God jezus, het zit mij niet bepaald mee hier qua werk. Ik ben transportplanner, mijn afdeling verzorgt zo goed als al het Europese wegtransport van medicijnen voor GlxSmK en nog 2 grote contracten. Je kent de grote medicijnenboer wel (SVP niet de hele naam vernoemen ivm google).
Augustus: (ik geef eerlijk aan dat ik elders solliciteer omdat mijn enige uitdaging de werkdruk is): 'Seven., we hebben een ge-wel-dig project voor je, we hebben nieuwe zaken binnen gehaald bij deze klant en jij gaat dat plannen (20 miljoen per jaar, best een eer'. OK, die externe sollicitatie ging nergens naartoe maar een bepaalde manager (niet de mijne) besloot om over mijn carriere heen te pissen en dit te geven aan de dame die ik verving toen ze vertrok. Na 5 maanden besloot ze dat ze het bij de concurrent toch niet zo geweldig vond en haar BFF de manager besloot dat zij het mocht gaan doen.
December: (ik kijk weer elders rond) 'Seven., how would you feel about applying for a management role?' Blijkt dat mijn line manager haar baan heeft opgezegd en ik zou de supervisor stap op deze manier overslaan. Er werd bij gezegd 'I know we have had this conversation before but this time I am the only one making the decision. It's yours if you want it'. Ik twijfelde eerst, want het is nogal een stap. Maar toch mijn CV ingeleverd. Interview ging fantastisch goed. Eind januari: 'sorry, er was een externe kandidaat met 9 jaar ervaring. Ik ga volgende week adverteren voor 2 supervisors' en er werd mij een plaatje geschetst van hoe dat eruit zou zien met mijn rol als supervisor alsof dat al in kannen en kruiken is.
Ik snap die beslissing best, een onervaren planner vs iemand die al 9 jaar ervaring heeft in management en die al 10 jaar werkt met deze klant, maar tering jantje...
Paar vragen: is dit normaal? Ben ik gestoord dat ik niet NOG een keer mijn CV in wil dienen? Ik weet dat ze me binnenkort aan de tand gaan voelen of ik mijn CV in ga leveren voor supervisor. Ik werk hier nu 10 maanden, ik gedraag me allang als supervisor (ik train nieuwe mensen, ik motiveer collega's en ik vervang de nodige mensen bij afwezigheid waardoor mijn werkdruk regelmatig verdubbelt, daarnaast doe ik standaard 45 uur per week en in extreme weken is dat zeker 50 uur voor 23000 PA) en ik ben de beste planner want ik ben de enige planner die ervaring heeft (sorry, ik wil echt niet arrogant overkomen). En momenteel functioneer ik op 50% van mijn kunnen.
Is dit normaal in de UK? Zijn er wel bedrijven die geen misbruik maken van hun werknemers of heb ik domweg pech? Ik mag mijn manager best wel, als in 'ik snap zijn visie' en ik kan heel goed onder die omstandigheden werken, ik vind hem geen aardig persoon of zo. Maar na 2 keer kun je zoiets toch niet serieus meer nemen?
Anderzijds: ik ben een carrieretijger en supervisor op mijn CV schrijven + salarisverhoging wat ik uiteraard zeer zeer scherp ga spelen.. Alleen sta ik weer voor lul als een collega terug wil komen, of als er een betere externe kandidaat is
.
Zet ik mijn trots opzij, ja of nee? Misschien is dit meer iets voor R&P maar ik weet dat in dit topic een aantal mensen zitten die veel waarde hechten aan hun werk etc etc. Bovendien moet ik even een geruststelling hebben dat niet elke werknemer een nummer is in Engeland maar dat er ook bedrijven zijn die echt nog wel oog hebben voor hun werknemers.