Episch verhaal over onze Joop
quote:
Weer een andere tactiek: we moesten een jaar of 8 geleden spelen op Vlaardingen 5e klas gemengd zondag. Ik moest tegen een talentje Joop Bos van 12 jaar. Had ik weer; ik heb er toch al een hekel aan om kinderoppas op de tennisbaan te spelen, maar vooral met allemaal vervelende en onwijs chauvinistische ouders langs de baan en een vrouwelijke trainer die denkt dat ze de Nick(ie) Bollettieri van Nederland is. Ik sta me lekker uit te leven, had zin om te tennissen;vijf bakkies koffie op , stond dus te stuiteren als een gek die werd losgelaten waarbij ik de stier was en mijn tegenstander van toen een rode doek. De groundsman is wel vier keer langs gekomen of het niet wat minder kon qua kraters in de veld) Binnen een kwartier was het 5 - 0. Zielig zou je denken, maar ik had gewoon zin om te tennissen, kon niets anders dan hard slaan ook al staat er een klein mannetje voor me; boeiend!!!! Gaat die maar een andere sport uitoefenen na deze zware nederlaag.
Tot dat ventje, die in de tussentijd steeds bedroefder en bedroefder was gaan kijken, ouders waren stil geworden en juichten elk punt wat hij pakte met heel veel kabaal toe, alleen pakte hij geen punten dus gebeurde dat ook niet, maar ik weet zeker dat ze het anders wel hadden gedaan ....
Gaat dat mannetje van 12 toch midden op de baan een potje zitten te janken....... Niet zo maar huilen maar zoals een vrouw die naar de Titanic kijkt en helemaal bezeten is van Leonardo di Caprio en die verdwijnt onder water. Of zoals een man klinkt als die na een dag hard werken naar zijn koelkast loopt en zijn laatste biertje er niet meer ligt of zoals iemand die een cola bij Nico aan de bar wil bestellen en de enige klant die hem voor is net daarvoor 4 tosti’s heeft besteld. En je hebt toch wel zo'n dorst ...... maar goed, je begrijpt me.
Dat mannetje had zulke bulkentranen. Ik voelde me schuldig. Misschien is dat ventje wel alleen goed in tennis, heeft die geen vrienden en is dit het enige wat die kan???? Wat heb ik gedaan.
Na een kwartier getroost te zijn, ik dan, wat ik voelde me daar schuldig, nee dat mannetje natuurlijk, konden we verder en dat deden we dus. Ik ben de ballen maar rustig terug gaan spelen en verrek, hij won een game en er kwam een vuist te voorschijn. Iedereen ging helemaal uit zijn dak want onze Joop had een game. Ik dacht leuk voor hem. Maar wat gebeurde er; ik raakte geen bal meer en dat ventje werd met elk binnengehaald punt fanatieker en fanatieker en fanatieker en fanatieker en fanatieker en . . . kom op ALLEMAAL: F A N A T I E K E K E R!!!!!!!! Ik wist niet wat me overkwam. Denkt hij nou echt dat hij nog gaat winnen ook. Ik hou me in nu. Ik besloot er dus weer wat gas bij te gaan geven, maar mijn gaspedaal weigerde, althans het pedaal niet, maar mijn wiel moest zeker opnieuw uitgelezen en gebalanceerd worden. Iets klopte er niet.
Ik kwam er niet meer in. Vol ongeloof en onrecht bleef ik achter op de baan. De ouders langs de baan waren erger dan voetbalsupporters geworden.
6 jaar later heb ik hem terug proberen te pakken. Hij stond toen rond de top 100 van Nederland en ben ik gaan huilen bij achterstand. Alleen het werkte niet en mensen wezen alleen maar naar hun voorhoofd.