Uit het leven stappen is ook geen optie.quote:Op vrijdag 20 april 2012 10:23 schreef LaLouchi het volgende:
Ik zie enorm op tegen alle feestdagen. Koninginnedag vierden we samen, pinksteren, samen. Zomervakantie met zn drietjes op vakantie. Nooit meer. En ik ben er kapot van. Ik voel me vreselijk verscheurd. Zat net op de fiets en dan betrap ik mezelf erop at ik denk als ik nu onder een auto zou komen zou toch niemand me missen, behalve mijn dochter. Zij is alles wat ik nu nog heb. Verder niks meer. Niemand die van me houd. Geen huis meer straks, vastblijven zitten in dit werk, en eigenlijk heb ik mijn dochter ook maar weinig te bieden. Damn wat een negatieve rot spiraal. Ik zie het echt even niet meer zitten.
Jij voelt exact hetzelfde als ik. Het enige dat ik heb is mijn werk. Ik zie straks als een berg op tegen de weekeinden en de feestdagen. Ik ga om de week naar de psychiater en naar PMT. Als iemand me vraagt hoe het gaat, zeg ik dat het wel goed gaat. Maar het gaat echt kloten, mijn toekomst is een groot zwart gat.quote:Op vrijdag 20 april 2012 10:23 schreef LaLouchi het volgende:
Ik zie enorm op tegen alle feestdagen. Koninginnedag vierden we samen, pinksteren, samen. Zomervakantie met zn drietjes op vakantie. Nooit meer. En ik ben er kapot van. Ik voel me vreselijk verscheurd. Zat net op de fiets en dan betrap ik mezelf erop at ik denk als ik nu onder een auto zou komen zou toch niemand me missen, behalve mijn dochter. Zij is alles wat ik nu nog heb. Verder niks meer. Niemand die van me houd. Geen huis meer straks, vastblijven zitten in dit werk, en eigenlijk heb ik mijn dochter ook maar weinig te bieden. Damn wat een negatieve rot spiraal. Ik zie het echt even niet meer zitten.
Zo voelde ik me ook.quote:Op vrijdag 20 april 2012 10:31 schreef LaLouchi het volgende:
Nee dat doe ik ook niet, omdat ik een kind heb. Vrienden heb ik niet eens, ja had er twee, een daarvan heeft me alsnog laten vallen en trekt nu veel op met mijn ex. De ander wil mijn verdriet niet aanhoren, daar kan ik alleen bij aankloppen als ik vrolijk ben. Ik was zo blij dat ik een gezin had, en nu heb ik niks meer. Gewoon weg, alles is weg.
Elke dag word mijn hart een groter gapend hart, en niemand meer om op terug te vallen. Ik voel me zo vreselijk. Eindelijk alles op een rijtje en van de ene op de andere dag niks meer. Het hoeft voor mij echt even niet meer.
Ja precies. Leeg huis, lege dagen, niks meer. Ik doe ook of het goed gaat, wat een opluchting blabla heb geen zin in medelijden, och wat is ze zielig... Kin omhoog en gaan.. Dat ik compleet gebroken ben valt toch niemand op, zoveel letten ze op mij.. Niet.quote:Op vrijdag 20 april 2012 10:37 schreef Djeez het volgende:
[..]
Jij voelt exact hetzelfde als ik. Het enige dat ik heb is mijn werk. Ik zie straks als een berg op tegen de weekeinden en de feestdagen. Ik ga om de week naar de psychiater en naar PMT. Als iemand me vraagt hoe het gaat, zeg ik dat het wel goed gaat. Maar het gaat echt kloten, mijn toekomst is een groot zwart gat.
Heb je erover na gedacht om met een psycholoog te praten?quote:Op vrijdag 20 april 2012 10:50 schreef LaLouchi het volgende:
[..]
