Te veel nadenken - Kracht van het Nu topic #11

Op dit forum verschijnen er af en toe topics van mensen die teveel nadenken en hier veel last van ondervinden. Onderstaande post had ik al in een ander topic geplaatst maar dat topic bloedde al snel dood. Aangezien het een lange reactie was waar ik veel tijd in had gestopt, vond ik het jammer dat er geen leuke discussie ontstond. Vandaar dat ik even apart een topic open. De TS uit het vorige topic was al een beetje aan het mediteren om het dwangmatige denken iets te verzachten. Mijn post ging over hoe het verstand ons vaak in de weg staat en hoe dat precies werkt.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Met mediteren om het dwangmatige denken te verzachten zit je in de goede richting alleen is het eigenlijk symptoombestrijding op die manier. Er is ook nog een bepaald inzicht nodig in de werking van je verstand.

Mensen moeten zich goed beseffen dat hun verstand een INSTRUMENT is dat wij hebben "gekregen" van de evolutie. Een slang heeft zijn gif, een luipaard zijn snelheid en wij hebben ons verstand.

Verstand = instrument

Dit instrument is het meest machtige instrument dat de evolutie ooit heeft voortgebracht. Het stelde ons in staat om de wereld om ons heen te begrijpen en om taal te ontwikkelen waardoor wij beter konden samenwerken en (ingewikkelde) ideeën konden overdragen op de volgende generatie.

Het verstand heeft ons apen naar de maan gebracht, het verstand heeft allerlei geheimen van het universum ontrafeld (bijv. E=mc2). Het verstand neemt dus nogal een belangrijke rol in, in ons leven. Zonder het waren wij nog apen. Dit is erg belangrijk. Wij onderscheiden ons DOOR het verstand, maar wij zijn NIET ons verstand.

In de loop der tijd heeft zich een "gevoel van jezelf" ontwikkeld IN je verstand, in je geheugen. Informatie wordt opgeslagen in je hersenen of verstand en aan de hand daarvan vormen wij een beeld van de wereld om ons heen, maar wij vormen zo ook een beeld van ons zelf, met de nadruk op BEELD van ONSZELF.

Dit beeld van onszelf noemen wij het ego. Van het woord ego zijn meerdere interpretaties, ik bedoel hier: ego = een op het verstand gebaseerd gevoel van jezelf.

Het ego

Het verstand produceert gedachten, dat is de manier waarop het de wereld kan bevatten. Nadat wij een ego hadden ontwikkeld, leek het voor ons of de gedachten werden geproduceerd door het ego, dus door onszelf! Maar bedenk je dus goed dat jij NIET je ego bent. Het ego is een BEELD van jezelf, het is niet de laatste waarheid over wie jij bent.

Veel mensen geloven dat ze niet kunnen ophouden met denken omdat je niet zou kunnen functioneren zonder gedachten. Ik denk dus ik besta zeg maar. DIT IS ONZIN. Jij bent veel meer dan je gedachten. Je hebt je gedachten niet constant nodig bij alles wat je doet. Minstens 80% van je gedachten zijn totaal niet constructief en productief. Toch denken we de hele dag door, een verslaving.

Dit gebeurt omdat het verstand een instrument is gegeven aan ons door de evolutie om te OVERLEVEN. Inmiddels hebben wij in het westen voldaan aan onze primaire levensbehoeften. Dus wat voor overleven praten we dan over? In dit geval het overleven van ons ego, het beeld dat wij van onszelf hebben en wat in grote mate wordt beïnvloed door wat anderen van ons denken.

Dat machtige instrument het verstand is zijn doel dus voorbijgeschoten en is gedegradeerd tot het levend houden van ons zelfbeeld, niet de levende mens achter dat zelfbeeld. We denken ons soms suf over totaal nutteloze dingen.

De oplossing hiervoor is meer leven in het nu. Genieten van het moment is belangrijk, piekeren over iets wat in de toekomst misschien kan gaan gebeuren niet. Natuurlijk is het belangrijk om te plannen, maar lang obsessief nadenken over kleine dingen die geen invloed hebben op jouw overleven in de echte wereld, dat is uiteraard kansloos.

Het probleem ligt hem in onze identificatie met het ego en onze gedachten. Gedachten zijn middelen om de wereld te begrijpen. Deze worden op hun beurt weer geproduceerd door het verstand. Het verstand is dus een instrument en een gedachtengenerator, maar het is NIET wie jij bent!!

De observeerder

Jij bent de observeerder van je gedachten, DAAR ligt je ware identiteit. Datgene wat de gedachten voorbij ziet komen en ze hoort, dat is de observeerder en DAT ben jij. Zo gauw die observeerder niet observeert maar "naar de gedachte toespringt" en zich ermee identificeert, dan hou jij op de observeerder te zijn en word jij je ego.

Het ego en de observeerder zijn dus twee verschillende dingen: het ego is een op het verstand gebaseerd gevoel van jezelf, voornamelijk geïnteresseerd in het "overleven" in een wereld waar we allang overleven. Het houdt zich bezig met: is dit de juiste kleur eyeliner, is deze broek hip genoeg, gedraag ik me wel precies zoals anderen dat willen zien, enz.

De observeerder dat is je ware natuur en de observeerder hoort het verstand te gebruiken, niet andersom! De observeerder hoort helemaal niet de sprong naar de gedachte te maken en zich ermee te identificeren. De observeerder moet van een afstandje kijken naar de gedachten en hoort zich er niet mee te identificeren. Het verstand is immers een instrument.... een instrument dat gebruikt moet worden door JOU en niet andersom.

Het verstand heeft het ego voortgebracht en het is dit ego dat de macht heeft overgenomen VAN JOU! Zie het als een computervirus dat de macht heeft overgenomen van de computer. Maar hoe komen wij af van dit virus? Dat moeten we doen door te beseffen dat wij onze gedachten niet zijn. Hou op met de identificatie met je verstand! Ook al produceert het gedachten die beginnen met "ik"....

Wanneer er in jouw hoofd een gedachte voorbijkomt waarin het woordje "ik" zit, dan gaat het niet over jou, maar die "ik" is dus het ego, het op het verstand gebaseerde gevoel van jezelf. Dit is heel moeilijk te bevatten allemaal, maar vraag wanneer iemand zegt:

"Ik word zo moe van mezelf", "Ik kan niet meer leven met mezelf".....

Wie zijn dan die ik en die zelf? Wie is die ik die met zichzelf moet leven? Zijn bovenstaande zinnen misschien gedachten waarbij onze ware natuur even naar boven komt? Je echte ik, de observeerder, die samen moet zien te leven met de eeuwige kwelgeest, het ego?

We zullen de identificatie moeten doorbreken om jezelf echt te vinden. Ik snap dat ik hier in deze post niet goed duidelijk kan maken hoe het nou precies in elkaar zit... Maar misschien dat je iets herkent of dat je het wel interessant vindt. Goede boeken om te lezen zijn "De kracht van het nu" van Eckhart Tolle of "Radical Honesty" van Brad Blanton. Het eerste boek is het meest diepe maar wanneer je het gewoon niet ziet, kan het snel totaal oninteressant worden. Dan kan het tweede boek erg goed zijn omdat het meer gebruikt maakt van een praktische aanpak. Ongetwijfeld zullen er veel meer boeken zijn, maar ik raad toch iedereen aan om De kracht van het nu op z'n minst te proberen.

