Het grote "rammelaars"-topic deel 39

Fee, wat leuk!

Lastig Soemp.

_{en daarom ben ik soms wel blij dat de natuur gewoon voor ons bepaald heeft}

Wat leuk, al die rammelende dames, Ik voelde mij deze week zo genaaid door mn vriend!! We hadden afgesproken dat in April de pil in de prullenbak zou gaan, Mocht het dan allemaal super snel gaan, dan is het in ieder geval geen probleem met mijn trouwjurk. Maaar nu moest ik afgelopen weekend na 3 maanden door slikken weer een stopweek inlassen, en toen bedacht lief dat ik dan wel gelijk kon stoppen, en dat zei hij dus ook, En dan voel ik mij behoorlijk in spagaat liggen, want Ja ik wil heel graag een baby, maar ik wil ook heel graag ik mijn super mooie trouwjurk passen! En daar zit een aankom marge aan, maar niet zo groot dat er een babybuik in kan.

Nu besloten toch nog 2 maanden door te slikken, maar het voelt zo tegenstrijdig!!

Leuk Fee! Lastig Soemp, die dilemma's. Ik kan me je behoefte aan zekerheid goed voorstellen, maar als je niet zeker weet dat volgend jaar een vast contract volgt, voelt het misschien ook wel als overbodig wachten.

Ik rammel eigenlijk niet, ik vind het wel even druk genoeg zo. Maar het doet me wel wat dat mensen van mijn 'lichting' over een volgende nadenken. Ik had het heel graag allemaal nog een keer beleefd, maar de kans is zó minimaal. En dat vind ik best moeilijk, ik gun M erg een broertje of zusje.

quote:

Op dinsdag 15 januari 2013 20:17 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Wat leuk, al die rammelende dames, Ik voelde mij deze week zo genaaid door mn vriend!! We hadden afgesproken dat in April de pil in de prullenbak zou gaan, Mocht het dan allemaal super snel gaan, dan is het in ieder geval geen probleem met mijn trouwjurk. Maaar nu moest ik afgelopen weekend na 3 maanden door slikken weer een stopweek inlassen, en toen bedacht lief dat ik dan wel gelijk kon stoppen, en dat zei hij dus ook, En dan voel ik mij behoorlijk in spagaat liggen, want Ja ik wil heel graag een baby, maar ik wil ook heel graag ik mijn super mooie trouwjurk passen! En daar zit een aankom marge aan, maar niet zo groot dat er een babybuik in kan.

Nu besloten toch nog 2 maanden door te slikken, maar het voelt zo tegenstrijdig!!

Waah wat komt dat lullig uit dan zo. Maar die 2 maanden zijn zo voorbij hoor. En dan pas je idd wel mooi in je trouwjurk.

Ik was in december al gestopt met pil. Gelukkig na 34 dagen ook ongesteld geworden, dus het lijkt erop dat we elk moment ervoor zouden kunnen gaan. Jammer dat ik toch nog even door moet rammelen tot vriend een baan heeft. En dat lijkt steeds verder weg. Maar hij rammelt nu ook steeds meer, dus uiteindelijk zal het goed komen

Soemp, lastig idd zo'n dilemma. In de toekomst kijken kan nou eenmaal niet... Hoop dat jullie gauw een beslissing kunnen maken die goed voelt.
Voor ons is het niet zo lang meer wachten . Waarschijnlijk eind mei ergens. Maar wie weet hoe lang het dan nog wachten is op een tweede streepje he . Bij J was dat 8 maanden en bij S in 1 keer raak. Dus we zullen zien! Vind t erg spannend! _{(En zie stiekem wel op tegen een derde ks, maarja dat hoort er nou eenmaal bij...)}

gewoonmezelf, kan me voorstellen dat dat tegenstrijdig voelt, maar echt 2 maandjes zijn zo voorbij!! Bijna gewoon!

Clubsoda .

quote:

Op dinsdag 15 januari 2013 19:45 schreef Kyara het volgende:
Fee, wat leuk!

Lastig Soemp.

_{en daarom ben ik soms wel blij dat de natuur gewoon voor ons bepaald heeft}

Ja, dat lijkt me ook fijn. Dan kun je je vanalles bedenken, maar er is geen weg terug. En als het eenmaal zo is, dan valt ook snel de twijfel weg, denk ik.

quote:

Op dinsdag 15 januari 2013 20:25 schreef Clubsoda het volgende:
Leuk Fee! Lastig Soemp, die dilemma's. Ik kan me je behoefte aan zekerheid goed voorstellen, maar als je niet zeker weet dat volgend jaar een vast contract volgt, voelt het misschien ook wel als overbodig wachten.

Ik rammel eigenlijk niet, ik vind het wel even druk genoeg zo. Maar het doet me wel wat dat mensen van mijn 'lichting' over een volgende nadenken. Ik had het heel graag allemaal nog een keer beleefd, maar de kans is zó minimaal. En dat vind ik best moeilijk, ik gun M erg een broertje of zusje.

Voor nu is het zo goed, maar ik kan me voorstellen dat je graag de optie open had willen hebben? In een korte tijd kan er nog best veel veranderen natuurlijk. Misschien dat M over een aantal jaar dan toch nog een broertje of zusje krijgt? Ik weet natuurlijk niet precies je situatie en hoe je erover denkt.

Maar ik kan me wel voorstellen dat het je raakt als anderen nadenken over nog een kindje. Dat had ik al met Kyara, terwijl ik toen helemaal niet rammelde en ik ook niet zeker wist of het er ooit nog van zou komen.

Een half jaar geleden rammelde ik ook niet en nu is de drang nog steeds niet overweldigend. Dat maakt misschien de keuze bij ons ook wel moeilijker, omdat de ratio zo meespeelt nu.

quote:

Op dinsdag 15 januari 2013 20:55 schreef Fee-nix het volgende:
Soemp, lastig idd zo'n dilemma. In de toekomst kijken kan nou eenmaal niet... Hoop dat jullie gauw een beslissing kunnen maken die goed voelt.
Voor ons is het niet zo lang meer wachten . Waarschijnlijk eind mei ergens. Maar wie weet hoe lang het dan nog wachten is op een tweede streepje he . Bij J was dat 8 maanden en bij S in 1 keer raak. Dus we zullen zien! Vind t erg spannend! _{(En zie stiekem wel op tegen een derde ks, maarja dat hoort er nou eenmaal bij...)}

Oh, dat is echt nog maar een paar maanden! Maar inderdaad, misschien duurt het daarna nog een poosje. Hier was het bij M. ook in een keer raak, terwijl dat bij een tweede helemaal niet zo hoeft te gaan. Dat vergeet af en toe.

gewoonmezelf en Risu, nog even geduld hebben dus. De tijd vliegt hopelijk snel voorbij voor jullie.

Fee ! wat leuk zeg, las ik niet onlangs nog..dat je nooit meer zwanger wilde zijn? _{(of was dat iemand anders?)}

Ik wil ook zo graag he, maarja...daarvoor moet je met zn 2en zijn...en manlief wil écht niet. Zogenaamd met het smoesje 'geen plek' _{(en, als jij dan een groter huis vind met meer slaapkamers dan kan het wel....moet zeggen..dat helpt niet echt mee )}

Ik heb een vraagje aan de moeders van drie of meer kinderen. Onze twee kindjes hebben het zo leuk samen. Er zit maar een jaar tussen Lena en Ivan en ik ben wel eens bang dat een derde kindje buiten de boot zou vallen omdat er meer tijd tussen zou zitten. Wat is jullie ervaring daarmee? Het idee weerhoudt mij er gevoelsmatig wat van om het krijgen van een derde kindje überhaupt serieus te overwegen.

Jullie hebben toch ook veel een derde kindje uit de buurt over de vloer? Hoe is dat?

Mijn gevoel hier is dat mijn duo juist helemaal zou weglopen met een kleine baby erbij. Ik denk dat ze het heel knus en gezellig zouden vinden. Ze zijn heel zorgzaam allebei.

quote:

Op woensdag 16 januari 2013 13:14 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Jullie hebben toch ook veel een derde kindje uit de buurt over de vloer? Hoe is dat?

Mijn gevoel hier is dat mijn duo juist helemaal zou weglopen met een kleine baby erbij. Ik denk dat ze het heel knus en gezellig zouden vinden. Ze zijn heel zorgzaam allebei.

Maar een kindje dat vaak over de vloer komt is anders dan een kindje wat nooit meer weg gaat

Ja, tuurlijk.
(Dat was een reactie op tally, maar eigenlijk ook wel toepasselijk als reactie op Miss' post)

Daar ben ik dus een beetje bang voor, Groofsken, dat een derde kindje de eeuwige baby is en nooit echt mee kan doen of aansluiting kan vinden. Dat lijkt me moeilijk te zien.

quote:

Op woensdag 16 januari 2013 13:19 schreef Claudia_x het volgende:
Daar ben ik dus een beetje bang voor, Groofsken, dat een derde kindje de eeuwige baby is en nooit echt mee kan doen of aansluiting kan vinden. Dat lijkt me moeilijk te zien.

Hoe oud is Ivan ook al weer?

Ivan is net 3, Lena is net 2.

Is ook zo, Miss, dat je niet weet hoe het gaat lopen.

Oh, ik zou daar geloof ik helemaal niet bang voor zijn.
net zoals onze tweede kindjes echt wel hun eigen ding ontwikkelen en hun eigen mening/ zin gaan ventileren, gaat een derde dat ook weer doen, denk ik.

Ik heb een aantal gezinnen met drie kindjes in de vriendenkring en in de familie en ik zie nergens een tweetal en een baby eigenlijk.

Hier zit tussen de Mikael en Leander 3jaar. Die spelen thuis veel met elkaar maar hebben ook vaak ruzie. Matthias is 2 jaar jonger dan Leander en die 2 spelen nu steeds meer samen. Mikael en Matthias doen wel dingen samen maar das meer Matthias vermaken. Tussen de baby en Matthias zit 16 maand dus ben benieuwd hoe dat straks gaat. Ze zijn straks wel met zijn tweeen thuis omdat de oudste 2 dan naar school zijn.

quote:

Op woensdag 16 januari 2013 13:21 schreef Claudia_x het volgende:
Ivan is net 3, Lena is net 2.

Is ook zo, Miss, dat je niet weet hoe het gaat lopen.

Nou valt op zich mee toch? Als het meteen zou lukken is Lena 2/3 en Ivan 4. Dat leeftijdsverschil vind ik niet zo heel groot hoor.

Ik zou zelf bang zijn als Ivan en Lena dikke vrienden zijn en er komt er eentje bij. Zou die er dan ook bij horen of een buitenbeentje worden.

Maar onze twee zitten wel heel dicht op elkaar, en een derde zou minstens 4 jaar jonger zijn dan Lena. En dus groeien ze heel anders met elkaar op. Lena en Ivan zitten samen op de peutergroep en er is een grote kans dat ze op op school in dezelfde stamgroep terechtkomen. Ik vraag me af wat dat verschil doet met de onderlinge band en of een derde kindje zich niet juist wat eenzaam zou voelen.

Dat is ergens ook wat mij aantrekt aan het idee: meer tijd alleen met de baby. Maar dat voelt ook heel egoïstisch.

Ik denk juist dat een derde juist daarom pas een optie is als de tweede bijna naar school gaat. Zodat ik ook voor een derde de tijd en rust heb, net zoals ik dat voor de eerste en tweede heb gehad. Ik hield R ook thuis op mijn ouderschapsverlofdag en bracht S weg, met dezelfde reden.

quote:

Op woensdag 16 januari 2013 13:27 schreef Claudia_x het volgende:
Maar onze twee zitten wel heel dicht op elkaar, en een derde zou minstens 4 jaar jonger zijn dan Lena. En dus groeien ze heel anders met elkaar op. Lena en Ivan zitten samen op de peutergroep en er is een grote kans dat ze op op school in dezelfde stamgroep terechtkomen. Ik vraag me af wat dat verschil doet met de onderlinge band en of een derde kindje zich niet juist wat eenzaam zou voelen.

Maar stel nou hè, dat jouw ideaal altijd al was geweest om 4 jaar tussen de kindjes te hebben, er zijn genoeg mensen die dat graag willen. En je krijgt een tweeling bij de eerste, en je besluit dan toch voor die derde te gaan. Dan is het toch een beetje hetzelfde idee?
Of als je eerst 1 kind krijgt en vier jaar later krijg je een tweeling? Ik kan het niet helemaal goed verwoorden maar goe.

Soms lopen dingen gewoon zo en dat accepteren kinderen ook wel weer hoe het is. Een gezinsdynamiek valt weinig over te zeggen, het kan gaan zoals bij Miss thuis, het kan ook zoals bij mijn vriendin thuis, die meiden hadden anderhalf jaar tussen hen, daar kwam een broertje bij, ik herinner me zelfs nog dat hij geboren was, ik denk dat mijn vriendin toen zeker een jaar of zes of zeven was. Hij was echt de baby in het begin idd, de meiden liepen wég met hem, maar ook daarna hebben ze altijd een hele hechte band gehad. Hun moeder had veel tijd voor hem, toen hij naar school ging kreeg hij zijn eigen vriendjes en zijn eigen dingetjes en clubjes, ik heb zelf nooit de indruk gehad dat hij buiten de boot viel maar goed ik heb het niet aan hem gevraagd natuurlijk

Een vriend van mij scheelt dan weer 11 jaar met zijn jongste oudere broer, echt een nakomertje, hij is voor zijn gevoel min of meer opgegroeid als enig kind maar heeft dat nooit echt erg gevonden.

Nouja goed, ik denk dat ik een beetje wil zeggen, waar ben je precies bang voor? Want stel dat je had gekozen voor 2 kindjes met 4 jaar tussen elk, ook dan had het kunnen gebeuren dat ze niets met elkaar hebben, maakt het dan uit dat daar nog 1 kindje bij zit die dicht op de oudste zit qua leeftijd? Ligt dat aan een natuurlijk proces van 'je kunt niet iedereen aardig vinden' of ligt dat aan een leeftijdsverschil?

Mijn eigen moeder heeft in vier jaar tijd 3 kinderen gekregen. Mijn zusje en ik konden absoluut niet door 1 deur vroeger, tegenwoordig gaat dat prima. Het had weinig met leeftijd of iets te maken maar veel meer met botsende persoonlijkheden.

oh en trouwens, heel erg veel van de jonge meiden op mijn opleiding hebben broertjes of zusjes die een stuk jonger zijn dan zij, ze hebben de zwangerschap van hun moeder (soms tante) heel bewust meegemaakt en daar een beroepskeuze op gebaseerd misschien zit er een leuke carrière in voor Ivan of voor Lena

Haha. Ik denk dat het ergens eenzelfde soort 'angst' is als je met een tweede kindje kunt hebben. De eerste is zo leuk, kan een ander kindje even leuk zijn, en wat verandert er allemaal aan de dynamiek? We hebben het fijn zo, het is prima. Waarom wil ik er een onzekere factor in gooien en hoe gaat dat uitpakken?

Het valt allemaal ook niet te voorspellen natuurlijk. Oh, en Ivan zou nog een broertje of zusje geweldig vinden, denk ik. En Lena was helemaal gebiologeerd door Lizzie pas, m'n poppenmoedertje. <3