Nee . Wassen wel, maar die heeft drie van zijn vijf wedstrijden verloren .quote:
quote:Tien jaar na zijn finaleplaats op Roland Garros geniet Martin Verkerk pas van het succes
Martin Verkerk heeft de plek waar hij het mooiste moment uit zijn carrière beleefde jarenlang gemeden. De oud-tennisprof haalde tien jaar geleden de finale van Roland Garros. Hij verloor de partij, maar de prestatie was groots. Toch heeft het succes hem niet gelukkig gemaakt. De rest van zijn carrière werd hij eraan herinnerd dat hij nooit meer zo ver kwam. "Vijf jaar geleden ben ik een keertje teruggeweest voor een interview", vertelt Verkerk. Hij verbleef in hetzelfde hotel, at bij hetzelfde Japanse restaurant. Sushi, garnalen en twee sapporo-biertjes, net zoals toen. De eigenaar kende de 1 meter 98 lange Nederlander uit Alphen aan den Rijn nog goed. Er werden weer wat drankjes van het huis op tafel gezet. Het verzachtte de pijn om in Parijs te zijn niet.
"Ik had daar een slecht gevoel, ging me allerlei negatieve dingen afvragen. Waarom mijn carrière is geëindigd met de blessure aan mijn schouder. Of ik er niet meer uit had kunnen halen. Waarom ik daar niet meer stond. Dat soort dingen."
Dit jaar is die finale tien jaar geleden. Voor het eerst heeft Verkerk, inmiddels 34, zin om weer een keer terug te gaan. Nadat hij een punt zette achter zijn tenniscarrière verfoeide hij lange tijd alles wat met de sport te maken had. Hij deed wat klussen in de autobranche, maar kon daar zijn ei niet in kwijt. Langzamerhand kwam tennis toch weer om de hoek kijken. Als tennisleraar vond hij het plezier op de baan terug. "Soms komen er van die jochies naar me toe met hun telefoontje met beelden van die tijd. 'Kijk eens, dit was jij hé', zeggen ze dan. Ik heb vroeger toch best een aardig balletje geslagen, realiseer ik me op zulke momenten. Maar het heeft heel lang geduurd voordat ik daar van kon genieten. Veel te lang."
Verkerk was in 2003 als een komeet de top-50 ingeschoten in de maanden nadat hij een toernooi in Milaan won. Bij zijn debuut op Roland Garros versloeg hij tegen alle verwachtingen in - het was pas zijn derde grandslamtoernooi - de ene topper na de andere. Toen hij de finale haalde, stond het land op ontploffen. Mensen spraken op clubs af om de wedstrijd samen te kijken. Jongetjes wilden ineens op tennis. "Het leefde enorm. Op een gegeven moment was het een soort hype. Ik was plotseling ontzettend populair. Ik denk dat het kwam doordat ik een normale jongen was die succes had. Mensen vinden dat leuk."
In de weken na de verloren finale werd de 24-jarige tennisser overal gevraagd voor interviews. Verkerk kon niet meer rustig over straat. Als hij in een restaurant zat te eten met zijn ouders kwamen mensen naar de tafel voor een foto en een handtekening. "In het begin vond ik het allemaal heel mooi. Ik ben er ook wel de jongen naar om daar van te genieten. Ik werd zelfs de nieuwe Krajicek genoemd. Maar ik was geen Krajicek. In finales van grandslams staan bijna altijd dezelfde jongens, met soms een vreemde vogel ertussen. Ik was die vreemde vogel."
Verkerk probeerde de gewone jongen uit Alphen aan den Rijn te blijven. Maar dat was moeilijk. Ineens was hij nummer 14 van de wereld. Het zorgde voor tevredenheid. "Je hebt succes, centjes, het gaat allemaal lekker. In het half jaar na Roland Garros heb ik niet hard genoeg gewerkt. Ik zette een stapje minder, deed een keertje te veel wat leuks. Ik vond het moeilijk om de draad weer op te pakken."
Aan het einde van dat jaar ging het wat beter. Verkerk haalde begin 2004 de halve finale in Sydney en won een paar maanden later in Amersfoort de tweede titel van zijn carrière. Daarna raakte hij lange tijd geblesseerd aan zijn schouder. "Dat was vreselijk. Mensen zeiden soms dat ik niets voor mijn sport deed, terwijl ik van maandag tot en met vrijdag keihard bezig was. Als ik dan een keer op zaterdag uitging, keken ze alleen daar naar." Verkerk heeft ook heus wel eens dingen gedaan die niet goed zijn geweest voor zijn sport, geeft hij toe. Een drankje te veel gedronken, een keer te laat weg uit de kroeg. "Maar dat gebeurt als je jong bent. Ik geloof niet in een leven zonder leuke dingen. Dat maakt je ongelukkig."
Hij ergerde zich aan de negatieve berichten die in de media verschenen. "Op een gegeven moment werd er zelfs geschreven dat ik aan de drugs was, terwijl ik nog nooit drugs heb gezien. Ik probeerde me er niets van aan te trekken, maar het deed toch pijn. Want je moeder leest de krant ook."
Door uitblijvend succes trok Verkerk zich steeds meer terug uit het sociale leven. De gezellig tennisser die altijd in was voor een babbel, bleef steeds vaker thuis. Dan trok hij de gordijnen achter zich dicht en ging hij films kijken. Nooit naar tennis. Hij haatte het om jongens te zien spelen die hij misschien had kunnen verslaan als dingen anders waren gelopen. "Als ik weer eens buiten kwam werd er alleen maar gevraagd hoe het met mijn schouder ging. Ze vroegen nooit hoe het met mij ging. Ik werd er gek van om alleen maar daarover te praten. Op een gegeven moment voelde ik me zelfs 'de schouder'."
Er volgden een paar operaties, maar hij bleef last houden. Toen hij in 2007 een comeback maakte, was er van de plotse populariteit weinig meer over. "Als je niet meer kunt doen wat je wil doen, dan zijn mensen ineens je vriend niet meer. Ze vonden me een eendagsvlieg. Nu vind ik het wel handig. Ik weet tenminste aan welke mensen ik wel wat heb. Ik heb een paar vrienden en mijn familie waar ik aandacht aan geef, de rest zal me gestolen worden."
Verkerk kon de tegenslagen in zijn carrière, zeker na het succes in Parijs, moeilijk verkroppen. Soms was hij een paar maanden niet bereikbaar voor de pers, of zijn trainer. Dan werd er cynisch geschreven dat zijn mobieltje weer in de Rijn lag, omdat hij zijn telefoon uit woede een keer in het water had gegooid. "Dat verhaal is zijn eigen leven gaan leiden. Volgens mij lagen er op een gegeven wel twaalf mobieltjes in de Rijn." Verkerk grijnst bij de vraag hoeveel het er dan wel waren. "Weet ik veel. Een stuk of 2, 3 of 4."
Serieuzer: "Maar ik geef toe dat ik momenten heb gehad dat ik een beetje de weg kwijt was. Dat succes moet toch iets veranderd hebben. Ongemerkt word je minder sociaal. Terwijl ik in mijn hart dezelfde gezellige jongen was gebleven." Op die periode is hij niet trots. Hij had het anders aan moeten pakken, realiseert hij zich nu. "Ik heb mensen verkeerd behandeld en verwaarloosd, kwam afspraken niet na. Als je populair bent kun je ook heel diep vallen. Dat is bij mij wel gebeurd. Ik had mijn hoofd niet in het zand moeten steken."
Tegenwoordig houdt Verkerk het bij één mobiele telefoon. Afspraken noteert hij in zijn agenda en hij komt keurig op tijd. "Dat heeft met volwassen worden te maken. Als je jong bent en ineens succes hebt, vind je dingen in het leven belangrijk die niet belangrijk zijn. Ik moest een snelle auto hebben, had een grote mond, gaf veel geld uit. Ik moest een keertje normaal gaan doen. Gelukkig heb ik op tijd het licht gezien."
Het gevoel van het halen van een grandslamfinale zal niet meer overtroffen worden. Die zondag in 2003 noemt hij het mooiste moment van zijn leven. "Dat kun je met niets vergelijken. Maar als je zo gaat denken is niets meer leuk."
Nu haalt hij zijn voldoening uit het op de kaart zetten van tennisacademie Apex in Noordwijkerhout, waar hij ook les geeft. De junioren die hij traint hoopt Verkerk over een paar jaar naar de top te brengen. "Ik word nu blij van dingen op een ander niveau. Ik heb bijvoorbeeld een 10-jarig jochie op les die vorig jaar niet verder dan de eerste rondes kwam. Nu haalde hij de kwartfinale. Dat ventje kwam op het park aanlopen alsof hij een grandslam had gewonnen. Dat is geweldig."
Verkerk kijkt zelfs weer naar de sport op tv. Al kan hij nog steeds niet volmondig zeggen dat hij van tennis houdt. Daarvoor is er te veel gebeurd. "Ik zal er vast wel ooit van gehouden hebben", zegt hij terwijl hij zijn schouders ophaalt. "Maar ik vind het wel weer heel leuk."
Nu het tien jaar geleden is, wordt hij weer om de haverklap gebeld voor een interview. Zelfs de Franse krant L'equipe wil een terugblik met hem maken. Allemaal positieve verhalen. Dat doet hem goed. Hij beseft daardoor weer dat hij Martin Verkerk is, de gewone jongen die de finale van Roland Garros haalde. Nu pas geniet hij ervan.
!quote:Ik heb vroeger toch best een aardig balletje geslagen, realiseer ik me op zulke momenten.
19 TOPICS MARTIN, WE LOVE YOU!quote:Toen hij in 2007 een comeback maakte, was er van de plotse populariteit weinig meer over.
Heel eventjes voelt hij zich weer normaal, nu hij slechts gelinkt wordt aan zijn Roland Garros finale. Zet hem weer even terug op aarde ja. Hierna zal hij weer snel aan zijn top 20 slagen gaan denken.quote:Hij beseft daardoor weer dat hij Martin Verkerk is, de gewone jongen die de finale van Roland Garros haalde.
'misschien'quote:Hij haatte het om jongens te zien spelen die hij misschien had kunnen verslaan als dingen anders waren gelopen.
je bedoelt dat haarimplantaten Martin hebben gekregenquote:Op zondag 19 mei 2013 23:14 schreef I.R.Baboon het volgende:
Er stond gisteren een groot interview met Martin in trouw. Daarbij een paar foto's van RG 2003, en een foto van Martin nu. Hij lijkt haarimplantaten te hebben.
[..]
Hij doet ze allemaal tegelijk.quote:Op dinsdag 21 mei 2013 21:19 schreef Lord-Ronddraai het volgende:
Staat een interview met Hem in het NRC.
Als ik dat zo lees gaat het helemaal goedkomen met het Nederlandse tennis.
Hij wil best wel even Haase de Bakker, Rus of Kraijchek naar een top 20 niveau brengen. Ze hebben Hem alleen nog niet gevraagd.
De heren voorziet Hij alleen van adviesquote:
Bij zijn twitterprofielquote:Op vrijdag 24 mei 2013 12:24 schreef TheArt het volgende:
http://www.telegraaf.nl/t(...)dt_nieuw_doel__.html
Hoor in het filmpje ook de stem van Danny Nelissen. Hij werkt dus schijnbaar bij De Telegraaf.
It's a jokequote:Op zaterdag 25 mei 2013 19:37 schreef TheArt het volgende:
Hoor de wereldpers hier nog even luisteren naar de waarheden van Hem
http://nos.nl/video/510503-2003-verkerk-doet-levensverhaal.html
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |