Zwanger... en dan gaat het mis #11

Hier ook een mk gehad en 'goed' mee omgegaan. Voor zover je er goed mee kunt omgaan.
Maar ieder mens is anders, ervaart het anders en doet het anders!
Dat moet de medemens respecteren. Goede bedoeld advies of niet, het kan anders opgevat worden.

Het is allemaal niet niets en emoties en gevoelens kunnen rare dingen met een mens doen.
Hoe de vedere relaties/privéomstandigheden zijn zullen vast een grote rol bij de keuze gespeelt hebben, maar dat zullen wij hier op fok niet weten en dat hoeft ook niet.

Kortom oordelen of iets goed of fout is (ook qua opvatten van de adviezen) met letters vind ik niet echt wat je kan doen!

Waar kan ik het oordeel van Flugeltje lezen? Ik kan het niet vinden namelijk.

Laten we er blij om zijn dat er geen verse miskramen te melden zijn en dat dit topic zo offtopic kan gaan

Hoe is het met de andere dames die na de miskraam nog op een ongesteldheid zitten te wachten?

Ik heb vanochtend voor de zekerheid er toch nog een 2v5-testje tegenaan gegooid. Hartstikke negatief, dus dat is niet de reden dat ik maar niet ongesteld word.
Morgen bruiloft van mijn schoonzusje, dus dan hoef ik in ieder geval de champagne niet af te slaan...
_{(Al gingen we er al vorig jaar van uit dat ik bij dit feestje waarschijnlijk met een bolle buik zou staan, dus er zal vast een slik-momentje komen...)}

Tuktuk, ik heb je in een pm al veel sterkte toegewenst en wil dat hier ook nog even doen. Wat jammer dat jullie relatie het moeilijke jaar niet overleefd heeft. Ik heb geen miskraam meegemaakt, ken jullie niet en weet niet wie er tekort is geschoten, of er iemand tekort is geschoten. Wel ken ik de frustratie en wanhoop van het je niet begrepen, gehoord en gesteund voelen door je partner. De eenzaamheid is soms erger met z'n twee. Ik heb indertijd een punt achter die relatie gezet en dat is het begin geweest van veel mooie, nieuwe dingen. Ik hoop dat die voor jou ook in het verschiet liggen.

tuktuk

Shandaly, hier ook nog steeds hetzelfde, aan het wachten op mijn menstruatie. Ook een paar dagen terug nog een test gedaan, maar geen tweede streep... Gefeliciteerd aan je schoonzusje Ze hebben mooi weer zeg! Lekker aan de champagne jij en genieten hoor, die bolle buik zal er vast ook zijn voor je het weet.

quote:

Op donderdag 24 mei 2012 11:09 schreef Shandaly het volgende:
Laten we er blij om zijn dat er geen verse miskramen te melden zijn en dat dit topic zo offtopic kan gaan

Hoe is het met de andere dames die na de miskraam nog op een ongesteldheid zitten te wachten?

Ik heb vanochtend voor de zekerheid er toch nog een 2v5-testje tegenaan gegooid. Hartstikke negatief, dus dat is niet de reden dat ik maar niet ongesteld word.
Morgen bruiloft van mijn schoonzusje, dus dan hoef ik in ieder geval de champagne niet af te slaan...
_{(Al gingen we er al vorig jaar van uit dat ik bij dit feestje waarschijnlijk met een bolle buik zou staan, dus er zal vast een slik-momentje komen...)}

Veel plezier ondanks slikmoment

quote:

Op vrijdag 25 mei 2012 11:54 schreef bellelena het volgende:

Shandaly, hier ook nog steeds hetzelfde, aan het wachten op mijn menstruatie. Ook een paar dagen terug nog een test gedaan, maar geen tweede streep...

Jammer bellelena

Hallo Dames.

Ik heb mij net aangemeld op de forum, lees al wel even mee.
Ik heb zelf 3 week geleden een miskraam gehad nadat ik ong. 11/12 week zwanger was.

Op zich gaat het wel goed met me maar merk wel dat ik veel behoefte heb aan informatie/lotgenoten.

Bijna iedereen in mijn omgeving wist dat ik zwanger was omdat ik ineens op stapavonden aan de fris was terwijl ik bekent staan als iemand die lekker mee drinkt.
Nu had in zelf niet zo'n behoefte om iedereen te gaan bellen over mijn miskraam en sinds gisteren weet iedereen het en ben ik helemaal plat gebeld.
Omdat ik zelf vooral zit te wachten tot mijn lichaam weer helemaal mijn eigen lichaam is en gewoon weer op cyclus komt viel het dubbel zo hard om iedereen te woord te staan en medeleven te ontvangen.

Ik hoop hier een beetje het gevoel te krijgen dat ik niet de enige ben, niet zielig ben en dat mijn leven gewoon door gaat.
Natuurlijk ben ik er echt wel mee bezig en hoop ik snel een goede zwangerschap te mogen krijgen.

Welkom Damathat

Wat vreselijk voor je dat je dit moet meemaken. Ik hoop dat je hier wat van je af kunt gaan schrijven.
Je bent (helaas) zeker niet de enige. Door mijn miskraam ben ik er pas achter gekomen hoe vaak het voorkomt. De meeste mensen hebben het er niet over.

Zou je je verhaal kwijt willen? Hoe t gegaan is? of heb je het er liever niet over?
Sorry als ik te nieuwsgierig ben

Tja hoe is het gegaan.
Klinkt misschien gek maar ik wist eigenlijk al even dat het niet goed zat.
Eind maart kwam ik er achter dat ik zwanger was omdat ik al 2 weken misselijk was, na 2 week toch maar eens een test gedaan.
Omdat de laatste 2 ongi heel vaag waren de week erop een echo laten maken om te kijken hoe ver ik was. Nu heb ik al best wat echo's gezien (van dieren dan) en ik vond de vrucht er niet goed uitzien en volgens de berekening van de arts zou ik begin maart zwanger zijn geworden terwijl ik zelf had berekend dat ik begin maart innestelingsbloed heb gehad.
Ik moet er even bij zeggen dat ik niet meer in nederland woon en mijn huisarts heeft een echo machine, dus niet bij een specialist een echo laten maken.
Afgesproken dat ik rond 15 mei doorverwezen zou worden naar de gyno, zou dan volgens berekening van huisarts 2 en half maand zijn.
Alleen de week voor de doorverwijzing had ik echt het gevoel dat dingen niet klopte en heb ik tegen mijn vriend gezegd dat het me erg zou verbazen als de echo goed zou zijn.
De gehele week verloor ik wat bruin bloed, niet veel maar toch.
De vrijdag werd ik wakker en had ik een klein beetje helder bloed verloren en later op de dag weer wat helder bloed.
Vriendlief is vrijdag avond gaan stappen en kwam denk ik rond 2 uur 's nachts thuis met zijn dronke koppie.
Zelf ben ik om 3 uur wakker geworden van weeen en verloor ik mijn slijmprop.
Tot 11 uur in de ochtend bezig geweest met weeen, ze kwamen steeds heftiger en sneller op elkaar.
Ik heb geen mooie miskraam gehad maar allemaal stukjes verloren.
Achteraf (halve week later) bleek ik ook niet mooi schoon te zijn en had ik nog een stukje van 3 cm bij 1 bij me.
In overleg met de gyno besloten niet in te grijpen op dit stukje en de natuur zijn gang te laten gaan.

Tja en nu zijn we dus 3 week verder, week niet 100% zeker of ik al schoon ben maar heb even geen zin om weer naar de dokter te gaan.

Maar het is wat je zegt, heel veel mensen praten er niet over al merk ik wel dat ook in mijn omgeving het veel meer voorkomt dan dat ik ooit geweten heb.
Ik ben trouwens 2x eerder zwanger geweest toen ik jong was (ben nu 32) en heb toen abortus laten plegen omdat ik vond dat ik niet in de omstandigheden was om een kind te bieden wat ik zou willen bieden.
Gevoelsmatig was dit mijn eerste echte zwangerschap.

Damathat echt vreselijk voor je hoor

Ik hoop dat je snel schoon bent en weer vooruit kunt gaan kijken.

_{rustig hier, goed teken?}

Damathat, wat heftig je verhaal. Nu maar hopen dat je schoon bent.

Fieder, inderdaad rustig hier. Ikzelf heb wat minder behoefte om mijn verhaal hier te doen. Alles is gezegd en de situatie is niet meer te veranderen. Nu hopen we op een nieuw wondertje!

Damathat, iedereen ervaart een miskraam op een andere manier. Als jij al vlot goed verder kunt en er geen behoefte aan hebt om er veel bij stil te staan, dan is dat aan jou. Maar misschien toch wel prettig om te weten dat je ergens je verhaal kwijt kunt.

