OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Nikki, wat zonde dat je poging nu alweer voorbij is! Wanneer mag/ga je een nieuwe poging beginnen? 
Sull, geen ervaring mee, maar als jij denkt dat er nog meer uit te halen is denk ik dat je dat zeker moet proberen. Succes met het gesprek.
Dankjulliewel allemaal, voor de lieve en bemoedigende woorden. Ik zal hier vanaf nu wel wat vaker posten denk ik.
Sull, geen ervaring mee, maar als jij denkt dat er nog meer uit te halen is denk ik dat je dat zeker moet proberen. Succes met het gesprek.
Dankjulliewel allemaal, voor de lieve en bemoedigende woorden. Ik zal hier vanaf nu wel wat vaker posten denk ik.
Morgen ben ik vast weer mezelf.
Vanmorgen heb ik bloed geprikt en daar bleek inderdaad uit dat ik niet zwanger ben.
Ondanks dat ik niet echt patiënt ben bij het lumc toch vanmorgen even een gesprekje met een van de echo dames gehad. Zij hebben tijdens de behandelimg telkens de formulieren naar Brussel gefaxt. Ze was heel medelevend en geïnteresseerd in het hele pgd verhaal. Ze vond het zelf oprecht jammer dat het mislukt was, maar ze gaf ook aan dat 14 van de 19 eitjes bevrucht gewoon goed is en het echt domme pech geweest is dat er niets over was door zoveel besmette embryo's. Ze belde me ook vanmiddag met de uitslag en ze klonk gewoon teleurgesteld. Ze zei dat ze naar aanleiding van mijn verhaal 's morgens nog hoopte dat het wel gelukt was, wat een schat.
Maar goed morgen mag ik Brussel bellen over het vervolgtraject. Ik heb gevraagd wanneer we weer zouden mogen en lichamelijk gezien mag het rond september weer. Morgen eerst maar de receptie bellen en dan hoop ik snel een gesprek met de gyn te krijgen, hopelijk kan dat telefonisch, want ik zie het niet helemaal zitten om voor een gesprek van 15 min (of nog minder) helemaal naar Brussel te gaan. Hopelijk mogen we dan in september weer starten, dat is in ieder geval wat ik graag zou willen. Dus lekker 2 maanden rust en er dan weer vol voor gaan.
Ondanks dat ik niet echt patiënt ben bij het lumc toch vanmorgen even een gesprekje met een van de echo dames gehad. Zij hebben tijdens de behandelimg telkens de formulieren naar Brussel gefaxt. Ze was heel medelevend en geïnteresseerd in het hele pgd verhaal. Ze vond het zelf oprecht jammer dat het mislukt was, maar ze gaf ook aan dat 14 van de 19 eitjes bevrucht gewoon goed is en het echt domme pech geweest is dat er niets over was door zoveel besmette embryo's. Ze belde me ook vanmiddag met de uitslag en ze klonk gewoon teleurgesteld. Ze zei dat ze naar aanleiding van mijn verhaal 's morgens nog hoopte dat het wel gelukt was, wat een schat.
Maar goed morgen mag ik Brussel bellen over het vervolgtraject. Ik heb gevraagd wanneer we weer zouden mogen en lichamelijk gezien mag het rond september weer. Morgen eerst maar de receptie bellen en dan hoop ik snel een gesprek met de gyn te krijgen, hopelijk kan dat telefonisch, want ik zie het niet helemaal zitten om voor een gesprek van 15 min (of nog minder) helemaal naar Brussel te gaan. Hopelijk mogen we dan in september weer starten, dat is in ieder geval wat ik graag zou willen. Dus lekker 2 maanden rust en er dan weer vol voor gaan.
_NIKKI_ wat jammer dat het niet gelukt is. Ik vind dat je zo positief, sterk en duidelijk klinkt. Je weet gewoon heel duidelijk wat je wil! Ik hoop voor je dat er telefonisch overlegd mag worden en dat je in September dan kan starten. Een fijne rustige zomer heb je wel verdient 
Sull, nog nooit gehoord van Menopur gecombineerd met Metformine. Heb het hier in de topics eigenlijk ook niet gezien. Sorry!
Sull, nog nooit gehoord van Menopur gecombineerd met Metformine. Heb het hier in de topics eigenlijk ook niet gezien. Sorry!
Vandaag mijn laatste primolut genomen, benieuwd wat er de komende dagen gaat gebeuren. Kijken of er daadwerkelijk een bloeding komt en dan over vier dagen aan de chlomid
Chanty's wegen zijn ondoorgrondelijk :p
Dat vind ik mooi!quote:Op donderdag 28 juni 2012 21:58 schreef _NIKKI_ het volgende:
Kahlie, ik weet ook heel goed wat ik wil.
@Chanty Hopelijk doet de primolut goed zijn werk en kan je straks zo beginnen!
Ik heb een combi van puregon en metformine gehad. Na een jaar zijn we daarmee opgehouden omdat ik er niet goed op reageerde en van de metformine soms zelfs ziek werd.
Wipkip met prachtige Wipkuikentjes O+
Try to be a rainbow in someone's cloud.
Try to be a rainbow in someone's cloud.
Ik heb net het secretariaat gebeld en het evaluatiegesprek mag gewoon telefonisch. Daar ben ik echt heel blij mee! Het gesprek is al op 23 juli. Enige nadeel is dat die kerel dus de hele dag door kan bellen, gelukkig bellen ze naar m'n mobiele nummer dus ik hoef er niet de hele dag rekening mee te houden. Afhankelijk van hun planning is september een optie. In ieder geval mag het lichamelijk dan in principe wel weer. Ik heb er in ieder geval weer zin in.
En oeh 23 juli is ook de eerste dag van mijn vakantie, dus die vakantie wordt inderdaad zorgeloos. Heerlijk!
Nanuke, je hebt een mega PM.
En oeh 23 juli is ook de eerste dag van mijn vakantie, dus die vakantie wordt inderdaad zorgeloos. Heerlijk!
Nanuke, je hebt een mega PM.
Allemaal redelijk kleine follikeltjes nog, maar met wat reken- en gokwerk hebben we besloten dat ik maandagochtend met de ovulatietesten begin, of eerder als ik denk dat het nodig is
Nikki, wat fijn dat je niet weer apart naar Brussel hoeft! Lekker uitkijken naar je zorgeloze zomer nu!
Nikki, wat fijn dat je niet weer apart naar Brussel hoeft! Lekker uitkijken naar je zorgeloze zomer nu!
Sorry even een lange echo post...
Nou wij hebben gister een evaluatie gesprek gehad. Zoals ze al aangegeven hadden wouden ze het ook hebben over het starten met IVF. Het was dan ook een zwaar gesprek kan ik wel zeggen.
We kregen een vervangende gynaecoloog die het allemaal eens haarfijn (en wel eerlijk) uitlegde. Dat ik nu al 1,5 jaar bezig ben, dat ik zo vaak terugkom in hun wekelijkse overleggen, dat ze alle opbouwschema's al een keer geprobeerd hebben, dat ze het daar ook niet meer goed weten en dat ik bij die zeer kleine groep hoor die moeilijk te stimuleren is ("die keren dat het is gelukt is meer toeval"), dat het voor mij erg zwaar moet zijn met zoveel teleurstellingen, al dat spuiten etc etc. En toen zei hij letterlijk dat zij de handddoek in de ring wouden gooien wat betreft IUI en een olifantenstap wouden zetten naar IVF.
Ik heb aangegeven dat er volgens mij meer te halen valt uit de IUI, dat het eea er misschien mee te maken heeft dat we een aantal keren tussendoor hebben moeten stoppen en weer opstarten en dat wij het eigenlijk nog wou graag wouden proberen en dan met Metformine wil proberen.
Die metformine gaf hij aan dat was allemaal onderzocht en dat zorgde niet voor meer zwangerschappen, hij had het ook wel gebruikt in het verleden en zag wel dat het voor de individuele patient kon werken, maar in een groot onderzoek was het niet gebleken. Nou ja om een lang verhaal kort te maken, ze vinden het goed dat ik nog IUI tot het einde van het jaar probeer en met Metformine (ik ben blijkbaar zo'n individuele patient, bovendien gaat het mij ook niet om de extra kans op zwangerschap, maar om de extra kans op een goede IUI poging (en daarmee de kans op zwangerschap).
Ik ben natuurlijk blij dat we het nog mogen proberen, maar ik voelde me zo'n zeur, zo'n lastige patient die het allemaal wel heeft opgezocht en het beter weet dan de dokter. Gelukkig kennen ze me allemaal in het ziekenhuis als zorgverlener (ik werk er ook) en gaat alles in goed overleg, maar ik vond dit toch wel een moeilijk gesprek...
Nou wij hebben gister een evaluatie gesprek gehad. Zoals ze al aangegeven hadden wouden ze het ook hebben over het starten met IVF. Het was dan ook een zwaar gesprek kan ik wel zeggen.
We kregen een vervangende gynaecoloog die het allemaal eens haarfijn (en wel eerlijk) uitlegde. Dat ik nu al 1,5 jaar bezig ben, dat ik zo vaak terugkom in hun wekelijkse overleggen, dat ze alle opbouwschema's al een keer geprobeerd hebben, dat ze het daar ook niet meer goed weten en dat ik bij die zeer kleine groep hoor die moeilijk te stimuleren is ("die keren dat het is gelukt is meer toeval"), dat het voor mij erg zwaar moet zijn met zoveel teleurstellingen, al dat spuiten etc etc. En toen zei hij letterlijk dat zij de handddoek in de ring wouden gooien wat betreft IUI en een olifantenstap wouden zetten naar IVF.
Ik heb aangegeven dat er volgens mij meer te halen valt uit de IUI, dat het eea er misschien mee te maken heeft dat we een aantal keren tussendoor hebben moeten stoppen en weer opstarten en dat wij het eigenlijk nog wou graag wouden proberen en dan met Metformine wil proberen.
Die metformine gaf hij aan dat was allemaal onderzocht en dat zorgde niet voor meer zwangerschappen, hij had het ook wel gebruikt in het verleden en zag wel dat het voor de individuele patient kon werken, maar in een groot onderzoek was het niet gebleken. Nou ja om een lang verhaal kort te maken, ze vinden het goed dat ik nog IUI tot het einde van het jaar probeer en met Metformine (ik ben blijkbaar zo'n individuele patient, bovendien gaat het mij ook niet om de extra kans op zwangerschap, maar om de extra kans op een goede IUI poging (en daarmee de kans op zwangerschap).
Ik ben natuurlijk blij dat we het nog mogen proberen, maar ik voelde me zo'n zeur, zo'n lastige patient die het allemaal wel heeft opgezocht en het beter weet dan de dokter. Gelukkig kennen ze me allemaal in het ziekenhuis als zorgverlener (ik werk er ook) en gaat alles in goed overleg, maar ik vond dit toch wel een moeilijk gesprek...
Ladyblack, het is nog even spannend dus? Waarom moet je eigenlijk ook ovulatietesten doen als je ook follikelmetingen krijgt?
Nikki, fijn dat het telefonisch kan, het is toch wel een eind hé!
Tally, goed om te horen dat je het ook hebt gehad, jammer dat het niet gewerkt heeft.
Nikki, fijn dat het telefonisch kan, het is toch wel een eind hé!
Tally, goed om te horen dat je het ook hebt gehad, jammer dat het niet gewerkt heeft.
Geen sorry daar is dit topic voor
Mij is 2 jaar voor wij aan IVF begonnen ook geroepen dat zij de stap al wilde maken, maar wij waren daar gewoon nog niet aan toe. Dat hebben we in een gesprek laten weten en kregen te horen dat we moesten aangeven wanneer we dat wel waren. Je moet er gewoon stevig voor in je schoenen staan (allebei in de relatie). Tot die tijd mochten wij gewoon de IUI blijven proberen.
Dus je bent echt geen zeur
Mij is 2 jaar voor wij aan IVF begonnen ook geroepen dat zij de stap al wilde maken, maar wij waren daar gewoon nog niet aan toe. Dat hebben we in een gesprek laten weten en kregen te horen dat we moesten aangeven wanneer we dat wel waren. Je moet er gewoon stevig voor in je schoenen staan (allebei in de relatie). Tot die tijd mochten wij gewoon de IUI blijven proberen.
Dus je bent echt geen zeur
Wipkip met prachtige Wipkuikentjes O+
Try to be a rainbow in someone's cloud.
Try to be a rainbow in someone's cloud.
Na weer wat schommelingen nog 3 kilo te gaan
Wipkip met prachtige Wipkuikentjes O+
Try to be a rainbow in someone's cloud.
Try to be a rainbow in someone's cloud.
Sull, volgens mij heb je juist een heel goed gesprek gehad!
Dat jij aangeeft waar jij wel of nog niet aan toe bent is alleen maar heel goed. Dat geeft zo'n arts dan ook de kans om op de individuele patiënt in te gaan.
Het gevoel dat je een verwende zeur bent komt me dan wel weer bekend voor, maar kijk wat het ons opgeleverd heeft!
Dat jij aangeeft waar jij wel of nog niet aan toe bent is alleen maar heel goed. Dat geeft zo'n arts dan ook de kans om op de individuele patiënt in te gaan.
Het gevoel dat je een verwende zeur bent komt me dan wel weer bekend voor, maar kijk wat het ons opgeleverd heeft!
Deze follikelmeting was om te kijken wanneer ik met testen moet beginnenquote:
Ladyblack, het is nog even spannend dus? Waarom moet je eigenlijk ook ovulatietesten doen als je ook follikelmetingen krijgt?
Tally, goed bezig!! Land in zicht he
Sull, wat maak jij een heftig proces door. Ik kan over iui niet meepraten. Wij zijn eigenlijk na de onderzoeken van mijn man gelijk op icsi gezet. Ik vond het besef dat dit gelijk een soort start en eindstation is wel heftig, maar ik was eigenlijk ook wel erg dankbaar. Mijn gevoel is dat we nu wel de beste kans hebben..
Soms als ik de verhalen over iui hoor en dan zeker zoals bij jou waarin het allemaal niet soepeltjes loopt, ben ik er helemaal niet rouwig om dat we gelijk icsi doen.. gek he want het blijft allemaal een gevoelskwestie.. en met hormonen nog even een paar stappen heftiger.
Fijn dat het nog iig tot het eind van het jaar door mag zoals jullie dat graag willen! Ik hoop het snel raak is!
Tally goed bezig!!
NIKKI wat fijn dat het gesprek telefonisch mag! Nu nog mooi weer en dan hopelijk de heerlijk ontspannen zomer!
Ik ben soort en met weer gestart met gespannen broekloeren
Ik verwacht deze maand echt helemaal niets positiefs dus ik hoop dat 
snel komt! Dan kan ik eindelijk weer nachtjes gaan tellen voor de volgende terugplaatsing Ik heb een goed voorgevoel 
of is dat jinxen als je dat zegt?
Soms als ik de verhalen over iui hoor en dan zeker zoals bij jou waarin het allemaal niet soepeltjes loopt, ben ik er helemaal niet rouwig om dat we gelijk icsi doen.. gek he want het blijft allemaal een gevoelskwestie.. en met hormonen nog even een paar stappen heftiger.
Fijn dat het nog iig tot het eind van het jaar door mag zoals jullie dat graag willen! Ik hoop het snel raak is!
Tally goed bezig!!
NIKKI wat fijn dat het gesprek telefonisch mag! Nu nog mooi weer en dan hopelijk de heerlijk ontspannen zomer!
Ik ben soort en met weer gestart met gespannen broekloeren
Ik verwacht deze maand echt helemaal niets positiefs dus ik hoop dat snel komt! Dan kan ik eindelijk weer nachtjes gaan tellen voor de volgende terugplaatsing Ik heb een goed voorgevoel of is dat jinxen als je dat zegt?
Dananana ik snap denk ik jouw gevoel wel. Ik vind het echt verwonderlijk hoe iedereen alles op een andere manier beleefd. Veel dames die eerst IUI doen hebben er heel veel moeite mee om over te stappen naar IVF/ICSI. Omdat ik niet een heel traject met proberen zwanger te worden heb meegemaakt kan ik me niet echt voorstellen waarom de stap zo groot is voor velen. Ikzelf heb de PGD/ICSI die wij doen nooit als heel heftig ervaren tot nu toe. Natuurlijk zal het lichamelijk zwaarder zijn dan bij IUI, maar als ik hier dan vaak lees over afgeblazen IUI's en op m'n werk hoor dat IUI's niet lekker lopen met teveel/geen follikels e.d. dan begin ik bijna te denken dat het 'makkelijker' is om IVF te doen. Maar ik heb dus nooit met IUI's te maken gehad, dus ik heb makkelijk praten.
LB, spannend, hopelijk heb je snel een positieve ovutest in je handen.
Tally, het eind en het begin is in zicht. Die paar kilo gaat ook lukken!
Dananana, hopelijk komt er snel een eind aan het broekloeren een komt de tp een stukje dichterbij.
LB, spannend, hopelijk heb je snel een positieve ovutest in je handen.
Tally, het eind en het begin is in zicht. Die paar kilo gaat ook lukken!
Dananana, hopelijk komt er snel een eind aan het broekloeren een komt de tp een stukje dichterbij.
De stap is groot omdat er deels op je eigen lichaam word gerekend bij IUI. Ze brengen het zaad voorbij de baarmoedermond en that's it. Bij IVF halen ze je eiblaasjes uit je eierstokken. Weer een grote stap extra vind ik. Je ligt daar toch weer met je benen wijd terwijl ze je eierstokken lek prikken. Maar das mijn persoonlijke mening. O en ook omdat ze nu zo veel mogelijk eiblaasjes willen hebben en bij IUI mogen en maar max 2 zijn.
Wipkip met prachtige Wipkuikentjes O+
Try to be a rainbow in someone's cloud.
Try to be a rainbow in someone's cloud.
Tally, dat klinkt inderdaad logisch. Het kan natuurlijk best voelen als falen, terwijl je er zelf niets aan kan doen. En daarnaast is het wel weer een stapje dichter bij ieders grootste angst dat het helemaal niet zal lukken. Maar bij deze nog een keertje petje af voor alle dames die al zo lang moeten wachten en die zo lang in onzekerheid zitten, telkens weer grenzen moeten verleggen in de hoop dat hun grootste droom uit mag komen.
Bedankt voor jullie lieve en herkenbare reacties, ik zat er echt even doorheen. lk zie namelijk ook zeker de mogelijkheden met IVF, maar ik bewaar die bonus liever voor het laatst ;-)
Het komt ook allemaal even wat heftiger binnen denk ik, we kwamen deze week terug van vakantie en toen moest ik tussen de regels door via FB lezen dat één van mijn vriendinnen (die ik tot voor kort nog tot mijn betere vriendinnen rekende) zwanger is. (de eerste uit onze vriendengroep)
Dat verklaarde wel waarom ik al bijna 3 maanden niets van haar gehoord en dat terwijl ik in die tijd nog geopereerd ben ook. Zelfs op een berichtje van mijn kant laatst kwam amper reactie.
Ik wist dat ze bezig was om zwanger te worden, ze had namelijk half februari bij mij geklaagd dat het zoveel langer duurde dan ze verwacht had (ze was met kerst gestopt met de pil!!!). Ik had haar toen maar eens haarfijn uitgelegd hoeveel langer en ellendiger het bij ons duurde en toen kwam de boodschap wel aan.
Toen we dinsdag eenmaal thuis waren lag er een kaartje in de bus, dat we nodig wat moesten afspreken omdat dat al zolang geleden was. Ik ben er erg verdrietig van geweest, maar heb besloten me niet te laten kennen. Ik heb een kadootje gekocht en het blije nieuws (11 weken zwangerschap!) aangehoord, ze was nog verrast dat ik nu al een kadootje bij me had ook
Ze vond het zo moeilijk om het me te vertellen... nou gelukkig was het voor mij een makkie om het aan te horen (en daarvoor te lezen op FB...) 
Het komt ook allemaal even wat heftiger binnen denk ik, we kwamen deze week terug van vakantie en toen moest ik tussen de regels door via FB lezen dat één van mijn vriendinnen (die ik tot voor kort nog tot mijn betere vriendinnen rekende) zwanger is. (de eerste uit onze vriendengroep)
Dat verklaarde wel waarom ik al bijna 3 maanden niets van haar gehoord en dat terwijl ik in die tijd nog geopereerd ben ook. Zelfs op een berichtje van mijn kant laatst kwam amper reactie.
Ik wist dat ze bezig was om zwanger te worden, ze had namelijk half februari bij mij geklaagd dat het zoveel langer duurde dan ze verwacht had (ze was met kerst gestopt met de pil!!!). Ik had haar toen maar eens haarfijn uitgelegd hoeveel langer en ellendiger het bij ons duurde en toen kwam de boodschap wel aan.
Toen we dinsdag eenmaal thuis waren lag er een kaartje in de bus, dat we nodig wat moesten afspreken omdat dat al zolang geleden was. Ik ben er erg verdrietig van geweest, maar heb besloten me niet te laten kennen. Ik heb een kadootje gekocht en het blije nieuws (11 weken zwangerschap!) aangehoord, ze was nog verrast dat ik nu al een kadootje bij me had ook
Ze vond het zo moeilijk om het me te vertellen... nou gelukkig was het voor mij een makkie om het aan te horen (en daarvoor te lezen op FB...)
Och ja Zulke verhalen ken ik ook. Maar dan van familie Of dat iedereen in de familie weet dat de baby gehaald word met een keizersnede en wanneer en dat wij dat moesten lezen op Hyves
Ach ja. Ze doen maar mij boeit dat niet meer. Ben veel te blij dat we er mee gebroken hebben. nou ja mn man dan Was zijn zus.
Zulke verhalen ken ik ook. Maar dan van familie Of dat iedereen in de familie weet dat de baby gehaald word met een keizersnede en wanneer en dat wij dat moesten lezen op Hyves Ach ja. Ze doen maar mij boeit dat niet meer. Ben veel te blij dat we er mee gebroken hebben. nou ja mn man dan
Was zijn zus.
Wipkip met prachtige Wipkuikentjes O+
Try to be a rainbow in someone's cloud.
Try to be a rainbow in someone's cloud.
NIKKI; bedankt voor de onwijs uitgebreide pm. Het maakt het hele verhaal een stuk 'echter'. Ik ga binnenkort nog wel reageren.
Sull; Ik vind het erg moedig dat je nog niet over wil op de IVF, ondanks dat je daar ook de mogelijkheden ziet. Goed dat je juist bij je gevoel blijft.
Ik vind de stap van 7 maanden 'natuurlijk' proberen (tot ik te horen kreeg dat het erfelijk was, zeg maar) naar PGD ook erg groot. Het voelt een beetje alsof iemand ons een kans ontnomen heeft, en ja ik weet dat dat stom is. Ik denk dat het komt omdat ik vanuit school/omgeving altijd het idee meegekregen heb dat je pas de medische molen ingaat op dit gebied, als het allemaal op natuurlijke wijze niet kan. En dat is bij ons niet het geval. Ik ben natuurlijk dankbaar voor de kans op een gezond kindje, maar ik vind het hele idee nogal zwaar. Ik kan me dan ook echt niet voorstellen hoe het voor veel anderen hier moet voelen, echt respect voor jullie.
De zus van mijn Lief is ook zwanger en sinds zij weten dat het hier allemaal op een andere manier moet, stuurt ze geen berichtjes meer over goede echo's en dergelijke. Echter als we haar zien moet ze wel continu de nadruk leggen op het feit dat ze zwanger is en daarom 'nu voor twee telt'. Ik vind het erg naar, en heb er ook moeite mee om gewoon nog leuk en aardig te doen dan.
Ik heb vandaag besloten met Lief een lijstje te maken met dingen die we nog graag willen doen/meemaken voordat we daadwerkelijk kunnen beginnen met kinderen. Ook om de tijd wat sneller te laten gaan, en omdat het de wens dan wat makkelijker naar de achtergrond brengt. Denk ik.
Sull; Ik vind het erg moedig dat je nog niet over wil op de IVF, ondanks dat je daar ook de mogelijkheden ziet. Goed dat je juist bij je gevoel blijft.
Ik vind de stap van 7 maanden 'natuurlijk' proberen (tot ik te horen kreeg dat het erfelijk was, zeg maar) naar PGD ook erg groot. Het voelt een beetje alsof iemand ons een kans ontnomen heeft, en ja ik weet dat dat stom is. Ik denk dat het komt omdat ik vanuit school/omgeving altijd het idee meegekregen heb dat je pas de medische molen ingaat op dit gebied, als het allemaal op natuurlijke wijze niet kan. En dat is bij ons niet het geval. Ik ben natuurlijk dankbaar voor de kans op een gezond kindje, maar ik vind het hele idee nogal zwaar. Ik kan me dan ook echt niet voorstellen hoe het voor veel anderen hier moet voelen, echt respect voor jullie.
De zus van mijn Lief is ook zwanger en sinds zij weten dat het hier allemaal op een andere manier moet, stuurt ze geen berichtjes meer over goede echo's en dergelijke. Echter als we haar zien moet ze wel continu de nadruk leggen op het feit dat ze zwanger is en daarom 'nu voor twee telt'. Ik vind het erg naar, en heb er ook moeite mee om gewoon nog leuk en aardig te doen dan.
Ik heb vandaag besloten met Lief een lijstje te maken met dingen die we nog graag willen doen/meemaken voordat we daadwerkelijk kunnen beginnen met kinderen. Ook om de tijd wat sneller te laten gaan, en omdat het de wens dan wat makkelijker naar de achtergrond brengt. Denk ik.
Morgen ben ik vast weer mezelf.
Nanuka wat een goed idee zo'n lijst! Ik ga er ook eens over nadenken of wij alles wel hebben afgestreept ;-)
Wat je zegt over de MMM instappen is helemaal waar, dat gevoel had ik ook. Wij kregen de kans niet om het "gewoon" te proberen, want nadat ik was begonnen met ontpillen, bleek al dat een natuurlijke poging er niet in zou zitten. En dat voelt toch als een ontnomen kans, ik had graag net als anderen (niet te lang natuurlijk, een paar maanden ofzo) gewoon onbevangen willen proberen, maar helaas dat zit er niet meer in. Nou ja de andere kant is, we hebben onze tijd in elk geval goed benut en niet hoeven wachten.
Wat je zegt over de MMM instappen is helemaal waar, dat gevoel had ik ook. Wij kregen de kans niet om het "gewoon" te proberen, want nadat ik was begonnen met ontpillen, bleek al dat een natuurlijke poging er niet in zou zitten. En dat voelt toch als een ontnomen kans, ik had graag net als anderen (niet te lang natuurlijk, een paar maanden ofzo) gewoon onbevangen willen proberen, maar helaas dat zit er niet meer in. Nou ja de andere kant is, we hebben onze tijd in elk geval goed benut en niet hoeven wachten.
Dat van natuurlijke kansen ontnomen worden, vond ik toen heel erg herkenbaar en zo frustrerend. De pogingen zijn direct geteld (6 IUI's, 6 IVF's) en ... that's it. Waar andere mensen na een jaar proberen de eerste stappen zetten richting een dokter, zit het er voor ons na 12 pogingen (oké, met veel embryo's heb je er bij IVF wel meer) op.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik hierdoor alleen al in de put heb gezeten
Ik moet eerlijk bekennen dat ik hierdoor alleen al in de put heb gezeten
