De kunst van het loslaten van je ex #218 - Take care

quote:

Op zaterdag 8 december 2012 17:36 schreef WasMachinator het volgende:

[..]

Denk dat je helemaal gelijk hebt ..

on a side note, hoe is het nog met jou?

Met mij gaat het prima, denk er niet meer aan eigenlijk. Als ik het wel doe is het meer neutraal en analyserend (om ervan te leren). Geen emoties aan gekoppeld (meer) dus, wat erg fijn is.
Moet ook eerlijk bekennen dat ik veel afleiding heb en dat dat ook voor een groot deel geholpen heeft + de tijd.

Hoe gaat het met jou?

quote:

Op zaterdag 8 december 2012 17:42 schreef Charcot het volgende:

[..]



Met mij gaat het prima, denk er niet meer aan eigenlijk. Als ik het wel doe is het meer neutraal en analyserend (om ervan te leren). Geen emoties aan gekoppeld (meer) dus, wat erg fijn is.
Moet ook eerlijk bekennen dat ik veel afleiding heb en dat dat ook voor een groot deel geholpen heeft + de tijd.

Hoe gaat het met jou?

Ook prima, alleen merkte ik deze week wel dat t nog wel getriggerd kan worden. kwam der vader tegen, en gewoon der hele familie is geweldig dus dat was ietsje minder. maar stapte er weer zo over heen .
afleiding heb ik ook genoeg, afgelopen maandag nog The Black Keys, was toch wel zeer tof. kreeg toen ook zeer leuke vrouwelijke aandacht, wat stiekem zeer goed voor mijn ego was

Charcot en Wasmachinator, hoe lang zijn jullie relaties al uit? En hoe lang hebben ze geduurd?

quote:

Op zaterdag 8 december 2012 17:49 schreef Njosnavelin het volgende:
Charcot en Wasmachinator, hoe lang zijn jullie relaties al uit? En hoe lang hebben ze geduurd?

was een relatie van 2.5 jaar, en is nu 8 maanden uit ..

quote:

Op zaterdag 8 december 2012 17:48 schreef WasMachinator het volgende:

[..]

Ook prima, alleen merkte ik deze week wel dat t nog wel getriggerd kan worden. kwam der vader tegen, en gewoon der hele familie is geweldig dus dat was ietsje minder. maar stapte er weer zo over heen .
afleiding heb ik ook genoeg, afgelopen maandag nog The Black Keys, was toch wel zeer tof. kreeg toen ook zeer leuke vrouwelijke aandacht, wat stiekem zeer goed voor mijn ego was

Ja, kan ik me voorstellen. Maar het feit dat je er zo weer overheen bent gestapt wil wat zeggen!

Ah, kijk eens aan. Waarschijnlijk straal je ook meer 'toegankelijkheid' uit, minder verdriet zorgt vaak voor een meer 'open' uitstraling. Hoe is het trouwens afgelopen met je crush?

quote:

Op zaterdag 8 december 2012 17:56 schreef Charcot het volgende:

[..]

Ja, kan ik me voorstellen. Maar het feit dat je er zo weer overheen bent gestapt wil wat zeggen!

Ah, kijk eens aan. Waarschijnlijk straal je ook meer 'toegankelijkheid' uit, minder verdriet zorgt vaak voor een meer 'open' uitstraling. Hoe is het trouwens afgelopen met je crush?

Als jij het zegt , maar dat zou zeker kunnen.

Daar is niet echt iets van gekomen, en t is gewoon lastig omdat ze ook in februari weg gaat voor een half jaar..

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op zaterdag 8 december 2012 17:33 schreef Charcot het volgende:

[..]

Dit, minus laatste alinea dan. Vooral als je heel erg (onnodig) gekwetst bent ga je toch met andere ogen naar diegene kijken. Ik moet er ook niet aan denken nog contact te hebben met mijn ex. We hebben een 'vriendschap' wel geprobeerd maar het bleef vanuit 1 kant komen. En af en toe vanuit 2 kanten, hij was erg labiel dus dat is hem ook niet geworden. In het begin vond ik het ook zonde omdat ik het gevoel had een stuk verleden weg te gooien als ik het contact zou verbreken. Maar dat iemand geen deel uitmaakt van het heden/de toekomst wil niet zeggen dat jullie verleden samen opeens uitgewist wordt.

Je kunt best de mooie tijden koesteren zonder een geforceerde 'vriendschap'.

