OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Oh nee toch Vulpenballetje, wat vreselijk! Mijn PM staat voor je open als je je verhasl kwijt wil. Ik herken het wel dat het zo beter te verdragen is dan een MA, maar het blijft gewoon hartstikke kut. Sterkte 
Jeetje, wat verdrietig dat je dit weer mee
Moet maken VPB
Sterkte
Moet maken VPB
Sterkte
I found myself alone,
Alone above the raging sea
That stole the only boy I loved
And drowned him deep inside of me
Alone above the raging sea
That stole the only boy I loved
And drowned him deep inside of me
Oh vulpenballetje, wat verdrietig. Dikke kus voor jullie alledrie
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
He bah vulpenballetje, wat rot. Sterkte.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Vulpenballetje, beetje laat, maar ook sterkte van mij. Zoals ik het lees kom je heel sterk over. Ik duim voor een volgende goede zwangerschap.
Hoe gaat het hier met iedereen? Trekken jullie het allemaal een beetje?
Bij mij gaat het eigenlijk nog steeds gewoon goed! De bloeding was na vrijdag al helemaal over, het was precies net zo lang als mijn normale menstruatie. Dus buiten heftigere bloedingen 2 dagen en het verlies van een vruchtzakje oid was het niet anders dan normaal.
Mijn oudste zus had mijn vader vorig weekend al gezegd dat het leek mis te gaan en afgelopen weekend ben ik wezen zeggen dat het inderdaad zo was. Hij zei: "volgende keer moet je het maar voor je houden". Dat vond ik moeilijk, alsof ik niet blij mag zijn als ik na een miskraam opnieuw zwanger raak. Ik had het dit keer overigens alleen tegen mijn zussen en vader gezegd, de rest wilde ik pas doen na een goede echo. Mijn vader komt nog uit de tijd dat je niet ging praten over een misgelopen zwangerschap en heeft dat zo meegekregen. Mijn tante (zijn zus) heeft miskraam na miskraam na miskraam gehad en ook een doodgeboren kindje die ze nooit heeft mogen zien. Uiteindelijk zijn ze altijd kinderloos gebleven
Na mijn eerste miskraam zei mijn vader: "als je maar niet dezelfde kant op gaat als je tante". En bleh, sinds die tijd speelt dat steeds door mijn hoofd natuurlijk. En ik weet ook wel dat de zorg nu verder is dan 30,40 jaar terug maar toch hè! En ik kan er ook niet meer over praten met mijn tante want die is 3 jaar geleden overleden..
[ Bericht 0% gewijzigd door .Sparkling. op 28-08-2012 23:15:01 ]
Bij mij gaat het eigenlijk nog steeds gewoon goed! De bloeding was na vrijdag al helemaal over, het was precies net zo lang als mijn normale menstruatie. Dus buiten heftigere bloedingen 2 dagen en het verlies van een vruchtzakje oid was het niet anders dan normaal.
Mijn oudste zus had mijn vader vorig weekend al gezegd dat het leek mis te gaan en afgelopen weekend ben ik wezen zeggen dat het inderdaad zo was. Hij zei: "volgende keer moet je het maar voor je houden". Dat vond ik moeilijk, alsof ik niet blij mag zijn als ik na een miskraam opnieuw zwanger raak. Ik had het dit keer overigens alleen tegen mijn zussen en vader gezegd, de rest wilde ik pas doen na een goede echo. Mijn vader komt nog uit de tijd dat je niet ging praten over een misgelopen zwangerschap en heeft dat zo meegekregen. Mijn tante (zijn zus) heeft miskraam na miskraam na miskraam gehad en ook een doodgeboren kindje die ze nooit heeft mogen zien. Uiteindelijk zijn ze altijd kinderloos gebleven
Na mijn eerste miskraam zei mijn vader: "als je maar niet dezelfde kant op gaat als je tante". En bleh, sinds die tijd speelt dat steeds door mijn hoofd natuurlijk. En ik weet ook wel dat de zorg nu verder is dan 30,40 jaar terug maar toch hè! En ik kan er ook niet meer over praten met mijn tante want die is 3 jaar geleden overleden..
[ Bericht 0% gewijzigd door .Sparkling. op 28-08-2012 23:15:01 ]
Sparkling, nu even geen tijd voor een inhoudelijke reactie, maar ik wil je wel vast sterkte/succes wensen voor je afspraak vandaag. Hopelijk heb je een goed gesprek met de gynaecoloog.
Dankjewel Kursor
Mijn baarmoeder was schoon, niets te zien. Ze heeft ook de eileiders bekeken en die zagen er goed uit. Er was nog geen nieuwe activiteit te zien maar dat zou erg snel zijn zei ze.
In principe rekent de gyn nog op botte pech want jong en overgewicht. Ik heb gevraagd of de miskramen van mijn tante erfelijk konden zijn maar ze zei dat die kans vrijwel nihil was. Als mijn moeder of zussen er meerdere hadden gehad wel. Mijn schoonouders hebben er ook meerdere gehad en dat kon dan weer wel erfelijk zijn.
Ze zei in ieder geval dat de kans op een volgende goede zwangerschap groter was dan het mis ging.
We hebben doordat er nu 2 miskramen zijn geweest recht op stollingsonderzoek en chromosomenonderzoek hoewel de gyn daar geen fan van was. Er werd bijna nooit iets gevonden. Weet iemand hier wat dat nou precies is? Vergeten te vragen..
Wat we nu gaan doen weten we nog niet. Eerst even dit laten bezinken..
Mijn baarmoeder was schoon, niets te zien. Ze heeft ook de eileiders bekeken en die zagen er goed uit. Er was nog geen nieuwe activiteit te zien maar dat zou erg snel zijn zei ze.
In principe rekent de gyn nog op botte pech want jong en overgewicht. Ik heb gevraagd of de miskramen van mijn tante erfelijk konden zijn maar ze zei dat die kans vrijwel nihil was. Als mijn moeder of zussen er meerdere hadden gehad wel. Mijn schoonouders hebben er ook meerdere gehad en dat kon dan weer wel erfelijk zijn.
Ze zei in ieder geval dat de kans op een volgende goede zwangerschap groter was dan het mis ging.
We hebben doordat er nu 2 miskramen zijn geweest recht op stollingsonderzoek en chromosomenonderzoek hoewel de gyn daar geen fan van was. Er werd bijna nooit iets gevonden. Weet iemand hier wat dat nou precies is? Vergeten te vragen..
Wat we nu gaan doen weten we nog niet. Eerst even dit laten bezinken..
Onderzoek kwam bij mij inderdaad niets uit.
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Nee, ze zei al dat er vrijwel nooit iets uit kwam dus daardoor twijfelen we een beetje. Waarschijnlijk is het de moeite niet waard maar misschien horen we net bij die paar mensen waar ze wel wat vinden. We gaan er nog maar even goed over praten samen.
Ik zou het wel doen. Ik heb toen ook wel laten onderzoeken ook al was de kans dat er niks uit kwam groot. Je zult idd maar tot die paar horen waar wel iets uitkomt. Ben je blij dat je het toch gedaan hebt.
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
Fijn dat je baarmoeder er goed uitzag Sparkling!
Mij is ook verteld dat er uit dat onderzoek bijna nooit iets komt. Maar ben het met MeNicole eens. En waarom zou je het niet doen? Als er niks is, fijn. Als er wel wat is wil je het weten.
Moeilijk van je vader...
Mij is ook verteld dat er uit dat onderzoek bijna nooit iets komt. Maar ben het met MeNicole eens. En waarom zou je het niet doen? Als er niks is, fijn. Als er wel wat is wil je het weten.
Moeilijk van je vader...
Sparkling, weet je al of je de onderzoeken laat doen? Zeer grote kans dat het niets oplevert, maar je zou toch maar net die ene zijn. En wat de reactie van je vader betreft...misschien dat hij het er moeilijk mee heeft om z'n dochter verdrietig te zien? Daarnaast was het "vroeger" gebruikelijk om een zwangerschap pas bekend te maken na het eerste trimester. Hiermee wil ik echt niet zeggen dat gelijk na de test vertellen niet goed is, maar wel dat je vader het er daardoor misschien moeilijk mee heeft. Ik heb voor mezelf ook echt nog geen idee of ik het weer voor me zou kunnen houden zoals bij m'n twee eerdere zwangerschappen (hoe graag ik dat ook zou willen).
Ik heb weer eens een keertje bloedgeprikt vorige week. hCG was weer netjes negatief. Nu halverwege het zes-maanden-volgtraject.
Ook nog een afspraak bij de gynaecoloog gehad. Het kon goed zijn dat ik ondanks de pil nog steeds niet op de juiste momenten bloedverlies heb. Waarschijnlijk is alles binnen een paar maanden weer in orde dacht ze...en dan kan ik er juist weer mee stoppen. Ik ga nog twee strips nemen en daarna moet ik nog twee cycli geduld hebben voor we eventueel weer voor een zwangerschap mogen gaan. Dat wordt dus zo omstreeks half december...en dat duurt nog vreselijk lang (vind ik) ook al weet ik nog steeds niet of ik er wel klaar voor ben/het aan kan. Het gaat op het moment helaas weer niet goed met me. Het is twee weken rustig geweest in m'n hoofd en vorige week werd ik 's nachts wakker en toen waren alle "spoken" er weer (moeilijk om uit te leggen waar ik mee zit; weken tellen en parallellen zien doen niet veel goeds). Ik hoop dat ik op vakantie wat tot rust kom en op "rustige" momenten iets anders kan doen dan huilen. Ik ben gewoon zo ontzettend verdrietig/teleurgesteld in mezelf/bang voor wat komen gaat.
Verder nog terugkoppeling gehad over de contacten van de gynaecoloog met de pathologie. Alle protocollen zijn weer strak getrokken omtrent klinische verdenking mola. Er moet dan altijd aanvullend onderzoek gedaan worden. Zowel pathologie als gynaecologie zijn daarover weer opgefrist. Jammer dat het bij mij zo ontzettend mis moest gaan, maar een geluk dat ik zelf de kennis in huis had om de totstandkoming van m'n diagnose in twijfel te trekken en op revisie heb aangedrongen.
Tot slot is m'n vorige bevalling nog kort besproken. Meer dan twee jaar na dato kunnen ze er niet zo veel meer mee. Alleen mij de garantie geven dat het wat betreft begeleiding zeer zeker niet meer zo slecht gaat zijn en dat m'n man bij me mag blijven. Verder komen er opmerkingen over in m'n dossier.
Voorlopig ga ik nog maar even verder met maandelijks prikken en dan na sinterklaas de afsluitende afspraak bij de gynaecoloog. Ik probeer m'n fysieke gesteldheid te verbeteren om m'n bekken zo sterk mogelijk te maken voor een volgende zwangerschap (al geloof ik er niet in dat het ook maar enig effect zal hebben). En verder binnenkort nog een afspraak bij een Mensendieck/Cesar-oefentherapeut die me voor een zwangerschap al adviezen kan geven omtrent preventie van bekkenklachten. Nu alleen nog die ellendige, donkere wolk kwijt raken.
Ik heb weer eens een keertje bloedgeprikt vorige week. hCG was weer netjes negatief. Nu halverwege het zes-maanden-volgtraject.
Ook nog een afspraak bij de gynaecoloog gehad. Het kon goed zijn dat ik ondanks de pil nog steeds niet op de juiste momenten bloedverlies heb. Waarschijnlijk is alles binnen een paar maanden weer in orde dacht ze...en dan kan ik er juist weer mee stoppen. Ik ga nog twee strips nemen en daarna moet ik nog twee cycli geduld hebben voor we eventueel weer voor een zwangerschap mogen gaan. Dat wordt dus zo omstreeks half december...en dat duurt nog vreselijk lang (vind ik) ook al weet ik nog steeds niet of ik er wel klaar voor ben/het aan kan. Het gaat op het moment helaas weer niet goed met me. Het is twee weken rustig geweest in m'n hoofd en vorige week werd ik 's nachts wakker en toen waren alle "spoken" er weer (moeilijk om uit te leggen waar ik mee zit; weken tellen en parallellen zien doen niet veel goeds). Ik hoop dat ik op vakantie wat tot rust kom en op "rustige" momenten iets anders kan doen dan huilen. Ik ben gewoon zo ontzettend verdrietig/teleurgesteld in mezelf/bang voor wat komen gaat.
Verder nog terugkoppeling gehad over de contacten van de gynaecoloog met de pathologie. Alle protocollen zijn weer strak getrokken omtrent klinische verdenking mola. Er moet dan altijd aanvullend onderzoek gedaan worden. Zowel pathologie als gynaecologie zijn daarover weer opgefrist. Jammer dat het bij mij zo ontzettend mis moest gaan, maar een geluk dat ik zelf de kennis in huis had om de totstandkoming van m'n diagnose in twijfel te trekken en op revisie heb aangedrongen.
Tot slot is m'n vorige bevalling nog kort besproken. Meer dan twee jaar na dato kunnen ze er niet zo veel meer mee. Alleen mij de garantie geven dat het wat betreft begeleiding zeer zeker niet meer zo slecht gaat zijn en dat m'n man bij me mag blijven. Verder komen er opmerkingen over in m'n dossier.
Voorlopig ga ik nog maar even verder met maandelijks prikken en dan na sinterklaas de afsluitende afspraak bij de gynaecoloog. Ik probeer m'n fysieke gesteldheid te verbeteren om m'n bekken zo sterk mogelijk te maken voor een volgende zwangerschap (al geloof ik er niet in dat het ook maar enig effect zal hebben). En verder binnenkort nog een afspraak bij een Mensendieck/Cesar-oefentherapeut die me voor een zwangerschap al adviezen kan geven omtrent preventie van bekkenklachten. Nu alleen nog die ellendige, donkere wolk kwijt raken.
Ach, Kursor.. Het is ook zo'n lang proces en je wordt iedere keer weer geconfronteerd met de misgelopen zwangerschap. Dat lijkt me vreselijk moeilijk.
Goed dat de protocollen zijn aangescherpt maar wat ontzettend jammer dat daar eerst zo'n fout voor gemaakt moest worden.
Of jij wel of niet klaar bent voor een nieuwe zwangerschap zul je rustig over na moeten denken. Misschien ben je er uit voor het eind van het jaar, misschien heb je ook wel eerst een tijdje rust nodig om dit een plekje te geven. Ik zou graag iets voor je willen betekenen maar ik weet niet wat. Sterkte klinkt zo loos.. Hoe dan ook, ik denk aan je en als je wil praten dan staat mijn PM voor je open
Wij zijn er nog steeds niet uit of we de onderzoeken willen. Ik wil wel, mijn man twijfelt. Ik heb hem mijn mening gegeven en gevraagd of hij nog eens na wil denken. Daarna maar met rust gelaten voorlopig, aandringen heeft ook geen zin.
Goed dat de protocollen zijn aangescherpt maar wat ontzettend jammer dat daar eerst zo'n fout voor gemaakt moest worden.
Of jij wel of niet klaar bent voor een nieuwe zwangerschap zul je rustig over na moeten denken. Misschien ben je er uit voor het eind van het jaar, misschien heb je ook wel eerst een tijdje rust nodig om dit een plekje te geven. Ik zou graag iets voor je willen betekenen maar ik weet niet wat. Sterkte klinkt zo loos.. Hoe dan ook, ik denk aan je en als je wil praten dan staat mijn PM voor je open
Wij zijn er nog steeds niet uit of we de onderzoeken willen. Ik wil wel, mijn man twijfelt. Ik heb hem mijn mening gegeven en gevraagd of hij nog eens na wil denken. Daarna maar met rust gelaten voorlopig, aandringen heeft ook geen zin.
De dagen waar ik steeds tegenop zag.. Volgende week woensdag de uitgerekende datum en aankomende maandag de uitgerekende datum van de vrouw van mijn neef. Mijn test was een paar dagen eerder positief en we waren zo blij tegelijkertijd zwanger te zijn. Door hun zwangerschap kon ik steeds meemeten hoever ik eigenlijk zou zijn en ik was zo bang voor het moment dat het berichtje zou komen dat ze bevallen is.
En nu is ze bevallen, van een meisje. Hartstikke leuk voor ze natuurlijk maar wat doet het pijn.. Ik ben net even heel hard gaan huilen.. Verdorie, ik wil het ook
En nu is ze bevallen, van een meisje. Hartstikke leuk voor ze natuurlijk maar wat doet het pijn.. Ik ben net even heel hard gaan huilen.. Verdorie, ik wil het ook
En daar ben ik weer..
Hoe dichter bij 17sept, hoe vervelender ik me voel.. (datum van mijn miskraam, al is het 2 jaar geleden)
En dit jaar iets meer mee bezig dan vorig jaar..
Ik lig al 3 wkn in de lappenmand met een baarmoederontsteking, die maar niet over wil gaan..
En begin juli had ik er ook al 1, dus gaat lekker hier
Herkenbaar Sparkling, ik heb het met het kindje van mijn nicht, die is dan wel es waar 1 maand eerder geboren, dan mijn to do date, maar ik schrik me steeds kapot als ik haar zie.. En klap ik dicht en voel ik me verdrietig..
En dan hoor je dat je broer weer een kindje verwacht.. en zie je allemaal zwangere mensen om je heen..
vraag me af of het slijt voor mij.. ik heb betere tijden, maar toch stort ik weer in rond september..
Iets wat ik ook niet laat merken naar buitenwereld.. Mijn verdriet..
Hoe dichter bij 17sept, hoe vervelender ik me voel.. (datum van mijn miskraam, al is het 2 jaar geleden)
En dit jaar iets meer mee bezig dan vorig jaar..
Ik lig al 3 wkn in de lappenmand met een baarmoederontsteking, die maar niet over wil gaan..
En begin juli had ik er ook al 1, dus gaat lekker hier
Herkenbaar Sparkling, ik heb het met het kindje van mijn nicht, die is dan wel es waar 1 maand eerder geboren, dan mijn to do date, maar ik schrik me steeds kapot als ik haar zie.. En klap ik dicht en voel ik me verdrietig..
En dan hoor je dat je broer weer een kindje verwacht.. en zie je allemaal zwangere mensen om je heen..
vraag me af of het slijt voor mij.. ik heb betere tijden, maar toch stort ik weer in rond september..
Iets wat ik ook niet laat merken naar buitenwereld.. Mijn verdriet..
zondag 19 augustus 2007 00:00 schreef Renda het volgende: Je lijkt wel te slim voor je eigen gevoel. :D
Fokbijbel!
[b]Op zondag 28 oktober 2012 12:59 schreef kwiebuske het volgende:[/b] [me=kwiebuske]zegt 'je hebt gelijk dolfie'[/me]
Fokbijbel!
[b]Op zondag 28 oktober 2012 12:59 schreef kwiebuske het volgende:[/b] [me=kwiebuske]zegt 'je hebt gelijk dolfie'[/me]
Dolfina, beterschap met je ontsteking. Niet fijn! Verdrietig dat het alweer 2 jaar geleden is..
Ik probeer normaal ook zo min mogelijk te laten merken van mijn verdriet maar vandaag lukt het even niet. Mijn zus die blij komt vragen of ik gezien heb dat mijn neef vader geworden is en het daarbij laat. Terwijl ze weet dat ik daar zo tegenop zag. Geen zus die vraagt of ik verdriet heb. Stom, normaal zou het me niet kunnen schelen en nu maakt het me nog meer van slag.
Over een uurtje is mijn man thuis gelukkig.. Verder wil ik liever dat het morgen is, een nieuwe dag..
Ik probeer normaal ook zo min mogelijk te laten merken van mijn verdriet maar vandaag lukt het even niet. Mijn zus die blij komt vragen of ik gezien heb dat mijn neef vader geworden is en het daarbij laat. Terwijl ze weet dat ik daar zo tegenop zag. Geen zus die vraagt of ik verdriet heb. Stom, normaal zou het me niet kunnen schelen en nu maakt het me nog meer van slag.
Over een uurtje is mijn man thuis gelukkig.. Verder wil ik liever dat het morgen is, een nieuwe dag..
