abonnement bol.com Unibet Coolblue
  zaterdag 15 december 2012 @ 19:32:08 #51
56758 Aschkael
Hitler bad, Aschkael good
pi_120348312
01 converge - all we love we leave behind


02 bob mould - silver age


03 wovenhand - the laughing stalk


04 mewithoutyou - ten stories


05 andy stott - luxury problems

= there is a light that never goes out =
pi_120348728
quote:
0s.gif Op zaterdag 15 december 2012 19:30 schreef Moody het volgende:

[..]

Niet onnodig imo :) Met de cover erbij heb je een beter idee van het album.

Je moet er inderdaad niet snel doorheen willen scrollen, maar daarvoor is dit topic ook niet bedoeld :)
Maak dan de covers wat kleiner, dit is mijns inziens veel te groot en maakt het totaal onaantrekkelijk om naar je post te kijken
Jaaa, dansen! dansen!
pi_120349534
Boel werk. Doe 't al 8 jaar op deze manier. Whatever :P
Jaarlijstjes: '08 | '09 | '10 | '11 | '12 |
'13 |
'14
pi_120350067
Moody en Aschkael bedankt voor jullie lijstjes. Zit erg mooi materiaal tussen en het zal me niet verrassen als een van die ontdekkingen nog in mijn eigen lijstje dit jaar komt ^O^
I just had to get that stress off my chest like breast reduction.
pi_120363961

Definitieve lijst 2012
-----------------------------------

01. Alt-J / An Awesome Wave
02. Various Artists / Don't Break My Love
03. The xx / Coexist
04. Ultraísta / Ultraísta
05. Tame Impala / Lonerism
06. Flying Lotus / Until the Quiet Comes
07. Peace / Delicious
08. The Shins / Port of Morrow
09. Four Tet / Pink
10. Burial / Kindred



[ Bericht 1% gewijzigd door Tchock op 17-12-2012 02:25:42 ]
pi_120364245

Tracks van 2012:
-----------------------------------

01. No Ceremony/// / Hurt Love
02. Tame Impala / Why Won't They Talk to Me?
03. Peace / California Daze
04. Alt-J / Taro
05. Just Friends / Avalance
06. Four Tet / Locked
07. Arctic Monkeys / R U Mine?
08. Atoms for Peace / Default
09. The xx / Sunset
10. The Maccabees / Pelican



[ Bericht 0% gewijzigd door Tchock op 16-12-2012 03:32:21 ]
  zondag 16 december 2012 @ 08:52:21 #57
366479 hoarse
slechte muziek :'(
pi_120365436
Mooi jaar *O*

1. Jazz Hijokaidan - Made In Japan - Live At Shinjuku Pit Inn, 9th April
2. Hijokaidan Featuring Akira Sakata - Made In Studio

3. Loma Prieta - I.V.

4. Incapacitants - Mon, Ma? Mon!!!

5. Grimes - Visions

6. Frailty Of Angels + Joshua Norton Cabal - Frailty Of Angels + Joshua Norton Cabal
7. T. Mikawa - Physical

8. Converge - All We Love We Leave Behind

9. Vat - Piss Slit

10. Wintercoats - Sketches

Helaas geen filmpjes of samples voor de rest.
senzuri champion
pi_120511870
Mirrorring - Foreign Body
Beach House - Bloom
Godspeed You Black Emperor - Allelujah! Don't Bend! Ascend!
Shackleton - The Drawbar Organ EP's
Lower Dens - Nootropics
Portico Quartet - Portico Quartet
Wild Nothing - Nocturne
Greg Haines - Digressions
NZCA/LINES - NZCA/LINES
Sleep Research Facility - Stealth
In the future everybody will be a meme for fifteen minutes.
pi_120548176
quote:
0s.gif Op zaterdag 15 december 2012 17:49 schreef alpeko het volgende:

[..]

En dat mag niet? Ik heb alle gekochte cd's/lp's van dit jaar gerangschikt. Aangevuld met een paar niet aangeschafte maar vaak geluisterde om aan een mooi rond aantal te komen. Dus vrij logisch dat er ook tegenvallers bij zitten. Tegenvallend kan overigens ook te maken hebben met hoge verwachtingen. Zoals bij The XX bijv. het geval was na hun briljante debuut.
Mogen? Daar ga ik niet over. Daarvoor moet je bij Danny zijn.
Ik zie een toplijstje altijd meer als de highlights van het jaar. Natuurlijk kunnen tegenvallers nog best goed zijn, maar ik las de enige tegenvaller na de andere in je toplijst. Best opvallend.
What's it going to be then, eh?
  donderdag 20 december 2012 @ 15:04:27 #60
271695 EP3
Curiouser and curiouser!
pi_120552688
Hmz... Ik moet nog heel wat platen luisteren, geloof ik, om een fatsoenlijke lijst te kunnen samenstellen.
Wat ik wel opvallend vind, is dat mijn zekere nummer 1 van dit jaar hier volgens mij nog niet eens is genoemd.
"Now which way do we go?" - Dorothy Gale
  donderdag 20 december 2012 @ 15:05:36 #61
13973 ranja
image means nothing
pi_120552727
quote:
15s.gif Op donderdag 20 december 2012 15:04 schreef DO2 het volgende:
Hmz... Ik moet nog heel wat platen luisteren, geloof ik, om een fatsoenlijke lijst te kunnen samenstellen.
Wat ik wel opvallend vind, is dat mijn zekere nummer 1 van dit jaar hier volgens mij nog niet eens is genoemd.
van mijn top 10 is nog vrijwel niks genoemd, maar dat ben ik wel gewend :)
  donderdag 20 december 2012 @ 15:07:46 #62
271695 EP3
Curiouser and curiouser!
pi_120552801
Haha...
Ja, maar dat maakt het juist zo opvallend; mijn nummer 1 is geenszins obscuur.
"Now which way do we go?" - Dorothy Gale
  donderdag 20 december 2012 @ 15:16:22 #63
13973 ranja
image means nothing
pi_120553083
quote:
10s.gif Op donderdag 20 december 2012 15:07 schreef DO2 het volgende:
Haha...
Ja, maar dat maakt het juist zo opvallend; mijn nummer 1 is geenszins obscuur.
dat denk ik van mijn lijst ook vaak :X

ik zie wel allerlei - voor mij - obscure namen in meerdere lijstjes voorbijkomen :)
ook, misschien wel vooral, een heleboel namen die ik alleen van de platomaniaboekjes ken.

overigens waar ik top 10 zei kan ook best top 50 zijn w/
  donderdag 20 december 2012 @ 15:23:06 #64
271695 EP3
Curiouser and curiouser!
pi_120553315
Ja, ok,
maar mijn nummer 1 staat waarschijnlijk ook vrij hoog in allerlei lijstjes van de recensenten.
"Now which way do we go?" - Dorothy Gale
pi_120553435
Bob Dylan, stop de tijd.

edit: ohnee, die is al genoemd.
  donderdag 20 december 2012 @ 15:29:24 #66
271695 EP3
Curiouser and curiouser!
pi_120553546
Die is het inderdaad niet.
"Now which way do we go?" - Dorothy Gale
pi_120554014
quote:
0s.gif Op donderdag 20 december 2012 12:59 schreef Gillingham het volgende:
Natuurlijk kunnen tegenvallers nog best goed zijn, maar ik las de enige tegenvaller na de andere in je toplijst. Best opvallend.
Dan lees je niet goed. Volgens mij noem ik er maar 4 tegenvallend op een lijst van 30.
pi_120554696
quote:
7s.gif Op donderdag 20 december 2012 15:29 schreef DO2 het volgende:
Die is het inderdaad niet.
Crystal Castles (stop de klok).
Aldus.
  donderdag 20 december 2012 @ 20:14:29 #69
271695 EP3
Curiouser and curiouser!
pi_120565573
Nope.
"Now which way do we go?" - Dorothy Gale
  donderdag 20 december 2012 @ 20:29:21 #70
198540 BoerBert
Bij wijze van spreken
pi_120566465
Carly Rae Jepsen? 8-)
  donderdag 20 december 2012 @ 20:36:53 #71
271695 EP3
Curiouser and curiouser!
pi_120566945
Wie? :D.
Afijn, om nog meer topicvervuiling te voorkomen; Kendrick Lamar, mensen, :).
"Now which way do we go?" - Dorothy Gale
pi_120567608
Die staat bij mij ook hoog.
Aldus.
  donderdag 20 december 2012 @ 20:55:03 #73
271695 EP3
Curiouser and curiouser!
pi_120567989
Op jou kan ik altijd vertrouwen, Z.
"Now which way do we go?" - Dorothy Gale
pi_120662145
quote:
0s.gif Op donderdag 20 december 2012 20:29 schreef BoerBert het volgende:
Carly Rae Jepsen? 8-)
quote:
14s.gif Op donderdag 20 december 2012 20:48 schreef Z het volgende:
Die staat bij mij ook hoog.
pi_120671786
Zo, dit weekend wat aan het passen en meten geweest, maar het is gelukt. Alle aangeschafte albums uit 2012 staan weer op volgorde. Dat levert voor mij de volgende top 69 op, in aflopende volgorde de jaarlijst:

69. LPG - The Village
Het bijzondere artwork van The Village, dat doet denken aan een oude single op vinyl, spreekt me zeer aan. Dit album maakt deel uit van een drieluik, een eigen kunstmagazine. Ook zonder de andere twee delen is The Village goed beluisterbaar. Het vakmanschap is duidelijk hoorbaar, maar uiteindelijk blijft de plaat voor mij iets te vlak om echt te beklijven. Puur persoonlijk, maar ik prefereer in dit geval het artwork boven de plaat zelf.
Favoriete track: Motivation
68. FRANKIE ROSE - Interstellar
Frankie Rose drumde al in diverse bands, zoals Dum Dum Girls. Op eigen kracht kan ze het ook. Er is veel ruimte voor synthesizers en dat levert een dromerige plaat op. De naam Cocteau Twins past daar bij, al is de zang niet vergelijkbaar. Rose probeert nog meer uit, van catchy rammelpop tot wave en zelfs ballads. Leuke plaat.
Favoriete track: Pair Of Wings
67. CALL ME KAT - Where The River Turns Black
De Deense Katrine Ottosen mogen we Kat noemen. Goed om te weten. Misschien niet zo vreemd trouwens, want deze dame heeft muzikaal gezien wel iets weg van Cat Power. En van Feist overigens. Misschien nog niet zo goed als die twee dames, maar Call Me Kat laat op dit album geregeld horen fijne popsongs te kunnen schrijven. Niet altijd even overtuigend, maar het plaatje luistert lekker weg.
Favoriete track: Somewhere
66. LOWER DENS - Nootropics
Jana Hunter timmerde ooit solo aan de weg in de zogenaamde 'free folk' scene, ook wel eens 'freak folk' genoemd. De beweging rond Devendra Banhart, zeg maar. Diezelfde Banhart nam een nummer van haar op in zijn encyclopedie van de scene, The Golden Apples Of The Sun. Hunter maakte licht excentrieke platen, min of meer akoestisch. Met Lower Dens pakt ze de zaken anders aan. Veel meer als een soort dreampop. Dat vind ik, het fantastische nummer Brains ten spijt, toch geen verbetering. Sterker nog, alle lof gaat een beetje aan mij voorbij. Aardig, maar meer niet. Terug naar je roots, zou ik Hunter willen adviseren.
Favoriete track: Brains
65. TRIGGERFINGER - Faders Up 2
Een live-album van Triggerfinger, opgenomen in Amsterdam. Geen vreemd idee, want de Belgische rockers zijn op hun best als ze live alle registers open mogen trekken. Dit album is een mooie weergave, waarop de band doordendert als een trein en maar nauwelijks gas terug neemt. Een heel contrast met de bijgeleverde akoestische bonusschijf, waarop megahit I Follow Rivers langs komt. Hoewel ik de energie van de liveset kan waarderen, is de bonusschijf stiekem toch mijn favoriet.
Favoriete track: It Hasn't Gone Away
64. RENÉE - Extending Playground
Deze jonge Belgische singer / songwriter debuteert met een album met een licht jazzy touch. Renée Sys schreef ook veel muziek voor soundtracks en dat is wel te horen. Haar songs zijn namelijk verhaaltjes op zich, die suikerzoet klinken, maar wel een donker randje kennen. Een interessant debuut, al is het uiteindelijk net iets te eenvormig om echt mee te doen met de top van dit jaar. Wel een duidelijke belofte voor de toekomst!
Favoriete track: Little Soldier
63. SOAP & SKIN - Narrow
Anja Plaschg, de zwaarmoedige Oostenrijkse, is terug met een nieuw album. Wat ze brengt is niet nieuw, maar een vervolg op wat we al kennen. Beklemmende songs met een passende muzikale omlijsting. Die is gerust donker te noemen. Daardoor is het wederom weinig vrolijk, maar op de beste momenten wel weer erg mooi.
Favoriete track: Vater
62. ROYAL PARKS - Self Titled
Diederik Nomden besloot dat het tijd werd om op eigen benen te staan, nadat hij zich inspande voor tal van andere bands. Met Royal Parks brengt hij nu zijn eigen werk ten gehore. Dat Nomden nauw samenwerkte met Johan, is terug te horen in het geluid. In mijn ogen niet zo sterk als Johan zelf, maar de kwaliteit is wel terug te horen.
Favoriete track: Doing Overtime
61. WOVENHAND - Live At Roepaen
Een registratie van een live optreden in Roepaen te Ottersum. David Eugene Edwards, de ietwat aparte frontman van Wovenhand, stak duidelijk in goede vorm tijdens het in december 2010 gehouden concert. Hij levert gloedvolle versies af van diverse bekende songs uit het repertoire. Getooid met rare berenmuts jaagt Edwards je soms de stuipen op het lijf, zo intens gaat hij soms te werk. Een juiste keuze dus om juist dit concert om te zetten in een live album.
Favoriete track: Orchard Gate
60. THE UNTHANKS - Diversions Vol. 2 : The Unthanks With Brighouse And Rastrick Brass Band
Ik ben fan van The Unthanks, al sinds ze nog als Rachel Unthank & The Winterset door het leven gingen. De haast onaardse stemmen van de zussen Rachel & Becky Unthank geven hun toch al oeroud klinkende folkmuziek een bezwerende klank. Op al hun albums doopten ze al bekende rocksongs en traditionals in hun eigen saus en dat leverde wonderschone muziek op. Op Diversions Vol. 1, dat eind 2011 verscheen, namen ze bijvoorbeeld nog het werk van Antony en Robert Wyatt onder handen. Op deel 2 zijn het vooral oude traditionals en een aantal nummers die ze al op hun eerdere albums zetten, die hier live worden gebracht met de Brighouse and Rastrick Brass Band. Helaas vind ik het minder geslaagd dan normaal, maar op de beste momenten blijft het nog altijd bloedstollend mooi.
Favoriete track: The King Of Rome
59. NICK WATERHOUSE - Time's All Gone
Nick Waterhouse was het liefst een kind van de jaren vijftig geweest. Die conclusie mogen we wel trekken na beluistering van Time's All Gone. Zijn nummers zijn feitelijk pure rhythm & blues, inclusief blazers. De fifties in een modern jasje dus. Dat werkt op de beste momenten prima, maar grijpt me uiteindelijk toch niet zo dat het album heel hoge ogen gooit.
Favoriete track: Say I Wanna Know
58. MAD ABOUT MOUNTAINS - Self Titled
De Belg Piet De Pessemier, ook bekend van Krakow, is een liefhebber van Neil Young. Dat valt wel te horen op het album dat hij onder de naam Mad About Mountains afleverde en waarvoor hij zelf vrijwel alle instrumenten bespeelde. Lapsteel en banjo krijgen ruim baan op deze rustig voorbij schrijdende collectie 'Vlamericana'. Behalve de vergelijking met Young zijn ook de namen Calexico en My Morning Jacket nooit ver weg.
