Lieve Kursor, ik sluit me volledig aan bij Shandaly. Sterkte!
Hier schrijven mag altijd, ook al vraag jij je af waarom je het doet. Als jij jouw verhaal kwijt wil is dat al reden genoeg om hier te posten.
Met mij gaat het de laatste week wat heen en weer hoe ik me voel. 19 september komt hard dichterbij en wat wil ik die datum graag overslaan. De dag waarop (of nou ja, rond) mijn man en ik papa en mama zouden worden. Het leek steeds zo ver weg, het idee dat we ouders zouden worden. Maar ineens besef ik het en dat doet verrekte pijn.
Is het herkenbaar voor anderen dat die datum moeilijk is?
En de wens voor een nieuwe zwangerschap is zo verschrikkelijk sterk ook. Ik wil nog eens dat gevoel hebben van op straat lopen en bedenken dat ik stiekem het mooiste bij me heb dat ik me kan wensen en dat niemand het nog weet.
En ik word ook steeds geconfronteerd met hoe het had kunnen zijn. Mijn neef die (Uiteraad!) vol trots berichtjes en foto's plaatst van de vorderingen van de zwangerschap van zijn vrouw die 17 september uitgerekend is. Dat maakt het nog extra tastbaar. Ik ben zo blij voor ze maar zie ook erg op tegen het moment dat de baby geboren is..
Nou ja, mijn man en ik zijn aan het kijken een week weg te gaan rond 19 september, een beetje afleiding en even samen zijn.