De Kracht van het Nu

Toen ik dat boek voor het eerst las, wist ik dat ik dat ene had gevonden waarna ik m'n hele leven zocht. Ik heb ook altijd veel gepiekerd en werd hier depressief van enz. Toch wist ik dat ik iets verkeerds deed en dat er toch een manier moest zijn om iets te doen aan dat obsessieve denken? Het was verdomme m'n eigen hoofd!! Ik heb m'n hele lichaam onder controle, maar het belangrijkste, het verstand had ik niet onder controle. Dat vond ik op z'n minst erg vreemd. Maar goed, ik had geen kader waarbinnen ik moest zoeken naar een oplossing voor dit probleem. Daarom deed ik het maar af als een hersenspinsel.

Tot dus die ene dag kwam jaren later, toen ik de Kracht van het Nu op de deurmat kreeg. Na het lezen van een aantal bladzijden wist ik dus dat het de identificatie met het verstand was, de sprong van de observeerder naar de gedachte, dat mij al die jaren in de weg had gestaan. Op dat moment zag ik dus de ware natuur van mijn ego: het is nep en bestaat alleen bij de gratie van JOUW identificatie met dat ego.

Op dat moment doorbrak ik de identificatie met mijn ego en was ik VRIJ!!! Vrij van die eeuwige kwelgeest die m'n leven af en toe een hel maakte. Op dat moment kreeg ik vijf golven van geluk door me heen, beginnend bij m'n tenen, eindigend in m'n hoofd. De ene golf was nog intenser dan de andere... Ik begon weer te denken toen ik bang werd dat ik zou klaarkomen ( ) aangezien ik nog nooit in m'n leven een mentaal orgasme had gehad.

Maar dat was het dus, een mentaal orgasme, vijf achter elkaar, de 1 nog intenser dan de andere, alsof m'n hele lichaam vierde dat het verlost was van die "duivel", het ego. Dat kleinzerige beperkende gedrocht dat zich als het ware "genesteld" had in m'n hersenen.

Ik ben nu degene die meestal de macht heeft, niet m'n ego, hoewel m'n ego nog steeds macht over me heeft. Ik identificeer me nog vaak genoeg met m'n gedachten. Old habits die hard. Maar down raken of lang piekeren over dingen? No way. Die macht heeft m'n ego niet meer over me. Zo gauw ik me kut voel weet ik namelijk waar dat klote gevoel vandaan komt: De identificatie met m'n ego. Het is het ego dat problemen uit het niets creëert, onder het motto van "overleven" waar dat allang niet meer nodig is.

Flow

Ik kan tegenwoordig m'n gedachten gewoon stopzetten. In het begin kun je dat 2 seconden, dan 5, dan 10 enz. Wanneer je dat doet ben je opeens gelukkig en je ziet de wereld veel voller en alles is 1 hoe vaag en zweverig dat ook mag klinken. Om even aan te geven dat dat niet zo zweverig is als het lijkt: in de sport kennen ze het begrip "flow". Dat is een staat van zijn waarbij het verstand naar de achtergrond verdwijnt en iets anders de controle overneemt. Op zo'n moment is de sporter 1 met zijn omgeving en DAAROM voelt de sporter alles perfect aan en kan het komen tot uitzonderlijke sportprestaties waar wij ons over verbazen.

Dit soort momenten van flow lijken een uitzondering te zijn, maar door bewustwording en zelfreflectie kunnen wij als mensen naar zo'n staat van zijn toe. Deze staat van flow zal de norm moeten worden in onze maatschappij i.p.v. de staat van zijn waarbij wij ons identificeren met ons verstand. Het verstand deelt de wereld onder in dingen, het fragmenteert en snijdt ons af van de rest van de wereld. Daarom is de wereld zoals ie is vandaag de dag. Wij zullen nooit echte beschaving kennen zolang wij ons identificeren met ons verstand. Wij moeten naar een andere staat van zijn, die van voorbij het verstand, die toestand van flow, waarbij de observeerder de macht overneemt van het verstand. Deze toestand alleen zal ons werkelijk het leven laten ervaren in al zijn volheid. Dan pas zullen wij weten wat echte liefde is en wat echt geluk is.

