ADD&ADHD #53 doing doing

O ja ik ga ook niet slaan of maak niets stuk, dat is asociaal Maar ik merk wel dat ik boos wordt en probeer dan uiteraard dat niet te laten merken, want ligt volledig aan mij.

Terwijl het vaak juist zinniger is dat WEL te laten merken.

Nee natuurlijk niet wil graag enigszins normaal overkomen beetje boos gaan worden omdat andere mensen te hard eten oid is redelijk debiel

Ik heb wel vaak een soort frustratie uitbarstingen, omdat ik niet echt het idee heb dat ik echt boos ben, maar vooral gefrustreerd en wanhopig doordat de dingen niet zo gaan zoals ik zou willen.
Dat reageerde ik dan altijd af op mijn vriend.

Tegenwoordig heb ik mezelf op de één of andere manier geleerd om het niet op mijn vriend af te reageren, maar op het gene dat op dat moment de befaamde druppel is die de emmer doet overlopen (vaak zijn het meerdere dingetjes op een dag waar ik tegenaan loop dat me dan irriteert).
Ben dan een beetje afwezig/afgeleid en daardoor misschien wat onvoorzichtig waardoor de dingen niet lukken.
Als het dan niet helemaal wil dan barst ik ineens uit in frustratie en loop ik ineens naar dat ene ding te schreeuwen.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ziet er denk ik wel een beetje sneu uit, maar het voordeel ervan is dat m'n vriend het niet hoeft te ontgelden waardoor ik me daarna niet schuldig hoef te voelen en als hij er op dat moment bij staat moeten we daarna ook altijd even erom lachen

Gisteren bij de psychiater geweest bij the busy people, eindelijk iemand die mijn verhaal aanhoorde, zelf onderzoek had gedaan naar mijn situatie zodat ik niet nog 10x mijn verhaal hoefde te doen.
Erg vernieuwend, zo ben ik nog nooit behandeld. Meer als 3 kwartier met het persoon gesproken en we kwamen tot de conclusie dat er te kort tijd was geweest voor een goede diagnose. In iedergeval was de stempel ADHD welke ik al 7 jaar geleden heb gekregen meer als terecht, maar er klopte een aantal symptomen/klachten niet met het plaatje en dat moet verder uitgezocht worden. Begin januari het vervolggesprek

Ik heb gisteren gesproken met een vriend van me, zit met een burn-out thuis, en begon over een diagnose. Blijkt dat we nagenoeg hetzelfde MBTI-profiel hebben en beiden AD(H)D

Kort met hem over medicatie gehad, maar afgesproken begin volgend jaar eens een bak koffie te gaan doen.

Net medicatiebijeenkomst gehad, maar wat vond ik dat een belediging voor mijn intellect...

quote:

Op vrijdag 21 december 2012 11:43 schreef Skull-splitter het volgende:
Net medicatiebijeenkomst gehad, maar wat vond ik dat een belediging voor mijn intellect...

Vertel....
Ik had ook ooit zo'n gevoel maar ben toen toch door gegaan. Later spijt van gekregen.
Dus ben benieuwd naar jouw verhaal....

Najah, je moést naar die bijeenkomst voor je uberhaupt mocht beginnen, maar de derde keer uitleg krijgen hoe iets wert en wat de randvoorwaarden zijn... Bit too much. Ik heb mijn medicatie al binnen dus recept is ook niet het probleem...

Ik vind het gewoon schandalig dat het je drie keer wordt uitgelegd, je nog een consult krijgt bij een nieuwe arts ondanks dat je al bent toegewezen aan een arts. En ik mag er een ruim uur voor reizen, ik vind het gewoon zonde van de tijd.

Net mijn eerste pil binnen, merk nagenoeg geen verschil behalve dat ik graag nog even geslapen had, het is iets rustiger in mijn hoofd wel maar we zijn er ook nog niet.

quote:

Op zaterdag 22 december 2012 10:32 schreef Skull-splitter het volgende:
Najah, je moést naar die bijeenkomst voor je uberhaupt mocht beginnen, maar de derde keer uitleg krijgen hoe iets wert en wat de randvoorwaarden zijn... Bit too much. Ik heb mijn medicatie al binnen dus recept is ook niet het probleem...

Ik vind het gewoon schandalig dat het je drie keer wordt uitgelegd, je nog een consult krijgt bij een nieuwe arts ondanks dat je al bent toegewezen aan een arts. En ik mag er een ruim uur voor reizen, ik vind het gewoon zonde van de tijd.

Net mijn eerste pil binnen, merk nagenoeg geen verschil behalve dat ik graag nog even geslapen had, het is iets rustiger in mijn hoofd wel maar we zijn er ook nog niet.

Bizar, ik heb na mn intake (3uur ongv) nog 1 gesprek gehad voor de uitslag (45min) en daarna een kort gesprek met de arts die even uitlegde wat het was en hoe het werkte (extreem globaal) en een bloeddruk meting deed. Duurde nog niet eens 30min en ik stond buiten met recept.

[ Bericht 0% gewijzigd door Helza op 22-12-2012 21:05:36 ]

Dat gebeurde hier ook, pillen liggen al twee weken te lonken maar mocht echt pas ná de praatgroep ermee beginnen...

Dag 1 zit erop, werking is nu als het goed is ook wel weg. Ik merk geen wezenlijk verschil, nog even veel prikkels die binnenkomen, even impulsief.

Me qua werk wel op een hoop dingen kunnen storten die ik met verve vervuld heb, volgens collega meer overzicht. Maar mijn ervaring is meer dat ik uitspreek wat er bij me in mijn hoofd rondspookt...

Dag 2 zit er ook op, even hectisch, ging prima maar merkte geen verschil voor, tijdens of na werkingsduur van medicatie. Hmm

[ Bericht 12% gewijzigd door Skull-splitter op 24-12-2012 02:19:04 ]

Welkom! 16 jaar is een rottige tijd om een depressie in te ontwikkelen, maar wel fijn dat je er behandeling voor zoekt/hebt gevonden.

Stelregel is dat men eerst een depressie wil behandelen, al dan niet met antidepressiva, omdat anders je emotie/beleving de werking van ritalin nagenoeg teniet kan doen of op zijn minst sterk beïnvloeden.

Geen man overboord, al zou je liever gisteren dan vandaag geholpen zijn of iig minder last van je problematiek hebben.

Er hier over praten kan helpen, het helpt om te zien dat je allemaal wel écht anders bent, maar toch ontzettend veel dezelfde problemen kunt hebben. Niemand is perfect en mensen hebben nogal de neiging om iemands highlight-reel te vergelijken met onze eigen behind the scenes als het ware, als je hoofd nooit stopt met denken werkt dat soms dubbel zo heftig.

Dagboek, teil drei:

Uurtje te laat met innemen, vannacht wegens calamiteitje laat thuis en nog veel later naar bed. SD vanaf thuiskomst is domweg 2 uur, ongeacht de tijd.

Paar weken terug gesprek op werk gehad met team, daarin werd me nogal wat gezegd waar men niet eerder aangesproken had op een constructieve manier, feedback geven blijkt lastig.
Lang verhaal kort: ik doe te weinig volgens collega X en wat ik doe is te weinig zichtbaar. Prima.

Afgelopen dagen de benen onder mijn gat vandaan gewerkt, alles expliciet zichtbaar proberen te maken dmv updates per mail.

Grootschalige projecten bijt ik me in vast, wil iets neerzetten waar ik vrede mee heb, wat goed en constructief in elkaar zit om een wildgroei aan goedbedoelde initiatieven te voorkomen (want ik erger me eraan en het zorgt voor een niet gewaardeerd gevoel waardoor ik nog meer op mijn handen ga zitten.

Vandaag heb ik de voorraadkast uitgemest en opnieuw georganiseerd, telefoonlijsten bijgewerkt en opzetjes voor prioriteiten verzorgd.

Ik heb in de mail naar mijn collega's ook gezet dat het mijn medicatie kan zijn ondanks dat ik er zelf niks van merk, maar ook dat het gewoon iets is wat me vreselijk dwarszit.

Ik heb het jaar me sufgewerkt, ben geen dag ziekgeweest, ondanks hevige depressie, sta altijd voor iedereen klaar.
Chaos is mijn element en waar anderen het overzicht verliezen, zoek ik naar rust en straal dat uit met als gevolg dat ik veel binnen weinig tijd kan regelen. Ik heb echter sterk het idee dat mensen dit niet (willen) zien en me op enkele zaken afrekenen waar ik al meermalen de verantwoordelijkheid heb aangegeven te willen delen, de invloed van mijn team te willen horen. Vervolgens is het altijd goed weer en moet ik maanden na dato te horen krijgen dat het collega X dwars zit dat dingen niet gebeuren. Niet direct aanspreken, feedback geven, via leidinggevende in een gesprek terug laten komen. Ik baal ervan.

En nu allemaal soppen omdat ik het zo goed doe. Ja, godver, durf dan gewoon eens aan te geven wat je verwacht/wil ipv doen alsof jij het alleen perfect begrijpt.
/rant

Trots op mezelf maar nog een zeer drukke 20 uur te gaan.

Ik spreek slechts PsyQ na. Focussen op je schoolwerk met een depressie is ook onbegonnen werk volgens mij.

Overleg gewoon al je opties, spreek uit wat je afwegingen zijn.

Ik ken de depressie-buien wel, heb ook aan automutilatie gedaan (zeer oppervlakkig maar toch) toen ik rond de 16-17 was, tussen 15e en 18e eigenlijk best depressief rondgelopen als ik zo terugkijk. Dit kan versterkt zijn door ADD problematiek, maar ik herken het mechanisme bij mij nog steeds. Bovenstaande verhaal over collega's is hoe ik dingen kan ervaren, de ander hoeft zich geen kwaad bewust te zijn. Andersom heb ik het ook: ik heb soms geen benul wat ik fout doet maar wat een ander als storend kan ervaren, dus ik wens erop aangesproken te worden, wat niet altijd gebeurt.

Ik slik anti depressiva (welbutrin en sertraline) en ritalin..

Ik had na mijn depressie nog heel veel klachten die niet van de depressie kwamen, maar omdat er toen zoveel dingen speelden konden ze de diagnose ADHD nog niet geven.

We zijn nu een paar weken met ritalin verder en het gaat best goed eigenlijk, moet nog wel steeds heel erg wennen aan dat lege hoofd.. En ik ben al 4 kg afgevallen, omdat ik niks naar binnen krijg..

Wiet is mijn medicijn niks anders nodig met mijn ADD,heb wel heel veel gesloopt qua spullen kan je een huis mee vullen....rage van 1 naar 10 in no time en dan moet er iets stuk anders blijft die irritatie maar laatste jaren bijna geen last meer van,dus dat gaat goed.....

Wiet is geen antwoord, wat je jezelf ook wijsmaakt. Net zo min als alcohol dat is.

Enige dingen die ik merk aan de medicatie:
-mindere eetlust
-nog minder dan normaal drinken
-warmteontwikkeling; ik zweet als een otter en lijk continu een rode kop te hebben qua gevoel

Na al even meegelezen te hebben, toch een vraagje van mijn kant.

Op de basisschool is er bij mij een observatieonderzoek gedaan, waaruit ADHD kwam. Omdat mijn ouders mij wilden “beschermen” tegen het stempeltje en medicijnen zijn ze niet die kant op gegaan maar hebben ze er heel erg aan gewerkt om veel structuur op te bouwen rondom mijn leven. Bij studie zijn dit dingen geweest als navragen of ik mijn huiswerk wel gedaan had, overhoren voor proefwerken, etc. maar ook andere dingen zoals het bijhouden wanneer ik tandartsafspraken had, etc. Hier heb ik erg veel aan gehad.

Nu een aantal jaar verder, ben ik met een master begonnen en merk nu toch dat het allemaal niet voldoende gaat. Begin dit jaar ben ik gestart bij een psycholoog en heb hier o.a. een ADD/ADHD-test gedaan.

Momenteel zitten we middenin het bespreken van de diagnose (deze is in tweeën gesplitst, na de vakantie tweede deel) maar heb toch al even bij de resultaten van de ADD/ADHD-test gespiekt. Ik val hierbij in mijn huidige situatie binnen de criteria (6 voor aandacht, 5 voor hyperactiviteit), echter “mis” ik in mijn jeugdsituatie punten (de precieze punten kan ik me helaas niet herinneren). Dit is ongetwijfeld terug te redeneren naar bovengenoemde aanpak.

Na een aantal dingen over ADD en ADHD te hebben gelezen, hier, maar ook elders op het internet, zijn voor mij heel wat stukjes op zijn plek gevallen en herken ik de eigenschappen die genoemd worden volledig. Een diagnose zie ik dan ook als een punt om vanuit verder te werken om mijn studie weer wat beter op de rit te krijgen. Mijn vraag is dan ook of in jullie ervaringen er echt zo strikt naar de punten in de jeugd worden gekeken, of dat hier toch mee geschommeld wordt, gebaseerd op de jeugdsituatie.

Een reactie die ik uit mijn omgeving krijg is dat ik gewoon rustig moet afwachten naar de volgende afspraak. Wat jullie hoogstwaarschijnlijk ook herkennen, is dat dat makkelijker gezegd dan gedaan is voor iemand die rusteloos is en gedachten heeft die niet stil staan.

Bvd voor de reacties .

Hallo ik heb ook ADD. Waar ik eigenlijk niks over kan vinden maar wat ik mij wel af vroeg is of je sociaal beperkter bent met ADD. Het is niet zo dat ik geen vrienden heb maar ik merk wel dat het sociale gedeelte mij moeilijk af gaat en ik daar beperkter in ben. Is dit iets wat jullie ook herkennen?

Vriendschappen aangaan is geen probleem, ze onderhouden soms wel. ADD'ers trekken zich makkelijk terug, kunnen in gesprekken afdwaling en kunnen het gevoel hebben weinig aansluiting te hebben.

Allen geen probleem, als je het van jezelf weet kun je er hier en daar omheen werken en de rest gewoon accepteren.

Pff na een halfjaar weer zonder medicijnen toch besloten om weer te beginnen met concerta. Merkte toch dat het niet helemaal lekker ging, hoewel ik mezelf ervan overtuigd had het niet nodig te hebben. Lekker weer een weekje van misselijkheid en hoofdpijn om er aan te wennen ben ik bang

quote:

Op donderdag 27 december 2012 09:02 schreef IAMCOMINGHOME het volgende:
Hallo ik heb ook ADD. Waar ik eigenlijk niks over kan vinden maar wat ik mij wel af vroeg is of je sociaal beperkter bent met ADD. Het is niet zo dat ik geen vrienden heb maar ik merk wel dat het sociale gedeelte mij moeilijk af gaat en ik daar beperkter in ben. Is dit iets wat jullie ook herkennen?

Ik heb daar juist helemaal geen last van, hoewel ik wel ADHD heb. Het is wel zo, en dat zul je misschien wel herkennen, dat wanneer ik een gesprek heb met iemand ik toch veel moeite moet doen om alles mee te krijgen. Zeker in een drukkere omgeving, waar ik andere gesprekken niet buiten kan sluiten.

quote:

Op donderdag 27 december 2012 09:02 schreef IAMCOMINGHOME het volgende:
Hallo ik heb ook ADD. Waar ik eigenlijk niks over kan vinden maar wat ik mij wel af vroeg is of je sociaal beperkter bent met ADD. Het is niet zo dat ik geen vrienden heb maar ik merk wel dat het sociale gedeelte mij moeilijk af gaat en ik daar beperkter in ben. Is dit iets wat jullie ook herkennen?

Ik herken dit wel een beetje ja. Mijn psycholoog vertelde mij ook dat er zeker een aantal licht autistische trekjes aanwezig zijn bij ADDers..