Vraag maar raak: baby's voor dummies deel 5

Bij de eerste bevalling wilde ik ook geen pethidine. Maar op t moment dat ik pijnstilling wilde en ik al te ver voor een ruggenprik was kwam ik daar wel op terug.
Uiteindelijk niet gekregen trouwens.

quote:

Op maandag 21 januari 2013 08:36 schreef SupremeEvil het volgende:
Hier ook remifentanil. Ik vond het wel heel fijn. Scherpe kantjes zijn weg, maar je voelt nog wel wat. Toen ik mocht persen werd het uitgezet. Dus je doet het alsnog 'zelf'. Ik had geen last van misselijk zijn, was lekker ontspannen. Ik vond het geen prettig idee om soort van verlamd te zijn van onderen met die ruggeprik. Ik moest ook een half uur aan de ctg vantevoren om te zien of baby het aankon. Pethidine geven ze in mijn ziekenhuis ook niet meer.

Ik heb niet het gevoel of idee dat ik het niet zelf heb gegaan omdat de pijnstilling ook nog bij het persen werkte.

Dankjewel alvast, keep em coming.

Mijn probleem met een ruggenprik is inderdaad dat je dan aan je bed vastzit. Zou het fijner vinden om mobiel te zijn en evt te kunnen staan/lopen. Of is het zo dat tegen de tijd dat die ruggenprik erin gaat, je toch van ellende nergens meer heen kunt?

quote:

Op maandag 21 januari 2013 08:40 schreef Gulara het volgende:
Of is het zo dat tegen de tijd dat die ruggenprik erin gaat, je toch van ellende nergens meer heen kunt?

hier wel...

ik hoefde ook niks, wilde ook niks, wilde alleen van de pijn af. Alleen na een uur of 12 was ik het in bed liggen wel zat en kon ik me ook geen houding meer vinden. Maar goed, denk niet dat mijn bevalling qua duur erg representatief was.

quote:

Op maandag 21 januari 2013 08:40 schreef Gulara het volgende:
Dankjewel alvast, keep em coming.

Mijn probleem met een ruggenprik is inderdaad dat je dan aan je bed vastzit. Zou het fijner vinden om mobiel te zijn en evt te kunnen staan/lopen. Of is het zo dat tegen de tijd dat die ruggenprik erin gaat, je toch van ellende nergens meer heen kunt?

Dat verschilt ook heel erg per persoon. Sommigen willen graag lopen of staan en kunnen dat ook, ik kon en wilde dat niet. De enige manier waarop ik t een beetje kon opvangen was liggend op mijn zij. Maar dat laatste wat je zegt geldt voor mij ook, de ruggenprik vond ik zo enorm geweldig en fantastisch dat het me niet uitmaakte dat ik moest blijven liggen. Maar.... Ik bedenk me nu dat ik bijna direct na de prik volledige ontsluiting had dus ik heb relatief kort 'vast gelegen'.

Ik gooi er nog even een andere vraag tussendoor:

Mijn baby moet vanmiddag zijn eerste prikjes . Nog tips qua voorbereiding of juist voor erna? Ik heb nu:

-paracetamol zetpilletjes in huis
-omslagromper aan zodat er niks meer over zijn hoofd hoeft en jumpsuitje aan zodat ik alleen zijn been bloot kan maken en hem daarna niet nog eens hoef aan te kleden

quote:

Op maandag 21 januari 2013 08:33 schreef Spees_Eend het volgende:

[..]

Nee klopt, dat hoort niet. Heb het niet helemaal logisch opgeschreven. Ze hebben hem nog geprobeerd recht te zetten maar dat lukte niet. Heb wel het idee dat dat vaak voorkomt, tenminste ik heb dat al een aantal keer gehoord.

Bij mij werkte de ruggenprik ook beter/alleen rechts, of althans, links voelde ik nog wel beenweeen. Ik moest op m'n linkerzijde gaan liggen zodat de vloeistof naar die kant kon zakken of zoiets. Hielp naar mijn idee niet.

Het zetten ging hier heel snel. Gebeurde hier trouwens gewoon op de verloskamer/kraamsuite en was (zoals ik het me nu herinner) appeltje eitje. Ontsluiting vorderde daarna ook supersnel, van 3 naar 10 cm in anderhalf uur. Vrij weinig van gemerkt

Omdat hij links maar niet werkte en ik een soort golvende druk voelde die ik niet tegen kon houden (persdrang dus) belde ik de verpleging. Toen bleek ik volledige ontsluiting te hebben waarop de ruggenprik werd uitgezet en weeenopwekkers aan, maar ondanks dat infuus die persdrang is nooit meer teruggekomen. Mijn vk vertelde later dat dat vaker schijnt voor te komen. Vier relatief ontspannen uren waarin ik zelfs heb liggen dommelen is mijn zoon pas geboren. Nu verliep mijn bevalling naar mijn idee voorspoedig, maar ik vind het toch een nadeel dat ik geen persweeen kreeg. Ik had nu een knip, misschien had ik die anders wel niet gehad? Geen idee.

Anyway, de ruggenprik zelf is mij prima bevallen , het is meer een 'wat als' gedachte. Ik zou er de volgende keer weer voor kiezen omdat het mij liet ontspannen. Ik had erg moeite om de weeen op te vangen en raakte in paniek, met de ruggenprik kon ik me eraan overgeven.

quote:

Op maandag 21 januari 2013 08:53 schreef Spees_Eend het volgende:
Ik gooi er nog even een andere vraag tussendoor:

Mijn baby moet vanmiddag zijn eerste prikjes . Nog tips qua voorbereiding of juist voor erna? Ik heb nu:

-paracetamol zetpilletjes in huis
-omslagromper aan zodat er niks meer over zijn hoofd hoeft en jumpsuitje aan zodat ik alleen zijn been bloot kan maken en hem daarna niet nog eens hoef aan te kleden

Het verschilt per kind of ze er last van hebben.

Mijn CB zei destijds om alleen een paracetamol te geven als hij echt last had en koorts kreeg.
De enige prik waar hij uiteindelijk last van had was de BMR met 14 maanden.

Je kan zijn beentje nog een beetje na masseren omdat het wat stijf wordt door de vloeistof die er in gaat.
Meen me te herinneren dat O. wilde dat ik zijn been vooral met rust liet daarna.

Ze willen trouwens meestal dat je kind in enkel een luier de spreekkamer in gaat dus je zal hem daarna dan toch nog aan moeten kleden.

Bij ons CB moet je de baby toch wel uitkleden, omdat ze ook naar de ontwikkeling van het ruggetje en de heupen en dergelijke kijken. Daarna kwam gelijk de prik. Na de prik kregen we de tip om de plek wat te masseren en te 'fietsen' met de beentjes. Dat hebben we bij het aankleden direct gedaan.

quote:

Op maandag 21 januari 2013 09:04 schreef laziness het volgende:

[..]

Het verschilt per kind of ze er last van hebben.

Mijn CB zei destijds om alleen een paracetamol te geven als hij echt last had en koorts kreeg.
De enige prik waar hij uiteindelijk last van had was de BMR met 14 maanden.

Je kan zijn beentje nog een beetje na masseren omdat het wat stijf wordt door de vloeistof die er in gaat.
Meen me te herinneren dat O. wilde dat ik zijn been vooral met rust liet daarna.

Ze willen trouwens meestal dat je kind in enkel een luier de spreekkamer in gaat dus je zal hem daarna dan toch nog aan moeten kleden.

Oh ik kreeg de tip van iemand om hem na de standaard controles aan te kleden zodat hij aangekleed de inentingen zou krijgen. Adviezen over wanneer wel en wanneer niet pcm en over hoe vaak je koorts moet meten enzo, zal ik daar wel krijgen hè?

Ook hier idd in luier naar binnen. Makkelijk aan te trekken kleertjes is wel handig ja. En masseren! Succes alvast, hier hebben we niks van die eerste prikjes gemerkt. Ik had trouwens niet preventief pcm gegeven.

quote:

Op maandag 21 januari 2013 09:08 schreef Spees_Eend het volgende:

[..]

Oh ik kreeg de tip van iemand om hem na de standaard controles aan te kleden zodat hij aangekleed de inentingen zou krijgen. Adviezen over wanneer wel en wanneer niet pcm en over hoe vaak je koorts moet meten enzo, zal ik daar wel krijgen hè?

Dan moet je de kleren mee naar binnen nemen want ze doen het in 1x door in de spreekkamer.

Het CB geeft zelf meestal hun gedachten wel aan maar dat verschilt ook per persoon zoals met alles daar
Hier waren ze vooral van, niks geven tenzij echte last.

quote:

Op maandag 21 januari 2013 08:38 schreef Spees_Eend het volgende:

[..]

Ik heb niet het gevoel of idee dat ik het niet zelf heb gegaan omdat de pijnstilling ook nog bij het persen werkte.

Ik bedoelde ook niet dat je het dan niet zelf doet . Maar er zijn vrouwen die het graag zonder pijnstilling willen doen. En dan heb je misschien wat aan die remifentanil omdat die terug werd gedraaid bij mij. Maar ik begrijp nu dat dat ook niet standaard het geval is als het bij jou wel bleef aanstaan.

Maar zoals mijn vk ook tegen me zei, het is 2012 (toen nog), er is pijnstilling, waarom zou je het niet doen? Ik had vantevoren nog niet besloten of ik wel of geen medicatie wilde, maar op dat moment wilde ik heeeel graag... Maar goed, mijn bevalling ging nogal hard, van brekende vliezen tot klaar met bevallen in zes uur (eerste kindje). Ik ga een evt volgende keer weer voor remifentanil, dan hoop ik wel dat ze die keer goed prikken en de vloeistof niet m'n arm in loopt

Enne, cb = omslagdoek mee. Hier ook kindje in luier tot na de afspraak

Gulara het hangt echt vanbje bevalling af. Je kunt ook nog kiezen voor pijnbestrijding als het lang duurt of als het tegenzit. Ik was thuis dus sowieso geen pijnbestrijding maar ik had ook echt wel een moment dat ik naar het ziekenhuis wilde voor een ruggeprik. 10 minuten later had ik persdrang dus pijnbestrijding hadden ze me hier überhaupt niet meer gegeven. Verder hielp uitfluiten heel goed, en rustig blijven, echt in mn eigen cocon, lekker onder de douche.

Ik heb met van te voren alleen laten informeren over een ruggenprik en aangegeven dat ik die wilde als ik er om vroeg. Toen ik 1,5 uur na het begin van de weeën in het ziekenhuis aankwam, bleek ik 8 centimeter ontsluiting te hebben, dus uiteindelijk is het nooit een optie geweest. Tips om weeën op te vangen heb ik niet, ik ben eigenlijk continu bezig geweest; douchen, aankleden (dat ging wat moeizaam ), spullen pakken, in de auto (dat was nog het fijnste moment eigenlijk), naar de verloskamer, me voorstellen (néé, ik wil niet gezellig babbelen!), overgeven, uitkleden en toucheren. De laatste 2 cm was ik alleen maar opgelucht dat ik al zo ver was. Maar goed, mijn bevalling is qua duur ook niet representatief.

Kortom, een bevalling laat zich moeilijk plannen, dus denk goed na over wat je prettig zou vinden, bespreek of je wensen ingewilligd kunnen worden en dan gewoon meegaan met wat je overkomt

quote:

Op maandag 21 januari 2013 09:09 schreef Mineola het volgende:
Ook hier idd in luier naar binnen. Makkelijk aan te trekken kleertjes is wel handig ja. En masseren! Succes alvast, hier hebben we niks van die eerste prikjes gemerkt. Ik had trouwens niet preventief pcm gegeven.

Thanx! Ook wel fijn om te lezen dat er baby's zijn die er niet zoveel van merken, had van mijn pufclubklasgenoten een paar verhalen gehoord over schor van het huilen enzo. Maar ook een baby die alleen wat extra sliep.

quote:

Op maandag 21 januari 2013 09:14 schreef laziness het volgende:

[..]

Dan moet je de kleren mee naar binnen nemen want ze doen het in 1x door in de spreekkamer.

Het CB geeft zelf meestal hun gedachten wel aan maar dat verschilt ook per persoon zoals met alles daar
Hier waren ze vooral van, niks geven tenzij echte last.

Ja, verbaast me eigenlijk niets. Ik vroeg me sowieso al af of ze daar tijd voor hadden, dat ik tussendoor nog ff weg ging om hem weer aan te kleden . We zullen het vanmiddag wel zien!

quote:

Op maandag 21 januari 2013 09:25 schreef SupremeEvil het volgende:

[..]

Ik bedoelde ook niet dat je het dan niet zelf doet . Maar er zijn vrouwen die het graag zonder pijnstilling willen doen. En dan heb je misschien wat aan die remifentanil omdat die terug werd gedraaid bij mij. Maar ik begrijp nu dat dat ook niet standaard het geval is als het bij jou wel bleef aanstaan.

Maar zoals mijn vk ook tegen me zei, het is 2012 (toen nog), er is pijnstilling, waarom zou je het niet doen? Ik had vantevoren nog niet besloten of ik wel of geen medicatie wilde, maar op dat moment wilde ik heeeel graag... Maar goed, mijn bevalling ging nogal hard, van brekende vliezen tot klaar met bevallen in zes uur (eerste kindje). Ik ga een evt volgende keer weer voor remifentanil, dan hoop ik wel dat ze die keer goed prikken en de vloeistof niet m'n arm in loopt

Enne, cb = omslagdoek mee. Hier ook kindje in luier tot na de afspraak

Klopt. Er kunnen natuurlijk wel nadelen kleven aan pijnmedicatie, en daarvan moet je je wel bewust zijn. Ik had van tevoren ook gedacht dat ik het in ieder geval zonder wilde proberen, maar ik kon het gewoon echt niet meer. Ik denk oprecht dat ik 'beter' bevallen ben omdat ik die pijnbestrijding heb gehad, en mijn verloskundige was het daar gelukkig mee eens. Maar in Nederland is nu eenmaal de calvinistische instelling dat het 'zo hoort' om pijn te hebben omdat iedereen vóór jou dat ook heeft gehad, en ook ik betrap mezelf erop dat ik steeds het gevoel heb om mijn keuze voor de ruggenprik naar anderen te moeten verantwoorden.

Gulara, ik ben na 17 uur weeën naar het ziekenhuis gestuurd. Ik werd aan de toeters en bellen gelegd, en na het breken van de vliezen heb ik remifentanil gekregen.

Ik vond het eerst heerlijk, ik werd er high van, maar naarmate de weeën heftiger werden drukte ik ook echt elke 6 minuten bij. Op een gegeven moment was ik tussen de weeën door zover weg dat ik dus gewoon stopte met ademen. Mijn vriend heeft toen elke keer adem in adem uit geroepen, zodat ik bleef ademhalen. Achteraf vond ik dat best eng. Voordat ik ging persen is hij schijnbaar weer uitgezet(weet ik niet meer), maar ik vind de persweeën ook wel meevallen qua pijn.

In het foldertje stond wel iets over ademhalingsproblemen, maar om het echt zelf mee te maken is toch wel anders. De communicatie naar ons toe was ook niet echt optimaal, dus in dat opzicht is het gedeelte van de bevalling in het ziekenhuis vies tegengevallen.

quote:

Op maandag 21 januari 2013 10:52 schreef Spees_Eend het volgende:

[..]

Klopt. Er kunnen natuurlijk wel nadelen kleven aan pijnmedicatie, en daarvan moet je je wel bewust zijn. Ik had van tevoren ook gedacht dat ik het in ieder geval zonder wilde proberen, maar ik kon het gewoon echt niet meer. Ik denk oprecht dat ik 'beter' bevallen ben omdat ik die pijnbestrijding heb gehad, en mijn verloskundige was het daar gelukkig mee eens. Maar in Nederland is nu eenmaal de calvinistische instelling dat het 'zo hoort' om pijn te hebben omdat iedereen vóór jou dat ook heeft gehad, en ook ik betrap mezelf erop dat ik steeds het gevoel heb om mijn keuze voor de ruggenprik naar anderen te moeten verantwoorden.

Ik weet niet of dat het is. Ik wil me ook gaan verdiepen in pijnbestrijding, maar er kleeft voor mij heel wat angst aan die me tegenhoudt. De nadelen voor de baby met name, en ik denk (afgaande op de mensen waarmee ik erover spreek) dat de onwetendheid en evt angst hieromtrent meer bepalend zijn in de visie op pijnbestrijding dan het idee dat pijn 'er nu eenmaal bij hoort'.

Verder vind ik het een goed plan als zwangeren zich voor de bevalling goed laten informeren over de opties en de voors en tegens. Dat je niet halsoverkop een keuze maakt gedurende helse weeën terwijl je niet alle informatie hebt.

Maar spees, door de pijnbestrijding kon je beter ontspannen waardoor je ontsluiting beter ging. Juist goed dat je dan voor pijnbestrijding iest! Beter dan uiteindelijk na alles wat je doorstaat een spoedkeizersnee omdat je onsluiting niet ging .
Het is er als hetnodig is. Ik zou zelf niet zo snel voor pijnbestrijding gaan maar mijn eerste bevalling was voor een eerste echt al een soort van makkie. Elke bevalling is zooo anders

quote:

Op maandag 21 januari 2013 11:13 schreef L-E het volgende:

[..]

Ik weet niet of dat het is. Ik wil me ook gaan verdiepen in pijnbestrijding, maar er kleeft voor mij heel wat angst aan die me tegenhoudt. De nadelen voor de baby met name, en ik denk (afgaande op de mensen waarmee ik erover spreek) dat de onwetendheid en evt angst hieromtrent meer bepalend zijn in de visie op pijnbestrijding dan het idee dat pijn 'er nu eenmaal bij hoort'.

Verder vind ik het een goed plan als zwangeren zich voor de bevalling goed laten informeren over de opties en de voors en tegens. Dat je niet halsoverkop een keuze maakt gedurende helse weeën terwijl je niet alle informatie hebt.

Bij de jongere generatie denk ik dat dat zeker zo is. Maar bij 'oudere' vrouwen (tantes e.d.) voel ik in de reactie toch vaak een soort ondertoon dat het valsspelen is. Maar misschien vervaagt je herinnering aan de pijn wel zo erg na al die jaren dat je je niet meer zo goed voor kunt stellen dat zoiets nodig kan zijn. Bovendien hadden zij niet eens de keuze vroeger.

quote:

Op maandag 21 januari 2013 11:19 schreef pessie het volgende:
Maar spees, door de pijnbestrijding kon je beter ontspannen waardoor je ontsluiting beter ging. Juist goed dat je dan voor pijnbestrijding iest! Beter dan uiteindelijk na alles wat je doorstaat een spoedkeizersnee omdat je onsluiting niet ging .
Het is er als hetnodig is. Ik zou zelf niet zo snel voor pijnbestrijding gaan maar mijn eerste bevalling was voor een eerste echt al een soort van makkie. Elke bevalling is zooo anders

Ja, je hebt helemaal gelijk hoor De verloskundige zei ook tegen mij dat het goed had gekund dat ik anders op 8 cm was blijven steken. Na de werking van de ruggenprik ging het als een speer, en daarom kijk ik nu ook echt positief terug op de bevalling! De laatste fase vond ik heel goed te doen, waardoor ik die eerste fase al min of meer 'vergeten' ben.

Bij een tweede zal ik geen ruggenprik kunnen krijgen vanwege het tempo, zei mijn vk. laatst bij de nacontrole. Dat vind ik wel een beetje een eng idee, maar het heeft eigenlijk ook totaal geen zin om me daar nu al druk om te maken .

Spees, hoe snel ging jouw bevalling? Want als het echt rap gaat, dan heb je geen behoefte aan een ruggenprik is mijn ervaring. Althans, je wilt wel dat die stomme pijn stopt, maar je hebt geen 'dood punt' waarop het een optie zou kunnen zijn.

quote:

Op maandag 21 januari 2013 11:31 schreef Clubsoda het volgende:
Spees, hoe snel ging jouw bevalling? Want als het echt rap gaat, dan heb je geen behoefte aan een ruggenprik is mijn ervaring. Althans, je wilt wel dat die stomme pijn stopt, maar je hebt geen 'dood punt' waarop het een optie zou kunnen zijn.

True. Toen ik de kracht had verzameld om het woord pijnstilling uit te spreken had ik al VO en was het geen optie meer. Kan me echter zo goed voorstellen dat het je een extra zetje kan geven als het lang duurt of je blijft ergens onderweg 'steken'.

En hoewel ik me ga verdiepen in pijnstilling, zal het hier vermoedelijk ook geen optie zijn gezien de snelheid (bij de eerste in 1,5 uur van 1 naar 10 cm gegaan). Maar vind het toch interessant om meer over te lezen/weten.

quote:

Op maandag 21 januari 2013 11:31 schreef Clubsoda het volgende:
Spees, hoe snel ging jouw bevalling? Want als het echt rap gaat, dan heb je geen behoefte aan een ruggenprik is mijn ervaring. Althans, je wilt wel dat die stomme pijn stopt, maar je hebt geen 'dood punt' waarop het een optie zou kunnen zijn.

Mijn bevalling duurde in totaal 9 uur. De beginfase ging heel traag, ik bleef heel lang op 3 cm steken totdat ze mijn vliezen braken. Van 6 cm naar volledige ontsluiting ging enorm snel. Maar het had nog sneller gekund. Omdat ik precies toen we naar de OK zouden rijden voor de ruggenprik al een soort persdrang had maar me dat niet helemaal realiseerde omdat ik alleen maar aan die prik dacht ( en daar ook nog over loog tegenover de gyn omdat ze dat dacht te zien, maar ik was veel te bang dat ik die prik niet meer mocht), en vervolgens een onderzoek bijna een uur duurde omdat het pas na de 4e keer goed ging, heeft het uiteindelijk ook langer geduurd dan 'nodig'. De vk zei dat met name de beginfase bij een tweede een stuk sneller gaat, waardoor ze schat dat een volgende bevalling maar een uur of 4 zou duren. En wat je zegt: dat is dan wel te overzien op zich zonder pijnbestrijding, als het zo snel vordert!

Mijn bevalling duurde 3,5 uur. In de minder dan twee uur ontsluitingsweeën, ben ik er echt niet aan toe gekomen om überhaupt maar aan pijnstelling te denken. Het moment was er gewoon niet naar, op het moment dat ik me realiseerde wat er gebeurde kon ik al persen. Komt goed!