Zwanger... en dan gaat het mis #13

quote:

Op donderdag 18 oktober 2012 11:33 schreef .Sparkling. het volgende:
Lieve zand, het is geweest! Kom nu maar lekker bij en ga het een plekje geven. Het is niet niks

dank je.

Ik meld me hier ook.

Ik was ongepland zwanger. We hebben eerst overwogen de zwangerschap te beëindigen. Uiteindelijk toch besloten de natuur zijn gang te laten gaan.
Vanmorgen had ik de eerste echo. Ik zou 9+1 zwanger moeten zijn, het vruchtje is echter bij 8+1 gestopt met groeien en er is geen hartactiviteit.

Ik wacht een week of de miskraam vanzelf komt, zo niet, dan krijg ik een currettage.

Het is heel dubbel. We wilden dit kindje in eerste instantie niet, Ik heb ook nooit op een roze wolk gezeten. En toch begonnen we aan het idee te wennen en werd het kindje steeds meer welkom. Maar het heeft niet zo moeten zijn.

Ik ben verdrietig en opgelucht tegelijk.

Zand, fijn dat het mentaal aardig gaat naar omstandigheden. Lichamelijk komt het vast weer goed, maar dat zal tijd nodig hebben.

Malo wat ontzettend klote. ondanks dat het kindje niet gepland was heb je het toch in je hart gesloten. ik hoop voor je dat de mk gewoon vanzelf op gang gaat komen en een curretage niet nodig blijkt.

hier wil het ziekenhuis in nederland geen echo maken als ik geen klachten heb. aangezien ik die niet heb wordt het dus aanstaande maandag pas een echo. op zich ook prima. alleen hoop ik niet dat de mk dan in volle gang is ofzo, want met al dat bloed een echo lijkt me ook niet lekker.

MaLo, wat verdrietig en dubbel
Je stelt je toch in op iets wat gaat komen, en dan komt het niet. Ik vind dat zelf nog wel het moeilijkste... Heb je al met de gyn overlegd? En zijn medicijnen geen optie voor je?
Sterkte

quote:

Op donderdag 18 oktober 2012 12:54 schreef _NIKKI_ het volgende:
hier wil het ziekenhuis in nederland geen echo maken als ik geen klachten heb. aangezien ik die niet heb wordt het dus aanstaande maandag pas een echo. op zich ook prima. alleen hoop ik niet dat de mk dan in volle gang is ofzo, want met al dat bloed een echo lijkt me ook niet lekker.

Daar hoef je je echt niet druk om te maken. Ik had hetzelfde, vloeide als een gek toen ik een echo kreeg. Ik zei nog van te voren tegen de gynaecoloog dat ik het wat gênant vond omdat ik vloeide, maar hij zei dat hij dagelijks meerdere vrouwen zag met bloedverlies, en dat het bij zijn vak hoorde. "Had ik maar een ander vak moeten kiezen", zei hij. Toen vond ik het zelf niet zo erg meer .

quote:

Op donderdag 18 oktober 2012 13:04 schreef zandsculptuur het volgende:
MaLo, wat verdrietig en dubbel
Je stelt je toch in op iets wat gaat komen, en dan komt het niet. Ik vind dat zelf nog wel het moeilijkste... Heb je al met de gyn overlegd? En zijn medicijnen geen optie voor je?
Sterkte

[..]

Daar hoef je je echt niet druk om te maken. Ik had hetzelfde, vloeide als een gek toen ik een echo kreeg. Ik zei nog van te voren tegen de gynaecoloog dat ik het wat gênant vond omdat ik vloeide, maar hij zei dat hij dagelijks meerdere vrouwen zag met bloedverlies, en dat het bij zijn vak hoorde. "Had ik maar een ander vak moeten kiezen", zei hij. Toen vond ik het zelf niet zo erg meer .

Ik ben alleen bij de verloskundige geweest. Medicijnen doen ze liever niet, omdat er dan vaak een gedeelte achterblijft en er toch een currettage nodig is.
Ik heb er zelf geen problemen mee nog een week te wachten. Ik mocht ook eerder bellen als ik het eerder 'zat' ben om te wachten.

Ik voel me vreemd nu . Ben gewoon lekker aan het werk, maar op de achtergrond denk ik telkens aan het kindje dat er niet mocht zijn. Ik hoop dat de MK snel komt, dan kan ik het echt afsluiten.

Ik had net een heel rot moment. We aten bij mijn ouders. Ik zat te denken, als het goed was geweest vanmorgen, hadden we nu verteld dat we een tweede kindje kregen. Ik had niet zoveel eetlust, dus ik liet de helft van mijn bord staan. Zegt mijn moeder, kind, eet toch wat meer, je bent al zo dun!
Ik dacht echt, mens, als je toch eens wist!

Zometeen ga ik lekker tennissen, even mijn hoofd leeg maken. Het gaat geestelijk best goed, maar even een leeg hoofd zou wel fijn zijn.

Oh en Zandsculptuur, heb je verhaal over de currettage gelezen. Heftig hoor! Fijn dat je het nu achter de rug hebt, zowel geestelijk als lichamelijk kun je dan verder .

Nikki, hopelijk doet jouw lichaam snel wat het moet doen.

Ik wil morgen een Pandora bedeltje kopen als nagedachtenis aan het kindje dat er niet komt. Is dat gek? . Het voelt een beetje hypocriet, omdat we het eerst niet wilden en ik het nu juist niet wil vergeten .

Het was vooral de paniek die het heftig maakte, fysiek stelde het weinig voor. Ik heb nu alleen enorme niets-aan-de-verbeelding-over-latende spierpijn .

Zo'n bedeltje kopen vind ik niet gek hoor, je voelt het zoals je het voelt, toch? En wat je in het andere topic schreef, het is wel een kindje dat er nooit zal zijn en dat is verdrietig.

Hebben jullie het niet aan mensen verteld? Ik vond het juist fijn mijn verhalen en verdriet te kunnen delen met familie en een paar dierbare vrienden. Het voelt achteraf soms net alsof het nooit is gebeurd, alsof ik nooit zwanger was en er nooit een kindje zou komen. Bijna alsof ik de boel voor de gek heb gehouden. De mensen om me heen helpen me er aan herinneren dat het toch echt gebeurd is en dat vind ik wel prettig.

Hier gaat 't redelijk, ben alleen erg moe en alles loopt enorm door elkaar heen. Binnenkort ga ik maar eens opschrijven wat er wanneer is gebeurd, en samen met mijn vriend een reconstructie maken van gisteren. Ben nu nog enorm warrig.

voor iedereen die het nodig heeft.

Fijn dat het redelijk met je gaat. Vermoeidheid lijkt me niet vreemd, het was toch een ingreep en geestelijk heeft het natuurlijk wel impact.

Wij hebben aan niemand verteld dat ik zwanger was, en ik heb ook niet de behoefte nu te vertellen dat ik zwanger wás . Ligt allemaal ook een beetje moeilijk momenteel, mijn ouders hebben hun eigen medische sores op dit moment, die wil ik er niet mee lastig vallen. En de zus van mijn schoonzus is al jaren bezig via de MMM zwanger te worden. Dus met mijn broer wil ik het ook niet delen. Beste din zit een paar weken in het buitenland. Ik denk dat ik genoeg heb aan mijn vriend en ik heb ook veel aan dit forum.

Het tennissen net was heerlijk . Ik kreeg wel een steek in mijn buik en toen dacht ik, het zal toch niet NU gebeuren? . Ik denk dat ik de komende tijd maar een dik maandverband in doe als ik de deur uitga, het kan natuurlijk wel elk moment gebeuren.

MaLo, veel sterkte met het verwerken van wat er is gebeurd als jij het fijn vind om een bedeltje te kopen ter 'nagedachtenis' van dit kindje dan is dat niet gek toch? Dat het geen geplande zwangerschap was betekent niet dat je er nooit een gevoel bij hebt gehad. Doen en koesteren!

voor de andere meiden. Ik blijf het confronterend vinden hoe herkenbaar veel gevoelens zijn..

Thanx Inca!

Heb de echofoto's net nog eens goed bekeken. Het vruchtje lijkt meer op een jong eendje dan op een kindje in wording . Ons arme kleine kuikentje .

Heb slecht geslapen vannacht, had allemaal drukke dromen. Ga nu lekker de stad in, dik maandverband kopen voor als de MK komt :| en een mooie bedel uitzoeken.

MaLo.

Dik maandverband heb ik zelf helemaal niet nodig gehad. Ik ben tampons gewend, dus ren naar het toilet bij elk beetje dat voelt als doorlekken .

Hè MaLo, wat een naar nieuws Ook al waren je gevoelens vanaf het begin al heel dubbel, mag je verdriet er nu gewoon zijn natuurlijk. Ik vind het een heel mooi idee van dat bedeltje. Sterkte

Thanx L0t

Tja, ik gebruik normaliter ook tampons, maar de vlos had het al over kraamverband dus ik heb maar gewoon een pak dikke kotexmatrassen gekocht. Je kunt het maar beter wel in huis hebben dan niet .

Heb een heel mooie toepasselijke bedel gevonden. Drie rondjes (die kunnen mijn vriend, dochter en ik symboliseren) met een hartje dat er los aan bungelt. En het mooie is dat mijn armband nu ook vol is.

Dat klinkt mooi, symbolisch

Brr, ja ik heb ook een hekel aan maandverband, maar het moet maar
Hebben jullie trouwens hCG getest na de miskraam?

Geen idee, zover ben ik nog niet .

Hoe gaat het trouwens na een currettage, kun je snel weer aan het werk? Krijg je nog nacontroles? Ik zie mijn lichaam er wel voor aan dit vruchtje gewoon vast te houden, dus zou niet verbaasd zijn als het een currettage zou worden.

quote:

Op vrijdag 19 oktober 2012 13:44 schreef MaLo het volgende:
Geen idee, zover ben ik nog niet .

Hoe gaat het trouwens na een currettage, kun je snel weer aan het werk? Krijg je nog nacontroles? Ik zie mijn lichaam er wel voor aan dit vruchtje gewoon vast te houden, dus zou niet verbaasd zijn als het een currettage zou worden.

Bij mij is het twee dagen geleden, dus ik weet het ook nog niet precies , maar ik zou er rekening mee houden dat je zeker een paar dagen thuis moet blijven. In het ziekenhuis zeiden ze dat je rekening moet houden met 1 tot 2 weken, maar dat lijkt me wat overtrokken. Ik ben vandaag al voorzichtig aan weer wat gaan werken (ik werk vanuit huis) maar ga zo wel weer een middagdutje doen want ik ben doodop.

quote:

Op vrijdag 19 oktober 2012 13:51 schreef zandsculptuur het volgende:

[..]

Bij mij is het twee dagen geleden, dus ik weet het ook nog niet precies , maar ik zou er rekening mee houden dat je zeker een paar dagen thuis moet blijven. In het ziekenhuis zeiden ze dat je rekening moet houden met 1 tot 2 weken, maar dat lijkt me wat overtrokken. Ik ben vandaag al voorzichtig aan weer wat gaan werken (ik werk vanuit huis) maar ga zo wel weer een middagdutje doen want ik ben doodop.

Ok... Wat dat betreft zou het mooi zijn als het snel spontaan komt hier, ik heb de komende week vakantie. 1 a 2 weken lijkt mij ook best lang, zo'n grote ingreep is het (lichamelijk gezien) volgens mij ook weer niet. Maar van narcose moet je lichaam natuurlijk ook herstellen.
Hier doen ze het trouwens onder plaatselijke verdoving, niet onder narcose.

Dat is voor iedereen verschillend, denk ik...
Ik ben toen de volgende dag al meteen weer gaan werken. Ik voelde me op zich lichamelijk goed, en ik kon de afleiding wel gebruiken. De dag daarna (vrijdag) heb ik de middag toch maar vrij genomen om in een hoekje op de bank opgekruld een potje te janken ;-) Maar na dat weekend heb ik weer gewoon gewerkt...

quote:

Op vrijdag 19 oktober 2012 14:09 schreef MaLo het volgende:

[..]

Ok... Wat dat betreft zou het mooi zijn als het snel spontaan komt hier, ik heb de komende week vakantie. 1 a 2 weken lijkt mij ook best lang, zo'n grote ingreep is het (lichamelijk gezien) volgens mij ook weer niet. Maar van narcose moet je lichaam natuurlijk ook herstellen.
Hier doen ze het trouwens onder plaatselijke verdoving, niet onder narcose.

Dan zal het herstel vast sneller zijn dan met narcose. Maar ik zou het echt niet anders gewild/gekund hebben...

Zal inderdaad wel van persoon tot persoon verschillen, maar 2 weken lijkt me echt heel lang. Idd ook vanwege de afleiding die je wel kunt gebruiken.

Ik denk dat ik het wel trek onder plaatselijke verdoving. Narcose lijkt mij juist heel eng . Ben een paar jaar terug aan mijn pols ook geopereerd onder regionale verdoving (hele arm verdoofd) en dat vond ik wel prettig. Maar ook dat zal weer van persoon tot persoon verschillen. Kan me ook wel voorstellen dat je bij een currettage het juist totaal niet mee wilt maken, het is toch (vooral geestelijk) een heel nare ingreep. Dan laat ik liever weer een cyste uit mijn pols halen

Nee, ik wilde er helemaal niets van meemaken. Van de narcose heb ik ook niets gemerkt, ik sliep namelijk al door de kalmeringsmiddelen.

quote:

Op vrijdag 19 oktober 2012 14:41 schreef zandsculptuur het volgende:
Nee, ik wilde er helemaal niets van meemaken. Van de narcose heb ik ook niets gemerkt, ik sliep namelijk al door de kalmeringsmiddelen.

Als ik een currettage moet wil ik ook weer een dosis Lorazepam vooraf! Kreeg ik bij de polsoperatie ook en daar werd ik heerlijk rustig van. Nu ik het me zo bedenk, met Lorazepam ga ik het zeker wel redden onder plaatselijke verdoving.