Favoriete track: Don't Be Angry
57. OF MONTREAL - Daughter Of Cloud
Na Paralytic Stalks, dat eerder dit jaar werd uitgebracht, komt Of Montreal met nog een album. Het zijn vooral outtakes van eerdere albums, aangevuld met onuitgebracht materiaal en een enkele cover. Dat levert zeker een aantal leuke songs op, maar het is natuurlijk ook een allegaartje en daarom vooral een leuk tussendoortje.
Favoriete track: Tender Fax
56. TOMMIGUN - Pretenders
Een Belgisch gezelschap bestaande uit een ex-bandlid van Rumplestitchkin, de voormalig frontman van Kawada en de zus van de zangeres van Hooverphonic. Wat levert dat op? Een collectie heartbreakhangovertunes, zoals ze dat zelf noemen. Inderdaad, het album is ingetogen en donker en doet wel eens denken aan The Black Heart Procession. Dat levert een aantal mooie momenten op, maar is niet over de hele linie overtuigend.
Favoriete track: Fodder On Her Wings
55. LOST IN THE TREES - A Church That Fits Our Needs
Enige jaren geleden eindigde All Alone In An Empty House van Lost In The Trees erg hoog in mijn jaarlijst. Een prachtige plaat vol meeslepende en intense folknummers. De klassiek geschoolde frontman Ari Picker doet op deze opvolger wezenlijk weinig anders. Opnieuw veel mooie momenten dus, al kan dit album vol onthaastingsmuziek me als geheel net wat minder bekoren dan de fantastische voorganger.
Favoriete track: Golden Eyelids
54. WIEB ZIGTEMA - The Willows Weep
Deze singer / songwriter loopt al wat jaren mee, maar debuteert nu solo. Dat doet Zigtema meer dan verdienstelijk, namelijk met een plaat vol luisterliedjes. Gitaarpop van hoog niveau. Het is wel een plaat waar je echt even voor moet gaan zitten. Een album zonder echte uitschieters ook, al is dat weer tekenend voor de constantheid in de composities van Zigtema. Het staat een topnotering wel in de weg.
Favoriete track: To See My Love Corrupted
53. BONNIE 'PRINCE' BILLY - Now Here's My Plan
Niet echt een nieuw album van Will Oldham, maar meer een EP. Die bevat nieuw werk en een aantal herinterpretaties van oude klassiekers. Zes stuks in totaal en stuk voor stuk bevatten ze de gebruikelijke tristesse van het werk van Oldham, al heeft hij er soms wat verrassend lichte accenten aan toegevoegd. Een tussendoortje van hoge kwaliteit, dat doet uitkijken naar nieuw werk. Vanwege de geringe lengte overigens geen serieuze kandidaat voor een topnotering.
Favoriete track: No Gold Digger
52. ZITA SWOON GROUP - Wait For Me
Stef Kamil Carlens is nooit vies van een muzikaal experiment. Met Zita Swoon pakte dat altijd al goed uit. Voor dit album koos Carlens de toevoeging 'Group', vermoedelijk om aan te geven dat het deze keer net iets anders is dan met zijn vaste band. Carlens trekt namelijk ver de grens over. Hij eindigde in Afrika, om precies te zijn in Burkina Faso. Dit album nam hij dan ook vooral op met zangeres Awa Démé en daar zocht hij een mooi internationaal gezelschap om heen ter begeleiding. Een gewaagde keuze, die soms heel mooi uitpakt, maar mij uiteindelijk net te weinig grijpt.
Favoriete track: A Ni Baara
51. MEINDERT TALMA & DE RODE KAARTEN - Eenmaal Oranje
Een themaplaat van de boomlange Fries. De gortdroge chroniqueur van het alledaagse leven kreeg deze keer de opdracht om een aantal voetballers te bezingen, die stuk voor stuk slechts één keer het oranje tenue van het Nederlands elftal droegen. Talma leeft zich in en dat levert interessante liederen over bijvoorbeeld Marcel Peeper, Bert van Marwijk, Theo Snelders, Chris Walder en natuurlijk Oekie Hoekema op. Inclusief droge koortjes. Leuke plaat.
Favoriete track: Wereldkampioen
50. TENNIS - Young & Old
Een man/vrouw-duo, het is in het dagelijks leven al vaak een goede combinatie, maar ook de muziek telt tal van geslaagde voorbeelden. Tennis, bestaande uit Patrick Riley en Alaina Moore, hoort daar ook bij. De meidengroepen uit de jaren zestig zijn qua geluid nooit ver uit de buurt, terwijl qua stem een vergelijking met Nina Persson van The Cardigans voor de hand ligt. Een onbezorgd zomers plaatje. Geen game, set en match, maar de beste nummers zijn wel degelijk een matchpoint waard.
Favoriete track: It All Feels The Same
49. ROOSBEEF - Warüm
Een EP van Roosbeef en zeker geen verkeerde. Natuurlijk kent het plaatje een geringe lengte, daar is het een EP voor. Dat staat ook een topnotering in de weg. Maar verder is het weer een mooie toevoeging aan het oeuvre van de grillige artieste, wiens muziek altijd ver weg blijft van de middenweg.
Favoriete track: Warüm
48. ADVANCE BASE - A Shut-In's Prayer
Owen Ashworth is bekend van Casiotone For The Painfully Alone. Met die band, al was hij dat eigenlijk ook gewoon zelf, maakte hij door de Casio gedragen treurmuziek. Onder eigen naam is dat weinig anders. Zijn nummers handelen vaak over eenzaamheid en falende liefdes. Alleen de Casio is de deur uit en vervangen door de piano. Daarom is een vergelijking met pakweg Will Oldham of eels niet onlogisch. Mooie treurmuziek, maar niet te lang achter elkaar draaien!
Favoriete track: Riot Grrrls
47. THE FLAMING LIPS - The Flaming Lips And Heady Fwends
The Flaming Lips zijn nooit vies geweest van een experimentje. Dat bewees de band al eens met Zaireeka, dat bestond uit vier CD's die eigenlijk tegelijkertijd moesten worden afgespeeld in vier afzonderlijke spelers. Nu zit het experiment hem vooral in de soms weinig voor de hand liggende samenwerkingen met andere artiesten, zoals Yoko Ono, Ke$ha, Erykah Badu en Nick Cave. De resultaten zijn wisselend. Van bijna oerlelijk tot volslagen kierewiet en van leuk maf tot licht briljant. Opvallende plaat dus, maar zeker geen hoogvlieger.
Favoriete track: The First Time Ever I Saw Your Face
46. MARTY GRAVEYARD - Summer Holiday
Hij was de drummer van het ter ziele gegane The Madd, maar ook solo zoekt Marty Graveyard het vooral in de jaren zestig. Waar The Madd nog vooral de beatmuziek als invloed hanteerde, daar zoekt Graveyard het meer in het zonnige Californië. Misschien niet vreemd, gezien de topictitel. Het levert een verzameling fijne, onbezorgde liedjes op.
Favoriete track: Why
45. BEN FOLDS FIVE - The Sound Of The Life Of The Mind
Jaren na de laatste plaat keert Ben Folds Five terug als band. In de tussenliggende periode werkte de geniale songsmid Folds ook aan een mooi oeuvre op eigen naam. Maar altijd bleef je toch onbewust hunkeren naar 'vroeger', toen Ben Folds Five met hun aanstekelijke powerpop het muzikale landschap verkende. Juist die nostalgie maakt dat het moeilijk is dit album volledig objectief te beoordelen. Wie dat doet, hoort een zeer behoorlijke plaat. Wie te veel aan vroeger denkt, is licht teleurgesteld. Ik zit toch bij die laatste groep.
Favoriete track: Michael Praytor, Five Years Later
44. ANTONY & THE JOHNSONS - Cut The World
Een liveplaat van Antony, dat is nooit verkeerd. De zanger met de schitterende huilstem bewijst eens te meer een absolute topartiest te zijn. Bekende nummers van zijn eerdere platen worden op eerbiedwaardige wijze gebracht. Minpuntjes? Ja, die zijn er ook. Het spoken word gebeuren vroeg op de plaat bijvoorbeeld. Een monoloog die al snel oproept tot skippen. Buiten dat valt er muzikaal genoeg te genieten, maar het feit dat het geen nieuw werk betreft voorkomt een notering in de absolute top van de lijst.
Favoriete track: Kiss My Name
43. OF MONTREAL - Paralytic Stalks
Als vanouds springt Kevin Barnes, het brein van Of Montreal, weer alle kanten op. Net als de voorgangers luistert het album dan ook vooral als een jukebox, waarin afzonderlijke nummers lastig te herkennen zijn. Immers, Barnes is er ook niet vies van om binnen hetzelfde nummer diverse keren een andere richting in te slaan. Op de beste momenten weer onweerstaanbaar catchy.
Favoriete track: Dour Percentage
42. GUIDED BY VOICES - Class Clown Spots A UFO
Robert Pollard draaide er nooit de hand voor om. Hij schudde de ene na de andere popsong uit de mouw. Vaak korte nummers, soms slechts aanzetjes en variërend van redelijk tot briljant. Hij leek het echter een beetje kwijt, maar revancheerde zich dit jaar met Class Clown Spots A UFO, deel van een drieluik overigens. Het is een ouderwetse Guided By Voices-plaat geworden. Soms haal je de schouders op, maar dan weer veer je op bij het horen van een geniaal gevonden melodielijn. Mooi dat hij het nog kan!
Favoriete track: Starfire
41. CARICE VAN HOUTEN - See You On The Ice
Een gevierd actrice die ineens een plaat opneemt, dat levert vaak bij voorbaat al gefronste wenkbrauwen en een kritische houding op. Natuurlijk valt er best wat aan te merken op dit album van Carice van Houten. Zijn niet alle songs even sterk. Maar over het algemeen komt ze er prima mee weg en zingt ze beter dan verwacht. Ze draait zelfs haar hand niet om voor een zwoel liedje. Met een knipoog naar de albumtitel kun je stellen dat Van Houten zich op glad ijs beweegt, maar zeker geen scheve schaats rijdt. Verrassend leuk!
Favoriete track: Particle Of Light
40. NICK CAVE & WARREN ELLIS - Lawless Original Motion Picture Soundtrack
Nick Cave en Warren Ellis sloegen de handen ineen om de film Lawless van een fijne soundtrack te voorzien. Het duo putte daarbij vooral uit werk uit de jaren zestig en country-getinte songs. Ook nodigden ze enkele prima artiesten uit om de songs in te zingen. Zo horen we Ralph Stanley en Mark Lanegan een cover van Captain Beefheart en Velvet Underground brengen en zingt ook Emmylou Harris op diverse songs mee. Als de film net zo interessant is als de soundtrack, zit het wel goed!
Favoriete track: Fire In The Blood / Snake Song
39. JAMES LEVY AND THE BLOOD RED ROSE - Pray To Be Free
Een album vol naar folk en country neigende nummers met een bepalende rol voor de samenzang tussen man en vrouw. Dat is dit Pray To Be Free van James Levy, die de handen ineensloeg met zangeres Allison Pierce. Hun stemmen kleuren heerlijk bij elkaar en het album bevat een aantal sterke songs. Fijne plaat.
Favoriete track: Sneak Into My Room
38. SIMONE FELICE - Self Titled
Jaren maakte Simone Felice deel uit van The Duke & The King. Nu gaat hij solo verder. Popsongs met een mooi laagje soul, soms te vergelijken met pakweg Paul Simon of Al Green. Op één song wordt hij bijgestaan door Mumford & Sons. Zo groot als die band zal Felice niet worden, maar dat hij goede nummers kan maken is duidelijk. Een prettig album.
Favoriete track: New York Times
37. FENCE - Self Titled
De Belgen van Fence hebben besloten dat ze voortaan The Beatles als voornaamste referentiekader gebruiken. Waren ze ooit het Vlaamse antwoord op Pavement, op deze titelloze plaat is die vergelijking eigenlijk wel helemaal verdwenen. The Beatles of John Lennon solo, dat is het. En dat doen ze meer dan prima. Een erg leuke plaat!
Favoriete track: The Bee Song
36. YEVGUENI - Welkenraedt
Vlamingen die in de eigen taal zingen, komen vrijwel altijd met mooie teksten op de proppen. Yevgueni vormt hierop geen uitzondering. Zanger en tekstschrijver Klaas Delrue en zijn band weten die mooie teksten ook te vertalen in sterke songs en sluiten daarmee aan in een rij vol grootheden, zoals Gorki, Buurman en De Mens. Misschien nog niet zo goed als die voorbeelden, maar dit door Stef Kamil Carlens geproduceerde album, dat een duet met Sarah Bettens en een Vlaamse cover van eels bevat, mag er wezen.
Favoriete track: Was Er Maar Iemand
35. HUSKY - Forever So
Het schijnt dat Forever So eigenlijk niet het debuut is van het Australische Husky. Het viertal heeft ooit al eens een plaat in eigen beheer uitgebracht en dus is deze plaat vol subtiele popsongs dan eigenlijk nummer twee. Wat maakt het uit, Husky zorgt voor een fijn album, dat gerust mag worden vergeleken met Fleet Foxes en, vooruit, onze eigen Nits. Niet hip, maar wel mooi.
Favoriete track: Don't Tell Your Mother
34. FIONA APPLE - The Idler Wheel Is Wiser Than The Driver Of The Screw And Whipping Cords Will Serve You More Than Ropes Will Ever Do
Lange albumtitels, dat kunstje flikte Fiona Apple al eerder. De altijd zeer eerlijke en emotionele singer / songwriter ging wat dat betreft op When The Pawn... nog een aantal woorden verder. Ook deze albumtitel mag er wezen. Maar de plaat zelf is ook verre van slecht. Regelmatig keert ze terug naar oude vorm, uit de jaren waarin ze debuteerde. Apple is volwassener en wijzer dan toen, maar nog altijd geen vrolijke tante. Dat geeft ook niet, als het mooie songs oplevert.
Favoriete track: Regret
33. DOE MAAR - Versies / Limmen Tapes
Leuk idee, moderne rappers koppelen aan Doe Maar. De aanzet werd natuurlijk gegeven door het televisieprogramma van Ali B, waar Henny Vrienten zelf ook in voorkwam. Dat beviel dusdanig, dat er nu een album is gekomen. Rappers van het TopNotch label, zoals Gers Pardoel, Winne, Kempi, Fresku en Sef komen met mooie bewerkingen van Doe Maar-klassiekers. Het andere deel van het album bevat dezelfde songs, maar dan door Doe Maar zelf in een nieuw jasje gestoken. Een leuke plaat!
Favoriete track: Pa
32. JESCA HOOP - The House That Jack Built
Het voormalige kindermeisje van Tom Waits komt met een eigengereid plaatje, waarop ze put uit meerdere bronnen. Folk, rock, wave en zelfs oosterse invloeden komen voorbij in een mooie mix. Hoop bewijst songs te kunnen schrijven. Waits kan trots zijn op zijn voormalige oppas!
Favoriete track: Pack Animal
31. dEUS - Following Sea
Een onverwacht tussendoortje, deze release van dEUS. Het album bevat vooral songs die voorganger Keep You Close niet haalden. Dat er onder deze 'afdankertjes' sterk materiaal te vinden is, bewijst deze plaat. Op sommige momenten grijpt de band qua geluid zelfs bijna terug naar de goede, oude tijd. Alleen maar een goed teken.
Favoriete track: The Soft Fall
30. MOSS - Ornaments
De derde van Moss is een logische voortzetting van de ingeslagen weg op het veelgeprezen Never Be Scared / Don't Be A Hero. Nog meer invloeden van elektronica dus en minder ruimte voor de op het debuut nog prominent aanwezige gitaarpop. Het gaat Moss goed af, waardoor ze een degelijke plaat afleveren.
Favoriete track: Tiny Love
29. MARTHA WAINWRIGHT - Come Home To Mama
De zangeres met de intense voordracht is weer terug met songs in eigen taal, nadat haar vorige plaat een indrukwekkend eerbetoon aan Edith Piaf was. Als vanouds valt Wainwright op met haar volstrekt eigen manier van zingen. Ook nu schroomt ze weer niet om haar eigen twijfels in muziek te vangen, zoals over haar huwelijk. Niet zo goed als haar eerste plaat, maar zeker weer een mooie aanvulling op haar discografie.
Favoriete track: I Am Sorry
28. MARK LANEGAN BAND - Blues Funeral
Mark Lanegan bezit een van de mooiste doorleefde stemmen in de huidige popmuziek. Hij leende die de afgelopen jaren al regelmatig uit aan andere artiesten, nam diverse duoplaten op en timmerde ook solo wel aan de weg. Ook Blues Funeral is weer een geslaagde proeve van bekwaamheid, al benadert de plaat het hoge niveau van zijn allerbeste soloplaten net niet. Dat is geen schande, want in het geval van Lanegan praat je dan nog steeds over een sterke plaat, die voor mij echter net te weinig smoel heeft voor een toppositie.
Favoriete track: Deep Black Vanishing Train
27. CASE MAYFIELD - The Many Colored Beast
Volendammer Case Mayfield debuteerde dit jaar met The Many Colored Beast, een album dat vergelijkingen opriep met niemand minder dan Ryan Adams en Ray Lamontagne. Terecht, want Mayfield heeft talent. Dat is te horen in de topnummers van dit album, dat over de hele linie een beklemmende sfeer kent. Niet erg, want dit levert vaak mooie muziek op. Iets grilliger dan het later in het jaar verschenen 10, dat daarom hoger eindigt, maar een debuut met een hoofdletter D.
Favoriete track: The Title
26. AMANDA PALMER & THE GRAND THEFT ORCHESTRA - Theatre Is Evil
Amanda Palmer is nooit vies geweest van theater en bombast. Ook op deze plaat zijn dit weer duidelijk hoorbare ingrediënten. Ze ramt regelmatig op haar piano en trekt in de zang alle registers open. Palmer durft echter ook kleinere en breekbare liedjes te brengen. Het resultaat is een zeer grillig werkstuk dat alle kanten opvliegt en daardoor in ieder geval intrigeert. Misschien net niet constant genoeg voor de absolute top van dit jaar, maar zeker één van de opvallendste platen.
Favoriete track: The Bed Song
25. CATE LE BON - Cyrk
Een apart plaatje, dit Cyrk van Cate Le Bon, een singer / songwriter uit Wales. De overlevering leert dat haar vader haar als klein meisje dagen naar Syd Barrett en Pavement liet luisteren. Nico, zou ik er aan willen toevoegen, want qua zang doet Le Bon soms wel eens aan deze Duitse denken. Zeker als de muziek dan ook nog eens een Velvet Underground-tintje krijgt. Muziek die moeilijk te vangen is in genres. Is het indierock, is het psychpop, is het sinistere sprookjesmuziek? Een stukje van alles. Interessante plaat derhalve.
Favoriete track: Fold The Cloth
24. ANNE SOLDAAT - Self Titled
Een standaard lovende recensie, daar doe je Anne Soldaat geen plezier mee, zo bleek na de release van zijn titelloze album. Dat recensenten echter stuk voor stuk positief zijn over de plaat, is echter ook wel logisch. Want opnieuw weet Soldaat een aantal prima songs uit de mouw te schudden en is zijn gitaarspel weer prominent aanwezig. Knap werk dus.
Favoriete track: Mai Thai
23. BENNY ZEN & THE SYPHILIS MADMEN - Tony The Hindu And The Avdocates Of Science & Culture
Zo, daar doet Peter Houben in één klap een gooi naar de titels apartste bandnaam en vreemdste albumtitel van 2012. De voormalig frontman van de legendarische Belgische band Nemo, die ook met Mitsoobishy Jacson aan de weg timmerde, is nu weer terug met een album met liefst 22 songs. Lekker lo-fi. De liedjes tellen vaak maar net twee minuten en gaan over inspiratiebronnen uit de wetenschap, kunst, muziek, sport, politiek en wat al niet meer. Elk nummer kreeg ook de titel van de betreffende inspiratiebron. De ene keer vooral grappig, dan weer serieus en ook geregeld ontroerend. Houben was altijd een prima songschrijver en dat is hij nog steeds. Mooi project!
Favoriete track: Natalie Merchant
22. JACK WHITE - Blunderbuss
Jack White mag inmiddels beschouwd worden als een groot artiest. Dat maakt het lastig om een nieuwe plaat, solo nog wel, helemaal onbevooroordeeld te beluisteren. Onbewust denk je toch aan het eerdere werk van de man, in mijn geval vooral zijn topplaten met The White Stripes. En ja, dan kan Blunderbuss soms wat tegenvallen. Maar toch heb ik zeer veel waardering voor deze plaat. Die klinkt eigenlijk vrij 'gewoontjes'. White wil nergens geforceerd laten zien wat hij allemaal kan, maar laat het gewoon horen. De ene keer wat meer rockend, dan weer meer ingetogen richting folk of country en natuurlijk is er altijd ruimte voor blues en soul. Sympathiek werkstuk!
Favoriete track: Hypocritical Kiss
21. JUSTIN TOWNES EARLE - Nothing's Gonna Change The Way You Feel About Me Now
Alt. country van hoge kwaliteit, dat is wat Justin Townes Earle hier ten gehore brengt. Hij verkeert in topvorm en dat levert een prima album op. Earle kampte jaren met een drugsverslaving, die hij inmiddels heeft bedwongen. Hoewel nergens duidelijk bezongen, lijken de invloeden wel aanwezig. Diverse nummers rekenen namelijk af met het verleden en dat verklaart vermoedelijk direct ook waarom ze zo geloofwaardig klinken. Binnen het genre is er dit jaar weinig beters gemaakt.
Favoriete track: Am I That Lonely Tonight?
20. SCHOOL IS COOL - Entropology
Nieuwe sterren in het toch al zo glinsterende Belgische muziekwereldje. School Is Cool doet beurtelings denken aan dEUS, Leonard Cohen en Arcade Fire, maar wordt nergens een slap aftreksel van één van die acts. De nummers kennen meer dan genoeg eigen identiteit en blinken geregeld uit in klasse. Nog niet alles is even sterk, maar dat is de Belgen vergeven. Een grensgevalletje qua release, maar dat is geen belemmering voor een mooie notering.
Favoriete track: The Road To Rome
19. VARIOUS ARTISTS - Just Tell Me That You Want Me : A Tribute To Fleetwood Mac
Interessant plaatje, waarop hedendaagse artiesten uit voornamelijk de indiescene diverse nummers van Fleetwood Mac coveren. In de minste gevallen is het een eerbiedwaardige versie van het origineel, maar in de beste gevallen geven de artiesten er nog een mooie eigen draai aan. Een leuk album, waarop onder andere Antony, Best Coast, The New Pornographers, Lykke Li, Matt Sweeney & Bonnie 'Prince' Billy en The Kills te horen zijn.
Favoriete track: Angel (door Marianne Faithfull)
18. HET ZESDE METAAL - Ploegsteert
Wannes Cappelle speelde ooit bij Roosbeef in de band. Dat is niet meer nodig, zou je zeggen. Want op Ploegsteert, een in Vlaams dialect gezongen album - denk Flip Kowlier -, laat Cappelle horen bijzonder veel talent te hebben. De ontroerende en persoonlijke liedjes verhalen over het leven in alle facetten en zijn ontwapenend eerlijk. Wonderschoon ook op de beste momenten. België heeft er weer een talent bij!
Favoriete track: Ge Zwiegt
17. CASE MAYFIELD - 10
Case Mayfield bracht dit jaar twee albums uit. Hij debuteerde al goed met The Many Colored Beast, maar gooide er later nog deze plaat uit. Die bevat tien songs en is vooral dynamischer dan het debuut. Daarom vind ik dit ook de beste van de twee. Mogelijk had een combinatie van beide platen wel de plaat van het jaar opgeleverd, maar dat maakt niet uit. Case Mayfield komt er wel!
Favoriete track: A Friend Of Mine
16. THE KIK - Springlevend
Ik vond het jammer dat The Madd stopte. Maar er bleek al snel leven na deze Rotterdamse beatgroep. Frontman Dave von Raven zette een nieuw bandje op, The Kik. Muzikaal gezien redelijk hetzelfde, namelijk jaren zestig beatmuziek, maar dan in het Nederlands gezongen. Uiteraard met lekker Rotterdams accent. Een heerlijk album, dat altijd goed is voor een glimlach.
Favoriete track: Even Voor Altijd
15. MICHAEL KIWANUKA - Home Again
Hij wordt algemeen beschouwd als een van de belangrijkste nieuwkomers in 2012. Michael Kiwanuka bewijst op Home Again waarom. Het is namelijk een fijne plaat vol soul, waarop de stem van Kiwanuka het belangrijkste visitekaartje is. Terecht, want zijn stem mag er wezen. Misschien had hij net iets meer variatie in de nummers kunnen aanbrengen, maar slechts kniesoren vallen daar uiteindelijk over. Wat hij doet, doet hij namelijk meer dan goed. Michael Kiwanuka is voorlopig nog niet weg!
Favoriete track: Worry Walks Beside Me
14. THE DON'T TOUCH MY CROQUE-MONSIEURS - Beste.Stuurlui.Ooit.
Een van de leukste Nederlandstalige albums komt uit Amsterdam en is gemaakt door de band met de welluidende naam The Don't Touch My Croque-Monsieurs. De Amsterdammers, uit Noord, hebben piraterij als thema gekozen voor een aantal aanstekelijke songs, die invloeden kennen uit punk, rap, rock, folk en zelfs volksmuziek. Inclusief goed gevonden teksten in de taal van de straat. Altijd goed voor een vrolijke lach op het gezicht en stiekem gewoon heel goed!
Favoriete track: Je Hebt Gelijk
13. ALABAMA SHAKES - Boys & Girls
Deze band rond de imposante frontvrouw Brittany Howard was al snel het snoepje van de week. Terecht, want Boys & Girls is een indrukwekkend debuut. Rockende songs, die door de fantastische stem van Howard een soulvolle lading krijgen. Het album bevat een paar ijzersterke songs en hoort alleen al daarom bij de betere platen van 2012.
Favoriete track: I Found You
12. DEXYS - One Day I'm Going To Soar
Een jaar of 25 hoorden we niets meer van Kevin Rowland, de man die met Dexy's Midnight Runners nog zo mooi uit de hoek kwam met soulvolle folkmuziek en zelfs enkele wereldhits scoorde. Ineens duikt hij weer op, nu alleen onder de naam Dexys en het is een comeback met een gouden randje. Rowland schrijft nog altijd heerlijke melodieën en zorgt in de duetten met Madeleine Hyland ook voor een mooi stukje theater. Onverwachte verrassing!
Favoriete track: Lost
11. GERT VLOK NEL - Onherroeplik
Enige jaren geleden verraste de Zuid-Afrikaanse dichter en singer / songwriter Gert Vlok Nel met de ontroerend mooie plaat Beaufort-Wes Se Beautiful Woorde, waarin hij het leven in Zuid-Afrika op fraaie wijze bezong. Ondanks de lovende reacties bleef het vervolgens lang rustig. Nota bene in Nederland kreeg Vlok Nel echter weer zin om een nieuwe plaat te maken. Het resultaat is Onherroeplik, wederom een collectie intieme songs in een mix van Afrikaans en Engels. Een mooie comeback van deze troubadour.
Favoriete track: Soos 'n Trein Riding Into Rain
10. WILLIS EARL BEAL - Acoustamic Sorcery
Zonder twijfel een van de opmerkelijkste platen van 2012, dit Acousmatic Sorcery van Willis Earl Beal. Het verhaal achter de plaat is bizar. Beal verbleef als dakloze zonder geld in Albuquerque en besloot toen maar muziek te maken met afgedankte instrumenten, die hij vond bij het vuilnis. Daar zingt hij mee. Of zingen... Het is soms meer schreeuwen, brullen, kreunen. Tom Waits uit de potten en pannen periode in de jaren tachtig, daar lijkt het nog het meest op. Tussen alle ongepolijste rauwheid klinken ook geregeld mooie tedere liedjes. Geen makkelijke kost, maar een album waarop veel te ontdekken valt! Hulde ook voor het fraaie artwork.
Favoriete track: Away My Silent Lover
9. A.C. NEWMAN - Shut Down The Streets
Als frontman van The New Pornographers tovert A.C. Newman al jaren de ene na de andere fijne popsong tevoorschijn. Daarbij weet hij zich gesteund door topzangeres Neko Case en de excentrieke Dan Bejar. Ook solo mag zijn werk er zijn. Hoogstens is het iets rustiger dan met zijn band, maar zijn gevoel voor een goede melodie laat Newman maar zelden in de steek. De teksten bieden een inkijk in enkele aangrijpende gebeurtenissen in zijn leven en dat maakt dit een indrukwekkend album.
Favoriete track: Do Your Own Time
8. GLEN HANSARD - Rhythm And Repose
De voormalig frontman van The Frames komt op dit album met een fantastische collectie melancholische popsongs. Die worden gedragen door zijn stem, die alle registers verkent van fluisterzacht tot bijna schreeuwend. Hansard ontroert en weet van begin tot eind te overtuigen met zijn emotionele voordracht. Hij verkeert duidelijk in topvorm en dat levert één van de mooiste platen van 2012 op.
Favoriete track: Bird Of Sorrow
7. HOSPITAL BOMBERS - At Budokan
Nee, de Hospital Bombers speelden niet echt in Budokan. Een geintje van frontman Jan Schenk. De plaat zou een optreden in Japan echter rechtvaardigen. Nog meer dan op het debuut blinkt Hospital Bombers namelijk uit in sterke songs. Catchy, met volop ruimte voor de viool van Susanne Linssen (ex-Seedling). De vergelijking met The New Pornographers gaat nog steeds op, al voegt de band daar op dit album ook nog een snufje folk en sixtiespop aan toe. Dat maakt At Budokan een zeer aantrekkelijk album!
Favoriete track: Let's Set Ourselves On Fire
6. KELLY HOGAN - I Like To Keep Myself In Pain
Liefhebbers van pakweg Neko Case en Mavis Staples kennen de naam Kelly Hogan uiteraard. De Amerikaanse fungeerde jaren als achtergrondzangeres voor deze en nog andere artiesten. Nu is het tijd om uit de schaduw te stappen en dat doet Hogan dan maar direct op fenomenale wijze. Haar Americana is van enorm hoog niveau. Niet zo gek trouwens, als je bedenkt dat bevriende artiesten als Andrew Bird, Vic Chesnutt en M. Ward songs voor haar schreven. Ze vertolkt ze op bevlogen wijze. Veruit de mooiste Americana-plaat van dit jaar!
Favoriete track: We Can't Have Nice Things
5. WILLIAM SEEN'S TRANSPORT MUSIC - Can I Sit Here And Absorb?
De beste gitaarpopplaat van eigen bodem komt uit Friesland en is gemaakt door William Seen's Transport Music. Punt. In een dozijn heerlijke songs steekt deze band vaderlandse toppers als The Serenes en Johan naar de kroon. Ook doet het me soms denken aan Sukilove, vooral door de zang. Omdat William Seen's Transport Music ook niet vies is van een portie alt. country, mag ook The Jayhawks als referentiekader worden gebruikt. Maar vergeet al die namen, want deze band kan het op eigen kracht. Superplaat!
Favoriete track: Mona Lisa
4. PERFUME GENIUS - Put Your Back N 2 It
Achter de naam Perfume Genius gaat Mike Hadreas schuil. Een zeer getalenteerde singer / songwriter met een stem die niet onopgemerkt voorbij gaat. Hadreas is namelijk in staat om diepe emoties over te brengen, net als pakweg Antony. Dat is ook de meest gemaakte vergelijking, maar Perfume Genius is meer dan een kloon. Dat bewijst dit album, dat niet vrolijk is. Zware kost, gedragen door de piano en vooral die indrukwekkende stem. Een van de hoogtepunten van dit jaar!
Favoriete track: Hood
3. BLAUDZUN - Heavy Flowers
Na het fantastische Seadrift Soundmachine was het de vraag of Blaudzun nogmaals zo sterk uit de hoek kon komen. Het antwoord is bevestigend. Op Heavy Flowers borduurt de excentrieke singer / songwriter voort op de sound van de voorganger. Zwierige popsongs met een donker randje dus. Wat mij betreft net niet zo goed als de vorige, maar wel sterk genoeg voor een absolute topnotering.
Favoriete track: Who Took The Wheel
2. CHARLIE JONES' BIG BAND - Until I Get Bald
Charlie Jones heet eigenlijk Jan Verstraeten en komt uit België. Dat laatste is geen verrassing meer na het beluisteren van dit album, want de eigenzinnigheid en grilligheid van de grote Belgische muzikanten van de laatste jaren is ook hier terug te horen. Samen met zijn Big Band, overigens slechts bestaand uit drie leden, laat Charlie Jones zich niet beperken door grenzen. Dan weer een stukje akoestisch, dan weer gitaarpop in optima forma, dan weer een vleugje Tom Waits en dat alles klinkt samen ongelooflijk goed. Virtuoos album!
Favoriete track: Me & A Cartoon
1. THE BONY KING OF NOWHERE - Self Titled
Op voorganger Eleonore uit 2011 liet Bram Vanparys, de man achter het pseudoniem The Bony King Of Nowhere, al horen te zijn gegroeid als songschrijver. Op die plaat was ook ruimte voor de nodige bombastische omlijsting, waardoor een vergelijking met pakweg Rufus Wainwright voor de hand lag. Voor deze derde plaat, een titelloze, pakte Vanparys het anders aan. Met de akoestische gitaar in de hand ging hij zitten en nam hij negen nummers op. Tijdloze songs, waarin het gitaarspel en vooral de stem centraal staan. Slechts spaarzaam, op twee nummers, laat hij zich ondersteunen door een andere gitarist en een bassist. Verder doet hij het alleen en dat gaat hem fantastisch af. Schitterende nummers die doen denken aan de troubadours uit het verleden. De kroon van 2012 gaat naar The Bony King Of Nowhere!
Favoriete track: Night Of Longing
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')