PDD [Autisme, Asperger, PDD-NOS] #103 - Een nieuwe dag op BN2

Hallo allemaal,
Ik zit vaak na te denken over een in mijn ogen maatschappelijk probleem.
Wat ik tegenwoordig veel zie op basisscholen is dat als kids in groep 3/4 bepaalde symtonen vertonen die horen bij ASS, er dan gelijk word gedacht dat dat kindje ASS heeft. Vaak zijn die symtonen dan als ze niet meekunnen komen met de lesstof, geen tot weinig sociaal contact hebben met leeftijdgenoten en alleen maar kunnen foccussen op een ding.
Deze dingen kan een leerkracht aan het denken zetten, ouders worden ingelicht met de woorden :"uw kind komt niet goed mee met de lesstof, hoe is dit thuis".
En als dit thuis ook zo blijkt te zijn worden ze via school naar hulpverlening toegestuurd en daar word uiteindelijk een diagnose ass vastgesteld.

Waar ik een beetje tegen aan loop zijn 2 dingen.
Ten eerste zijn de kids dan in de bloei van hun leven, er veranderen veel dingen op school. Veel veranderd na groep 2. Het kan ook zo zijn dat ze geeneens ASS hebben maar gewoon een tijdelijke (leer) achterstand
Ten tweede vind ik het jammer dat als de kids de diagnose krijgen ze hele leven een label hebben. Als je in groep 3 zit heb je dit nog niet door, maar later wel. Daarnaast kunnen de 'klachten' verdwijnen of veel minder worden door 'groter groeien' en je hebt dan nog steeds een label.

En er zullen heus wel diagnoses worden gesteld die wél kloppen. Maar wat ik zie is dat vaak 25% van een klas(met 25/30) leerlingen een diagnose heeft waarbij ik vaak nog twijfel of dat echt zo is.

Om een lang verhaal kort te maken is de vraag eigenlijk :
Wat vinden jullie ervan dat er tegenwoordig té snel een diagnose ASS word gesteld bij kids uit groep 3/4

Bij mij zeiden ze telkens dat ik minder behoefte heb aan sociaal contact en dat ik me daar maar in moest berusten.

Haha, wat ik schrijf is zowat een heel hoofdstuk zo lang

Ik denk dat je pas een diagnose kan stellen vanaf een jaar of 8.

quote:

Op dinsdag 6 november 2012 10:02 schreef Yellowcard het volgende:

[..]

Inderdaad afbreken. Ik had ook zo'n behandelaar die me constant de grond inboorde. Ik wilde werken aan een sociaal leven. Daar ben je nog helemaal niet aan toe zei die vent steeds. Eerst aan jezelf werken. De opdrachten die ik van hem kreeg voerde ik vervolgens wel uit maar hadden keer op keer een heel ander resultaat dan wat de bedoeling was. Dat laatste beetje zelfvertrouwen nam hij zo bij me weg.

Ik had een slechte psychiater die mij de grond in boorde en weigerde mij te helpen als ik geen ritalin zou slikken. Mijn huisarts heeft er werk van gemaakt en de man mag zich gaan verantwoorden voor de Hoge Raad en bij de directeur van Parnasia Bavo Groep. Per 1 januari is er een nieuwe regiomanager oid en die gaat mijn dossier persoonlijk oppakken om te kijken hoe ze mij wél kunnen helpen buiten de TIZ idioten om.

quote:

Op dinsdag 6 november 2012 10:12 schreef Auti het volgende:
Ik denk dat je pas een diagnose kan stellen vanaf een jaar of 8.

Ik was 6, maar heb in de afgelopen jaren echt wel gemerkt waarom ik ben gediagnostiseerd

quote:

Op dinsdag 6 november 2012 10:16 schreef MissExpert het volgende:

[..]

Ik was 6, maar heb in de afgelopen jaren echt wel gemerkt waarom ik ben gediagnostiseerd

Ik kreeg mijn diagnoses pas op mijn 29e.

quote:

Op dinsdag 6 november 2012 10:17 schreef Auti het volgende:

[..]

Ik kreeg mijn diagnoses pas op mijn 29e.

Om eerlijk te zijn lijkt me dat kut, dan loop je 29 jaar rond met het idee dat je anders maar ben niet weet waarom.

quote:

Op dinsdag 6 november 2012 10:18 schreef MissExpert het volgende:

[..]

Om eerlijk te zijn lijkt me dat kut, dan loop je 29 jaar rond met het idee dat je anders maar ben niet weet waarom.

Ik had op een gegeven moment wel mijn conclusies getrokken dus kwam het ook niet echt als een verrassing. Heb nog wat jaartjes doorlopen rommelen totdat ik echt vastliep en toen ben ik weer het GGZ traject ingegaan voor hulp en kwamen de diagnoses.

Het voelt some wel eens aan alsof die psychologen te weigeren je als een volwaardig mens te zien als je een vorm van autisme hebt.

Zelf ben ik een groot voorstander van mensen in hun waarde laten. Of je nu oud, jong, autistisch, geestelijk gehandicapt, lichamelijk gehandicapt of wat dan ook bent, probeer mensen ten allen tijde zo normaal mogelijk te behandelen.

Je kan er vanuit gaan dat iedereen het toch wel doorheeft als ze anders behandeld worden dan anderen, ook al uiten ze het niet. Het doet veel pijn en veel mensen hebben dit blijkbaar niet door.

quote:

Op dinsdag 6 november 2012 11:30 schreef Rhalius het volgende:
Het voelt some wel eens aan alsof die psychologen te weigeren je als een volwaardig mens te zien als je een vorm van autisme hebt.

Zelf ben ik een groot voorstander van mensen in hun waarde laten. Of je nu oud, jong, autistisch, geestelijk gehandicapt, lichamelijk gehandicapt of wat dan ook bent, probeer mensen ten allen tijde zo normaal mogelijk te behandelen.

Je kan er vanuit gaan dat iedereen het toch wel doorheeft als ze anders behandeld worden dan anderen, ook al uiten ze het niet. Het doet veel pijn en veel mensen hebben dit blijkbaar niet door.

Mijn huisarts is wel heel erg goed in het aansturen van mij, ze ziet mijn capaciteiten en mogelijkheden en ze ziet ook mijn knelpunten. Mijn jobcoach had dat ook.

quote:

Op dinsdag 6 november 2012 10:18 schreef MissExpert het volgende:

[..]

Om eerlijk te zijn lijkt me dat kut, dan loop je 29 jaar rond met het idee dat je anders maar ben niet weet waarom.

Tja, ja en nee... kreeg mijn diagnose op mijn 33e. En, ik denk, dat ik mede doordat ik geen labeltje had ik mezelf harder heb gepushed om dingen voor elkaar te krijgen dan als ik het labeltje op m'n 16e had gehad.

quote:

Op dinsdag 6 november 2012 12:36 schreef Ceased2Be het volgende:

[..]

Tja, ja en nee... kreeg mijn diagnose op mijn 33e. En, ik denk, dat ik mede doordat ik geen labeltje had ik mezelf harder heb gepushed om dingen voor elkaar te krijgen dan als ik het labeltje op m'n 16e had gehad.

Maar ik dus mijn diagnose op mijn 6e of 7e gehad. Maar heb altijd hard geknokt om zo normaal mogenlijk te zijn. En ik kan je zeggen dat dat aardig is gelukt.

quote:

Op dinsdag 6 november 2012 03:27 schreef Ernemmertje het volgende:
Wat fijn om te horen dat niet alle autisten hetzelfde denken!
Wilde er nog even bij zeggen dat je mij hierdoor ook wat geholpen hebt, haha!

Ja, dat is wel belangrijk om te onthouden . Dat voor iedere autist en vooral ook mensen met Asperger, die set van honderden kleine kenmerken en details verschilt en anders uitpakt. Ik heb dat ook meegemaakt, had een vrouw een partner met Asperger, die veel moeite had met affectie tonen, oogcontact en seksualiteit, dacht ze dat het voor iedereen zou gelden.

Dat is dus niet zo. Maar ja, zo kunnen anderen prima in een baan functioneren, wat voor mij dan weer een brug te ver was en zo kun je nog wel een tijdje doorgaan.

quote:

Op dinsdag 6 november 2012 10:18 schreef MissExpert het volgende:

Om eerlijk te zijn lijkt me dat kut, dan loop je 29 jaar rond met het idee dat je anders maar ben niet weet waarom.

Ik deel die mening eigenlijk wel. Kreeg de diagnose op mijn 31e en had graag die openbaring eerder gehad. Ik wist inderdaad dat ik anders was maar dacht helemaal nooit aan een stoornis. Het heeft ook voor veel conflictsituaties gezorgd omdat je nu eenmaal zo bent, en de NT maatschappij dan hard met je in botsing kan komen.

quote:

Op dinsdag 6 november 2012 10:17 schreef Auti het volgende:

[..]

Ik kreeg mijn diagnoses pas op mijn 29e.

Ik ook, moest wel eerst 7 jaar ellende aan vooraf gaan.
En sinds de diagnose gaat het eigenlijk steeds slechter.

Vraag me vaak af of ik hier nog wel allemaal zin in heb.

5 jaar voor mijn diagnose heb ik in een MSN chat met een toenmalig zeer goede vriend (we konden elkaar erg goed) wel eens gezegd; "volgens mij ben ik zo autistisch als de pest" ..
Vriend: Ja.

Ik wist het eigenlijk al, maar nooit verder in verdiept en in die 5 jaar die volgde mijzelf bijna kapot gewerkt.

quote:

Op dinsdag 6 november 2012 13:09 schreef Specularium het volgende:

[..]

Ik ook, moest wel eerst 7 jaar ellende aan vooraf gaan.
En sinds de diagnose gaat het eigenlijk steeds slechter.

Vraag me vaak af of ik hier nog wel allemaal zin in heb.

Na regen komt zonneschijn.

quote:

Op dinsdag 6 november 2012 13:00 schreef Perico het volgende:

[..]

Ja, dat is wel belangrijk om te onthouden . Dat voor iedere autist en vooral ook mensen met Asperger, die set van honderden kleine kenmerken en details verschilt en anders uitpakt. Ik heb dat ook meegemaakt, had een vrouw een partner met Asperger, die veel moeite had met affectie tonen, oogcontact en seksualiteit, dacht ze dat het voor iedereen zou gelden.

Dat is dus niet zo. Maar ja, zo kunnen anderen prima in een baan functioneren, wat voor mij dan weer een brug te ver was en zo kun je nog wel een tijdje doorgaan.

Ik zou daar dus geen probleem mee hebben. Ook omdat ik er bekend mee ben en veel begrip kan tonen en vind het belangrijk om ieder in zijn of haar waarde te kunnen laten. Daarintegen hou ik er wel van om heel veel steun te bieden en te helpen.

quote:

Op dinsdag 6 november 2012 10:05 schreef MissExpert het volgende:
knip

En er zullen heus wel diagnoses worden gesteld die wél kloppen. Maar wat ik zie is dat vaak 25% van een klas(met 25/30) leerlingen een diagnose heeft waarbij ik vaak nog twijfel of dat echt zo is.

Om een lang verhaal kort te maken is de vraag eigenlijk :
Wat vinden jullie ervan dat er tegenwoordig té snel een diagnose ASS word gesteld bij kids uit groep 3/4

Vandaar dat mensen ook minder respect hebben voor het labeltje ASS omdat er tegenwoordig ten onrechte een diagnose wordt gesteld. Een druk kind heeft ADHD

quote:

Op dinsdag 6 november 2012 18:59 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Vandaar dat mensen ook minder respect hebben voor het labeltje ASS omdat er tegenwoordig ten onrechte een diagnose wordt gesteld. Een druk kind heeft ADHD

Dit bedoel ik dus.

quote:

Op dinsdag 6 november 2012 19:08 schreef MissExpert het volgende:

[..]

Dit bedoel ik dus.

Ach zelfs als ik vertel dat ik PDD-NOS heb krijg ik vaak van die onzin te horen als je wilt zeker een uitkering, labeltjes zijn onzin. Fuck off ik heb dat echt niet voor de lol ofzo.

Maar er mag inderdaad wel zorgvuldiger met die dingen worden omgesprongen en terughoudender worden omgegaan met labeltjes geven aan kinderen/volwassenen. Het zou beter zijn als je vermoed dat iemand dat heeft eerst met andere hulpmiddelen gaat kijken of het verbeterd en als dat niet helpt dan pas dat diagnose traject. Voorbeeld kind kan wat moeilijk meekomen op school ipv diagnose traject ingaan, een beetje extra aandacht geven. Als dat helpt is dat diagnose traject helemaal niet nodig

Ze zouden zich eens wat meer moeten bezig houden met oplossingen dan met labels plakken.

quote:

Op dinsdag 6 november 2012 20:56 schreef Rhalius het volgende:
Ze zouden zich eens wat meer moeten bezig houden met oplossingen dan met labels plakken.

Dáár heb je een goed punt.

Heb me misschien wel eens gemeld hier.. Dik twee jaar terug diagnose ADD gehad, waarna er tijdens de gesprekken met de psychologe zij het vermoeden had dat er meer speelde. Zodoende nog een aantal tests en sinds een jaar een diagnose Asperger. Tot mijn 27e bijna nooit ook maar naar de huisarts geweest, en zo heb je dan twee jaar later twee diagnoses

Niet dat het allemaal heel erg een verrassing is geweest, ook m'n ouders hadden zoiets van "het verklaart wel het één en ander" Maar nu weet ik in ieder geval wat het is en kan ik er -hopelijk- eens iets mee doen