Het Grote Klimaatverandering Topic #3 De ondergang van Heartland

Zo hier verder met lachen om de posts van Whitebeard

30-05-2012

Vooroorlogse foto’s onthullen historie van Groenlandse gletsjer



Tachtig jaar oude foto’s die onlangs in een kelder in Denemarken werden ontdekt, laten zien hoe de gletsjers van Groenland de afgelopen jaren hun ijs verloren.

De foto’s geven wetenschappers een uniek kijkje in het verleden van de Groenlandse gletsjers. “Dankzij deze studie hebben we nu een gedetailleerd historisch beeld van veel recenter verlies van gletsjers,” vertelt onderzoeker Jason Box. “En we hebben bevestigd dat gletsjers heel gevoelige indicatoren van het klimaat zijn.”

Knud Rasmussen
De foto’s werden gemaakt tijdens de zevende expeditie die Knud Rasmussen in het jaar 1933 ondernam. De onderzoekers vergeleken de foto’s met foto’s die vanaf de Tweede Wereldoorlog tot vandaag de dag van het gebied werden gemaakt. Om tot een goede vergelijking te kunnen komen, werden de oude foto’s eerst gedigitaliseerd.

Resultaten
De resultaten zijn opvallend, zo is in het blad Nature Geoscience te lezen. Zo bleek 55 procent van de gletsjers tussen 1930 en 1940 sneller te smelten dan vandaag de dag het geval is. De gletsjers die smolten, bevonden zich voornamelijk op het land en droegen niet bij aan de stijging van de zeespiegel. De gletsjers werden jaarlijks gemiddeld 20 meter korter. De gletsjer die zich het snelst terugtrok, verloor jaarlijks zelfs 374 meter lengte. Vandaag de dag worden in het zuidoosten van Groenland meer gletsjers korter dan tussen 1930 en 1940 het geval was. De gletsjers verliezen gemiddeld zo’n vijftig meter per jaar. Dat hoge gemiddelde wordt veroorzaakt door enkele gletsjers die zich uitzonderlijk snel terugtrekken: de snelste verliest jaarlijks 887 meter aan lengte. Deze gletsjers dragen wel bij aan de zeespiegelstijging.

Koelen
Maar het meest interessante aan dit onderzoek is toch wel de periode tussen 1943 en 1972. Het zuidoosten van Groenland koelde toen af, waarschijnlijk doordat er veel zwavel in de lucht werd gebracht. Dit reflecteert het zonlicht. In 1963 werden er maatregelen genomen om de uitstoot van zwavel terug te dringen en daarna warmde Groenland langzaam weer op. Wat zo interessant is, is dat de onderzoekers nu in staat zijn om te zien wat die korte periode van afkoeling met Groenland heeft gedaan. De gletsjers reageren veel sneller op de afkoeling dan gedacht. 60 procent van de gletsjers groeide in de periode van opwarming. Twaalf procent bleef stabiel. Toen Groenland weer opwarmde, waren het vooral gletsjers die wel een bijdrage leveren aan de zeespiegelstijging, die smolten.

Het onderzoek kan ons wellicht handgrepen geven om de gletsjers te redden. “Op deze beelden zien we dat de afkoeling die halverwege de eeuw optrad, de gletsjers stabiliseerde,” stelt Box. “Dat suggereert dat als we het versnelde verlies aan ijs willen stabiliseren, we een kleine daling in temperatuur moeten zien.”

(scientias.nl)

quote:

Klimaatontkenners blijven koppig
woensdag 30 mei 2012 om 17u59
Koppige klimaatontkenners kunnen niet overtuigd worden door meer wetenschappelijke bewijs voor de opwarming van de aarde.

Dat is de opvallende conclusie van een onderzoek in Nature.

Wetenschappers zien al jaren met lede ogen aan hoe hun groeiende stapel bewijsmateriaal genegeerd of zelfs ontkend wordt door een groot deel van de bevolking, met name onder de conservatieve Amerikanen.

Tot nog toe werd de schuld vooral bij een gebrek aan informatie of technologisch inzicht gelegd: wie niet dezelfde informatie heeft als de wetenschappers of niet voldoende inzicht heeft, kan de ernst van de klimaatverandering niet inschatten. De heersende opvatting was dan ook dat er meer wetenschappelijk bewijs nodig was, en dat de wetenschap beter moet communiceren en informeren.

Maar uit een studie bij meer dan 1.500 Amerikanen blijkt dat die kennis of informatie lang niet de doorslaggevende factor is. "Het publiek met de hoogste mate van wetenschappelijke geletterdheid en technologisch capaciteiten bleken niet het meest bezorgd om de klimaatverandering", stelt de studie. "Het waren net diegenen waar de culturele polarisatie het grootst was." De intelligentie, opleiding of informatieconsumptie hebben dus geen invloed op de mate waarin mensen zich laten overtuigen door de wetenschappelijke bewijzen.

Culturele identiteit

De wetenschappers ontdekten dat vooral culturele factoren doorslaggevend waren. "Die redenering stelt dat individuen geneigd zijn om hun perceptie van sociale risico's af te stemmen op de waarden van groepen waarmee ze zich identificeren." Mensen laten zich dus eerder leiden door hun directe omgeving en hun favoriete media dan door wetenschappelijke informatie.

Er is dan ook niet zozeer een conflict tussen wetenschappers en de bevolking, zoals vaak verondersteld wordt, besluit de studie, maar eerder tussen verschillende segmenten van de bevolking. De leden van die segmenten zijn geneigd hun interpretatie van de wetenschappelijke bewijzen af te stemmen op de culturele filosofie van hun "ideologische stam".

De studie lijkt te suggereren dat er niet meer wetenschap nodig is om koppige klimaatontkenners over de streep te halen, zoals tot nog toe werd aangenomen. Om meer mensen het wetenschappelijke bewijsmateriaal te doen aanvaarden, moet eerder een manier gevonden worden om het debat los te koppelen van ideologische standpunten. Ook zouden invloedrijke opiniemakers en belangengroepen, die zich tot nog toe tegen de wetenschappelijke bewijzen kantten, moeten overtuigd worden om hun verzet op te geven. (IPS/TE)

http://www.knack.be/nieuw(...)le-4000107190135.htm

Opvallende conclusie? Dat het een ideologische kwestie is was voor iedereen wel duidelijk, daar heeft Noami Oreskes uitgebreid over geschreven.

04-06-2012

CO2-concentratie overschrijdt 400 ppm

In Alaska hebben onderzoekers van het Amerikaanse onderzoeksinstituut NOAA dit voorjaar van het broeikasgas kooldioxide een gemiddelde maandconcentratie gemeten van 400 ppm. Het is voor het eerst dat zulke hoge waarden van CO2 worden gemeten in een afgelegen gebied, ver weg van menselijke activiteit.

De 400 ppm (parts per million, ofwel het aantal deeltjes per miljoen andere deeltjes) kooldioxide die in Alaska in april dit jaar werd gemeten, geldt als voorbode van de mondiale CO2-concentratie in 2016, aldus de onderzoekers. In 2011 was dat nog 390,4 ppm. Het meetnetwerk van de National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA) bevindt zich op meerdere afgelegen locaties op het noordelijk halfrond. De 400 ppm werd al eerder lokaal gemeten in het Arctisch gebied, maar het betrof toen incidentele waarden en geen maandgemiddelde.


Het onderzoeksstation van NOAA in Alaska. Metingen worden, behalve in Alaska, op nog vijf andere afgelegen plaatsen op het noordelijk halfrond gemeten: in Canada, IJsland, Finland, Noorwegen en op een eiland in de Stille Oceaan. Wereldwijd zijn er meer dan zestig meetlocaties. Afbeelding: © NOAA

Op basis van deze meetresultaten verwacht het Amerikaanse onderzoeksinstituut dat de CO2-concentratie op afgelegen locaties in 2013 verder zal stijgen tot 402 ppm. Zij houden daarbij rekening met het relatief hogere gehalte aan kooldioxide in de atmosfeer aan het begin van de lente, wanneer de planten weer massaal beginnen met de productie van zuurstof. Ook wordt gecorrigeerd voor de opname van kooldioxide in de oceanen, die als belangrijke buffer van broeikasgassen dienst doen.


De ‘jaarcyclus’ van kooldioxide in de aardse atmosfeer werd voor het eerst geobserveerd door Charles David Keeling, vandaar de naam Keeling Curve. Deze beroemde grafiek toont niet alleen de toename van CO2 in de aardatmosfeer, maar ook seizoensfluctuaties. Afbeelding: © NOAA/Creative Commons

Ademende aarde
Modern klimaatonderzoek bouwt voort op de ‘revolutionaire’ Keeling-curve, die de ‘ademende aarde’ zo duidelijk laat zien: met hoge CO2-waarden aan het begin van de lente en lage CO2-waarden aan het einde van de zomer. De jaarcyclus wordt op hoge breedtegraden het sterkst gemeten.

Het aantal ppm’s CO2 is de leidraad geworden voor beleidsmakers en politici die emissienormen moeten vaststellen met het oog op klimaatverandering. In veel toekomstige klimaatscenario’s wordt uitgegaan van een doelstelling van 450 ppm, wat neerkomt op een maximale globale temperatuurstijging van 2 graden Celsius. Dus zou je verwachten dat we nog wel even mogen doorgaan en nog 50 ppm te gaan hebben. Maar dat is helaas niet het geval.


Flessen waarin monsters CO2 worden opgeslagen in NOAA’s Earth System Research Laboratory in de Amerikaanse staat Colorado. De luchtmonsters worden wereldwijd verzameld op meer dan 60 locaties, door zowel professionals als vrijwilligers. Afbeelding: © NOAA

CO2-equivalenten
De NOAA-onderzoekers benadrukken dat het bij de 400 ppm-‘mijlpaal’ uitsluitend gaat om kooldioxide, dus exclusief andere broeikasgassen, zoals methaan. Als de andere broeikasgassen in de berekening worden meegenomen, in de vorm van CO2-equivalenten, haalden we de 400 ppm al in 1985 en zijn we 450 ppm al tien jaar geleden voorbijgestreefd.

450 ppm CO2-equivalenten (2 graden Celsius temperatuurstijging op mondiale schaal) geldt voor veel beleidsmakers als ‘acceptabel’. Het Internationale Energie Agentschap (IEA) berekende dat we om dit 450 ppm-scenario na te streven vooral veel energie zullen moeten besparen, naast het uitvoeren van een mix van andere maatregelen.



In de meest recente World Energy Outlook (2011), waarvan eind dit jaar weer een update zal verschijnen, wordt ons voorgerekend dat we een mix van maatregelen zullen moeten uitvoeren, zoals energiebesparing, gebruik van duurzame energiebronnen en CO2-opslag. De broeikasgassen blijven in dat geval onder de kritische grens van 450 ppm CO2-equivalenten. Afbeelding: © IEA

Bron:
Persbericht NOAA: Carbon dioxide levels reach milestone at Arctic sites (31 mei 2012)

(Kennislink)

08-06-2012

Aarde was mogelijk nog nooit zo gevoelig voor CO2



Wetenschappers hebben ontdekt dat de aarde anno 2012 veel gevoeliger is voor de invloed van CO2 dan zo’n twaalf miljoen jaar geleden het geval was.

Het leek altijd hetzelfde liedje te zijn. Als de aarde aan veel CO2 werd blootgesteld, dan was het warmer op aarde. Waren de concentraties CO2 laag, dan was het kouder. Maar ook op die regel blijken uitzonderingen te zijn, zo schrijven wetenschappers van de universiteit van Californie, Santa Cruz in het blad Nature.

Mioceen
Ze bestudeerden sedimenten uit het Mioceen (twaalf tot vijf miljoen jaar geleden). In die periode was het noordelijke deel van de Stille Oceaan een stuk warmer dan vandaag de dag: een verschil van zo’n vijf tot acht graden Celsius. Tegelijkertijd was de concentratie CO2 relatief laag.

Oceaan
Hoe kan dat? De onderzoekers vermoeden dat het iets te maken heeft met de stroming in de oceanen. Die is de laatste vijf miljoen jaar veranderd. En daardoor is het klimaat op aarde veel nauwer komen samen te hangen met veranderingen in de concentratie CO2. Dat betekent dat de aarde tegenwoordig veel sneller op een dalende of stijgende concentratie CO2 reageert dan vroeger.

Verrassend
“Het is een verrassende ontdekking,” bekent onderzoeker Jonathan LaRiviere. “In het late Mioceen moet er iets anders zijn geweest dat de opwarming van de aarde mogelijk maakte. Een mogelijkheid is dat de stromingen in de oceaan, die bepaald werden door de vorm van de oceanen (en die waren heel anders in die tijd) ervoor zorgden dat warmere temperaturen ondanks een lagere concentratie CO2 bleven bestaan.” De grens die koud en warm oceaanwater van elkaar scheidt, lag in het Mioceen veel dieper. Mogelijk resulteerde dat in meer waterdamp en meer wolken, waardoor de hitte op aarde als het ware gevangen gehouden werd.

Plioceen
Toen het Plioceen aanbrak (zo’n vijf miljoen jaar geleden) waren de oceanen inmiddels vergelijkbaar met de oceanen van vandaag de dag. Ook de temperaturen daalden toen wereldwijd en gingen zich gedragen zoals we dat nu van ze gewend zijn.

De onderzoekers benadrukken dat hun studie laat zien dat de stroming van oceanen een omvangrijke invloed kan hebben op het klimaat. “Het vertelt ons dat het klimaatsysteem van de aarde geëvolueerd is en dat de gevoeligheid van het klimaat vandaag de dag mogelijk groter is dan ooit,” concludeert onderzoeker Christina Ravelo. En ergens is dat ook goed nieuws. Het zou namelijk betekenen dat maatregelen die worden genomen om de concentratie CO2 terug te dringen, ook snel invloed hebben op de temperatuur op aarde

(scientias.nl)

12-06-2012

Opwarming van de oceanen is voornamelijk onze eigen schuld



Het is al jaren een discussiepunt en dat zal het ook wel blijven, maar nieuw onderzoek bewijst maar weer eens dat wij mensen toch echt de veroorzakers zijn van de opwarmende oceanen.

Wetenschappers van het Lawrence Livermore National Laboratory bestudeerden de opwarming van de oceanen. Middels modellen brachten ze de opwarming van de laatste 50 jaar in kaart. Opvallend genoeg konden deze modellen de huidige temperatuur van de oceanen enkel ‘voorspellen’ wanneer de onderzoekers ook de stijgende uitstoot van broeikasgassen een plekje in het model gaven.

Test
“Wat wij probeerden te doen, is vaststellen of het geobserveerde patroon van opwarming door natuurlijke variaties alleen verklaard kan worden,” legt onderzoeker Peter Gleckler uit. “Alhoewel we meerdere tests met daarin de verschillende effecten van verschillende onzekerheden hebben uitgevoerd, konden we geen bewijs vinden dat de gelijktijdige opwarming van de bovenlaag van alle zeven zeeën enkel door natuurlijke variaties in het klimaat veroorzaakt wordt. En dus kan hij maar een ding concluderen. “Mensen hebben daarin een overheersende rol gespeeld.”

Oceanen
Dat de onderzoekers ervoor kozen om de oceanen te bestuderen, is logisch. Wereldwijd zijn de bovenste lagen van de oceanen (tot 700 meter diepte) aan het opwarmen. Gemiddeld stijgt de temperatuur van dit water elk decennium 0,025 graden Celsius. De opwarming van de oceanen is minder groot dan de opwarming van het aardoppervlak. Toch denken onderzoekers dat de oceanen – vanwege de enorme hoeveelheid warmte die ze op kunnen slaan – ongeveer 90 procent van de warmte die de aarde de afgelopen 50 jaar extra tot zich heeft genomen, bevatten.

Het is niet voor het eerst dat onderzoekers de invloed van de mens op het veranderende klimaat proberen vast te stellen. Wel is het voor het eerst dat wordt vastgesteld hoe onzekerheden in modellen en observaties invloed hebben op de conclusie dat mensen voornamelijk verantwoordelijk zijn voor de opwarming van de oceanen. “We hebben de factoren die de resultaten beïnvloeden van dichtbij bekeken. Dit onderzoek versterkt de conclusie dat een groot deel van de opwarming van de oceanen die de afgelopen 50 jaar heeft plaatsgevonden kan worden toegeschreven aan menselijke activiteiten.”

(scientias.nl)

19-06-2012

Koelwater warmt op

De klimaatverandering bedreigt onze energievoorziening, stellen onderzoekers van de Universiteit Wageningen. Als de zon het rivierwater van de Rijn en de Maas structureel opwarmt en de rivier ook nog eens minder water aanvoert, moet de productiecapaciteit van energiecentrales worden teruggedraaid. Gaat dan de lamp uit?


Koeltorens gebruiken rivierwater om overtollige warmte te lozen in de lucht en… in de rivier. Afbeelding: © Wiki Commons

Als de energiecentrales het schaarse rivierwater in de zomer teveel opwarmen, gaat dat ten kost van de natuur. Onderzoek van WUR stelt dat de kans op gedwongen reductie van de energieproductie de komende veertig jaar drie keer zo groot wordt in Europe en de VS.

Het onderzoek vond plaats bij honderd centrales, zowel in de VS als in Europa. Opmerkelijk is dat de Nederlandse centrales veelal thermisch werken en daarom veel koelwater nodig hebben. De onderzoekers van WUR publiceerden de resultaten begin juni in het wetenschappelijke tijdschrift Nature Climate Change.

Kwetsbaarheid energievoorziening
Om te horen of tijdens een warme zomer de lamp in de huiskamer echt uitgaat, namen we contact op met onderzoekster Michelle van Vliet. De studie ‘Vulnerability of US and European electricity supply to climate change’ maakt deel uit van haar promotieonderzoek. De kern van het probleem zit in energiecentrales die tijdens het opwekken van energie veel koelwater nodig hebben, zoals te zien in het onderstaande filmpje over de werking van een ouderswetse centrale op steenkool.


De stoomkracht in een ketel zet een turbine (een dynamo) in werking. Omdat de hitte moet worden afgevoerd, staan de meeste energiecentrales direct aan een rivier. Wanneer onvoldoende koelwater beschikbaar is, moet om het milieu te sparen de productiecapaciteit van de centrales tijdelijk worden verlaagd of in het meest extreme geval, zelfs worden stilgelegd.


Droog vallen de rivieren niet, maar koelwater gebruiken maakt het water te warm voor de flora en fauna. Afbeelding: © Qiki Commons

Stroom of natuur?
Het onderzoek stelt dat door klimaatverandering de Europese rivierwatertemperatuur gemiddeld met 0.8-1.0°C zullen stijgen tussen 2031-2060 (ten opzichte van 1971-2000). Als de riviertemperatuur zoveel stijgt en de watermassa afneemt door de hitte van de zomer, worden de normen voor het beschermen van ‘rivierecosystemen’ sneller dan voorheen bereikt. Dat was bijvoorbeeld het geval tijdens een hittegolf in 2006.

Rijkswaterstaat hanteert strenge regels voor het gebruik van koelwater en de mate waarin het rivierwater mag worden opgewarmd om de natuur in en aan het water te ontzien. Michelle van Vliet: “Voor de centrales zonder koeltorens binnen Europa waar wij naar gekeken hebben, zien we een toegenomen kans in het terugvallen van bruikbare capaciteit naar 10% (dus bijna het uitvallen van een centrale) van gemiddeld een halve dag per jaar naar gemiddeld anderhalve dag per jaar.”

Klimaatverandering en waterpeil
Koelwaterschaarste is een nieuwe schakel in de ketting van de klimaatverandering. Er zijn meer onderzoeken die ingaan op de koelwaterwaterproblematiek in onze knap warm lopende economie. Zo onderzocht het KNMI de invloed van klimaatverandering op de Rijn en de gevolgen ervan voor het waterbeheer in Nederland. De conclusie luidt o.a. dat lage afvoeren in de zomer leiden tot een reductie van waterbeschikbaarheid. Onderzoeksbureau Alterra stelt; Klimaatverandering leidt in de zomer tot minder neerslag in het Rijnstroomgebied

Onderzoeker Erik Querner van bureau Alterra rekende de veranderingen in de lage afvoeren van de Rijn door op basis van de klimaatscenario’s van het KNMI. Voor een gematigd klimaatscenario (KMNI-scenario G+) neemt de laagwaterafvoer bij Lobith in 2050 af met 10% en voor het extremere klimaatscenario W+ zelfs met 17%. De periode met lage afvoeren (< 1265 m3/s) bij Lobith neemt aanzienlijk toe. Voor het G+ scenario wordt deze bijna twee keer zo lang (gemiddeld van 35 naar ca. 70 dagen per jaar) en bij scenario W+ bijna drie keer zo lang. Het probleem is volgens hem op te lossen door het aanleggen van stuwmeren of natuurlijke buffering. De afvoer van de Rijn wordt dan gelijkmatiger over het jaar gespreid.

Waartoe de opwarming van de Rijn en het verlaagde waterpeil kunnen leiden, is goed te zien in dit filmpje over de extreme droogte in 1955.

Michelle Van Vliet: “De lamp zal over 10 jaar in Nederland nog steeds branden tijdens de zomer, maar we zullen er wel rekening mee moeten houden dat koelwaterproblemen wellicht vaker kunnen optreden. Met name in de Zuid-Europese landen en het zuidoostelijk deel van de VS is te verwachten dat de kans op gedwongen afnamen in productiecapaciteit van centrales zal toenemen. Omdat centrales een levensduur hebben van ongeveer 50 jaar is het goed om bij de bouw van nieuwe centrales hier rekening mee te houden. Kiezen voor duurzame energie zou de energiesector als geheel ook minder kwetsbaar maken voor klimaatsverandering.”

Koelwatersystemen
Er zijn twee koelsystemen voor energiecentrales. Een open systeem onttrekt grote hoeveelheden water uit de rivier, gebruikt dit voor koeling en loost het warme water direct weer terug in de rivier. Daarnaast is er ook een gesloten koelsysteem dat met koeltorens werkt. Hierbij wordt minder water uit de rivier onttrokken en wordt een groot deel van de warmtelast verdampt in de koeltorens. In totaal wordt binnen Europa en de VS veel water onttrokken vanuit de rivieren voor koeling van centrales. In Europa is dat 43% van de totale hoeveelheid wateronttrekking vanuit rivieren. Dat is meer dan er voor landbouw (29%) of voor huishoudens (19%) onttrokken wordt.

Koelwater schaarser
De energiesector blijft nog decennia lang afhankelijk van oppervlaktewater voor koeling van centrales. Om problemen met de natuur èn onze watersystemen te voorkómen zijn in 2007 nieuwe koelwaterregels geformuleerd. In Nederland worden nieuwe thermische energiecentrales vaker aan zee geplaatst, onder andere in de Eemshaven. Het bewustwordingsproces komt hier al op gang met toenemende aandacht voor alternatieve koeltechnieken en energiebesparing. Maar centrales aan zee leiden op hun beurt weer tot groeiende zorg over de consequenties voor de natuur, zoals op de Wadden.

(Kennislink)

quote:

Bijzondere start orkaanseizoen

Toegevoegd: zondag 24 jun 2012, 07:52

Voor het eerst sinds men in 1851 begon met het bijhouden van orkanen zijn er op het westelijk halfrond al voor 1 juli vier tropische stormen ontstaan. De tropische storm Debby vormde zich afgelopen week in de Golf van Mexico. Verwacht wordt dat Debby zal uitgroeien tot een orkaan.

Alberto was in mei de eerste grote storm van dit jaar, nog voordat het orkaanseizoen officieel begon op 1 juni. Daarna volgden nog de storm Beryl en de orkaan Chris. Chris bleef boven de Atlantische Oceaan hangen, maar Beryl zorgde voor veel overlast in de VS.

Boorplatforms
Het Nationale Orkaancentrum voorspelde eerder dat het dit keer een rustig orkaanseizoen zou worden. Meteorologen verwachtten twaalf tropische stormen, waarvan er zeven tot een orkaan zouden uitgroeien.

Amerikaanse weermannen verwachten dat Debby richting Texas trekt en nog voor dinsdagavond uitgroeit tot een orkaan.

In de Golf zijn meerdere boorplatforms uit voorzorg ontruimd. Experts verwachten niet dat dat invloed zal hebben op de olieprijs.

http://nos.nl/artikel/387572-bijzondere-start-orkaanseizoen.html

25-06-2012

Zeespiegel stijgt komende eeuwen flink



Zelfs als de aarde een succesvol klimaatbeleid lanceert en de opwarming beperkt blijft, stijgt de zeespiegel de komende eeuwen nog flink: ongeveer 75 tot 80 centimeter ten opzichte van het jaar 2000.
Rond het jaar 2300 stijgt de zeespiegel nog verder: waarschijnlijk zo’n 2,7 meter. Dat blijkt uit een onderzoek van diverse wetenschappers, waaronder medewerkers van de Wageningen University. Ze bestudeerden de zeespiegelstijgingen die de laatste duizend jaar plaatsvonden. Ook keken ze naar de huidige uitstoot van broeikagassen en hoe deze zich de komende eeuwen gaat ontwikkelen.

Beperken
Op dit moment kunnen we de opwarming van de aarde nog iets afremmen. En wel door een effectief klimaatbeleid toe te passen. Daarmee zouden we de opwarming moeten kunnen beperken tot zo’n 1,5 graad Celsius. Dan zal de zeespiegelstijging rond het jaar 2300 waarschijnlijk lager uitvallen, maar nog altijd 1,5 meter bedragen. Als we de opwarming niet zo sterk weten te beperken en de temperatuur de komende eeuwen 3 graden Celsius hoger komt te liggen, is tegen het jaar 2300 mogelijk sprake van een zeespiegelstijging van tussen de 2 en 5 meter. Dat schrijven de onderzoekers in het blad Nature Climate.

Nu
Als één ding na het lezen van dit onderzoek wel duidelijk wordt, dan is dat dat we nu maatregelen moeten nemen. “Vanwege de lange periode die de ijs- en watermassa’s nodig hebben om te reageren op de opwarming van de aarde, bepaalt onze huidige CO2-uitstoot het niveau van de zeespiegel voor de komende eeuwen,” concludeert onderzoeker Michiel Schaeffer. Maar wat moeten we dan nu doen? Nou, bijvoorbeeld de uitstoot verminderen (door duurzame energie te gebruiken) en CO2 afvangen en opslaan.

Verschillen
In 2008 kwam de Nederlandse Delta Commissie met een onderzoek waarin de zeespiegelstijging werd voorspeld. De zeespiegelstijging die wetenschappers nu voorspellen, valt iets lager uit. Dat is logisch: de commissie gebruikte cijfers waarin een succesvol klimaatbeleid nog niet aan de orde was. Vandaar dat de zeespiegelstijging hoger uitviel. Het nieuwe onderzoek laat zien dat een succesvol klimaatbeleid een verschil kan maken. Maar zelfs als de wereld zich aan de afspraken die tijdens de klimaattop in Kopenhagen en Cancún zijn gemaakt, houdt, stijgt de zeespiegel deze eeuw harder dan in de vorige eeuw.

Een hogere zeespiegel is zorgwekkend. Zeker voor gebieden die laaggelegen zijn. Denk aan Bangladesh en diverse eilanden in de Stille Oceaan. Maar ook een stad als New York loopt meer risico’s. Nu vindt er gemiddeld elke eeuw nog een overstroming plaats, met de hogere temperaturen wordt dat één keer in de drie jaar. Bovendien is het twijfelachtig of kustgebieden zich wel snel genoeg aan de stijgende zeespiegel kunnen aanpassen. Die stijging gaat namelijk naar verwachting vrij snel.

(scientias.nl)

quote:

Op vrijdag 1 juni 2012 17:23 schreef zakjapannertje het volgende:

[..]

http://www.knack.be/nieuw(...)le-4000107190135.htm

Het is jammer dat de discussie zo vaak en zoveel gaat over wie de schuldige is maar men vergeet dat het klimaat hoe dan ook veranderd en dat wij ons daarop moeten kunnen aanpassen. Betere riolering aanleggen, betere dijken, onderzoek naar drijvende gebouwen, verwoestijning actief tegengaan, etc...

quote:

Op woensdag 27 juni 2012 13:54 schreef Eyjafjallajoekull het volgende:

[..]

Het is jammer dat de discussie zo vaak en zoveel gaat over wie de schuldige is maar men vergeet dat het klimaat hoe dan ook veranderd en dat wij ons daarop moeten kunnen aanpassen. Betere riolering aanleggen, betere dijken, onderzoek naar drijvende gebouwen, verwoestijning actief tegengaan, etc...

Volgens mij ging die discussie over de vraag waarom zoveel Amerikanen überhaupt het wetenschappelijke bewijs voor AGW/klimaatverandering ontkennen. Er zijn er daar nog zat die ontkennen dat het klimaat daadwerkelijk veranderd, en dan is het lastig om constructief over adaptatie cq mitigatie te praten.

quote:

Op woensdag 27 juni 2012 14:54 schreef cynicus het volgende:

[..]

Volgens mij ging die discussie over de vraag waarom zoveel Amerikanen überhaupt het wetenschappelijke bewijs voor AGW/klimaatverandering ontkennen. Er zijn er daar nog zat die ontkennen dat het klimaat daadwerkelijk veranderd, en dan is het lastig om constructief over adaptatie cq mitigatie te praten.

Ja, maar volgens mij, althans dat zie ik ook in Nederland, ontkennen mensen dat het klimaat veranderd omdat ze anders voor 'treehugger' of hippie worden uitgemaakt. Terwijl dat dus eigenlijk los van elkaar staat. Het algemene gevoel is volgens mij een beetje dit:

Ja, het klimaat veranderd > je vind dat het klimaat veranderd door de mens. (en meteen komt die discussie weer op gang)

of dit:

Ja het klimaat veranderd, dat is de natuur > Oh dus we hoeven ons nergens druk om te maken.

Allebei natuurlijk fout.

Dat is waar.

De geschiedenis laat overduidelijk zien dat al onze beschavingen zijn opgekomen en gegaan in een periode van abnormale stabiliteit van het klimaat. Telkens als het klimaat een klein beetje afweek van die norm werden de beschavingen geconfronteerd met bijv. hongersnood gedurende de kleine ijstijd in West-Europa en de daarbij horende stabiliteitproblemen en massa migratie. We weten dat we dus op moeten passen met afwijkingen van de klimaat-norm.

Dus, ja, de ontkennertjes zijn dubbel fout, zowel in het ontkennen van de steeds sterkere afwijking van de norm als in de mogelijke effecten die dat op onze beschaving kan hebben. Een nogal naieve en risicovolle houding als je het mij vraagt.

Het jaarlijkse State of the Climate uitgegeven door het Amerikaanse NOAA is uitgekomen.

Hieronder het abstract:

quote:

Large-scale climate patterns influenced temperature and weather patterns around the globe in 2011. In particular, a moderate-to-strong La Niña at the beginning of the year dissipated during boreal spring but reemerged during fall. The phenomenon contributed to historical droughts in East Africa, the southern United States, and northern Mexico, as well the wettest two-year period (2010–11) on record for Australia, particularly remarkable as this follows a decade-long dry period. Precipitation patterns in South America were also influenced by La Niña. Heavy rain in Rio de Janeiro in January triggered the country’s worst floods and landslides in Brazil’s history.

The 2011 combined average temperature across global land and ocean surfaces was the coolest since 2008, but was also among the 15 warmest years on record and above the 1981–2010 average. The global sea surface temperature cooled by 0.1°C from 2010 to 2011, associated with cooling influences of La Niña. Global integrals of upper ocean heat content for 2011 were higher than for all prior years, demonstrating the Earth’s dominant role of the oceans in the Earth’s energy budget. In the upper atmosphere, tropical stratospheric temperatures were anomalously warm, while polar temperatures were anomalously cold. This led to large springtime stratospheric ozone reductions in polar latitudes in both hemispheres. Ozone concentrations in the Arctic stratosphere during March were the lowest for that period since satellite records began in 1979. An extensive, deep, and persistent ozone hole over the Antarctic in September indicates that the recovery to pre-1980 conditions is proceeding very slowly.

Atmospheric carbon dioxide concentrations increased by 2.10 ppm in 2011, and exceeded 390 ppm for the first time since instrumental records began. Other greenhouse gases also continued to rise in concentration and the combined effect now represents a 30% increase in radiative forcing over a 1990 baseline. Most ozone depleting substances continued to fall. The global net ocean carbon dioxide uptake for the 2010 transition period from El Niño to La Niña, the most recent period for which analyzed data are available, was estimated to be 1.30 Pg C yr-1, almost 12% below the 29-year long-term average.

Relative to the long-term trend, global sea level dropped noticeably in mid-2010 and reached a local minimum in 2011. The drop has been linked to the La Nina conditions that prevailed throughout much of 2010–11. Global sea level increased sharply during the second half of 2011.

Global tropical cyclone activity during 2011 was well- below average, with a total of 74 storms compared with the 1981–2010 average of 89. Similar to 2010, the North Atlantic was the only basin that experienced above- normal activity. For the first year since the widespread introduction of the Dvorak intensity-estimation method in the 1980s, only three tropical cyclones reached Category 5 intensity level—all in the Northwest Pacific basin.

The Arctic continued to warm at about twice the rate compared with lower latitudes. Below-normal summer snowfall, a decreasing trend in surface albedo, and above-average surface and upper air temperatures resulted in a continued pattern of extreme surface melting, and net snow and ice loss on the Greenland ice sheet. Warmer-than-normal temperatures over the Eurasian Arctic in spring resulted in a new record-low June snow cover extent and spring snow cover duration in this region. In the Canadian Arctic, the mass loss from glaciers and ice caps was the greatest since GRACE measurements began in 2002, continuing a negative trend that began in 1987. New record high temperatures occurred at 20 m below the land surface at all permafrost observatories on the North Slope of Alaska, where measurements began in the late 1970s. Arctic sea ice extent in September 2011 was the second-lowest on record, while the extent of old ice (four and five years) reached a new record minimum that was just 19% of normal.

On the opposite pole, austral winter and spring temperatures were more than 3°C above normal over much of the Antarctic continent. However, winter temperatures were below normal in the northern Antarctic Peninsula, which continued the downward trend there during the last 15 years. In summer, an all-time record high temperature of -12.3°C was set at the South Pole station on 25 December, exceeding the previous record by more than a full degree. Antarctic sea ice extent anomalies increased steadily through much of the year, from briefly setting a record low in April, to well above average in December. The latter trend reflects the dispersive effects of low pressure on sea ice and the generally cool conditions around the Antarctic perimeter.

Niet direct gerelateerd aan klimaatverandering, wel een coole pic wat betreft milleuvervuiling.



"Perfect red line in a Hungarian forest marking the high point of a toxic aluminum sludge spill"

Onwerkelijk, lijkt wel gephotoshopt...

Is het niet gephotoshopt dan?

25-07-2012

Bijna al het Groenlands landijs smelt op 4 dagen tijd


© reuters.

Het landijs op Groenland is half juli zo snel gesmolten dat de medewerkers van NASA eerst dachten dat de satellietbeelden onjuist waren. Dat schrijft NASA in een publicatie.

Tussen 8 en 12 juli steeg de hoeveelheid smeltend ijs op Groenland van 40 naar 97 procent. In de dertig jaar dat NASA de ijskap van Groenland observeert met satellieten is het smelten nog nooit zo snel gegaan. Uit resultaten van ijsboringen blijkt dat een dergelijke snelle smelting iedere 150 jaar voorkomt. De laatste keer zou rond 1889 geweest zijn.

Lora Koenig, glacioloog bij NASA, zegt dat deze gebeurtenis dus precies op tijd komt. "Maar als we het de komende jaren weer zien, moeten we ons zorgen maken.''

(HLN)

quote:

Op woensdag 25 juli 2012 08:43 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
Is het niet gephotoshopt dan?

, dat dacht ik ook...maar dit is dus echt? Kan me niet voorstellen...

quote:

Op woensdag 25 juli 2012 08:58 schreef Norrage het volgende:

[..]

, dat dacht ik ook...maar dit is dus echt? Kan me niet voorstellen...

heb s ff gekeken, ik zou zeggen van wel maar blijbaar niet, toch zou ik t met m'n eigen ogen willen zien
http://newsfly.org/toxic-lines/

Het is echt, triest maar waar.

Na het BP ongeluk in de Golf van Mexico twee jaar geleden kwamen ook de Arctische plannen van Shell in opspraak. Natuurbeschermers stellen dat door het ijskoude water de gevolgen van een olielek nog lang zullen naijlen en dat de voedselketen in gevaar gebracht wordt door de minder complexe opbouw ervan. Shell zegt dat ze aan de hoogste eisen voldoen en dat een eventueel lek snel opgeruimd zal worden.

Shell is nog maar net begonnen en de eerste problemen zijn er al: een boorschip is aan de grond gelopen nabij Dutch Harbor in Alaska.


(Bron)

Nee, hoor het bootje is niet aan de grond gelopen, het ligt alleen pal tegen de kust aan...


Shell daarentegen claimt:

quote:

Shell Spokesman Curtis Smith, in a statement, also didn't say that the ship ran aground, but rather "stopped very near the coast," before it had to be pulled back out by a tug.

Ware het niet dat lokale observatoren zeggen dat:

quote:

After an hour stuck on the beach the large vessel was pulled free by the tug Lauren Foss.

Shell is hier gewoon keihard aan het liegen om hun Arctische boorplannen te redden.

Zo veel staat er op het spel en dan laat je een schip dat voor anker ligt aan de grond lopen. Voor mij is het simpel, hier zijn meerdere mensen zeer onprofessioneel bezig geweest. Oftwel mooi samengevat in deze comment:

quote:

One would think that with the future of the Arctic offshore oil leasing program on the line --- that Shell would be sparing no expense and availing themselves of every reasonable precaution available. Instead they start out with this rookie mistake that showcases their incompetence.

I fear that Shell has just done more harm to the future of Arctic offshore drilling than Greenpeace could ever dream of.

Het is overigens niet de eerste keer dat het boorschip Noble Discoverer in problemen komt. In 2011 is het al eens aan de grond gelopen in Nieuw Zeeland. Dit baart zorgen over de capaciteiten van het schip.

Na de vele miljarden die Shell in dit avontuur geinvesteerd heeft mogen we verwachten dat er de komende tijd flink wat gespint gaat worden door het bedrijfs media bureau.

Bovenop dit 'akkefietje' weigert de US Coast Guard certificatie af te geven aan een cruciaal onderdeel van de expeditie, een 36 jaar oud leak containment schip en blijkt dat de uitlaatgassen van de generatoren aan boord van beide boorschepen niet voldoen aan de milieueisen. Shell probeert nu de eisen te laten aanpassen zodat de systemen wel voldoen.

Het is trouwens ook wel een beetje vreemd dat Shell's ijs-klasse schepen die zonder problemen in het ijs moeten kunnen opereren in Dutch Harbour blijven wachten tot de Chukchy Sea ijsvrij is. Zegt dit iets over het vertrouwen dat Shell in zijn eigen kunnen heeft?

Ik vind het knap dat Muller durft te gaan waar zijn resultaten hem leiden en erkent dat de temperatuur reeks groepen CRU, GISS, NSDC enz. hun werk kennelijk goed gedaan hebben. Dat wisten we natuurlijk allang (hoewel Anthony Watts weer doet wat hij moet doen: een nieuwe poging om verwarring te scheppen).

Maar hij gaat mijnsinsziens te ver met zijn conclusie dat CO2 de oorzaak is van de opwarming. Voor zover ik het kan zien is het namelijk gebaseerd op pure curve fitting. Als een skepticus met curve fitting probeert aan te tonen dat het verschoten aantal kogels in The A-team voor de opwarming zorgt zou ik er ook op bashen en nu dus ook: Muller schiet zijn doel voorbij. Maargoed, dat is niet nieuw, dat deed hij namelijk ook toen hij jarenlang -zonder enig onderzoek te doen- onzin verkondigde over de klimaatwetenschap. Muller is gewoon een typisch arrogante natuurkundige (hey, ben ik zelf ook dus ik mag zoiets zeggen).

Anyway, ik vind dat Michael Mann een goede typering van deze publicatie heeft gegeven:

quote:

Some additional thoughts about Muller and 'BEST':
Muller's announcement last year that the Earth is indeed warming brought him up to date where the scientific community was in the the 1980s. His announcement this week that the warming can only be explained by human influences, brings him up to date with where the science was in the mid 1990s. At this rate, Muller should be caught up to the current state of climate science within a matter of a few years!

quote:

Prominent scepticus draait bij: "Climate change is echt en mens is oorzaak"
Professor Richard Muller van het Department of Physics aan de University of California in Berkeley, één van de meest prominente sceptici over de opwarming van de aarde en de rol van de mens daarin, heeft toegegeven dat hij fout zat. "Climate change is echt en het is de mens die ze veroorzaakt", aldus de 68-jarige fysicus. Hij trekt die conclusies uit de resultaten van een grootscheeps onderzoek door zijn team, eentje dat nota bene gefinancierd werd door ondermeer Charles Koch, een notoire kolenmagnaat en financierder van klimaatsceptici. Muller gaf toe dat hij zelf verrast was door de uitkomst, maar "as scientists, it is our duty to let the evidence change our minds."

Muller licht in de New York Times de resultaten van zijn onderzoek toe, het grootste in zijn soort, met een analyse van waarnemingen op 44.455 plaatsen in de wereld, en teruggaand tot 1753. Dat is vijf keer meer en 100 jaar verder terug dan bijvoorbeeld de datasets van de Nasa, van de US National Oceanic and Atmospheric Administration, of van het Met Office van de University of East Anglia's Climate Research Unit.

Muller en zijn Berkeley Earth Surface Temperature Study (BEST) concluderen aan de hand van 1,6 miljard metingen dat onze aarde de jongste 250 jaar 1,5 graden is opgewarmd, en dat 0,9 graden daarvan gebeurde in de jongste 50 jaar. Hij weerlegt ook twee van de populairste theorieën bij sceptici. De rol die de zon zou spelen ("consistent with zero") en die van vulkanische activiteit ("caused short dips in the temperature rise in the period 1750-1850, but only weak analogues in the 20th century").

Volgens Muller wacht ons nog eens een bijkomende opwarming van 1,5 graden in de volgende twintig jaar als we op de huidige manier broeikasgassen blijven uitstoten. Hij ziet vooral in China en het nog altijd explosief toenemend gebruik van fossiele brandstoffen daar een probleem.

Ff wat humor met een boodschap ...

12-08-2012

Arctisch zee-ijs smelt veel sneller dan voorspeld

Het zee-ijs op de Noordpool smelt sneller dan eerder werd gedacht. Dat blijkt uit nieuwe beelden die zijn gemaakt door een speciale satelliet die door de Europese Ruimtevaartorganisatie de ruimte in is gestuurd.


Foto: Thinkstock

Vergeleken met afgelopen zomer is dit jaar 900 kubieke kilometer minder ijs op de Noordpool, aldus metingen van de CryoSat-2-satelliet. De afname is 50% meer dan was voorspeld door wetenschappers, aldus de Britse krant The Guardian.

Het lijkt erop dat de smelt wordt veroorzaakt door het broeikaseffect. Als deze trend zich doorzet zou de Noordelijke IJszee over een aantal jaar zelfs helemaal ijsvrij kunnen zijn in de zomer, met verregaande gevolgen voor de natuur.

De snellere zomerse dooi wordt nu pas opgemerkt omdat voorheen alleen de oppervlakte van het Noordpoolijs werd gemeten. De CryoSat-2-satelliet, die in 2010 werd gelanceerd, kan ook de dikte van het ijs meten.

Daaruit is gebleken dat op plekken waar het ijs voorheen zes meter dik was, er nu nog maar drie meter resteert. Er is deze zomer bijna twee keer zo weinig ijs op de Noordpool als in 2004 het geval was. Afgelopen winter was er ongeveer 20% minder ijs dan in de winter acht jaar daarvoor.

Door: NU.nl/Jeroen Kraan

(nu.nl)

16-08-2012

Groenlands ijs breekt lang voor smeltseizoen afloopt al alle records



Het ijs op Groenland breekt opnieuw alle records: nog nooit zagen satellieten in één smeltseizoen zoveel ijs smelten. Extra opvallend is dat dit record al gebroken werd terwijl het smeltseizoen nog lang niet ten einde is: het duurt nog enkele weken.

Het smeltseizoen op Groenland start in juni en eindigt begin september. Op 8 augustus was er al meer ijs gesmolten dan in 2010 het geval was. En het smeltseizoen duurde toen nog zo’n vier weken. “Er komt nog meer deze maand, dus dit jaar zal het smelten van het ijs ver boven alle andere records uitkomen,” vertelt onderzoeker Marco Tedesco. “Het grootste smeltproces sinds satellieten in 1979 begonnen om ijs in de gaten te houden.”

Index
Tedesco gebruikte de cumulatieve smeltindex om vast te stellen hoe sterk het ijs smelt en om dit te vergelijken met eerdere jaren waarin dezelfde index werd gebruikt. Door het aantal dagen dat ijs op Groenland smelt te vermenigvuldigen door het oppervlak van het gebied dat met smelting te maken heeft, ontstaat deze index. In 2010 werd deze aanpak ook gebruikt. Inmiddels is er in 2012 cumulatief gezien al meer ijs gesmolten dan twee jaar geleden het geval was.

97 procent
Wat ook opvallend is, is dat bijna elk deel van Groenland smelt. Zelfs de hoger gelegen gebieden die normaal gesproken maar enkele dagen per jaar ijs zien smelten, zijn nu al twee maanden aan het smelten. Eerder deze maand maakte NASA al een ander record dat op Groenland werd gevestigd, bekend. Onderzoekers ontdekten toen dat 97 procent van het ijs op Groenland smolt. Dat extreme smeltproces vond in juli plaats. Het ijs dat smolt, vroor na enkele dagen echter weer aan. Het enige wat veranderde, waren de eigenschappen van het ijs. Het zorgde niet voor meer smeltwater in de oceaan. De index van Tedesco betreft wel water dat in de oceanen stroomt.

Maar hoe moeten we dit nu plaatsen? Is dit het resultaat van klimaatverandering? Onderzoekers hebben nog moeite met het grotere plaatje en zijn dus voorzichtig. Tedesco wijst erop dat we nog maar enkele jaren gegevens verzamelen over het smeltproces op Groenland. “En de historie van Groenland is al millennia oud. Maar voor zover we nu weten, is de opwarming die we op de Noordpool zien verantwoordelijk voor het op gang brengen van processen die het smeltproces versterken en voor de mechanismen die zorgen dat het smeltproces door blijft gaan.” Het lijkt erop dat de uitzonderingen uit de afgelopen jaren nu eerder regel dan uitzondering zijn

(scientias.nl)

17-08-2012

Voorspellen van de zeespiegelstijging

Lage landen dreigen onder te lopen als de zeespiegel verder blijft stijgen. En niet alleen door het smelten van ijs. Maar waarom variëren de voorspellingen voor de zeespiegelstijging zo sterk? Hoe moeten beleidsmakers omgaan met onzekerheidsmarges? En bij welke zeespiegelstijging moeten we in Nederland terrein prijsgeven? Kennislink vroeg het aan drie Nederlandse wetenschappers.


Smeltend ijs is één van de oorzaken van zeespiegelstijging. Afbeelding: © Ilya Haykinson

De zeespiegel stijgt en niet zo’n beetje ook, want historisch gezien is 3,3 mm per jaar snel. Veel sneller dan we gewend waren in een groot deel van 20e eeuw met 1,8 mm per jaar gerekend over 1961-2003.

Zeespiegelstijging – de factoren
Waar komt alle zeespiegelstijging vandaan? Van het versneld smelten van ijs van gletsjers en ijskappen op aarde zou je zeggen. Dat klopt, maar het is slechts een gedeelte van het verhaal. Volgens het vierde IPCC rapport zou ongeveer de helft van de zeespiegelstijging veroorzaakt worden door de uitzetting van het water door de stijging van de temperatuur op aarde. Dan zijn we er nog niet want er zijn nog twee factoren die meespelen, die in de laatste vijf jaar zijn ontdekt.

Wat te denken van al het water dat opgehoopt ligt achter de dammen? Wetenschappers ontdekten in 2008 dat het zeeniveau als gevolg van deze opslag met 0,55 mm per jaar daalde over de laatste halve eeuw. Ook de onttrekking van grondwater beïnvloedt het zeeniveau. Een deel van het grondwater gaat namelijk niet terug de grond in, maar gaat via rivieren naar de oceanen toe. Hierdoor steeg het zeeniveau met 0,12 mm per jaar van 1900-2008.


De schattingen voor de zeespiegelstijging aan het einde van deze eeuw lopen sterk uiteen. In de laatste jaren wordt de maximale zeespiegelstijging ruim boven de meter geschat voor het jaar 2100.

Als de zeespiegel blijft stijgen met 3,3 mm per jaar dan betekent het dat het zeeniveau ~30 cm hoger is dan nu in het jaar 2100. Dat is echter niet de verwachting, want bijna alle recente schattingen gaan uit van tientallen centimeters meer. De schattingen lopen echter ver uiteen. Van maximaal 59 cm tot 201 cm als maximale zeespiegel aan het einde van deze eeuw. Een schrikbarend verschil van 142 cm. Hoe kan dit? Kennislink vroeg een aantal Nederlandse wetenschappers om hun visie hierover en meer.

Waarom variëren de voorspellingen voor de zeespiegelstijging aan het einde van deze eeuw zo sterk?
Douwe Dillingh (Deltares) vertelt aan Kennislink: “Het is niet bekend hoe de ontwikkeling van de uitstoot van broeikasgassen zal zijn deze eeuw, hoe de wereldeconomie zich ontwikkelt en of men in staat zal zijn de uitstoot van broeikasgassen aan banden te leggen. Voor het doen van voorspellingen wordt daarom gebruik gemaakt van emissiescenario’s: plausibele en intern consistente beschrijvingen van de toekomstige ontwikkeling van de emissie van stoffen die van invloed zijn op het broeikaseffect, van het toekomstig landgebruik, van andere aandrijvende krachten en van hun onderlinge relaties. De klimaatmodellen waarmee de klimaatverandering wordt berekend worden aangestuurd met deze scenario’s. Een brede range aan scenario’s geeft ook een brede range aan klimaatverandering en dus ook aan zeespiegelstijging, die vooral samenhangt met de temperatuurstijging. Verder zijn er meerdere klimaatmodellen met elk zijn eigen modelonnauwkeurigheid.”

Semi-empirische methode
Volgens het KNMI zijn er naast scenario’s voor zeespiegelstijging gebaseerd op studies met klimaatmodellen ook een aantal scenario’s gepubliceerd op basis van de extrapolatie van metingen van de zeespiegelstijging uit het (recente) verleden. Bij deze semi-empirische methodes wordt er van uit gegaan dat de nu waargenomen relatie tussen atmosfeer temperatuur en zeeniveau (of het tempo van verandering daarin, er zijn verschillende aannames gesuggereerd en gebruikt in de diverse studies) ook in de toekomst geldig blijft.

Martin Vermeer (Aalto-universiteit, Helsinki) stipt een ander belangrijk punt aan: “De zeespiegelstijging bestaat uit twee grote bijdrages (en een groot aantal kleinere): 1) de uitzetting van het zeewater als gevolg van de opwarming, en 2) het verlies van landijs door afkalven en smelten. Beide processen zijn fysisch moeilijk realistisch te modelleren, maar het ijs is het moeilijkst van alles. In 2007 weigerde het IPCC zelfs om deze reden een deel van het ijseffect, de mogelijke niet-lineaire dynamiek, te schatten – het was gewoon te onzeker. Dit was misschien een psychologische fout, en één van de redenen waarom men begon de zogenaamde semi-empirische methode te ontwikkelen.”

“Het bovenstaande verklaart waarom zeespiegelvoorspellingen zelfs uiteenlopen voor een gegeven temperatuursscenario”, vertelt Vermeer. “Maar die scenario’s zijn natuurlijk zelf ook onzeker, gebaseerd als ze zijn op modellen die de temperatuursrespons berekenen op broeikasgasconcentraties, die op onzekere wijze volgen uit emissiecijfers, die weer het gevolg zijn van onzeker menselijk gedrag (technologie, economie, politiek, wetgeving…).”


Verschillen in de snelheid van zeespiegelstijging per plaats aan de Amerikaanse kusten. Afbeelding: © EPA

Caroline Katsman (KNMI) weet enkele hele specifieke verschillen tussen de verschillende scenario’s: “In de KNMI-scenario’s zijn lokale effecten meegenomen, de andere cijfers zijn allemaal voor de mondiaal gemiddelde stijging.” Dillingh: “Er zijn gebieden met een stijging die een aantal malen groter is dan de mondiaal gemiddelde stijging en gebieden met zelfs een zeespiegeldaling over de betreffende periode. Dat betekent dat ook de zeespiegelstijging langs de Nederlandse kust af kan wijken van de mondiaal gemiddelde zeespiegelstijging.”

Ook is er verschil in de gebruikte methodes. Katsman: "Ze zijn gebaseerd op klimaatmodellen en observaties (KNMI / Deltacommissie / IPCC), op zogenaamde semi-empirische modellen (Rahmstorf en Vermeer & Rahmstorf) of op extreme schattingen van de bijdrage van de ijskappen (SWIPA). Katsman legt ook uit dat sommige schattingen uitgaan van de ‘waarschijnlijke’ zeespiegelstijging (IPCC / KNMI’06) of ‘worst case’ scenario’s (Deltacommissie, SWIPA) en of er wel (Deltacommissie) of geen (KNMI’06) rekening is gehouden met de bodemdaling in Nederland als gevolg van het laatste glaciaal. Dillingh: “Als de belangstelling uitgaat naar extreme situaties, dan zal de aandacht vooral gericht zijn op de onder- en/of bovengrenzen.”


Op 12 juli 2012 ondervond bijna de hele Groenlandse ijskap netto smelt. Afbeelding: © NASA

Hoe kunnen de onzekerheidsmarges het best verkleind worden?
Vermeer: “Het verbeteren van de fysische modellen helpt zeker, en daar wordt hard aan gewerkt. Daar is verbetering van ons begrip voor nodig, en dat is mogelijk door het bestuderen van het gedrag van het zeeniveau (en temperaturen) in het verleden. Dit wordt gedaan met zogenaamde proxymethoden, die reconstructies mogelijk maken van oude strandlijnen en temperaturen honderden of duizenden jaren terug. Er is een urgente behoefte aan zulk werk rondom de aarde, maar vooral op het zuidelijk halfrond.”

“Emissiescenario’s kunnen wellicht verbeterd worden, maar onzekerheid daarover zal blijven bestaan”, vertelt Dillingh. “De belangrijkste verkleining van de onzekerheidsmarges zal moeten komen uit de verbetering van de klimaatmodellering door vergroting van de kennis van de processen en vergroting van de resolutie van de modellen om processen met een kleinere ruimteschaal beter te kunnen modelleren. Verhoging van de resolutie betekent ook verhoging van de benodigde rekenkracht.”

Katsman: “Er nog onzekerheden omdat we niet alle processen goed begrijpen en kunnen modelleren. Voor de atmosfeer is hét voorbeeld daarvan de invloed van wolken op de in- en uitgaande straling. Voor de zeespiegelstijging is de toekomstige bijdrage van de ijskappen van Groenland en Antarctica. We meten nu grote veranderingen aan de randen van deze ijskappen, en we weten dat de huidige generatie ijskapmodellen dit gedrag niet kan simuleren (ook omdat we niet precies weten welke processen verantwoordelijk zijn). Daar valt dus veel te winnen (en daar wordt hard aan gewerkt).”


Hoe moeten beleidsmakers omgaan met zulke grote onzekerheidsmarges?
“Er zijn twee manieren om met onzekerheid om te gaan”, vertelt Vermeer. “1) wensdenken: als de wetenschappers het ook niet zo precies weten, zal het zo’n vaartje wel niet lopen. Niets doen totdat ze eruit zijn of 2) risicobeheersing: zich voorbereiden op de meest waarschijnlijke uitkomst, maar toch ook het hele bereik van mogelijke uitkomsten – en vooral het ‘oh shit’-alternatief als alles ons tegenspeelt – in gedachten houden. En tactisch bijstellen naarmate ons begrip verbetert. Het zal duidelijk zijn welke van deze twee benaderingswijzen historisch veldslagen heeft gewonnen.”

“Omgaan met onzekerheden is altijd lastig voor beleidsmakers en politici”, volgens Dillingh. “Een oplossing kan worden gevonden in het opstellen van beleidscenario’s. Daarbij wordt de range van mogelijke uitkomsten van een voorspelling (in dit geval dus van zeespiegelstijging) zoals die volgt uit het onderzoek naar klimaatverandering beschouwd en wordt meestal een keuze gemaakt voor een hoog, een midden en een laag scenario. Er wordt dus niet altijd uitgegaan van het ongunstigste scenario, mits er maar voldoende mogelijkheid blijft voor maatregelen als het tegenvalt. Dus hoe moeilijker het wordt tegenvallers op te vangen hoe hoger het toe te passen scenario.”

Katsman: “Bij de ontwikkeling van beleidscenario’s ten behoeve van het klimaat [en zeespiegelstijging] spelen naast wetenschappelijke argumenten over klimaatverandering ook afwegingen over bijvoorbeeld de risico’s, economische belangen en (gebrek aan) flexibiliteit van beleidskeuzes een rol. Ze zijn dus ook niet noodzakelijk gelijk aan de klimaatscenario’s.”

“Een mooi voorbeeld zijn de beleidscenario’s voor zeespiegelstijging die Rijkswaterstaat (RWS) hanteert bij de kustbescherming”, aldus Katsman. “Afhankelijk van de toepassing van de beleidsbeslissing (met name van de relevante tijdshorizon) wordt uitgegaan van verschillende beleidscenario’s. Hoe langer de periode waarover een beleidsbeslissing wordt genomen, hoe hoger de snelheid van zeespiegelstijging waar rekening mee wordt gehouden. Zo is het beleidscenario dat wordt gebruikt voor de bepaling van de benodigde hoeveelheid zandsuppleties (20 cm/eeuw) gebaseerd op de waargenomen snelheid van zeespiegelstijging langs de Nederlandse kust in plaats van op een klimaatscenario omdat de toepassingsperiode kort is (termijn 5-10 jaar). Wanneer echter gedacht wordt over een nieuwe stormvloedkering (moet 50-100 jaar mee gaan) wordt wel degelijk rekening gehouden met klimaatverandering (60 cm/eeuw).” Dillingh meldt dat er ook een maximaal scenario van 85 cm/eeuw + 10% toename wind is. “Toepassen bij reservering van ruimte voor toekomstige landwaarts gerichte versterking van de waterkering.”


Ongeveer een kwart van Nederland ligt nu al onder de zeespiegel. Gelukkig houden we door onze dijken en waterhuishouding onze voetjes nog droog. Hoe zal dat met enkele meters zeespiegelstijging zijn? Afbeelding: © Jan Arkesteijn

Bij welke zeespiegelstijging moeten we in Nederland waarschijnlijk terrein prijsgeven?
Dillingh: “In Nederland zijn we niet geneigd enig terrein prijs te geven. Een zeespiegelstijging van enige meters kan Nederland goed hebben en dat zal zeker enige eeuwen of nog veel langer duren. Wel zullen bij stijgende zeespiegel op termijn ingrijpende maatregelen genomen moeten worden voor bijvoorbeeld de veiligheid tegen overstromen en voor de waterhuishouding (denk aan de afvoer van de rivieren naar de zee). Nederland is goed in staat om dat nog vele eeuwen vol te houden.”

“Uit een verkennende analyse van het toenmalige Milieu- en Natuurplanbureau (MNP) en WL Delft Hydraulics komt naar voren dat Nederland een zeespiegelstijging van 1 tot 1,5 meter in deze eeuw in beginsel goed aankan door het ophogen van de dijken en het opspuiten van zand langs de kust”, vertelt Katsman.

Vermeer: “Bewoonde, redelijk dichtbevolkte delen van het land: in de orde van grootte van vijf meter of meer. Het verhogen van zeeweringen is verrassend voordelig, onder een procent GDP zelfs voor een meter of zo zeespiegelstijging. Nederland kan het zich permitteren. Er zijn natuurlijk neveneffecten, bv. van het insijpelen van zout water op de landbouw. En voor waddeneilanden met een kleine bevolking kan evacuatie goedkoper zijn.”


De zeespiegel tijdens een groot gedeelte van het Holoceen (11.700 jaar geleden tot nu). Afbeelding: © Robert Rohde

Is de huidige zeespiegelstijging van ca. 3,3 mm per jaar bijzonder historisch gezien?
“Als we naar de mondiale metingen kijken over de afgelopen eeuw dan zien we veel variaties in het tempo, met trends over 16 jaar (=lengte satelliettijdperk) boven de 2 mm/jaar tussen 1940-1950 en 1970-1980 en sinds de jaren 90”, aldus Katsman. Voor de laatste 70 jaar is de stijging dus een recordsnelheid.

Vermeer: “Ik ben zelf een van de auteurs van een studie die laat zien, met behulp van strandlijnproxies (”foraminifera":http://nl.wikipedia.org/wiki/Foraminifera) uit strandvenen in [de Amerikaanse staat] Noord-Carolina, dat deze recente stijging uniek is voor de laatste 2000 jaar. Er zijn andere studies, goed samengevat in een grafiek door Robert Rohde, die laten zien dat er over het hele midden tot laat Holoceen geen snelle zeespiegelrijzing in evidentie is." Maar wat gebeurt er als we nog verder terugkijken in de tijd? “Terug in de tijd komen we de eerste stijgingswaarden vergelijkbaar met vandaag – en zelfs sneller – tegen gedurende de laatste deglaciatie [vanaf 20.000 jaar geleden]”, vertelt Vermeer. “Een spektakulaire natuurlijke klimaatsverandering waarvan we de oorzaken en mechanismes redelijk goed kennen, en waar een snelle zeespiegelrijzing volkomen verwacht deel van uitmaakt.”

Dillingh: “De waarde van 3,3 mm per jaar is een relatief hoge waarde sinds de beschikbaarheid van meetinstrumenten voor de zeespiegel (1870), maar niet heel bijzonder. Tijdens het laatste interglaciaal (het Eemian, 125.000 jaar geleden) steeg de zeespiegel ruwweg 1 à 2 m per eeuw. In dat licht stelt de huidige zeespiegelstijging nog niet veel voor.”

Op nog langere tijdsschalen speelt niet alleen het smelten van ijs en de uitzetting van water door de hogere temperaturen een hoofdrol bij zeespiegelveranderingen. Wat wel? Dat bewaren we voor een artikel dat binnenkort zal verschijnen op Kennislink.

Bronnen:
KNMI Klimaatscenario’s 2006
Deltacommissie 2008 Rapport
IPCC Derde Klimaatrapport 2001
IPCC Vierde Klimaatrapport 2007
Rahmstorf, S., ‘A Semi-Empirical Approach to Projecting Future Sea-Level Rise’, Science 315 (2007) 368-370.
Grindsted et al., ‘Reconstructing sea level from paleo and projected temperatures 200 to 2100 AD’, Climate Dynamics 34 (2009) 461-472.
Pfeffer et al., ‘Kinematic Constraints on Glacier Contributions to 21st-Century Sea-Level Rise’, Science 321 (2008) 1340-1343.
Vermeer & Rahmstorf, ‘Global sea level linked to global temperature’, PNAS 106 (2009) 21527-21532.
SWIPA (AMAP) Rapport 2011
Schaeffer et al., ‘Long-term sea-level rise implied by 1.5 °C and 2 °C warming levels’, Nature Climate Change (online publikatie 24 juni 2012).

(Kennislink)

21-08-2012

Wetenschappers maken wolken tegen global warming


© University of Washington..

Een groep wetenschappers aan de Universiteit van Washington komt met een opmerkelijk plan op de proppen. Met behulp van boten willen ze wolken maken, om zo de opwarming van de aarde tegen te gaan.


© University of Washington..

Eerder hadden al enkele wetenschappers een soortgelijk voorstel gedaan, maar door de extreem warme en droge zomer in de Verenigde Staten, hebben enkele wetenschappers het project verder uitgewerkt.

Het concept is redelijk eenvoudig. Enkele vloten met speciale schepen sproeien deeltjes zeezout in de lucht, waar ze makkelijker wolken kunnen vormen. Die wolken zouden er dan voor zorgen dat zonlicht teruggekaatst wordt uit de atmosfeer, om zo de opwarming van de aarde te vertragen. Volgens de onderzoekers is dat hetzelfde principe als hoe de wolkensporen achter vliegtuigen gevormd worden.

Rob Wood en zijn team hopen om binnenkort het systeem buiten het testlab te gebruiken. Met amper 10 schepen zouden ze op een strook oceaan van 100 kilometer lang wolken proberen te vormen. "Als dit lukt, dan kunnen we hiermee tijd winnen om op langere termijn onze koolstofuitstoot sterk te verminderen", is Wood hoopvol.

(HLN)

22-08-2012

Arctische ijskap zal binnenkort kleinste omvang ooit bereiken


© thinkstock.

De arctische ijskap smelt aan een opmerkelijke snelheid en kan binnen enkele weken zijn kleinste omvang ooit bereiken. Dat hebben wetenschappers van de universiteit van Colorado gemeld.

"Wanneer het smelten vandaag plots zou stoppen, zouden we al aan het op twee na kleinste niveau ooit door satelliet opgemeten zitten. Als het smelten nog twee weken aanhoudt, denk ik dat we een nieuw record bereiken", aldus Mark Serreze, directeur van het centrum voor gegevens van de ijskappen aan de universiteit van Colorado.

Het smelten van de ijskap van de Noordpool is een gevolg van de opwarming van de klimaatsverandering, aldus Serreze. In 2007 werd het vorige record bereikt en was de ijskap niet groter meer dan 4,25 miljoen vierkante kilometer. Verschillende studies geven aan dat de ijskap wel eens volledig zou kunnen smelten tijdens de zomers in de komende decennia.

In de Verenigde Staten was de voorbije maand juli de warmste ooit sinds het begin van de metingen.

(HLN)

27-08-2012

Klimaatgevoeligheid
Hoe veel warmer wordt het door een verdubbeling van CO2?

Ook voordat de mens eraan begon te morrelen, veranderde het klimaat. Vaak doordat de CO2-concentratie veranderde. Maar daaruit is niet zomaar af te leiden hoe snel de wereld opwarmt door onze broeikasgassen, schrijft een Britse klimaatonderzoeker in Science.


thermometer
© iprole / sxc.hu

Hoe veel warmer wordt de aarde als het CO2-gehalte van de atmosfeer verdubbelt? Die waarde wordt de ‘climate sensitivity’ genoemd, de klimaatgevoeligheid, en er is veel discussie over de vraag hoe hoog hij is. Ondanks tientallen jaren van onderzoek is de meest betrouwbare schatting nog hetzelfde als die van Svante Arrhenius in 1896: tussen de 2 en 4,5 graden Celsius.

Maar, tekent klimaatwetenschapper Luke Skinner daarbij aan in Science: de onderste grens is daarbij inmiddels een stuk zekerder dan de bovengrens. Het kan dus nauwelijks minder zijn dan die 2 graden, maar eventueel wel een stuk meer dan 4,5. Zijn artikel gaat over de vraag of het wel mogelijk is om te spreken van één klimaatgevoeligheid van de aarde. Het antwoord is nee. Een blik op het verleden laat namelijk zien dat een CO2-verdubbeling of halvering heel verschillende effecten kan hebben.

Om precies te zijn heeft hij het niet over CO2 alleen, maar over een ‘radiative forcing’ (de hoeveelheid extra warmtestraling die de onderste laag van de atmosfeer vasthoudt – een goede Nederlandse vertaling is er niet voor) van 3,7 Watt per vierkante meter. Dat is de waarde die een CO2-verdubbeling zou opleveren. Maar door het op deze manier uit te drukken, tellen ook andere broeikasgassen mee, zoals methaan.

Van wat er bekend is uit onderzoek naar het klimaat van vroeger tijden, is af te leiden dat de klimaatgevoeligheid enorm kan variëren. Van minder dan 1 tot meer dan 7 graden. Het gemiddelde ligt rond de 3. De enige echt belangrijke vraag is natuurlijk welke klimaatgevoeligheid de wereld van vandaag heeft en dus wat ons te wachten staat.

Maar daar komt nog iets bij. Over welke tijdschaal heb je het? Het kan duizenden jaren duren voordat het klimaat na een verandering van het CO2-gehalte weer in evenwicht is, schrijft Skinner, die zelf gespecialiseerd is in het reconstrueren van het klimaat in het verre verleden. Die reconstructies, meestal op basis van ijs- en bodemboringen, zijn niet zo gedetailleerd dat ze precies laten zien hoe snel het klimaat is veranderd. Ze laten vooral zien hoe de nieuwe evenwichtstoestand eruitziet.

Van evenwicht is in onze tijd nog lang geen sprake. Aan de ene kant is de hoeveelheid broeikasgassen is zo snel toegenomen, dat de opwarming van de oceaan daar bij achterloopt. Maar aan de andere kant is ook de opname van CO2 door diezelfde oceaan nog niet voltooid, dus nu stoppen met de uitstoot zou waarschijnlijk op termijn leiden tot een verlaging van het aandeel CO2 in de lucht. Daarnaast is er nog de vraag hoe veel extra broeikasgassen de opwarming zelf in de lucht zal brengen, bijvoorbeeld doordat koolstofrijke bodems in het hoge noorden ontdooien en hoe sterk andere terugkoppelingen de opwarming verkleinen of vergroten.

In één opzicht hebben vrijwel alle voorspellingen tot nu toe de plank misgeslagen, aangezien zelfs de ergste pessimisten niet hadden gedacht dat het poolijs zo snel zou smelten als op dit moment te zien is. Omdat ijs veel zonne-energie direct terugkaatst, de ruimte in, terwijl open zee het bijna allemaal absorbeert, wordt de opwarming hierdoor versterkt.

Ik heb Skinner een aantal vragen gesteld per e-mail, die hij uitgebreid heeft beantwoord. En dat terwijl hij zijn antwoorden begint met ‘Mijn excuses voor de kortheid en de typefouten in wat er volgt; ik ben op fietsvakantie met mijn familie op het moment.’ Die geef ik hier onder integraal weer, op wat overbodige bijzinnen na.

Speelt de snelheid waarmee de radiative forcing verandert ook een rol in de klimaatgevoeligheid?
‘Dit draait om de vraag wat we opvatten als “evenwicht” in het klimaat en daarom de tijdschaal die we relevant achten. Als het systeem aarde een lange tijd nodig heeft om zich aan te passen aan een snelle verandering in forcing, of als er meerdere tijdschalen zijn voor aanpassingen (snelle voor dingen als wolken of waterdamp, en langzame voor dingen als ijskappen, oceaanstromingen, de hoeveelheid zuurstof in de oceaan en de ecosystemen die daarvan afhankelijk zijn), dan zouden we langer moeten wachten om te zien hoe het systeem reageert ten opzichte van de forcing, zelfs na een plotselinge verandering in de radiative forcing. De gevoeligheid op de lange termijn afleiden uit de huidige observaties is niet eenvoudig omdat de verandering zo snel gaat dat het klimaat uit evenwicht is, zelfs op de relatief korte schaal van tientallen jaren. Terwijl het geologisch archief ons juist toestaat, en soms dwingt, om naar de langetermijneffecten te kijken. Maar we moeten ook niet vergeten dat sommige terugkoppelingen in het verleden afhankelijk waren van de context. De hoge waarde van sommige klimaatgevoeligheden uit de prehistorie zouden te wijten kunnen zijn aan het feit dat ze ook langzamer terugkoppelingen omvatten (dat wil zeggen dat het evenwicht veel later bereikt werd dan observaties of modellen suggereren). Of het is mogelijk dat ze bepaalde contextafhankelijke terugkoppelingen weerspiegelen.’

Hoe snel is die forcing in deze tijd veranderd, en hoe verhoudt dat zich tot de veranderingen in het verleden die u in uw artikel bespreekt?
‘De snelheid waarmee de CO2-forcing verandert is op dit moment veel groter dan alles dat we tot nu toe in het geologisch archief hebben gezien. Het geologisch archief laat zelden veranderingen van jaar op jaar zien, maar zoals ik in mijn artikel ook schrijf, worden ze in onze waarnemingen uitgesmeerd over langere periodes. Daardoor kan het zijn dat ons enkele zeer snelle stijgingen van CO2 in het verleden zijn ontgaan, hoewel dat geen heel grote kunnen zijn geweest. Want dan zouden ze wel zichtbaar zijn geworden. Zeker als je bedenkt dat grote hoeveelheden CO2 in de oceaan en atmosfeer behoorlijk wat tijd nodig hebben om verwijderd te worden via de verwering van bergen of veranderingen in de hele chemie van de oceaan: duizenden tot miljoenen jaren. Dus de huidige veranderingen van broeikasgassen lijken zeer groot en zeer snel, zelfs voor geologische begrippen.’

Hoe wordt het soort terugkoppeling meegerekend dat de broeikaswerking versterkt?
Als een verdubbeling van CO2 automatisch leidt tot een verviervoudiging, doordat er nog veel meer CO2 in de atmosfeer terechtkomt, wordt de temperatuur die dat oplevert dan gezien als het resultaat van die eerste verdubbeling?
‘Alweer is dit min of meer een kwestie van definitie. Het hangt af van ons vermogen om die aanvankelijke forcing te onderscheiden van terugkoppelingen die daaruit voortkomen. We weten wat onze historische CO2-uitstoot is, dus voor moderne tijden kunnen we dit doen (veel koolstof wordt opgenomen door de oceaan en de bodem op land, tenminste voorlopig). De terugkoppelingen waar jij het over hebt, worden vaak koolstof-klimaatterugkoppelingen genoemd: klimaatveranderingen, mogelijk door extra broeikasgassen, die zelf veranderingen in CO2 bewerkstelligen. Geologische reconstructies van CO2-veranderingen kunnen de oorzakelijke CO2-veranderingen niet onderscheiden van deze CO2-terugkoppelingen. Dus misschien zitten in de berekende paleoklimaatgevoeligheden soms grote koolstof-klimaatterugkoppelingen waarvan onbekend is of ze ook in de toekomst zullen optreden. Zulke terugkoppelingen zijn in ieder geval wel belangrijk. En over veel ervan, zoals effecten via veranderingen in ecosystemen of oceaanstromingen, is de kennis nog heel beperkt. Daar wordt nog onderzoek naar gedaan.’

‘Dus, in het kort: wanneer we de aanvankelijke CO2-forcing kunnen onderscheiden van daaruit resulterende CO2-terugkoppelingen, ja, dan zouden we de resulterende temperatuurverandering voor rekening laten komen van dat eerste CO2. Maar dat is zelden of misschien wel nooit mogelijk als je geologische reconstructies gebruikt.’

Hoe waarschijnlijk is het dat een verdubbeling van CO2 in onze tijd (gerekend vanaf de 280 ppm die er voor 1850 in de lucht zat, of liever nog: ten opzichte van alle broeikasgassen samen in die tijd, uitgedrukt in CO2-equivalenten) zou leiden tot nog meer radiative forcing, en op welke tijdschaal? Ingewikkeld, ik weet het, maar ik hoop dat u er iets over kunt zeggen.
‘Dit komt neer op de vraag hoe groot de klimaatgevoeligheid op de lange termijn is, en of er abrupte veranderingen in het klimaat zullen optreden. Een deel van het punt dat ik wil maken is dat dit laatste geen onderdeel uitmaakt van de definitie van klimaatgevoeligheid. Een evenwicht bij 2,3 graden Celsius zou veel moeilijker te hanteren zijn als dat vergezeld wordt door de snelle ineenstorting van ecosystemen, abrupte verschuivingen in weerpatronen of een sterke verandering van jaar op jaar, om maar iets te noemen. Afgezien daarvan: als we weten wat de klimaatgevoeligheid is op de tijdschaal waarnaar we kijken, en we weten hoe de emissies zich ontwikkelen, dan kunnen we daaruit de opwarming en de verwachte terugkoppeling afleiden. Voor de emissiescenario’s kun je het IPCC AR4 rapport raadplegen, of de nieuwe ‘representative concentration profile’ scenario’s. Maar voor zover ik begrijp is het zeer waarschijnlijk dat we tegen het eind van de 21e eeuw een netto forcing hebben bereikt dat overeenkomt met een verdubbeling van CO2... ik denk dat alleen het meest optimistische scenario, waarbij de uitstoot zeer sterk wordt teruggedrongen, onder de 3 Watt per vierkante meter blijft, terwijl de rest daar ver boven komt. Dus, als de klimaatgevoeligheid op de korte termijn 3 graden is, dan zouden we zo veel opwarming in de 21e eeuw moeten zien. En als de klimaatgevoeligheid inclusief langzame terugkoppelingen veel groter is, dan zullen toekomstige generaties met veel meer dan die 3 graden te maken krijgen. Ik denk dat de meeste realistische scenario’s uit het laatste IPCC-rapport, waarbij de uitstoot niet wordt teruggedrongen en die overeenkomen met wat er tot nu toe is gerealiseerd, voorzien dat we binnen 50 jaar op de 2 graden opwarming uitkomen. Maar nogmaals, het punt van mijn artikel is dat niets hiervan rekening houdt met abrupte veranderingen richting een (nieuwe) evenwichtstoestand, of het nu regionaal of wereldwijd is.’

‘Het accuraat voorspellen van klimaatverandering in de komende tien jaar is uiterst belangrijk, maar we moeten ook proberen te achterhalen hoe de verre toekomst eruitziet en welke “verrassingen” tot abrupte veranderingen kunnen leiden, lokaal of wereldwijd. Niet alleen als zuiver wetenschappelijke vraag, maar ook vanuit een morele verantwoordelijkheid voor komende generaties en beschavingen. Klimaatwetenschap moet zich niet beperken tot voorspellingen op de korte termijn, onder meer omdat de langzamere en/of onvoorspelbare delen van het klimaatsysteem ook relevant zijn voor de samenlevingen van de toekomst.’

(wetenschap24.nl)

11-09-2012

Nieuw wapen in de strijd tegen klimaatverandering: zeeotters



Wetenschappers zijn een nieuw wapen in de strijd tegen klimaatverandering op het spoor: zeeotters. Nieuw onderzoek wijst erop dat zij ervoor kunnen zorgen dat zeewier tot wel twaalf keer meer CO2 uit de lucht halen.

Hoe oefenen de zeeotters precies zo’n grote invloed uit op de hoeveelheid CO2 en dus het klimaat? Zeeotters eten zee-egels. Zee-egels eten op hun beurt normaal gesproken zeewier. Dat zeewier haalt weer CO2 uit de lucht. Wanneer er zeeotters in de buurt zijn, laten de zee-egels het levende zeewier voor wat het is. Ze verbergen zich en eten restjes (dood) zeewier.

De wetenschappers verzamelden informatie over zeewier en otters voor de kust van Vancouver Island. De gegevens besloegen een periode van zo’n veertig jaar. De onderzoekers vergeleken het aantal otters met de hoeveelheid zeewier en ontdekten dat otters ongetwijfeld een sterke invloed hebben op de opslag van CO2. Wanneer er otters zijn, houden de zee-egels zich gedeisd en heeft het zeewier betere overlevingskansen en dus ook meer gelegenheid om CO2 op te nemen. In de aanwezigheid van otters kan het zeewier daardoor tot wel twaalf keer meer CO2 opnemen, zo schrijven de onderzoekers in hun paper.

Dat wil niet zeggen dat otters het hele klimaatprobleem kunnen oplossen, maar ze kunnen zeker wel een bijdrage leveren. “Het (onderzoek, red.) is belangrijk, omdat het laat zien dat dieren een grote invloed kunnen hebben op de koolstofkringloop,” concludeert onderzoeker Chris Wilmers. “Alle modellen omtrent klimaatverandering en alle methodes die worden voorgesteld om koolstof op te vangen, negeren dieren. Maar dieren wereldwijd beïnvloeden de koolstofkringloop op verschillende manieren en kunnen wel eens een grote invloed hebben. Als ecologen een beter beeld krijgen van wat voor invloeden dat zijn, dan zijn er mogelijkheden voor win-winsituaties waarin dieren beschermd worden en de opslag van CO2 bevorderd wordt.”

(scientias.nl)

11-09-2012

Jammer van de ijsberen
Smelten Noordpool lijkt nu onomkeerbaar

Over enkele jaren ligt er in de zomer waarschijnlijk geen ijs meer op de Noordpool. Nu al leidt het grotendeels ontbreken van die witte laag tot een enorme extra opwarming. Wat betekent dit voor de wereld, en de ijsbeer in het bijzonder?


IJsbeer
© Shutterstock

‘Binnenkort is de Noordpool ’s zomers misschien ijsvrij’, schreef Maarten Keulemans bijna acht jaar geleden op deze site. Nou ja, binnenkort: ergens tussen 2060 en 2090, bedoelde hij daarmee. Dat dachten veel klimaatwetenschappers toen, en een paar maanden geleden nog steeds. Nu blijkt dat het veel sneller gaat. Het jaar 2012 heeft het record van 2007 verpulverd.

Op dit moment is de ijsbedekking minder dan 2,5 vierkante kilometer, terwijl ruim 5 het gemiddelde was tussen 1979 en 2000. Is er dus de helft minder ijs? Nee, nog veel minder. Het ijs dat er nog ligt, is namelijk ongeveer half zo dun als vroeger – zie deze grafiek. Er ligt dus nog maar een kwart van het ijs van dertig jaar geleden. De spectaculaire afname is goed te zien in deze animatie:


Een andere manier om ernaar te kijken is deze spiraalvorm. Hoe gaat het de komende jaren verder? Deze grafiek laat het minimum ijsvolume over de jaren zien, en dateert van eerder dit jaar. Het minimum van 2012 staat er niet in, maar past keurig op de lijn die voorspelt dat 2015 het eerste jaar wordt waarin de hele pool ijsvrij is. Dat is over drie jaar. Zelfs de meest pessimistische klimaatwetenschappers hielden dat tot voor kort voor onmogelijk, hoewel een klimaatmodel in 2007 wel voorzag dat het ijs in 2013 op kan zijn.

Eye-opener
Mark Serreze, hoofd van het Amerikaanse National Snow and Ice Datacenter, voorspelde enkele jaren geleden dat het zeeijs aan de Noordpool in 2030 verdwenen zou kunnen zijn. Heeft deze zomer zijn verwachtingen veranderd? Serreze: ‘Ja. De gebeurtenissen van 2012 versterken mijn verwachting dat we het zomerijs binnen enkele decennia zullen verliezen. De echte eye-opener is dat we een nieuw record zien zonder enige assistentie van ongewone weerpatronen. Afgezien van een opmerkelijk sterke storm begin augustus was deze zomer eigenlijk vrij saai. Wat dit mij zegt, is dat het ijs nu zo dun is geworden dat het weer niet eens meer zo van belang is. De atmosfeer is warmer geworden, de zee is warmer geworden, en het zeeijs zit klem daartussen.’

Enkele decennia, is dat niet ontzettend optimistisch, gezien de exponentiële afname die deze grafiek laat zien? Serreze: ‘Ja, dat ziet er onheilspellend uit, maar extrapolatie is altijd gevaarlijk en ergens een exponentiële trend aan koppelen is dubbel gevaarlijk. Vergelijk het met de grafiek van de PIOMAS-website (waar de gegevens over het ijsvolume vandaan komen – EV).’

In die grafiek is een rechte lijn getrokken door de dalende zaagtand die het ijsvolume weergeeft. Maar de minima van de laatste jaren vallen buiten de standaardafwijking die bij de lijn hoort. Het ijs smelt dus sneller. Gaat het ook exponentieel? De komende jaren zullen het leren. Serreze: ‘Ik zie de gegevens van PIOMAS als weer een aanwijzing dat we het zomerijs eerder vroeger dan later zullen verliezen.’ Een jaartal durft hij er niet aan te koppelen.

De directe oorzaak van het smelten is dus niet alleen de temperatuur van de lucht, maar vooral ook die van het zeewater. En dat water warmt snel verder op wanneer het ijs weg is, door twee oorzaken. Ten eerste weerkaatst ijs 50 tot 70 procent van de zonnestraling linea recta terug de ruimte in. Bij open zee is dat maar 6 procent. De andere 94 procent van de zonne-energie gaat in verwarming van het water zitten. En daar komt de tweede oorzaak om de hoek kijken: hoewel water veel warmte kan absorberen, steekt dat schril af bij wat smeltend ijs doet. Dezelfde hoeveelheid energie die nodig is om een kilo ijs te smelten, kan water verwarmen van nul tot 80 graden. Geen ijs betekent dus dat de weg vrij is voor een snelle, zichzelf versterkende opwarming.

Verdubbelde opwarming
Hoe snel zal het gaan? Volgens ijsonderzoeker Peter Wadhams (Cambridge, GB) zijn de gevolgen van het huidige ijsgebrek al enorm. Zijn berekeningen wijzen uit dat het effect van de extra geabsorbeerde zonnestraling ‘gelijkwaardig is aan twintig jaar menselijke CO2-uitstoot.’ Dat klinkt wel heel fors. Toch voorziet Wadhams een nog veel groter effect binnen enkele jaren, wanneer de pool ijsvrij zal zijn. Dat zou, samen met een vermindering van de sneeuwbedekking op land, hetzelfde opwarmende effect hebben als alle CO2 die door de mens in de atmosfeer zit. Niet plaatselijk, maar voor de hele aarde. Zijn berekening lijkt te kloppen, al is hij wel heel grof en kan ik hem niet vinden in de officiële wetenschappelijke literatuur.

Misschien overdrijft hij met zijn uitspraken enigszins. Wadhams berekende het albedo (de hoeveelheid licht die weerkaatst wordt) voor de hele aarde. In de praktijk vangt de Noordpool natuurlijk maar de helft van het jaar licht, en dan nog onder een hoek. Het donkerder worden van de pool heeft daarom een minder groot effect dan het zwart verven van een even groot stuk Sahara zou hebben. Wat niet wegneemt dat de effecten van een ijsvrije Noordpool dus gigantisch zijn – terwijl het in geen enkele klimaatvoorspelling voor deze eeuw is meegerekend.

NSIDC-directeur Mark Serreze beseft dat, maar wil geen getal hangen aan de extra opwarming: ‘Ik denk dat je het punt mist als je dit wilt becijferen. Wat van belang is, is dat de buitenproportionele stijging in Arctische temperaturen vergeleken met de lagere breedten op het Noordelijk halfrond – de zogenoemde Arctische amplificatie – het temperatuurverloop van zuid naar noord zal wijzigen, waardoor de bochten in de straalstroom veranderen. En die beïnvloeden ons weer. Er zijn sterke aanwijzingen dat we zulke effecten al zien.’ Hij doelt daarmee onder meer op de extreme hitte en droogte die de Verenigde Staten dit jaar troffen.

Verzachtende omstandigheden
In een uitgebreid artikel over kantelpunten in het klimaat dat Wadhams dit jaar met collega’s publiceerde, staat ook een drietal verzachtende omstandigheden genoemd. Een ijsvrije zee koelt ’s winters gemakkelijker af en zal zijn hitte waarschijnlijk dus niet meenemen naar het volgende jaar. Dun ijs groeit sneller aan dan dik ijs, omdat het water zijn warmte nog steeds beter kwijt kan. En sneeuw die aan het begin van het koude seizoen in zee valt, en niet op ijs, helpt de rest van de winter niet mee om dat ijs te isoleren. Deze effecten zouden allemaal helpen de opwarming tegen te gaan.

Maar die verzachtende omstandigheden lijken alleen op korte termijn te werken. Volgens een rekenmodel dat in hetzelfde artikel besproken wordt, hoeft de poolzee maar een klein beetje extra op te warmen om het ijs niet alleen in de zomer, maar ook in de winter weg te houden. Vanuit die toestand is het ijs alleen met een zeer sterke afkoeling terug te krijgen, voorspelt het model: de wereld moet dan een stuk kouder worden dan hij nu is. Zo’n model zegt natuurlijk niet alles, want geen enkel model had voorzien dat het ijs dit jaar al bijna zou verdwijnen. Maar dat een warme zee niet snel bevriest, ligt voor de hand.

Het ecosysteem in het hoge noorden is in een razend tempo aan het veranderen. Wat zijn de directe gevolgen voor het bekendste dier daar, de ijsbeer? Ik vroeg het een tweetal deskundigen. Zijn de beren in direct gevaar door het gebrek aan zee-ijs? De Canadees Ian Stirling, na veertig jaar onderzoek aan de dieren een van de belangrijkste ijsbeerexperts van de wereld, schrijft het volgende: ‘Dit ongekende smelten is onderdeel van een ontwikkeling met steeds groter ijsverlies en, in sommige gebieden nog belangrijker, steeds vroegere fragmentatie van het zeeijs in de lente, de belangrijkste tijd voor de beren om voedsel te zoeken. In mijn boek schrijf ik daar in meer detail over.’

Over honderd jaar
Stirling verwacht geen plotselinge instorting van de ijsbeerpopulatie: ‘Van jaar tot jaar zullen de veranderingen waarschijnlijk niet te zien zijn voor de meeste waarnemers. Toch denk ik dat er binnen dertig tot veertig jaar nog maar heel weinig ijsberen zullen zijn in de zuidelijke delen van het leefgebied in de Hudson Baai en de zuidelijke Beaufort zee. Als we klimaatverandering niet weten te vertragen of stoppen, dan zullen er over honderd jaar, of iets later, nog maar heel weinig ijsberen in het Noordpoolgebied leven.’

De Deense ijsbeeronderzoeker Christian Sonne laat weten dat er te veel onzekerheden zijn om te weten of de populatie dit jaar een klap krijgt. Hun aantal is nu slecht bekend. Het is niet duidelijk in hoeverre de beren kunnen overschakelen op andere voedselbronnen, bij gebrek aan ijs om op zeehondenjacht te gaan. Bovendien is onduidelijk hoe veel dode beren te wijten zijn aan gebrek aan ijs, en niet bijvoorbeeld aan vervuiling met giftige stoffen.

Ook Mark Serreze denkt niet dat alle ijsberen meteen de klos zullen zijn. Een echt ijsvrije pool verwacht hij voorlopig namelijk nog niet. ‘Er zal nog lange tijd wat ijs overblijven in de zomer, vooral ten noorden van de Canadese Arctische eilanden, waar de oceaanstromen het zeeijs dik opstapelen. Dit zou een vluchtheuvel kunnen vormen voor ijsberen en andere poolsoorten.’

Zwarter scenario
Maar al met al ziet het er niet best uit voor de ijsbeer. Maar dat zou wel eens de minst urgente van de zorgen kunnen worden die een ijsvrije Noordpool oproept. Zijn er dan helemaal geen lichtpuntjes? Nou, nee, eerlijk gezegd niet. Een nog veel zwarter scenario is wél mogelijk.

Op de bodem van de poolzee bevinden zich enorme pakketten methaanijs. Het koude water dat aan de Noordpool ontstaat, stroomt via die bodem naar het zuiden en zorgt dat het methaan bevroren blijft. Houdt die koele stroom op - en dat is een heel waarschijnlijk gevolg van een ijsvrije zee – dan kan dat methaan als gas omhoog borrelen. Methaan is een zeer sterk broeikasgas, ruim honderd keer zo sterk als CO2. Als maar een fractie van het methaan in het Siberische deel van de poolzee vrijkomt, zal de aarde plotseling meerdere graden opwarmen. Hoe waarschijnlijk is dat? Serreze: ‘Dat weten we niet. Dat is een enorme wild card.’

(wetenschap24.nl)

quote:

Op woensdag 12 september 2012 09:29 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
Op dit moment is de ijsbedekking minder dan 2,5 vierkante kilometer, terwijl ruim 5 het gemiddelde was tussen 1979 en 2000. Is er dus de helft minder ijs? Nee, nog veel minder. Het ijs dat er nog ligt, is namelijk ongeveer half zo dun als vroeger – zie deze grafiek. Er ligt dus nog maar een kwart van het ijs van dertig jaar geleden.

Foutje natuurlijk, dat zou 2,5 miljoen vierkante kilometer moeten zijn...

quote:

Op woensdag 12 september 2012 10:13 schreef cynicus het volgende:

[..]

Foutje natuurlijk, dat zou 2,5 miljoen vierkante kilometer moeten zijn...

Jij ziet ook alles

15-09-2012

IJs reageert veel sneller op klimaatwijziging dan gedacht



IJs reageert heel wat sneller op het klimaat dan tot nu toe was gedacht. Een studie in het prestigieuze wetenschappelijke tijdchrift Science toont aan dat een bescheiden temperatuursverandering al meteen gevolgen heeft voor de ijskappen.

Om na te gaan hoe snel de Groenlandse en Antarctische ijskappen en gletsjers precies op klimaatveranderingen reageren, bestudeerden de onderzoekers wat er in de prehistorie is gebeurd met Baffineiland. Dat is een van de Canadese Arctische Eilanden en met zijn 500.000 vierkante kilometer ook een van de grootste eilanden ter wereld.

Conclusie
8.200 jaar geleden daalde de temperatuur in het gebied met een paar graden, een 150 jaar durende onderbreking van de geleidelijke opwarming die de aarde toen kende. In die (naar geologische normen) korte tijd kreeg het eiland er in verbazend hoog tempo gletsjers bij. Als het ijs zich zo snel kan verspreiden, dan kan het even snel weer verdwijnen, concluderen de wetenschappers. "IJskappen kunnen echt snel reageren op bescheiden kortermijnveranderingen in de temperatuur", zegt Nicolás Young (Columbia University), hoofdauteur van de studie.

Young en zijn collega's trokken zelf naar Baffineiland. Ze onderzochten er rotsen en stenen die de gletsjers destijds voor zich uit hebben geduwd bij hun expansie en vervolgens, bij het krimpen, weer hebben achtergelaten. De wetenschappers zagen ook dat de gletsjers in die 150 jaar zelfs groter waren geworden dan tijdens een vorige afkoeling, die nog sterker was en zelfs 1.200 jaar duurde.

Petermanngletsjer
Met het onderzoek willen de wetenschappers nagaan hoe snel de ijskappen precies reageren op de huidige klimaatwijziging om zo correctere prognoses te kunnen maken. Ze merken bijvoorbeeld dat de Groenlandse gletsjers de laatste jaren veel ijs verliezen. Van een van de grootste gletsjers, de Petermanngletsjer, brak in juli een uitzonderlijk grote ijsberg af. Twee jaar geleden verloor de gletsjer ook al eens een flinke brok ijs.

Het smeltende ijs draagt bij tot de stijging van de zeespiegel

(HLN)

quote:

Op zaterdag 15 september 2012 09:10 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:

[..]

Jij ziet ook alles

Ik vind je berichten leuk omdat je sites in de gaten houd waar ik nooit kom.

Klimaatverandering gaat de gewone consument indirect geld kosten in zijn alledaagse boodschappen:

Vlees:

quote:

The mass slaughter of millions of farm animals across the world is expected to push food prices to their highest ever levels.

As well as hitting consumers' pockets, the predicted 14% jump in food prices will also dash the Bank of England's hopes of pushing inflation down to 2% by next year.

Farmers across the world have begun a mass slaughter of their pig and cattle herds because they cannot afford the cost of feed, which has soared following the worst US drought in living memory, according to a report published on Wednesday.

Experts at investment bank Rabobank warn that the mass "herd liquidation" will contribute to a 14% jump in the price of the average basket of food by next summer.

Bron

Melk:

quote:

The price of soybeans and corn hit a new high – as the devastating heat and drought takes its toll of farmers’ fields. Soybean futures rose more than 2.5 percent yesterday alone. They’ve soared 40 percent this year. Wheat prices are at their highest levels in more than four years. The drought now covers more than half the continental US. More cuts in official crop estimates for this year are expected.

How will the drought hit consumers? Supermarket prices for some foods may rise, but it’s not yet clear how big the increase will be. Milk and cheese may be more expensive soon. Dairy goods are among the first to be affected, because cows produce make less milk. But right now – says USA Today, “milk prices are actually the lowest they’ve been in 18 months because of surpluses built up over an ultra-mild winter and spring. In March 2011, wholesale milk sold for $19.60 per hundred pounds. Last month, it was $16.10, according to USDA National Agricultural Statistics Service figures.” Meat prices are likely to rise later this year. The grain price increases will have some impact on consumers, but they make up a relatively small share of processed food costs.

bron

Brood:

quote:

Extended dry spells have devastated maize crops, leading to a dramatic increase in demand for wheat, with prices rising by a third in a month in London and Paris, The Grocer magazine said.

Consumers have been warned bakers will be forced to increase the price of a loaf to cover their costs.

The cost of a sliced loaf from a supermarket ranges from about 45p to 1.40.
Michael Clarke, chief executive of Hovis baker Premier Foods, said: ‘The sheer magnitude of the wheat price increases means that we will have to pass them on.’

bron

quote:

The Cheney Test for Climate Change by L. Ronald Scheman - The Globalist

Friday, August 10, 2012

Former Vice President Dick Cheney once said that if there was a one-percent chance that Saddam Hussein had weapons of mass destruction, the United States had an obligation to take action. L. Ronald Scheman asks why today's conservatives don't take a similar approach on climate change — when the chance of catastrophe might be much greater.

Then questioned about Saddam Hussein's possession of weapons of mass destruction former Vice President Cheney once commented that "if there is one chance in a hundred that they have WMD and something catastrophic could happen, it is essential to take action."
If we apply his rule to the ongoing concern about climate change, this sweltering summer and the general trend toward escalating weather volatility make it reasonable to project that there is at least one chance in a hundred that something serious — and possibly catastrophic — may be occurring in the earth's environment.

What many people generally do not recognize is that former Vice President Cheney's reasoning had roots in the logic of another leading conservative, Blaise Pascal, one of history's mathematical geniuses, who lived from 1623 to 1662.

Equally important, he treaded ground that intellectually, culturally and emotionally should be very familiar to today's conservatives. Applying probability theory to religion, Pascal set forth what is known as Pascal's wager. Imagine you have to bet on a coin flip in which "heads" means God exists and "tails" that He does not. What would you bet?

Cost-benefit analysis, Pascal reasoned, requires you to bet "heads." If God exists, you win big. If He does not, you lose nothing — and you might benefit by leading a virtuous life.

To bet tails has zero benefit. If God does not exist, it matters little. However, if you are wrong, your loss is infinite. The conservative choice is clear.

Cheney's and Pascal's cost-benefit reasoning apply readily to climate change. If we bet that something may be amiss in the way we are dealing with environmental issues and begin to take action, we win big.

If it is not, our wrong bet has no consequences except that our air and water may be a little cleaner and our technologies a little more advanced. If we bet to the contrary and do nothing, the potential of catastrophic result of Pascal's probabilities is a realistic probability.

These two conservative thinkers provide a unified framework for action on climate change. They affirm that inaction, despite the claim by skeptics of gaps in our knowledge, is a totally illogical choice. It also flies in the face of the behavior of most rational adults for the safety of their own families.

Few skeptics deny buying personal insurance for protection from possibly catastrophic events such as hurricane, flood or burglary, however remote they may be. So how do they explain opposition to measures akin to insurance to address the possible causes of extreme weather?

Even if melting polar ice caps is the result of a natural cycle, there is also a reasonable chance — more than one in a hundred — that it is the harbinger of something far more serious. They should be among the first to advocate adherence to the Cheney dictum.

Conservatives rejecting conservative action

Given the inexorable trends of increasing demand for natural resources and energy from rising middle classes in developing countries, factors already in process make it impossible to reverse our course without major dislocations. Improved health programs already mean larger populations eager for education and a better life.

Crowded cities require action to accommodate growth amidst inefficient delivery systems for energy and water, gridlocked traffic and pollution. The clash of global demand for economic development with the imperatives of a fragile environment means that effective action cannot be achieved by one nation alone.

Coordinated international collaboration, especially with the Asian giants, is indispensable. The recent abdication of international cooperation in the Rio+20 Summit is like a scene in an impending classic Greek tragedy.

The irony of climate change is that it finds conservatives rejecting conservative action. The core principals of free markets require an open mind to all sources of information and prudent action when we do not know what we do not know. It requires diligent efforts to understand scientific research of all stripes, not the folly of demonizing information with which we disagree.

The alternative is to burden our children and grandchildren with hard choices we refuse to make. No one can predict when population pressures on earth's finite resources will become unsustainable. However, there is an old adage that warns "that which cannot go on forever, won't."

It is a strange world indeed. Former Vice President Cheney and his colleagues placed a huge bet on looking for something that turned out not to exist. Yet they are reluctant to look carefully at something that a vast majority of the global scientific community acknowledges as real.

Given the increasing extremes in climate and melting polar caps, which everyone can see, there is clearly more than a 1% chance that something is awry in our earth's climate. Maybe this time his dictum is really relevant.

http://www.theglobalist.com/storyid.aspx?StoryId=9711

The Globalist probeert met een rationeel argument de deniers te overtuigen om tot actie over te gaan. Maar dat werkt natuurlijk niet met mensen die niet rationeel zijn.

quote:

Op zondag 23 september 2012 19:58 schreef cynicus het volgende:
The Globalist probeert met een rationeel argument de deniers te overtuigen om tot actie over te gaan. Maar dat werkt natuurlijk niet met mensen die niet rationeel zijn.

Het is een mate van gradatie hè. Hoe groter de kans, hoe verstandiger het lijkt om in te grijpen. Cheney legde de lat op 1%, maar de kans dat Saddam Hoessein massavernietigingswapens had was véél kleiner dan 1%. Laat staan de kans dat-ie ook nog eens bereid was om die wapens in te zetten tegen het Westen. Dit wist men donders goed. Dus moesten Cheney en de zijnen liegen en bedriegen om de wereld voor te houden dat er idd een 1% kans bestond.

De kans dat klimaatverandering serieuze gevolgen kan hebben in de toekomst wordt in academische kringen zeker groter geschat dan 1%, iig een stuk groter dan de kans dat Saddam massavernietigingswapens had. Maar zo vertellen conservatieven ons, de kans die wetenschappers ons voorhouden is gemanipuleerd door (s)linkse krachten.

quote:

Op zondag 23 september 2012 21:02 schreef Terecht het volgende:
Maar zo vertellen conservatieven ons, de kans die wetenschappers ons voorhouden is gemanipuleerd door (s)linkse krachten.

Dat bedoel ik, met niet-rationele mensen valt niet te redeneren.

Deze niet-rationele Republikeinen zijn o.a.:




En dit is nog maar een kleine greep.

Natuurlijk zijn er verschillen, maar hoe kun je discussieren over de aanpak als een groot deel van de Republikeinse leiders zelfs keihard durft te ontkennen dat de mensheid het klimaat veranderd of zelfs dat het klimaat überhaupt veranderd?

quote:

Maar zo vertellen conservatieven ons, de kans die wetenschappers ons voorhouden is gemanipuleerd door (s)linkse krachten.

Mitt Romney is zo'n conservatief en begrijpt zoveel van wetenschap dat hij:

quote:

Romney’s wife, Ann, was in attendance, and the candidate spoke of the concern he had for her when her plane had to make an emergency landing Friday en route to Santa Monica because of an electrical malfunction.

“I appreciate the fact that she is on the ground, safe and sound. And I don’t think she knows just how worried some of us were,” Romney said. “When you have a fire in an aircraft, there’s no place to go, exactly, there’s no — and you can’t find any oxygen from outside the aircraft to get in the aircraft, because the windows don’t open. I don’t know why they don’t do that. It’s a real problem. So it’s very dangerous. And she was choking and rubbing her eyes. Fortunately, there was enough oxygen for the pilot and copilot to make a safe landing in Denver. But she’s safe and sound.”

Bron

Hoe overtuig je een ultra-conservatieve domkop die in een samenzwering onder wetenschappers geloofd en mogelijk de machtigste leider op deze aardkloot wordt van de wetenschappelijke realiteit? We hadden net zo goed in de middeleeuwen kunnen wonen en de waarheid door de rooms-katholieke kerk laten bepalen.

30-09-2012

Vissen kleiner door opwarming aarde

Vissen worden als gevolg van opwarming van de aarde in de komende jaren waarschijnlijk een stuk kleiner dan ze nu zijn.



Dat is de conclusie van wetenschappers in een onderzoeksrapport dat zondag verscheen.

Door de opwarming van de aarde worden ook de oceanen warmer. Hierdoor neemt de hoeveelheid zuurstof in het water af, aldus de wetenschappers.

.Als gevolg van de verminderde hoeveelheid zuurstof neemt de grootte van de vissen af, aldus de wetenschappers die tijdens hun onderzoek computermodellen gebruikten.

''Er is meer zuurstof nodig als het lichaam groeit. Op een bepaald punt zal de vis niet verder groeien'', aldus een onderzoeker.

Zuurstof

De verminderde hoeveelheid zuurstof zou gevolgen hebben voor 600 vissoorten, waaronder kabeljauw, schol en heilbot.

De wetenschappers hebben berekend dat in 2050 de grootte van de vissen met 14 tot 25 procent is afgenomen in vergelijking met het jaar 2000. Vissen in de Indische Oceaan zouden het ergst worden getroffen (24 procent kleiner). Vissoorten in de Atlantische Oceaan zouden 20 procent kleiner worden.

Kleinere vissen hebben volgens de onderzoekers grote gevolgen voor het hele ecosysteem, voor zowel mens als dier. Zo heeft de verminderde grootte van de vissen gevolgen voor de visserij, omdat de vangst kleiner wordt, aldus de onderzoekers.

Door: ANP .

(nu.nl)

quote:

The Conservative Case for a Proactive Climate Policy

by Brent Ranalli | Tuesday, August 28, 2012

One form of American exceptionalism is that the climate change debate is fought with more vigor and mercilessness in the United States than in any other country in the world. But are conservative values well served by current conservative policies? Brent Ranalli seeks a way to break the deadlocked American debate.

Climate activists have an image of an grim, dystopian future that spurs them to action. It is a future of disappearing glaciers, stranded polar bears, parched cropland and deluged coastal cities.
Climate skeptics see this as pure scaremongering. Theirs is a world where global warming is a myth, or at least something we can't do much about and probably shouldn't lose sleep over. Climate activists, for their part, consider this stance utterly naïve and completely irresponsible.

With their irreconcilable differences, the two camps would appear to inhabit different planets.

And yet there is one fascinating parallel: Conservative skeptical activists, for their part, are frequently motivated as much by a vision of a dystopian future as are climate activists.

Except that their source of cataclysm is of a completely different nature. Conservative skeptical activists fear a world in which governments around the globe use the real or imagined threat of climate change to justify an extraordinary expansion of their powers.

Carbon is, of course, central to virtually all economic activity. Any effort to systematically reduce our carbon emissions will necessarily mean some kind of intrusion of government into the marketplace. Systems of taxes and permits have been proposed, as well as the establishment of international institutions.

In the worst-case scenario of the conservative skeptical activists, efforts to mitigate climate change are seen as leading toward the establishment of a one-world government, universal socialism and the end of cherished civil liberties.

Each set of activists thus has its own frightening vision of the future, and each vision is reinforced and given legitimacy by its own echo chamber of media reports and authorities and its own set of shared values.

This gives both sides a voice of conviction and authority, as well as a strong tinge of desperation. In their interminable skirmishes on the Internet, each side views itself as the last line of defense in preserving the world as we know it — a world with honeybees or, alternatively, a world with national sovereignty.

So far I have focused on the symmetries of the debate. One prominent asymmetry is that the overwhelming weight of scientific opinion is on the side of climate alarmism.

In order to view their own position as plausible, conservative activists must be prepared to view the scientific community as incompetent — or worse. And it is clear that many are prepared to view things that way.

Still, no climate skeptic would wish to simply throw science and the scientific method overboard. On the contrary, skeptics view themselves as the champion of better science. So they must draw a line somewhere between the official science they accept and the official science they reject.

Occasionally, you will find a skeptic who argues that there is no real warming trend or that emissions of carbon dioxide and other greenhouse gases caused by human activity do not contribute meaningfully to climate change.

But these days, the most respectable intellectual position among climate skeptics is one that accepts most of what the official science has to offer, while still holding out a reason to delay action. It is argued that climate change is happening, and that human activity is undoubtedly a factor, but that other factors have not been adequately explored.

Climate activists — and mainstream scientists — dispute the idea that there are still great gaps in our knowledge. But in the minds of conservative activists, this position suffices to justify the argument that the right course of action is no action at all.

If we are holding out for new data and new lines of evidence, in this view, perhaps the best we can do at present is to "do no harm" in terms of intrusive regulation.

This appears to be Mitt Romney's current position. A year ago, in New Hampshire, Romney endorsed the mainstream view that man-made global warming is a real problem that requires action.

Today, tilting toward the position of Paul Ryan and skeptical elements in the Republican base, he says "scientists will figure that out ten, twenty, fifty years from now."

But "ten, twenty, fifty years from now" we may be dealing with an entirely different set of issues. As Bill McKibben recently noted, the best science available today tells us that the window for effective climate change mitigation is closing fast.

As that happens, the scientific and policymaking agenda will shift from mitigation (preventing potentially catastrophic climate change) to adaptation (that is, coping with the results).

Conservative nightmare

As that transition looms, the advocates of doing nothing may want to reconsider their worst-case scenario. Their efforts to hold governments in check on the climate issue for fear of complete overreach (for example, stifling economic activity and exploding bureaucracy) may blow up in their own collective face.

What if the climate models are indeed not purely fanciful? What if the record-breaking extreme weather we have been experiencing this past year is not a statistical aberration, but a portent of worse to come?

What if we really are forced to adapt to drastic climate change to deal with failed harvests, unprecedented mass migrations and international conflicts over scarce water resources?

Is that a world in which free markets can thrive and traditional liberties can be preserved? Is that not a recipe for failed states — where private property and constitutional liberties become a dead letter — and their twin, totalitarian states?

Under pressure from climate stresses, even the most robust constitutional democracy may find its character altered. When faced with more severe or more frequent floods and extreme weather, people will become accustomed to looking to central authorities for aid and direction.

New public works projects like building levees will expand the role for the public sector, and will necessarily be financed by public debt — or taxes. National life will be more crisis-prone. There might be drought, new agricultural infestations, displaced internal populations, and security problems caused by mass migrations and failed states abroad.

Tough challenges like these could hardly fail to increase the role and reach of government. So would maintaining order if the economy tanks. If crises pile on quickly, the power of the executive is likely to expand — and both economic and personal liberties are bound to suffer.

Arguably, they would suffer far more under this sort of reactive adaptation scenario than under some sort of proactive international accord on the model of Kyoto.

In other words, the costs of eternal delay could be very real — not just in economic and environmental terms, but in the very dimension that so worries conservative climate skeptics, citizens' liberty.

Viewed in that light, American conservatives ought to be the ones leading the charge to preserve our current way of life from climate-induced threats.

If they chose to take a leadership role on the issue, conservatives could ensure that the means match their values as well as the end. That is, they could ensure that the most market-friendly mitigation and proactive adaptation measures are enacted, and that bureaucracy is not expanded unduly.

And they would also win by restoring the United States' international prestige, improving U.S. security, and putting the U.S. private sector at the forefront of a new generation of world-leading energy technologies.

Achieving all of these things in one fell swoop, complex as the maneuver would no doubt be, ought to be all American conservatives' very American Dream.

Thus, I wonder: Will American conservatives be willing to accept this grand challenge, to struggle and compromise and expend real effort in a bid to preserve the American way of life? Or will they double down on "wait and see"?

We will likely find out in Tampa, when the Republican Party nominates Mitt Romney and Paul Ryan as their standard-bearers.

http://www.theglobalist.com/storyid.aspx?StoryId=9731

[ Bericht 1% gewijzigd door zakjapannertje op 14-10-2012 17:58:11 ]

Opwarming Aarde gestopt

De reacties

quote:

Op zondag 14 oktober 2012 11:17 schreef Eyjafjallajoekull het volgende:
Opwarming Aarde gestopt

De reacties

Het artikel is anders ook door een LTS-zwakstroom klant geschreven. Niveautje weer.

quote:

Op zondag 14 oktober 2012 11:17 schreef Eyjafjallajoekull het volgende:
Opwarming Aarde gestopt

De reacties

Echt ook een LTS bericht... Als de cijfers vertekend waren door 2010 als eindpunt te nemen, dan zijn ze net zo goed vertekend door 2012 als eindpunt te nemen. In 2013 kan het wel veel warmer zijn dan in 2010, en dan is er dus ineens weer geen sprake van een halt maar juist van een versnelling.

Maar waar ik het meeste mee zit is DAT het bewezen is dat de mens invloed heeft. De mens verpest het klimaat niet zozeer, maar versnelt het verpesten ervan.

Dat versnellen betekent dat wij als mens ook sneller met uitvindingen zullen moeten gaan komen om dat te kunnen overleven. We zorgen er dus ZELF voor dat we de voorbereidingstijd voor ONSZELF aan het verkorten zijn.

Dat is reden genoeg om maatregelen te nemen. Waarom zou je het jezelf moeilijk of zelfs onmogelijk maken?

En dus is er helemaal geen discussie nodig. Er zijn redenen voor maatregelen, als we ze nu nemen geven we onszelf meer tijd, dus is er geen reden tot discussie. Gewoon maatregelen nemen. Sim-pel.

Tegenhouden kunnen we het niet, want dan moeten we alles wat de mensheid bereikt heeft terugdraaien. Dat heeft geen zin, want dan stopt de ontwikkeling van de mensheid.

Afremmen kan wel. De ontwikkeling van de mensheid zal echt niet zo veel nadeel ondervinden van een iets langzamere ontwikkeling. Misschien zelfs voordeel omdat achtergestelde delen van de mensheid dan bij kunnen komen en zo in plaats van een last te zijn ook een bijdrage kunnen leveren.

quote:

Op zondag 14 oktober 2012 12:16 schreef RetepV het volgende:

[..]

Echt ook een LTS bericht... Als de cijfers vertekend waren door 2010 als eindpunt te nemen, dan zijn ze net zo goed vertekend door 2012 als eindpunt te nemen. In 2013 kan het wel veel warmer zijn dan in 2010, en dan is er dus ineens weer geen sprake van een halt maar juist van een versnelling.

Maar waar ik het meeste mee zit is DAT het bewezen is dat de mens invloed heeft. De mens verpest het klimaat niet zozeer, maar versnelt het verpesten ervan.

Dat versnellen betekent dat wij als mens ook sneller met uitvindingen zullen moeten gaan komen om dat te kunnen overleven. We zorgen er dus ZELF voor dat we de voorbereidingstijd voor ONSZELF aan het verkorten zijn.

Dat is reden genoeg om maatregelen te nemen. Waarom zou je het jezelf moeilijk of zelfs onmogelijk maken?

En dus is er helemaal geen discussie nodig. Er zijn redenen voor maatregelen, als we ze nu nemen geven we onszelf meer tijd, dus is er geen reden tot discussie. Gewoon maatregelen nemen. Sim-pel.

Tegenhouden kunnen we het niet, want dan moeten we alles wat de mensheid bereikt heeft terugdraaien. Dat heeft geen zin, want dan stopt de ontwikkeling van de mensheid.

Afremmen kan wel. De ontwikkeling van de mensheid zal echt niet zo veel nadeel ondervinden van een iets langzamere ontwikkeling. Misschien zelfs voordeel omdat achtergestelde delen van de mensheid dan bij kunnen komen en zo in plaats van een last te zijn ook een bijdrage kunnen leveren.

Eens. En in principe verpesten we het klimaat niet, we verpesten het voor ons zelf. Ik geloof nog niet eens zozeer in die doemscenario's maar wel in de economische schade die het kan veroorzaken.

Kijk maar eens hoeveel invloed een klein stormpje of een flinke regenbui al heeft op bewegend Nederland. treinen rijden niet, 500km file, mensen komen niet op tijd op hun werk. Stel dat het de komende 10 jaar, 5% vaker echt hard gaat regenen. Dat klinkt onbenullig maar het zijn wel miljoenen, wellicht miljarden, extra schade. Mensen vergeten dit. We moeten ons blijven aanpassen.

De houding die ik zie is: "Ah klimaatverandering, das onzin. Laten we lekker met onze luie reet weer terug naar de kantoorbaan gaan en we zien wel. Alles gaat goed toch nu? Waarom zouden we er extra geld in moeten steken?"

Daar leg je een beetje de vinger op de zere plek: het universum is altijd in beweging. Er zullen altijd veranderingen zijn. Dat kan niet anders, want anders WAS er geen universum.

De mensheid moet dus met het universum mee in beweging blijven.

Het verschil tussen de mensheid en de rest is dat de mensheid de keuze heeft om de snelheid van zijn beweging aan te passen ten opzichte van het universum. Wij kunnen sneller veranderen dan het universum veranderd.

Maar als wij sneller veranderen dan dat het universum veranderd, dan nemen we daarmee ook het universum mee. Het universum veranderd door onze invloed. Maar in welke richting dat gebeurt, daar hebben we maar weinig invloed op. Het kan dus gebeuren dat de mensheid op een gegeven moment te ver in een bepaalde richting is veranderd, terwijl het universum de andere kant op veranderde.

De mensheid moet dus af en toe even opnieuw synchroniseren met het universum. Even afremmen, een nieuw platform bouwen en dan weer verder gaan vanaf dat nieuwe platform.

quote:

Op zondag 14 oktober 2012 12:29 schreef Eyjafjallajoekull het volgende:

[..]

De houding die ik zie is: "Ah klimaatverandering, das onzin. Laten we lekker met onze luie reet weer terug naar de kantoorbaan gaan en we zien wel. Alles gaat goed toch nu? Waarom zouden we er extra geld in moeten steken?"

Het probleem is natuurlijk dat alleen invloedrijke organisaties de juiste beslissingen kunnen nemen. Overheden, grote bedrijven, banken, verzekeringsmaatschappijen. En die zijn allemaal verdeeld, en er is veel onderlinge corruptie waardoor de juiste beslissingen simpelweg niet genomen worden.

Het enige dat zal helpen is één grote organisatie die al die andere organisaties achter zich heeft, goedschiks of kwaadschiks.

Hier zal het vanzelf naartoe gaan. Hopelijk zal dat met niet al te veel schade aan de mensheid gaan gebeuren. En hopelijk dat die organisatie zelf altijd zal blijven doen wat het beste voor de mensheid is.

Tja, het individu zal er voor die organisatie niet toe doen. Ik weet heel goed dat de wens voor zo'n organisatie wel eens slecht voor mij als individu uit zou kunnen pakken.

Wat wordt het volgende sprookje van de milieugekkies die ons bakken met geld moet gaan kosten? De zure regen, ozongat en opwarming zijn nu bewezen onzin, wat wordt het nieuwe fabeltje?

quote:

Op zondag 14 oktober 2012 13:26 schreef Tha_Duck het volgende:
Wat wordt het volgende sprookje van de milieugekkies die ons bakken met geld moet gaan kosten? De zure regen, ozongat en opwarming zijn nu bewezen onzin, wat wordt het nieuwe fabeltje?

1/10 voor je trollpoging.

De MetOffice reactie op dit typische stukje klimaatmisinformatie is hier.

quote:

Op zondag 14 oktober 2012 13:58 schreef Terecht het volgende:

[..]

1/10 voor je trollpoging.

Nee, dat milieugeklets is getroll.

Noor zal later erg trots zijn op haar papa. Nou, dag troll!

quote:

Op zondag 14 oktober 2012 13:26 schreef Tha_Duck het volgende:
De zure regen, ozongat en opwarming zijn nu bewezen onzin,

van welke planeet kom jij? jij hebt het in ieder geval niet over de planeet aarde!

quote:

Op zondag 14 oktober 2012 17:47 schreef cynicus het volgende:
Noor zal later erg trots zijn op haar papa. Nou, dag troll!

Ja, dat is echt relevant inderdaad. Debiel.

De feiten liegen er gewoon niet om, het is tijd dat alle hennepbroekjes lekker ergens gaan wonen waar ze niemand tot last zijn. Beter dan hardwerkende mensen op de wereld lastigvallen met hun leugens.

quote:

Op zondag 14 oktober 2012 18:44 schreef attila_de_hun het volgende:

[..]

van welke planeet kom jij? jij hebt het in ieder geval niet over de planeet aarde!

Jawel, of denk je dat ze op Fok kunnen vanaf Pluto?

Dat is trouwens ook zo'n mooi iets van hennepbroeken, alles wat zij zeggen is schijnbaar waar maar elk feit of tegenspraak is gelogen of een troll. Vervolgens wordt er iets nieuws bedacht en is dat schijnbaar weer de waarheid.

Tijdseries statisticus en blogger Tamino had in Juli al mogelijk het voorgevoel dat Rose met deze onzin op de proppen zou komen en heeft de wetten van de getallen hun werk laten doen i.p.v. wat uit zijn nek te kletsen zoals Rose dat doet. En wat blijkt? De afgelopen 15 jaar gaat de opwarming zelfs sneller dan de 30 jaar daarvoor. Ook in de HADCRUT dataserie die Rose in zijn artikel gebruikt.

Verrast? Lees hier verder.

18-10-2012

Beperking van de uitstoot kan klimaatverandering niet meer stoppen’



Klimaatverandering tegengaan door de uitstoot van broeikasgassen te beperken: ooit was dat een optie. Maar nu is het daar waarschijnlijk al veel te laat voor: klimaatverandering kan niet meer worden gestopt door een kleinere uitstoot. Dat concluderen wetenschappers in het blad Nature.

Overheden moeten zich niet langer enkel richten op het terugdringen van de uitstoot. Ze moeten ook na gaan denken over hoe ze in de toekomst om willen gaan met de negatieve gevolgen die klimaatverandering heeft. “Op dit moment zijn de pogingen van de overheid om de emissie door emissiehandel terug te dringen en het gebruik van hernieuwbare en duurzame energiebronnen waarschijnlijk al te laat en niet meer in staat om de onvermijdelijke trend van wereldwijde opwarming tegen te houden,” schrijven de onderzoekers in het blad Nature.

Effect
De onderzoekers benadrukken dat we – mede doordat de nadruk voortdurend ligt op het beperken van de uitstoot – niet goed weten welke effecten klimaatverandering straks op deze aarde gaat hebben en hoe we daarmee om moeten gaan. We weten nog onvoldoende hoe een warmere wereld er straks uit gaat zien en dat is zorgwekkend, omdat ze zo afhankelijk zijn van de aarde. “De oppervlaktesystemen van de aarde voorzien ons van water en grondstoffen, houden ecosystemen in stand en beïnvloeden de ons nu nog onbekende manieren waarop de aarde reageert op klimaat en hoe het klimaat vervolgens daar weer op reageert.”

Kwetsbaar
We weten dus nog steeds niet precies welke gebieden in een warmere wereld het kwetsbaarst worden en welke gebieden het wel zullen redden. En dus weten we ook nog niet hoe we met – de door de wetenschappers als ‘onvermijdelijk’ aangeduide – gevolgen van klimaatverandering om moeten gaan.

En dat moet veranderen. Maar hoe? De onderzoekers pleiten voor meer internationaal onderzoek naar de gevolgen die klimaatverandering heeft. En (nationale) overheden moeten zich ook met deze dingen gaan bezighouden en niet langer alleen maar over het afremmen van klimaatverandering hebben.

(scientias.nl)

Landingsbaan op de Zuidpool smelt weg

Op de Zuidpool doet zich een wel heel bijzonder probleem voor. Als het zo doorgaat is de landingsbaan namelijk op een bepaald moment verdwenen. Reden: hij smelt weg!

Omdat de huidige baan door opwarming van de aarde smelt, moet Australië op zoek naar een nieuwe landingsbaan voor vliegtuigen bij drie bases op de Zuidpool.

De zogeheten Wilkins Runway is in het ijs uitgehakt voor vele miljoenen euro's. Vliegtuigen kunnen er nu alleen landen als het minstens 5 graden vriest. Maar dat komt steeds minder vaak voor.

In plaats van de 20 geplande landingen, waren er slechts twee in het seizoen 2010/11 en vier in de vorige periode. "De stijgende temperatuur maakt het steeds lastiger om de baan in de toekomst te gebruiken'', zegt directeur Tony Fleming van de Australische pooldienst.

2 graden warmer
Een alternatieve plaats is de ijsvrije plek Vestfold Hills bij Davis. De Zuidpool is de laatste 50 jaar 2 graden warmer geworden, ruwweg drie maal zo veel als het wereldwijde gemiddelde.

Bron: BNR

De bewering dat de zuidpool de laatste 50 jaar 2 graden is opgewarmd zie ik in meer nieuwsberichten staan over het landingsbaan onderwerp, maar vermoed dat dit niet helemaal klopt. Zal eens op zoek gaan naar bronnen...

Ondertussen heeft de publieke omroep in de VS een documentaire uitgezonden over de professionele PR business tegen het wetenschappelijke standpunt over klimaatverandering. Hoe (meestal rechts-conservatieve/libertarische lobbyorganisaties) de publieke en politieke opinie beinvloed hebben. Zeer het bekijken waard.

quote:

2 graden warmer
Een alternatieve plaats is de ijsvrije plek Vestfold Hills bij Davis. De Zuidpool is de laatste 50 jaar 2 graden warmer geworden, ruwweg drie maal zo veel als het wereldwijde gemiddelde.

Deze bewering is waarschijnlijk onjuist. Mogelijk dat het waar is voor bepaalde plekken langs de kust maar niet voor Antarctica in zijn geheel en ook niet voor de zuidpool zelf.

Zie Steig et.al. 2008 die op een stijging van 0.12 graden per decade sinds 1957 komen voor heel Antarctica, oftwel ruim minder dan een graad.

29-10-2012

Noordelijkste meer tot leven gewekt

Klimaatverandering is overal, zelfs op één van de koudste plaatsen ter wereld in Noord-Groenland. In hartje zomer ontdooit het noordelijkste meer nu weer, en algen groeien weer volop. Maar komt dit hernieuwde leven nu door hogere temperaturen of ook door menselijke stikstofbemesting?


Noordelijkste meer ter wereld op Groenland: Kaffeklubben Sø. Afbeelding: © Alex Wolfe / Perren et al. (2012) in Geology

Een deel van de wereld komt weer tot leven. Als het eenmaal warmer wordt in de lente, komen veel dieren weer uit hun holen en planten ontspruiten weer. Wat een paar graden temperatuursstijging wel niet kan doen.

Wat dat betreft is de ‘lente’ na 2400 jaar eindelijk weer aangebroken in het verre noorden van Groenland. De warmere temperaturen van de afgelopen decennia wekken het noordelijkste meer ter wereld weer tot leven. Bianca Perren en Europese en Noord-Amerikaanse collega’s vertellen hierover in de jongste editie van het tijdschrift Geology.

Stikstof of opwarming?
In de poolstreken warmt het al decennialang op, zelfs twee tot drie maal sneller dan elders op aarde. Dat betekent zonder meer een langer groeiseizoen voor veel planten. En op plaatsen waar geen planten konden groeiden, groeien nu wel planten. Maar komt dit wel allemaal door de opwarming?

Nee, want door mensen veroorzaakt stikstof komt via de atmosfeer in veel ongerepte natuurgebieden en gedraagt zich daar als kunstmest voor bijvoorbeeld algen. Zelfs meren in het Arctische gebied zoals in zuidelijk Alaska, noordoostelijk Canada en het Centraal-Groenlandse ijs leveren bewijs voor ‘menselijk’ stikstof, vooral in de afgelopen veertig jaar. Ver weg van de bewoonde wereld dus.

Bianca Perren tegenover Kennislink: “Van de veranderingen in algenpopulaties wordt gedacht dat ze komen door opwarming, maar de neerslag van stikstof kon nooit uitgesloten worden als oorzaak; ecologische veranderingen door meer nutriënten en klimaatverandering zijn niet te onderscheiden op deze breedtegraden.” De vraag is dus wat belangrijker is: de opwarming of het stikstof?


Vijf foto’s van diatomeeën (kiezelwieren) en helemaal rechts een goudbruine alg. Maatbalkje stelt 5 µm voor. Afbeelding: © Alex Wolfe / Perren et al. (2012) in Geology

Naar Noord-Groenland
De wetenschappers gingen naar het noordelijkste puntje van Groenland, waar het noordelijkste meer ter wereld, Kaffeklubben Sø, ligt. Ver afgelegen van enige bewoning, ontvangt dit meer geen menselijk stifstof zo blijkt uit analyse van de bodemlaagjes van het meer. Dat blijkt ook uit andere metingen in Noord-Groenland. En dat is mooi, want in de laatste decennia heeft hier wel opwarming plaatsgevonden.


Veranderingen in de aanwezigheid van algen (eerste drie kolommen) en stabiliteit van stikstofwaarden wat wijst op minimale tot geen menselijke invloed (laatste twee kolommen) vanaf 3500 jaar geleden. Afbeelding: © Alex Wolfe / Perren et al. (2012) in Geology

De oudste sedimenten van de bodemmonsters zijn zo’n 3500 jaar oud en bevatten kiezelwieren of -algen (diatomeeën) en goudbruine algen. Perren: “Het meer had min of meer een permanente ijsbedekking van zo’n 2400 jaar geleden tot 1920, wat zonlicht blokkeerde en de groei van diatomeeën uitsloot.”

Zelfs in hartje zomer was het meer waarschijnlijk bevroren. “Na 1920 en vooral na 1980 zien we diatomeeënpopulaties sterk toenemen gerelateerd aan de zomertemperatuur. De opwarming van de laatste eeuw heeft het meer tot leven gebracht van een ijzig ruststadium naar een nieuwe ecologische toestand.” Het is de ijsbedekking gerelateerd aan de temperatuur die bepalend is hier.

Er is dus geen extra stikstof nodig om het meer weer tot leven te wekken. De ecologische veranderingen in andere delen van de wereld komen daarom waarschijnlijk ten minste deels door de hogere temperatuur en niet alleen door extra stikstofbemesting.

Bron:
Perren, B. e.a., Twentieth-century warming revives the world’s northernmost lake, Geology 40 (november 2012) 1003-1006.

(Kennislink)

In het licht van recente events een nieuwe paper van Jennifer Francis et.al. 2012 over de invloed van de snelle Arctische opwarming op extreem weer voor gematigde noorderbreedtes.

quote:

Evidence linking Arctic amplification to extreme weather in mid-latitudes

Key Points:
* Enhanced Arctic warming reduces poleward temperature gradient
* Weaker gradient affects waves in upper-level flow in two observable ways
* Both effects slow weather patterns, favoring extreme weather

Bron

De Europese hittegolf van 2003, Russische hittegolf van 2010, Amerikaanse hittegolf van 2012, Europese koudegolven in de winters van 2010/2011, de trek van Sandy naar de oostkust van de VS. Allemaal voorbeelden van uitzonderlijke atmosferische blokkeringen.

[ Bericht 12% gewijzigd door cynicus op 01-11-2012 16:55:59 ]

01-11-2012

Zelfgemaakte superstorm?
De rol van klimaatverandering bij het ontstaan van ‘Frankenstorm’ Sandy


Sandy gezien vanuit de ruimte, dinsdagmorgen.© NASASuperstorm Sandy zoals gezien vanuit de ruimte op dinsdagochtend.

Het was geen thema in de campagne voor de presidentsverkiezingen, maar orkaan Sandy heeft de discussies over klimaatverandering nu toch aangezwengeld in de Verenigde Staten. Want inderdaad, de schade van deze superstorm is deels veroorzaakt door de mens.

Vooraf werd al dagen gespeculeerd over de verwoestingen die orkaan Sandy zou aanrichten aan de Amerikaanse oostkust. Maandagavond kwam ze aan land, en dat viel toch nog tegen. Tientallen miljarden schade, meer dan vijftig doden. De ravage is vooral te wijten aan overstromingen. Het water kwam een meter hoger dan tijdens het vorige record, overstroomde hele kuststeden en zette in New York tunnels onder water. Al tijdens de storm brak de discussie los: is klimaatverandering, en dus de mens, medeschuldig aan dit natuurgeweld? Op Amerikaanse websites, in kranten en op tv was er volop aandacht voor deze vraag.

Tot voor kort weigerden klimaatwetenschappers vrijwel altijd om zo’n direct verband te leggen, maar dat is het laatste jaar veranderd. ‘Dit is precies waarvoor we hebben gewaarschuwd’, durven velen nu te zeggen. Het weer is altijd van toeval afhankelijk, maar zonder opwarming, die grotendeels veroorzaakt is door CO2 uit fossiele brandstoffen, zou het allemaal anders zijn gelopen.

Er spelen meerdere mechanismen een rol. Ten eerste iets heel simpels: het zeeniveau. Dat is de afgelopen eeuw gestegen, en dat ging aan de Amerikaanse oostkust sneller dan op andere plaatsen, maakten onderzoekers deze zomer bekend. In de haven van New York steeg het gemiddelde waterniveau in de afgelopen eeuw ongeveer 50 centimeter. De achterliggende oorzaak is uitzetting van het zeewater en het afsmelten van landijs, beide door opwarming. Dat gaat de komende eeuw door, dus de risico’s groeien.

Een tweede mechanisme is ook te wijten aan de opwarming van het zeewater. Warmer zeewater leidt tot krachtiger orkanen. Twee weken geleden kwam een onderzoeksartikel uit dat dit nog eens onderstreepte: de afgelopen negentig jaar waren er in jaren met relatief warm zeewater beduidend meer zware orkanen.

Bij het derde mechanisme dat Sandy heeft doen uitgroeien tot een verwoestende storm speelde toeval een grote rol. De storm trok noordwaarts en ontmoette daar koude lucht, afkomstig van de Noordpool. Dat vergrootte het warmteverschil, en daarmee de kracht van de orkaan. Sandy werd een hybride tussen een zuidelijke orkaan en een noorderstorm. Dat dit kon gebeuren, was mogelijk door een zuidwaartse bocht in de straalstroom, een hoge wind die om de Noordpool waait. Zulke bochten komen de laatste tijd vaak voor, en dat wordt geweten aan veranderingen op de pool, met name het verdwijnen van zee-ijs. Achterliggende oorzaak is opnieuw de opwarming van de aarde door onze broeikasgassen.

En dan nog een vierde punt: warmere lucht houdt meer waterdamp vast, waardoor waarschijnlijk ook de hoeveelheid regen toeneemt die bij een orkaan als Sandy naar beneden komt. Ook dat draagt bij aan de ernst van de schade.

Klimaatverandering is kortom niet met zekerheid aan te wijzen als dé oorzaak achter de orkaan Sandy, maar heeft zeker bijgedragen aan de ernst van de ramp en heeft de kans op dergelijke extreme stormen groter gemaakt. Goede, uitgebreidere artikelen hierover zijn onder meer te vinden bij Scientific American, Climate Central en de New York Times.

(wetenschap24.nl)

Artikel is aan elkaar geregen met onjuiste feiten, maar de rode draad is wel duidelijk en tsja...klimaatverandering draagt er vast aan bij...

quote:

Op vrijdag 2 november 2012 09:45 schreef Norrage het volgende:
Artikel is aan elkaar geregen met onjuiste feiten, maar de rode draad is wel duidelijk en tsja...klimaatverandering draagt er vast aan bij...

Ik kan geen onjuiste feiten ontdekken in het artikel ondanks dat ik al veel artikelen en berichten over dit onderwerp gelezen heb, wil je een paar aanduiden?

Edit: Eén fout: de ongeveer 50 cm zeespiegelstijging in New York over de afgelopen 100 jaar is teveel, dit zou ongeveer 30 cm moeten zijn.

[ Bericht 9% gewijzigd door cynicus op 02-11-2012 10:03:00 ]

http://www.wetenschap24.n(...)akte-superstorm.html

de link naar bovenstaand artikel waarbij op sommige punten door te klikken is naar hun bron.

quote:

Studie: Extreemste klimaatmodellen zijn de meest accurate

vrijdag 09 november 2012 om 04u34

Hoe hard warmt de aarde precies op? Het blijft een onderwerp van de discussie onder klimaatwetenschappers. Volgens een nieuwe studie doen de extreemste klimaatmodellen de beste voorspellingen.

http://www.knack.be/nieuw(...)le-4000205379425.htm

PwC stelt in een rapport dat het tempo van de wereldwijde CO₂-reductie met 600% moet stijgen als de 2°C doelstelling gerealiseerd moet worden die de Verenigde Naties in 2010 gesteld hebben.

quote:

Het realiseren van de 2°C doelstelling is nu al een mega uitdaging. Om de opwarming van de aarde tot 2 graden Celsius te beperken moet het tempo van de wereldwijde CO2-reductie stijgen met ruim 600%. Europa houdt zich goed staande tegenover de afspraken, Amerika scoort redelijk maar juist grote opkomende landen als China en India blijken niet in staat om hun broeikasuitstoot sterk te reduceren. Dat blijkt uit het rapport ‘Low Carbon Economy Index 2012’ van accountants- en adviesbureau PwC.

2°C doelstelling
In 2010 stelden de Verenigde Naties het doel om de stijging van de temperatuur te beperken tot niet meer dan 2 graden. Dit is nodig om gevaarlijke effecten van klimaatverandering te voorkomen. Om dit doel te behalen moet de globale CO2-uitstoot tot 2050 elk jaar met 5,1% worden verlaagd. Van 2000 tot 2011 was de jaarlijkse vermindering 0,8%.



Somber
PwC ziet het somber in. “Zelfs een verdubbeling van ons huidige tempo van CO2-reductie zou nog steeds leiden tot een opwarming van zes graden aan het eind van deze eeuw” zegt Leo Johnson, partner bij PwC op het gebied van duurzaamheid en klimaatverandering. “Om onszelf een kans van meer dan 50% te geven om de verwarming van 2 graden te voorkomen is een zesvoudige verbetering in het tempo nodig”. Het adviesbureau twijfelt dan ook aan de haalbaarheid van de doelstellingen. Doelstellingen van landen zijn in veel gevallen onvoldoende ambitieus en door de economische mailaise ligt de prioriteit vaak op het herstellen van de economie.

Europe loopt voorop
Uit het rapport Low Carbon Economy Index 2012 komt naar voren dat de Europese landen de snelste voortgangen boeken. Zo hebben Groot-Brittannië, Frankrijk en Duitslandhun hun O2-intensiteit tussen 2010 en 2011 met meer dan 6% procent verminderd. De Verenigde Staten realiseerde een afname van 3,5%. Het probleem ligt echter bij de grote opkomende landen – zo is de vermindering van CO2-uitstoot in bijvoorbeeld China en India in het afgelopen decennium tot stilstand gekomen.

Ecofys: 21 initiatieven
De waarschuwing van PwC is niet nieuw. Ecofys, een adviesbureau gespecialiseerd in duurzaamheid en klimaatverandering, heeft eerder dit jaar soortgelijke bevindingen naar buiten gebracht. Ook heeft Ecofys een aanpak ontwikkeld om de 2°C doelstelling alsnog te realiseren. Het Utrechtse adviesbureau heeft 21 concrete initiatieven opgesteld die samen de wereldwijde broeikasuitstoot kunnen verminderen met ongeveer 10 gigaton CO2 equivalenten (Gt CO2e) – genoeg om de kloof te dichten.

Eind november komen diverse landen weer samen voor milieubesprekingen van de Verenigde Naties.

Bron: (consultancy.nl) PwC: Realisatie 2 graden doelstelling nu al een uitdaging

Het was 20 jaar geleden al een uitdaging die niet haalbaar bleek, en dat is nu een nog veel grotere uitdaging geworden die onmogelijk haalbaar is. We knallen gewoon al feestend en energieverspillend naar de 4+ graden en wat er dan gebeurt? Ach, dan leven de huidige generaties toch niet meer, dus ja, boeie!

quote:

Op zondag 11 november 2012 12:28 schreef cynicus het volgende:
Ach, dan leven de huidige generaties toch niet meer

Maar is dat wel zo? Ik zie kleine kinderen rondlopen die in de laatste 5 jaar geboren zijn. Als zij het geluk hebben om oud te worden zullen zij de bejaarden zijn aan het einde van deze eeuw.

quote:

"Zelfs bij een verdubbeling van onze huidige inspanningen om de uitstoot te verminderen, zal die uitstoot groot genoeg blijven om te leiden tot een opwarming met 6 graden tegen het einde van de eeuw", schrijft PwC.

Ik vraag me af hoe de ouders van deze kinderen hun kinderen het beste op de toekomst kunnen voorbereiden. Want er zal zeker een schifting komen tussen hen die flexibel genoeg zijn om zich aan te passen,kunnen anticiperen. En hen die dat vermogen niet hebben meegekregen en kwetsbaar worden.

Je hebt gelijk wat betreft die kinderen, de jongsten kunnen nog bij de volgende eeuwisseling aanwezig zijn. Maar zij hebben tot nu toe 0 keuzes (kunnen) maken voor wat betreft hun levensstijl, hen valt weinig aan te rekenen.

Wat betreft de voorbereiding op de toekomst: dit hangt heel erg af van je toekomstvisie. Sommigen denken dat we in een duurzame maatschappij zullen rollen waarbij eigenlijk niet zo gek veer veranderd. Een opleiding tot ik, noem maar wat. communicatieprofessional of financial controller kan dan nog best nuttig zijn. Er zijn ook mensen die denken dat een beschaving niet houdbaar is als o.a. voedselvoorziening onbetrouwbaar is, een soort van Mad Max wereld. In zo'n wereld is het juist handig om een echt vak te leren, voor timmermannen, loodgieters, mechaniciens en boeren is altijd vraag.

Persoonlijk zit ik wel na te denken of een carriere in toegepaste natuurkunde nu wel zo duurzaam is en probeer ik wat te lezen over biologische landbouw en hoe ik mijn zelfredzaamheid kan verhogen. Voorlopig blijft het bij fruitbomen, groente en een kas in mijn stadstuin waarop ik m'n groene vingers wat kan fijnslijpen. Naast isoleren van mijn woning, zonnepanelen, regenwateropvang en dat soort voor de hand liggende zaken natuurlijk.

quote:

Op zondag 11 november 2012 21:45 schreef cynicus het volgende:
hen valt weinig aan te rekenen.

Inderdaad. Hen valt weinig aan te rekenen. Maar zij zullen wel de rekening gepresenteerd krijgen van het gedrag van de voorgaande generaties, en zullen creatief en inventief moeten zijn om opwarming trends te temperen, en zonder dat zij zelf het resultaat ervan zullen meemaken. Zij moeten dat doen voor de generaties van hun nakomelingen. Ik schat in dat waarschijnlijk de effecten van CO₂ na 2050 wat serieuzer genomen worden dan nu, omdat het dan wat meer "zichtbaar en voelbaar" zal zijn. Zij zullen sowieso creatief en inventief moeten zijn om te kunnen dealen met alles.

Als het zo is dat een 4+ of een 5+ opwarming niet te voorkomen is, ligt een enthousiaste positieve feedback loop in de vorm van het ontdooien van de permafrost voor de hand. In dit artikel op sciencedaily van 25 oktober j.l. las ik:

quote:

As much as 44 billion tons of nitrogen and 850 billion tons of carbon stored in arctic permafrost, or frozen ground, could be released into the environment as the region begins to thaw over the next century as a result of a warmer planet, according to a new study led by the U.S. Geological Survey.

Dus de wereld kan dan zijn borst nat maken. Het is nogal een hoeveelheid broeikasgassen wat bovenop de menselijke bijdrage kan komen.

quote:

Wat betreft de voorbereiding op de toekomst: dit hangt heel erg af van je toekomstvisie. Sommigen denken dat we in een duurzame maatschappij zullen rollen waarbij eigenlijk niet zo gek veer veranderd. Een opleiding tot ik, noem maar wat. communicatieprofessional of financial controller kan dan nog best nuttig zijn. Er zijn ook mensen die denken dat een beschaving niet houdbaar is als o.a. voedselvoorziening onbetrouwbaar is, een soort van Mad Max wereld. In zo'n wereld is het juist handig om een echt vak te leren, voor timmermannen, loodgieters, mechaniciens en boeren is altijd vraag.

Persoonlijk zit ik wel na te denken of een carriere in toegepaste natuurkunde nu wel zo duurzaam is en probeer ik wat te lezen over biologische landbouw en hoe ik mijn zelfredzaamheid kan verhogen. Voorlopig blijft het bij fruitbomen, groente en een kas in mijn stadstuin waarop ik m'n groene vingers wat kan fijnslijpen. Naast isoleren van mijn woning, zonnepanelen, regenwateropvang en dat soort voor de hand liggende zaken natuurlijk.

Gelezen, ik geloof zelf niet in een Mad Max wereld scenario. En duurzaamheid... ik stel me dat ook niet te rooskleurig voor, maar de omstandigheden leveren natuurlijk wel een behoorlijke dwang om wat duurzamer te leven.

Zelf ben ik op een leeftijd dat ik het allemaal niet meer zal meemaken. Maar ik denk soms aan wijlen mijn vader, in zijn leven ingenieur datacommunicatie, maar die even handig was met de draaibank, of met electronica of met bouwkunde, of gewoon inventief met praktische problem-solving. Twee rechter handen. Er voor zorgde dat hij alles ook zelf kon, tot het maken van zijn eigen gereedschappen, instrumenten of apparaatjes aan toe. Onafhankelijkheid en zelfvoorzienendheid als dat nodig was. Zijn mentaliteit, dat gun ik diegenen die over 50 jaar met de veranderende wereld van dan moeten dealen. Ik denk dat degenen die te afhankelijk zijn, (of door enkelvoudig specialisme niet flexibel) de kwetsbaren zullen zijn.

[ Bericht 0% gewijzigd door barthol op 12-11-2012 01:18:07 ]

13-11-2012

"Koolstof uit bodem sneller vrij door klimaatopwarming"


© thinkstock.

Als gevolg van erosie van de landbouwgronden is er heel wat koolstof opgeslagen in de bodem, en de helft daarvan belandt binnen 500 jaar opnieuw in de atmosfeer. Klimaatopwarming versnelt echter de ontbinding van organisch materiaal in de bodem, waardoor de koolstof eerder zal vrijkomen, blijkt uit onderzoek door geografen van de KU Leuven en de UCL dat zopas gepubliceerd werd in Proceedings of the National Academy of Sciences.

De wetenschappers onderzochten de bodem in het bekken van de Dijle. "Op basis van tientallen dateringen van bodems en sedimentlagen konden we er een analyse maken van de hoeveelheid koolstof die door erosie onttrokken is aan de atmosfeer gedurende de laatste 6.000 jaar. Sinds het ontstaan van de landbouw is bijna 40 procent van de hoeveelheid koolstof die door ontbossingen naar de atmosfeer werden uitgestoten als gevolg van erosie in de bodem opgenomen", zegt professor Gert Verstraeten (KU Leuven) in de Dagkrant van de KU Leuven.

Het opnieuw vrijkomen van deze hoeveelheden opgeslagen koolstof stelt in de toekomst echter een bijkomend probleem door de klimaatopwarming. "Op wereldschaal is erosie door de grootschalige ontbossingen en landbouw vooral de laatste 150 jaar sterk toegenomen. Een aanzienlijk deel van de koolstof die als gevolg van erosie tijdens die periode begraven ligt in de bodem zal in de toekomst nog vrijkomen en een belangrijke bron zijn voor koolstof in de atmosfeer", aldus professor Kristof Van Oost (UCL).

(HLN)

Weer een positieve feedback in de co2 cyclus erbij. Wat zijn we toch goed bezig als mensheid zijnde om deze in ieder geval te identificeren.

Joe Bastardi is een complete idioot:

http://mediamatters.org/e(...)0120309-bastardi.flv
(Bron)

Sorry, een minder grove beschrijving volstaat gewoon niet....

[ Bericht 15% gewijzigd door cynicus op 18-11-2012 13:56:16 ]

quote:

Op zondag 18 november 2012 13:51 schreef cynicus het volgende:
Joe Bastardi is een complete idioot:

Maar dat is langzamerhand geen nieuws meer, toch?

----

Overigens wel nieuw is een rapport van de wereldbank over klimaatverandering.
Met de indringende titel: Turn Down the Heat
en de ondertitel: Why a 4°C Warmer World Must be Avoided



Eigenlijk een dramatische oproep van Jim Yong Kim , president van de Wereldbank.

Hier de pdf van het rapport

Na PwC (PriceWaterhouseCoopers) en de IEA (International Energy Agency) nu dus ook de Wereldbank als degenen die aan de bel trekken. Eigenlijk oproepen gericht aan de beleidsmakers in vele landen.

[ Bericht 3% gewijzigd door barthol op 19-11-2012 05:25:39 ]

Ja, dat van Bastardi is geen nieuws, zal wel teveel anabolen geslikt hebben ofzo. Maar ik werd gewoon wéér verrast door de onzin uit zijn mond.

Het werd hoog tijd dat dit soort grote instituten nu langzaam aan ook beginnen te snappen dat +2 C niet meer haalbaar is en +4C en hoger echt linke soep is. Clubs als IEA met beroeps-bureaucraten als onze ex-minister Van der Hoeven waren altijd het verlengstuk van de fossiele industrie en konden niks anders dan BAU continueren, net als de wereldbank met zijn eeuwige GDP groei. Dat ook zij het probleem beginnen te zien mag wel als een extra sterk signaal opgevat worden.

quote:

Greenhouse Gas Concentrations Reach New Record

WMO Bulletin highlights pivotal role of carbon sinks

Geneva, 20 November (WMO) – The amount of greenhouse gases in the atmosphere reached a new record high in 2011, according to the World Meteorological Organization. Between 1990 and 2011 there was a 30% increase in radiative forcing – the warming effect on our climate – because of carbon dioxide (CO2) and other heat-trapping long-lived gases......

Meer.....

Dit bericht kunnen ze natuurlijk jaarlijks naar buiten blijven brengen zolang we onze fossielle brandstoffen consumptie niet bijna op 0 gaan krijgen.

quote:

Op woensdag 21 november 2012 12:49 schreef Basp1 het volgende:

[..]

Dit bericht kunnen ze natuurlijk jaarlijks naar buiten blijven brengen zolang we onze fossielle brandstoffen consumptie niet bijna op 0 gaan krijgen.

Want? Op een gegeven moment wordt er een evenwicht in de concentratie verwacht zodra de uitstoot niet meer stijgt of zelfs daalt.

quote:

Op woensdag 21 november 2012 14:20 schreef Felagund het volgende:

[..]

Want? Op een gegeven moment wordt er een evenwicht in de concentratie verwacht zodra de uitstoot niet meer stijgt of zelfs daalt.

Ow verklap ons eens wat meer over dat evenwicht wat er dan zou komen en uit welk onderzoek dat komt?

De toename van de CO2 concentratie is zover ik het begrepen heb juist doordat we juist CO2 uitstoten die bovenop de natuurlijk CO2 kringloop komt. Ook al verminderen we onze CO2 uitstoot met 90% dan nog zal er een 10% uitstoot per jaar zijn en dus een groei. Wat ik begrepen heb is dat het minstens 10000en jaren zal duren voordat al de CO2 die we uitgestoten hebben weer door natuurlijke processen opgenomen zijn (dus nieuwe olie gevormd, nieuwe calciumcarbonaat/ zure oceanen door meer CO2 opname)

quote:

Op woensdag 21 november 2012 14:20 schreef Felagund het volgende:

[..]

Want? Op een gegeven moment wordt er een evenwicht in de concentratie verwacht zodra de uitstoot niet meer stijgt of zelfs daalt.

Kijk eens naar emissie scenarios van het IPCC. Tot nu toe hebben we altijd één van de hoogste emissie scenario's gevolgd en de politieke wil om hier structureel wat aan te doen is ver weg, laat staan dat ze beleid implementeren waarmee binnen enkele decennia wereldwijd de CO2 uitstoot lager is dan nu of 10 jaar geleden. De enige mogelijke conclusie is dat jaarlijkse wereldwijde CO2 emissies de komende tiental(len) jaren zullen blijven stijgen en dus dat het CO2 gehalte in de atmosfeer met een aan absoluut grenzende zekerheid zal blijven toenemen.

( met de ondertitel: "Spread Truth. Destroy Denial" )

23-11-2012

Natuur bestrijdt gevaarlijk broeikasgas met groter leger dan gedacht



De natuur is veel beter bewapend tegen het zeer gevaarlijke broeikasgas lachgas dan gedacht. Dat blijkt uit nieuw onderzoek. Wetenschappers hebben een heel nieuw leger, in de vorm van micro-organismen, ontdekt dat het broeikasgas bestrijdt.

Het is al enige tijd bekend dat er een groep micro-organismen is die lachgas bestrijdt. De micro-organismen zetten lachgas om in het ongevaarlijke stikstofgas. Maar wetenschappers hebben nu ontdekt dat vele andere groepen micro-organismen daartoe in staat zijn.

Enzymen
Ze deden die ontdekking toen ze het genoom van micro-organismen onder de loep namen. Ze zochten daarin naar enzymen die een cruciale rol spelen bij het omzetten van lachgas. Tot hun verbazing bleken veel verschillende micro-organismen over enzymen uit deze klasse te beschikken. Microben met de vaardigheid om lachgas om te zetten in stikstofgas blijken in bijna alle – en mogelijk zelfs alle – soorten grond en sedimenten terug te komen. De onderzoekers moeten dan ook concluderen dat het leger dat de natuur moet beschermen tegen lachgas veel groter is dan gedacht.

Verklaring
Het onderzoek verklaart een hoop, legt onderzoeker Frank Loeffler uit. Zo hadden onderzoekers voor dit onderzoek al vastgesteld dat er een onbekende factor was die de uitstoot van lachgas terugbracht. Die factor is nu gevonden. Dankzij de ontdekking krijgen onderzoekers een beter beeld van hoe de natuur zich tegen het broeikaseffect wapent en welke gevolgen dat heeft voor de hoeveelheden broeikasgassen in de atmosfeer. “Dit stelt ons in staat om de consequenties die menselijke activiteiten op de vernietiging van de ozonlaag en de wereldwijde opwarming hebben beter te beschrijven en te voorspellen.”

Wanneer we denken aan klimaatverandering, denken we vaak ook aan de bekendste boosdoener: koolstofdioxide. Maar lachgas moeten we ook niet onderschatten: het is 300 keer krachtiger dan CO2 en in staat om elke keer als het in de atmosfeer terecht komt, de ozonlaag te vernietigen. Lachgas komt op verschillende manieren vrij, bijvoorbeeld door activiteiten in de landbouw en verbranding van fossiele brandstoffen.

(scientias.nl)

26-11-2012

Zeediertjes zijn nu al de dupe van oceaanverzuring



Kleine zeediertjes in de Zuidelijke Oceaan verliezen hun beschermende huid door verzuring van de zee. De slakjes worden daardoor een makkelijker doelwit voor grotere roofdieren.

De ontdekking is volgens de onderzoekers het eerste echte bewijs dat de verzuring van de oceanen nu al consequenties heeft voor dieren die in die oceanen leven. Biologen vonden de diertjes in de Scotiazee, in het zuidwesten van de Antarctische Oceaan. De verzuring was het grootst aan het oppervlakte en vlak daaronder. De biologen publiceren hun onderzoek deze maand in Nature Geoscience.

CO2-uitstoot
De zeevlinders, zoals de slakjes worden genoemd, hebben een beschermende huidlaag, net als een gewone slak een huisje heeft. Dat ‘huisje’ wordt bij de zeediertjes afgebroken door de steeds groter wordende hoeveelheid CO2 in het water. In sommige delen van het bekeken gebied was het water zelfs zo zuur dat het de hoogste zuurgraad in 50 miljoen jaar heeft.

Kwetsbaar
De diertjes sterven niet direct zonder hun beschermende laag, zeggen de onderzoekers. Wel maakt het gebrek aan de beschermende laag hen veel kwetsbaarder voor roofdieren die boven hen in de voedselketen staan. De biologen zeggen al concrete aanwijzingen te hebben dat er meer zeevlinders door dit fenomeen sterven dan voorheen het geval was. “De zeevlinders hebben die beschermende laag nodig om niet door andere dieren te worden opgegeten,” vertelt één van de onderzoekers. “Ook zijn ze zonder huisje veel vatbaarder voor ziektes.”

Ecosysteem
De sterfte van de zeevlinders kan grote gevolgen hebben voor het lokale ecosysteem, waarin zij een grote rol spelen. De diertjes zijn namelijk voedsel voor veel grotere roofdieren. Het dieet van de Antarctische zeezalm bestaat bijvoorbeeld voor 90 procent uit de zeevlindertjes.

De oceanen verzuren in rap tempo, omdat ze wel een kwart van alle CO2-uitstoot op aarde opnemen. Vooral rondom de polen gebeurt dat sneller. Dat dat schadelijk is voor ecosystemen, is al langer bekend, maar het sterven van de zeevlinders is één van de meest concrete voorbeelden die er tot nu toe omtrent dit probleem gevonden zijn.

(scientias.nl)

Dr. James Hansen, hoofd van NASA's Goddard institute for Space Studies, bekend van o.a. de GISS temperatuur dataset, gerenommeerd klimatoloog en klimaatactivist is in Nederland voor een tour langs universiteiten om jongeren te motiveren zich hard te maken voor de aanpak van klimaatverandering.

Hier een interview/discussie met hem bij Urgenda:


Ben je student grijp dan de kans om zo'n college bij te wonen. Alhoewel hij niet de beste spreken is, hij zou het liefst gewoon in het lab onderzoek doen, hij heeft een belangrijke boodschap.

Voor diegenen die de colleges van Hansen niet bij kunnen wonen is dit de boodschap die Hansen daar ongetwijfeld zal uitdragen:

29-11-2012

Afname poolijs sinds jaren 90 verdubbeld

De ijskappen van Groenland en Antarctica zijn tussen 1992 en 2011 flink gekrompen. Het laatste decennium is het tempo waarmee dat gebeurt verdubbeld ten opzichte van de tien jaar daarvoor.


Foto: AFP

Dat concludeert een internationaal team van wetenschappers van onder meer de Universiteit Utrecht en de TU Delft op basis van drie verschillende satellietmetingen die de afgelopen twintig jaar plaatsvonden.De resultaten van het onderzoek verschijnen donderdag in Science.

Het poolijs kan afsmelten door de warmere lucht en zonlicht, maar vooral door warmer zeewater onder en aan de randen van het ijs. Gletsjers bewegen ten opzichte van elkaar en wanneer die 'stroomsnelheid' toeneemt kunnen ze gemakkelijker aan de randen in zee schuiven. Zo kan ineens een heel grote ijsschots verloren gaan.

In de zomer krimpt de ijskap, in de winter groeit deze weer, maar die groei lijkt de laatste jaren onvoldoende. Over dit smelten van de ijskappen woedt al decennia een wetenschappelijk debat. De schattingen van het smelten en de effecten daarvan op de zeespiegel lopen uiteen en er zijn zelfs deskundigen die stellen dat de ijskappen stabiel zijn.

Zwakheden

Volgens de auteurs van het nieuwe artikel komt dit voornamelijk doordat de meeste studies een te kort tijdsbestek analyseren en omdat elke methode zijn zwakheden kent. Daarom besloten ze de resultaten van metingen met verschillende technieken van een zo lang mogelijker periode naast elkaar te leggen: van 1992 tot nu.

Ze maakten gebruik van satellietmetingen van hoogte, stroomsnelheid en massaverandering van de ijskappen van Groenland en het Zuidpoolgebied. De eerste twee metingen werden sinds 1992 verricht, de massaverandering sinds 2002.

De verschillende methoden gaven niet precies dezelfde resultaten, maar zaten wel bij elkaar in de buurt. Er is natuurlijk nog wel onzekerheid, maar de combinatie van de metingen maakt die een stuk kleiner.

Krimp

De krimp neemt de laatste jaren sterk toe, blijkt uit de resultaten. In 1992 smolten de ijskappen nog gemiddeld 0,27 mm per jaar, nu is dat 0,95 mm, aldus de onderzoekers.

Vooral op Groenland is de afname groter dan eerder werd gedacht. De afname van de ijskap op Antarctica stelden de onderzoekers naar beneden bij ten opzichte van eerdere resultaten, maar ook daar is de krimp aanzienlijk. Alleen het oosten van Antarctica - het koudste gedeelte van het continent - kende een bescheiden toename van de ijsdikte.

Door het afsmelten is het zeewaterniveau de afgelopen 20 jaar met 11,1 millimeter gestegen. Dit is eenvijfde van de totale stijging van de zeespiegel in deze periode.

''Dit betekent dat de ijskappen van Antarctica en Groenland zeer significant bijdragen aan de huidige stijging van de zeespiegel en dat zij dat de komende decennia ook vrijwel zeker zullen blijven doen'', aldus mede-auteur Michiel van den Broeke, hoogleraar aan de Universiteit Utrecht.

Door: NU.nl/Jop de Vrieze .

(nu.nl)

De jaarlijkse AGU meeting is weer geweest en het geluk is met ons: vele presentaties staan online waaronder vele over het klimaat. De belangrijkste/interessantste/spraakmakendste hieronder voor een paar uurtjes kijk- en luisterplezier:

Een zeer belangrijke presentatie over Ocean Acidification:

Ray Pierrehumbert over de performance van vroegere voorspellingen:

Interessant: Hoe klimaatmodellen steeds beter worden:

Algemeen overzicht van de gevaren van klimaatverandering door Sir Bob Watson (voormalig IPCC hoofd):

Collapsing reef could trigger tsunami near Australia
While mapping the ocean bed near the Great Barrier Reef, Australian marine geologists reportedly discovered a giant slab of collapsing seafloor that could trigger a tsunami in the future. The researchers said it is unclear when the collapse will occur, but that the eventual collapse will lead to a localized tsunami affecting the Queensland coastline. The geologists’ research was published in the November 2012 editions of the ‘Natural Hazards’ journal.

Na de extreme hittegolven in Europa 2003, de dubbele Australische in 2009, de Russische in 2010, in de VS 2011 en 2012 is het nu wederom de beurt aan Australie om nieuwe records te zetten:

quote:

Australia swelters through hottest ever day

The hot weather that has fuelled the fires in southern Australia has also delivered the nation its hottest day since records began a century ago.

The national temperature is the average of hundreds of daily readings across the country and yesterday it hit 40.3 degrees.

But the record is not expected to last - the Weather Bureau predicts today's scorching temperatures in some parts will set another high.

Dit pas allemaal in het plaatje dat James Hansen schetst, namelijk dat tegenwoordig jaarlijks zo'n 10% van het aardoppervlak extreem warm is (een afwijking van meer dan 3 standaard deviaties ten opzichte van het normaal) in contrast met veel minder dan 1% 30 jaar geleden. Het klimaat is als een verzwaarde dobbelsteen geworden: de kansen om een 6 te gooien (hittegolf) is tegenwoordig veel groter dan vroeger.

09-01-2013

Sneeuwoppervlakte op Noordpool krimpt steeds sneller


© thinkstock.

De sneeuwoppervlakte in het noordpoolgebied is sinds 1967 stelselmatig kleiner geworden. Dat hebben NASA-wetenschappers vastgesteld. Sinds 2003 versnelt de evolutie. De studie verscheen in Geophysical Research Letters.

In het noordpoolgebied ligt er normaal sneeuw gedurende negen maanden per jaar. Maar de laatste decennia krimpt de sneeuwoppervlakte, zegt de NASA. Het Amerikaanse ruimtevaartagentschap legde satellietbeelden van de maand juni van 1967 tot 2012 naast elkaar en zag dat de sneeuwoppervlakte in die periode stelselmatig kleiner werd en dat dit vanaf 2003 zelfs in versneld tempo gebeurde.

De laatste vijf jaar (2008-2012) liet het Noord-Amerikaanse deel drie minimumrecords optekenen, in het Euraziatische deel was elk van die vijf jaar zelfs goed voor een minimumrecord.

Verbaasd
Chris Derksen en Ross Brown, de auteurs van de studie, waren niet verbaasd dat de sneeuwoppervlakte kleiner wordt - eerder onderzoek wees al op het verband met de stijgende luchttemperaturen - maar de aanhoudende recordregen van de laatste vijf jaar verbaast hen wel.

"De sneeuwoppervlakte in de Arctische lente schommelt normaal in cycli van drie tot vier jaar, maar je verwacht niet dat het kleiner worden van de sneeuwoppervlakte blijft aanhouden door die natuurlijke cycli heen", zegt Brown.

Records sneuvelen
De sneeuw is belangrijk, zegt de NASA. Ze fungeert als waterreservoir en weerkaatst ook het zonlicht. Hoe minder ijs en sneeuw er is, hoe meer de bodem zonnewarmte absorbeert. Dat houdt gevaren in voor de permafrost, de permanent bevroren grond, waarin nog enorme hoeveelheden CO2 en methaan zitten. Methaan is een broeikasgas dat nog veel krachtiger is dan CO2. De permafrost strekt zich uit over een gebied van 13 miljoen vierkante kilometer over Alaska, Canada, Siberië en stukken van Europa.

Andere studies wezen er al meermaals op dat ook de ijsoppervlakte in de Noordelijke IJszee steeds kleiner wordt. Vorig jaar sneuvelden daarbij alle records.

(HLN)

quote:

Op dinsdag 8 januari 2013 11:11 schreef cynicus het volgende:
Na de extreme hittegolven in Europa 2003, de dubbele Australische in 2009, de Russische in 2010, in de VS 2011 en 2012 is het nu wederom de beurt aan Australie om nieuwe records te zetten:

[..]

Dit pas allemaal in het plaatje dat James Hansen schetst, namelijk dat tegenwoordig jaarlijks zo'n 10% van het aardoppervlak extreem warm is (een afwijking van meer dan 3 standaard deviaties ten opzichte van het normaal) in contrast met veel minder dan 1% 30 jaar geleden. Het klimaat is als een verzwaarde dobbelsteen geworden: de kansen om een 6 te gooien (hittegolf) is tegenwoordig veel groter dan vroeger.

Is dit een trend in Australië(het steeds warmer worden)? is de kans aanwezig dat er zones komen waar het zo warm gaat worden dat me er niet meer kan wonen?

quote:

Op vrijdag 11 januari 2013 16:09 schreef attila_de_hun het volgende:

[..]

Is dit een trend in Australië(het steeds warmer worden)? is de kans aanwezig dat er zones komen waar het zo warm gaat worden dat me er niet meer kan wonen?

Goeie vragen! Het weer in Australie wordt zwaar beinvloed door ENSO (El Niño/La Niña), een golfbeweging in de grote oceaan die op jaarbasis grote veranderingen in het weer geeft. Maar de afgelopen honderd jaar is Australie opgewarmd en de verwachting is dat dit door blijft gaat de komende eeuw(en). Dus ja, de trend is opwarmend.

Of het zo warm kan worden dat je er niet meer kan wonen is een technisch verhaal. Mensen moeten hun lichaam reguleren op zo'n 37 graden, een paar graden daarboven en je bent al snel dood en zelfs een kleine verandering zorgt ervoor dat je je erg ongelukkig voelt. Het lichaam reguleert deze temperatuur vooral door te zweten, de verdamping van zweet onttrekt energie uit je lichaam en daardoor koel je af. Met dit mechanisme kunnen mensen overleven bij temperaturen hoger dan 37 graden.

Hoe hoog mag de temperatuur worden? Nou, de belangrijkste voorwaarde is dus dat het zweet kan verdampen en dat gaat beter in een droge lucht dan een vochtige. Mensen in een droge sauna hebben geen moeite met 50 graden maar 35 graden in een vochtige jungle is erg vervelend. De luchtvochtigheid is dus erg belangrijk! Hierom wordt voor de bepaling van jouw vraag vaak de zogenaamde natte-bol temperatuur gebruikt. Het lichaam kan warmte verliezen zo lang de luchttemperatuur lager is dan een natte-bol temperatuur van zo'n 35 graden. Bij natte-bol temperaturen moet er een temperatuursverschil zijn om energie kwijt te kunnen raken, de lucht is immers zo verzadigd met vocht dat er vrijwel geen verdamping is.

Een wetenschappelijke studie heeft gekeken naar de hoogste natte-bol temperaturen op aarde en constateerde dat in tropische regenwouden de natte-bol temperatuur soms 31 graden is en dat de aarde nog ongeveer 7 graden moet opwarmen voordat voor het eerst in de evolutie van de mens kleine stukken op aarde zo warm zijn dat een mens zonder hulpmiddelen zelfs in de schaduw binnen een paar uur overlijd door oververhitting.

Zover zijn we dus nog niet, maar voor de toekomst helemaal uitsluiten kunnen we ook niet (over ca 100 jaar) en dan nog op kleine schaal. Als we helemaal niks doen om de opwarming te stoppen is het mogelijk dat over zo'n 200 jaar grote gebieden niet meer bewoonbaar zijn (opwarming > 10 graden).

Naar aanleiding van de branden en record-hitte in Australie heeft de Australische Klimaat Commissie een rapport uitgebracht over de hittegolf. Drie van de kern berichten van het rapport:

quote:

* The length, extent and severity of the current Australian heatwave is unprecedented in the measurement record.
* Although Australia has always had heatwaves, hot days and bushfires, climate change is increasing the risk of more frequent and longer heatwaves and more extreme hot days, as well as exacerbating bushfire conditions.
* Climate change has contributed to making the current extreme heat conditions and bushfires worse.

De opwarming van de aarde maakt hittegolven en bosbranden erger, logisch eigenlijk.

quote:

Australia is a land of extremes. As global temperature rises, very hot days are becoming more frequent and heatwaves are becoming more prolonged across many parts of Australia.

16-01-2013

2012 in top 10 heetste jaren wereldwijd



Met een gemiddelde temperatuur van 14,6 graden Celsius staat het jaar 2012 op de negende plaats in de lijst van warmste jaren wereldwijd sinds 1880. Acht van die negen warmste jaren werden sinds 2000 geregistreerd, met 2010 en 2005 helemaal bovenaan. Dat heeft de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie Nasa meegedeeld.

Het jaar 2012 ligt in lijn met de vastgestelde opwarming van de aarde op lange termijn, luidt het. Zo lag de gemiddelde temperatuur 0,6 graden Celsius hoger dan in het midden van de twintigste eeuw. Sinds 1880 steeg de gemiddelde wereldwijde temperatuur met 0,8 graden.

"Een extra jaar met cijfergegevens is op zich niet zo interessant", aldus Nasa-klimatoloog Gavin Schmidt. "Wat er wel toe doet, is dat dit decennium warmer is dan het vorige, dat zelf al warmer was dan dat daarvoor. De aarde warmt op. De oorzaak van die opwarming is dat we toenemende hoeveelheden koolstofdioxide de atmosfeer in sturen."

De jaarcijfers zijn afkomstig van het Goddard Institute for Space Studies (GISS) van de Nasa. Dat baseert zich onder meer op de metingen van meer dan duizend weerstations wereldwijd en op satellietgegevens.

(HLN)

edit: fout topic, foutje bedankt

[ Bericht 94% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 18-01-2013 14:28:16 ]

Mooie plaatjes, maar de relevantie met het aardse klimaat is...?

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 10:26 schreef cynicus het volgende:
Mooie plaatjes, maar de relevantie met het aardse klimaat is...?

oei, dat artikel staat in het verkeerde topic, ik was nog niet goed wakker vanmorgen blijkbaar, foutje bedankt

21-01-2013

NASA: "Regenwoud takelt af door klimaatverandering"


De houtkap (foto) is dan wel verminderd, het regenwoud gaat door de klimaatverandering in kwantiteit en kwaliteit snel achteruit. © ap.

Een enorme oppervlakte van het Amazonewoud maakt momenteel een droogte mee die in de hele vorige eeuw ongezien is. NASA waarschuwt dat het regenwoud dan ook de eerste tekenen van degradatie door de klimaatverandering begint te tonen.

De megadroogte in een gebied dat twee keer zo groot is als Californië begon acht jaar geleden. NASA kon per satelliet de schade opmeten en veel bomen blijken niet te kunnen herstellen. Een eerste droge periode dateert van 2005 en vijf jaar later volgde een nog ergere droogte. In tussentijd kon het stuk regenwoud zich niet voldoende herstellen. Vooral de dood van oude bomen is een ramp, aangezien zij andere vegetaties beschermen.

Ook voor 2005 was de watervoorraad in het Amazonewoud al aan het verminderen. Het probleem werd alleen maar erger en heeft zich in de hele vorige eeuw nooit voorgedaan. Door de klimaatverandering verwachten onderzoekers dat droge periodes veel frequenter en ernstiger zullen worden. Op die manier zal het onmogelijk zijn voor het regenwoud om zich te herstellen.

Gelukkig is de houtkap in het regenwoud enigszins teruggevallen, maar toch blijft het Amazonewoud in omvang krimpen. En niet alleen in kwantiteit gaat het slecht met de zogenaamde long van onze planeet, ook de kwaliteit van het woud gaat drastisch achteruit door de extreme klimatologische omstandigheden.

(HLN)

quote:

Andesgletsjers met bijna helft gesmolten

Door de klimaatverandering zijn de gletsjers in het Andes-gebergte, in Zuid-Amerika, met 30 à 50 procent geslonken sinds 1970. Dat blijkt uit een studie gepubliceerd door het wetenschappelijk tijdsschrift Cryosphere.

De gletsjers in de Andes vormen een onmisbare bron van drinkwater voor tientallen Zuid-Amerikanen. Ze smelten nu aan het snelste tempo van de voorbije 300 jaar.

De studie gaat over meer dan de helft van de gletsjers in het Andes-gebergte en wijt het smelten aan een gemiddelde stijging van de temperatuur met 0,7 graden in de periode 1950-1994.

Gletsjers die lager dan 5.400 meter ligg

http://www.deredactie.be/(...)0123_Andes_opwarming

27-01-2013

Er was eens…een opwarmende aarde



De opwarming van de aarde: iedereen praat erover, maar voor één op vijf is de kwestie een ver-van-mijn-bedshow (letterlijk: “totaal onbelangrijk”). Hoewel een mede door mensen veroorzaakte opwarming van de aarde voor een grote meerderheid van de wetenschappelijke wereld vaststaat, bestaat er voor de publieke opinie best nog veel onduidelijkheid, zo blijkt. Terecht, of niet?

Het klimaat op aarde werd in het verleden beïnvloed door natuurlijke factoren, en voor een deel zal dat ook in de toekomst zo blijven. Maar, zo werd inmiddels vastgesteld, ook menselijke activiteiten hebben een invloed op het klimaat. Het Intergovernmental Panel on Climate Change stelde dat er “zeer veel vertrouwen” is dat het netto-effect van menselijke activiteiten sinds de Industriële Revolutie een versnelde opwarming van de aarde is. En de temperatuursstijging sinds de jaren 1950 is “zeer waarschijnlijk” een gevolg van de waargenomen stijging van broeikasgassen in de aardse atmosfeer.

Controverse
De opwarming van de aarde staat garant voor een immense controverse, vooral in populaire media en uitgesproken door enkele spraakmakende critici en beleidsmakers (politici die beslissingen moeten nemen, vaak zonder kennis van de wetenschappelijke achtergronden). Volgens een enquête, uitgevoerd door de Universiteit van Yale (New Haven, USA), denken vier op tien Amerikanen dat wetenschappers het er niet over eens zijn of de opwarming van de aarde nu wel of niet reeds begonnen is. Daarom liggen ze er zelf waarschijnlijk ook niet wakker van. Er worden in het onderzoek van Yale geen conclusies getrokken, al mag het duidelijk zijn dat deze ‘discussie onder wetenschappers’ de kwestie niet bepaald verheldert. Maar is dit wel juist? Kunnen klimaatwetenschappers het niet eens worden met elkaar wat betreft de opwarming van de aarde?

Over James Lawrence Powell Powell is zeker niet de minste in de wetenschappelijke wereld. Hij is een geochemicus die zijn doctoraat haalde aan het Massachusetts Institute of Technology (Cambridge – USA). Aangeduid door de Amerikaanse presidenten Ronald W. Reagan en George H.W. Bush, heeft hij twaalf jaar in de prestigieuze National Science Board mogen zetelen, de stuurgroep van de National Science Foundation voor fundamenteel wetenschappelijk onderzoek.James Lawrence Powell
Niets is minder waar. James Lawrence Powell (1936) nam de proef op de som en zocht op hoeveel peer-gereviewde wetenschappelijke artikelen werden gepubliceerd tussen 1991 en 2012. Powell vergeleek de artikelen die het idee van de opwarming van de aarde ondersteunen met degenen die de antropogene (mede door menselijk handelen veroorzaakte) opwarming van de aarde verwerpen. Als het wetenschappelijk debat omtrent de opwarming van de aarde daadwerkelijk zou bestaan, dan zouden we dat moeten kunnen afleiden uit wetenschappelijke tijdschriften.

Resultaat
De Web of Science-browser voor peer-gereviewde wetenschappelijke artikelen gaf voor de trefwoorden ‘global warming‘ en ‘global climate change‘ maar liefst 13.950 hits. Dat betekent dus dat er in de periode 1991-2012 druk geschreven werd over deze thematiek. Hoeveel artikelen uit dit enorme aantal betwisten de opwarming van de aarde? Vierentwintig. Dat is 0.17 procent of 1 op 581. Met andere woorden, bitter weinig.


Er zullen wellicht stemmen opgaan dat dit komt omdat de gevestigde wetenschappers steeds nieuwe ideeën en controverses de kop willen indrukken, een terechte vrees die vaak geuit wordt in populaire media.

Ideeën publiceren
De gedachte dat de menselijke activiteiten sinds de Industriële Revolutie geen invloed hebben op het klimaat, heeft vooral te maken met vooringenomen ideologie. Mensen die ervan zijn overtuigd, willen niet weten van een confrontatie met wetenschappelijke waarnemingen. Maar, zoals ik al eerder schreef:

Wetenschap boekt slechts vooruitgang door het formuleren van hypothesen. Deze kunnen juist of fout zijn. Nader onderzoek – door hetzelfde of een ander onderzoeksteam – kan de geformuleerde hypothesen ondersteunen of net onderuit halen. Het nieuwe onderzoek kan helpen in de ontwikkeling van betere hypothesen en interpretaties.

Wetenschap groeit door originele, afwijkende ideeën. Kritiek op een eerder geformuleerde theorie kan deze theorie net weer sterker maken. Nieuwe waarnemingen uit veld- of laboratoriumexperimenten kunnen de theorie desgewenst ontkrachten. Als bewijs gevonden wordt voor een idee, eender welk idee, dan wordt dit gepubliceerd. Er wordt niet in het bijzonder gekeken naar controversiële of afwijkende ideeën; zolang ze gebaseerd zijn en gesteund worden door herhaalbare en controleerbare experimenten, hebben zij net zoveel kans als gevestigde ideeën – of zelfs meer? – om gepubliceerd te worden na een degelijke peer-review.


Aantal publicaties over ‘global warming’ en ‘global warming climate’.

Een wetenschappelijk artikel met afdoende bewijs voor het weerleggen van de antropogene opwarming van de aarde zou met zekerheid gepubliceerd worden en met quasi zekerheid één van de meest geciteerde papers uit de geschiedenis van de wetenschap worden.

Conclusie:
Als er enige ontkenning is van de huidige opwarming en de menselijke invloeden die hieraan ten basis liggen, dan is dit vooral politiek van aard. Politici maken graag gebruik van slimme oneliners voor hun eigen gewin en leiden daarbij goedgelovige kiezers om de tuin met weinig kennis van zaken. In de academische wereld bestaat er allesbehalve een controverse over de opwarming van de aarde. Wetenschappers leerden al een hele tijd terug dat het klimaat van de aarde de geschiedenis van onze soort heeft bepaald – zowel biologisch, cultureel als geografisch. Pas de laatste decennia werd duidelijk dat ook het omgekeerde waar is: de mens heeft nu zelf een sterke invloed op het klimaat van de aarde.

Dit artikel is geschreven door Danny Haelewaters (1983). Haelewaters is vanaf juli 2012 als PhD-student werkzaam aan het Farlow Herbarium (van de Harvard University Herbaria, Cambridge – USA). Meer lezen van Danny? Kijk dan ook eens op zijn eigen site.

(scientias.nl)

Ik heb elders al een topic geopend hierover, maar het past misschien hier ook wel. Ik ben nog naarstig op zoek naar respondenten:

In het kader van mijn studie "Business Studies" aan de Universiteit van Amsterdam doe ik ten behoeve van mijn afstudeerscriptie een onderzoek naar de mening van consumenten over klimaatverandering en hoe dit hun consumptiegedrag beïnvloed.

Hiervoor heb ik een enquête opgesteld die ik aan zoveel mogelijk mensen wil voorleggen: https://uvafeb.qualtrics.com/SE/?SID=SV_bji3k4yhoExDzBH

De enquête kan binnen 5 - 10 minuten worden ingevuld en is volledig anoniem. Mocht je dus een paar minuutjes niets te doen hebben dan zou ik het erg op prijs stellen als je de enquête zou willen invullen.

Alvast heel hartelijk dank voor de moeite.

26-02-2013

Olifantzeehonden kunnen klimaatraadsel oplossen



Met sensoren uitgeruste olifantzeehonden kunnen zeer moeilijk toegankelijke informatie opduiken. © reuters.

Vederlichte hoofdsensoren en loodzware zeedieren, ze vormen een onklopbare combinatie in het helpen oplossen van de klimaatproblematiek. Alleen 'hi-tech olifantzeehonden' kunnen gegevens verzamelen in de meest ontoegankelijke plaatsen van Antarctica.


© reuters.

De olifantzeehonden - soms tot zes meter lang en vier ton zwaar - kunnen diep onder het ijs van de Zuidpool zwemmen. Daar helpen ze onderzoekers te begrijpen hoe de koudste en diepste wateren van onze planeet worden gevormd. Die kennis levert dan weer inzicht in het klimaat op, schrijft The Guardian.

Samen met onder meer info via satellieten leverden de zeehonden - die een hoofdband met een sensor om kregen - cruciale gegevens over het klimaat en het ecosysteem van het barre Antarctica. Voor schepen is het gebied zo goed als ontoegankelijk, en informatie over de regio is schaars, zeggen de wetenschappers van het Antarctic Climate & Ecosystem CRC in Tasmanië.

Vermoedens worden harde feiten
Zo waren wetenschappers al lang op de hoogte van een dichte, diepe waterlaag vlakbij de zeebodem die van grote invloed is op de bewegingen in oceanen. Drie plaatsen waar zo'n laag werd gevormd waren al bekend, en vierde plek werd vermoed. Maar door de ontoegankelijkheid van het gebied ontbrak het de wetenschappelijke wereld aan harde data. Dankzij de zeehonden komt daar nu verandering in.

"De zeehonden begaven zich naar een stuk van de kust waar schepen nooit konden komen", zegt Guy Williams, een van de onderzoekers. "Zo leren we wat 'de motor van de oceaan' precies in gang zet."

In 2011 werden twintig zeehonden met een sensor van een paar honderd gram om uitgezet in het water. Elke sensor stond in verbinding met een satellietsysteem, waardoor nieuwe gegevens werden doorgestuurd zodra de dieren boven water kwamen - zowat elke vijf tot tien minuten.

Betere klimaatmodellen
De onderzoekers vermoedden al decennia dat het Antarctische bodemwater onderhevig is aan tendensen van ongeveer 50 jaar, maar konden die hypothese nooit hard maken. "Dankzij ons jongste onderzoek kunnen we de veranderingen nauwkeuriger in kaart brengen", zegt Williams. "We hopen hiermee betere modellen rond klimaatsverandering te maken."


© reuters.

(HLN)

Even iets wat ik opmerk bij het bovenstaande bericht van HLN

"Olifantzeehonden" is een letterlijke vertaling van het engelse "Elephant Seals"
In het Nederlands heten dat "Zeeolifanten".

Ik zie dat vaker bij journalisten de laatste tijd, dat zij het Nederlandse woord niet kennen, of klakkeloos vertalen.

Kan binnenkort mijn onderschrift weer updaten, De atmosferische CO₂ waarde van Mauna Loa voor februari (met seizoenscorrectie) was 395.94 PPM dus dat is bijna 396 PPM

Ik blijf de ontwikkeling van de keelingcurve als de basis beschouwen van alle aspecten van klimaatverandering en oceaanverzuring. Als de harde cijfers, en dat waar al het andere van is afgeleid.
En als het zo volgt, zo langzaam maar gestaag als het gaat, voelt het net als een heel langzaam tikkende tijdbom.

De Canadian Arctic Glaciers zijn gedoemd:

quote:

The glaciers of the Canadian Arctic Archipelago will undergo a dramatic retreat this century if warming projections hold true.

A new study suggests the region's ice fields could lose perhaps as much as a fifth of their volume.

Such a melt would add 3.5cm to the height of the world's oceans. Only the ice of Greenland and Antarctica is expected to contribute more.

The assessment is reported in the Geophysical Research Letters journal.

"This is a very important part of the world where there has already been a lot of change," said lead author Jan Lenearts from Utrecht University, Netherlands.

"And it is all the more important that we talk about it because it has been somewhat overshadowed by all the news of Greenland and Antarctica," he told BBC News.

The Canadian Arctic Archipelago is a vast area, comprising some 36,000 islands.

Being so far north, much of region - some 146,000 square km - is covered by glaciers and ice caps (a type of ice field where glaciers flow off in many directions).

Current data indicates all this ice is already thinning at a rapid rate. Gravity measurements from space suggest the annual loss since 2003 has been running at about 70 billion tonnes, and it is accelerating.

With snowfall reasonably constant over the period, it appears that melt as a result of the 1-2-degree rise in air temperatures has tipped the ice out of balance.

Arctic amplification
Dr Lenearts' team wanted to understand how this retreat might progress in the decades ahead if the warming continues.

They developed a climate computer model for the archipelago that was based on a mid-range temperature projection being used for a big upcoming UN global-climate report - the 5th Assessment Report of the Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC).

First of all, they ran the model backwards to check that it could accurately recreate conditions seen in the region since the 1960s.

They then ran it forwards to simulate the possible shrinking and growth of glaciers right up to 2100.

What they found was that the annual ice loss by this date would be running at about 145 billion tonnes, with the north of the archipelago, on and around the likes of Ellesmere Island, experiencing the greatest retreat.

Added to the general atmospheric warming in the region, the researchers also describe an amplification process whereby reduced snow cover on the surrounding tundra and less sea-ice in the Arctic Ocean push up temperatures still further.

This is a consequence of darker surfaces absorbing more heat from the Sun rather than reflecting it back out into space.

"What we find is that the processes that are currently ongoing will actually continue and be re-enforced, so the mass loss will increase in time," said Dr Lenearts.

"Our model estimates that in 2100, we have lost about 20% of the volume of Canadian Arctic Archipelago glaciers, which is a really large amount. It is equivalent to 3.5cm of global sea-level rise."

Similar systems
The Utrecht study was funded by the European Union's Ice2Sea project, which aims to tie down some of the major uncertainties that surround the possible contribution to ocean rise from melting in Earth's cryosphere.

Ice2Sea's project leader is Prof David Vaughan from the British Antarctic Survey.

He said the Canadian Arctic Archipelago was an important region for study because it was not very well mapped, was already experiencing major change and because in some places the ice had "its toes in the water", which meant it was subject to both atmospheric and ocean impacts.

"We've got similar systems in Alaska, in Svalbard, in Patagonia and the Russian high Arctic, and we really need to understand them better," he told BBC News.

http://www.bbc.co.uk/news/science-environment-21699115

ik geloof niet zo in de opwarming van de aarde. vind dat het de laatste 5 jaar wel mee valt met de opwarming.

07-03-2013

Recordstijging CO2-uitstoot in 2012


© reuters.

De uitstoot van CO2 steeg in 2012 opnieuw naar recordhoogten. Het lijkt daardoor steeds minder waarschijnlijk dat de klimaatverandering onder de 2 graden Celsius gehouden kan worden.

Uit metingen van de Amerikaanse klimaatdienst NOAA blijkt dat de CO2-concentratie in de atmosfeer vorig jaar steeg met 2,67 deeltjes (parts per milion of ppm) naar net geen 395 ppm, het tweede hoogste niveau sinds het begin van de metingen in 1959. Enkel in 1998 werd een hogere groei van de concentratie gemeten, met 2,93 ppm.

2 graden Celsius
Voor de plotse stijging zijn verschillende oorzaken, zoals de groei van het aantal steenkoolcentrales in ontwikkelingslanden, en het feit dat oceanen en planten wereldwijd minder CO2 hebben opgenomen dan normaal.

De bevindingen zijn slecht nieuws voor de strijd tegen de klimaatverandering. Om rampzalige gevolgen te vermijden, zijn wetenschappers het eens dat de opwarming van de aarde onder de twee graden Celsius gehouden moet worden. Maar dat scenario lijkt steeds minder waarschijnlijk.

(HLN)

07-03-2013

‘Canadese ijskappen tegen 2100 twintig procent kleiner’



De komende eeuwen zullen de Canadese ijskappen steeds sneller afsmelten. Dat voorspellen wetenschappers van de universiteit Utrecht. Tegen het einde van deze eeuw kan een vijfde van de Canadese ijskappen al verdwenen zijn.

De onderzoekers trekken die conclusie op basis van een door hen ontwikkeld klimaatmodel. Dit model richtte zich specifiek op de Noord-Canadese eilandengroep en simuleert het smelten en aangroeien van de ijskappen.

Model
Eerst keken de onderzoekers of het model goed kon simuleren wat er de afgelopen tien jaar in het gebied was gebeurd. Het model bleek die gebeurtenissen uitstekend te kunnen ‘voorspellen’. Daarna gebruikten de onderzoekers het model om te achterhalen welk effect de opwarming van de aarde op de Noord-Canadese ijskappen zal hebben.


Canadese ijskappen. Foto: UU.nl

Onomkeerbaar
Een belangrijke conclusie die de onderzoekers op basis van hun studie kunnen trekken, is dat de Canadese ijskappen de komende eeuwen sneller zullen smelten. En dat afsmelten van de ijskappen is onomkeerbeer, zo legt onderzoeker Jan Lenaerts uit. “Ook als we ervan uitgaan dat het met de opwarming van de aarde wel meevalt, is een forse afname van het ijs zeer waarschijnlijk. De kans dat het ijs weer aangroeit, is uiterst klein.” Dat het smelten een onomkeerbaar proces is, komt doordat de opwarming in de regio versterkt wordt door het smelten van sneeuw op de toendra en het zee-ijs rond de ijskappen. Sneeuw en ijs reflecteren zonlicht en koelen zo het gebied. Als sneeuw en ijs verdwijnt, absorbeert het gebied meer zonlicht, waardoor het nog sneller opwarmt. Zo verwachten de onderzoekers dat de temperatuur aan het einde van de eeuw (als twintig procent van de ijskappen gesmolten is) in dit gebied met zo’n acht graden Celsius is gestegen. En dat terwijl er wereldwijd tegen die tijd naar verwachting sprake is van een temperatuurstijging van drie procent. Dat grote verschil heeft alles te maken met het feit dat het smelten van sneeuw en ijs de opwarming van het gebied versterkt.

Zeespiegel
Het smelten van de ijskappen heeft ook gevolgen voor de zeespiegelstijging, zo benadrukken de onderzoekers in het blad Geophysical Research Letters. De Canadese ijskappen vormen het op twee na grootste ijsvolume ter wereld. Als ze helemaal smelten, resulteert dat in een wereldwijde zeespiegelstijging van twintig centimeter. Als tegen het eind van deze eeuw een kwart van de ijskappen verdwijnt, zou de zeespiegel al zo’n 3,5 centimeter gestegen zijn. En dat komt nog eens bovenop de zeespiegelstijging die het smeltende ijs op Antarctica en Groenland veroorzaakt. “De meeste aandacht gaat – terecht – uit naar Groenland en Antarctica, omdat dit de grootste ijsvolumes zijn,” stelt onderzoeker Michiel van den Broeke. “Wij laten nu echter zien dat de Canadese ijskappen zeker meegenomen moeten worden in de voorspellingen.”

De onderzoekers benadrukken verder dat smeltend ijs op de Noord-Canadese eilanden niet iets van de toekomst is. Het is nu al bezig. Sinds 2000 is de temperatuur in het gebied met één tot twee graden gestegen en het ijsvolume is reeds fors afgenomen.

(scientias.nl)

quote:

Aarde warmt volgende jaren spectaculair op

vrijdag 08 maart 2013 om 09u58

De aarde zal de volgende jaren spectaculair opwarmen. Wetenschappers vragen zich af of de mens de snelle temperatuurstijging wel zal kunnen overleven.

http://www.knack.be/nieuw(...)le-4000259277018.htm

Andrew Revkin heeft wat meer informatie over bovenstaande studie met o.a. een inhoudelijke reactie en kritiek van Michael Mann en Robert Rohde. Interessante take home message:

quote:

This is an important paper. The key take-home conclusion is that the rate and magnitude of recent global warmth appears unprecedented for at least the past 4,000 years and the rate at least the past 11,000.

Yoda: De ontkenning is sterk in de commentaren

[ Bericht 5% gewijzigd door cynicus op 08-03-2013 17:40:55 ]

quote:

Op vrijdag 8 maart 2013 17:33 schreef cynicus het volgende:
Andrew Revkin heeft wat meer informatie over bovenstaande studie met o.a. een inhoudelijke reactie en kritiek van Michael Mann en Robert Rohde. Interessante take home message:

[..]

[ afbeelding ]

Yoda: De ontkenning is sterk in de commentaren

je hebt volgens mij gelijk
de opwarming is alleen maar een van de middel om ons arm te krijgen. en ons af te leiden van de waarheid. de zogenaamde opwarming hoort bij de NWO agenda. de opwarming wordt veroorzaakt. door haarp en chemtrails. die veroorzaken die extreme temperaturen , stormen, tornado's,aardbevingen,sneeuwstromen.

08-03-2013

Aarde is nu warmer dan tijdens grootste deel van afgelopen 11.300 jaar



De aarde is op dit moment warmer dan in het grootste deel van de afgelopen 11.300 jaar het geval was. Die conclusie trekken wetenschappers nadat ze de geschiedenis van de temperaturen op aarde tot de laatste IJstijd achterhaalden.

Het is niet ongewoon dat onderzoekers de temperaturen in het verleden bestuderen en naast die van tegenwoordig leggen. Maar meestal gaan die onderzoekers niet veel verder terug dan 2000 jaar. Deze studie is echter anders: de onderzoekers achterhaalden de temperaturen waar onze aarde tot zo’n 11.300 jaar geleden mee te maken kreeg. Ze deden dat door 73 ijskernen en geboorde sedimenten wereldwijd te bestuderen.

Context
“We wisten al dat de aarde op wereldwijde schaal vandaag de dag warmer is dan over de afgelopen 2000 jaar het geval was,” vertelt onderzoeker Shaun Marcott. “Maar nu weten we dat het ook warmer is dan het grootste deel van de afgelopen 11.300 jaar het geval was.” Het onderzoek plaatst de opwarming van de aarde daarmee in een veel grotere context. Niet alleen doordat er naar een grotere periode wordt gekeken, maar ook omdat er naar de wereldwijde situatie wordt gekeken. “Als je slechts naar één deel van de wereld kijkt, kan de geschiedenis van temperaturen beïnvloed worden door regionale klimaatprocessen zoals El Niño of variaties binnen de moessons,” legt onderzoeker Peter Clark uit. “Maar wanneer je gegevens van gebieden wereldwijd combineert, kunnen die regionale afwijkingen worden uitgemiddeld en krijg je een beter beeld van de geschiedenis van de temperaturen wereldwijd.”

Natuurlijk Eén van de natuurlijke factoren die er in de afgelopen 11.300 jaar voor zorgde dat de aarde opwarmde, is de positie die de aarde ten opzichte van de zon innam. “Tijdens de warmste periode van het Holoceen (de laatste 11.300 jaar, red.) was de aarde zo gepositioneerd dat het noordelijke halfrond met warmere zomers te maken had,” stelt Marcott. “Naarmate de oriëntatie van de aarde veranderde, werden de zomers op het noordelijk halfrond koeler en we zouden het einde van deze afkoeling nu bijna bereikt moeten hebben, maar dat is overduidelijk niet het geval.”

Laatste eeuw
De studie laat zien dat de aarde tijdens zeventig tot tachtig procent van de afgelopen 11.300 jaar kouder was dan nu het geval is. En met name de laatste eeuw is uitzonderlijk warm. “Dit onderzoek toont aan dat we sinds het begin van de industriële revolutie bijna dezelfde temperatuursverandering hebben ondergaan als over de vorige 11.000 jaar, maar die verandering trad dus veel sneller op,” legt onderzoeker Candace Major uit.

Eind van de eeuw
De onderzoekers blikken op basis van hun studie ook kort vooruit. Ongeacht hoeveel CO2 we nog meer of minder gaan uitstoten: tegen het eind van deze eeuw zullen de temperaturen de hoogste temperaturen uit de afgelopen 11.300 jaar gaan overtreffen. Dat schrijven de onderzoekers in het blad Science.

En dat de mens daarvoor verantwoordelijk is, lijdt volgens de onderzoekers geen twijfel. “Het klimaat van de aarde is heel complex en reageert op verschillende krachten, waaronder koolstofdioxide en zoninstraling (de energie die een bepaald oppervlak binnen een bepaald tijdsbestek ontvangt). Beiden veranderden de afgelopen 11.000 jaar heel langzaam. Maar de laatste 100 jaar is de hoeveelheid koolstofdioxide door de vergrote uitstoot die wij mensen veroorzaken significant toegenomen. Het is de enige variabele die de snelle verhoging van temperaturen wereldwijd het beste kan verklaren.”

(scientias.nl)

quote:

Op vrijdag 8 maart 2013 17:33 schreef cynicus het volgende:
Andrew Revkin heeft wat meer informatie over bovenstaande studie met o.a. een inhoudelijke reactie en kritiek van Michael Mann en Robert Rohde. Interessante take home message:

[..]

[ afbeelding ]

Yoda: De ontkenning is sterk in de commentaren

Als ik dat plaatje zo zie, dan heb ik het idee dat we een ijstijd afgewend hebben.

Dat zou best kunnen, maar als ik James Hansen mag geloven dan was 1 kolen centrale genoeg geweest om een komende ijstijd af te wenden. Als dat het doel was geweest met onze kolenstook dan doen we misschien iets teveel ons best...

quote:

Op vrijdag 8 maart 2013 08:16 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
07-03-2013

Recordstijging CO2-uitstoot in 2012

[ afbeelding ]

De uitstoot van CO2 steeg in 2012 opnieuw naar recordhoogten. Het lijkt daardoor steeds minder waarschijnlijk dat de klimaatverandering onder de 2 graden Celsius gehouden kan worden.

Uit metingen van de Amerikaanse klimaatdienst NOAA blijkt dat de CO2-concentratie in de atmosfeer vorig jaar steeg met 2,67 deeltjes (parts per milion of ppm) naar net geen 395 ppm, het tweede hoogste niveau sinds het begin van de metingen in 1959. Enkel in 1998 werd een hogere groei van de concentratie gemeten, met 2,93 ppm.

2 graden Celsius
Voor de plotse stijging zijn verschillende oorzaken, zoals de groei van het aantal steenkoolcentrales in ontwikkelingslanden, en het feit dat oceanen en planten wereldwijd minder CO2 hebben opgenomen dan normaal.

De bevindingen zijn slecht nieuws voor de strijd tegen de klimaatverandering. Om rampzalige gevolgen te vermijden, zijn wetenschappers het eens dat de opwarming van de aarde onder de twee graden Celsius gehouden moet worden. Maar dat scenario lijkt steeds minder waarschijnlijk.

(HLN)

Als ik naar de weekdata kijk van Mauna Loa was de CO₂ concentratie 3.54 ppm hoger dan een jaar geleden. 3.54 ppm is aanzienlijk als stijging in 1 jaar. Maar misschien is zo'n getal een uitschieter naar boven en valt de gemiddelde stijging veel lager uit.

Maar ik kijk nu (aan de hand van de weekdata) naar de gemiddelde stijging (ten opzichte van een jaar geleden) van de laatste 9 weken en dan kom ik op een gemiddelde van 2.98 .Dat is dus wel bijna 3 ppm.

Toen in die periode van 1997-1998 er ook een grote stijging was, toen speelden die enorme bosbranden op Sumatra. Meer dan alleen bosbrand , vooral veenbrand, Lagen "turf" (peat) van wel twee meter dik die toen in de hens zijn gegaan over een enorm oppervlak. Er was toen daardoor een enorme extra emissie van CO₂. Volgens schattingen tussen de 0.81 en 2.57 gigaton.

Maar ik zou nu zoiets dergelijks niet kunnen aanwijzen.

(af en toe heb ik zo mijn gemijmer)

[ Bericht 0% gewijzigd door barthol op 11-03-2013 05:40:34 ]

quote:

Op maandag 11 maart 2013 05:24 schreef barthol het volgende:

[..]

(af en toe heb ik zo mijn gemijmer)

Een goede eigenschap
Goed dat iemand het controleert

11-03-2013

Rol vulkanen bij opwarming klimaat onderschat


© epa.

Volgens een nieuwe studie zou de rol die vulkanen spelen in de klimaatsopwarming fel onderschat zijn. Zo zouden ze een sterker tegengewicht vormen voor broeikasgassen dan eerst werd aangenomen. Er zou vooral meer rekening gehouden moeten worden met kleine uitbarstingen, aldus een team van onderzoekers van de University of Colorado-Boulder.

Dat onze aarde opwarmt is een vaststaand feit. Wetenschappers hebben echter nog geen reden kunnen vinden waarom de opwarming niet recht evenredig is met het aantal broeikasgassen in de atmosfeer. Die aanwezigheid van gassen neemt namelijk sneller toe dan de wereldwijde temperatuur. Volgens de wetenschappers van dit nieuwe onderzoek spelen vulkanen de belangrijke rol van tegengewicht.

Vulkanen stoten zwaveldioxide uit bij uitbarstingen. Een klein gedeelte van die uitstoot stijgt tot in stratosfeer, waar het chemische reacties aangaat waardoor zonlicht deels gereflecteerd wordt. Dat zorgt ervoor dat minder zonnestralen, en dus minder warmte, onze aarde bereiken. Volgens het huidige onderzoek zou er meer van die zwaveldioxide in de stratosfeer komen dan eerst werd gedacht.

De menselijke uitstoot van zwaveldioxide mag de laatste 20 jaar dan wel gigantisch zijn toegenomen, vooral in China en India, toch zijn het vooral vulkanen die het gas uitstoten. Wetenschappers keken eerst vooral naar grote uitbarstingen (zoals die van de Pinatoba in 1991, die de globale temperatuur deed dalen), maar daardoor werd de uitstoot van kleinere uitbarstingen niet of amper meegeteld. Die 'fout' zou de kleinere temperatuurstijging verklaren.

(HLN)

De menselijke uitstoot van zwaveldioxide is toch juist in het westen flink afgenomen vanwege de ontzwaveling van de brandstoffen. Of zijn het juist de kolencentrales die veel zwaveldioxide uitstoten?

quote:

Op dinsdag 12 maart 2013 09:01 schreef Basp1 het volgende:
De menselijke uitstoot van zwaveldioxide is toch juist in het westen flink afgenomen vanwege de ontzwaveling van de brandstoffen. Of zijn het juist de kolencentrales die veel zwaveldioxide uitstoten?

Kolencentrales zonder rookgasfilters stoten nogal wat zwaveldioxide uit. Van dergelijke installaties hebben ze in o.a. India en China de laatste 10 jaar nogal wat gebouwd. Daarom gingen er speculaties rond dat deze kolencentrales mogelijk verantwoordelijk waren voor het schijnbare plateau in de atmosferische temperatuur. De discussie rond aerosols is duidelijk nog niet rond.

De reactie van klimaatmodelleur Gavin Schmidt op de link tussen vulkanische aerosols en temperatuur zoals die in de persberichten staat is interessant:

quote:

Could anyone comment on NOAAs Ryan Neelys (et al) article in GRL considering the lack of warming being caused by moderate tropical volcanic eruptions, rather then by anthropogenic SO2-emissions (China, India, etc).

[Response: Neely et al is a paper about attributing the source of stratospheric aerosols, not temperature. They show quite convincingly that the small amounts of aerosols are the result of volcanic aerosols, rather than pollution from china or India. The paper itself doesn't draw any further conclusion. However, in their press release, they link this result to a speculation in a paper last year that this amount of aerosols was significant in terms of temperature. Unfortunately, the release and the subsequent coverage took this extrapolation as if it was the main result. It was not, and the significance of these small amounts of aerosols have not yet been demonstrated to have had a significant impact on temperature. They may have a noticeable effect or not, but that has not been shown. - gavin]

quote:

Op dinsdag 12 maart 2013 08:49 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:

[..]

Een goede eigenschap
Goed dat iemand het controleert

Ik acht de kans steeds waarschijnlijker dat al in mei van dit jaar het weekgemiddelde van de metingen bij Mauna Loa kortstondig net iets boven de 400 ppm kunnen komen. In dat geval zullen we denk ik weer van Pieter Tans horen. (Als het niet gebeurt zal het dan wel tegen die 400 ppm aanschurken.)

quote:

Op woensdag 27 februari 2013 13:12 schreef barthol het volgende:
Even iets wat ik opmerk bij het bovenstaande bericht van HLN

"Olifantzeehonden" is een letterlijke vertaling van het engelse "Elephant Seals"
In het Nederlands heten dat "Zeeolifanten".

Ik zie dat vaker bij journalisten de laatste tijd, dat zij het Nederlandse woord niet kennen, of klakkeloos vertalen.

Ik wilde hetzelfde zeggen.
Journalisten of vertalers zijn vaak zeer slecht onderlegd in de materie en doen niets anders dan schrijven of vertalen. En dat vind ik erg verontrustend!

03-04-2013

Wetenschapper neemt ontslag om publiek te overtuigen van opwarming


© NASA Goddard Space Flight Center.

De 72-jarige wetenschapper James E. Hanssen is al decennialang een referentie als het gaat om klimaatwetenschap. Hij leidde belangrijke onderzoeken naar klimaatmodellen bij het Goddard Institute voor Space Studies, maar na druk uit Republikeinse kringen neemt hij ontslag bij NASA om eindelijk vrijuit te kunnen spreken.

Hanssen getuigde al tientallen keren voor het Amerikaanse Congres en probeerde het publiek te overtuigen van de aan de gang zijnde klimaatsverandering. Zo nam hij de afgelopen jaren deel aan verschillende grote protestacties, waarvoor hij regelmatig gearresteerd werd. Mede daarom klonk de roep om zijn ontslag steeds luider in Republikeinse kringen.

De wetenschapper laat nu zelf weten ontslag te nemen bij de NASA. Zijn mond houden, zal hij voortaan echter niet doen. Hij heeft zijn ontslag namelijk juist ingediend zodat hij vrij kan spreken. Hij is nu op juridisch en politiek vlak niet meer gebonden in zijn strijd tegen de klimaatsverandering.

Zo heeft hij al aangegeven verschillende overheidsinstanties voor de rechter te willen dagen. Hij meent namelijk dat ze niet voldoende ondernemen om de uitstoot van broeikasgassen terug te dringen en klimaatsverandering tegen te gaan. Nu Hanssen geen federaal aanklager meer is, heeft hij die mogelijkheid. 'Er moet opgetreden worden', zegt hij in Amerikaanse krant The New York Times. 'Op deze manier laten we ons nageslacht een situatie achter waar ze mogelijk nooit nog een antwoord op kunnen hebben.'

(volkskrant)

04-04-2013

Groener Noordpoolgebied versnelt klimaatverandering flink



De komende tientallen jaren zal de Arctis – het gebied rondom de Noordpool – heel snel groener worden. De bosrijke gebieden in het gebied zullen in enkele decennia tijd vijftig procent groter worden en het proces van klimaatverandering versnellen.

Dat voorspellen wetenschappers in het blad Nature Climate Change. Dat de Arctis groener wordt, is het resultaat van hogere temperaturen. In de Arctis stijgen de temperaturen gemiddeld zo’n twee keer sneller dan wereldwijd het geval is.

Modellen
Nu resulteert die opwarming de afgelopen twee decennia reeds in meer groen op de Arctis. De onderzoekers vroegen zich af of die trend door zou zetten en ontwikkelden modellen die kunnen voorspellen welke planten onder welke omstandigheden (bepaalde temperaturen en hoeveelheden neerslag, bijvoorbeeld) konden groeien.

Eerder onderzoek De studie is in lijn met een onderzoek dat vorige maand verscheen en stelde dat noordelijk gelegen gebieden nu al in een rap tempo groener worden. De wetenschappers stelden op basis van dat onderzoek dat het groen dat we nu in noordelijke gebieden aantreffen dertig jaar geleden nog enkele graden zuidelijker te vinden was.Siberië

Het onderzoek wijst erop dat de verspreiding van groen in de Arctis de komende decennia flink zal veranderen. Om een voorbeeld te geven: binnen enkele decennia kunnen bomen in Siberië enkele honderden kilometers noordelijker voorkomen dan nu het geval is. “We zien daar nu al iets van, nu grotere struiken in rap tempo op de warmere toendra gaan groeien,” vertelt onderzoeker Pieter Beck.

Gevolgen
De onderzoekers bestudeerden ook het effect dat een groener poolgebied op het klimaat zou kunnen hebben. Ze ontdekten dat een groener poolgebied de verandering van het klimaat enorm kan versnellen. Dat heeft alles te maken met het albedo-effect. Als zonlicht op sneeuw valt, wordt een groot deel van de straling weer terug de ruimte in gestuurd. Zo blijft een gebied koeler. Maar als sneeuw plaatsmaakt voor bomen en struiken, wordt een gebied aanzienlijk donkerder. En een donker gebied weerkaatst geen zonlicht, maar absorbeert het juist, waardoor het nog sneller opwarmt. De onderzoekers voorspellen dan ook dat de Arctis naarmate deze groener wordt, ook warmer zal worden. Misschien denkt u: maar al die extra planten en bomen in het poolgebied nemen toch ook CO2 op en remmen zo klimaatverandering af? Dat klopt, maar die CO2-opname weegt niet op tegen het afnemend reflectievermogen van het gebied. Dat komt onder meer doordat planten in de Arctis CO2 relatief langzaam uit de atmosfeer halen.

Zo’n nieuwe verspreiding van vegetatie heeft niet alleen gevolgen voor het poolgebied, zo benadrukt wetenschapper Richard Pearson. Ook dieren die het poolgebied af en toe bezoeken, kunnen door de veranderingen verrast worden. “Zo zijn er bijvoorbeeld bepaalde soorten vogels die elk jaar van de lagere breedtes naar een specifiek poolgebied, zoals een grote open ruimte om op de grond nesten te kunnen maken, migreren.” Als het noordelijker steeds groener wordt, nemen de open ruimtes af en zullen deze vogels hun heil nog noordelijker moeten zoeken.

(scientias.nl)

uit het One World magazine een paar handige apps over het klimaat:


bron: http://issuu.com/is-magazine/docs/oneworld3?mode=window

quote:

Op maandag 28 januari 2013 08:47 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:

Conclusie:
Als er enige ontkenning is van de huidige opwarming en de menselijke invloeden die hieraan ten basis liggen, dan is dit vooral politiek van aard. Politici maken graag gebruik van slimme oneliners voor hun eigen gewin en leiden daarbij goedgelovige kiezers om de tuin met weinig kennis van zaken.

22-04-2013

Gekloonde bomen oplossing voor global warming?


© thinkstock.

In de Verenigde Staten wil een non-profitorganisatie de opwarming van het klimaat bestrijden door bomen te klonen. Het gaat dan niet om uit de kluiten gewassen kamerplanten maar om gigantische reuzensequoia's


© thinkstock.

"We moeten de planeet herbebossen, dat is noodzakelijk", zegt David Milarch, mede-oprichter van Archangel Ancient Tree Archive. "Om dat te doen, is het logisch de grootste, oudste en meest iconische bomen te nemen die ooit geleefd hebben", stelt hij.

Zijn organisatie verzamelde zo stekken van drie enorme bomen die ongeveer een eeuw geleden werden gekapt, maar waarvan de stompen nog steeds scheuten produceren. Een ervan, bekend als de Fieldbrook Stump, zou zo'n 4.000 jaar oud en ongeveer 40 verdiepingen hoog zijn geweest toen hij werd geveld. "Dit is een eerste stap naar massaproductie", stelt Milarch, wiens organisatie naar aanleiding van de Dag van de Aarde bomen plant in verscheidene landen.

Kampioenenbomen
Mlarch en zijn zonen Jared en Jake geraakten in de jaren 90 bezorgd over de toestand van de bossen op onze planeet. Ze reisden de hele VS rond op zoek naar 'kampioenenbomen' die honderden of zelfs duizenden jaren geleefd hebben. Ze meenden dat die bomen over superieure genen beschikken, iets waar binnen de wetenschap onenigheid over bestaat. Sceptici stellen dat de bomen mogelijk gewoon geluk hebben gehad.

De lui van Archangel hebben verscheidene manieren uitgewerkt om de bomen te klonen. De voorbije jaren mikten ze vooral op sequoia's en reuzensequoia's omdat die enorme hoeveelheden CO2 kunnen absorberen, het broeikasgas dat het meest verantwoordelijk wordt geacht voor de klimaatverandering. "Als we genoeg bomen kunnen verspreiden, zullen we een verschil maken," meent Jared Milarch.

Inventaris
Archangel heeft nu een inventaris van enkele duizenden klonen in verschillende groeistadia, afkomstig van meer dan 70 sequoia's en reuzensequoia's. De uitdaging is nu plaatsen te vinden om de bomen te planten, maar ook om mensen te vinden die de bomen willen verzorgen. De organisatie heeft ook geld nodig om het project voort te zetten, aangezien de groep draait op donaties en zelfs geen geld vraagt voor haar boompjes.

David Milarch zegt dat veel bomen op 26 april worden geplant op Boomplantdag, maar dat 90 procent van die bomen sterft door een gebrek aan verzorging. De mensen die nu deelnemen aan boomplantacties beloven alvast goede nazorg, zo ook aan de Universiteit van Marin in het Cailifornische Kentwood. "Ik weet zeker dat de bomen het hier uitstekend zullen doen," zegt groenverantwoordelijke Tom Burke van de universiteit. "We hebben al sequoia's in dit gebied sinds God ze plantte."

(HLN)

quote:

Op dinsdag 23 april 2013 08:26 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
Zijn organisatie verzamelde zo stekken van drie enorme bomen die ongeveer een eeuw geleden werden gekapt, maar waarvan de stompen nog steeds scheuten produceren. Een ervan, bekend als de Fieldbrook Stump, zou zo'n 4.000 jaar oud en ongeveer 40 verdiepingen hoog zijn geweest toen hij werd geveld. "Dit is een eerste stap naar massaproductie", stelt Milarch, wiens organisatie naar aanleiding van de Dag van de Aarde bomen plant in verscheidene landen.

Het afzagen van een boom tot vlak boven de bodem is in Engeland een oude techniek om brandhout te produceren, genaamd Coppicing. De stompen blijven door het afzagen jong en kunnen honderden zo niet duizenden jaren blijven leven terwijl telkens nieuwe scheuten ontstaan. Het is een duurzame techniek om hout te winnen.

Er is een nieuwe documentaire over klimaatverandering, genaamd On Thin Ice en belicht een aantal onderzoeksgebieden en bewijslijnen voor invloed van CO2 op het klimaat.

Snel kijken!

quote:

Op dinsdag 23 april 2013 09:45 schreef cynicus het volgende:
Er is een nieuwe documentaire over klimaatverandering, genaamd On Thin Ice en belicht een aantal onderzoeksgebieden en bewijslijnen voor invloed van CO2 op het klimaat.

Snel kijken!

Ik had hem gisternacht al gezien (erop geattendeerd door het blog van Bart Verheggen)
Een mooi portret van klimaatwetenschappers Ik hou van die mensen, die echte onderzoekers in het veld.

"In recent years climate science has come under increasing attack, so geologist Simon Lamb took his camera to find out what is really going on from his climate science colleagues. Simon followed scientists at work in the Arctic, Antarctic, Southern Ocean, New Zealand, Europe and the USA. They talk about their work, and their hopes and fears, with a rare candour and directness. This creates an intimate portrait of the global community of researchers racing to understand our planet's changing climate."

quote:

Op dinsdag 23 april 2013 08:26 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
22-04-2013

Gekloonde bomen oplossing voor global warming?

Waarom stimuleren ze de veenvorming eigenlijk niet? Een boom, hoe lang het ook kan duren, valt een keer om waardoor er weer afbraak aan gaan plaats vinden (en stoffen weer vrij komen). Bij veenvorming wordt CO2 vastgelegd door veenmossen (en andere planten) die na hun afsterven dankzij het natte en zure milieu niet of nauwelijks verder worden afgebroken. Er is dan dus effectief CO2 vastgelegd dat niet meer in de atmosfeer terugkomt. Boven op het oude veen groeit weer "nieuw" veen etc etc. Ik zou dus eerder voor veenvorming gaan dan voor de aanleg van zulke bossen.

Nog een alternatief: biochar, of terra preta. Houtskool doet er ook honderden tot enkele duizenden jaren over om afgebroken te worden in de bodem.

quote:

Op dinsdag 23 april 2013 09:45 schreef cynicus het volgende:
Er is een nieuwe documentaire over klimaatverandering, genaamd On Thin Ice en belicht een aantal onderzoeksgebieden en bewijslijnen voor invloed van CO2 op het klimaat.

Snel kijken!

gezien en toppie documentaire

Keeling curve metingen gisteren (25 april): 399.72 ppm

Dat zit heel dicht bij die symbolische mijlpaal van 400 ppm

Daar bij Mauna Loa wordt die atmosferische CO₂ dagelijks door twee verschillende onderzoeksteams gemeten. Zowel door het Scripps Institution of Oceanography als door NOAA Earth System Research Laboratory.

Scripps heeft dus (ter gelegenheid van het benaderen van die symbolische mijlpaal) een pagina gestart met dagelijkse metingen. De link hier bovenaan.

quote:

Op donderdag 25 april 2013 21:54 schreef attila_de_hun het volgende:

[..]

Waarom stimuleren ze de veenvorming eigenlijk niet? Een boom, hoe lang het ook kan duren, valt een keer om waardoor er weer afbraak aan gaan plaats vinden (en stoffen weer vrij komen). Bij veenvorming wordt CO2 vastgelegd door veenmossen (en andere planten) die na hun afsterven dankzij het natte en zure milieu niet of nauwelijks verder worden afgebroken. Er is dan dus effectief CO2 vastgelegd dat niet meer in de atmosfeer terugkomt. Boven op het oude veen groeit weer "nieuw" veen etc etc. Ik zou dus eerder voor veenvorming gaan dan voor de aanleg van zulke bossen.

Stimuleren van veenvorming is dankzij nitraat en fosfaatvervuiling in de meeste gevallen dweilen met de kraan open.

quote:

Op dinsdag 23 april 2013 09:45 schreef cynicus het volgende:
Er is een nieuwe documentaire over klimaatverandering, genaamd On Thin Ice en belicht een aantal onderzoeksgebieden en bewijslijnen voor invloed van CO2 op het klimaat.

Snel kijken!

Ik heb er best 5 of 10 dollar voor over, maar ik heb geen creditcard.

quote:

Op zaterdag 27 april 2013 01:28 schreef DarkSkywise het volgende:

[..]

Ik heb er best 5 of 10 dollar voor over, maar ik heb geen creditcard.

Jammer, je ben net te laat, afgelopen week was de film in zijn geheel gratis te zien. Maar op dezelfde site, onder de link 'Videos', kun je nog steeds een groot deel van de film in stukjes bekijken.

quote:

Op vrijdag 26 april 2013 19:44 schreef Zwoerd het volgende:

[..]

Stimuleren van veenvorming is dankzij nitraat en fosfaatvervuiling in de meeste gevallen dweilen met de kraan open.

Hoe komt dat? Is er, door het voedselrijkere milieu, dan toch veel bacteriële afbraak? .

Enkele recente videos die de dramatische teloorgang van het Arctisch zeeijs laten zien.

Via het Arctic sea ice blog van Neven.

30-04-2013

Russische wetenschappers verwachten tegen 2030 nieuwe 'ijstijd'


© thinkstock.

Hoewel het voor de meesten nu al veel te koud is, kunnen we er maar beter aan wennen. Russische wetenschappers verwachten immers dat er tussen 2030 en 2040 een nieuwe 'ijstijd' zal aanbreken. Niet dat we ons plots via de slee zullen moeten verplaatsen, wel zullen de gemiddelde temperaturen enkele graden dalen.

De Russische klimaatexperten geloven dat de activiteit van de zon elke 200 jaar afneemt, waardoor ze steeds minder warmte produceert. Hierdoor vrezen ze dat de de gemiddelde temperatuur op aarde enkele graden zal afnemen.

De laatste ijskoude periode, die gekend staat als 'de kleine IJstijd' deed zich voor tussen 1650 en 1850. Bijgevolg zal de nieuwe koude periode plaatsvinden rond 2030-2040. Toch hoeven we ons volgens de onderzoekers nog niet te veel zorgen te maken: "De activiteit van de zon zal afnemen, maar het zal zeker niet zo koud worden als tijdens de 17de eeuw", aldus de Russische wetenschapper Yuri Nagovitsyn.

Opwarming klimaat
Hoe zit het dan met het hele 'global warming'-proces, vragen we ons nu af. "Er is geen bewijs dat de opwarming van de aarde zal aanhouden tot het einde van deze eeuw", aldus Vladimir Kotlyakov van de Russische Wetenschapsacademie. "Er zijn daarentegen wel signalen dat de aarde afkoelt. Deze trend zal zich de komende jaren nog verderzetten."

(HLN)

I call Bullshit

Ten eerste de claim dat 'de gemiddelde temperatuur op aarde enkele graden zal dalen' maar 'het zal zeker niet zo koud worden als tijden de 17e eeuw': het verschil tussen de 17e eeuw en nu is 0.8 graden. What gives?

De 'Russische klimaatexperten': ehh, het zijn een paar astrofysici die de zon bestuderen!

Deze 'experten geloven dat de activiteit van de zon elke 200 jaar afneemt'. Hier is geen bewijs voor.

"Er zijn signalen dat de aarde afkoelt" aldus Kotlyakov. Ehh, de ijskappen smelten steeds sneller, de zeespiegel blijft stijgen, de oceanische warmte inhoud (>90% van alle opwarming gaat naar de oceanen) neemt toe, de luchttemperatuur is het hoogst in tenminste 140 jaar, mogelijk zelfs meer wel 2000 jaar. Welke signalen van afkoeling?
Koltyakov is een emeritus wetenschapper en kan dus lekker zijn persoonlijke mening uiten zonder daar wetenschappelijke verantwoording voor af te hoeven leggen. Hij geloofd niet dat broeikasgassen meer invloed kunnen hebben dan kleine veranderingen in de zonne activiteit. Hij is simpelweg blijven hangen in de matra: in het verleden was de zon de oorzaak van klimaatverandering, dus kunnen broeikasgassen nu geen oorzaak zijn van klimaatverandering.

Kortom een leuk stukje bij elkaar geraapte propaganda van de Russische staatsmedia bedrijf The Voice of Russia.

[ Bericht 15% gewijzigd door cynicus op 30-04-2013 17:06:50 ]

Wekelijks gemiddelde (atmosf. CO₂) op Mauna Loa van NOAA:
399.56 ppm
Een jaar geleden was dat 396.81 ppm
Dat is een toename dit afgelopen jaar van 2.78 ppm

Bij zulke jaarlijkse toenames gaan we wel heel hard naar die 450 ppm target.

Die 399.56 ppm is natuurlijk wel de piek van de jaarlijkse cyclus. De trend is ongeveer 396 ppm.

Daggemiddelde Mauna Loa (bij NOAA) op 9 mei 2013. 400.03 PPM

Bij SCRIPPS voor 9 mei net iets lager n.l. 399.73 PPM, Maar meerdere uurmetingen boven 400 ppm

Het schampt op het hoogste punt van de jaarlijkse cyclus zo tegen de 400 ppm aan. Over ongeveer een week begint de seizoenscyclus weer te dalen. Volgend jaar april en mei overtuigend boven de 400 ppm.

quote:

Op dinsdag 30 april 2013 16:37 schreef cynicus het volgende:
I call Bullshit

Ten eerste de claim dat 'de gemiddelde temperatuur op aarde enkele graden zal dalen' maar 'het zal zeker niet zo koud worden als tijden de 17e eeuw': het verschil tussen de 17e eeuw en nu is 0.8 graden. What gives?

De 'Russische klimaatexperten': ehh, het zijn een paar astrofysici die de zon bestuderen!

Deze 'experten geloven dat de activiteit van de zon elke 200 jaar afneemt'. Hier is geen bewijs voor.

"Er zijn signalen dat de aarde afkoelt" aldus Kotlyakov. Ehh, de ijskappen smelten steeds sneller, de zeespiegel blijft stijgen, de oceanische warmte inhoud (>90% van alle opwarming gaat naar de oceanen) neemt toe, de luchttemperatuur is het hoogst in tenminste 140 jaar, mogelijk zelfs meer wel 2000 jaar. Welke signalen van afkoeling?
Koltyakov is een emeritus wetenschapper en kan dus lekker zijn persoonlijke mening uiten zonder daar wetenschappelijke verantwoording voor af te hoeven leggen. Hij geloofd niet dat broeikasgassen meer invloed kunnen hebben dan kleine veranderingen in de zonne activiteit. Hij is simpelweg blijven hangen in de matra: in het verleden was de zon de oorzaak van klimaatverandering, dus kunnen broeikasgassen nu geen oorzaak zijn van klimaatverandering.

Kortom een leuk stukje bij elkaar geraapte propaganda van de Russische staatsmedia bedrijf The Voice of Russia.

Thanks Cynicus
What would we do without you

quote:

Op vrijdag 10 mei 2013 18:13 schreef barthol het volgende:
Daggemiddelde Mauna Loa (bij NOAA) op 9 mei 2013. 400.03 PPM

Bij SCRIPPS voor 9 mei net iets lager n.l. 399.73 PPM, Maar meerdere uurmetingen boven 400 ppm

Het schampt op het hoogste punt van de jaarlijkse cyclus zo tegen de 400 ppm aan. Over ongeveer een week begint de seizoenscyclus weer te dalen. Volgend jaar april en mei overtuigend boven de 400 ppm.

10-05-2013

Nog nooit zoveel CO2 in de lucht sinds start metingen


Activisten van Greenpeace bij een brandend CO2-bord in Duitsland © epa.

De CO2-concentraties in de atmosfeer zijn historisch hoog. Voor het eerst sinds de metingen in de jaren 50 begonnen, is gemiddeld over een dag een hoeveelheid CO2 gemeten van meer dan 400 op een miljoen deeltjes.

Dat bleek vandaag uit meetgegevens van het Amerikaanse meteorologie-instituut NOAA. De laatste keer dat een dusdanige concentratie van het broeikasgas normaal was, zou volgens schattingen zelfs meer dan 3 miljoen jaar geleden zijn. De metingen zijn gedaan bij het meetstation van NOAA bij de vulkaan Mauna Loa op Hawaï.

Symbolische mijlpaal
De grens van 400 deeltjes per miljoen geldt als een symbolische mijlpaal voor koolstofdioxide. Het duidt er volgens onderzoekers op dat de mensheid er niet genoeg in slaagt de CO2-uitstoot te remmen.
Wetenschappers denken dat de mens verantwoordelijk is voor de groeiende hoeveelheid CO2, dat bijdraagt aan de opwarming van de aarde. Het komt onder meer vrij door verbranding van fossiele brandstoffen zoals olie en kolen.

Eind 17e eeuw, voor de industriële revolutie, was de hoeveelheid volgens schattingen ongeveer 280 deeltjes per miljoen. In 1958 was de gemeten concentratie op de vulkaan Mauna Loa 315 deeltjes per miljoen; ofwel 315 CO2-moleculen op iedere miljoen moleculen in de lucht.

(HLN)

Ah, er is echt goede voorlichting nodig, en goed onderwijs, over het onderwerp klimaat verandering, Na zoveel publicaties en nog meer reacties vanuit het publiek heb ik zoveel domheid in de reacties gelezen, mensen die het totaal niet snappen.(of niet willen snappen)
Vooral die Tea Party lui in Amerika die kramen de grootste onzin uit, maar ook op Nederlandstalige sites is het soms bar.

(dit is een verzuchting)

Over 'de ondergang' gesproken, een nieuwe studie is uit over de consensus onder wetenschappers over klimaatverandering. De zoveelste met wederom dezelfde uitkomst als al die vorige: 97% van de actief publicerende wetenschappers op het gebied van klimaatverandering zijn het eens dat de mens grotendeels verantwoordelijk is voor de gemeten opwarming van de aarde.

Het bijzondere van deze studie is dat het gebruik maakte van croud sourcing om duizenden wetenschappelijke publicaties uit de ISI Web of Science te categoriseren.

De ontkenners zijn uiteraard niet blij. Sommigen gaan zelfs zover dat ze suggereren de enquete te saboteren en hoe de meelopers dit zouden kunnen bewerkstelligen door snel een aantal enquete formulieren in te vullen met behulp van nep IP-adressen.

Overigens, de commentaren op de site van Stevie Mc staan ook zoals gewoonlijk weer bol van de samenzweringstheorien. Wat was daar ook al weer mee? Oh ja, klimaatontkenners geloven vaak in samezweringstheorien en bewijzen dat bij deze opnieuw.

[ Bericht 15% gewijzigd door cynicus op 17-05-2013 12:00:34 ]

bronartikel: http://www.guardian.co.uk(...)population-fertility

Climate slowdown means extreme rates of warming 'not as likely'

http://www.bbc.co.uk/news/science-environment-22567023

quote:

Op maandag 20 mei 2013 11:00 schreef Sigma22 het volgende:
Climate slowdown means extreme rates of warming 'not as likely'

http://www.bbc.co.uk/news/science-environment-22567023

Volgens Dr Alexander Otto is de klimaatgevoeligheid aan de extreme kant van de waarschijnlijkheidscurve minder waarschijnlijk geworden. Dat is goed nieuws, als het waar is. Er komen elk jaar verschillende klimaatgevoeligheidsstudies uit die allemaal hun eigen conclusies hebben, de een wat koeler, de andere wat warmer. Alleen als je wat uitzoomd krijg je een beter beeld op wat het meest waarschijnlijk is. Dat is dan ook de reden dat zijn volgende quote is:

quote:

But when it comes to the longer term picture, the authors say their work is consistent with previous estimates. The IPCC said that climate sensitivity was in the range of 2.0-4.5C.

Oftwel het grote plaatje veranderd er niet door, volgens de auteur zelf.

Ga er desondanks maar vanuit dat het ene zinnetje dat in feite dicht bij de consensus ligt...
"The most extreme projections are looking less likely than before."
... in nep-skeptische kringen lang en breed misbruikt gaat worden om te bedoelen:
"The projections are looking less likely than before."
... hetgeen een grove verdraaing is van de realiteit.

quote:

'De mens zal hoe dan ook de prijs betalen voor zijn gedrag'
donderdag 23 mei 2013 om 14u09

De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA heeft de reacties van tien van haar topwetenschappers gepubliceerd op het nieuws dat de atmosfeer voor het eerst in de geschiedenis 400 deeltjes per miljoen (ppm) CO2 bevat. De toon is alarmerend: het nieuws moet een alarmsignaal zijn om eindelijk ingrijpende actie te ondernemen.

Met het vertrek van James Hansen is de NASA een uitgesproken voorvechter van de strijd tegen de klimaatverandering kwijt. Maar ook andere wetenschappers binnen de organisatie laten van zich horen. "De drempel van 400 ppm overschrijden is

http://www.knack.be/nieuw(...)le-4000310281918.htm

quote:

5 complottheorieën over het klimaat
zaterdag 25 mei 2013 om 08u53
De wetenschappelijke consensus ten spijt blijven klimatologische verschijnselen voor sommigen een bron van speculatie. Knack.be zet vijf complottheorieën over natuurfenomenen op een rijtje.

NASA: Is a Sleeping Climate Giant Stirring in the Arctic?

quote:

What Lies Beneath

Permafrost (perennially frozen) soils underlie much of the Arctic. Each summer, the top layers of these soils thaw. The thawed layer varies in depth from about 4 inches (10 centimeters) in the coldest tundra regions to several yards, or meters, in the southern boreal forests. This active soil layer at the surface provides the precarious foothold on which Arctic vegetation survives. The Arctic's extremely cold, wet conditions prevent dead plants and animals from decomposing, so each year another layer gets added to the reservoirs of organic carbon sequestered just beneath the topsoil.

Over hundreds of millennia, Arctic permafrost soils have accumulated vast stores of organic carbon - an estimated 1,400 to 1,850 petagrams of it (a petagram is 2.2 trillion pounds, or 1 billion metric tons). That's about half of all the estimated organic carbon stored in Earth's soils. In comparison, about 350 petagrams of carbon have been emitted from all fossil-fuel combustion and human activities since 1850. Most of this carbon is located in thaw-vulnerable topsoils within 10 feet (3 meters) of the surface.

But, as scientists are learning, permafrost - and its stored carbon - may not be as permanent as its name implies. And that has them concerned.

"Permafrost soils are warming even faster than Arctic air temperatures - as much as 2.7 to 4.5 degrees Fahrenheit (1.5 to 2.5 degrees Celsius) in just the past 30 years," Miller said. "As heat from Earth's surface penetrates into permafrost, it threatens to mobilize these organic carbon reservoirs and release them into the atmosphere as carbon dioxide and methane, upsetting the Arctic's carbon balance and greatly exacerbating global warming."

Current climate models do not adequately account for the impact of climate change on permafrost and how its degradation may affect regional and global climate. Scientists want to know how much permafrost carbon may be vulnerable to release as Earth's climate warms, and how fast it may be released.
[..]

A Tale of Two Greenhouse Gases

It's important to accurately characterize the soils and state of the land surfaces. There's a strong correlation between soil characteristics and release of carbon dioxide and methane. Historically, the cold, wet soils of Arctic ecosystems have stored more carbon than they have released. If climate change causes the Arctic to get warmer and drier, scientists expect most of the carbon to be released as carbon dioxide. If it gets warmer and wetter, most will be in the form of methane.

The distinction is critical. Molecule per molecule, methane is 22 times more potent as a greenhouse gas than carbon dioxide on a 100-year timescale, and 105 times more potent on a 20-year timescale. If just one percent of the permafrost carbon released over a short time period is methane, it will have the same greenhouse impact as the 99 percent that is released as carbon dioxide. Characterizing this methane to carbon dioxide ratio is a major CARVE objective.

There are other correlations between Arctic soil characteristics and the release of carbon dioxide and methane. Variations in the timing of spring thaw and the length of the growing season have a major impact on vegetation productivity and whether high northern latitude regions generate or store carbon.
[..]

Early Results

The CARVE science team is busy analyzing data from its first full year of science flights. What they're finding, Miller said, is both amazing and potentially troubling.

"Some of the methane and carbon dioxide concentrations we've measured have been large, and we're seeing very different patterns from what models suggest," Miller said. "We saw large, regional-scale episodic bursts of higher-than-normal carbon dioxide and methane in interior Alaska and across the North Slope during the spring thaw, and they lasted until after the fall refreeze. To cite another example, in July 2012 we saw methane levels over swamps in the Innoko Wilderness that were 650 parts per billion higher than normal background levels. That's similar to what you might find in a large city."

Ultimately, the scientists hope their observations will indicate whether an irreversible permafrost tipping point may be near at hand. While scientists don't yet believe the Arctic has reached that tipping point, no one knows for sure. "We hope CARVE may be able to find that 'smoking gun,' if one exists," Miller said.
[..]

We zijn bewust van een potentieel gigantische positieve broeikasgas feedback, neem deze feedback niet mee in modelprojecties voor de toekomst maar ontvangen wel de eerste signalen dat deze feedback mogelijk reeds in werking is getreden en het moge duidelijk zijn dat er een risico is dat de modelresultaten wel eens veel te conservatief zijn geweest. Dit zijn zaken om je zorgen over te maken als je wat om je kleinkinderen geeft...

Risico = kans x impact
De impact factor van de permafrost -door de hoeveelheden koolstof en het broeikasgas potentieel van methaan- is onvoorstelbaar gigantisch, dus de kans dat er een significant deel gaat vrijkomen kan nog heel klein zijn om toch een fors risico te vormen. Dit zijn zaken waar wij als mensheid rekening mee moeten houden, de politiek vooral.

[ Bericht 1% gewijzigd door cynicus op 14-06-2013 11:45:26 ]

quote:

Stijgende zeespiegel bedreigt New Yorkse luchthavens
maandag 24 juni 2013 om 12u23

De drie New Yorkse luchthavens zijn kwetsbaarder voor de stijgende zeespiegel dan tot nog toe was aangenomen.

http://weekend.knack.be/l(...)le-4000335504845.htm

quote:

Op maandag 24 juni 2013 13:00 schreef zakjapannertje het volgende:

[..]

http://weekend.knack.be/l(...)le-4000335504845.htm

Ze hebben daar ook helemaal geen dijken enzo.

quote:

Oorlog remt ontbossing af

Dirk Draulans
Bron: Knack
woensdag 24 juli 2013 om 05u00

In Congo verdwijnt het regenwoud minder snel dan elders in de wereld.

Sinds 1996 is de Democratische Republiek Congo in de greep van geweld. De burgeroorlogen mogen dan officieel wel gedaan zijn, in grote delen van het uitgestrekte land heerst wetteloosheid, waardoor benden van allerhande slag ongeremd hun gangen kunnen gaan.

Voor wie geïnteresseerd is in het behoud van het regenwoud is dat niet per se slecht nieuws. Er zijn eerder al indicaties geweest dat oorlog en andere vormen van chronische onrust gunstig kunnen zijn voor het natuurlijk milieu. Wat Congo betreft, wordt dat hard gemaakt met wetenschappelijke gegevens over de teloorgang van het regenwoud, gebaseerd op satellietobservaties gemaakt tussen 2000 en 2010.

http://www.knack.be/nieuw(...)le-4000357227377.htm

24-07-2013

"Smeltend Noordpoolijs gaat ons biljoenen kosten"


Greenpeace illustreerde het smelten van het Noordpoolijs in 2011 met de 'Vitruviusman' van Leonardo da Vinci. © reuters.

Door de dooi van de Noordpool zal methaangas vrijkomen, wat niet alleen tot een catastrofale klimaatverandering zal leiden maar ook de wereldeconomie zal ontwrichten. Die "economische tijdbom" kan ons tot 60 biljoen dollar kosten en het wereldwijde bankenysteem ondermijnen. Daarvoor waarschuwt een groep economen en poolgeleerden, zo meldt The Guardian.

Nochtans zagen regeringen en grootindustriëlen de opwarming van de Noordpool de voorbije twintig jaar als een grote bonus: nieuwe gas- en olievelden zouden ontgonnen kunnen worden en de scheepvaart tussen Europa en Azië kan sneller en goedkoper verlopen.

Maar één enkele opstoot van methaangas uit de smeltende Arctische permafrost onder de Oost-Siberische Zee "komt met een prijskaartje van 60 triljoen dollar", zo stellen onderzoekers die voor het eerst het effect op de wereldeconomie hebben berekend.

Catastrofaal
Zelfs de trage uitstoot van een veel kleiner deel van de enorme hoeveelheid methaan die onder de Noordpool en de Arctische wateren gevangen zit zou zorgen voor een catastrofale klimaatverandering en "aanzienlijke" economische schade.

Geen zomerijs meer in 2020
Het Noordpoolijs, dat elk jaar goeddeels smelt en opnieuw bevriest, neemt met nooit eerder geziene snelheid af. Vorig jaar werd slechts 40 procent van de omvang uit de jaren 70 van de voorbije eeuw opgemeten. Omdat het ijs almaar dunner wordt, verwachten wetenschappers dat de Arctische zee tegen 2020 vrij zal zijn van zomerijs.

Overstromingen, voedselschaarste en epidemieën
De gevolgen van die opwarming zullen wereldwijd te voelen zijn. "Het verdwijnen van zomerijs op de Noordpool zal de klimaatverandering in een stroomversnelling brengen", stelt Peter Wadhams van de universiteit van Cambridge. Wadham staat aan het hoofd van een groep oceaangeleerden en is één van de auteurs van het alarmerende rapport dat in het vakblad Nature verscheen.

Het vrijkomen van deze massa methaangas zal zware gevolgen hebben op onze economie en samenleving. Vooral arme landen in Afrika, Azië en Zuid-Amerika zullen te maken krijgen met extreem weer, overstromingen, mislukte oogsten en epidemieën
Professor Peter Wadham"

Het vrijkomen van deze massa methaangas zal zware gevolgen hebben op onze economie en samenleving. Vooral arme landen in Afrika, Azië en Zuid-Amerika zullen te maken krijgen met extreem weer, overstromingen, mislukte oogsten en epidemieën", waarschuwt Wadham. De risico's van snel smeltend poolijs worden door economische organisaties enorm onderschat, meent hij. Totnogtoe werd enkel aan olielekken gedacht. Maar de economen missen het grotere plaatje, argumenteert Wadham.

"Onzichtbare tijdbom"
"Het Wereld Economisch Forum en het Internationaal Monetair Fonds zien het economisch gevaar van de veranderingen op de Noordpool niet. Ze zouden meer aandacht moeten besteden aan deze onzichtbare tijdbom. Eén enkele grote bel methaangas die vrijkomt kan de wereldeconomie maar liefst 60 biljoen dollar kosten", becijfert professor Gail Whiteman van de Rotterdam School of Management.

Noordelijke Zeeroute
Dit jaar zal een recordaantal schepen de Noordelijke Zeeroute nemen, door de Beringstraat tussen Siberië en Alaska. Die route is slechts enkele maanden per jaar met een ijsbreker te bevaren. De zeeweg maakt de afstand tussen Azië en Europa 35 procent korter en drukt de kosten met 40 procent.

Volgens de Russische autoriteiten hebben al 218 schepen uit onder meer Korea, China, Japan, Noorwegen en Duitsland toestemming gevraagd om de Noordelijke Zeeroute dit jaar te gebruiken. Vorig jaar legden 46 schepen de hele Noordelijke Zeeroute af, in 2011 waren dat er slechts vier. Zelfs middengrote vrachtschepen sparen via deze weg 10 tot 15 vaardagen en honderden tonnen brandstof uit op een trip van Noorwegen naar China.

Satellietgegevens van het Amerikaans instituut voor sneeuw en ijs tonen een versnelling van het smelten van Noordpoolijs. Tussen 1 en 15 juli smolt 130.000 vierkante kilometer poolijs, waarmee het record van vorig jaar wordt geëvenaard.

(HLN)

Ik zag op weerwoord deze link voorbij komen:
http://o.canada.com/2013/07/24/the-north-pole-is-now-a-lake/

De noordpool is goed aant smelten zeg!

Waar is het topic over het smelten van het zee ijs bij de noordpool gebleven er was hier toch een user die dat heel netjes bij hield.

Hier op fok!? Daar hebben we vorig jaar wel wat over gepost.

Maar dit blog+forum is toch wel de bom voor wat betreft Arctisch zeeijs: http://neven1.typepad.com/blog/

Nee het was een topic waarbij 1 poster heel actief was met een regelmatige update met grafiekjes hoeveel de iceextend was. Waarbij hij in de grafiekjes ook de iceextend van wat voorgaande jaren liet zien.

Hmm, ok, kan ik me niet herinneren... Maar hier staan een heleboel grafiekjes, ook met meerdere jaren erin.

http://action.sumofus.org/a/google-climate-deniers/2/3/?sub=fb

Wat voor een effect heeft het zwakker worden van ons magnetisch veld op het klimaat?

quote:

Op vrijdag 26 juli 2013 14:40 schreef MrMofo het volgende:
Wat voor een effect heeft het zwakker worden van ons magnetisch veld op het klimaat?

Wat mij betreft: geen.

De laatste poolomkering was zo'n 700.000 jaar geleden ofzo. In de geologische records is eigenlijk geen indicatie te vinden die suggereert dat deze schadelijk zijn voor flora en fauna (geen massale uitsterving bijvoorbeeld). Daaruit leid ik af dat het klimaat ook niet veel veranderd (of iig niet al te snel veranderd) tijdens zo'n omkering.

Wel is er speculatie over een de mogelijkheid dat er daardoor gaten in de ozonlaag ontstaan.

Zie ook NASA.

Edit: In een gelinkt artikel vind ik dit:

quote:

A typical headline: "Is Earth's magnetic field collapsing?"

Probably not. As remarkable as these changes sound, "they're mild compared to what Earth's magnetic field has done in the past," says University of California professor Gary Glatzmaier.

Sometimes the field completely flips. The north and the south poles swap places. Such reversals, recorded in the magnetism of ancient rocks, are unpredictable. They come at irregular intervals averaging about 300,000 years; the last one was 780,000 years ago. Are we overdue for another? No one knows.

According to Glatzmaier, the ongoing 10% decline doesn't mean that a reversal is imminent. "The field is increasing or decreasing all the time," he says. "We know this from studies of the paleomagnetic record." Earth's present-day magnetic field is, in fact, much stronger than normal. The dipole moment, a measure of the intensity of the magnetic field, is now [..] twice the million-year average [..].

quote:

Op vrijdag 26 juli 2013 13:13 schreef Norrage het volgende:
http://action.sumofus.org/a/google-climate-deniers/2/3/?sub=fb

Triest inderdaad...

[ Bericht 16% gewijzigd door cynicus op 26-07-2013 15:56:30 ]

In een artikel van Tamsin Edwards wordt geopperd dat klimatologen zouden moeten stoppen met het promoten van bepaalde politieke beleidsopties en dit idee vindt gretig aftrek onder bepaalde groepen.

Op het eerste gezicht geen vreemd idee aangezien het lijkt op belangenverstrengeling maar wanneer je er langer over nadenkt is het natuurlijk de omgekeerde wereld. Klimatologen zijn wetenschappers en die willen gewoon weten hoe de wereld inelkaar steekt, die kennis leert hun dat we gevaarlijke dingen doen en op basis daarvan willen ze dat politici actie ondernemen. Een betere reden voor een oproep voor beleid kan ik niet bedenken.

Het probleem met deze stelling is dat wanneer je het in een groter verband bekijkt totaal onlogisch is: mogen brandweerlieden nu ook niet meer aandringen op het plaatsen van brandmelders in huizen? Mogen artsen nu niet meer pleiten voor beleid om roken te ontmoedigen? Mogen economen nu geen beleidsvoorstellen doen? Tuurlijk wel, dus waarom mogen klimatologen niet pleiten voor ingrijpen? Nou, omdat het een zwaar gepoliticeerd onderwerp is, nog meer dan roken ooit was.

Deze gedachtengang neigt naar een anti-democratische houding. Immers, het pleit ervoor om de vrijheid van meningsuiting en inperking van democratische rechten voor een beperkte groep mensen.

Eerlijk gezegd geeft de serieusheid waarmee dit idee in bepaalde kringen opgevat wordt me een akelig gevoel. Kennelijk zijn er mensen die tot alles bereid zijn om klimatologen uit de beleidsdicussie te houden, zelfs het opofferen van één van de basisrechten van de mens: het recht op vrije meningsuiting.

Mijn inziens de zoveelste poging om klimatologen de mond te snoeren:

Ik heb steeds meer zoiets van, laat die Amerikanen maar in hun eigen sop gaarkoken.

Veel amerikanen willen niet dat er belastingcenten besteed worden aan grote projecten zoals dijken of deltawerken achtige zaken. Dan moeten grote bedrijven maar doen. Tsja... Zelfs nadat half NY een paar maanden geleden onder water stond wordt er niks gedaan.

quote:

Op vrijdag 2 augustus 2013 11:07 schreef Eyjafjallajoekull het volgende:
Ik heb steeds meer zoiets van, laat die Amerikanen maar in hun eigen sop gaarkoken.

Veel amerikanen willen niet dat er belastingcenten besteed worden aan grote projecten zoals dijken of deltawerken achtige zaken. Dan moeten grote bedrijven maar doen. Tsja... Zelfs nadat half NY een paar maanden geleden onder water stond wordt er niks gedaan.

Gaat het over Amerikanen? Het artikel was geplaatst in the Guardian, en eigenlijk een quote van een blogpost van Tamsin Edwards die klimaatwetenschapper is aan de universiteit van Bristol en daarnaast blogt op plos.org.

quote:

Op vrijdag 2 augustus 2013 13:41 schreef barthol het volgende:

[..]

Gaat het over Amerikanen? Het artikel was geplaatst in the Guardian, en eigenlijk een quote van een blogpost van Tamsin Edwards die klimaatwetenschapper is aan de universiteit van Bristol en daarnaast blogt op plos.org.

Ah, ik zocht al. Maar het geld dan meer voor de gehele wereld wellicht

quote:

Op vrijdag 2 augustus 2013 13:55 schreef Eyjafjallajoekull het volgende:

[..]

Ah, ik zocht al. Maar het geld dan meer voor de gehele wereld wellicht

Ja, het gaat over een dilemma waar veel klimaatwetenschappers regelmatig mee te maken hebben.
Wetenschap bedrijven is 1. Met alle professionele kennis een persoonlijke mening geven die politiek/maatschappelijk van aard is is 2.
Dan is er misschien ook nog een stap 3 en Politiek activisme is stap 4.
Het onderwerp is van een aard dat iemand met gedegen kennis van de materie en een hoge mate van betrokkenheid toch ook wel af en toe z'n/haar persoonlijke mening wil geven, ook al is die mening politiek van aard, en natuurlijk wil zo'n wetenschapper ook wel zijn/haar mening geven, vooral als er ook zoveel antiwetenschappelijke desinformatie de wereld in wordt gestuurd.

James Hanssen heeft een duidelijke keuze gemaakt, is bij NASA weggegaan om vrijer te kunnen zijn in de expressie van zijn mening.
Ik heb Pieter Tans er ook wel over een akkefietje gehoord, in onderstaand interview in 2 delen bijvoorbeeld.
Beginnend op 7.50 in het eerste deel en erover doorpratend in het 2e deel.

De Amerikaanse unie van aardwetenschappers hebben een nieuw officeel statement over klimaatverandering, het is een behoorlijk stevige stelling geworden:

quote:

Human induced climate change requires urgent action.

Humanity is the major influence on the global climate change observed over the past 50 years.
Rapid societal responses can significantly lessen negative outcomes.

Human activities are changing Earth’s climate. At the global level, atmospheric concentrations of carbon dioxide and other heat trapping greenhouse gases have increased sharply since the Industrial Revolution. Fossil fuel burning dominates this increase. Human caused increases in greenhouse gases are responsible for most of the observed global average surface warming of roughly 0.8°C (1.5°F) over the past 140 years. Because natural processes cannot quickly remove some of these gases (notably carbon dioxide) from the atmosphere, our past, present, and future emissions will influence the climate system for millennia.

Extensive, independent observations confirm the reality of global warming. These observations show large scale increases in air and sea temperatures, sea level, and atmospheric water vapor; they document decreases in the extent of mountain glaciers, snow cover, permafrost, and Arctic sea ice. These changes are broadly consistent with long understood physics and predictions of how the climate system is expected to respond to human caused increases in greenhouse gases. The changes are inconsistent with explanations of climate change that rely on known natural influences.

Climate models predict that global temperatures will continue to rise, with the amount of warming primarily determined by the level of emissions. Higher emissions of greenhouse gases will lead to larger warming, and greater risks to society and ecosystems. Some additional warming is unavoidable due to past emissions.

Climate change is not expected to be uniform over space or time. Deforestation, urbanization, and particulate pollution can have complex geographical, seasonal, and longer term effects on temperature, precipitation, and cloud properties. In addition, human induced climate change may alter atmospheric circulation, dislocating historical patterns of natural variability and storminess.

In the current climate, weather experienced at a given location or region varies from year to year; in a changing climate, both the nature of that variability and the basic patterns of weather experienced can change, sometimes in counterintuitive ways -- some areas may experience cooling, for instance. This raises no challenge to the reality of human induced climate change.

Impacts harmful to society, including increased extremes of heat, precipitation, and coastal high water are currently being experienced, and are projected to increase. Other projected outcomes involve threats to public health, water availability, agricultural productivity (particularly in low latitude developing countries), and coastal infrastructure, though some benefits may be seen at some times and places. Biodiversity loss is expected to accelerate due to both climate change and acidification of the oceans, which is a direct result of increasing carbon dioxide levels.

While important scientific uncertainties remain as to which particular impacts will be experienced where, no uncertainties are known that could make the impacts of climate change inconsequential. Furthermore, surprise outcomes, such as the unexpectedly rapid loss of Arctic summer sea ice, may entail even more dramatic changes than anticipated.

Actions that could diminish the threats posed by climate change to society and ecosystems include substantial emissions cuts to reduce the magnitude of climate change, as well as preparing for changes that are now unavoidable. The community of scientists has responsibilities to improve overall understanding of climate change and its impacts. Improvements will come from pursuing the research needed to understand climate change, working with stakeholders to identify relevant information, and conveying understanding clearly and accurately, both to decision makers and to the general public.

Adopted by the American Geophysical Union
December 2003; Revised and Reaffirmed December 2007, February 2012, August 2013.

De Rio Grande is veranderd in een Rio Sand



“All of New Mexico is officially in a drought, and three-quarters of it is categorized as severe or exceptional.”

“The last three years have been the driest and warmest since record-keeping began here in 1895.”

“With water supplies at the breaking point and no relief in sight, a domino-effect water war has broken out, which might be a harbinger of the West’s future. Texas has filed suit, arguing that groundwater pumping in New Mexico is reducing Texas’ share of the Rio Grande.”

“The 10,000-year-old desert is changing, scientists say. Grasses are in a cycle of collapse, overwhelmed by hardy and long-lived shrubs such as mesquite and creosote.”

“‘That thinking didn’t take into account climate change. These kind of state changes are catastrophic changes. They can be irreversible.’”

“Biodiversity will decline as wildlife and bird species move away or die off. Moreover, a denuded landscape loses its ability to transport water to recharge aquifers, a crucial resource in the desert.”

LA Times

uit These 20 cities have the most to lose from rising sea levels

Het is rustig hier, iedereen wacht met spanning op de release van het nieuwe IPCC WGI rapport (Technische onderbouwing) aanstaande vrijdag?

* cynicus hoopt in het weekend rustig te kunnen lezen

* cynicus is bang dat het een weekend lang debunken van misinformatie wordt...

Edit: Alvast een linkvoerdump voor het weekend ...

http://klimaatverandering(...)-oceaan-des-te-meer/
http://www.realclimate.or(...)bout-global-warming/
http://metofficenews.word(...)n-the-run-up-to-ar5/
http://hot-topic.co.nz/denier-dealing-in-doubt-2013
http://theconversation.com/is-global-warming-in-a-hiatus-18367
http://www.slate.com/blog(...)nial_on_its_way.html
http://www.slate.com/blog(...)really_going_on.html
http://www.slate.com/blog(...)e_denial_errors.html
http://www.theguardian.co(...)mperature?CMP=twt_gu



[ Bericht 12% gewijzigd door cynicus op 25-09-2013 19:03:43 ]

IPCC Rapport dat er voor zorgt dat wetenschappers minder echt relevant onderzoekkunnen doen

quote:

Op woensdag 25 september 2013 14:32 schreef Norrage het volgende:
IPCC Rapport dat er voor zorgt dat wetenschappers minder echt relevant onderzoekkunnen doen

Zodat we het informeren van beleidsmakers weer over kunnen laten aan de misinformatielobbyisten, ja?

Edit: Over misinformatie specialisten gesproken, de frontpage geeft er een aardig beeld van, wat een trieste lui lopen er in Nederland rond.

[ Bericht 20% gewijzigd door cynicus op 27-09-2013 14:06:45 ]

Ladies and gentlemen, het eerste deelrapport van het IPCC (AR5 WG1) is uit.

Summary for Policymakers

Het volledige rapport

De openings sessie:

Veel leesplezier

quote:

Op vrijdag 27 september 2013 11:24 schreef cynicus het volgende:
Ladies and gentlemen, het eerste deelrapport van het IPCC (AR5 WG1) is uit.

Summary for Policymakers

Het volledige rapport

De openings sessie:

IPCC AR5 WGI Opening Session

Veel leesplezier

Volledige rapport wordt pas maandag beschikbaar. Vandaag alleen de samenvatting voor beleidsmakers.

quote:

Op vrijdag 27 september 2013 11:30 schreef Felagund het volgende:

[..]

Volledige rapport wordt pas maandag beschikbaar. Vandaag alleen de samenvatting voor beleidsmakers.

Ah, vandaar de shading van de knop... thanks!

Weerman Peter met een duidelijk verhaal over de belangrijkste IPCC conclusies:
http://nos.nl/audio/55594(...)n-82-cm-stijgen.html

quote:

Op vrijdag 27 september 2013 15:28 schreef Norrage het volgende:
Weerman Peter met een duidelijk verhaal over de belangrijkste IPCC conclusies:
http://nos.nl/audio/55594(...)n-82-cm-stijgen.html

Grappig, ik ken Peter als onderzoeker van de Antarctische cryosfeer maar wist niet dat hij als weerman aan de NOS was verbonden. Goed en helder verhaal inderdaad.

quote:

Op vrijdag 27 september 2013 18:51 schreef cynicus het volgende:

[..]

Grappig, ik ken Peter als onderzoeker van de Antarctische cryosfeer maar wist niet dat hij als weerman aan de NOS was verbonden. Goed en helder verhaal inderdaad.

Sinds afgelopen april is hij dat ook pas. En ik ken hem ook vrij goed,

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op vrijdag 27 september 2013 18:52 schreef Norrage het volgende:

[..]

Sinds afgelopen april is hij dat ook pas. En ik ken hem ook vrij goed,

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Leuk!

Nog een artikel+filmpje van de NOS:
http://nos.nl/artikel/555(...)-maximaal-82-cm.html

Dit KNMI rapport is ook heel interessant:

http://www.knmi.nl/cms/co(...)ver_het_ipcc_rapport

Zo de hele dag druk geweest met mijn wekelijkse zorgtaken, en nu rust en tijd om me in het kersverse lees- luister- en kijk-voer te storten.

O ja, deze mag hier ook niet ontbreken


Van 55 jaar geleden dus

De zwaarste tropische cycloon tijdens de landing Haiyan treft de Filipijnen, qua GDP nummer 40 ter wereld:


Maximum windsnelheid van tropische orkanen neemt toe:

(Bron)

Op basis van de laatste multi-model resultaten (CMIP5) kan worden verwacht dat het aantal en de kracht van tropische orkanen toeneemt voor de noord-westelijke stille oceaan:

quote:

A recently developed technique for simulating large [O(104)] numbers of tropical cyclones in climate states described by global gridded data is applied to simulations of historical and future climate states simulated by six Coupled Model Intercomparison Project 5 (CMIP5) global climate models. Tropical cyclones downscaled from the climate of the period 19502005 are compared with those of the 21st century in simulations that stipulate that the radiative forcing from greenhouse gases increases by Formula over preindustrial values. In contrast to storms that appear explicitly in most global models, the frequency of downscaled tropical cyclones increases during the 21st century in most locations. The intensity of such storms, as measured by their maximum wind speeds, also increases, in agreement with previous results. Increases in tropical cyclone activity are most prominent in the western North Pacific, but are evident in other regions except for the southwestern Pacific. The increased frequency of events is consistent with increases in a genesis potential index based on monthly mean global model output. These results are compared and contrasted with other inferences concerning the effect of global warming on tropical cyclones.

Exxon baas Rex Tillerson: Fossil fuels warm the planet, clearly there is going to be an impact. Changes to weather patterns, we'll adapt to that. It's an engineering problem and there will be an engineering solution..

Alleen als je genoeg geld hebt...heel veel geld.

[ Bericht 10% gewijzigd door cynicus op 21-11-2013 11:35:19 ]

Mini-ijstijd breekt spontaan aan in computermodel

Door: Maarten Keulemans − 19/11/13, 05:47, Volkskrant

Tot hun verbazing hebben Nederlandse en Ierse wetenschappers gezien hoe in een computermodel dat het klimaat nabootst, spontaan een mini-ijstijd uitbrak. Een aanwijzing dat 'er onverwachte elementen in het klimaatsysteem zitten', zegt hoofdonderzoeker Sybren Drijfhout van het KNMI en het Britse National Oceanography Center.

De spontane ijstijd leek enigszins op de Kleine IJstijd die tussen ongeveer 1300 en 1850 op het noordelijk halfrond zorgde voor barre winters en koele zomers. Ook in de computerversie, zomaar uit het niets ontstaan in het gedetailleerde Europese klimaatmodel EC-Earth, werd het gemiddeld 1 tot 2 graden kouder. Dat was in ons land destijds genoeg voor de winterlandschappen waarmee Hollandse meesters als Jacob van Ruysdael en Hendrick Avercamp wereldberoemd werden.

Een uiterst zeldzaam fenomeen, dat wel. Drijfhout en collega's speelden met hun modellen zeven maal eeuwen van klimaatgeschiedenis na, schrijven ze in vakblad PNAS, en daarbij zagen ze de koudeperiode slechts één keer ontstaan. Bovendien lijkt de kans op de gebeurtenis in een opwarmende wereld zoals de onze eerder kleiner dan groter. 'Maar toch is dit ook in de toekomst niet uitgesloten', zegt Drijfhout. 'Op weg naar zo'n warmer klimaat kan het systeem zijsprongen maken die we niet hadden verwacht.'

In het computermodel ontstond de koudedip doordat in het hoge noorden hogedrukgebieden en zee-ijs 'met een soort klik aan elkaar gekoppeld raakten', zoals Drijfhout zegt. Boven zee-ijs ontstaan eerder hogedrukgebieden, omdat afgekoelde lucht boven het ijs naar beneden zakt. En noordelijke hogedrukgebieden kunnen op hun beurt de vorming van zee-ijs uitlokken, omdat ze koude windstromingen op gang brengen. In het model ontstond die 'klik' tussen zee-ijs en luchtstromingen in een paar jaar tijd, nadat hogedrukgebieden zestig jaar lang steeds vaker de overheersende westelijke luchtstroming blokkeerden. .

Uiteindelijk zorgde de aangroei van het zee-ijs voor een verstoring van de warme golfstroom, die normaal gesproken warm water vanaf de evenaar naar het noorden brengt. De kou eindigde na ongeveer een eeuw abrupt, toen meer zuidelijke winden weer vat kregen op het systeem.

Drijfhout benadrukt dat daarmee niet is gezegd dat het in de echte Kleine IJstijd ook zo is gegaan. Destijds speelden waarschijnlijk ook variaties in de zonnestraling en vulkaanuitbarstingen. 'Wij laten alleen maar zien dat het spontaan kan gebeuren. Maar ik denk wel dat de kans op dit soort gebeurtenissen groter wordt naar mate je meer triggers in het systeem stopt. Er zit een versterker in het systeem die kleine veranderingen enorm kan uitvergroten.'

Aan de Universiteit Wageningen wijst hoogleraar klimaatdynamica Wilco Hazeleger erop dat plotse afkoelingen al eerder in andere klimaatmodellen zijn gezien. 'Het kan blijkbaar uit zichzelf opeens kouder worden.'

Niet, zo benadrukt ook Hazeleger, dat zo'n mini-ijstijd morgen uitbreekt. 'Maar aan de andere kant: de blokkerende hogedrukgebieden die Sybren beschrijft, komen ook vandaag de dag gewoon voor. Het wordt dan wel moeilijker, maar onmogelijk is het niet.'

,nou ja, dit biedt ook eens een andere blik op de toekomst.
Heb de afgelopen week nog een aantal afleveringen van het programma 'klimaatjagers' teruggekeken. De negatieve toon daarin, is toch wel erg sterk aanwezig. Is er dan nooit iets positiefs te melden? Ontwikkelingen, projecten waar men mee bezig, zie je veels te weinig...