Ik heb zelf ook al even niets laten horen. Was namelijk samen met m'n man een weekend weg. Even bijkomen met z'n tweetjes terwijl dochter aan het logeren was (was anders denk ik nog niet zo snel gebeurd). Afgelopen donderdag weer wezen prikken. Het zakt gestaag...nu 7.5; een thuistest zou negatief zijn met die waarde. Ik ben echter nog niet "veilig" als het een mola zou zijn (de pathologie-uitslag van Nijmegen was er nog niet) wat het ook is, vooralsnog gaat het de goede kant op. Veel met m'n man gesproken de laatste dagen en mocht het goed blijken te zijn dan gaan we echt weer opnieuw proberen. Van uitstel word ik volgens mij alleen maar weer bang voor van alles. Voel me op het moment eigenlijk best wel sterk, sterker dan sinds m'n eerste zwangerschap. Dat wil ik vasthouden ook al ben ik best geregeld verdrietig. Eind van de week weer bellen voor de revisie en dan weer een week later opnieuw prikken en nacontrole-afspraak. (en ook wachten op het op gang komen van m'n cyclus)

Damathat Wat naar dat je een miskraam hebt gehad. Op zich fijn dat iedereen om je heen het inmiddels ook weet, maar kan me voorstellen dat het nu nog wat te heftig is om elke keer weer je verhaal aan iedereen te doen. Hopelijk herstelt je lichaam voorspoedig en komt je cyclus mooi weer op gang. Wil je samen met je man/vriend dan weer voor een baby'tje gaan?

Kursor, zie net je berichtje verschijnen en wat fijn dat je jezelf weer sterker voelt. Ik vind het al heel positief om te horen dat je jezelf gewoon alweer zo'n stuk beter voelt. Dat je zelfs al voorzicht met je man hebt gepraat en er weer voor durft te gaan als alles goed blijkt Ik duim nog steeds mee voor een goede uitslag uit Nijmegen

Kursor wat fijn dat het zo goed met je gaat! En dat alle cijfers de goede kant op wijzen. Jammer dat je pathologie-uitslag er nog niet was, nog eventjes geduld hebben.

Ik geloof dat ik er ook klaar voor ben om dit af te sluiten. Ben nog vreselijk bang maar ik zal toch ooit verder moeten als ik een kindje wil. Vrijdag eindgesprek gyn en als dat niks geks oplevert kunnen we meteen diezelfde avond aan de klus

Zal hier wel blijven lurken om anderen te steunen (hoop dat het niet nodig zal zijn natuurlijk)

Kursor fijn dat het beter met je gaat. Ik hoop voor je dat de uitslagen positief zijn! In ieder geval al fijn dat je je beter voelt.


Fieder fijn dat je het gevoel hebt dat je het af kan sluiten en verder kan!

(nee, doe maar niet)

Ik meld me hier intussen dus ook maar een keer. Wist wel van het bestaan van dit topic, maar bleef er liever weg. (nog bedankt voor je pm fieder, heel lief ) ik weet nog niet of ik hier veel ga posten, maar het is fijn dat er zo'n topic bestaat. Al hoop ik dat het niet al te vaak gebruikt hoeft te worden.
Helaas mag ik mezelf nu ook tot het clubje der miskramen rekenen.
Op 8 mei kregen we te horen en te zien dat er geen hartje klopte bij de echo.
Ik heb zitten twijfelen of ik zou wachten tot de miskraam vanzelf zou plaatsvinden, dan wilde ik weer zsm een curretage, dan toch maar de tabletten proberen.
Op maandag 14 mei had ik weer een gesprek bij de gyn en heb ik de tabletten gevraagd. Ik wist nog niet of ik ze zou gaan gebruiken, maar dan had ik ze alvast in huis, just in case.
Dinsdagavond leek het alsof mijn lichaam langzaam iets begon te doen en verloor ik wat bloed. Ik heb toen besloten om woensdagochtend toch de tabletten in te brengen om het een handje te helpen. 's Middags wel flink wat buikpijn en bloedverlies, maar nog niet echt hele erge krampen. Donderdagochtend op hemelvaartsdag de 2de dosis tabletten ingebrachten en weer 's middags begon ineens de flinke krampen en verloor ik ook meer bloed enzo.
's Avonds na het douchen verloor ik het vruchtzakje. Ik voelde een 'blub' en toen lag het in de wc. We hebben het bekeken en later begraven in de tuin. Ik kon het niet over m'n hart verkrijgen om het door de wc te spoelen. Dat bekijken was trouwens niet zo geslaagd. Ik voelde het bloed uit mijn armen trekken, alles begon te tintelen en ik viel bijna flauw. Toen ik op de koude vloer in de badkamer zat moest ik bijna overgeven en keihard huilen. Alle spanning en verdriet kwam er uit op dat moment.

De maandag erna had ik weer controle bij de gyn en toen kregen we gelukkig het beste nieuws wat we op dat moment konden krijgen. Alles zag er goed uit en het was helemaal schoon.

Ik voel me nu lichamelijk wel ok, wel nog vaak moe en bij vlagen verdrietig, maar ik kijk ook uit naar het moment dat ik weer gewoon ongesteld ga worden. Dat voelt voor mij nu als een belangrijk punt waarop ik (hopelijk) verder kan en dit trieste stukje uit ons leven kan afsluiten en definitief een plekje kan geven.

Vulpenballetje

Sterkte damathat
En jij natuurlijk ook nog een portie positieve energie vulpenballetje!

Lees hier regelmatig mee, en stuur wat steun rond in gedachten en PM
_{*mompelt iets met goden verzoeken in dit stadium*}

Stoomwalsmodus...telefoon van het ziekenhuis over de revisie van het weefsel in Nijmegen. Ik heb helaas gelijk gekregen: toch een mola (een complete). Bloedwaarden hCG dalen goed, dus vooralsnog gaat het allemaal de goede kant op. Wel nog een half jaar follow-up nadat ik op 0 (dat blijkt onder de 5 te zijn) zit bij drie achtereenvolgende priksessies. Plannen gaan dus zeker tot 2013 de vriezer in.

Oh nee toch Kursor, toch! Dat moet een zware tegenvaller zijn! Wat goed dat je het extra hebt laten checken, dat wel!
Sterkte met deze klote (pardon) situatie!

Vulpenballetje wat een verhaal meid veel sterkte nog de komende tijd Gek he, naar je menstruatie uitkijken?

Kursor wat vreselijk! Dus toch... Vooral dat je gewoon verkeerd geinformeerd bent!!!
Heel veel sterkte de komende tijd Ik hoop dat het allemaal zo goed mogelijk zal lopen voor jullie.

[ Bericht 0% gewijzigd door Fieder op 31-05-2012 19:32:52 ]

Vulpenballetje

Kursor, blij dat je je vastgebeten hebt in verder onderzoek! ondanks de nare uitslag weet je nu in iedergeval wel dat je gevoelsmatig goed zat en dat het nu gecontroleerd blijft. Toch voor jou een hele dikke knuf!

quote:

Op woensdag 30 mei 2012 16:59 schreef Vulpenballetje het volgende:
Kursor fijn dat het beter met je gaat. Ik hoop voor je dat de uitslagen positief zijn! In ieder geval al fijn dat je je beter voelt.

Fieder fijn dat je het gevoel hebt dat je het af kan sluiten en verder kan!

(nee, doe maar niet)

Ik meld me hier intussen dus ook maar een keer. Wist wel van het bestaan van dit topic, maar bleef er liever weg. (nog bedankt voor je pm fieder, heel lief ) ik weet nog niet of ik hier veel ga posten, maar het is fijn dat er zo'n topic bestaat. Al hoop ik dat het niet al te vaak gebruikt hoeft te worden.
Helaas mag ik mezelf nu ook tot het clubje der miskramen rekenen.
Op 8 mei kregen we te horen en te zien dat er geen hartje klopte bij de echo.
Ik heb zitten twijfelen of ik zou wachten tot de miskraam vanzelf zou plaatsvinden, dan wilde ik weer zsm een curretage, dan toch maar de tabletten proberen.
Op maandag 14 mei had ik weer een gesprek bij de gyn en heb ik de tabletten gevraagd. Ik wist nog niet of ik ze zou gaan gebruiken, maar dan had ik ze alvast in huis, just in case.
Dinsdagavond leek het alsof mijn lichaam langzaam iets begon te doen en verloor ik wat bloed. Ik heb toen besloten om woensdagochtend toch de tabletten in te brengen om het een handje te helpen. 's Middags wel flink wat buikpijn en bloedverlies, maar nog niet echt hele erge krampen. Donderdagochtend op hemelvaartsdag de 2de dosis tabletten ingebrachten en weer 's middags begon ineens de flinke krampen en verloor ik ook meer bloed enzo.
's Avonds na het douchen verloor ik het vruchtzakje. Ik voelde een 'blub' en toen lag het in de wc. We hebben het bekeken en later begraven in de tuin. Ik kon het niet over m'n hart verkrijgen om het door de wc te spoelen. Dat bekijken was trouwens niet zo geslaagd. Ik voelde het bloed uit mijn armen trekken, alles begon te tintelen en ik viel bijna flauw. Toen ik op de koude vloer in de badkamer zat moest ik bijna overgeven en keihard huilen. Alle spanning en verdriet kwam er uit op dat moment.

De maandag erna had ik weer controle bij de gyn en toen kregen we gelukkig het beste nieuws wat we op dat moment konden krijgen. Alles zag er goed uit en het was helemaal schoon.

Ik voel me nu lichamelijk wel ok, wel nog vaak moe en bij vlagen verdrietig, maar ik kijk ook uit naar het moment dat ik weer gewoon ongesteld ga worden. Dat voelt voor mij nu als een belangrijk punt waarop ik (hopelijk) verder kan en dit trieste stukje uit ons leven kan afsluiten en definitief een plekje kan geven.

Vulpenballetje, wat vreselijk verdrietig