De kunst van het loslaten van je ex #218 - Take care

quote:

Op zondag 2 december 2012 11:28 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Het is toch geen gekke gedachte, dat je tijdens problemen in een relatie, voordat je de stekker er uit trekt iig wil proberen om de relatie te redden. En als je dan merkt, het werkt niet, je er beide uit kunt komen? Want zo lijkt een break-up mij stukken gezonder.

[..]

Dat sowieso. Maarja, we hebben nu dus een maand niet tot nauwelijks contact, met dat we begin volgende jaar we elkaar weer ergens ontmoeten om vers opnieuw te beginnen. Als je dan terugkijkt, is alles bij elkaar veel te intens geweest. Intens als in je spreekt letterlijke meerdere uren per dag met iemand, echt elke dag. En dan zo ineens helemaal niet meer. Dat voelt vreemd.

Trust me, I've been there. Heb ook een lange afstand relatie gehad en we hadden ook aan elkaar beloofd om opnieuw te beginnen na een paar maanden zodat we alles op een rijtje konden zetten voor onszelf. We praatten rond de 6/7/8 uur per dag en soms was dat nog steeds niet genoeg omdat we we het gewoon zo leuk vonden om met elkaar te praten. Nadat het uit was wist ik niet eens meer wat ik moest doen.. M'n dagen waren altijd ingewijd aan hem en het duurde best lang voordat ik weer mijn eigen ding kon doen. Ik snap je helemaal, maar geef het tijd... Je hebt geen andere keus.

quote:

Op zondag 2 december 2012 17:14 schreef standbyme het volgende:

[..]

Trust me, I've been there. Heb ook een lange afstand relatie gehad en we hadden ook aan elkaar beloofd om opnieuw te beginnen na een paar maanden zodat we alles op een rijtje konden zetten voor onszelf. We praatten rond de 6/7/8 uur per dag en soms was dat nog steeds niet genoeg omdat we we het gewoon zo leuk vonden om met elkaar te praten. Nadat het uit was wist ik niet eens meer wat ik moest doen.. M'n dagen waren altijd ingewijd aan hem en het duurde best lang voordat ik weer mijn eigen ding kon doen. Ik snap je helemaal, maar geef het tijd... Je hebt geen andere keus.

In zo'n situatie zit ik nu dus ook. Wat een ontzettende leegte ineens Besef me nu dus pas dat ik eigenlijk écht geen leven heb, en die weer opnieuw zal moeten opbouwen Hoewel ik wel een beetje progressie begin te maken

quote:

Op zondag 2 december 2012 17:14 schreef standbyme het volgende:

[..]

Trust me, I've been there. Heb ook een lange afstand relatie gehad en we hadden ook aan elkaar beloofd om opnieuw te beginnen na een paar maanden zodat we alles op een rijtje konden zetten voor onszelf. We praatten rond de 6/7/8 uur per dag en soms was dat nog steeds niet genoeg omdat we we het gewoon zo leuk vonden om met elkaar te praten. Nadat het uit was wist ik niet eens meer wat ik moest doen.. M'n dagen waren altijd ingewijd aan hem en het duurde best lang voordat ik weer mijn eigen ding kon doen. Ik snap je helemaal, maar geef het tijd... Je hebt geen andere keus.

Kijk, dat is wel een feest van herkenning. 6/7 uur gaat wel wat ver, wij zaten eerder tegen de 3 a 4 uur. En het feit dat dat opeens weg is, (en werk/school ook) dan val je echt diep terug. En dan besef je inderdaad dat er van je leven plots weinig over is.

quote:

Op zondag 2 december 2012 17:19 schreef Moira. het volgende:

[..]

In zo'n situatie zit ik nu dus ook. Wat een ontzettende leegte ineens Besef me nu dus pas dat ik eigenlijk écht geen leven heb, en die weer opnieuw zal moeten opbouwen Hoewel ik wel een beetje progressie begin te maken

Het duurt wel even voordat je weer dingen op kan pakken, je voelt je zo leeg, eenzaam en alleen de eerste paar maanden.. Had ik dus ook. Ik kon nergens anders meer aan denken, maar na een tijdje kan je weer je eigen leven oppakken en weer leuke dingen doen zonder dat je elke keer aan hem denkt, of in ieder geval minder. Geduld is een schone zaak in deze situatie.

quote:

Op zondag 2 december 2012 17:22 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Kijk, dat is wel een feest van herkenning. 6/7 uur gaat wel wat ver, wij zaten eerder tegen de 3 a 4 uur. En het feit dat dat opeens weg is, (en werk/school ook) dan val je echt diep terug. En dan besef je inderdaad dat er van je leven plots weinig over is.

Dat was wel in de vakantie, moet ik zeggen. Maar we praatten elke dag en als er een dag was dat het niet kon, voelde ik me best leeg. Je geeft je hele leven aan die ene persoon en als hij/zij er dan niet meer is, dan heb je ineens zo veel tijd.

quote:

Op zondag 2 december 2012 17:19 schreef Moira. het volgende:

[..]

In zo'n situatie zit ik nu dus ook. Wat een ontzettende leegte ineens Besef me nu dus pas dat ik eigenlijk écht geen leven heb, en die weer opnieuw zal moeten opbouwen Hoewel ik wel een beetje progressie begin te maken

Waar heb je dan wel afleiding aan? School?

quote:

Op zondag 2 december 2012 17:22 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Kijk, dat is wel een feest van herkenning. 6/7 uur gaat wel wat ver, wij zaten eerder tegen de 3 a 4 uur. En het feit dat dat opeens weg is, (en werk/school ook) dan val je echt diep terug. En dan besef je inderdaad dat er van je leven plots weinig over is.

I feel you so much

quote:

Op zondag 2 december 2012 17:22 schreef standbyme het volgende:

[..]

Het duurt wel even voordat je weer dingen op kan pakken, je voelt je zo leeg, eenzaam en alleen de eerste paar maanden.. Had ik dus ook. Ik kon nergens anders meer aan denken, maar na een tijdje kan je weer je eigen leven oppakken en weer leuke dingen doen zonder dat je elke keer aan hem denkt, of in ieder geval minder. Geduld is een schone zaak in deze situatie.

Ja inderdaad, hier is het een beetje met vlagen. Omdat ik dagelijks nog wel een uurtje met hem praat denk ik, en hij af en toe door laat schemeren dat hij mij echt niet kwijt wil en nog gevoelens voor me heeft enzo dus wel leuk contact met me wil behouden. En verder begin ik er wel weer een beetje plezier in te krijgen om op zoek te gaan naar feestjes met vrienden enzo.
Afgelopen donderdag naar een feest geweest van de studie die ik vorig jaar deed, ik was bang dat ik buiten de boot zou vallen omdat iedereen door is gaan studeren (naar het 2e jaar) en ik een tussenjaar had. Maar ik werd super warm onthaald door iedereen en ze maakten allemaal duidelijk dat ze heel blij waren me weer eens te zien, en dat ik vaker moest komen Dat voelt toch wel weer heel goed
Maakt de vele dagen en avonden dat ik alleen thuis zit achter m'n laptopje zonder leven toch wel weer een beetje goed

quote:

Op zondag 2 december 2012 17:24 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Waar heb je dan wel afleiding aan? School?

Nee, ik werk dit jaar omdat geld momenteel belangrijker is dan opleiding. Zit echt in een dikke kutsituatie thuis. En nu alles om me heen dus een beetje weggevallen is is het nagenoeg onmogelijk om aan die kutte thuissituatie te onstnappen
Maar ik werk dus 3/4 dagen in de week, heb wel een superleuk team van collega's. Gister gezellig met z'n alle gaan wokken, was wel tof!
Mja verder heb ik dus weinig Alles moet weer opnieuw opgebouwd worden.

quote:

Op zondag 2 december 2012 17:26 schreef Moira. het volgende:

[..]

I feel you so much

[..]

Ja inderdaad, hier is het een beetje met vlagen. Omdat ik dagelijks nog wel een uurtje met hem praat denk ik, en hij af en toe door laat schemeren dat hij mij echt niet kwijt wil en nog gevoelens voor me heeft enzo dus wel leuk contact met me wil behouden. En verder begin ik er wel weer een beetje plezier in te krijgen om op zoek te gaan naar feestjes met vrienden enzo.
Afgelopen donderdag naar een feest geweest van de studie die ik vorig jaar deed, ik was bang dat ik buiten de boot zou vallen omdat iedereen door is gaan studeren (naar het 2e jaar) en ik een tussenjaar had. Maar ik werd super warm onthaald door iedereen en ze maakten allemaal duidelijk dat ze heel blij waren me weer eens te zien, en dat ik vaker moest komen Dat voelt toch wel weer heel goed
Maakt de vele dagen en avonden dat ik alleen thuis zit achter m'n laptopje zonder leven toch wel weer een beetje goed

Mag ik vragen waarom je nog steeds contact met hem hebt? Bij mij werkte het na een tijdje averechts.
Wel lief van iedereen dat ze je gewoon weer wilden zien weer tijd voor jezelf is ook wel fijn, kan je ten minste weer doen wat je wil. En je hebt ineens zo veel tijd.

quote:

Op zondag 2 december 2012 17:29 schreef standbyme het volgende:

[..]

Mag ik vragen waarom je nog steeds contact met hem hebt? Bij mij werkte het na een tijdje averechts.
Wel lief van iedereen dat ze je gewoon weer wilden zien weer tijd voor jezelf is ook wel fijn, kan je ten minste weer doen wat je wil. En je hebt ineens zo veel tijd.

Nouja we hebben elkaar eigenlijk wel 'gevonden', gewoon een beetje een soulmate achtig idee. En of hij nou wel of niet klaar is voor een relatie, die klik als persoon blijf je met elkaar houden. Zou superzonde zijn als we dat weggooien, en daar zijn we 't allebei wel mee eens.
Nu gaat het nog goed (mits ik me inhou met vertellen over hoe jammer ik 't vind dat we geen relatie meer hebben en niet te veel tegen 'm aan ga lullen en hem z'n tijd voor zichzelf geef). Misschien komen we uiteindelijk wel tot de conclusie dat het even beter is om een tijdje geen contact te hebben, maar dat punt is er nu nog niet. En wie weet komt dat ook wel niet
We'll see where the wind takes us, haha

Die tijd voor jezelf is ook wel fijn inderdaad. Ik heb voor hem 3,5 jaar een hele benauwde relatie gehad, en tussen hem en m'n ex zat eigenlijk vrijwel geen tijd haha, was gelijk tot over m'n oren verliefd (ook al kenden we elkaar al jaren maar de vonk sloeg echt over toen we elkaar beter leerde kennen, dus we zijn meer op elkaars innerlijk gevallen hoewel we samen allebei natuurlijk wel supersexy zijn, mja dat hebben we al die tijd niet echt gezien ).
Maar ik heb dus 4 jaar lang die vrijheid niet gehad. Het is even wennen, en eigenlijk ook wel kut want ik vind het fijn om iemand te hebben waarmee je op elk moment van de dag elk klein dingetje kunt delen. Maar ben er bijv sinds donderdag ook wel achter dat dat flirten altijd wel leuk is, en dat ik misschien nog best wel van het single zijn zou kunnen genieten uiteindelijk
En als iemand vraagt "hee heb je zin om vanavond te feesten of af te spreken?" en ik heb geld, dan kan ik gewoon ja zeggen zonder rekening te hoeven houden met iemand

Misschien hebben we juist allebei die tijd voor onszelf wel even nodig, maar denk ook dat we daarbij elkaar niet uit het oog zullen verliezen. En wie weet komen we over een tijdje wel weer bij elkaar, als we genoeg tijd voor onszelf en vrijheid hebben gehad. En als dat niet zo is, nouja tegen die tijd geniet ik waarschijnlijk weer van m'n eigen leven zonder relatie, dus dan zal het ook niet zo erg meer zijn, hihi

Nu wel in een vrij positieve bui dus, zoals je leest. Kan zo weer omslaan, dat weet ik. Maar toch wel fijn dat ik nog een beetje rationeel en positief kan nadenken

quote:

Op zondag 2 december 2012 17:37 schreef Moira. het volgende:

[..]

Nouja we hebben elkaar eigenlijk wel 'gevonden', gewoon een beetje een soulmate achtig idee. En of hij nou wel of niet klaar is voor een relatie, die klik als persoon blijf je met elkaar houden. Zou superzonde zijn als we dat weggooien, en daar zijn we 't allebei wel mee eens.
Nu gaat het nog goed (mits ik me inhou met vertellen over hoe jammer ik 't vind dat we geen relatie meer hebben en niet te veel tegen 'm aan ga lullen en hem z'n tijd voor zichzelf geef). Misschien komen we uiteindelijk wel tot de conclusie dat het even beter is om een tijdje geen contact te hebben, maar dat punt is er nu nog niet. En wie weet komt dat ook wel niet
We'll see where the wind takes us, haha

