Het is vaak iets psychisch en kan ernstige vormen aannemen.
Ik geloof dat ik er last van heb; in 'milde' mate. Dit wil zeggen dat ik (gelukkig) geen kaal hoofd heb.
Het begon begin dit jaar, januari, ik was bij de kapper geweest en die had mijn haar in een model geknipt wat ik absoluut niet wilde.
Zo begon de cirkel van het naar de kapper gaan en zelf steeds bijknippen. Ik trek mijn haren dus niet zozeer uit maar ik knip ze steeds bij totdat er weinig overblijft.
Ik kon uren knippen en daarna beseffen wat een schade ik had aangericht. Plus een enorm rotgevoel.
Misschien heeft de stress die ik tijdens mn afstudeerstage heb gehad ook aan bovenstaande bijgedragen.
Het is nog steeds kort en ik heb zelf de afgelopen maanden zelf ook nog wel wat bijgeknipt. Gelukkig niet meer zo rigoreus als ik eerder wel deed.
Het zit nu netjes, behalve het haar net achter mn oren, daar is het nog te kort.
Gelukkig heb ik twee weken geleden een kapper gevonden die het netjes knipt, precies zoals ik het wil.
Ik heb er goed vertrouwen in dat het over een maand, na knipbeurt bij de kapper, beter zit.
Maar dan moet ik er wel vanaf blijven.
Ben ik de enige hier op fok met dit verhaal?
Graag alleen serieuze reacties. BVD.
Het enige dat ik wat dat betreft heb is dat ik te lang wacht met naar de kapper gaan, op het laatst is het echt niet meer om aan te zien
doe het ook wel eens mn arm ofzo.
ja en soms denk ik wat een plakzooi en dan doe ik ff m'n vingers bij elkaar om vervolgens, ja waarom doe ik het, geen idee..., de gel eruit te vegen? klinkt heel gek als ik het zo opschrijf in ieder geval komen er dan ook haren mee, maar het is niet zo dat ik ze eruit ruk ofzo.
en heel fok denkt ondertussen dat ik een ontzettende plakkop heb ach ik denk niet dat ik er last van heb, het is niet iets dwingends.
Dat krullen draaien wel. Ik zat soms te leren en dat dan te doen en dan was m'n aandacht daarna en niet bij het boek voor mij.
ach iedereen heeft wel een tik
[Dit bericht is gewijzigd door Fixxxer op 10-08-2002 20:57]
quote:Heb je er wel eens met een professional over gepraat?
Op zaterdag 10 augustus 2002 20:26 schreef Snappie het volgende:
Trichotillomanie kan in het kort omschreven worden als het uittrekken van haren.Het is vaak iets psychisch en kan ernstige vormen aannemen.
Ik geloof dat ik er last van heb; in 'milde' mate. Dit wil zeggen dat ik (gelukkig) geen kaal hoofd heb.
Het begon begin dit jaar, januari, ik was bij de kapper geweest en die had mijn haar in een model geknipt wat ik absoluut niet wilde.
Zo begon de cirkel van het naar de kapper gaan en zelf steeds bijknippen. Ik trek mijn haren dus niet zozeer uit maar ik knip ze steeds bij totdat er weinig overblijft.Ik kon uren knippen en daarna beseffen wat een schade ik had aangericht. Plus een enorm rotgevoel.
Misschien heeft de stress die ik tijdens mn afstudeerstage heb gehad ook aan bovenstaande bijgedragen.
Het is nog steeds kort en ik heb zelf de afgelopen maanden zelf ook nog wel wat bijgeknipt. Gelukkig niet meer zo rigoreus als ik eerder wel deed.
Het zit nu netjes, behalve het haar net achter mn oren, daar is het nog te kort.
Gelukkig heb ik twee weken geleden een kapper gevonden die het netjes knipt, precies zoals ik het wil.Ik heb er goed vertrouwen in dat het over een maand, na knipbeurt bij de kapper, beter zit.
Maar dan moet ik er wel vanaf blijven.
Ben ik de enige hier op fok met dit verhaal?
Graag alleen serieuze reacties. BVD.
Ik weet niet of je dit kunt classificeren als een vorm van automutilatie, ik kan wel zeggen dat het zeker niet gezond of "normaal" is.
Cart,
quote:Ik denk niet dat het automutilatie is hoor...
Op zaterdag 10 augustus 2002 21:00 schreef Carterman het volgende:
Ik zou deze vraag aan je huisarts stellen, die kan je veel beter helpen dan iemand hier op het forum.
Ik weet niet of je dit kunt classificeren als een vorm van automutilatie, ik kan wel zeggen dat het zeker niet gezond of "normaal" is.Cart,
prrrrr
quote:Wel over nagedacht. Ook wel ervaring met wat psychologen zo door de jaren heen.
Op zaterdag 10 augustus 2002 20:54 schreef SportsIllustrated het volgende:[..]
Heb je er wel eens met een professional over gepraat?
Ik heb een milde vorm van borderline (wilde het eik. niet erbij zeggen), dit is vorig jaar vastgesteld. Hier kan ik wel mee leven. Ik denk dat dit dwangmatige haarknippen -zo mag het wel genoemd worden- een bijverschijnsel is.
Ik probeer dit zelf onder controle te krijgen, medicijnen of een professional zullen niet helpen.
quote:Het is een vorm van jezelf beschadigen (doelbewust). De gevolgen zijn niet zo groot als bijvoorbeeld je zelf een bloedneus slaan of krassen in de arm.
Op zaterdag 10 augustus 2002 21:04 schreef Pridemeid het volgende:[..]
Ik denk niet dat het automutilatie is hoor...
prrrrr
Cart,
quote:Ik heb er zeker over nagedacht deze vraag aan mijn huisarts te stellen, maarja, wat kan hij anders doen dan mij doorverwijzen naar een psych??
Op zaterdag 10 augustus 2002 21:00 schreef Carterman het volgende:
Ik zou deze vraag aan je huisarts stellen, die kan je veel beter helpen dan iemand hier op het forum.
Ik weet niet of je dit kunt classificeren als een vorm van automutilatie, ik kan wel zeggen dat het zeker niet gezond of "normaal" is.Cart,
En dat traject van psychologen zie ik niet meer zitten.
Op het internet heb ik ergens een site gezien die het uittrekken van haren wel classificeerde als een vorm van automutilatie.
Nee, het zeker niet 'normaal', ik voel me er ook bepaals niet happy bij.
En dit terijl ik echt wel mooi haar heb (als ik het wat langer laat groeien en er vanf blijf).
quote:Is het niet beter te vergelijken met (ernstig) nagelbijten? Het is niet gezond, of iig niet aardig voor jezelf, dus wat dat betreft is het eens navragen of verder opzoeken ms geen slecht plan.
Op zaterdag 10 augustus 2002 21:10 schreef Snappie het volgende:[..]
Ik heb er zeker over nagedacht deze vraag aan mijn huisarts te stellen, maarja, wat kan hij anders doen dan mij doorverwijzen naar een psych??
En dat traject van psychologen zie ik niet meer zitten.
Op het internet heb ik ergens een site gezien die het uittrekken van haren wel classificeerde als een vorm van automutilatie.
Nee, het zeker niet 'normaal', ik voel me er ook bepaals niet happy bij.
En dit terijl ik echt wel mooi haar heb (als ik het wat langer laat groeien en er vanf blijf).
Sterkte
prrrrrrr
quote:Ik weet niet waarmee het te vergelijken is maar het behoorlijk kut!!
Op zaterdag 10 augustus 2002 21:13 schreef Pridemeid het volgende:[..]
Is het niet beter te vergelijken met (ernstig) nagelbijten? Het is niet gezond, of iig niet aardig voor jezelf, dus wat dat betreft is het eens navragen of verder opzoeken ms geen slecht plan.
Sterkte
prrrrrrr
Ik heb er in mijn wanhopigste buien echt over gedacht mn hoofd dan maar kaal te scheren!!
Nou daar word je als vrouw ook niet echt mooier van.
Dat het niet leuk is om met een psycholoog te praten dat snap ik. Maar het is denk ik wel de enige manier.
Heb ik nog een vraagje, je geeft in een eerdere post aan dat je een borderline persoonlijkheids stoornis hebt, merk je daar zelf ook iets van? Besef je dat je het hebt zeg maar? Reden waarom ik het vraag is dat het probleem an sich bij je "aandoening" kan horen. Maar het kan ook zijn dat het bericht al een gevolg van je aandoening is.
Cart,
quote:
Op zaterdag 10 augustus 2002 21:31 schreef Carterman het volgende:Het belangrijkste is of je er zelf problemen mee hebt dat je het doet. Omdat je het hier al post meen ik dat je het niet fijn en leuk vindt, dat zeg je zelf ook. Je vindt het zelf een probleem, en je kunt het zelf niet oplossen.
Snappie: Ik ga er nu nog vanuit dat ik het zelf kan oplossen.
Dan moet je hulp zoeken, je hebt de eerste stap immers al gezet door hier op het forum om hulp te vragen.
Snappie: ik vroeg om ervaringen/ruggespraak en niet per direct om hulp. Maar goed bedoeld.
Wat maakt het dan uit of je met b.v. mij praat, of met een psycholoog, die je ECHT kan helpen.
Dat het niet leuk is om met een psycholoog te praten dat snap ik. Maar het is denk ik wel de enige manier.Snappie: Helaas denk ik niet dat een psych mij kan helpen. In echt mindere periodes ben ik meerdere keren bij een hulpverlener beland en ik werd er alleen maar slechter van.
De problemen heb ik altijd redelijk in de hand weten te houden.
Heb ik nog een vraagje, je geeft in een eerdere post aan dat je een borderline persoonlijkheids stoornis hebt, merk je daar zelf ook iets van? Besef je dat je het hebt zeg maar? Reden waarom ik het vraag is dat het probleem an sich bij je "aandoening" kan horen. Maar het kan ook zijn dat het bericht al een gevolg van je aandoening is.Snappie: Cart, ik denk zelf dat dit bij de borderline hoort. Zelf noem ik het beest liever niet bij zn naam omdat het zo een stempel op iemand drukt.
Laten we zeggen dat ik zo mn ups en downs heb (gehad).Cart,
quote:Het wordt zo wel een verhaal, maar dat is alleen maar goed. Praten helpt en werkt therapeutisch.
Het belangrijkste is of je er zelf problemen mee hebt dat je het doet. Omdat je het hier al post meen ik dat je het niet fijn en leuk vindt, dat zeg je zelf ook. Je vindt het zelf een probleem, en je kunt het zelf niet oplossen.Snappie: Ik ga er nu nog vanuit dat ik het zelf kan oplossen.
Cart: Niemand zegt dat je het zelf op moet lossen. Waarom leg je jezelf die druk op. Je bent een volwaardig mens dat op sommige gebieden hulp nodig hebt. Geen probleem toch?
Dan moet je hulp zoeken, je hebt de eerste stap immers al gezet door hier op het forum om hulp te vragen.
Snappie: ik vroeg om ervaringen/ruggespraak en niet per direct om hulp. Maar goed bedoeld.
Cart: Geloof ik niet, de eerste regel van je post geeft al aan dat je "abnormaal" gedrag vertoond en dat je dat zelf ook weet. Je zoekt lotgenoten als een soort geweten susser (dat is normaal, hoe gek het ook mag klinken
Wat maakt het dan uit of je met b.v. mij praat, of met een psycholoog, die je ECHT kan helpen.
Dat het niet leuk is om met een psycholoog te praten dat snap ik. Maar het is denk ik wel de enige manier.Snappie: Helaas denk ik niet dat een psych mij kan helpen. In echt mindere periodes ben ik meerdere keren bij een hulpverlener beland en ik werd er alleen maar slechter van.
De problemen heb ik altijd redelijk in de hand weten te houden.Cart: Je moet aangeven aan een hulpverlener wie je bent en wat je graag zou willen. Hoe wil je benaderd worden?
Ik had ook kunnen zeggen dat ik ook mijn haren uit trek en dat het heel normaal is, maar dat is niet het geval. Hulpverleners zeggen vaak juist de dingen die je niet wilt horen. Maar daar wordt je achteraf wel sterker van.Heb ik nog een vraagje, je geeft in een eerdere post aan dat je een borderline persoonlijkheids stoornis hebt, merk je daar zelf ook iets van? Besef je dat je het hebt zeg maar? Reden waarom ik het vraag is dat het probleem an sich bij je "aandoening" kan horen. Maar het kan ook zijn dat het bericht al een gevolg van je aandoening is.
Snappie: Cart, ik denk zelf dat dit bij de borderline hoort. Zelf noem ik het beest liever niet bij zn naam omdat het zo een stempel op iemand drukt.
Laten we zeggen dat ik zo mn ups en downs heb (gehad).Cart: Een stempel is pas een stempel als jij wilt dat het een stempel is. (snap jij het nog?
)
Ik bedoel, je hebt borderline, je kunt het ontkennen maar dat zijn korte termijn problemen.
Jij bent Snappie, een mens met een borderline stooris, maar ook een mens dat graag uit gaat, dat graag danst en dat graag naar een voetbal wedstrijd gaat. Je handicap mag je leven niet te zwaar beïnvloeden. Ikzelf ben bijvoorbeeld matig slechthorend, het hoort bij mij dat ik vaak HE? zeg. men weet dat van me en het hoort bij me. Net zoals dat b.v. een vriend van me een vrouwenverslinder is.
Dus praat...
Cart,