Het grote "rammelaars"-topic deel 38

Nogmaals, niks in het leven staat vast en morgen kan ik mijn baan verliezen of onder een bus komen maar er zijn bepaalde situaties die ik persoonlijk liever niet op zoek als ik de keuze heb.

En dat die keuze anders is als je 40 bent dan als je 25 bent en de mogelijkheid hebt om het nog even aan te kijken hoe dingen gaan lopen lijkt me logisch.

mijn reactie was dus nog op het lange verhaal van Claudia, maar past ook prima bij haar laatste reactie. Grappig.

Nou ja angst is het hier niet... Ik heb zekerheid, maar niet de mogelijkheid om meer te gaan werken (en ik wil het nu ook niet om verschillende redenen)...

Maar gezien ik maar 2 dagen werk zit het er niet in om een grotere hypo te krijgen, en dus niet om te verhuizen...

Dus we hebben gewoon letterlijk geen ruimte op dit moment, zowel finacieel als in oppervlakte

quote:

Op vrijdag 23 november 2012 22:34 schreef mefke79 het volgende:
Claudia, ik snap waar je vandaan komt en deels kan ik me ook wel vinden in je uitleg. Maar ik word persoonlijk heel onrustig van geen zekerheid hebben. Dat vind ik ook een minder fijne eigenschap, maar daar doe je weinig aan.
Dat gezegd hebbende: toen we voor zwanger wilde worden van de eerste had ik een prima baan, vast contract, niks mis mee. Maar in de periode rond mijn verlof veranderde er zoveel in de organisatie dat ik er zelf weg wilde. Die andere baan was zo gevonden (iets te snel zelfs) en daar kreeg ik meteen een vast contract. Zwangerschap nr 2 was er sneller dan verwacht, maar wel gepland. Maar na het verlof bleek dat vaste contract redelijk waardeloos en stond ik vrij snel op straat. Deze keer heb ik goed nagedacht over wat ik wil en daar mijn baan op uitgezocht. Maar ik vond die periode van ww en onzekerheid killing, terwijl het me eigenlijk ruimte zou moeten geven.
Met andere woorden: nee een baan is niet heilig, (financiële) zekerheid heb eigenlijk nooit, maar er zijn ook mensen die het heerlijk vinden om wel dingen door te rekenen en te plannen. Dat die plannen vervolgens anders lopen, is een heel ander verhaal.

Dit ging alleen niet over mensen die het fijn vinden om dingen door te rekenen. Er werd expliciet afkeuring uitgesproken over een eventuele belissing om kinderen te krijgen zonder een vaste baan en een grote financiële buffer te hebben. Dat vind ik iets heel anders.

Ik ben zelf ook een planner. Hell, ik plande mijn kinderen zelfs precies tussen bepaalde werkzaamheden in waarbij mijn aanwezigheid vereist was. Maar ik zie dat niet noodzakelijkerwijs als een goede eigenschap. Ik streef niet naar zekerheid maar naar rustig en strijdbaar blijven tijdens onzekere periodes.

Wat ik me dan wel afvraag Risu, je zegt dat je eerst 18 uur werkte en nu 12 en niet fulltime wilt. Maar waarom ga je dan niet nog ergens anders 12 uur (of meer) werken? Gewoon oprechte nieuwsgierigheid overigens.

Ah ok ik snap..
Dacht ook even dat je bedoelde zo'n situatie waar wij in zitten...

Wel zekerheid, wel de wens voor een 2de en toch gaat het nu niet

(overigens is die wens er bij mij en nog niet bij , maar ik vermoed dat hij wel om te krijgen is)

quote:

Op vrijdag 23 november 2012 22:37 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Dit ging alleen niet over mensen die het fijn vinden om dingen door te rekenen. Er werd expliciet afkeuring uitgesproken over een eventuele belissing om kinderen te krijgen zonder een vaste baan en een grote financiële buffer te hebben. Dat vind ik iets heel anders.