Radical Honesty

In de vorige topics kwam het boek Radical Honesty ook regelmatig naar voren. Eerlijk zijn is ook een manier om jezelf te verlichten van je ego. Dit wordt in dit boek geniaal uiteengezet. Een heerlijk bot boek met een ongelooflijk veel wijsheid geschreven. Het idee erachter is ongeveer uit te leggen op deze manier:

Veel van je energie gaat zitten in het hooghouden van een zelfbeeld, je ego. Veel mensen spiegelen zich aan anderen, aan wat de maatschappij zogenaamd van hen verwacht. Wanneer je dus probeert te voldoen aan een bepaald beeld, wat bijna altijd een beeld van perfectie is en dus niet haalbaar, zul je hier en daar moeten liegen of in ieder geval informatie moeten achterhouden.

Ook zul je serieuzer met niet belangrijke dingen omgaan. Je denkt dan nl. dat het bereiken van dat ideaalbeeld je geluk zal opbrengen. Er zal dus veel energie gaan zitten in het opbouwen en in stand houden van dat zelfbeeld. Eerlijkheid is dan juist eerder gevaarlijk. Niemand zal voldoen aan het ideaalbeeld als ze eerlijk zijn over zichzelf, gewoon puur omdat niemand perfect is. Dat ideaalbeeld bestaat alleen in Hollywood en glamourbladen en is compleet subjectief uiteraard.

Door eerlijk te zijn saboteer je je eigen ego in zijn doel om het perfecte ideaalbeeld te bereiken. Vandaar dat eerlijkheid een grote rol kan spelen in verlichting. Het is nl. een manier om veel macht van je ego te ontnemen.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Deel 9 alweer dus. Inmiddels zijn er al heel wat levens positief beïnvloed door de Kracht van het Nu, de wereldwijde bestseller geschreven door Eckhart Tolle. Dit zie ik in mijn persoonlijke leven gebeuren en ook hier op het forum zijn er steeds meer mensen die er baat bij hebben

Hier nog even een link naar een geweldig youtube filmpje (met dank aan DaneV). In dit filmpje wordt een beeld geschetst van een ervaring die parallellen vertoont met de stof die wordt behandeld in De Kracht vh Nu. Dit wordt allemaal heel helder uitgelegd door een wetenschapper dus misschien dat dat de "zweverigheid" van dit topic wat wegneemt voor sommige mensen:

How it feels to have a stroke


Sam Harris over de materie die besproken wordt in dit topic

Voor degenen die Sam Harris nog niet kennen, hij heeft een PhD. in de neurowetenschap en is een van de meest intelligente mensen die we op dit moment hebben op onze planeet. Deze man weet zijn betogen en argumenten zo ongelofelijk helder te verwoorden dat het werkelijk een genot is om naar hem te luisteren. Voor velen is hij een voorvechter van het atheisme, maar Harris zelf zal zich nooit op die manier beschrijven.

Hij is een man van de wetenschap, die ook doet aan subjectieve waarheidszoeking met name door meditatie. Mede hierdoor krijgt hij zoveel helderheid in zijn denken dat hij een fenomeen is in de wetenschappelijke wereld. Neem bijvoorbeeld zijn boek "The Moral Landscape" waarin hij uitlegt hoe de wetenschap wel degelijk iets kan zeggen over moraliteit.

The Moral Landscape - How science can determine human values
http://www.samharris.org/site/full_text/the-moral-landscape/

Sam Harris breathes intellectual fire into an ancient debate. Reading this thrilling, audacious book, you feel the ground shifting beneath your feet. Reason has never had a more passionate advocate.
— Ian McEwan, author of Atonement, winner of the Man Booker Prize for Amsterdam.

