Wetenschappers op FOK! #6

Ja, dat klopt wel zo ongeveer.

Van de ongeveer tien postdoc collegas uit mijn Phd tijd werkt er volgens mij geen een meer in de wetenschap. Die zijn uitgewaaierd naar het RIVM, NFI, als klinisch chemicus aan de slag, freelance medical writer, HBO docent, enzovoort.

quote:

Op zaterdag 20 oktober 2012 17:33 schreef Shivo het volgende:
Naar het buitenland gaan is zo enorm goed voor je ontwikkeling, je netwerk, het laat zien dat je bereid bent ver te gaan voor science, dat buitenland ervaring zeker een ongeschreven regel is. En in de moleculaire biologie zijn er meer dan genoeg kandidaten met buitenland ervaring voor iedere professor vacature.

Ik snap de logica er ook wel achter, dat heb ik zelfs in mijn half jaartje cold spring harbor al gemerkt... Ik zit op dit moment alleen niet in een situatie waar ik 4 jaar naar het buitenland kan/wil.

Toen ik nog studeerde was mijn professor zelfs nog nooit naar een andere universiteit geweest (om te werken dan). En die is toch vrij beroemd geworden. Ik ben er ook wel mee eens dat het nuttig is, maar er is nu zo'n onzinnig cultuurtje omheen gegroeid dat het verplicht is. Niet erg wetenschappelijk vind ik zo'n dogma.

Buitenland ervaring is aan de rug gewoon een voorwaarde voor een vaste aanstelling. Voordeel ervan is wel dat je weet waar je aan toe bent...

quote:

Op zaterdag 20 oktober 2012 17:53 schreef Shivo het volgende:
De VS is voor mijn vakgebied, kankerbiologie, veruit de beste omgeving.

Ik had begrepen dat Nederland eveneens aan de top staat in dit vakgebied dankzij de geschiedenis van veel donaties van burgers en de overheid.

Mwoah, er zijn een aantal ontzettend goede onderzoekers, zoals Clevers (huidige KNAW president) maar ook veel middelmaat.

quote:

Op zaterdag 20 oktober 2012 19:19 schreef speknek het volgende:
Toen ik nog studeerde was mijn professor zelfs nog nooit naar een andere universiteit geweest (om te werken dan). En die is toch vrij beroemd geworden. Ik ben er ook wel mee eens dat het nuttig is, maar er is nu zo'n onzinnig cultuurtje omheen gegroeid dat het verplicht is. Niet erg wetenschappelijk vind ik zo'n dogma.

Eens.

Waarom zou je buitenlandervaring nodig hebben, als je productief bent?

Maar buitenlandervaring is leuk, je steekt er veel van op, en je laat zien dat je kunt "overleven". Moeten we ook weer niet te dramatisch over doen, maar ik zie het toch iedere keer weer gebeuren, als er een buitenlander voor een tijdje hier komt werken. We vangen ze toch redelijk goed op, maar dan nog vraagt het wat om in je uppie je weg te vinden in een land waarvan je de taal niet spreekt en de cultuur niet kent. Mijn indruk is dat we hier mentaal sterker van worden.

Zo'n buitenlandstage is toch een kwestie van in het diepe springen, en zien of je weer boven komt.

Al eerder genoemd: netwerk. Mensen die je gezien hebben, die met je gesproken of gewerkt hebben, krijgen toch altijd een betere indruk van je, dan wat ze van je op conferenties of in publicaties gezien hebben.

Bij ons is het een absolute must om naar het buitenland te gaan. Wrs. ook omdat het een klein wereldje is. Maar b.v. postdoccen in Nederland na een promotie in nederland heb ik nog nooit iemand zien doen.

quote:

Op zondag 21 oktober 2012 07:20 schreef Lyrebird het volgende:

Maar buitenlandervaring is leuk, je steekt er veel van op, en je laat zien dat je kunt "overleven". Moeten we ook weer niet te dramatisch over doen, maar ik zie het toch iedere keer weer gebeuren, als er een buitenlander voor een tijdje hier komt werken. We vangen ze toch redelijk goed op, maar dan nog vraagt het wat om in je uppie je weg te vinden in een land waarvan je de taal niet spreekt en de cultuur niet kent.

Maar ik vind Japan wel echt heel iets anders dan de VS of de meeste Europese landen. Overleven in de VS whooptiedoo. Het enige dat dat zegt is dat je geen zolderkamerautist bent. En misschien zelfs dat niet.

quote:

Op zondag 21 oktober 2012 11:21 schreef speknek het volgende:

[..]

Maar ik vind Japan wel echt heel iets anders dan de VS of de meeste Europese landen. Overleven in de VS whooptiedoo. Het enige dat dat zegt is dat je geen zolderkamerautist bent. En misschien zelfs dat niet.

De VS is een groot land. Bloomington was een makkie, maar ik kan me m'n eerste week in Boston nog herinneren, wat m'n eerste week in een grote stad was, en daar zat toch wel een overleven-aspect aan. Overleven in een verrekkes klein kamertje, waarbij ik douche en toilet moest delen met vreemde mensen.

Eerste keer eten 's avonds, bij een "restaurant" om de hoek. Ik noem het hieronder Sammy's incredible burgers, maar het had een andere naam.

LB: "Could I have a fish burger?"
Sammy's incredible burgers' guy: "You want what?"
LB: "A fish burger?"
SIBG: "You wanna fish or a burger?"
LB: "Euh, a fish, *on* a burger?"
SIBG: "We don't do that"
LB: "Ehhh, ok." "What about the fish then?"
SIBG: "Just the fish?"
LB: "Yeah?"
SIBG: "You don't want some bread with that?"
LB: "Yeah, I would like some bread with that"
SIBG: "Ah, you want a fish sandwich"
LB: "I guess I want a fish sandwich then" (fish sandwich, lastig woord voor een Nederlander)
SIBG: "Fries with that?"
LB: "Euh, what?"
SIBG: "You want some fries with that?"
LB: "Ah, yes please."
SIBG: "Ketchup is on the table, you want tartar sauce for the fish?"
LB: "Sure, you have mayonaise?"
SIBG: "For the fish?"
LB: "Haha, no for the fries"
SIBG: "Hetogo?"
LB: "???"
SIBG: "Heretogo?"
LB: "Euh, sorry?"
SIBG: "For here, or to go?"
LB: "Go where?"
SIBG: "You want to eat it here, or do you want to bring it home?"
LB: "Ah, here is ok"

Mijn Engels was belabberd, Boston was koud, onpersoonlijk. Het instituut waar ik werkte was stoffig en oud, mijn kantoor was drie keer zo klein als bij Philips, het lab waar ik werkte had geen ramen en een laag plafond, mijn loon was de helft van wat ik in Nederland verdiende en mijn huur was twee keer hoger. Terugkijkend was het een lastige periode. Amerikaanse vriendin: leuk, maar vermoeiend. We hebben flink ruzie gehad met huisbazen (en met elkaar). PhD halen was een makkie. Overleven in Boston.... niet zo gemakkelijk!

[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 21-10-2012 11:49:11 ]

quote:

Op zondag 21 oktober 2012 11:42 schreef Lyrebird het volgende:

[..]

De VS is een groot land. Bloomington was een makkie, maar ik kan me m'n eerste week in Boston nog herinneren, wat m'n eerste week in een grote stad was, en daar zat toch wel een overleven-aspect aan. Overleven in een verrekkes klein kamertje, waarbij ik douche en toilet moest delen met vreemde mensen.

Eerste keer eten 's avonds, bij een "restaurant" om de hoek. Ik noem het hieronder Sammy's incredible burgers, maar het had een andere naam.

LB: "Could I have a fish burger?"
Sammy's incredible burgers' guy: "You want what?"
LB: "A fish burger?"
SIBG: "You wanna fish or a burger?"
LB: "Euh, a fish, *on* a burger?"
SIBG: "We don't do that"
LB: "Ehhh, ok." "What about the fish then?"
SIBG: "Just the fish?"
LB: "Yeah?"
SIBG: "You don't want some bread with that?"
LB: "Yeah, I would like some bread with that"
SIBG: "Ah, you want a fish sandwich"
LB: "I guess I want a fish sandwich then" (fish sandwich, lastig woord voor een Nederlander)
SIBG: "Fries with that?"
LB: "Euh, what?"
SIBG: "You want some fries with that?"
LB: "Ah, yes please."
SIBG: "Ketchup is on the table, you want tartar sauce for the fish?"
LB: "Sure, you have mayonaise?"
SIBG: "For the fish?"
LB: "Haha, no for the fries"
SIBG: "Hetogo?"
LB: "???"
SIBG: "Heretogo?"
LB: "Euh, sorry?"
SIBG: "For here, or to go?"
LB: "Go where?"
SIBG: "You want to eat it here, or do you want to bring it home?"
LB: "Ah, here is ok"

Mijn Engels was belabberd, Boston was koud, onpersoonlijk. Het instituut waar ik werkte was stoffig en oud, mijn kantoor was drie keer zo klein als bij Philips, het lab waar ik werkte had geen ramen en een laag plafond, mijn loon was de helft van wat ik in Nederland verdiende en mijn huur was twee keer hoger. Terugkijkend was het een lastige periode. Amerikaanse vriendin: leuk, maar vermoeiend. We hebben flink ruzie gehad met huisbazen (en met elkaar). PhD halen was een makkie. Overleven in Boston.... niet zo gemakkelijk!

Haha. Leuke anekdote voor later .

quote:

Op zondag 21 oktober 2012 11:42 schreef Lyrebird het volgende:

[..]
PhD halen was een makkie.

Waarom datte?

Ik vind dat hele buitenland gebeuren maar onzin. Heb zelf diverse jaren gereisd, heb buitenlandse onderzoeksstages gehad tijdens mijn studie, en dat hele 'overleven' en 'je leert er veel van' verhaal vind ik zelf schromelijk overdreven. Het is gewoon niet noodzakelijk om goed onderzoek te kunnen doen. Wat ik nog gekker vind is dat men zich alleen maar focust op de periode van post-doc. Alsof alleen buitenland-ervaringen uit die periode belangrijk zijn om die skills eigen te maken.

Al met al vind ik het grote onzin, van hetzelfde kaliber als dat er in de geneeskunde een soortgelijke consensus heerst dat je gepromoveerd moet zijn voordat je opleidingsplek kan krijgen. Belachelijk natuurlijk, het overgrote deel van geneeskunde-studenten hebben een grote achterstand in onderzoeksmatig denken, en dat geld had men beter kunnen steken in talentvolle biomedici.Een beter arts wordt je er niet van (wel van onderzoek begrijpen, niet van het zelf uitvoeren!), hooguit een duurdere arts.

quote:

Op zondag 21 oktober 2012 12:53 schreef RobertoCarlos het volgende:

[..]

Waarom datte?

Talent he.

quote:

Op zondag 21 oktober 2012 12:54 schreef Lyrebird het volgende:

[..]

Talent he.

Ah, dus niet lagere normen of kwaliteit of zow..

quote:

Op zondag 21 oktober 2012 13:00 schreef RobertoCarlos het volgende:

[..]

Ah, dus niet lagere normen of kwaliteit of zow..

Nee, daar was geen sprake van. Ik ben nog steeds trots op m'n boekje.

quote:

Op zondag 21 oktober 2012 11:21 schreef speknek het volgende:

[..]

Maar ik vind Japan wel echt heel iets anders dan de VS of de meeste Europese landen. Overleven in de VS whooptiedoo. Het enige dat dat zegt is dat je geen zolderkamerautist bent. En misschien zelfs dat niet.

Autisten overleven alleen maar makkelijker: DIe werken 24 uur per dag, en maken niks mee van de omgeving.

Voor mij is postdoccen in het buitenland geen must, en ik ken best een hoop mensen die hun hele carriere nooit langer dan een half jaar in het buitenland hebben gezeten. En toch zit ik nu in Hamburg. Het punt is gewoon dat 1 topplek in NL nog wel kan gebeuren, misschien 2, maar als je daarna door wil, zal je toch echt in het buitenland moeten gaan kijken. En al helemaal op tenure track niveau, want dan zijn de kansen in NL heel erg klein.

quote:

Op zondag 21 oktober 2012 13:02 schreef Lyrebird het volgende:

[..]

Nee, daar was geen sprake van. Ik ben nog steeds trots op m'n boekje.

Good for you en goed gedaan dan

quote:

Op zondag 21 oktober 2012 11:42 schreef Lyrebird het volgende:

[..]

De VS is een groot land. Bloomington was een makkie, maar ik kan me m'n eerste week in Boston nog herinneren, wat m'n eerste week in een grote stad was, en daar zat toch wel een overleven-aspect aan. Overleven in een verrekkes klein kamertje, waarbij ik douche en toilet moest delen met vreemde mensen.

Eerste keer eten 's avonds, bij een "restaurant" om de hoek. Ik noem het hieronder Sammy's incredible burgers, maar het had een andere naam.

LB: "Could I have a fish burger?"
Sammy's incredible burgers' guy: "You want what?"
LB: "A fish burger?"
SIBG: "You wanna fish or a burger?"
LB: "Euh, a fish, *on* a burger?"
SIBG: "We don't do that"
LB: "Ehhh, ok." "What about the fish then?"
SIBG: "Just the fish?"
LB: "Yeah?"
SIBG: "You don't want some bread with that?"
LB: "Yeah, I would like some bread with that"
SIBG: "Ah, you want a fish sandwich"
LB: "I guess I want a fish sandwich then" (fish sandwich, lastig woord voor een Nederlander)
SIBG: "Fries with that?"
LB: "Euh, what?"
SIBG: "You want some fries with that?"
LB: "Ah, yes please."
SIBG: "Ketchup is on the table, you want tartar sauce for the fish?"
LB: "Sure, you have mayonaise?"
SIBG: "For the fish?"
LB: "Haha, no for the fries"
SIBG: "Hetogo?"
LB: "???"
SIBG: "Heretogo?"
LB: "Euh, sorry?"
SIBG: "For here, or to go?"
LB: "Go where?"
SIBG: "You want to eat it here, or do you want to bring it home?"
LB: "Ah, here is ok"

Mijn Engels was belabberd, Boston was koud, onpersoonlijk. Het instituut waar ik werkte was stoffig en oud, mijn kantoor was drie keer zo klein als bij Philips, het lab waar ik werkte had geen ramen en een laag plafond, mijn loon was de helft van wat ik in Nederland verdiende en mijn huur was twee keer hoger. Terugkijkend was het een lastige periode. Amerikaanse vriendin: leuk, maar vermoeiend. We hebben flink ruzie gehad met huisbazen (en met elkaar). PhD halen was een makkie. Overleven in Boston.... niet zo gemakkelijk!

Misschien dat het de makkelijke optie is, maar ik ben toch blij dat ik daar niet zit dan. Gewoon lekker in NL, in een ruim kantoor met ramen en klimaat beheersing, met een Nederlandse vriendin in een mooi en ruim appartement.

quote:

Op zondag 21 oktober 2012 13:44 schreef ATuin-hek het volgende:

[..]

Misschien dat het de makkelijke optie is, maar ik ben toch blij dat ik daar niet zit dan. Gewoon lekker in NL, in een ruim kantoor met ramen en klimaat beheersing, met een Nederlandse vriendin in een mooi en ruim appartement.

Kan het zijn dat ik jou gespot heb op een foto van een studiegenoot van mij van de ETDS in Nijmegen dit jaar? Had ie geloof ik de eerste prijs gewonnen.

quote:

Op zondag 21 oktober 2012 13:56 schreef Haushofer het volgende:

[..]

Kan het zijn dat ik jou gespot heb op een foto van een studiegenoot van mij van de ETDS in Nijmegen dit jaar? Had ie geloof ik de eerste prijs gewonnen.

Dat zou heel goed kunnen ja Ik stond ook in die finale, en de nr 1 ken ik en komen idd uit Groningen.

Wie neemt de eer om een nieuwe TT te bedenken?

Zo slaan we het wel dood he