De kunst van het loslaten van je ex #212 - Natte zonnestralen

quote:

Op donderdag 23 augustus 2012 23:10 schreef Sooph het volgende:

[..]

Zou ze het niet euhh erger vinden als je haar zou negeren vanaf nu? Dat ze je niks meer doet enzo.

Tis een borderliner en ze heb een ander. Ik boei haar niks meer

Heb het ondertussen wel geaccepteerd maar denk nog wel veel aan haar. Wordt er alleen boos om dat ze mijn gekochte condooms gebruikt. Maar goed gister in de sportschool kennis gemaakt met 3 leuke vrouwen

Gister maar straight to the point geweest.

Ze wil niet meer.

* ManageTheAnger is vrijgezel.

Dat wordt dus weer nieuwe vrienden zoeken

quote:

Op vrijdag 24 augustus 2012 09:39 schreef ManageTheAnger het volgende:
Gister maar straight to the point geweest.

Ze wil niet meer.

* ManageTheAnger is vrijgezel.

Dat wordt dus weer nieuwe vrienden zoeken

En nu ff rust nemen jij!

quote:

Op vrijdag 24 augustus 2012 09:40 schreef LaLouchi het volgende:

[..]

En nu ff rust nemen jij!

Ja dat is wel beter idd... mijn hele instelling sucks op dit moment.

Het vervelende is gewoon, zij werkt daar in dat poolcentrum waar ik dus heenging na mijn vorige ex.

Mooi sociaal leven opgebouwd daar etc.

Maar ik heb geen behoefte om daar te komen als ze aan het werk is, of in dr privé tijd daar zit.
De omgang is toch anders en verkloot, en als je dan ziet dat iemand wel gewoon aardig beleefd en leuk naar anderen kan doen... dan irriteert me dat.

Dat zouden wij ook wel kunnen maar het is altijd anders omdat je "exen" van elkaar bent.
"Want stel je voor dat je weer meer wil.........."

quote:

Op vrijdag 24 augustus 2012 09:41 schreef ManageTheAnger het volgende:

[..]

Ja dat is wel beter idd... mijn hele instelling sucks op dit moment.

Daarom, het ging juist zo goed! Laat het ff voor wat het is, en doe nou een keer wat je altijd tegen mij zegt

Je komt heus wel iemand tegen, maar word eerst ff gelukkig met jezelf!

Herkennen jullie ook dat gevoel dat je nergens zin in hebt, niets meer wil, dat je je best vervreemd voelt na zo'n break-up.

Ik merk dat ik ineens niet meer kan genieten van muziek terwijl dat echt een grote hobby van me is.

@MTA, daar moet je aan wennen, ik zou niet mijn hobby opgevrn voor een meisje. Je had het daar ook leuk met andere mensen, trek daar dan mee op en laat haar ff links liggen. Tot je het wel weer trekt.

quote:

Op vrijdag 24 augustus 2012 09:44 schreef crazycatlady het volgende:
Herkennen jullie ook dat gevoel dat je nergens zin in hebt, niets meer wil, dat je je best vervreemd voelt na zo'n break-up.

Ik merk dat ik ineens niet meer kan genieten van muziek terwijl dat echt een grote hobby van me is.

Na een vroegere brake-up heeft het zelfs lang geduurt voor ik weer plezier had in gamen. (mijn grootste hobbie)

quote:

Op vrijdag 24 augustus 2012 09:45 schreef LaLouchi het volgende:
@MTA, daar moet je aan wennen, ik zou niet mijn hobby opgevrn voor een meisje. Je had het daar ook leuk met andere mensen, trek daar dan mee op en laat haar ff links liggen. Tot je het wel weer trekt.

Dat is het hem dus, zij is daar ook vaak.

Als ik daar dan ben ga ik mij onbewust toch ergeren.

Ook al is ze heel gezellig verder en kunnen we het hartstikke leuk hebben als vrienden.... voorlopig blijft het me irriteren als ze dan daar met een ander leuk gaat lopen doen.

Ik kan niet naar me favo muziek luisteren omdat we precies dezelfde smaak hadden

Wat paar post hierboven heb ik ook tegen me ex gezegd. Vindt eert geluk in jezelf voordat je het bij andere zoekt.

Toen was ik een kanker pussy volgens haar

quote:

Op vrijdag 24 augustus 2012 09:44 schreef crazycatlady het volgende:
Herkennen jullie ook dat gevoel dat je nergens zin in hebt, niets meer wil, dat je je best vervreemd voelt na zo'n break-up.

Ik merk dat ik ineens niet meer kan genieten van muziek terwijl dat echt een grote hobby van me is.

muziek herken ik wel, maar dat is meer omdat dat me aan haar doet denken... herinneringen, etc.

En alles wat ik leuk vind wil ik ook delen met dr... dus het is ff moeilijk om dingen te doen in de realisatie dat ik haar wellicht nooit meer zal spreken of zien (een vluchtig woordje bij een toevallige ontmoeting telt niet)


die zal nog lang gemist worden

quote:

Op vrijdag 24 augustus 2012 10:01 schreef Seksgod_beta_v1 het volgende:

[..]

muziek herken ik wel, maar dat is meer omdat dat me aan haar doet denken... herinneringen, etc.

En alles wat ik leuk vind wil ik ook delen met dr... dus het is ff moeilijk om dingen te doen in de realisatie dat ik haar wellicht nooit meer zal spreken of zien (een vluchtig woordje bij een toevallige ontmoeting telt niet)

die zal nog lang gemist worden

Ja inderdaad dat heb ik wel lang gehad, nu niet meer eigenlijk. Maar we hadden wel dezelfde muzieksmaak, en we maakten samen muziek.

Wat ik me nu eigenlijk nog afvraag is hoelang het duurt voordat je het verwerkt hebt. Vanochtend werd ik wakker en het eerste waar ik aan dacht was niet aan hem. Dat is al een goed teken. Maar een half uur daarna was ik alweer aan het huilen van boosheid om de hele situatie. Zo vervelend dat je het gevoel hebt dat je niet even kan ontsnappen, dat het verdriet constant aanwezig is, soms op de voorgrond, soms op de achtergrond. Vind het altijd zo zonde van mijn tijd om me ergens rot om te voelen, maar ik denk dat je er hierbij niet echt aan ontkomt helaas.

Maar wat ik bedoel met vervreemding is dat je je niet echt meer verbonden voelt met andere mensen. Ik heb dat wel vaker wanneer ik emotioneel ben, maar nu is het ook op de momenten dat ik me iets beter voel. Nogal lastig uit te leggen.
Gelukkig wel plannen voor het weekend

quote:

Op vrijdag 24 augustus 2012 09:48 schreef Murdera het volgende:

[..]

Na een vroegere brake-up heeft het zelfs lang geduurt voor ik weer plezier had in gamen. (mijn grootste hobbie)

deelden jullie dat dan samen, en hoe ging dat eigenlijk met je verdriet. Toen het verdriet voorbij ging, kwam de zin in het gamen dan ook weer terug?

quote:

Op vrijdag 24 augustus 2012 09:44 schreef crazycatlady het volgende:
Herkennen jullie ook dat gevoel dat je nergens zin in hebt, niets meer wil, dat je je best vervreemd voelt na zo'n break-up.

Ik merk dat ik ineens niet meer kan genieten van muziek terwijl dat echt een grote hobby van me is.

Ik kon best alleen naar de bios gaan vroeger, maar toen het net uit was en als ik dan naar de bios ging dan voelde dat zo leeg. Gamen was voor mij vroeger een uitlaatklep, en dat heb ik een half jaar nauwelijks gedaan. Tekenen idem dito. Bij tijd en wijle een huis opruimen scheelt ook overigens, maar dat verslonst ook in de mindere periodes.

Maar langzaam komt dat weer terug, ook de associatie die aan bepaalde muziek kleeft valt wel weer weg na een tijdje.

quote:

Op vrijdag 24 augustus 2012 10:19 schreef Skull-splitter het volgende:

[..]

Ik kon best alleen naar de bios gaan vroeger, maar toen het net uit was en als ik dan naar de bios ging dan voelde dat zo leeg. Gamen was voor mij vroeger een uitlaatklep, en dat heb ik een half jaar nauwelijks gedaan. Tekenen idem dito. Bij tijd en wijle een huis opruimen scheelt ook overigens, maar dat verslonst ook in de mindere periodes.

Maar langzaam komt dat weer terug, ook de associatie die aan bepaalde muziek kleeft valt wel weer weg na een tijdje.

Ik heb bij een break-up lang geleden ook wel gemerkt dat wanneer je van die "samen" muziek juist heel vaak gaat luisteren daarna, je er nieuwe herinneringen aan vast gaat plakken. Of, wanneer je de muziek na tien jaar nog steeds af en toe luistert, er helemaal geen herinnering meer aan zit

Maar nu heb ik niet eens zin om naar die muziek te luisteren eigenlijk. Alleen van die nietszeggende rustgevende ambient omdat het anders ook maar zo stil is Tekstloos en dergelijke

quote:

Op vrijdag 24 augustus 2012 10:20 schreef crazycatlady het volgende:

[..]

Ik heb bij een break-up lang geleden ook wel gemerkt dat wanneer je van die "samen" muziek juist heel vaak gaat luisteren daarna, je er nieuwe herinneringen aan vast gaat plakken. Of, wanneer je de muziek na tien jaar nog steeds af en toe luistert, er helemaal geen herinnering meer aan zit

Maar nu heb ik niet eens zin om naar die muziek te luisteren eigenlijk. Alleen van die nietszeggende rustgevende ambient omdat het anders ook maar zo stil is Tekstloos en dergelijke

Elke keer als ik Let Love Rule aanzet moet ik denken aan mijn eerste vriendinnetje, hoe kort dat ook geduurd heeft. En das 15 jaar terug. Maar wat wel zo is, is dat die herinneringen steeds softer worden, een pijnlijke associatie voorheen kan ik nu met een glimlach terugroepen zegmaar. Ik ben niet vaak kapot van relatiebreuken geweest, maar soms trekt het van die voren in je ziel.

quote:

Op vrijdag 24 augustus 2012 00:36 schreef MrMonkeyman het volgende:

[..]

Had ik ook bij mijn ex, die zat het toen allemaal te bagatelliseren. Nu paar maanden verder ben ik er flink op vooruit gegaan, fysiek, mentaal en carriere terwijl zij nu juist weer teruggevallen is in haar oude patroon.

Come to think of it, ik besef nu pas eigenlijk dat ik wel vooruit ben gegaan, terwijl zij nu weer letterlijk in haar verleden terug aan het vallen is. Funny that.

Dit is wel herkenbaar, daardoor lijkt alles zo nep. Maar hij besteedt zijn tijd nog steeds aan vooral heel veel blowen. Hoor van mensen die hem hebben gezien dat ie er slecht uitziet, maar hij praat nooit over me. Geeft me ook het gevoel dat het niks betekende maar daar wil ik niet over nadenken. Probeer blij te zijn dat het mijn probleem niet meer is, of nouja, dat vertel ik mezelf maar wanneer ik afdwaal naar dat soort gedachten.

quote:

Op vrijdag 24 augustus 2012 10:24 schreef Skull-splitter het volgende:

[..]

Elke keer als ik Let Love Rule aanzet moet ik denken aan mijn eerste vriendinnetje, hoe kort dat ook geduurd heeft. En das 15 jaar terug. Maar wat wel zo is, is dat die herinneringen steeds softer worden, een pijnlijke associatie voorheen kan ik nu met een glimlach terugroepen zegmaar. Ik ben niet vaak kapot van relatiebreuken geweest, maar soms trekt het van die voren in je ziel.

Maar je eerste liefde is ook altijd het heftigste. Het idee dat me geruststelt is dat iedereen wel een keer liefdesverdriet meemaakt in zijn leven, en dat je er ook wel weer overheen komt. Maarja, dat neemt het verdriet voor nu niet weg.

quote:

Op vrijdag 24 augustus 2012 10:16 schreef crazycatlady het volgende:

[..]

Ja inderdaad dat heb ik wel lang gehad, nu niet meer eigenlijk. Maar we hadden wel dezelfde muzieksmaak, en we maakten samen muziek.

Wat ik me nu eigenlijk nog afvraag is hoelang het duurt voordat je het verwerkt hebt. Vanochtend werd ik wakker en het eerste waar ik aan dacht was niet aan hem. Dat is al een goed teken. Maar een half uur daarna was ik alweer aan het huilen van boosheid om de hele situatie. Zo vervelend dat je het gevoel hebt dat je niet even kan ontsnappen, dat het verdriet constant aanwezig is, soms op de voorgrond, soms op de achtergrond. Vind het altijd zo zonde van mijn tijd om me ergens rot om te voelen, maar ik denk dat je er hierbij niet echt aan ontkomt helaas.

Maar wat ik bedoel met vervreemding is dat je je niet echt meer verbonden voelt met andere mensen. Ik heb dat wel vaker wanneer ik emotioneel ben, maar nu is het ook op de momenten dat ik me iets beter voel. Nogal lastig uit te leggen.
Gelukkig wel plannen voor het weekend

quote:

Op vrijdag 24 augustus 2012 10:16 schreef crazycatlady het volgende:

[..]

Ja inderdaad dat heb ik wel lang gehad, nu niet meer eigenlijk. Maar we hadden wel dezelfde muzieksmaak, en we maakten samen muziek.

Wat ik me nu eigenlijk nog afvraag is hoelang het duurt voordat je het verwerkt hebt. Vanochtend werd ik wakker en het eerste waar ik aan dacht was niet aan hem. Dat is al een goed teken. Maar een half uur daarna was ik alweer aan het huilen van boosheid om de hele situatie. Zo vervelend dat je het gevoel hebt dat je niet even kan ontsnappen, dat het verdriet constant aanwezig is, soms op de voorgrond, soms op de achtergrond. Vind het altijd zo zonde van mijn tijd om me ergens rot om te voelen, maar ik denk dat je er hierbij niet echt aan ontkomt helaas.

Maar wat ik bedoel met vervreemding is dat je je niet echt meer verbonden voelt met andere mensen. Ik heb dat wel vaker wanneer ik emotioneel ben, maar nu is het ook op de momenten dat ik me iets beter voel. Nogal lastig uit te leggen.
Gelukkig wel plannen voor het weekend

Herkenbaar, maar ik heb dat allemaal al doorlopen toen het een half jaar uit was.

wij waren net weer bij elkaar en dat ging ook al .... vreemd.

We moesten rustig aan doen (niet te veel van haar vetwachten) maar we moesten wel stante pede samen op vakantie. De therapie die ze volgend eigen zeggen (inmiddels een dik jaar geleden) nodig heeft, daar had ze daarentegen geen zin meer in (grote teleurstelling voor mij, maar is haar keuze).... en afgelopen weekend blijkt dat het eigenlijk aan mij ligt. Als ik haar wat vaker een weekendje mee weg zou nemen dan zou het wel goedkomen. Dan heb ik het nog niet over wat ik met haar te verduren heb gehad. Nooit heb ik haar laten vallen.

Nu maak ik een grote fout. Een ernstige fout. Maar die heeft zij ook gemaakt.

En ik word nu compleet uit haar leven verbannen. Als dat nog lang zo blijft vind ik het wel prima. Dan is wat mij betreft wel duidelijk dat de verhoudingen niet kloppen en mag ze het bij de volgende proberen. Kijken of die net zo geduldig met haar zal zijn. Kan nog wel eens vies tegenvallen.

maar wellicht is ze echt vooruit gegaan en zal ze het nu beter doen.

Dat is haar dan gegund

De tijd zal het allemaal uitwijzen. Ik heb genoeg werk te verrichten in mn eigen leven voorlopig. Ik hoor haar, of ik hoor haar niet. Ga er niet op zitten wachten.


[/quote]

quote:

Op vrijdag 24 augustus 2012 10:18 schreef crazycatlady het volgende:

[..]

deelden jullie dat dan samen, en hoe ging dat eigenlijk met je verdriet. Toen het verdriet voorbij ging, kwam de zin in het gamen dan ook weer terug?

Nee, was niets gedeeld aan eigenlijk.
Toen ik een beetje uit mijn dilerium kwam kwam de zin ook wel weer terug.

quote:

Op vrijdag 24 augustus 2012 10:24 schreef Skull-splitter het volgende:

[..]

Elke keer als ik Let Love Rule aanzet moet ik denken aan mijn eerste vriendinnetje, hoe kort dat ook geduurd heeft. En das 15 jaar terug. Maar wat wel zo is, is dat die herinneringen steeds softer worden, een pijnlijke associatie voorheen kan ik nu met een glimlach terugroepen zegmaar. Ik ben niet vaak kapot van relatiebreuken geweest, maar soms trekt het van die voren in je ziel.

Herkenbaar wel ja, een vroegere relatie waar ik helemaal kapot van was toen het uit was, daar kan ik nu toch weer aan denken, de mooie fijne momenten die we deelden, en toch gleukkig zijn dat ik die tijd met haar heb mogen delen.

Tijd heelt dus toch een hoop wonden.

quote:

Op vrijdag 24 augustus 2012 10:38 schreef Seksgod_beta_v1 het volgende:

[..]

[..]

Herkenbaar, maar ik heb dat allemaal al doorlopen toen het een half jaar uit was.

wij waren net weer bij elkaar en dat ging ook al .... vreemd.

We moesten rustig aan doen (niet te veel van haar vetwachten) maar we moesten wel stante pede samen op vakantie. De therapie die ze volgend eigen zeggen (inmiddels een dik jaar geleden) nodig heeft, daar had ze daarentegen geen zin meer in (grote teleurstelling voor mij, maar is haar keuze).... en afgelopen weekend blijkt dat het eigenlijk aan mij ligt. Als ik haar wat vaker een weekendje mee weg zou nemen dan zou het wel goedkomen. Dan heb ik het nog niet over wat ik met haar te verduren heb gehad. Nooit heb ik haar laten vallen.

Nu maak ik een grote fout. Een ernstige fout. Maar die heeft zij ook gemaakt.

En ik word nu compleet uit haar leven verbannen. Als dat nog lang zo blijft vind ik het wel prima. Dan is wat mij betreft wel duidelijk dat de verhoudingen niet kloppen en mag ze het bij de volgende proberen. Kijken of die net zo geduldig met haar zal zijn. Kan nog wel eens vies tegenvallen.

maar wellicht is ze echt vooruit gegaan en zal ze het nu beter doen.

Dat is haar dan gegund

De tijd zal het allemaal uitwijzen. Ik heb genoeg werk te verrichten in mn eigen leven voorlopig. Ik hoor haar, of ik hoor haar niet. Ga er niet op zitten wachten.

[/quote]

Knipperlicht relaties zijn ook echt killing, alsof je een wond opentrekt die net weer aan het genezen is, komt er in een keer weer een volle laag verdriet over je heen. Wanneer het over emoties gaat, kunnen mensen niet echt rationeel handelen ook. Inderdaad jammer van die therapie wat je zegt, maar dat is ook iets wat mensen voor zichzelf moeten doen, en niet voor iemand anders, anders werkt het niet. Als ze er niet gemotiveerd naartoe ging, kan je je afvragen of ze eigenlijk wel beter wilde worden. Soms moet je daarvoor keihard onderuit gaan, mensen kwijtraken, om je dat te realiseren. Misschien moet jou ex die les ook nog leren, ik heb hem namelijk wel geleerd. Op een heel andere manier hoor, ik heb al twee keer een relatie gehad met mannen die eigenlijk een traumatische jeugd hebben gehad, maar dit heel erg ontkenden en daardoor mijn traumatische jeugd steeds op de voorgrond zetten. Maarja ik weet van mezelf wel dat ik daar iets mee moet doen en therapie helpt ook met verwerken daarin. Op de een of andere manier trek ik dus wel dat soort mannen aan, en dat zegt wel iets over mij, want ik heb dat wel toegelaten. Daarom ben ik ook wel bang om verliefd te worden, dat ik weer op zo iemand val. Maar ik ben ook wel een groot stuk verandert tijdens mijn laatste relatie. Ik kon meer voor mezelf opkomen en beter mijn grenzen aangeven. Dat is ook onder andere de rede dat het uit is gegaan. Toen ik hem leerde kennen was ik eigenlijk op een dieptepunt in mijn leven. Hij was voor mij een soort reddende engel, maar hij was graag in die rol gebleven, soort machtsgevoel.

Misschien kan jij je afvragen waarom je zo'n meisje hebt aangetrokken. Zij geeft jou dus de schuld van alles wat fout is gegaan tussen jullie? Zo werkt het niet. Een relatie heb je altijd samen. Wel goed dat je haar nu al het beste gunt. Dat je je niet laat leiden door je gekwetste gevoelens

Het voordeel aan liefdesverdriet is dat je wel veel over jezelf leert. Ik weet niet of je vaker tegen dit soort problemen bent aangelopen. Je schrijft dat je veel met haar te verduren hebt gehad, vandaar dat ik het me afvraag

Ik heb in totaal 7 vriendinnen gehad, alleen mijn huidige relatie breuk ben ik kapot van, dit was ook echt de enige vriendin met wie ik mezelf oud zag worden.

quote:

Op vrijdag 24 augustus 2012 08:45 schreef Murdera het volgende:

[..]



Wel erg herkenbaar, als je ex gelijk al een paar dagen erna helemaal gelukkig schijnt te zijn, terwijl je zelf nog een half jaar best wel ernstige problemen ermee blijft houden, zelf nog behoorlijk zwaar naar de klote bent, terwijl het met haar helemaal fantastisch gaat.

Het doet je toch denken, was het dan niet zo belangrijk voor haar als voor mij? Was ze er eignelijk al een langere tijd klaar mee, en al aan het afsluiten voor ik wist wat nou eigenlijk het probleem was?

Ja had ik toen dus ook. Ze wilde iets met me beginnen omdat ze iets vast zocht, iets serieus en alles voelde bij mij vertrouwd, toen werd ik plotseling door haar via Whatsapp gedumpt, heb ik haar zelf nog moeten opbellen hoe het nu zat en zat ze alles te bagatelliseren, kan het me nog zo voor de geest halen "Oooh, zo erg is het niet. Zijn nog genoeg andere meisjes die wel lief genoeg voor jou zijn. Je verdient gewoon beter en tsja, we hebben het geprobeerd."

en dan te horen krijgen dat ze week erop al los zat te feesten in Berlijn, maar ja, sorry voor het goedkope woord; ze heeft wel bewezen een slet te zijn