Dat idee van, dat je een bepaald verleden van je weggooit is gewoon zo pijnlijk niet waar? Ik ben in die zin echt enorm blij dat ik met 2 van mijn exen nog echt super goed bevriend ben. Ik kan er langskomen wanneer ik wil, ik kan er slapen als ik wil, terwijl beide, (toevallig of niet?) nog steeds in de relatie zitten die ze na mij kregen Het zijn ook betere vrienden dan de mannelijke vrienden omdat die vaak toch enorm bot en kil zijn. En gevoelens van, wat nu als je toch gevoelens gaat forceren is echt totaal niet sprake van . Nee, dat gebeurt gewoon niet meer. Ik beschouw ze echt als 'beste' vrienden. Moet er ook niet aan denken om die 2 kwijt te raken.

quote:

Op zaterdag 8 december 2012 18:07 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Dat idee van, dat je een bepaald verleden van je weggooit is gewoon zo pijnlijk niet waar? Ik ben in die zin echt enorm blij dat ik met 2 van mijn exen nog echt super goed bevriend ben. Ik kan er langskomen wanneer ik wil, ik kan er slapen als ik wil, terwijl beide, (toevallig of niet?) nog steeds in de relatie zitten die ze na mij kregen Het zijn ook betere vrienden dan de mannelijke vrienden omdat die vaak toch enorm bot en kil zijn. En gevoelens van, wat nu als je toch gevoelens gaat forceren is echt totaal niet sprake van . Nee, dat gebeurt gewoon niet meer. Ik beschouw ze echt als 'beste' vrienden. Moet er ook niet aan denken om die 2 kwijt te raken.

Dat ligt eraan hoe je ernaar kijkt, hoewel ik in het begin ook pijnlijk heb gevonden en bang was om een stukje van mezelf, mijn verleden, kwijt te raken. Hoe absurd dat misschien ook wel klinkt. Ik heb een vriendschap geprobeerd maar dat werkte totaal niet. Het is dus inderdaad afhankelijk van verschillende factoren, o.a. de beweegredenen van beide partijen.
Voor mij persoonlijk is die ervaring verhelderend geweest, toen het niet werkte, keek ik er 'gedwongen' anders naar. Mijn verleden met alle mooie herinneringen zijn van mij. Die gaan niet weg als hij er niet meer is in de toekomst/het heden.

Erg mooi dat je er dierbare vriendschappen aan hebt overgehouden.

quote:

Op zaterdag 8 december 2012 18:02 schreef WasMachinator het volgende:

[..]

Als jij het zegt , maar dat zou zeker kunnen.

Daar is niet echt iets van gekomen, en t is gewoon lastig omdat ze ook in februari weg gaat voor een half jaar..

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Make her stay!
Maar het is inderdaad verstandig om het even te laten gaan nu ze binnenkort weggaat.. Lastig om dan een goede basis te bouwen.

Haha, ben ik dan jouw rebound?!

Heerlijk heerlijk heerlijk, ik voel me zoooo heerlijk

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op zaterdag 8 december 2012 23:27 schreef Glijdt_licht het volgende:
Heerlijk heerlijk heerlijk, ik voel me zoooo heerlijk

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Hoelang heeft net nou mogen duren? Tot het uit was en nu?

En wanneer was echt het laatste moment dat je je ex weer terug wou?

Niet bang voor een rebound?

En waarom met ex wezen shoppen?

quote:

Op zaterdag 8 december 2012 23:30 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Hoelang heeft net nou mogen duren? Tot het uit was en nu?

En wanneer was echt het laatste moment dat je je ex weer terug wou?

Niet bang voor een rebound?

En waarom met ex wezen shoppen?

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

[ Bericht 2% gewijzigd door Glijdt_licht op 08-12-2012 23:48:46 ]

quote:

Op zaterdag 8 december 2012 18:07 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Dat idee van, dat je een bepaald verleden van je weggooit is gewoon zo pijnlijk niet waar? Ik ben in die zin echt enorm blij dat ik met 2 van mijn exen nog echt super goed bevriend ben. Ik kan er langskomen wanneer ik wil, ik kan er slapen als ik wil, terwijl beide, (toevallig of niet?) nog steeds in de relatie zitten die ze na mij kregen Het zijn ook betere vrienden dan de mannelijke vrienden omdat die vaak toch enorm bot en kil zijn. En gevoelens van, wat nu als je toch gevoelens gaat forceren is echt totaal niet sprake van . Nee, dat gebeurt gewoon niet meer. Ik beschouw ze echt als 'beste' vrienden. Moet er ook niet aan denken om die 2 kwijt te raken.