A lively, provocative, and timely new look at one of the deepest problems in the world of ideas. Harris makes a powerful case for a morality that is based on human flourishing and thoroughly enmeshed with science and rationality. It is a tremendously appealing vision, and one that no thinking person can afford to ignore.
— Steven Pinker, Professor of Psychology at Harvard University, author of How the Mind Works and The Blank Slate.

I was one of those who had unthinkingly bought into the hectoring myth that science can say nothing about morals. The Moral Landscape has changed all that for me. Moral philosophers, too, will find their world exhilaratingly turned upside down, as they discover a need to learn some neuroscience. As for religion, and the preposterous idea that we need God to be good, nobody wields a sharper bayonet than Sam Harris.
— Richard Dawkins, author of The Selfish Gene, The God Delusion, and The Greatest Show On Earth

Reading Sam Harris is like drinking water from a cool stream on a hot day. He has the rare ability to frame arguments that are not only stimulating, they are downright nourishing, even if you don’t always agree with him! In this new book he argues from a philosophical and a neurobiological perspective that science can and should determine morality. As was the case with Harris’ previous books, readers are bound to come away with previously firm convictions about the world challenged, and a vital new awareness about the nature and value of science and reason in our lives.
— Lawrence M. Krauss, theoretical physicist, Director of the Origins Project at Arizona State University, author of The Physics of Star Trek and Quantum Man: Richard Feynman’s Life in Science.

Mocht je ooit in een discussie geraken over de zin of onzin van verlichting en introspectie, laat dan die persoon die niet op 1 lijn zit met je de volgende filmpjes bekijken. Het zijn ook met name de atheïstische rationalisten die de materie uit dit topic onder de noemer religie of zweverigheid willen plaatsen en laat nou net Sam Harris 1 van de grote helden zijn van deze groep mensen.


De volgende lezing is zeer de moeite waard en ik raad iedereen dan ook aan deze lezing te kijken. Vanaf 23:50 wordt het echt interessant omdat het perfect raakt aan de materie uit dit topic en het commentaar van de critici op dit topic:


Links naar vorige delen

R&P / Teveel nadenken - waarom?
R&P / Teveel nadenken, waarom? Kracht van het NU topic #2
R&P / Teveel nadenken - Kracht van het nu #3
R&P / Teveel nadenken - Kracht van het Nu topic #4
R&P / Teveel nadenken - Kracht van het Nu topic #5
R&P / Teveel nadenken - Kracht van het Nu topic #6
R&P / Te veel nadenken - Kracht van het Nu topic #7
R&P / Te veel nadenken - Kracht van het Nu topic #8

Overige links

Hier ook nog een link naar een lezing van Eckhart Tolle - The flowering of Human Consciousness:
The flowering of Human Consciousness

En nog een link naar een helder geschreven artikel van een succesvolle zakenman. Iemand die zegt waar het op staat en geen zweverige termen gebruikt om de succesvolle toepassing van de Kracht van het Nu uit te leggen:
http://www.stevepavlina.com/blog/2006/05/the-power-of-now/

Recensies

Verder krijgt De Kracht van het Nu veel goede recensies van lezers:
Recensies op [url=www.bol.com]bol.com[/url]
Recensies op amazon.com

Recensies Radical Honesty:
Recensies op Amazon.com

Recensies Ontwaken in de Droom:
Recensies op [url=www.bol.com]bol.com[/url]
Recensies op amazon.com (engelse versie)

Disclaimer:
Dit topic is bedoeld om een idee te delen met anderen, dus niet om mensen meteen te overtuigen van een bepaalde denkwijze. Psychologie is een interessant en waardevol iets en mocht je de ideeën in deze reeks interessant vinden ga dan vooral zelf op onderzoek uit!

Laatste kwestie uit vorige topic; waarom de term 'God' aanhalen behalve om gelovigen een plezier te doen?

quote:

Op woensdag 2 januari 2013 14:24 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:

[..]

Ook moeten we niet ontkennen dat deze mensen ook hun brood moeten verdienen. Als je niemand aanspreekt verdien je geen cent.

Bradley Blanton staat toch in de OP?

Maar goed, ieder zijn ding. Ik hou er niet zo van. Sowieso niet echt van het zweverige, en termen als 'droom', 'illusie' e.d. Ons fysiologische bestaan lijkt me een feit, dat je hersenen dingen opblazen ook. Dat kun je dan een 'droom' noemen, maar je kunt ook gewoon zeggen zoals het is.

Dit vind ik een erg mooi artikel, omdat het me laat weten dat alles wat we hier bespreken ook een academische basis heeft. Dat blijf ik belangrijk vinden.

quote:

Op woensdag 2 januari 2013 14:28 schreef Canillas het volgende:

[..]

Het heeft mij juist het plezier gedaan me los te maken van mijn eigen conditioneerde manier van reageren op dingen als God, geloof en kerk. Niet op de laatste plaats omdat ik leerde dat ik eigenlijk alleen maar innerlijke negativiteit projecteerde op een groep mensen om zo dingen waar ik mezelf op afkraakte niet onder ogen te hoeven komen.

En daarbij, wat is er dommer, geloven in een God zoals de kerk doet en dat je leven laten bepalen of geloven in dat beeld wat je van jezelf hebt en dat je leven laten bepalen? Jezelf zien als gelovige of niet gelovige is ook niet meer dan een beeld waarmee je je identificeert, puur ego ding ''ik geloof dit en heb gelijk dus ben goed, anderen geloven iets anders/tegenovergesteld en zijn dus verkeerd''.

Let maar eens op als je ergens afgeeft op andere mensen, zal je zien dat je afgeeft op iets tegenovergesteld aan/van jezelf en dat je door te zeggen dat het tegenovergestelde verkeerde is jij dus automatisch goed. Is dat iets waar je behoefte aan hebt als je de negativiteit die daar achter zit niet meer had? Je moet negatief over jezelf zijn voordat je dat wil compenseren met anderen omlaag halen

Ik wist dat iemand zou zeggen dat het mijn eigen negativiteit is. Dat is volgens mij niet zo, ik sta best open voor die dingen, heb een aantal religieuze vrienden, wil best luisteren naar Jezus' meer filosofische uitspraken, etc.

Het is echter meer mijn eigen scepsis. Ik vind het heel vreemd om met 'God' te refereren naar 'Zijn', 'mindfulness', 'in het moment zijn', omdat je dan een term gebruikt die semantisch totaal anders is. Pure marketing dus.

quote:

Op woensdag 2 januari 2013 14:39 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:

[..]

Ik ken die Blanton verder niet . Maar ik zie het meer mensen doen.
Ik vind droom/illusie na 3 jaar nog steeds vage woorden hoor, het heeft de kern van waarheid natuurlijk, maar lijkt net of er 'meer' is (dan de droom)

Ik ook niet, ik doelde echter op het 'Radical Honesty'.

Wat Kurzweil zegt, 'God' heeft de semantische betekenis van een godheid, botweg een oude man met een lange grijze baard. Het lijkt me niet handig om dat op 'mindfulness' te laten slaan.

Heb die PDF trouwens ook al een keer gezocht, maar kon 'm niet vinden.

quote:

Op woensdag 2 januari 2013 14:41 schreef Canillas het volgende:

[..]

In welke zin is het woord God anders dan het woord Zijn behalve dan wat je geleerd hebt? Hoe je geconditioneerd bent?

Het zijn maar woorden, symbolen, die ergens naar refereren, het woord zelf is het punt niet maar ego kan daar wel een punt van maken ''MIJ staat het niet aan dus moet IK er niks van weten!'' in die zin in is het negatief om vinden dat iets anders zou moeten zijn dan het is negatief is, het is verzet en dat is geen Zijn, je raakt je contact met Zijn juist kwijt als je je verzet.

Als je pragmatisch denkt dan heb ik toch het volste recht om het woord 'God' en 'Zijn' uit elkaar te houden? Anders kan ik alles wat jij daar typt ook anders opvatten, omdat ik weet dat ik geconditioneerd ben en het dus naar willekeur kan veranderen. Ik maak geen punt van het woord 'God', ik zeg alleen maar dat de semantische betekenis van God nu eenmaal anders is dan 'Zijn' en dat ik het daarom misleidend vind om die term te gebruiken. Dat moet iedereen natuurlijk zelf weten, ik verzet me er niet tegen, ik merk het alleen op.

quote:

Op woensdag 2 januari 2013 14:50 schreef Hiergaanwedan het volgende:
Jullie hebben niet het idee dat als je teveel nadenkt dat je dan angst hebt voor bepaalde zaken en je dat aan moet pakken? Piekeren enzo gaat erom dat je ergens niet zeker van bent/angst hebt en je verstand gebruikt om te beredeneren zodat je minder snel voor rare/onveilige/ongewenste situaties komt te staan. Heb het idee dat er een heel gedoe omheen is gemaakt van ego en hoe je de observant bent e.d. terwijl het voor genoeg mensen zou helpen als ze de reden dat ze piekeren aanpakken.. en niet slechts in hun hoofd maar zorgen dat ze niet piekeren (piekeren als voorbeeld aangezien de OP geschreven lijkt te zijn voor mensen die teveel 'nadenken').

Ik wil maar zeggen van zoiets als piekeren hoeft niet negatief te zijn (het kan je voor klote situaties behoeden) maar op den duur kan dat wat te ver doorschieten bij mensen (waardoor het zijn functie verliest, want het heeft in eerste instantie gewoon wel een functie).

Ik zeg dit omdat het op mij zo lijkt alsof iemand die financieele problemen heeft bijvoorbeeld en gaat piekeren in eerste instantie lijkt te moeten denken dat het piekeren niet goed is e.d... terwijl het er juist voor kan zorgen dat hij zijn situatie probeert te verbeteren. Als je dan gaat denken van 'ego' en observant e.d. dan kom je er minder snel uit omdat je het probleem niet aanpakt maar iets wat daarna volgt (piekeren) terwijl het piekeren an sich niet slecht hoeft te zijn op zo'n moment...

En ik heb het idee dat voor veel mensen dat teveel nadenken wel komt door situaties die ze nog moeten oplossen... in plaats van maar juist niet na te denken en het te zien als de kwaal...

Piekeren is in je hoofd een negatief toekomstbeeld creëren, dat niet bestaat. Er is maar één toekomst en als die er eenmaal is, dan is het geen toekomst meer, maar heden, en dan moet je er mee omgaan.

Natuurlijk moet je plannen kunnen maken, Tolle onderkent dat ook. Maar piekeren is geen plannen maken, maar vrezen.

quote:

Op woensdag 2 januari 2013 15:12 schreef Hiergaanwedan het volgende:
Oke nou ja ik heb wel het gevoel dat piekeren in het algemeen wel gewoon aangeeft dat je ergens naar moet handelen en het niet moet proberen te verminderen. Tenzij je 1000 piekergedachtes hebt ofzo. De extremen moeten er wel wat extra's tegen doen.

En nou ja ik heb niet direct oplossingen tegen overmatig piekeren ofzo. Maar lijkt me wel meer dan het 'nu'.. ook al geloof ik best dat het kan werken hoor voor sommige (misschien meer) mensen. Maar bedoel er zijn toch zoveel zaken die mensen doen om van zulke dingen af te komen. Van zich afschrijven door middel van een dagboek, oefenen om over angst heen te komen en daardoor er minder mee te zitten (over na te denken, minder stress), informatie inwinnen om een situatie te veranderen e.d.

Misschien kan dit artikel je scepsis wat relativeren? Psychologen erkennen de voordelen van mindfulness.