Die tijd voor jezelf is ook wel fijn inderdaad. Ik heb voor hem 3,5 jaar een hele benauwde relatie gehad, en tussen hem en m'n ex zat eigenlijk vrijwel geen tijd haha, was gelijk tot over m'n oren verliefd (ook al kenden we elkaar al jaren maar de vonk sloeg echt over toen we elkaar beter leerde kennen, dus we zijn meer op elkaars innerlijk gevallen hoewel we samen allebei natuurlijk wel supersexy zijn, mja dat hebben we al die tijd niet echt gezien ).
Maar ik heb dus 4 jaar lang die vrijheid niet gehad. Het is even wennen, en eigenlijk ook wel kut want ik vind het fijn om iemand te hebben waarmee je op elk moment van de dag elk klein dingetje kunt delen. Maar ben er bijv sinds donderdag ook wel achter dat dat flirten altijd wel leuk is, en dat ik misschien nog best wel van het single zijn zou kunnen genieten uiteindelijk
En als iemand vraagt "hee heb je zin om vanavond te feesten of af te spreken?" en ik heb geld, dan kan ik gewoon ja zeggen zonder rekening te hoeven houden met iemand

Misschien hebben we juist allebei die tijd voor onszelf wel even nodig, maar denk ook dat we daarbij elkaar niet uit het oog zullen verliezen. En wie weet komen we over een tijdje wel weer bij elkaar, als we genoeg tijd voor onszelf en vrijheid hebben gehad. En als dat niet zo is, nouja tegen die tijd geniet ik waarschijnlijk weer van m'n eigen leven zonder relatie, dus dan zal het ook niet zo erg meer zijn, hihi

Nu wel in een vrij positieve bui dus, zoals je leest. Kan zo weer omslaan, dat weet ik. Maar toch wel fijn dat ik nog een beetje rationeel en positief kan nadenken

Ik zit er in die zin toch wel wat anders in. Die tijd voor jezelf is vreselijk . Zeker als werk/school wegvalt en December er aan zit te komen. En ja, het feit dat je niet iemand meer hebt om elk dingetje mee te delen, is ook so what. Normaliter had ik daar nooit last van, en je hebt een relatie en je deelt elk dingetje, en plots loopt dat niet en je mist iets wat je daarvoor niet miste! wtf!

Het gaat wel interessant worden, we geven elkaar dus een maand, en hebben we een wintersport weekend geboekt (1e week Januari) om weer bij elkaar te komen. En sindsdien dus niet meer spreken tot dat zij haar leven op de rails heeft. Al zei ze wel, mocht je iets lastig te zitten kun je altijd mailen.

quote:

Op zondag 2 december 2012 17:56 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik zit er in die zin toch wel wat anders in. Die tijd voor jezelf is vreselijk . Zeker als werk/school wegvalt en December er aan zit te komen. En ja, het feit dat je niet iemand meer hebt om elk dingetje mee te delen, is ook so what. Normaliter had ik daar nooit last van, en je hebt een relatie en je deelt elk dingetje, en plots loopt dat niet en je mist iets wat je daarvoor niet miste! wtf!

Het gaat wel interessant worden, we geven elkaar dus een maand, en hebben we een wintersport weekend geboekt (1e week Januari) om weer bij elkaar te komen. En sindsdien dus niet meer spreken tot dat zij haar leven op de rails heeft. Al zei ze wel, mocht je iets lastig te zitten kun je altijd mailen.

Ja de ene keer vind ik het ook verschrikkelijk hoor, nu eigenlijk over het algemeen nog wel. Maar ik zie wel in dat wat ik nu kut vind, over een tijdje juist fijn kan gaan vinden, en er het positieve uit trekken

Wel spannnend, ben benieuwd hoe 't gaat lopen Bij ons allebei wel eigenlijk haha
Mijn 'toekomst' is super onzeker Ik kan niks van te voren vaststellen, moet met de dag maar gewoon kijken wat het allemaal met zich meebrengt

quote:

Op zondag 2 december 2012 17:58 schreef Moira. het volgende:

[..]

Ja de ene keer vind ik het ook verschrikkelijk hoor, nu eigenlijk over het algemeen nog wel. Maar ik zie wel in dat wat ik nu kut vind, over een tijdje juist fijn kan gaan vinden, en er het positieve uit trekken

Wel spannnend, ben benieuwd hoe 't gaat lopen Bij ons allebei wel eigenlijk haha
Mijn 'toekomst' is super onzeker Ik kan niks van te voren vaststellen, moet met de dag maar gewoon kijken wat het allemaal met zich meebrengt

Ik vind het eigenlijk continu kut . Ik hoop gewoon dat we in Januari, opnieuw en vers kunnen beginnen en dat we het allebei nog een eerlijke kans geven. Ik wil graag een eigen leven en met haar verder.

quote:

Op zondag 2 december 2012 18:16 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik vind het eigenlijk continu kut . Ik hoop gewoon dat we in Januari, opnieuw en vers kunnen beginnen en dat we het allebei nog een eerlijke kans geven. Ik wil graag een eigen leven en met haar verder.

Dat gevoel heb ik ook inderdaad. Ik denk ook dat die combinatie zeker mogelijk is, so let's both hope things turn out right!

lijkt mij 10 keer niks

Oké. Hij kwam via Facebook erachter dat ik de 21e naar een feestje van een vriend ga. Zo eentje die je maar hooguit 1x in het jaar ziet.
Nu voelt hij zich juist genaaid omdat hij ziet dat het nú wel ineens kan. Dat ik, nu het uit is en dus eigenlijk al te laat is, nu wel mijn eigen leven kan opbouwen zonder hem te verstikken.
Dat ik niet naar hem luister en z'n advies in de wind sla, omdat hij me al heel vaak heeft verteld dat ik gewoon wat meer het huis uit moet en met vrienden moet afspreken, en ik altijd heb gezegd dat ik geen vrienden had waarmee je dat zomaar kan doen. Dat is ook nog steeds zo, maar nu komt het dus net voor dat er 2x in korte periode de mogelijkheid is wél het huis uit te gaan. En nu lijkt het dus alsof ik hem een oor heb aangenaaid ofzo omdat het 'toen niet kon, en nu ineens wel'.

Hoe moet ik hier nou weer onderuit komen?
Natuurlijk bedoel ik het niet om hem te naaien! Maar aan de andere kant snap ik zijn gevoel wel, want als ik dit 'besef' eerder had gehad, hadden we nog gewoon een leuke relatie.
En aan de andere kant snap ik het ook weer niet, want hij wou juist geen relatie.

20 minuutjes geleden hing hij de telefoon op, omdat hij aan 't flippen was. We zouden eigenlijk vanavond de herhaling van Expeditie Robinson samen gaan kijken via Skype, keek ik erg naar uit want ik mis hem heel erg. En hij volgens mij ook want hij mist(e) mij ook...
Ik snap er allemaal niks meer van, wat wil hij nou eigenlijk? Volgens mij kan ik gewoon niks goed doen, terwijl ik juist het beste wil doen/zijn voor hem..

M'n whatsappjes komen niet aan, dus hij zal z'n telefoon wel uit hebben.
Ik hoop zó dat hij die straks weer even aan doet en we het weer goed kunnen praten en hopelijk alsnog gezellig samen Skypen.
Anders zit ik weer de rest van de avond op antwoord te wachten dat niet komt en aan het janken en verdrietig zijn terwijl ik eigenlijk helemaal niet eens precies weet waaróm...
Fuuuuuuuuck, daar gaat m'n mood...

quote:

Op zondag 2 december 2012 19:56 schreef Moira. het volgende:
Oké. Hij kwam via Facebook erachter dat ik de 21e naar een feestje van een vriend ga. Zo eentje die je maar hooguit 1x in het jaar ziet.
Nu voelt hij zich juist genaaid omdat hij ziet dat het nú wel ineens kan. Dat ik, nu het uit is en dus eigenlijk al te laat is, nu wel mijn eigen leven kan opbouwen zonder hem te verstikken.
Dat ik niet naar hem luister en z'n advies in de wind sla, omdat hij me al heel vaak heeft verteld dat ik gewoon wat meer het huis uit moet en met vrienden moet afspreken, en ik altijd heb gezegd dat ik geen vrienden had waarmee je dat zomaar kan doen. Dat is ook nog steeds zo, maar nu komt het dus net voor dat er 2x in korte periode de mogelijkheid is wél het huis uit te gaan. En nu lijkt het dus alsof ik hem een oor heb aangenaaid ofzo omdat het 'toen niet kon, en nu ineens wel'.

Herkenbaar. Het is namelijk op zon moment nog te vers. En op zo'n moment zal hij juist dat tegen je gebruiken want je stelde je dus aan ..