Ik ben zelf ook een planner. Hell, ik plande mijn kinderen zelfs precies tussen bepaalde werkzaamheden in waarbij mijn aanwezigheid vereist was. Maar ik zie dat niet noodzakelijkerwijs als een goede eigenschap. Ik streef niet naar zekerheid maar naar rustig en strijdbaar blijven tijdens onzekere periodes.

Ja ik vind het oprecht onverstandig om dan zo'n grote stap te nemen terwijl je de mogelijkheid hebt om het nog even aan te kijken of de situatie niet anders wordt.
Want het lijkt me oprecht heel naar om elk dubbeltje om te moeten draaien. Maak het jezelf dan wat makkelijker door nu nog twee monden te voeden te hebben en pas drie als de situatie opgeknapt is. Er vanuit gaande dat die situatie beter wordt.

Claudia, ik denk dat het verschil is dat onzekerheid mij verlamt en jou juist vleugels kan geven (of zoiets, ik krijg het niet uitgelegd)

quote:

Op vrijdag 23 november 2012 22:41 schreef laziness het volgende:

[..]

Ja ik vind het oprecht onverstandig om dan zo'n grote stap te nemen terwijl je de mogelijkheid hebt om het nog even aan te kijken of de situatie niet anders wordt.
Want het lijkt me oprecht heel naar om elk dubbeltje om te moeten draaien. Maak het jezelf dan wat makkelijker door nu nog twee monden te voeden te hebben en pas drie als de situatie opgeknapt is. Er vanuit gaande dat die situatie beter wordt.

Ik denk dat dit precies verwoordt wat ook mijn oma (al tien jaar dood) gezegd zou hebben. En ik kan me er ook in vinden. Nee, je hoeft geen enorme som geld op je rekening te hebben om aan een kind te beginnen en ja, je kan dingen ook heel goedkoop regelen, maar feit is en blijft dat een kind geld kost. Dan vind ik het wat naief om te denken dat je met een HBO opleiding nog wel even vakken kan vullen. Want ik vrees dat je daar dan veel te duur voor bent.

quote:

Op vrijdag 23 november 2012 22:42 schreef mefke79 het volgende:
Claudia, ik denk dat het verschil is dat onzekerheid mij verlamt en jou juist vleugels kan geven (of zoiets, ik krijg het niet uitgelegd)

Nee hoor, dat is niet waar. Ik vind onzekerheid ook juist heel naar. Ik heb graag de illusie dat ik controle heb over mijn leven. Maar ik ben tegelijkertijd verstandig genoeg om te beseffen dat dat dus een illusie is.

Wat ik duidelijk probeer te maken is dat je maar beter kunt bouwen op jezelf dan op iets waar je veel minder controle over hebt zoals een baan of een vast contract. Juist een controlfreak als ik kan daar veel (psychische) problemen mee voorkomen.

quote:

Op vrijdag 23 november 2012 22:45 schreef mefke79 het volgende:

[..]

Ik denk dat dit precies verwoordt wat ook mijn oma (al tien jaar dood) gezegd zou hebben. En ik kan me er ook in vinden. Nee, je hoeft geen enorme som geld op je rekening te hebben om aan een kind te beginnen en ja, je kan dingen ook heel goedkoop regelen, maar feit is en blijft dat een kind geld kost. Dan vind ik het wat naief om te denken dat je met een HBO opleiding nog wel even vakken kan vullen. Want ik vrees dat je daar dan veel te duur voor bent.

En ik vind het naïef om te denken dat je met een baan geramd zit. We zouden voor de gein eens een poll moeten houden hier in OUD. "Wier leven na de bevalling liep compleet anders dan verwacht vanwege ontslag / fysieke problemen / mentale problemen / relationele problemen?"

we bedoelen hetzelfde claudia, met het verschil dat jij er veel beter mee omgaat dan ik. Ik heb nog steeds de neiging om maar alles perfect te hebben. Wat niet gaat, I know.

Och, ik heb de hele avond zitten huilen omdat ik over twee weken werkeloos ben. Morgen weer de schouders eronder en de schoonmaakster ontslaan, de kinderopvangdagen terugbrengen, nieuwe vacatures checken en voortaan boodschappen bij de Lidl doen.

Hier liep het inderdaad heel anders na de bevalling maar wij hebben ons wel oprecht zorgen gemaakt over die 8 maanden WW die ik had om op terug te vallen toen het zo ver was.
Ik ga er vanuit dat we het op één salaris ook wel zouden redden als het moet maar het is iets wat ik liever niet doe en als ik in die situatie zou zitten met een kinderwens zou ik hem zelf uitstellen ja.
Omdat je wel kan zeggen dat je met een baan niet geramd zit maar het biedt je toch net wat meer mogelijkheden niet waar?
Als ik oprecht zou geloven dat mijn situatie binnen een jaar beter is kan die kinderwens ook wel een jaartje wachten. Scheelt een hoop stress wat niet goed is tijdens de zwangerschap.
Maar dat is hoe ik in elkaar zit en blijkbaar nog meer mensen in dit topic.
Denk ook wel dat de gemiddelde OUDer wat hoger opgeleid is en zich drukker maakt om dit soort zaken.

quote:

Op vrijdag 23 november 2012 23:06 schreef laziness het volgende:
Omdat je wel kan zeggen dat je met een baan niet geramd zit maar het biedt je toch net wat meer mogelijkheden niet waar?

Zolang je die baan hebt, ja. Zolang je werkgever je gunstig gezind is. Zolang het goed gaat met het bedrijf. Zolang je niet te oud en duur wordt.

Ik begrijp heel goed dat dit voor jou een fijnere manier is om beslissingen te maken, maar andere mensen vinden het misschien minder erg om bijvoorbeeld niet vaak op vakantie te kunnen. Dat is niet onverstandiger, maar het is een andere manier om in het leven te staan. De geheven vinger mag daarom wel achterwege blijven.

quote:

Op vrijdag 23 november 2012 23:06 schreef laziness het volgende:
Hier liep het inderdaad heel anders na de bevalling maar wij hebben ons wel oprecht zorgen gemaakt over die 8 maanden WW die ik had om op terug te vallen toen het zo ver was.
Ik ga er vanuit dat we het op één salaris ook wel zouden redden als het moet maar het is iets wat ik liever niet doe en als ik in die situatie zou zitten met een kinderwens zou ik hem zelf uitstellen ja.
Omdat je wel kan zeggen dat je met een baan niet geramd zit maar het biedt je toch net wat meer mogelijkheden niet waar?
Als ik oprecht zou geloven dat mijn situatie binnen een jaar beter is kan die kinderwens ook wel een jaartje wachten. Scheelt een hoop stress wat niet goed is tijdens de zwangerschap.

Is dat dan beter, als je je maar oprecht zorgen maakt?

Bij de een scheelt het misschien een hoop stress, en de ander staat anders in het leven e heeft daar minder/geen stress van.

Ik snap niet zo goed waarom de keus van iemand zo moet worden besproken en afgekeurd, terwijl niemand er verder last van heeft.

quote:

Op vrijdag 23 november 2012 23:10 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Is dat dan beter, als je je maar oprecht zorgen maakt?

Bij de een scheelt het misschien een hoop stress, en de ander staat anders in het leven e heeft daar minder/geen stress van.

Ik snap niet zo goed waarom de keus van iemand zo moet worden besproken en afgekeurd, terwijl niemand er verder last van heeft.

Omdat het een discussieforum is?
Omdat mensen er nou eenmaal verschillend in staan.

quote:

Op vrijdag 23 november 2012 22:35 schreef laziness het volgende:
Nogmaals, niks in het leven staat vast en morgen kan ik mijn baan verliezen of onder een bus komen maar er zijn bepaalde situaties die ik persoonlijk liever niet op zoek als ik de keuze heb.

En dat die keuze anders is als je 40 bent dan als je 25 bent en de mogelijkheid hebt om het nog even aan te kijken hoe dingen gaan lopen lijkt me logisch.

Ik wilde gewoon een kind, heel héél erg graag, toen ik 22 was en voor het eerst zwanger was al, toen ik 23 was wilde ik ht nog steeds vreselijk graag en toen ik 24 was werd de wens bijna pijnlijk. We waren jong en goed opgeleid, en boven alles, we hadden voldoende vertrouwen en liefde zowel voor elkaar als voor een kind, dát waren onze zekerheden niet de banen waarvan we toch niet wisten wat die ons gingen brengen. Een jaar of twee jaar of vijf jaar wachten enkel en alleen maar omdat we toch jong waren was in ons geval gewoon niet van toepassing. Het gaat niet alleen om je leeftijd maar ook om hoe sterk je kinderwens is. Er zijn vrouwen die rond hun 35e keihard gaan rammelen voor een kind, er zijn ook vrouwen die dat eerder hebben. _{ik schreef keihard gaan rammen voor een kind omg} . Ik denk toch dat het iets te snel gezegd is dat je gemakkelijk een jaar of wat kunt wachten als je jong bent. Ik persoonlijk werd niet ongelukkig van het idee dat ik de eerste jaren met weinig toe zou moeten, ik werd intens verdrietig van de gedachte mijn (onze!) kinderwens nog een x aantal jaar in de koelkast te moeten zetten.

Ieder zn ding, ik moet bekennen dat zekerheid mij niet zoveel doet, in ieder geval niet op het niveau wat ik hier zo snel lees. En als ik nu weer zwanger zou blijken, dan zou geld geen reden zijn om de zwangerschap af te breken, maar ook geen reden om direct met mn studie te stoppen. Eerst maar eens zien hoever we komen.

Kleine kindjes, kleine kosten. Grote kindjes, veel grotere kosten.

quote:

Op vrijdag 23 november 2012 23:06 schreef laziness het volgende:

Denk ook wel dat de gemiddelde OUDer wat hoger opgeleid is en zich drukker maakt om dit soort zaken.

Ik ben hoog opgeleid maar ik leef met de dag en met mn banksaldo
haal ik het gemiddelde in die statistiek misschien weer wat omlaag

Hier kan nog topics lang over gediscussieerd worden, we zullen er niet uitkomen.

Ik persoonlijk blijf het een onverstandige keuze vinden die ik niet snap maar het is niet mijn keuze om te maken. Ieder zijn ding.

quote:

Op vrijdag 23 november 2012 23:16 schreef mignonne het volgende:
Ik ben hoog opgeleid maar ik leef met de dag en met mn banksaldo
haal ik het gemiddelde in die statistiek misschien weer wat omlaag

Doe ik met je mee.
En wat je zegt, kleine kindjes hebben weinig nodig. Voor ons betekent het dat we nu, in de eerste jaren van hun leven, veel aandacht en tijd aan onze kindjes willen geven. Zodra ze wat groter zijn en naar school gaan willen we ons freelance-leven meer uitbouwen.
Het is simpelweg een kwestie van prioriteiten. Die van mij liggen ergens anders dan bij de gemiddelde Nederlander blijkbaar. Dat betekent niet dat ik mijn kinderen iets 'aandoe', omdat ik de keus maak meer tijd met ze te hebben ipv meer zekerheid en meer geld.
Dat zou impliceren dat het grootste deel van de wereldbevolking maar beter geen kinderen kan nemen.

Ik snap t beide... bij de eerste hebben we meer naar de wens geluisterd... nu luisteren we iets meer naar onze portomonee en de huidige economie....

Zeker ook omdat ik minder ben gaan werken om meer bij O. te zijn...

Ik impliceer nergens dat je kinderen tekort doet of iets aandoet als je zonder vaste inkomsten een kind hebt hè? Dat we dat even duidelijk hebben

Ik denk echter dat Nederland wel een zodanig niveau en economie heeft dat je dat niet kan vergelijken met een groot deel van de wereldbevolking waar men op een hele andere manier/voet leeft dan wij hier.

quote:

Op vrijdag 23 november 2012 23:14 schreef mignonne het volgende:

[..]

Ik wilde gewoon een kind, heel héél erg graag, toen ik 22 was en voor het eerst zwanger was al, toen ik 23 was wilde ik ht nog steeds vreselijk graag en toen ik 24 was werd de wens bijna pijnlijk. We waren jong en goed opgeleid, en boven alles, we hadden voldoende vertrouwen en liefde zowel voor elkaar als voor een kind, dát waren onze zekerheden niet de banen waarvan we toch niet wisten wat die ons gingen brengen. Een jaar of twee jaar of vijf jaar wachten enkel en alleen maar omdat we toch jong waren was in ons geval gewoon niet van toepassing. Het gaat niet alleen om je leeftijd maar ook om hoe sterk je kinderwens is. Er zijn vrouwen die rond hun 35e keihard gaan rammelen voor een kind, er zijn ook vrouwen die dat eerder hebben. _{ik schreef keihard gaan rammen voor een kind omg} . Ik denk toch dat het iets te snel gezegd is dat je gemakkelijk een jaar of wat kunt wachten als je jong bent. Ik persoonlijk werd niet ongelukkig van het idee dat ik de eerste jaren met weinig toe zou moeten, ik werd intens verdrietig van de gedachte mijn (onze!) kinderwens nog een x aantal jaar in de koelkast te moeten zetten.

Ieder zn ding, ik moet bekennen dat zekerheid mij niet zoveel doet, in ieder geval niet op het niveau wat ik hier zo snel lees. En als ik nu weer zwanger zou blijken, dan zou geld geen reden zijn om de zwangerschap af te breken, maar ook geen reden om direct met mn studie te stoppen. Eerst maar eens zien hoever we komen.

Kleine kindjes, kleine kosten. Grote kindjes, veel grotere kosten.

Mijn kinderwens doet al jaren pijn.

Toch kies ik liever voor de route waarbij ik wel een vast contract heb dan de route waarbij ik zeker weet dat ik geen baan meer heb zodra ik vertel dat ik zwanger ben.

Ieder z'n ding.

quote:

Op vrijdag 23 november 2012 22:21 schreef Claudia_x het volgende:
Ik vind de nadruk die hier op financiële zekerheid wordt gelegd op het bizarre af. Het is wat mij betreft een goed voorbeeld van het garantiedenken dat de laatste decennia is gaan heersen, het idee dat je toekomst zeker te stellen valt, en bovenal het idee dat dat wenselijk is. Life is what happens while you're busy making other plans.

Ik denk dat de discussie daarop is uitgelopen doordat Risu het zelf met name had over het financiële aspect.

quote:

Je zou haast vergeten dat het krijgen van een kind een bijzondere ervaring is. Onbetaalbaar, zou ik zeggen. En je zou ook haast vergeten dat er misschien wel nog veel belangrijkere kwesties zijn, zoals of je relatie solide is en je met je partner verwachtingen ten aanzien van het ouderschap goed hebt doorgesproken.

Ja, zou je dat vergeten? Ik weet niet hoe het bij anderen is hoor, maar bij mij bestaan beide aspecten gewoon naast elkaar.

Ennehm, het is wat lastig uit te leggen, maar ergens denk ik ook: bij mensen als jij en Mignonne, met een goed stel hersens en een stabiele persoonlijkheid - denk ik, op basis van jullie posts -, komt het ook allemaal wel op z'n pootjes terecht. Omdat jullie veel mee hebben, kunnen jullie met vertrouwen in 't diepe springen. Maar voor sommige mensen - en ik doel hier op niemand, want ik ken hier niemand - is dat een minder goed idee. Voor henzelf, omdat ze zich daar niet fijn bij voelen, of omdat zij bijvoorbeeld moeilijker met geld kunnen omgaan of het lastig vinden om vooruit te denken en daardoor in de problemen komen. Dan lijkt wat nadruk op het praktische aspect me niet verkeerd.

[ Bericht 10% gewijzigd door Cantare op 23-11-2012 23:44:21 ]