F&S Films & Series
Flitsende films en spannende series, bespreek het hier met elkaar!
Tolkien verwachtte ook niet dat LOTR te filmen zou zijn. Toch werden zijn stellige beweringen door de tijd ingehaald. Als mensen dingen willen en zich daarvoor inzetten is weinig onmogelijk. De technieken schrijden voor. We kunnen tegenwoordig al dingen die je 50 jaar voor onmogelijk hield. Silmarillion is zeker te verfilmen. De vraag is eerder of het gaat gebeuren, maar we blijven hopen.quote:Op woensdag 9 januari 2013 17:36 schreef Poemgirl het volgende:
Bullshit dit. Ik heb de reacties niet gelezen, dus sorry als ik iets dubbel zeg, maar
1. The Silm is totaal ongeschikt voor een film. Misschien nog een soort van ((semi?)animatie) series, maar film? Nee. Ainulindalë is onmogelijk te filmen en vooral niet met acteurs. Bovendien zijn er teveel personages.
Klopt. Zou ook een prachtig verhaal op het doek worden. Beter dan The Hobbit.quote:Op woensdag 9 januari 2013 18:34 schreef De_Nater het volgende:
[..]
Ik denk dat de Kinderen van Hurin wel apart verfilmd kan worden eigenlijk. (is immers ook als enkel boek uitgekomen)
Zou jij de genesis van midden-aarde verfilmen (met die muziek enzo)? Ik denk dat je dan bij een Space Odyssey achtige film uitkomt...quote:
[..]
Klopt. Zou ook een prachtig verhaal op het doek worden. Beter dan The Hobbit.
Een zinnig woord is nimmer zinnig zonder woorden eromheen.
Een zinnige zin is dus ook nooit helemaal alleen.
Een zinnige zin is dus ook nooit helemaal alleen.
Haha, je weet het antwoord al. Ik ben verliefd op die wereld. Sta ook open voor andere verhalen behalve actie en avontuur van die wereld.quote:
[..]
Zou jij de genesis van midden-aarde verfilmen (met die muziek enzo)? Ik denk dat je dan bij een Space Odyssey achtige film uitkomt...
Moest overigens wel grinniken van je post. Ik ben een jongeman, dus kan door mijn adrenaline komen. Dat zie je dan ook aan mijn posts.quote:
Tevens Jellereppe,heb jij het boek wel gelezen? Jij verwacht volgens mij zo'n awesome LOTR in het kwadraat verhaal met alles groter en geweldiger en boem enorme veldslag links en bam 10 Balrog's aan het vechten rechts.
Bij epische actie stijgt mijn hartslag en alles wat daar mee te maken heeft. Dus het kan zijn dat ik daar wat te ver in ga...
Waarbij ik me direkt het volgende afvroeg: "Welke liefdesrelatie gaat Jackson in de Hobbit 2&3 steken?".quote:
Tevens ook geweldige liefde tussen Luthien en Beren.
Ik verwacht dat Tauriel valt voor Fili. Of Kili. Die dwerg die ze hebben gecast als mooie man in ieder geval
.
A gentleman is a man who can play Jump on an Oberheim and chooses not to.
Komt geen liefdeskoppel voor in The Hobbit.quote:Op woensdag 9 januari 2013 19:13 schreef Litpho het volgende:
[..]
Waarbij ik me direkt het volgende afvroeg: "Welke liefdesrelatie gaat Jackson in de Hobbit 2&3 steken?".
Ik verwacht dat Tauriel valt voor Fili. Of Kili. Die dwerg die ze hebben gecast als mooie man in ieder geval
Niet zoals in LOTR tussen Aragorn en Arwen. Dat gaan wel wel missen in die trilogie. Geeft het verhaal toch een andere touche mee.Het viel mij ook op dat die dwerg behoorlijk knap is. Had mij een dwerg niet zo knap voorgesteld.
Oh, in de Peter Jackson versie wel hoor, maak je maar geen zorgen!quote:
[..]
Komt geen liefdeskoppel voor in The Hobbit.
Dat wist ik niet.quote:Op woensdag 9 januari 2013 19:42 schreef Lemans24 het volgende:
[..]
Oh, in de Peter Jackson versie wel hoor, maak je maar geen zorgen!
Zeg maar niet wie. Ik wil verrast worden in de bioscoop.
Geen Hollywoodcliché onbenutquote:
[..]
Oh, in de Peter Jackson versie wel hoor, maak je maar geen zorgen!
.
A gentleman is a man who can play Jump on an Oberheim and chooses not to.
‘The Silmarillion’ TV Series: HBO Should Adapt ‘The Silmarillion’ After ‘Game Of Thrones’
The Silmarillion is J.R.R. Tolkien’s masterwork, an incredibly complex and detailed work on the history of Middle Earth from its creation through the end of the First Age. Like the Song of Ice and Fire series once was, The Silmarillion is famously unfilmable, often for good reasons. Nevertheless, Lord of the Rings fans have hoped for years that we’d get a movie out of The Silmarillion. But those fans should adjust their hopes… and wish for a Silmarillion TV show from HBO instead.
A Song of Ice and Fire was considered unfilmable—by George R.R. Martin no less—because it simply had far too many characters, too many battles and too much scope. The Silmarillion is like that too, and more than that, the bulk of the narrative covers a span of five centuries. The plot isn’t as nuanced as Game of Thrones, and the characters are harder to relate to. Most of them are thousand-year-old Elves. There are no hobbits and precious few Men to speak of. Still, characters are more gray than in Lord of the Rings. The heroes, the Sons of Fëanor, are pretty villainous themselves, and even the Dark Lord Morgoth—of whom Sauron was but a lieutenant—is more of an actual character than the nameless evil force that Sauron is.
The Silmarillion would be an incredible successor to Game of Thrones on HBO, not least because the two would be so different. The Silmarillion is firmly set in the epic vein, in the realm of the mythic; Game of Thrones is a story of kings and princes, but has always been down to earth, even in its new epic fantasy phase. The battles in The Silmarillion are more elemental; these are wars between Elves and dragons, Balrogs, giant spiders and endless hordes of orcs, and sometimes the gods themselves intervene. But the story itself is incredibly interesting—it has the depth and complexity to carry a series, even one that’s more directly fantastical than Game of Thrones.
Could it happen? It’s not impossible. The Tolkien family still holds the film rights to The Silmarillion, and Christopher Tolkien has made it very clear that Peter Jackson isn’t getting those rights, not after the debacle of The Hobbit movies. But that doesn’t mean no one is getting them. HBO has shown itself a relatively careful steward of such properties, and it’s willing to invest in the money and talent to do such shows right.
Game of Thrones is ending in just two years, but our appetite for complex and epic fantasy won’t end with it. HBO, bring it home with the greatest epic fantasy series of all. Make The Silmarillion happen. For Gondolin!
Bron
Een update na een lange tijd. Een serie zou werken voor Silmarillion en HBO is daar het meest voor geschikt. Ik ben teleurgesteld in Jackson na de Hobbit. Hopelijk komt het ooit van. Tolkien is op leeftijd.
The Silmarillion is J.R.R. Tolkien’s masterwork, an incredibly complex and detailed work on the history of Middle Earth from its creation through the end of the First Age. Like the Song of Ice and Fire series once was, The Silmarillion is famously unfilmable, often for good reasons. Nevertheless, Lord of the Rings fans have hoped for years that we’d get a movie out of The Silmarillion. But those fans should adjust their hopes… and wish for a Silmarillion TV show from HBO instead.
A Song of Ice and Fire was considered unfilmable—by George R.R. Martin no less—because it simply had far too many characters, too many battles and too much scope. The Silmarillion is like that too, and more than that, the bulk of the narrative covers a span of five centuries. The plot isn’t as nuanced as Game of Thrones, and the characters are harder to relate to. Most of them are thousand-year-old Elves. There are no hobbits and precious few Men to speak of. Still, characters are more gray than in Lord of the Rings. The heroes, the Sons of Fëanor, are pretty villainous themselves, and even the Dark Lord Morgoth—of whom Sauron was but a lieutenant—is more of an actual character than the nameless evil force that Sauron is.
The Silmarillion would be an incredible successor to Game of Thrones on HBO, not least because the two would be so different. The Silmarillion is firmly set in the epic vein, in the realm of the mythic; Game of Thrones is a story of kings and princes, but has always been down to earth, even in its new epic fantasy phase. The battles in The Silmarillion are more elemental; these are wars between Elves and dragons, Balrogs, giant spiders and endless hordes of orcs, and sometimes the gods themselves intervene. But the story itself is incredibly interesting—it has the depth and complexity to carry a series, even one that’s more directly fantastical than Game of Thrones.
Could it happen? It’s not impossible. The Tolkien family still holds the film rights to The Silmarillion, and Christopher Tolkien has made it very clear that Peter Jackson isn’t getting those rights, not after the debacle of The Hobbit movies. But that doesn’t mean no one is getting them. HBO has shown itself a relatively careful steward of such properties, and it’s willing to invest in the money and talent to do such shows right.
