, ik kijk nu al uit naar haar volgende film.
The Kids Are All Right (2010) - IMDb
Omdat in het oscartopic deze in het rijtje werd gezet met SLP, Up in the Air en The Descendants, moest ik deze film kijken en ik ben blij dat ik dat heb gedaan. Veel momenten in deze film roepen de volgende emotie op: awkwaaaaard. En dat maakt het komisch. Ik weet niet of de bedoeling van deze film is om lesbostellen normaler te gaan vinden, of juist niet, maar het geeft veel materiaal om over na te denken.
En ja, acteerprestaties zijn goed en de muziek is geweldig. Kortom: een mustsee voor de paus.
Mijn cijfer: 8
Omdat in het oscartopic deze in het rijtje werd gezet met SLP, Up in the Air en The Descendants, moest ik deze film kijken en ik ben blij dat ik dat heb gedaan. Veel momenten in deze film roepen de volgende emotie op: awkwaaaaard. En dat maakt het komisch. Ik weet niet of de bedoeling van deze film is om lesbostellen normaler te gaan vinden, of juist niet, maar het geeft veel materiaal om over na te denken.
En ja, acteerprestaties zijn goed en de muziek is geweldig. Kortom: een mustsee voor de paus.
Mijn cijfer: 8
Een zinnig woord is nimmer zinnig zonder woorden eromheen.
Een zinnige zin is dus ook nooit helemaal alleen.
Een zinnige zin is dus ook nooit helemaal alleen.
Les Misérables (2012) - IMDb imdb 8,2 wat mij betreft een negen.
Ik ben het grotendeels eens met wat er in de recensie op de frontpage staat.
Het is even wennen om alle tekst gezongen te horen. Maar de film doet het boek wel eer aan.
Ik ben het grotendeels eens met wat er in de recensie op de frontpage staat.
Het is even wennen om alle tekst gezongen te horen. Maar de film doet het boek wel eer aan.
'Good enough is better than perfect if it leaves time for fun,'
Een 5quote:
Speed
[ afbeelding ]
Ik had deze film vroeger op een ouderwetse videoband gekregen, en -tig jaar later met toch goede herrineringen aan deze film besloot ik Speed weer eens te kijken, maar wat een bittere teleurstelling, hoe kunnen jeugdherrineringen leuker zijn dan dat ze in werkelijkheid blijken te zijn ?
Het acteren van Keanu Reeves, Sandra Bullock en Dennis Hopper lijkt uit het begin van hun carriere te zijn, politiewagens die via een simpele verhoging in de weg tientallen meters de lucht in vliegen, een bus die zonder helling een gat groot in de weg kan overbruggen, een bom in een metro die maar niet afgaat ondanks dat dat hele ding aan het end crasht... het is totaal ongeloofwaardig (ik weet het is een film maar toch).
Oh ja, die bus knalt tegen een taxiende vliegtuig op... hoe gaat het met de crew en/of passsagiers van dat vliegtuig ??
Het verhaal voor diegene die het nooit gezien hebben ;
Een oude vent (Hopper) die niet al te blij is met alleen een gouden horloge voor zijn diensten bij de politie wil compensatie hebben door veel geld te krijgen, en dat geld wilt hij eerst cashen door te dreigen een lift met mensen neer te laten storten en toen dat niet helemaal zoals gepland ging door een bus te saboteren, en als de bus minder hard rijdt dan 50 m/hrs zal de bom afgaan.
En probeer dat maar eens vol te houden in een druk LA ....
imdb cijfer ; 7,2
Ik kon niet verder dan een schamele 5.
Jammer meneer de Bont.
Wacht maar tot je Speed 2 ziet. Dan is Speed 1 ineens een meesterwerk 
-edit-
nm vervolgpost niet gelezen
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 12-01-2013 19:05:57 ]
Django unchained (2012) Quentin Tarantino.
Een goede en matige film ineen.
Zoals eerdere scribenten voor me aangaven is het begin van het einde van de film zeer matig en volgt niet noodzakelijk uit het voorgaande. En het eind van het einde is een beetje afraffelen imho.
Niettemin heb ik erg genoten van:
1) Het acteren van Christoph Waltz en Leo DiCaprio. Sam Jackson verdient het ook genoemd te worden wat dit betreft trouwens.
2) De zwarte humor.
3) De manier waarop het slaven houdende zuiden van de VS wordt afgebeeld in de film.
4) Een goede film werkt in op de thymos van de kijker. Deze film werkt in op de thymotische gevoelens van de kijker.
Overigens is de Mandingo niet historisch zie deze link: http://www.nextmovie.com/blog/is-mandingo-fighting-a-real-thing/
Cijfer 8/10
[ Bericht 5% gewijzigd door Ryan3 op 12-01-2013 20:37:45 ]
Een goede en matige film ineen.
Zoals eerdere scribenten voor me aangaven is het begin van het einde van de film zeer matig en volgt niet noodzakelijk uit het voorgaande. En het eind van het einde is een beetje afraffelen imho.
Niettemin heb ik erg genoten van:
1) Het acteren van Christoph Waltz en Leo DiCaprio. Sam Jackson verdient het ook genoemd te worden wat dit betreft trouwens.
2) De zwarte humor.
3) De manier waarop het slaven houdende zuiden van de VS wordt afgebeeld in de film.
4) Een goede film werkt in op de thymos van de kijker. Deze film werkt in op de thymotische gevoelens van de kijker.
Overigens is de Mandingo niet historisch zie deze link: http://www.nextmovie.com/blog/is-mandingo-fighting-a-real-thing/
Cijfer 8/10
[ Bericht 5% gewijzigd door Ryan3 op 12-01-2013 20:37:45 ]
I´m back.
Hotel Transylvania (2012)
Welkom in Hotel Transylvania, Dracula's (Sandler) luxueuze 'vijf-stakenresort', waar monsters en hun families zich kunnen uitleven, bevrijd van de bemoeienissen van de menselijke wereld. Maar hier is een weinig bekend feit over Dracula: hij is niet alleen prins van de duisternis, hij is ook vader. Overbeschermend voor zijn tienerdochter Mavis, fabriceert Dracula uitgebreide gevaren om haar avontuurlijke instelling te ontmoedigen. Als een haven voor Mavis opent hij Hotel Transylvania, waar zijn dochter en een aantal wereldberoemde monsters - Frankenstein en zijn bruid, de Mummie, de onzichtbare man, een familie weerwolven, en nog anderen - het rustig aan kunnen doen in veiligheid en rust. Voor Drac is het cateren voor deze legendarische monsters geen probleem, maar zijn wereld stort in elkaar als een gewone jongen per ongeluk dit hotel ontdekt en verliefd wordt op Marvis...
Mijn cijfer een 6 had er gewoon meer van verwacht.
Welkom in Hotel Transylvania, Dracula's (Sandler) luxueuze 'vijf-stakenresort', waar monsters en hun families zich kunnen uitleven, bevrijd van de bemoeienissen van de menselijke wereld. Maar hier is een weinig bekend feit over Dracula: hij is niet alleen prins van de duisternis, hij is ook vader. Overbeschermend voor zijn tienerdochter Mavis, fabriceert Dracula uitgebreide gevaren om haar avontuurlijke instelling te ontmoedigen. Als een haven voor Mavis opent hij Hotel Transylvania, waar zijn dochter en een aantal wereldberoemde monsters - Frankenstein en zijn bruid, de Mummie, de onzichtbare man, een familie weerwolven, en nog anderen - het rustig aan kunnen doen in veiligheid en rust. Voor Drac is het cateren voor deze legendarische monsters geen probleem, maar zijn wereld stort in elkaar als een gewone jongen per ongeluk dit hotel ontdekt en verliefd wordt op Marvis...
Mijn cijfer een 6 had er gewoon meer van verwacht.
Friends - Season 9
Vond het weer een heerlijk seizoen. Natuurlijk niet zo goed als de eerste paar seizoenen maar wel een stuk beter dan dat ik me herinnerde en beter dan de voorgaande twee seizoenen.
Op naar het laatste seizoen, dan heb ik de hele box alweer er doorheen gejaagd
8,3/10
Vond het weer een heerlijk seizoen. Natuurlijk niet zo goed als de eerste paar seizoenen maar wel een stuk beter dan dat ik me herinnerde en beter dan de voorgaande twee seizoenen.
Op naar het laatste seizoen, dan heb ik de hele box alweer er doorheen gejaagd
8,3/10
How can you know what things are worth if your hands don`t move `till you do a day`s work?
Ich veul mich net enne klok, want ich tik neet richtig
Ich veul mich net enne klok, want ich tik neet richtig
300
Een historisch epos deels nagespeeld door Hollywood, met in de hoofdrol Gerald Butler (zonder phantom masker maar met prehistorisch boxershortje en ontblootte torso).
Butler speelt in deze film de Spartaanse koning Leonidas en hij komt in opstand tegen de Perzen met hun alheersende Xerxes (een rol van Rodrigo Santoro), waar in de echte Griekse oorlog koning Leonidas de beschikking had over 4000 man heeft Butler hier de leiding over 300 man (vandaar de titel van de film ). Verder klopt het verhaal redelijk met wat er echt is gebeurd, Xerxes had idd moeite om de bergpas van Thermopylae door te komen, iets wat met verraad uiteindelijk toch lukte en waarbij Leonidas werd gedood.