Ja precies. Leeg huis, lege dagen, niks meer. Ik doe ook of het goed gaat, wat een opluchting blabla heb geen zin in medelijden, och wat is ze zielig... Kin omhoog en gaan.. Dat ik compleet gebroken ben valt toch niemand op, zoveel letten ze op mij.. Niet.
Ik heb het altijd zo voor mijn scheur gehad ik dacht, we hebben een huisje gekocht nu komt het goed.. Maar hij trok de stekker eruit en nam al mijn dromen met zich mee. Mij en mijn dochter kapot achterlatend. En wat rest is een onzekere toekomst.
Hou vol. Het komt echt wel goedquote:Op vrijdag 20 april 2012 11:01 schreef LaLouchi het volgende:
Ik heb al hulp. Helpt allemaal niks. Blijf me vreselijk voelen.
Vond ik ook altijd leuk naar de sportschool.quote:Op vrijdag 20 april 2012 11:09 schreef m2012 het volgende:
idd lalouchi..het lijkt allemaal fucked up...maar uit onverwachte hoek komt vast je prins op de witte paard aangelopen. Ik snap jou heel goed hoor, maar wat ik al zei het is heel makkelijk om niks meer te ondernemen...ga eens met je kleine de stad in en let op je zou ongetwijfeld bekenden tegen het lijf lopen. Of ga eens naar die speeltuin in de buurt..doe daar contacten op...Ik heb dan wel geen kind maar ik ga nu fitnessen en voetballen en heb voornamelijk op de fitness veel nieuwe mensen leren kennen, het zijn dan wel geen vrienden maar het begin is er he.
Het is moeilijk om in jezelf te geloven wanneer je zo enorm diep zit, maar alles, echt alles slijt, uiteindelijk zal je onverschillig naar hem worden, en uiteindelijk komt er beterschap, je hebt je dochter, ze zal opgroeien en jij en haar gaan nog zoveel meemaken nu lijkt alles donker en zinloos, maar de tijd gaat toch vooruit, of je je nu slecht of goed voelt, en uiteindelijk kom je er, en wie weet wat je nog op je pad tegenkomt... wat nu onwaarschijnlijk of onmogelijk lijkt kan in de toekomst realiteit zijn... En misschien kijk je hier binnen een jaar wel op terug en denk je ik heb hier echt iets ontweken en ben je blij dat je van hem af bent... en ben je gelukkig met iemand anders en vorm je langzaam weer een gezin, een beter gezin dan dat je met hem had...quote:Op vrijdag 20 april 2012 11:01 schreef LaLouchi het volgende:
Ik heb al hulp. Helpt allemaal niks. Blijf me vreselijk voelen.
Dat valt wel mee...quote:Op vrijdag 20 april 2012 11:13 schreef LaLouchi het volgende:
Ik doe juist heel veel met mijn kleine. Kenissen heb ik ook zat, maar vrienden niet. Mijn hoofd staat ook niet naar vrirnden maken op het moment. Ik.sta op, ik zorg voor mijn kleine, doe.dingen met haar en ga slapen. Dat was het. Leuk leven he..
Oh ja en dan werk ik ook nog tussendoor.
Klinkt inderdaad niet gezond... Ik zag mijn vriendin een keer in de week en een keer in het weekend, voor de rest waren we beiden vrij om te doen en te laten wat we wilden... Elke morgen wel smsje, over de dag een stuk of drie en dan savonds een uurtje ofzo bellen... Was ik best tevreden mee... Mis het ook echt, bah, ik wil haar zo graag bellen, ik doe het niet, ik krijg dan toch iemand aan de andere kant die emotioneel niet meer beschikbaar is, dusjaquote:Op vrijdag 20 april 2012 11:17 schreef dubrillion het volgende:
[..]
Dat valt wel mee...
Ik stond op.... moest WhatsAppen...
Ging werken.... moest WhatsAppen en afspreken waar we aten.. bij mij of bij haar ouders....
Ging vanuit me werk naar huis (als zij nog werkte) dan kwam ze direct naar mij of ik direct naar haar als ze thuis was..... kreeg een WhatsAppje: ''ik ben thuis''.
Eten samen....
's-avonds samen iets doen, behalve als zij iets had....
Naar huis.... moest WhatsAppen.
Voor het slapen nog even bellen en daarna nog wat WhatsAppen.
Als ik dan nog wat naar een ander stuurde....:''je ging toch slapen nadat wij gebeld hadden''
(Kan je zo fijn zien aan WhatsApp )
DAG IN DAG UIT.....
Weet je hoe ik me voelde.... een marionet
Zoiets leek mij ook altijd wat.quote:Op vrijdag 20 april 2012 11:20 schreef Tom84 het volgende:
[..]
Klinkt inderdaad niet gezond... Ik zag mijn vriendin een keer in de week en een keer in het weekend, voor de rest waren we beiden vrij om te doen en te laten wat we wilden... Elke morgen wel smsje, over de dag een stuk of drie en dan savonds een uurtje ofzo bellen... Was ik best tevreden mee... Mis het ook echt, bah, ik wil haar zo graag bellen, ik doe het niet, ik krijg dan toch iemand aan de andere kant die emotioneel niet meer beschikbaar is, dusja
Oh nee dat bedoelde ik niet. Ben echt optecht blij dat jij je zo goed voelt, dat gun ik je echtquote:Op vrijdag 20 april 2012 11:35 schreef dubrillion het volgende:
Sorry het was niet mijn bedoeling om je er rot door te laten voelen
Dankje LaLouchi.quote:Op vrijdag 20 april 2012 12:06 schreef LaLouchi het volgende:
[..]
Oh nee dat bedoelde ik niet. Ben echt optecht blij dat jij je zo goed voelt, dat gun ik je echt
Tis voor mij nu alleen ff anders, de vrijheid die jij nu koesterd is mijn kooi, om het maar even te illustreren.
Dat begrijp ik.quote:Op vrijdag 20 april 2012 12:22 schreef LaLouchi het volgende:
Ja klopt. Dat gevoel heb ik nu dus de hele tijd. Al is het vandaag wel erg rampzalig hoor. Of tenminsye vanmorgen. Gaat nu wel weer iets beter. Het is gwn erg moeilijk allrmaal
Je hebt gelijk, tuurlijk, maar mn emoties zijn niet stabiel de laatste tijd, maar je hebt gelijkquote:Op vrijdag 20 april 2012 17:17 schreef Wanderingwhy het volgende:
@Tom: als je al begint te pushen met de vraag of het definitief is kun je je toch wel voorstellen dat je een verdedigend antwoord krijgt.
Wat is er mis met gewoon een leuke tijd maken net zoals vroeger?
Op het tweede deel van je post geef ik een ogenschijnlijk lullig antwoord, no offence, maar denk er eens over na:
Lees eens wat posts van @thatday door. Zij maakt het uit en haar ex zei toedeledokie, liep niet achter haar aan en begon te feesten. Zij zit er nu mee en wil hem graag terug....
Nee Tom heeft dat niet gelezen en weet als ervaringsdeskundige (wat zeiden diverse mensen hier al tegen jou over de mogelijke impact van die reis voor haar? dat het mogelijk erg veel was en dat ze tijd nodig had?).....nee Tom weet dat je dan de liefde die er mogelijk nog is kunt terugwinnen door zware gesprekken te voeren, haar geen tijd en ruimte te geven en haar duidelijk te maken dat hij er niets van begrijpt, oftewel de schuld ligt bij haar....
Weer bij zinnen?
Tuurlijk loopt de liefde niet weg als er liefde is (!). Maar je bent nu wel meer met jezelf bezig en zelf antwoorden willen hebben dan goed is. Jij wilt dus zij moet maar. Geef haar ruimte en vooral: geef jezelf ook eens wat rust en ruimte
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |