Theorie en Praktijk van de Rapley methode deel 9

quote:

Op dinsdag 17 maart 2015 20:25 schreef L-E het volgende:

[..]

Maar dan geef je haar toch kleinere stukjes? Rapley is niet perse gebaseerd op je kind zo groot mogelijke stukken eten te geven en dan kijken wie de strijd wint, het kind of de broodkorst

ik schoot even hard in de lach om je uitleg


Hier ook een 'propper' dus gedoseerd stukjes op zijn blad.
Als ik dat niet doe zit alles overdwars in het snaveltje en staan zijn oogjes waterig van het kokhalsen, en als het eruit valt meteen weer alles erin

quote:

Op dinsdag 17 maart 2015 20:16 schreef Razztwizzle het volgende:
Gnorf BLIJ BLIJ BLIJ met extra pesto erbij

En Soeze, zelf doen is da bomb ook toch !

Die broodkorst vind ik echt eng trouwens. Ze propt zo HOP in één keer die hele korst naar binnen, en kijkt me dan aan van "halp " . Veel gekokhals later en dan spuugt ze het weer uit. Is dit normaal Rapley-gedrag? Als ik kleine stukjes brood aan haar geef dan lukt het wel, vind ik toch een stuk prettiger eigenlijk ..

De mijne deed dat met banaan. Alles tegelijk en dan 'halp!'.
Maar dat had ie zowaar in 1 keer geleerd. De volgende dag zat ik met t fototoestel in de aanslag...hapt hij keurig af.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Kuiken met z'n apenbordje

Die haartjes van Kuiken

is het allemaal in z'n mond gegaan, burd?

Het grootste deel wel, maar hij heeft ook de hond staan voeren .

Ik weet niet meer hoe ik mijn kind kan motiveren tot eten

Hij was in een maand tijd niet aangekomen en dus probeer ik de laatste twee weken er meer eten in te stoppen. Dat ging redelijk de eerste week. Toen werd meneer ziek en nu is hij wel weer beter maar eten wil hij eigenlijk niet (borst drinkt hij ook minder). Weet niet of het misschien nog nasleep is?

Hoe dan ook; hij heeft iets nieuws: Als ik nu eten voor hem neerleg/ het voor zijn neus houd/ een stukje in zijn mond stop, begint hij te gapen, te wrijven in zijn ogen en te jengelen en is hij plotseling gruwelijk moe (ook als hij net zijn bed uit komt. En als ik hem van tafel haal gaat hij rustig nog een uur spelen). Eten kun je dus vergeten, als hij iets pakt dan doet hij dat alleen om het direct op de grond te smijten. Duidelijk dus dat hij niet wil eten.

Ik weet gewoon niet wat nou wijsheid is. Ik wil niet forceren maar merk wel dat ik de neiging daartoe krijg in mijn wanhoop. Moet ik gewoon stukjes blijven neerleggen en het gedrag negeren, zelf dooreten en als hij niks eet en het op de grond smijt: prima? Moet ik hem maar gewoon van tafel halen en laten spelen? Moet ik hem zonder eten laten zitten (al dan niet met een speeltje) zodat hij iig kan zien hoe ik eet ook al doet hij dat zelf niet? Moet ik hem toch voeren (wat betekent forceren want voeren gaat hier alleen met een hoop autootjes en gekke geluiden en het nodige gemekker)?

En hoe reageren jullie als je kind wat eten in zijn mond stopt? Geven jullie complimentjes voor elke hap? Of geven jullie geen speciale aandacht hieraan? Alle tips zijn welkom. Ik heb ook nog niks gevonden qua eten waar hij echt dol op is. Eerst waren mango en banaan te gek maar dat enthousiasme lijkt ook een beetje weg. Omdat hij de laatste dagen minder drinkt aan de borst, begin ik me toch echt zorgen te maken dat hij niet genoeg binnen krijgt.

Chanty, als ik het zo lees is hij er gewoon nog niet zo aan toe. Hoe oud is hij? Waarin zit voor jou de noodzaak van het bijvoeden, zijn afbuigende gewichtslijntje?

Hij is 9 maanden en zit met 7 kg aardig onder het gemiddelde. Hij hoeft niet hard te groeien maar niet groeien vind ik ook niet prettig. Zeker niet omdat ik nog tien borstvoedingen per dag geef. Groeien lijkt me wel logisch als hij er ook nog eten naast krijgt.

Is een diëtist een optie anders Chanty? .. Ik heb werkelijk geen idee of baby's daar ook heen kunnen eigenlijk, maar dat is zo het eerste wat mij te binnen schiet.

Ik zou proberen, hoe moeilijk ook, om er echt relaxt onder te blijven en de regie bij je kind te laten. Dat is uiteindelijk ook waar Rapley om draait. Ga er vanuit dat hij, in geval van honger, wel eet of om borstvoeding komt. Tot een jaar is alles wat ze buiten borstvoeding om eten of drinken BIJvoeding.
Ik zou zeker niet gaan dwingen of al naar een dietist gaan. Geef hem de tijd, ruimte en regie om zijn eigen hongersignalen te herkennen.

Diëtist zeiden ze op het cb ook al maar het gaat niet om wat hij eet masr DAT hij eet.

Dank je miss sly. Ik doe mijn best. Ga dinsdag wegen. Als hij fan tenminste iets is aangekomen voel ik me vast zekerder.

quote:

Op donderdag 19 maart 2015 13:15 schreef Chanty het volgende:
Diëtist zeiden ze op het cb ook al maar het gaat niet om wat hij eet masr DAT hij eet.

Dank je miss sly. Ik doe mijn best. Ga dinsdag wegen. Als hij fan tenminste iets is aangekomen voel ik me vast zekerder.

Ik zou echt nog niet naar een dietist gaan met een kindje van 9 maanden!
En onthoud dat kinderen niet groeien van eten! Ze komen er van aan en natuurlijk hebben ze voedingsstoffen nodig, maar kinderen groeien van groeihormonen. Daar hebben ze verder weinig eten voor nodig.

Ik zou vooral blijven voorleven dat eten een gezellig moment is, dat je dan lekker wat naar binnen werkt en dingetjes proeft en dat er geen dwang achter zit. Als het kan, zet een bordje neer waar hij gedurende de dag iets van kan pakken (reepje paprika, plakje komkommer, stukje appel).

quote:

Op donderdag 19 maart 2015 13:24 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Ik zou echt nog niet naar een dietist gaan met een kindje van 9 maanden!
En onthoud dat kinderen niet groeien van eten! Ze komen er van aan en natuurlijk hebben ze voedingsstoffen nodig, maar kinderen groeien van groeihormonen. Daar hebben ze verder weinig eten voor nodig.

Ik zou vooral blijven voorleven dat eten een gezellig moment is, dat je dan lekker wat naar binnen werkt en dingetjes proeft en dat er geen dwang achter zit. Als het kan, zet een bordje neer waar hij gedurende de dag iets van kan pakken (reepje paprika, plakje komkommer, stukje appel).

Hmmmm dat is wel een goed idee Ja. Wel even de kat uit de buurt houden die is dol op komkommer en andere dingen die normale katten niet eten

Misschien een rare vraag, Chanty, maar hoe ga je zelf met eten om? Eet je regelmatig? Eet je samen met je zoon? Eten jullie als gezin samen?

Maar een dietist is toch niet alleen maar gefocust op wat er gegeten wordt?

Ik heb er een beetje hetzelfde beeld bij als een logopedist, die als hoofdfunctie de spraak heeft, maar ook wat kan beginnen met slikproblemen.

Of heb ik nu een heel verkeerd beeld van een dietist .

quote:

Op donderdag 19 maart 2015 14:37 schreef Claudia_x het volgende:
Misschien een rare vraag, Chanty, maar hoe ga je zelf met eten om? Eet je regelmatig? Eet je samen met je zoon? Eten jullie als gezin samen?

Ik bied nu in principe rondom elke borstvoeding iets aan en eet dan ook met hem mee. Gaan gewoon aan tafel zitten, tv uit zodat er geen afleiding is. 's Avonds eten we samen als dat kan, maar hij is vanaf 4 uur eigenlijk al moe en slaapt dan veel en is nog steeds moe als hij wakker wordt waardoor gezamelijk eten lastig is. Daarvoor bied ik hem eerder op de middag al iets van groente aan.

Away geen idee ik ben nog nooit bij een dietist geweest. Maar ik ben daar nu nog niet aan toe. Dat maakt het voor mijn gevoel direct een enorm probleem. Ik probeer het eerst zelf op te lossen (met wat tips en trucs van hier en anderen). Ik ga hem dinsdag wegen maar omdat hij een weekje ziek is geweest verwacht ik niet echt veel groei. Dus over twee weken ga ik dan sowieso nog eens. Als hij dan nog niet aangekomen is dan zou hij twee maanden niet zijn aangekomen en kan ik eens bellen met een dietist.

En als je het eten nou helemaal los trekt van de bv? Dus niet rondom een voeding aanbieden, maar op vaste momenten op de dag.

quote:

Op donderdag 19 maart 2015 14:45 schreef AwayTL het volgende:
Maar een dietist is toch niet alleen maar gefocust op wat er gegeten wordt?

Ik heb er een beetje hetzelfde beeld bij als een logopedist, die als hoofdfunctie de spraak heeft, maar ook wat kan beginnen met slikproblemen.

Of heb ik nu een heel verkeerd beeld van een dietist .

Ik kwam met mijn baby veel vaker dan me lief was bij een diëtist Op zich kan een diëtist ook hele zinnige tips geven over hoe je het best je maaltijd aan kunt pakken en hoe je het gezellig/leuk houdt enz enz. én hij/zij kan berekenen of je baby verhoudingsgewijs voldoende binnenkrijgt. T is alleen de vraag of dat is wat nu nodig is. En bovendien moet je er wel op zitten te wachten, anders is het natuurlijk weinig zinvol.

Wij gingen omdat mn jongste ook alles weigerde en nauwelijks wat at én niet groeide in zowel lengte als gewicht. Maar daarnaast had ze ook andere problemen, sliep ze nauwelijks, huilde ze extreem veel en had ze veel buikpijn, voor ons andere noodzaak dus om naar diëtiste te gaan. Dat is volgens mij bij Chanty niet aan de orde of wel?

Chanty ik bood op de normale tijdstippen eten aan, dus bij ontbijt/lunch/avondeten zeg maar en dan met zn allen aan tafel, en borstvoeding dat bleef op verzoek zoals altijd. Verder stond er altijd eten op tafel, rauwkost, fruit of brood of wat dan ook en dat mochten ze onbeperkt pakken. Vaak aten mijn dames meer tussendoor dan dat ze bij de maaltijden aten. Rond de leeftijd van 2 jaar ongeveer zo'n beetje heb ik het tussendoor eten wel weer afgebouwd want ik vond het niet de bedoeling dat ze de hele dag door aan het graaien waren puur en alleen omdat het er staat zeg maar. Maar dat ging prima.

En verder mja, je kunt het eten niet afdwingen, dat wordt een eindeloze strijd die je per definitie gewoonweg niet wint.

Maar... er zijn wel kinderen denk ik die het fijn vinden om gevoerd te worden, dat is in mijn ogen niet per se afdwingen en ook dan kun je gewoon luisteren naar de signalen van je kindje. Vol is vol zeg maar
E. vraagt de laatste maanden met enige regelmaat bij het avondeten of ik haar wil voeren met behulp van een knuffeltje of een pop, vindt ze hilarisch ik zie het maar als een soort quality-time want zij vindt het geweldig dus vooruit ondanks dat ze prima zelf kan eten.

Mignonne, vanaf welke leeftijd had je eten opvtafel staan, buiten maaltijden om? Ik ben daar ook wel van al is O nu net kruipend echt te jong om alleen aan het snacken te gaan.

Chanty, ala wij eten op tafel leggen of op n lepel/vork voor haar houden dan gaat t vrijwel altijd haar mond in. Is ze vol, dan is ze ongeintersseerd in het eten en brengt ze het niet naar haar mond.
Lastig. Ik zou t niet dwingen, en proberen on het "ach toe, hapje voor mamma" achterwege te laten. Maar das natuurlijk lastig als he bezorgd en dus n beetje gestressed ben.
Of miss toch pureren, houdt ie niet van stukjes? Dat kan ook op eigen initiatief vh kind. O pakt de lepel zelf of tuit haar lippen, zo van: hierrrr met dat eten. Dan is het wel baby-led, m.i., maar zonder stukken.

quote:

Op donderdag 19 maart 2015 16:25 schreef Roomsnoes het volgende:
Mignonne, vanaf welke leeftijd had je eten opvtafel staan, buiten maaltijden om? Ik ben daar ook wel van al is O nu net kruipend echt te jong om alleen aan het snacken te gaan.

Chanty, ala wij eten op tafel leggen of op n lepel/vork voor haar houden dan gaat t vrijwel altijd haar mond in. Is ze vol, dan is ze ongeintersseerd in het eten en brengt ze het niet naar haar mond.
Lastig. Ik zou t niet dwingen, en proberen on het "ach toe, hapje voor mamma" achterwege te laten. Maar das natuurlijk lastig als he bezorgd en dus n beetje gestressed ben.
Of miss toch pureren, houdt ie niet van stukjes? Dat kan ook op eigen initiatief vh kind. O pakt de lepel zelf of tuit haar lippen, zo van: hierrrr met dat eten. Dan is het wel baby-led, m.i., maar zonder stukken.

oh god dat weet ik niet meer zo goed in elk geval wel een leeftijd dat het kon idd. En ik zorgde wel voor eten wat geschikt was en wat niet zo heel gevoelig was voor knoeipartijen. Dus reepjes paprika en komkommer yes, plakjes ei ook, hele eieren nah. Zoiets gebeurd je 1 keer

We zijn er wel vrij vlot mee begonnen, als de boterhammetjes overbleven van de lunch dan zette ik ze daarna wel op de salontafel zodat ze nog konden pakken als ze dat wilden. Ik denk vanaf een maand of 10? (en ik was er altijd bij, zo'n neuroot ben ik dan ook wel weer). Bij de jongste was het iets eerder omdat het er voor de oudste stond maar ook dat ging goed.

Dat kan ik proberen burdie al heeft hij geen vaste slaaptijden en voed ik ongeveer elke twee uur nog overdag dus ik vind het lastig te bepalen wat het goede moment is. Als hij moe is of honger heeft eet hij namelijk niet maar ik ga morgen en in het weekend eens een poging wagen met drie maaltijden en idd een bordje met eten op de grond zetten als hij rondtijgert

quote:

Op donderdag 19 maart 2015 16:17 schreef mignonne het volgende:

[..]

Ik kwam met mijn baby veel vaker dan me lief was bij een diëtist Op zich kan een diëtist ook hele zinnige tips geven over hoe je het best je maaltijd aan kunt pakken en hoe je het gezellig/leuk houdt enz enz. én hij/zij kan berekenen of je baby verhoudingsgewijs voldoende binnenkrijgt. T is alleen de vraag of dat is wat nu nodig is. En bovendien moet je er wel op zitten te wachten, anders is het natuurlijk weinig zinvol.

Wij gingen omdat mn jongste ook alles weigerde en nauwelijks wat at én niet groeide in zowel lengte als gewicht. Maar daarnaast had ze ook andere problemen, sliep ze nauwelijks, huilde ze extreem veel en had ze veel buikpijn, voor ons andere noodzaak dus om naar diëtiste te gaan. Dat is volgens mij bij Chanty niet aan de orde of wel?

Chanty ik bood op de normale tijdstippen eten aan, dus bij ontbijt/lunch/avondeten zeg maar en dan met zn allen aan tafel, en borstvoeding dat bleef op verzoek zoals altijd. Verder stond er altijd eten op tafel, rauwkost, fruit of brood of wat dan ook en dat mochten ze onbeperkt pakken. Vaak aten mijn dames meer tussendoor dan dat ze bij de maaltijden aten. Rond de leeftijd van 2 jaar ongeveer zo'n beetje heb ik het tussendoor eten wel weer afgebouwd want ik vond het niet de bedoeling dat ze de hele dag door aan het graaien waren puur en alleen omdat het er staat zeg maar. Maar dat ging prima.

Dat is wel een heel andere situatie. Lucas is gewoon vrolijk en actief. Wel veel moe sinds hij ziek was maar hij is pas een paar dagen beter dus dat is misschien niet gek. Dus ik zie nog geen noodzaak. Mijn gevoel zegt ook dat het gewoon goed zit maar mijn hoofd is aan het stressen. Vooral als ik lees Hoe andere kinderen eten. En dan de potjesmama's die vragen of hij al beter eet en gegroeid is. Sta ik daar met mijn rapley-en-borstvoeding-is-zo-goed-verhaal

[ Bericht 0% gewijzigd door Chanty op 19-03-2015 17:57:22 ]

quote:

Op donderdag 19 maart 2015 16:25 schreef Roomsnoes het volgende:
Mignonne, vanaf welke leeftijd had je eten opvtafel staan, buiten maaltijden om? Ik ben daar ook wel van al is O nu net kruipend echt te jong om alleen aan het snacken te gaan.

Chanty, ala wij eten op tafel leggen of op n lepel/vork voor haar houden dan gaat t vrijwel altijd haar mond in. Is ze vol, dan is ze ongeintersseerd in het eten en brengt ze het niet naar haar mond.
Lastig. Ik zou t niet dwingen, en proberen on het "ach toe, hapje voor mamma" achterwege te laten. Maar das natuurlijk lastig als he bezorgd en dus n beetje gestressed ben.
Of miss toch pureren, houdt ie niet van stukjes? Dat kan ook op eigen initiatief vh kind. O pakt de lepel zelf of tuit haar lippen, zo van: hierrrr met dat eten. Dan is het wel baby-led, m.i., maar zonder stukken.

Pureren of op een vork prikken gaat ook niet beter ik heb laatst heeeel veel auto's naar binnen gewerkt maar dat was eenmalig en een hoop gedoe. Het is meer van: ik maak m aan het lachen en schuif dan snel de lepel erin. Maar dat is eigenlijk gewoon forceren en hij vindt het ook niet leuk. Het werkt nu ook niet meer . Een lege lepel stopt hij wel in zijn mond maar hij moet wel leeg zijn slimmerik.

Chanty, laat ik voorop stellen dat je bij grote zorgen om groei naar een huisarts moet gaan, zeker als je een fijne huisarts hebt die goed meedenkt. Ik kan me écht niet voorstellen dat problemen met groei nu met het vaste voedsel te maken hebben. De meeste kinderen eten daar heel weinig van als ze nog zo jong zijn. Ze maken nu vooral kennis met smaken en texturen. Als je je dus werkelijk zorgen maakt, bijvoorbeeld omdat je ziet dat er meer is dan alleen een stagnerende groei, klop dan bij iemand aan die je vertrouwt en die mee kan kijken en denken. Dat hoeft niet per se de huisarts te zijn, maar kan ook een fijne wijkverpleegkundige, een lactatiekundige of een diëtist zijn. De zorgen delen kan al betekenen dat een deel van de last van je afvalt.

Wickie heeft indertijd met haar oudste dochter te maken gehad met een moeizame groei en moeizaam eten. Je zou haar eens kunnen pm'en. Wat me is bijgebleven is dat uiteindelijk bij haar dochter het beste bleek te zijn om vaak eten aan te bieden (iets in de buurt te hebben), om aan te bieden wat ze lekker vond (soep!) en om er geen big deal van te maken. Elke vorm van dwang werkte averechts. Ik zou in ieder geval op gezette tijden eten, het niet de hoofdfocus laten zijn, geen complimenten geven of aandringen (bijv. door in de mond te stoppen) en zelf gewoon mee-eten (liefst iedereen tegelijkertijd). Eigenlijk druk ik dat verkeerd uit: ga zelf eten en schuif je kind ook aan tafel aan. Gebruik mooie bakjes, zet veel lekkers neer, neem de tijd, maak het gezellig, zet een muziekje op. Ik heb zelf nooit problemen gemaakt van het weggooien van eten (tenzij het te gek werd - ik hoef geen tomatensaus tegen de muur).

Als hij wat ouder is, kun je ook extra aandacht besteden aan rijke producten aanbieden, bijvoorbeeld pindakaas of notenpasta in plaats van jam. Je zou daarover eens met een diëtist kunnen praten als je dat fijn vindt. En blijf ook eten aanbieden dat hij (ineens) niks lijkt te vinden. Stug volhouden; je weet niet wat er gebeurt. En misschien kun je hem ook bij het bereiden betrekken?

Ik herinner me trouwens ook dat het hier nogal een ding was of ik eerst vast voeding gaf en daarna borstvoeding of andersom. Het voelde tegenintuïtief om eerst borstvoeding te geven, maar bij sommige kinderen of in sommige fases haalt dat juist wat frustratie weg zodat kinderen rustiger het vaste voedsel uitproberen. Maar het kan natuurlijk ook zo zijn dat eerst borstvoeding geven betekent dat een kind niet meer omkijkt naar vast voedsel. Trial and error! Je probeert eens wat en je blijft doen wat werkt.