*Uiteindelijk zouden de Perzen helemaal doortrekken naar Athene om die stad helemaal te plunderen maar na een verloren zeeslag trok Xerxes zich terug (het transport om hun legers te bevoorraden viel immers weg). Later zou de opvolger van Leonidas alle resterende Perzen op het schiereiland Mycale doodden en wat er overbleef van de Perzische vloot vernietigen.
Xerxes zelf werd vele jaren later in zijn slaapkamer vermoord.
Maar deze gebeurtenissen zie je verder niet in 300 dit was gewoon een beetje geschiedenisles van mijn kant, voor jullie gratis en voor niks *
Terug naar de film ; het gaat hier duidelijk om de grootschalige actie, het doorklieven van lichaamsdelen, het spuwen van bloed en het grotesk in beeld brengen van veldslagen a la de LOTR en ik moet zeggen, met de nodige computertechnieken lukt dat aardig en kijkt de film lekker weg.
IMDB cijfer ; 7,8
ik geef er ook n kleine 8 voor
MADNESS.... ???? !!! THIS IS SPARTAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA !!!!!!
Een historisch epos deels nagespeeld door Hollywood, met in de hoofdrol Gerald Butler (zonder phantom masker maar met prehistorisch boxershortje en ontblootte torso).
Butler speelt in deze film de Spartaanse koning Leonidas en hij komt in opstand tegen de Perzen met hun alheersende Xerxes (een rol van Rodrigo Santoro), waar in de echte Griekse oorlog koning Leonidas de beschikking had over 4000 man heeft Butler hier de leiding over 300 man (vandaar de titel van de film
). Verder klopt het verhaal redelijk met wat er echt is gebeurd, Xerxes had idd moeite om de bergpas van Thermopylae door te komen, iets wat met verraad uiteindelijk toch lukte en waarbij Leonidas werd gedood.*Uiteindelijk zouden de Perzen helemaal doortrekken naar Athene om die stad helemaal te plunderen maar na een verloren zeeslag trok Xerxes zich terug (het transport om hun legers te bevoorraden viel immers weg). Later zou de opvolger van Leonidas alle resterende Perzen op het schiereiland Mycale doodden en wat er overbleef van de Perzische vloot vernietigen.
Xerxes zelf werd vele jaren later in zijn slaapkamer vermoord.
Maar deze gebeurtenissen zie je verder niet in 300
dit was gewoon een beetje geschiedenisles van mijn kant, voor jullie gratis en voor niks *Terug naar de film ; het gaat hier duidelijk om de grootschalige actie, het doorklieven van lichaamsdelen, het spuwen van bloed en het grotesk in beeld brengen van veldslagen a la de LOTR en ik moet zeggen, met de nodige computertechnieken lukt dat aardig en kijkt de film lekker weg.
IMDB cijfer ; 7,8
ik geef er ook n kleine 8 voor
MADNESS.... ???? !!! THIS IS SPARTAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA !!!!!!
"You can call me Susan if it makes you happy"
Goeie actie film met veel mooie beelden ja, deze film probeert ook duidelijk niet historisch correct te zijn.
Maar ik denk dat de personen die van een film als 300 verwachten dat het allemaal historisch klopt, dat die zelfde personen dat ook verwachten van Monthy Python's holy grail.
Maar ik denk dat de personen die van een film als 300 verwachten dat het allemaal historisch klopt, dat die zelfde personen dat ook verwachten van Monthy Python's holy grail.
Durf kritiek te geven en te discusseren, maar doe het altijd met respect.
Over een drugsverslaafde die uit de kliniek komt en de film volgt hem een hele dag daarna. Hij weet niet meer wat ie met z'n leven aanmoet.. hij hoort de problemen van zijn oude vrienden aan, en beseft dat zijn problemen niet anders zijn. Iedereen is nutteloos zijn leven aan het leven...
Echt een briljante film, en dat zeg ik niet snel. Prachtige shots van oslo, een soort gritty filter overheen waardoor het soms leeg en koud aanvoelt, ook al lopen er mensen rond. En het hoofdpersonage loopt door die stad heen, terwijl hij denkt aan allerlei verschillende dingen die hij zou kunnen doen, maar dat het allemaal toch niet uitmaakt. Ijzersterk script, omdat ik nooit verwachtte wat er steeds zou komen, heel interesse personages, ookal worden ze niet uitgediept behalve het hoofdpersonage zelf, en gewoon een indrukwekkend verhaal om te zien. 8,5/10. misschien wel een 9, omdat ik nu er nog steeds aan denk
edit: nu klinkt mijn verhaal alsof de film een beetje 'zweverig' of intellectueel probeer te doen, maar dat is niet zo gelukkig. Het is gewoon een normale guy die iedereen eigenlijk had kunnen zijn. Dat vind ik ook zo tof.
[ Bericht 5% gewijzigd door Eenskijken op 13-01-2013 14:25:15 ]
There are only 151 Pokémon.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |