De kunst van het loslaten van je ex #214 - Reboundseks!

quote:

Op maandag 24 september 2012 23:25 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Misschien moet je dan toch maar eens een jongen proberen als ik.

Gary Oak is nog altijd dezelfde flirter als ik me kan herinneren van de serie

Nou jongens, ik was zaterdag naar een groot feest in eindhoven, raaktte in gesprek met een mooie meid en was eigenlijk op slag verliefd

quote:

Op maandag 24 september 2012 23:30 schreef SilentHunterNL het volgende:
Nou jongens, ik was zaterdag naar een groot feest in eindhoven, raaktte in gesprek met een mooie meid en was eigenlijk op slag verliefd

En werd die verliefdheid ook gelijk beantwoord?

Paar pagina's terug stond een vraag of mensen wel eens een dag niet aan hun ex denken, ik denk zo goed als elke dag nog wel aan 'r, al is het maar even. Moet wel zeggen dat ik er niet echt last meer van heb als dat gebeurt. Heck vandaag hebben ze 2 maanden en ik voel me er best nuchter onder. Zit nu in 3e maand sinds het uit is, hadden 4 jaar, dus technisch gezien zou ik over de helft zijn in het "rouwproces"? (las dat 't de duur van je relatie is, maar dan in maanden ipv jaren, dus 4+ jaar -> 4 maanden in mijn geval?)

quote:

Op dinsdag 25 september 2012 00:17 schreef AthCom het volgende:

[..]

En werd die verliefdheid ook gelijk beantwoord?

Yeah gelukkig wel

quote:

Op dinsdag 25 september 2012 09:51 schreef SilentHunterNL het volgende:

[..]

Yeah gelukkig wel

Mooi man. Woont ze dichtbij / is het makkelijk te doen en zo?

quote:

Op dinsdag 25 september 2012 10:04 schreef AthCom het volgende:

[..]

Mooi man. Woont ze dichtbij / is het makkelijk te doen en zo?

Nja 3 kwartier reizen maar door de week toch niet echt veel tijd dus maakt niet zoveel uit. Maar ik geloof nu opzich wel in liefde op eerste gezicht

leuk silenthunter!

Ik heb vandaag hetzelfde dipje als de afgelopen week. Ik hoop dat dit niet te lang bezig blijft want ik ben bijna jarig en wil dat niet door haar laten verpesten.

quote:

Op dinsdag 25 september 2012 18:08 schreef Franknfurter het volgende:

Ik hoop dat dit niet te lang bezig blijft want ik ben bijna jarig en wil dat niet door haar laten verpesten.

Lekker de hele dag wachten en denken "misschien stuurt ze nog wel iets!" en bij elk sms kijken of het van haar is

quote:

Op dinsdag 25 september 2012 18:25 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Ok, ik neem mijn woorden van gisteren terug. Vond het vandaag toch wel vervelend dat ze me negeerde.

Dat hoort erbij, ik denk dat je het altijd vervelend zal vinden. Tenminste, ik vind het ook vervelend als mensen mij negeren, of ik wel of geen gevoelens heb. Ik vind het gewoon kinderachtig dat iemand waar je vroeger alles mee deelde (of het nou een vriend, liefde, collega of familie is), je opeens keihard gaat negeren. Ik zie dat als puberale gedrag. Een zakelijke "hallo" kan op z'n minst wel.

Ik snap ook echt niet dat mensen iemand negeren...minimaal ff hallo is wel normaal. Je hoeft echt geen hele gesprekken met je ex te hebben. Wat heb je er aan iemand te negeren.

Kijk tenzij ze reden heeft je te negeren (stel je bent vreemdgegaan of hebt d'r echt iets kuts geflikt)

Ik denk dat ik hier klaar ben met posten over mezelf. Vandaag gesmst om misschien langzaam, ''als kennissen'' contact te hebben e.d., niks raars of wat dan ook, krijg terug dat ik dood kan vallen. Letterlijk.

Tuurlijk is er nog wel meer gezegd, maar om nou alle smsjes hier neer te gooien vind ik een beetje té.

Ok, fine, jij je zin.. Maar iets volwassener had ook best gemogen. Dus ja, ik ben er denk ik wel klaar mee. Ik kom af en toe nog wel ff kijken though.

mijn ex smst mij af en toe, en ik hem, en het is lastig om te accepteren dat het niets meer wordt. bah. hoe stop je hiermee als het gevoel er nog wel is? van beide kanten? als de afstand ons niet uit elkaar hield, en hij wat meer zijn best voor mij kan doen m.b.t meenemen naar belangrijke dingen zijn leven, vrienden, familie, ja, dan zou het wel kunnen. maar dat gaat niet gebeuren. en ik denk bij vrijwel elke interessant man die ik zie toch weer aan hem. omdat ik hem mis, en wat we hadden. gaat dit over?

quote:

Op woensdag 26 september 2012 00:15 schreef Andromache het volgende:
mijn ex smst mij af en toe, en ik hem, en het is lastig om te accepteren dat het niets meer wordt. bah. hoe stop je hiermee als het gevoel er nog wel is? van beide kanten? als de afstand ons niet uit elkaar hield, en hij wat meer zijn best voor mij kan doen m.b.t meenemen naar belangrijke dingen zijn leven, vrienden, familie, ja, dan zou het wel kunnen. maar dat gaat niet gebeuren. en ik denk bij vrijwel elke interessant man die ik zie toch weer aan hem. omdat ik hem mis, en wat we hadden. gaat dit over?

Wat is deze afstand en de 'geschiedenis' van zijn ondermatig zijn best doen? Wellicht is leeftijd ook handig.

quote:

Op woensdag 26 september 2012 00:15 schreef Andromache het volgende:
mijn ex smst mij af en toe, en ik hem, en het is lastig om te accepteren dat het niets meer wordt. bah. hoe stop je hiermee als het gevoel er nog wel is? van beide kanten? als de afstand ons niet uit elkaar hield, en hij wat meer zijn best voor mij kan doen m.b.t meenemen naar belangrijke dingen zijn leven, vrienden, familie, ja, dan zou het wel kunnen. maar dat gaat niet gebeuren. en ik denk bij vrijwel elke interessant man die ik zie toch weer aan hem. omdat ik hem mis, en wat we hadden. gaat dit over?

Ja dat gaat over. Wanneer is alleen de vraag, en dat kan nog verdomd lang gaan duren. Ik heb vorig jaar langer om mijn ex gehuild dan dat we iets hadden, omdat ik het gevoel had dat het nog lang niet klaar was. Blijf er vooral over praten als je daar de behoefte toe voelt en denk niet bij jezelf: nu moet het maar eens over zijn want het duurt al zo lang. Het is over wanneer het over is, daarvoor niet.

quote:

Op woensdag 26 september 2012 10:58 schreef AthCom het volgende:

[..]

Wat is deze afstand en de 'geschiedenis' van zijn ondermatig zijn best doen? Wellicht is leeftijd ook handig.

Amsterdam-Groningen. Hij was tijdelijk doordeweeks in Grunn voor werk. 33 en 30. Ik heb nooit zijn vrienden of familie gezien, ik heb nooit echt deel van zijn leven uitgemaakt, en het meeste dat hij van me weet, heb ik zelf verteld. Ik miste van zijn kant het moeite doen om me van A tot Z te leren kennen. En dingetjes als af en toe met elkaar er op uit, echt vriend-vriendin, relatie. Het is lang oppvervlakkig geweest. Pas aan het einde kwamen de dingen als helemaal van Schiphol komen ophalen en echte aandacht. Ja en nu we uit elkaar zijn realiseert hij zich dat hij toch best gek op me is. Knurft....

Het stomme is dat het uit is gegaan doordat ik niet meer het vertrouwen terug kon krijgen toen hij in een dronken bui met een ander heeft staan zoenen. Whut? Ja. Ik heb hem nog teruggenomen ook. Maar vertrouwen was weg.

En ja, waarom blijf ik dan aan zo'n man hangen terwijl er duizenden anderen zijn? Omdat ik niet met zo heel veel mannen in contact kom, ik vind zelden een man leuk en deze was, tot het misging, grappig, slim, eigenwijs, supersexy, een goede prater, toch wel weer stoer, vastberaden, intrigerend en heel knuffelig.

Waar vind ik de verbeterde versie van deze man? Ugh, binnenkort speeddaten....

Voel me ook ff zwaar klote, geen relatie/ex maar wel keihard afgewezen door een dame met wie ik lang online contact heb gehad, maar die na een ontmoeting IRL besloten heeft geen contact meer te willen. Terwijl ik zo ongelukkig ben geweest 'verliefd' te worden op een ideaalbeeld op basis van blogjes, foto's en mails.

Ik weet dat ik me niet moet aanstellen, dat het gek is om helemaal in de wolken te zijn van iemand die je maar 1x IRL hebt ontmoet en verder alleen kent vanachter je computer. Maar toch is het zo. Als klap op de vuurpijl checkte ik gister uit nieuwsgierigheid nog een x haar FB... en zie ik dat ze uitgerekend een paar weken na mijn eigen afserveren voor het eerst in haar leven (ze is bijna 32) serieus met een gozer aan het daten is. Het is kennelijk helemaal aan. Werd echt zwaar depressief toen ik dat las. Niet alleen ben ikzelf afgewezen terwijl ik voor m'n gevoel nooit een eerlijke kans heb gehad, maar meteen daarna heeft ze iemand anders.

Heb echt ff nergens zin in op het moment. Ik weet dat ik het moet loslaten en dat ik al helemaal niet meer op FB etc. moet gaan kijken wat ze allemaal doet. Maar het is moeilijk hoor. Ik word niet snel verliefd, maar als ik het word, is het meteen heel heftig en buiten alle proporties.

Hey guys! Ik kom hier ook even wat steun en advies of whatever zoeken.
Ik heb 4 maanden een relatie gehad. Dat is in principe niks, en ik kwam net uit een relatie van 3,5 jaar en hij net uit een relatie van 6,5 jaar (+ 3 jaar getrouwd en een kind van 5). Best wel rebound dus, allebei.
Maar we kenden elkaar al langer en zijn gewoon super hevige gevoelens voor elkaar gaan ontwikkelen. Het ging echt perfect, van beide kanten. Super gelukkig met elkaar, alles wat we wilden had de ander. Gewoon echt hoe een relatie moest zijn.
Omdat die gevoelens ineens zo sterk waren is het allemaal ook wel heel snel gegaan. Hij woont 115 km verderop dus vaak heen-en-weer reizen is niet echt een optie, en langer dan een week elkaar missen ook niet. Dus ben ik de afgelopen 2 maanden erg veel bij hem geweest, tussendoor misschien 4/5x een paar dagen thuis geweest. Was op zijn uitnodiging telkens, en 2 weken geleden stond hij onverwacht ineens voor mijn deur (was hij het hele stuk komen rijden) en liet me ook 2 weken niet meer naar huis gaan Het was ook al op zo'n punt dat zelfs z'n dochtertje zei (hoewel we aan zowel z'n ex als z'n dochtertje niet vertelden dat we een relatie hadden) dat papa wel een beetje verliefd op me was en dat papa alléén mij als nieuw vriendinnetje mocht, niemand anders.
Dit weekend ging 't alleen niet zo heel strak meer, we hadden allebei wel weer behoefte aan even alleen zijn. Maargoed, dat vond ik logisch dat je dat hebt na een tijd achter elkaar samen zijn en zo hebben we dat ook afgesproken.

Dinsdagochtend weer met de trein terug naar huis gegaan.
Gister zei hij alleen dat hij het allemaal echt te snel vond gaan (via whatsapp!), en dat hij eigenlijk nog helemaal niet toe was aan een relatie. Hij heeft het dus eigenlijk uit gemaakt, met de mededeling dat hij ook heel erg in de war is en nog erg veel aan zijn ex denkt, en niet weet wat hij nog voor haar voelt. Het was zijn keuze om van haar te scheiden en daar staat hij voor zover ik weet ook nog steeds achter. Maar hij heeft niet echt die tussenperiode gehad om eraan te wennen dat hij ineens niet meer getrouwd was enzo. Dat ging bij mij wel wat makkelijker omdat mijn ex gewoon een klootzak is

Ik zit er nu behoorlijk doorheen omdat ik bij hem gewoon echt het gevoel was dat dit écht was en een langdurige relatie niet moeilijk zou zijn voor ons samen.
Ik wist wel dat hij nog wel eens met zijn ex zat, wat logisch is als het de moeder van je kind is, dus dat verwachtte ik ook niet anders. Maar dat hij misschien nog wel gevoelens aan haar heeft en wie weet misschien wel weer naar haar terug wil is best een shocker voor mij (ik ken zijn ex ook en hij heeft me zo vaak verteld wat er allemaal mis was in die relatie dat het niet verder kon enzo).
En hij had spijt dat hij een relatie met mij is begonnen, daar had hij nog even mee moeten wachten.

Dat snap ik allemaal prima, is ook logisch enzo. Alleen zit ik nu wel met de gebakken peren. Omdat hij een verkeerde keuze heeft gemaakt ben ik nu gewoon mijn maatje (en zoals het voor mij voelt, 'mijn toekomst') kwijt.
Hij zegt ook dat het best kan zijn dat hij gewoon even tijd voor zichzelf nodig heeft om alles weer op een rijtje te zetten, en als dan z'n vorige relatie verwerkt is dat hij dan wél weer verder kan met mij. Want ik ben nog steeds dat geweldige persoon waar hij voor is gevallen enzo.

Maar nu zit ik een beetje in dubio met hoe ik nu verder moet. Ik wil ook niet kansloos op hem wachten enzo, maar ik wil wel de optie open houden dat er de kans is dat hij over een tijdje weer bij me aan klopt. Ik hoop gewoon zó dat dat gebeurt...
Ik voel me gewoon echt bagger omdat ik niet weet wat ik verder moet.. Ik weet gewoon niet goed waar ik aan toe ben. Ja, ik ben weer 'vrijgezel', maar dat wil ik helemaal niet zijn, en ik wil ook geen andere vriend of whatever.
Ik kan hem echt niet zomaar loslaten, ik kan niet zo maar van de één op de andere dag niet meer van hem houden en hem niet meer missen enzo.

Whaaaaaaaaa

bah. Ik vierde gisteren alvast mn verjaardag, en toen kwam het even heel hard aan dat zij er niet was, en dat ze er ook niet meer zal zijn voor me. Echt zo walgelijk dat ze me vlak voor mijn verjaardag gedumpt heeft..