Nou ja ik heb van mezelf wel het idee dat ik emotioneel op sommige punten wat vlakker ben. Ook minder schuldgevoel o.a. Daarnaast gewoon veel beredeneren en goed op letten hoe mensen reageren vanuit hun gevoel. Dit soort 'inzicht' is voor mij niet gekomen doordat ik zelf dit soort situaties heb gecreeerd maar wel omdat ik denk dat ik wel een aantal eigenschappen heb die erin passen. Dan is het al minder moeilijk om dit soort zaken te beredeneren en te begrijpen. Maar ja ben sowieso altijd erg veel bezig met allerlei aspecten van psychologie o.a. en zoiets moet ook deels in je zitten. Maar vaak geldt gewoon dat als je een tijd echt gaat nadenken je vaak wel tot bepaalde conclusies komt waar nog aardig wat mensen vooral met hun emoties/gevoel bezig zijn (overheersende factor). En dat leidt niet altijd tot antwoorden, zeker niet in dit soort gevallen.quote:Op donderdag 17 januari 2013 13:23 schreef perfectsecret het volgende:
Ik kan niets anders dan je compleet gelijk geven. Waar haal je dit inzicht vandaan als ik vragen mag? Dat mezelf de schuld geven herken ik zo erg. Op een gegeven moment "snapte" ik dat hij tegen me loog en de aandacht bij anderen zocht omdat ik hem niet vertrouwde na het vreemdgaan en niet alles toestond meer op het gebied van andere meiden enzo. Ik snapte dat hij het benauwd had en omdat ik niet altijd de gezelligste was SNAPTE ik dat hij zich zo slecht gedroeg. Dat is toch te absurd voor woorden?! Ik moest me de afgelopen dagen echt inhouden niet achter hem aan te gaan, moeite te doen, te overtuigen om het nog een laatste kans te geven. De rollen horen verdomme (sorry) omgedraaid zijn, ik moet niet aan zijn voeten gaan liggen nu!
Edit iets misgegaan met het quoten! Eerste berichtje is voor Neifile, tweede voor Hiergaanwedan.
Ja dat is heel idioot, wat mensen met elkaar kunnen doen. 'Je bent het helemaal voor me, ik wil echt oud met je worden, je bent fantastisch', 3 weken later was het over. . Naja, dat helpt wel in het verwerkingsproces moet ik zeggen. Geen kinderen gelukkig!quote:Op donderdag 17 januari 2013 13:23 schreef perfectsecret het volgende:
[..]
Wow heftig! Wat moet je je dan bedrogen voelen zeg. Ik ben gewoon geschokt hoe mensen met anderen omgaan. Dan vraag ik me echt af wat er achter schuilt..
Dat over een maatje en vijand is helemaal waar, een vijand behandelt je inderdaad beter. Die zal je nooit zó veel pijn kunnen doen, dat kunnen alleen mensen die dicht bij je staan. En dan is het beter om van ze af te zijn als ze tot zoiets in staat zijn. Er zijn geen kinderen in het spel?
Klopt de tweede keer dat het uit is en hij zo doorslaat. Hij zegt dat het nu anders is maar ik zie gewoon dezelfde dingen gebeuren. En zodra ik me losmaakte vorig jaar kwam hij ineens, vandaag alleen kille strakke blikken gehad. Dan vraag ik me gewoon af wat er in hem omgaat? Helaas zal je daar nooit achter kunnen komen.. Ik ben benieuwd hoe het nu zal lopen en hoe hij zich tegenover mij gaat gedragen.
Jup, same here. Die fout maak ik nooit meer. Die emotionele verbondenheid moet er nu echt uit (ik voel het nog weleens, zeker als ik hem spreek, hetgeen ik dus zo min mogelijk wil doen).quote:Op donderdag 17 januari 2013 13:46 schreef sitting_elfling het volgende:
Iets wat ik hier ook veel teruglees is de emotionele verbondenheid die men hier voelt met de ex. En dat het op het moment van uitgaan zo'n drama is omdat die ex centraal stond niet alleen in je relationele leven maar ook nog eens je allerbeste vriend was. Ik denk dat dat een fout is die niet heel veel mensen weer zullen maken.
Dat doe ik ook en inderdaad het helpt . Maar ik praat sowieso nogal veel tegen mezelf .quote:Op donderdag 17 januari 2013 15:03 schreef bamischijf het volgende:
Zoals hiergaanwedan en neifile al aangeven: probeer kritisch te zijn op je eigen gevoel. Bedenk: hoe voel ik me? Accepteer dat vervolgens en ga er dan rationeel over denken. Ik ging vaak in gesprek met mezelf over mijn gevoel. Dat klinkt misschien zweverig, maar het hielp. Ik deed alsof ik aan een vriend vertelde hoe ik me voelde. Alleen was ik dan tegelijk mezelf en die vriend
Ik denk dat het verschil is dat dit om een op dit moment 19-jarig meisje gaat en ik haar eerste echte vriendje was. Dan maak je helaas wat makkelijker dat soort 'fouten'. Ze zijn daardoor niet minder kwetsend, maar wel makkelijker te begrijpen en vooral te relativeren. Als ik later getrouwd ben en zoiets overkomt me, dan kijk ik er misschien wel anders naar.quote:Op donderdag 17 januari 2013 15:15 schreef Neifile het volgende:
[..]
Dat doe ik ook en inderdaad het helpt . Maar ik praat sowieso nogal veel tegen mezelf .
Knap van je, dat je haar hebt vergeven en dat je haar nu zo kan zien. Ik denk dat ik dat echt niet zou kunnen, zeker niet als er een ander in het spel zou zijn...
Die boosheid is een raar ding. Aan de ene kant heeft die me geholpen m'n shit op te pakken en verder te gaan, aan de andere kant verlamt ze en blijf je er in steken. Ik ben letterlijk ziek van woede geweest tot weigeren te eten, overgeven, nog minder eten en flauwvallen aan toe. Don't go there!
Mooie quote, inderdaad. Het is triest, zeker als ik bij hem kijk wat hij ervoor in de plaats heeft gekregen. Tsja, we maken onze keuzes.quote:Op donderdag 17 januari 2013 15:20 schreef bamischijf het volgende:
[..]
Ik denk dat het verschil is dat dit om een op dit moment 19-jarig meisje gaat en ik haar eerste echte vriendje was. Dan maak je helaas wat makkelijker dat soort 'fouten'. Ze zijn daardoor niet minder kwetsend, maar wel makkelijker te begrijpen en vooral te relativeren. Als ik later getrouwd ben en zoiets overkomt me, dan kijk ik er misschien wel anders naar.
Boos zijn op iemand betekent dat je nog steeds emotioneel met iemand bezig bent. Jouw humeur hangt af van wat die gene doet of gedaan heeft, terwijl je er niets aan kan veranderen. Wat dat betreft liggen 'haten' en 'houden van' helemaal niet zo ver uit elkaar, je krijgt de andere maar niet uit je hoofd. Boos zijn maakt het makkelijker te accepteren dat de ander niet in je leven is omdat het dan lijkt alsof het jouw keuze is. Maar dat is niet zo, het is de keuze geweest van de ander om zich zo te gedragen en het effect er van is helaas dat je boos bent. Zolang je boos blijft krijg je de ander ook niet uit je hoofd.
nog een leuke uitspraak die ik trouwens tegenkwam:
We tend to be in great dispear when the one we love leaves us. But it's not our loss, it's theirs. They left the only person who would never give up on them
Dit omvat denk ik de waarheid. De ander doet iets stoms en zal daarmee moeten leven. Trek je conclusies, ga verder met je leven zonder de ander, maar geef de ander niet op. Dan ben je net zo 'slecht' bezig in mijn ogen
Dat dacht ik lange tijd ook, totdat ik me af begon te vragen waarom ik zo boos was (en dus emotie voelde) op iemand waar ik niets om gaf. Het antwoord daarop bracht me vervolgens weer net zo ver van huis..quote:Op donderdag 17 januari 2013 15:36 schreef Neifile het volgende:
Boosheid is vooral makkelijk, want dan hoef je niet toe te geven dat die gevoelens er nog zitten , in mijn geval dan.
Haha, inderdaad. Dat ik boos ben, zegt dat ik gevoelens voor hem heb... Ik word wel steeds minder boos. Ik snap wel wat er gebeurd is en dat hij uiteindelijk maar goed was ook, goed voor mij toch.quote:Op donderdag 17 januari 2013 15:43 schreef bamischijf het volgende:
[..]
Dat dacht ik lange tijd ook, totdat ik me af begon te vragen waarom ik zo boos was (en dus emotie voelde) op iemand waar ik niets om gaf. Het antwoord daarop bracht me vervolgens weer net zo ver van huis..
Geen probleem, kunnen we nog een tijdje gezellig kletsen hier!quote:Op donderdag 17 januari 2013 15:48 schreef Neifile het volgende:
Maar ja, 14 jaar, gaat nog wel effe duren voor ik er volledig overheen ben.
Je spreekt jezelf op diverse punten nogal tegen. Kennelijk wil je haar nog altijd terug en ben je in staat om jezelf te veranderen om beter in haar straatje te passen.quote:
Ik denk dat jij mij verkeerd interpreteert. Wat ik bedoel te zeggen is dat ik niet zoiets heb van: "Na alles wat er is gebeurd zou ik je nooit meer terugnemen", iets wat in de ogen van veel anderen echter wel een logische gedachte zou zijn. Ik ga er echter geen werk in stoppen en mezelf aanpassen zou het stomste zijn wat ik kan doen. Mocht zij op den duur met een goed verhaal komen wijs ik haar alleen niet per definitie af. Of ze komt met een goed verhaal, of niet. Vandaar de 'het maakt niet uit op welke termijn'-opmerking. Ik heb het losgelaten, het is nu aan haarquote:Op donderdag 17 januari 2013 16:01 schreef Mint_Clansell het volgende:
[..]
Je spreekt jezelf op diverse punten nogal tegen. Kennelijk wil je haar nog altijd terug en ben je in staat om jezelf te veranderen om beter in haar straatje te passen.
Ik zal nog wel ff nodig hebben, ik heb zo'n gevoel dat ik hier binnenkort kind aan huis ga zijnquote:Op donderdag 17 januari 2013 15:52 schreef bamischijf het volgende:
[..]
Geen probleem, kunnen we nog een tijdje gezellig kletsen hier!
Ik heb mezelf erg leren kennen in die emotionele afhankelijkheid. In 3 eerdere relaties nooit die deur open gehad, en dus geen problemen mee gehad. Huidige relatie die deur van emotionele afhankelijkheid wel opengedaan en dat is iets wat ik niet weer doe. Nooit weer. Een relatie mag nooit meer de invulling van een leven zijn, maximaal slechts een aanvulling.quote:Op donderdag 17 januari 2013 15:03 schreef bamischijf het volgende:
We zijn nu een tijdje verder en ik heb een belangrijk onderscheid kunnen maken ondertussen. Het onderscheid tussen emotionele gehechtheid (wat denk ik goed is in een relatie, maar ook sowieso) en emotionele afhankelijkheid (wat je zelf ook al aanhaalde).
Het helpt inderdaad ook wel, als je na dat inzicht de boosheid ook maar langzaam kan laten gaan en er niet gaat blijven hangenquote:Op donderdag 17 januari 2013 16:17 schreef Alenig het volgende:
Bij mij heeft het boos zijn juist heel erg geholpen. In het begin, toen het net uit was, had ik het idee dat hij nooit wat fout had gedaan en dat ik niet boos op hem kon zijn omdat hij ook niet wilde dat het zo was gelopen. Tot ik op een gegeven moment bedacht: jemig! Je laat iemand na anderhalf jaar relatie niet zomaar in de steek zonder erover te praten. Ik dacht dat ik hem kende, maar blijkbaar was dat niet zo. Ik ben nu boos op hem dat ie mij heeft gekwetst, dat hij mij 'pijn' heeft gedaan. En sinds ik die boosheid heb, besef ik eindelijk dat hij écht wel dingen fout heeft gedaan, dat hij écht niet perfect was.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |