Nou, ik ben weer thuis. Ik kan alleen niet echt zeggen of het me mee of tegen gevallen is. Ik heb op een gegeven moment in een huil/paniekbui mijn vriend gesmeekt om de boel af te blazen, had al bijna mijn kleren weer aan. Gelukkig begonnen toen de kalmeringsmiddelen wat te werken en durfde ik toch mee (op voorwaarde dat mijn vriend er bij bleef). Toen op de voorbereidingskamer nog even paniek omdat mijn vriend weg zou moeten, maar hij heeft rustig uitgelegd dat het beter was voor mij om er bij te zijn, en dat mocht. Ik kreeg nog een extra dosis kalmeringsmiddel, en daarna herinner ik me niks meer behalve dat ik wakker werd en mijn vriend over mijn hoofd aaide.
Twee uur later vond ik dat ik wel weer naar huis kon, en toen de zuster mij aangekleed en al op de kamer aantrof, mocht het van haar ook
.
Tot slot nog een controle echo gehad en die zag er keurig uit.
The worst is over, ik ben enorm opgelucht