Zie je het echt als die tijd weggooien? De herinneringen blijven, of je je ex'en nou wel of niet ziet toch?

Heb zelf nu ongeveer twee weken niets van me laten horen en heb ook niks van haar gehoord, maar vind het eigenlijk wel prima zo. Verschilt ook van persoon tot persoon denk ik.

Wilde wel eerst vrienden met 'r blijven, maar denk dat het niks toevoegt dus ik laat het maar gewoon verwateren. Wel leuk voor je dat je nog zo goed met ze kan opschieten voelt vast vertrouwd.

quote:

Op zondag 9 december 2012 00:52 schreef Anonymouze het volgende:

[..]

Zie je het echt als die tijd weggooien? De herinneringen blijven, of je je ex'en nou wel of niet ziet toch?

Heb zelf nu ongeveer twee weken niets van me laten horen en heb ook niks van haar gehoord, maar vind het eigenlijk wel prima zo. Verschilt ook van persoon tot persoon denk ik.

Wilde wel eerst vrienden met 'r blijven, maar denk dat het niks toevoegt dus ik laat het maar gewoon verwateren. Wel leuk voor je dat je nog zo goed met ze kan opschieten voelt vast vertrouwd.

Het voelt inderdaad als tijd weggooien als de ander, er achteraf niks in gezien heeft. Dan vraag je je toch wel even af waarvoor je nu al die tijd en geld in hebt gestoken.

quote:

Op zaterdag 8 december 2012 22:16 schreef Charcot het volgende:

[..]

Make her stay!
Maar het is inderdaad verstandig om het even te laten gaan nu ze binnenkort weggaat.. Lastig om dan een goede basis te bouwen.

Haha, ben ik dan jouw rebound?!

ja dat dacht ik dus ook al, denk ook niet dat ik dat zo tof zou vinden als je net iets met iemand hebt en hij/zij dan een half jaar niet kunnen zien..

Haha, nee . Die onzin heb ik al gehad ..

pff shit, dooi aanval dit dooi aanval dat. kom ik evengoed als een sneeuwpop thuis

quote:

Op zondag 9 december 2012 01:06 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Het voelt inderdaad als tijd weggooien als de ander, er achteraf niks in gezien heeft. Dan vraag je je toch wel even af waarvoor je nu al die tijd en geld in hebt gestoken.

Daar worstel ik na een jaar nog steeds mee.
Dat iemand je doelbewust kan gebruiken voor tussentijdse invulling terwijl jij wel aan het bouwen van een relatie bent geweest. Maar dat stelde voor de ander toch niets voor, dus waar je het voor hebt gedaan?
Sta je na al die jaren gewoon weer op hetzelfde punt als al die jaren terug, want, waar heb je dan aan gebouwd? Waar heb je het voor gedaan?

Zucht.

quote:

Op zondag 9 december 2012 13:50 schreef Nies het volgende:

[..]

Daar worstel ik na een jaar nog steeds mee.
Dat iemand je doelbewust kan gebruiken voor tussentijdse invulling terwijl jij wel aan het bouwen van een relatie bent geweest. Maar dat stelde voor de ander toch niets voor, dus waar je het voor hebt gedaan?
Sta je na al die jaren gewoon weer op hetzelfde punt als al die jaren terug, want, waar heb je dan aan gebouwd? Waar heb je het voor gedaan?

Zucht.

Dat worstelen wil ik straks echt voorkomen. Ik mag dan nog wel in een relatie zitten, als ik merk dat het toch niet goed gaat, gooi ik wel even alles op tafel om er voor te zorgen dat alles en dan ook alles gezegd is en dat je daarna ook je handen kunt wassen en verder kunt. Dat continu met vragen blijven zitten, .

Het is vaak ook heel simpel, je hebt een vraag, maar je wilt hem eigenlijk niet stellen, toch zit het je om de week/maand toch lastig. Ik wil dat echt gewoon doorbreken, of je zet alles op alles, en werkt het niet, f*ck it dan ook maar

Ik meld me helaas ook maar in dit topic alle steun, tips ed zijn meer dan welkom..

Ik zal even het verhaal een beetje op een rijtje proberen te zetten. Vanaf mijn 17e ben ik 6 jaar lang samen geweest met mijn ex. Hij was mijn eerste vriend, en ik leerde hem kennen op een moment in mijn leven dat ik nog verschrikkelijk 'klein' en onzeker was. In de afgelopen 6 jaar ben ik samen met hem enorm gegroeid en dat is denk ik mede waarom dit zo verschrikkelijk pijnlijk is.. Eigenlijk hebben we nooit echt grote problemen gehad, we hebben dezelfde humor, dezelfde toekomsteisen, zelfde normen en waarden. Kortom, we waren echt maatjes, kennen elkaar door en door en ik was zo stom en naief om te hopen op een leven zonder liefdesverdriet. Een issue die de afgelopen jaren steeds iets meer naar boven kwam was het toch wel duidelijke verschil in libido, hij wilde altijd veel vaker. Hij heeft het sindsdien een aantal keren aangekaart, maar om de een of andere reden zijn we er nooit voor de volle 100% iets aan gaan doen (natuurlijk kun je je nooit helemaal aanpassen, maar iig voldoende blijven communiceren). Op gegeven moment is het dan ook weggezakt, maar uiteindelijk waarschijnlijk alleen omdat hij het steeds 'binnengehouden' heeft. Nu heb ik vanaf begin 2012 een half jaar een verschrikkelijk zware stage gelopen die vooral emotioneel ontzettend slopend was en waardoor ik in die tijd half depressief ben geweest. In die tijd hebben we eigenlijk min of meer samen gewoond en heeft hij mij ontzettend gesteund. Helaas kwam tegen het einde van die stagetijd ineens vanuit hem naar buiten: 'ik weet niet meer wat ik voel, ik twijfel zo ..'. We hebben hierdoor uiteindelijk besloten om er harder aan te werken, meer leuke dingen samen te doen. Het was me ineens pas duidelijk hoe gefrustreerd hij was, en sinds die tijd ging het libido-wise eigenlijk steeds beter. Het bleek echt vooral de spanning, de passie te zijn die weggeebt was. En dit een beetje terug proberen te zoeken werkte voor mij eigenlijk best goed. Toch heb ik nooit de volle 100% inzet meer gekregen van hem en 3 maanden geleden kwam het opnieuw: 'ik heb geen gevoel meer'. De twijfels aten hem compleet op, hij voelde zich alleen nog maar schuldig en we hebben een tijd geen contact gehad, daarna weer wel, zelfs nog een date gehad waarbij hij weer kriebels voelde . Maar na heel veel gedoe waarin en wel niet wel niet besloot hij dat hij er niet helemaal voor kon gaan en hebben we nu twee weken geleden spullen uitgewisseld, afscheid genomen en sindsdien geen contact meer gehad.
En ik word helemaal gek van mezelf. Aan de ene kant de deur op een kleine kier: we passen eigenlijk enorm goed bij elkaar, hij wil van zijn schuldgevoel af, ziet ons uiteindelijk eigenlijk wel samen maar is in crisis met zichzelf, wil meer 'vrijheid' op het moment. Aan de andere kant het rationele: ik wil iemand die er helemaal voor gaat, denk dat ik heus ooit wel weer gelukkig kan zijn, voor mij misschien ook wel goed om even 'vrij' te zijn. Maar de pijn! Ik heb het gevoel dat ineens mijn beste vriend, mijn halve leven, mijn halve familie allemaal weggerukt zijn. En ik weet niet hoe ik daarmee om moet gaan .. Ik ben iemand die eigenlijk graag alleen is zonder de hele tijd mensen om me heen, maar als ik nu alleen ben eet ik mezelf alleen maar op .. Hoe laat ik het los en ga ik verder met mijn leven?

Sorry voor het lange verhaal!

ik heb een rebound geprobeerd uit de kroeg vannacht. aantrekkelijkheid matig en een erectiestoornis dus een beetje jammer. en ja hoor, aldoor aan de fantastische seks met mijn ex gedacht.... het valt zo moeilijk voor te stellen dat ik ooit weer die klik met iemand ga krijgen. wanneer houdt dit op?

nou ja, ik ga maar gewoon vaak 's avonds op de bank vrienden uitnodigen voor een drankje, dan fungeren zij gewoon als mijn uitlaatklep en als klankbord en heb ik hen voor de diepere vriendschappelijke band. daarnaast volgende keer wat knappere scharrels regelen, en hopen op de verbeterde versie van mijn ex, dat die man, als hij bestaat, ooit in mijn leven komt.

quote:

Op zondag 9 december 2012 15:31 schreef TwistedSunshine het volgende:
Ik meld me helaas ook maar in dit topic alle steun, tips ed zijn meer dan welkom..

Ik zal even het verhaal een beetje op een rijtje proberen te zetten. Vanaf mijn 17e ben ik 6 jaar lang samen geweest met mijn ex. Hij was mijn eerste vriend, en ik leerde hem kennen op een moment in mijn leven dat ik nog verschrikkelijk 'klein' en onzeker was. In de afgelopen 6 jaar ben ik samen met hem enorm gegroeid en dat is denk ik mede waarom dit zo verschrikkelijk pijnlijk is.. Eigenlijk hebben we nooit echt grote problemen gehad, we hebben dezelfde humor, dezelfde toekomsteisen, zelfde normen en waarden. Kortom, we waren echt maatjes, kennen elkaar door en door en ik was zo stom en naief om te hopen op een leven zonder liefdesverdriet. Een issue die de afgelopen jaren steeds iets meer naar boven kwam was het toch wel duidelijke verschil in libido, hij wilde altijd veel vaker. Hij heeft het sindsdien een aantal keren aangekaart, maar om de een of andere reden zijn we er nooit voor de volle 100% iets aan gaan doen (natuurlijk kun je je nooit helemaal aanpassen, maar iig voldoende blijven communiceren). Op gegeven moment is het dan ook weggezakt, maar uiteindelijk waarschijnlijk alleen omdat hij het steeds 'binnengehouden' heeft. Nu heb ik vanaf begin 2012 een half jaar een verschrikkelijk zware stage gelopen die vooral emotioneel ontzettend slopend was en waardoor ik in die tijd half depressief ben geweest. In die tijd hebben we eigenlijk min of meer samen gewoond en heeft hij mij ontzettend gesteund. Helaas kwam tegen het einde van die stagetijd ineens vanuit hem naar buiten: 'ik weet niet meer wat ik voel, ik twijfel zo ..'. We hebben hierdoor uiteindelijk besloten om er harder aan te werken, meer leuke dingen samen te doen. Het was me ineens pas duidelijk hoe gefrustreerd hij was, en sinds die tijd ging het libido-wise eigenlijk steeds beter. Het bleek echt vooral de spanning, de passie te zijn die weggeebt was. En dit een beetje terug proberen te zoeken werkte voor mij eigenlijk best goed. Toch heb ik nooit de volle 100% inzet meer gekregen van hem en 3 maanden geleden kwam het opnieuw: 'ik heb geen gevoel meer'. De twijfels aten hem compleet op, hij voelde zich alleen nog maar schuldig en we hebben een tijd geen contact gehad, daarna weer wel, zelfs nog een date gehad waarbij hij weer kriebels voelde . Maar na heel veel gedoe waarin en wel niet wel niet besloot hij dat hij er niet helemaal voor kon gaan en hebben we nu twee weken geleden spullen uitgewisseld, afscheid genomen en sindsdien geen contact meer gehad.
En ik word helemaal gek van mezelf. Aan de ene kant de deur op een kleine kier: we passen eigenlijk enorm goed bij elkaar, hij wil van zijn schuldgevoel af, ziet ons uiteindelijk eigenlijk wel samen maar is in crisis met zichzelf, wil meer 'vrijheid' op het moment. Aan de andere kant het rationele: ik wil iemand die er helemaal voor gaat, denk dat ik heus ooit wel weer gelukkig kan zijn, voor mij misschien ook wel goed om even 'vrij' te zijn. Maar de pijn! Ik heb het gevoel dat ineens mijn beste vriend, mijn halve leven, mijn halve familie allemaal weggerukt zijn. En ik weet niet hoe ik daarmee om moet gaan .. Ik ben iemand die eigenlijk graag alleen is zonder de hele tijd mensen om me heen, maar als ik nu alleen ben eet ik mezelf alleen maar op .. Hoe laat ik het los en ga ik verder met mijn leven?

Sorry voor het lange verhaal!

Herkenbaar! Je hebt het idee dat wanneer je in een relatie zit, en zo nu en dan even alleen bent, dat wel lekker is, maar plots valt het weg en je hebt het gevoel dat opeens alles weg is. En dan voel je je plots moederziel alleen.

Ik zou voor jezelf op zo'n kort mogelijke termijn echt knopen proberen te hakken. Wel of niet, het zal blijven etteren. Mochten er nog vragen in je hoofd zitten, gooi er dan ook alles uit. Je moet er niet aan denken dat wanneer je echt 'goodbye' zegt, je daar weer spijt van krijgt.

Wees resoluut en hak knopen door, continu weken lang sad en zielig voelen omdat je hoopt op die kleine kans dat het misschien weer goed komt is gewoon je zelf naar het slachthuis brengen. Zeker met kerst voor de boeg. En ja, je gaat nog enorm veel klappen krijgen want het doet nu eenmaal pijn. Zeker als je ziet dat het bij de ander minder pijn doet.

quote:

Op zondag 9 december 2012 17:23 schreef Andromache het volgende:
ik heb een rebound geprobeerd uit de kroeg vannacht. aantrekkelijkheid matig en een erectiestoornis dus een beetje jammer. en ja hoor, aldoor aan de fantastische seks met mijn ex gedacht.... het valt zo moeilijk voor te stellen dat ik ooit weer die klik met iemand ga krijgen. wanneer houdt dit op?

nou ja, ik ga maar gewoon vaak 's avonds op de bank vrienden uitnodigen voor een drankje, dan fungeren zij gewoon als mijn uitlaatklep en als klankbord en heb ik hen voor de diepere vriendschappelijke band. daarnaast volgende keer wat knappere scharrels regelen, en hopen op de verbeterde versie van mijn ex, dat die man, als hij bestaat, ooit in mijn leven komt.

Heb je dan niet continu het idee dat je zit de malen in de verhalen van vroeger? Je hebt het verhaal immers nu wel een keer op tafel gegooid. Ik doe het zelf ook hoor, en als ik dan naar vrienden ga krijg ik wel weer power van, maar dan ga je weer richting huis en krijg je weer enorm veel wrok.

quote:

Op zondag 9 december 2012 17:41 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Heb je dan niet continu het idee dat je zit de malen in de verhalen van vroeger? Je hebt het verhaal immers nu wel een keer op tafel gegooid.

true. meestal houdt het pas op, het leven in het verleden, als er echt een nieuwe is. acceptatie heb ik nooit echt geleerd. en kennelijk is dit mijn manier van er mee dealen. heb je nog tips hoe ik het effectiever kan doen?

quote:

Op zondag 9 december 2012 22:20 schreef Andromache het volgende:

[..]

true. meestal houdt het pas op, het leven in het verleden, als er echt een nieuwe is. acceptatie heb ik nooit echt geleerd. en kennelijk is dit mijn manier van er mee dealen. heb je nog tips hoe ik het effectiever kan doen?

Is er niet een optie om iets 'nieuws' te doen? In de zin van verhuizen, ergens nieuwe baan. Nieuw leven beginnen?

Het is het typerende verhaaltje, zwelgen in zelfmedelijden vs je pijn erkennen.

Doe wat typische therapeutische shit. Schrijf de dingen van je af, en dan met name de negatieve zaken. Heb je vragen over je ex, schrijf ze op en stuur ze naar hem toe. Gaat hij niet reageren? Dan is dat wel een botte bevestiging dat die goede oude tijd voorbij is en nooit weer terug komt. Het komt dan even hard aan, maar dan ben je er ook vanaf.

Ik ben echt van mening dat als men weer verder wil men een duik in het diepe moet nemen. Ik ben daar zelf ook lang niet altijd sterk genoeg voor maar heb dat in het verleden wel gedaan. Doe iets geks, ga 3 week naar Kenia, ga ijsberen helpen op de Noordpool. Zorg voor iets wat zo'n enorme dreun op je kop zal geven (negatief of positief) dat je gewoon weer wakker wordt en weer verder kunt met je leven.

quote:

Op zondag 9 december 2012 22:20 schreef Andromache het volgende:

[..]

true. meestal houdt het pas op, het leven in het verleden, als er echt een nieuwe is. acceptatie heb ik nooit echt geleerd. en kennelijk is dit mijn manier van er mee dealen. heb je nog tips hoe ik het effectiever kan doen?

Afleiding zoeken in non-date/relatie gerelateerde zaken.
Dus geen erectiestoornis reboundjes.

quote:

Op zondag 9 december 2012 22:25 schreef Coco98 het volgende:

[..]

Afleiding zoeken in non-date/relatie gerelateerde zaken.
Dus geen erectiestoornis reboundjes.

Besides, het leven gaat gewoon verder. Het kan niet zo zijn dat het pas verder gaat als er een volgende vlam op zal staan. Dat kan immers nog makkelijk jaren duren. Plus, de vlam zelf zal dit ook enigszins frappant vinden.