Game of Thrones is ending in just two years, but our appetite for complex and epic fantasy won’t end with it. HBO, bring it home with the greatest epic fantasy series of all. Make The Silmarillion happen. For Gondolin!
Bron
Een update na een lange tijd. Een serie zou werken voor Silmarillion en HBO is daar het meest voor geschikt. Ik ben teleurgesteld in Jackson na de Hobbit. Hopelijk komt het ooit van. Tolkien is op leeftijd.
De familie van Tolkien blokkeert dit, dus keep on dreaming.
De hobbit een debacle noemen
De hobbit een debacle noemen
lekker faxen heel de dag echt genot
Fans van Silmarillion -------------------------------------------------------------------------- Christopher Tolkien 91 jaar
Volgens mij is vooral Christopher Tolkien tegen. Wie zegt dat zijn familie na zijn dood niet wat meer toegevend is op dit vlak. Wie weet doen ze een paar jaar na zijn dood de rechten weg voor een behoorlijk aantal miljoenen euro's.quote:Op dinsdag 26 juli 2016 15:13 schreef wolfrolf het volgende:
De familie van Tolkien blokkeert dit, dus keep on dreaming.
De hobbit een debacle noemen
Van mij mogen zo hoor, The Silmarillion op HBO. Tering, wat zo dat episch kunnen zijn.
A Robin Redbreast in a Cage Puts all Heaven in a Rage.
Tolkien in Leiden: De historische bronnen achter zijn fictie
J.R.R. Tolkien (1892 - 1973): vader van de moderne fantasyliteratuur
J.R.R. Tolkien: een begaafd schrijver en een bijzondere man. De meesten zijn wel bekend met zijn fictie, maar weten vaak niet dat Tolkien ook zijn stempel drukte op de academische wereld en zelfs zijn onderzoeksinteresses in zijn boeken verwerkte.
Zaterdag 18 juni vond daarom in Leiden de conferentie ‘Tolkien among Scholars’ plaats. Het congres werd georganiseerd ter gelegenheid van het 35-jarige bestaan van Unquendor, het Nederlandse Tolkien Genootschap, in samenwerking met de Universiteit Leiden. De conferentie was drukbezocht: bijna tweehonderd mensen hadden zich vooraf geregistreerd. Bijna 43 jaar na zijn overlijden spreekt Tolkien nog steeds tot de verbeelding.
Middeleeuwse inspiratie
“We kennen Tolkien allemaal als auteur van fantasyboeken, maar hij was ook maar liefst veertig jaar lang hoogleraar aan de Universiteit van Oxford”, vertelt Thijs Porck, onderzoeker aan de Universiteit Leiden en medeorganisator van het congres. “De fictie was eigenlijk meer een hobby voor hem. Je ziet wel dat zijn wetenschappelijke interesses en zijn verhalen eigenlijk heel goed samengaan.”
Tijdens zijn universitaire carrière doceerde en onderzocht Tolkien middeleeuwse Engelse taal en literatuur. “De dingen die hij tijdens zijn wetenschappelijk onderzoek las, stopte hij ook in zijn fictie. In vroegmiddeleeuwse gedichten werden koningen bijvoorbeeld soms givers of rings, of ringgevers genoemd”, vertelt Porck. Met die ringen bonden ze hun volgelingen aan zich en garandeerden zo hun loyaliteit. “Het hele verhaal van The Lord of the Rings draait natuurlijk om Sauron die ringen geeft en zo mensen, op een wat negatievere manier, aan zich bindt.”
Tolkiens belangstelling voor archeologie was ook een bron van inspiratie voor zijn boeken. In 1939, tijdens het schrijven van In de Ban van de Ring, werden twee Angelsaksische begraafplaatsen opgegraven bij het Engelse Sutton Hoo. Daar werden achttien grafheuvels uit de zesde en zevende eeuw aangetroffen, waaronder één van een Angelsaksische koning. Tolkien was daarover erg enthousiast, legt Porck uit. “Waarschijnlijk was dat de inspiratie voor de koninklijke grafheuvels van de Rohirrim. Net als in Sutton Hoo vinden we in The Lord of the Rings namelijk exact achttien van zulke grafheuvels. Doordat de Rohirrim zijn gebaseerd op de Angelsaksen, zijn ze meteen een stuk realistischer. Midden-aarde is dus eigenlijk best middeleeuws.” Zo zijn er nog talloze voorbeelden te noemen: van het gebruik van Oudengelse of Oudnoorse namen tot Angelsaksische runen die als ‘maanrunen’ werden verwerkt in de kaart van De Hobbit.
Een levenswerk
In zijn veertig jaar als hoogleraar schreef Tolkien maar zo'n 35 wetenschappelijke artikelen. Dat is heel weinig. “Als je dat nu zou doen, zou je denk ik wel een probleem hebben als hoogleraar”, grapt Porck. “Zijn lezing Beowulf: The Monsters and the Critics uit 1936 is echter wel het meest geciteerde artikel dat ooit is gepubliceerd over het Oudengelse heldendicht Beowulf. Dus ook al had hij nooit die fictieboeken geschreven, dan hadden we het binnen academische kringen nog steeds over Tolkien gehad.”
Dat Tolkien maar zo weinig wetenschappelijke artikelen heeft geschreven, is ten dele omdat hij veel tijd in zijn fictie heeft gestoken (dat was dan ook een heel proces). Tolkien was een echte perfectionist. Dat wordt goed duidelijk in de postuum uitgegeven serie The History of Middle Earth, met daarin alle probeersels en herschrijvingen die Tolkien ooit heeft opgeschreven. “Daaruit kun je opmaken dat hij constant dingen aan het verbeteren was”, vertelt Porck. “Hij begon al in 1917 met de Silmarillion, dat uitkwam na zijn dood in 1973. Dat was echt een levenswerk. Ook aan In de ban van de ring werkte hij maar liefst zeventien jaar. Hij dacht over elk woord na.”
Een obsessie met taal
Tolkiens talenkennis was ook van grote invloed op zijn literatuur. Al van kinds af aan was hij geobsedeerd door talen. “Als kind had hij al een eigen taaltje gemaakt, en als volwassene is hij daarmee eigenlijk doorgegaan”, aldus Porck. “Hij verzon verschillende elfentalen, en die talen ontwikkelen zich ook binnen zijn fictie. Zijn verhalen gaan over eeuwenlange perioden; dan verandert die taal natuurlijk ook. Omdat hij in zijn wetenschappelijk werk sterk bezig was met taal en hoe taal zich ontwikkelt, kon hij ook weer uit die expertise putten bij de creatie van zijn eigen talen.” Zijn kennis van het Engels, Oudnoors en Fins zie je dus ook weer terug in het ‘Elfs’.
“Je ziet dat Tolkien daarmee ook een beetje een trend heeft gezet. Als je nu naar Game of Thrones kijkt, dan zie je dat ook daarvoor hele talen worden gemaakt, zoals het Dothraki. Tolkiens stempel drukt nog heel zwaar op wat er nu nog wordt gepubliceerd op het vlak van fantasy. Ook op wetenschappelijk gebied worden er nog steeds werken van zijn hand gepubliceerd die nog niet eerder waren uitgegeven. Zo blijft hij actueel”, besluit Porck.
Bron
J.R.R. Tolkien (1892 - 1973): vader van de moderne fantasyliteratuur
J.R.R. Tolkien (1892 - 1973): vader van de moderne fantasyliteratuurJ.R.R. Tolkien: een begaafd schrijver en een bijzondere man. De meesten zijn wel bekend met zijn fictie, maar weten vaak niet dat Tolkien ook zijn stempel drukte op de academische wereld en zelfs zijn onderzoeksinteresses in zijn boeken verwerkte.
Zaterdag 18 juni vond daarom in Leiden de conferentie ‘Tolkien among Scholars’ plaats. Het congres werd georganiseerd ter gelegenheid van het 35-jarige bestaan van Unquendor, het Nederlandse Tolkien Genootschap, in samenwerking met de Universiteit Leiden. De conferentie was drukbezocht: bijna tweehonderd mensen hadden zich vooraf geregistreerd. Bijna 43 jaar na zijn overlijden spreekt Tolkien nog steeds tot de verbeelding.
Middeleeuwse inspiratie
“We kennen Tolkien allemaal als auteur van fantasyboeken, maar hij was ook maar liefst veertig jaar lang hoogleraar aan de Universiteit van Oxford”, vertelt Thijs Porck, onderzoeker aan de Universiteit Leiden en medeorganisator van het congres. “De fictie was eigenlijk meer een hobby voor hem. Je ziet wel dat zijn wetenschappelijke interesses en zijn verhalen eigenlijk heel goed samengaan.”
Tijdens zijn universitaire carrière doceerde en onderzocht Tolkien middeleeuwse Engelse taal en literatuur. “De dingen die hij tijdens zijn wetenschappelijk onderzoek las, stopte hij ook in zijn fictie. In vroegmiddeleeuwse gedichten werden koningen bijvoorbeeld soms givers of rings, of ringgevers genoemd”, vertelt Porck. Met die ringen bonden ze hun volgelingen aan zich en garandeerden zo hun loyaliteit. “Het hele verhaal van The Lord of the Rings draait natuurlijk om Sauron die ringen geeft en zo mensen, op een wat negatievere manier, aan zich bindt.”
Tolkiens belangstelling voor archeologie was ook een bron van inspiratie voor zijn boeken. In 1939, tijdens het schrijven van In de Ban van de Ring, werden twee Angelsaksische begraafplaatsen opgegraven bij het Engelse Sutton Hoo. Daar werden achttien grafheuvels uit de zesde en zevende eeuw aangetroffen, waaronder één van een Angelsaksische koning. Tolkien was daarover erg enthousiast, legt Porck uit. “Waarschijnlijk was dat de inspiratie voor de koninklijke grafheuvels van de Rohirrim. Net als in Sutton Hoo vinden we in The Lord of the Rings namelijk exact achttien van zulke grafheuvels. Doordat de Rohirrim zijn gebaseerd op de Angelsaksen, zijn ze meteen een stuk realistischer. Midden-aarde is dus eigenlijk best middeleeuws.” Zo zijn er nog talloze voorbeelden te noemen: van het gebruik van Oudengelse of Oudnoorse namen tot Angelsaksische runen die als ‘maanrunen’ werden verwerkt in de kaart van De Hobbit.
Een levenswerk
In zijn veertig jaar als hoogleraar schreef Tolkien maar zo'n 35 wetenschappelijke artikelen. Dat is heel weinig. “Als je dat nu zou doen, zou je denk ik wel een probleem hebben als hoogleraar”, grapt Porck. “Zijn lezing Beowulf: The Monsters and the Critics uit 1936 is echter wel het meest geciteerde artikel dat ooit is gepubliceerd over het Oudengelse heldendicht Beowulf. Dus ook al had hij nooit die fictieboeken geschreven, dan hadden we het binnen academische kringen nog steeds over Tolkien gehad.”
Dat Tolkien maar zo weinig wetenschappelijke artikelen heeft geschreven, is ten dele omdat hij veel tijd in zijn fictie heeft gestoken (dat was dan ook een heel proces). Tolkien was een echte perfectionist. Dat wordt goed duidelijk in de postuum uitgegeven serie The History of Middle Earth, met daarin alle probeersels en herschrijvingen die Tolkien ooit heeft opgeschreven. “Daaruit kun je opmaken dat hij constant dingen aan het verbeteren was”, vertelt Porck. “Hij begon al in 1917 met de Silmarillion, dat uitkwam na zijn dood in 1973. Dat was echt een levenswerk. Ook aan In de ban van de ring werkte hij maar liefst zeventien jaar. Hij dacht over elk woord na.”
Een obsessie met taal
Tolkiens talenkennis was ook van grote invloed op zijn literatuur. Al van kinds af aan was hij geobsedeerd door talen. “Als kind had hij al een eigen taaltje gemaakt, en als volwassene is hij daarmee eigenlijk doorgegaan”, aldus Porck. “Hij verzon verschillende elfentalen, en die talen ontwikkelen zich ook binnen zijn fictie. Zijn verhalen gaan over eeuwenlange perioden; dan verandert die taal natuurlijk ook. Omdat hij in zijn wetenschappelijk werk sterk bezig was met taal en hoe taal zich ontwikkelt, kon hij ook weer uit die expertise putten bij de creatie van zijn eigen talen.” Zijn kennis van het Engels, Oudnoors en Fins zie je dus ook weer terug in het ‘Elfs’.
“Je ziet dat Tolkien daarmee ook een beetje een trend heeft gezet. Als je nu naar Game of Thrones kijkt, dan zie je dat ook daarvoor hele talen worden gemaakt, zoals het Dothraki. Tolkiens stempel drukt nog heel zwaar op wat er nu nog wordt gepubliceerd op het vlak van fantasy. Ook op wetenschappelijk gebied worden er nog steeds werken van zijn hand gepubliceerd die nog niet eerder waren uitgegeven. Zo blijft hij actueel”, besluit Porck.
Bron
|
|
