Wond na operatie geneest niet.

Bedankt nog voor de beterschapswens.

Vandaag en gisteren absoluut een mindere dag, heb weer veel pijn en dat heb ik sinds na de operatie niet meer op deze manier gehad. De wond ging erg goed en zag er rustig uit, nu is het iets minder rustig, maar het bloedt wel een beetje en de rotzooi komt er wel uit. Volgens de chirurg móet het zelfs een beetje bloeden zolang het open ligt. Dus ja, afwachten maar. Dinsdag weer mijn wekelijkse controle in het ziekenhuis, zal mij zwaar benieuwen wat hij te melden heeft.

Bijna een jaar later. December vorig jaar nog een vierde operatie gehad. Daarna nog tientallen controles. Februari 2013 was de wond gesloten. Ik hoefde niet meer terug te komen. April 2013 knapte de wond ineens weer een behoorlijk stuk open. Dit hebben we zelf behandeld m.b.v. steriele gaasjes (aquacell ag). De wond genas weer. Juni 2013. De wond lag alweer een stuk open. Weer behandeld. Weer genezen. Eind juli 2013. De wond WEER open. De knoop doorgehakt. Niet meer sporten. Amper nog bewegen. Gewoon de hele dagen leuk op een stoeltje zitten en naar bed. Wat een vreugde. Nu, weken later, is de wond weer gesloten. Maar terwijl ik dit schrijf voel ik hevige pijnscheuten en steken rond de oude wond. Ouders hebben er vaak naar gekeken, ze blijven erbij dat het er rustig uitziet en er geen enkel gaatje/sneetje te vinden is. Maar toch, de pijn. Momenteel kan ik niet eens slapen. Sporten kan ik niet meer. Misschien wel nooit meer, ik moest immers maar met die wond leven die steeds weer openknapt. Niets aan te doen, jammer dan. Volgende week dinsdag vlieg ik, ten minste dat hoop ik, naar Lissabon om daar een half jaar te werken en te wonen. Eerlijk gezegd voelt dat nu zo ver weg met deze pijn. Als ik loop worden de steken nog erger. Als ik lig voel ik ze ook. Pijnstillers, leuk en aardig maar zinloos. Die kots ik namelijk pertinent weer uit. Ik weet het niet meer. Ik ben radeloos. Ik ben verdomme achttien jaar oud en kan niet meer sporten of normaal leven. Ik kan niet eens normaal bukken, uit angst dat het weer openknapt. Ik hijs mezelf omhoog aan een tafel of leuning als ik iets opgepakt heb. Ik weet het echt niet meer. Niets of niemand lijkt mij te kunnen helpen. En ik, ik word er depri van.

quote:

Op dinsdag 27 augustus 2013 01:23 schreef marcb1974 het volgende:
Ben je al naar een ander ziekenhuis geweest? Misschien is het wel tijd (als de wond weer open springt) om je eens door te laten verwijzen naar een Universitair ziekenhuis. Alleen opletten dat je dan geen aio/anio krijgt maar meteen een specialist/professor.

Sterkte in ieder geval.

Het eerste ziekenhuis waar ik geweest ben is in Almelo, de tweede Hengelo, daar heeft een specialist wat betreft deze nare aandoening mij behandeld en in februari zei hij dat het klaar was, maar het bijzonder gevoelig zou blijven en daar niets aan te doen is.

Het probleem is dat ik bijzonder graag gewoon naar Portugal wil gaan volgende week maar dan moet die rotpijn wel weggaan en de wond niet continu open knappen, anders heb ik er nog niets aan.

quote:

Op dinsdag 27 augustus 2013 01:34 schreef Mishu het volgende:
Vraag eens of je in de zuurstoftank mag. Mijn zus heeft dat gehad toen haar wonden niet genazen. Zuurstof ondersteunt de genezing.

Verder zou ik zelf gaan denken aan stukjes donorhuid en een stukje wat ze op bacteriën en schimmels enzo moeten onderzoeken.

Een zuurstoftank? Daar heb ik werkelijk nog nooit van gehoord...

Huidtransplantatie had ik over gelezen maar vraag me af of dat het probleem verhelpen zal...

quote:

Op dinsdag 27 augustus 2013 01:46 schreef RhytmicalRemedy het volgende:
Heb je er wel suiker in gesmeerd? Dit doet namelijk wonderen.

Gedaan toen op advies, we kregen er alleen mieren door en de wond genas niks beter.

quote:

Op donderdag 2 januari 2014 12:40 schreef easy-t het volgende:

[..]

Ik weet niet of jij dit leest toto maar ik zou graag mail contact met je willen hebben want ik zit in de dezelfde situatie als jouw. Ik probeer je te pm.maar dat gaat pas als je 7 dagen actief bent. Ik weet niet hoe het nu met je gaat maar ik zou graag jouw proces willen volgen. Dat klote ding verwoest je leven,ik ben hopeloos opzoek naar oplossingen om die wond dicht te krijgen.ik kan op dit moment geen kant op niet zitten,bukken werken niks ben er al 3 jaar mee bezig en 3 verschillende operaties gehad. Laat a.u.b iets weten als je dit leest.

Hoi easy-t, ik loop er nu ook al een jaar of 2.5 mee en ben er ook nog steeds niet vanaf. Ik kan ook niet werken/bukken etc. dus ik herken je verhaal zeker. Je kunt gewoon hier in dit topic reageren en dan lees ik 't wel

quote:

Op donderdag 2 januari 2014 13:47 schreef easy-t het volgende:
Oh fijn voor de snelle reactie.mijn laatste operatie was 28 oktober 2013 en voor gekozen om te hechten. Ging vrij goed en na een dikke maand kreeg ik te horen dat hij dicht was en ik nergens meer druk om hoef te make. Nog geen 2 dagen later klapt ie open(alhoewel ik twijfel of ie goed heeft gekeken dat ie dicht was.) op 3 plekken,3 plekken Van ong een cm.de arts blijft maar zeggen door extreem rustig aan te doen moet het binnen een paar weken dicht zijn.
Nu moet ik morgen terug en ik zal een grote bek moeten hebben om toch voor andere oplossingen te zoeken.als ik er al zo lang mee loop waarom zou ie volgende week wel dicht groeien? Ben wel getest op alles en ik ben gewoon gezond. Ik snap dat het een rot plek is en dat het constant beweegt maar kom op.

Welk ziekenhuis sta je onder behandeling?
Ik herken dit helemaal namelijk.
Ook elke keer 2-3 gaten in het "litteken" en hij knapt weer open. Dan bloedt het en stinkt het, groeit wel weer een beetje dicht maar blijft open knappen. Ben zelf vorig jaar ook op alles getest... Maar inderdaad, het is een rot plek. Ik heb het ook gehad ermee. Ik word vanmiddag gebeld of ze wellicht nog iets kunnen doen, en zo niet, dan houdt het op en is er weinig toekomst.

quote:

Op donderdag 2 januari 2014 14:03 schreef jogy het volgende:
De tering, kunnen ze jullie niet 6 weken kunstmatig in coma gooien en op de buik leggen of zo. Moedeloos zou ik er van worden zeg.

Ik heb al zoooo lang rust gehouden, dat is het gewoon niet
Bij alles wat je doet komt er een grote druk op te staan. Zelfs bij een grote boodschap

quote:

Op donderdag 2 januari 2014 14:12 schreef easy-t het volgende:
@jogy ja kon dat maar:-)
@toto ik ben in behandeling in het jeroen bosch zh Den Bosch.ik denk dat het overal een beetje op het zelfde neer komt. Een 100% oplossing is er niet op medisch gebied.Ik wacht je antwoord op dat belletje af. Ok vind k het fijn dat ik eindelijk met lotgenoten kan praten over dit tyfus ding.Het is moeilijk om positief te blijven als je keer op keer word teleurgesteld.

Ik snap je. Het is inderdaad zwaar demotiverend, daarnaast snappen heel veel mensen de impact niet. Hoe oud ben jij als ik vragen mag? Ik vermoed namelijk dat we qua leeftijd ook aardig dichtbij elkaar liggen. En laat me raden, je bent zwaar behaard