Op dat soort momenten neem je namelijk veel dingen heel serieus.

quote:

Hoe moet ik hier nou weer onderuit komen?
Natuurlijk bedoel ik het niet om hem te naaien! Maar aan de andere kant snap ik zijn gevoel wel, want als ik dit 'besef' eerder had gehad, hadden we nog gewoon een leuke relatie.
En aan de andere kant snap ik het ook weer niet, want hij wou juist geen relatie.

20 minuutjes geleden hing hij de telefoon op, omdat hij aan 't flippen was. We zouden eigenlijk vanavond de herhaling van Expeditie Robinson samen gaan kijken via Skype, keek ik erg naar uit want ik mis hem heel erg. En hij volgens mij ook want hij mist(e) mij ook...
Ik snap er allemaal niks meer van, wat wil hij nou eigenlijk? Volgens mij kan ik gewoon niks goed doen, terwijl ik juist het beste wil doen/zijn voor hem..

M'n whatsappjes komen niet aan, dus hij zal z'n telefoon wel uit hebben.
Ik hoop zó dat hij die straks weer even aan doet en we het weer goed kunnen praten en hopelijk alsnog gezellig samen Skypen.
Anders zit ik weer de rest van de avond op antwoord te wachten dat niet komt en aan het janken en verdrietig zijn terwijl ik eigenlijk helemaal niet eens precies weet waaróm...
Fuuuuuuuuck, daar gaat m'n mood...

Misschien forceer je op dit moment te veel. Ik wil niet liever dan nu met haar praten, maar ik ben bang door het forceren je tijdens een emotionele verse periode alleen maar zaken verkeerd opgepakt kunnen worden. Elk verkeerd woordje kan je doen laten flippen, want je bent emotioneel heel erg broos.

Heb je wel gelijk in ja. Maar hij is ook wel iemand die soms ineens heel down is omdat iets in het verkeerde keelgat schiet. Daarbij doet hij dan boos en pissig, maar de onderliggende gedachte is dat hij eigenlijk denkt dat alles aan hem ligt en alles zijn schuld is en heel onzeker is over zichzelf eigenlijk, en daarom juist pissig is.
Hij appte gelukkig terug en volgens mij is hij nu weer wat rustiger. Hoop dat hij open staat om straks alsnog ff te Skypen, gewoon omdat je na zo'n gesprek toch weer vrolijk bent

En om even op je DM te reageren hihi
Ik spreek hem juist heel weinig (voor ons doen) de laatste tijd, dat is ook één van de redenen waarom hij denkt 'waarom kan het nu ineens wel?'.
Dat afstand nemen heeft inderdaad interesse van zijn kant weer opgewekt, wat heel fijn was. Mja nu is dat vanavond dus ineens weer omgeslagen. Hoop dat 't straks weer bijtrekt Bij hem is 't vaak na een nachtje slapen wel weer over, maar ik kan juist niet slapen als het niet vóór het slapengaan is gefixt

Update van mijn kant: het is over. We gaan scheiden. Ik ga hem uit mijn leven trappen.

De laatste maanden heeft hij me bewust onzeker gemaakt, me een eetprobleem aangedaan (ik weeg ca. 55 kilo, en ik heb een mooi lichaam, voordat we dat weer krijgen), me mentaal de afgrond in getrapt en toen ik hem echt nodig had, heeft hij me nóg een schop gegeven.

Gisteren durfde hij onze relatie te vergelijken met het liefdeloze (en emotionally abusive) huwelijk van zijn moeder, terwijl hij een maand geleden nog zei dat hij oud met me wilde worden.

Ik weet nu ook waarom hij zo goed omging met die vrouw waarvan ik dacht dat hij ermee vreemd ging. Zij heeft een heel erg rotverleden en ze zoekt iemand om effe stoom af te blazen soms. Of dat de waarheid is weet ik niet. Wat ik wel weet is dat hij haar geheim aan mij heeft doorgeluld omdat ik hem logischerwijs niet meer kon vertrouwen. Ik mocht het ook gelijk aan mijn ouders vertellen om zijn imago schade te beperken.

Man man man, je zou maar je verhaal bij zo'n vent neerleggen en dat hij het gewoon gebruikt om zichzelf van blaam te zuiveren. Ik heb oprecht medeleven met haar.

Het is klaar. Ik ga het netjes met hem afhandelen en dan is het gedaan voor mij. Ik wilde er echt aan werken, maar niet als de andere partij je ondertussen de vernieling in probeert te helpen.

Ik weet nu even niet meer hoe ik me moet voelen.

quote:

Op maandag 3 december 2012 10:30 schreef Neifile het volgende:
Update van mijn kant: het is over. We gaan scheiden. Ik ga hem uit mijn leven trappen.

De laatste maanden heeft hij me bewust onzeker gemaakt, me een eetprobleem aangedaan (ik weeg ca. 55 kilo, en ik heb een mooi lichaam, voordat we dat weer krijgen), me mentaal de afgrond in getrapt en toen ik hem echt nodig had, heeft hij me nóg een schop gegeven.

Gisteren durfde hij onze relatie te vergelijken met het liefdeloze (en emotionally abusive) huwelijk van zijn moeder, terwijl hij een maand geleden nog zei dat hij oud met me wilde worden.

Ik weet nu ook waarom hij zo goed omging met die vrouw waarvan ik dacht dat hij ermee vreemd ging. Zij heeft een heel erg rotverleden en ze zoekt iemand om effe stoom af te blazen soms. Of dat de waarheid is weet ik niet. Wat ik wel weet is dat hij haar geheim aan mij heeft doorgeluld omdat ik hem logischerwijs niet meer kon vertrouwen. Ik mocht het ook gelijk aan mijn ouders vertellen om zijn imago schade te beperken.

Man man man, je zou maar je verhaal bij zo'n vent neerleggen en dat hij het gewoon gebruikt om zichzelf van blaam te zuiveren. Ik heb oprecht medeleven met haar.

Het is klaar. Ik ga het netjes met hem afhandelen en dan is het gedaan voor mij. Ik wilde er echt aan werken, maar niet als de andere partij je ondertussen de vernieling in probeert te helpen.

Ik weet nu even niet meer hoe ik me moet voelen.

Wow! En dan te bedenken dat het in zo'n sneltrein vaart is gegaan! Be-fucking-lachelijk. Je kunt op zo'n manier ook de emoties niet even rustig stapelen. (Misschien maar beter ook?)

quote:

Op maandag 3 december 2012 10:59 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Wow! En dan te bedenken dat het in zo'n sneltrein vaart is gegaan! Be-fucking-lachelijk. Je kunt op zo'n manier ook de emoties niet even rustig stapelen. (Misschien maar beter ook?)

Vind het ook belachelijk hoe ik zo eenvoudig opzij gezet word, doet veel pijn. Ik zei gisteren nog: ik zet hier een bakstenen muur neer, met een foto van je erop dan krijg ik meer respons en emoties dan van jou.

quote:

Op maandag 3 december 2012 11:40 schreef Neifile het volgende:

[..]

Vind het ook belachelijk hoe ik zo eenvoudig opzij gezet word, doet veel pijn. Ik zei gisteren nog: ik zet hier een bakstenen muur neer, met een foto van je erop dan krijg ik meer respons en emoties dan van jou.

Heeft hij ook uberhaupt emotie laten zien ?

quote:

Op maandag 3 december 2012 12:32 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Heeft hij ook uberhaupt emotie laten zien ?

Heel weinig eigenlijk. Hij zegt dat hij emotioneel vastzit en dat het er daarom niet uitkomt. Ik denk dat hij wordt opgevreten door schuldgevoel en dat hij daarom alles blokkeert.

quote:

Op maandag 3 december 2012 12:41 schreef Neifile het volgende:

[..]

Heel weinig eigenlijk. Hij zegt dat hij emotioneel vastzit en dat het er daarom niet uitkomt. Ik denk dat hij wordt opgevreten door schuldgevoel en dat hij daarom alles blokkeert.

Opgevreten door schuldgevoel? Dat hij jou zo veel pijn aan doet terwijl hij dat misschien niet wil c.q zag aankomen?

quote:

Op maandag 3 december 2012 12:51 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Opgevreten door schuldgevoel? Dat hij jou zo veel pijn aan doet terwijl hij dat misschien niet wil c.q zag aankomen?

Dat hij mij zoveel pijn doet en dat hij voor zichzelf geen duidelijke reden aan kan geven waarom hij een relatie van 14 jaar binnen een paar maanden naar de knoppen heeft geholpen en mijn vriendschap kwijt is. Het idee dat ik uit zijn leven wegga maakt hem doodsbenauwd, terwijl dat voor mij een heel realistische optie is.