De kunst van het loslaten van je ex #197

quote:

Op vrijdag 13 april 2012 09:37 schreef LaLouchi het volgende:
Ik heb net even lopen zoeken op internet, maar ik kan er niks over vinden. Wat gebeurd er als je ontkent dat je verdrietig bent? Mijn ex doet tegenover iedeteen alsof hij blij is dat hij van me af is. Tegen mij zei hij echter zeichzelf elke avond in slaap te huilen... Is dat dan mij willen manupileren, aangezien hij zo gelukkig overkomt bij de rest? En met welk diel? Waarom zou hij me nu nog willen manupileren als dat zo is? En als dat niey zo is, waarom doet hij net of hij gelukkiger zo is..? Mochten jullie er wat over weten, hoor ik dat graag

Ontkenning van behoefte.

De mens heeft diverse afweerlagen.

Kindbewustzijn
Primaire afweer > overleven
Valse hoop > Als ik maar verander
Valse macht > Als de ander maar veranderd
Ontkenning van behoeften > het doet me niets, het maakt me niet uit, het raakt me niet, ik heb het niet nodig etc etc.

Gat van ontkenning naar KB is de grootste... in die val worden mensen ook gek en/of draaien ze door.

We weten toch allemaal, mensen die vooral verkondigen een fantastisch leven te hebben en hoe goed het wel niet met hun gaat... dat diezelfde mensen dood ongelukkig van binnen zijn.

http://www.aan-de-basis.n(...)weermechanismen.html

Daar staat ook een hoop in.

quote:

Op vrijdag 13 april 2012 12:26 schreef ManageTheAnger het volgende:

[..]

Ontkenning van behoefte.

De mens heeft diverse afweerlagen.

Kindbewustzijn
Primaire afweer > overleven
Valse hoop > Als ik maar verander
Valse macht > Als de ander maar veranderd
Ontkenning van behoeften > het doet me niets, het maakt me niet uit, het raakt me niet, ik heb het niet nodig etc etc.

Gat van ontkenning naar KB is de grootste... in die val worden mensen ook gek en/of draaien ze door.

We weten toch allemaal, mensen die vooral verkondigen een fantastisch leven te hebben en hoe goed het wel niet met hun gaat... dat diezelfde mensen dood ongelukkig van binnen zijn.

http://www.aan-de-basis.n(...)weermechanismen.html

Daar staat ook een hoop in.

En wanneer ga je dan doorkrijgen dat je verkeerd bezig bent? Als je kan dealen met de pijn diet het doet...? Pff.. Hij is dood ongelukkig, mijn dochter ook, en met mij gaat het.iets beter. Heb ook wel vlagen van ongelukkig zijn, maar die laat ik ook toe.. Hoe dring je.tot.zo iemand door.. Moeilijk hoor..

quote:

Op vrijdag 13 april 2012 12:31 schreef LaLouchi het volgende:

[..]

En wanneer ga je dan doorkrijgen dat je verkeerd bezig bent? Als je kan dealen met de pijn diet het doet...? Pff.. Hij is dood ongelukkig, mijn dochter ook, en met mij gaat het.iets beter. Heb ook wel vlagen van ongelukkig zijn, maar die laat ik ook toe.. Hoe dring je.tot.zo iemand door.. Moeilijk hoor..

Daar moet jij niet mee bezig zijn.

Jij moet bezig met jezelf zijn... hoe het met jou gaat, hoe jij je voelt, en wat jij wil dat er gaat gebeuren in jou leven.

Niet bezig houden met de ander.... wat de ander doet heeft geen invloed op jou ik. Jou ik is er nog steeds ook als de ander niet meer bestaat. De Ik komt boven de ander.

Ik heb dus het gevoel dat ik niet verder kan nu, omdat het niet is afgesloten. En het is dus niet afgesloten imdat hij die kille houding aanneemt en zichzelf verdoofd.. En dit voelt mijn dochter, en daar word ze ongelukkig van. Ik krijg hem niet wakker geschud, ik hoop zo dat hij breekt, dat zou tenminste iets zijn. Niet voor mij, maar voor haar.

quote:

Op vrijdag 13 april 2012 12:38 schreef LaLouchi het volgende:
Ik heb dus het gevoel dat ik niet verder kan nu, omdat het niet is afgesloten. En het is dus niet afgesloten imdat hij die kille houding aanneemt en zichzelf verdoofd.. En dit voelt mijn dochter, en daar word ze ongelukkig van. Ik krijg hem niet wakker geschud, ik hoop zo dat hij breekt, dat zou tenminste iets zijn. Niet voor mij, maar voor haar.

"omdat hij die kille houding aanneemt en zichzelf verdoofd.."

"Ik krijg hem niet wakker geschud, ik hoop zo dat hij breekt, dat zou tenminste iets zijn. Niet voor mij, maar voor haar."

Ik ga heel flauw doen, maar het is hij, hij, hij, hij, hij,

Waar ben jij?

Dat HIJ die kille houding aanneemt, heeft geen invloed op jou IK. Je kan er chagrijnig door worden, of je onprettig voelen, maar dan is het zaak om niets te doen en te voelen... waarom gebeurd dit, waarom laat ik hem mijn gemoedstoestand bepalen, want ik kan immers zijn gemoedstoestand ook niet bepalen....

Dat je hoopt dat hij breekt... tja wat je de ander gunt, gun je jezelf ook... dat moet je helemaal niet willen. Als jij sterk bent, en je leven op de rit hebt, dan pas kan je nagaan of je hem wel of niet in je leven wil.

Als hij nu weer in je leven komt, dan gaat hetzelfde gebeuren zoals de situatie was (uit vertrouwen zal ik dat hier niet uitgebreid gaan posten maar je snapt me wel ;-))

Wat betreft het hard zijn naar je dochter, en geen ruimte laten e.d..... ja dat keur ik ook absoluut niet goed... maar dat is zijn leven zijn keus en zijn verantwoordelijkheid.... hij is en blijft haar vader en die kan je niet ontnemen.... er is vrij weinig wat je daar aan kan doen en ik begrijp dat die machteloosheid killing voor je is..... ik zal niet degene zijn die zegt dat je stappen moet ondernemen, dat is niet aan mij want ik ben geen maatschappelijk werker en ook geen psycholoog

Vanmorgen was ik bij de maatschappelijk werker en die zegt eigenlijk hetzelfde als jij mbt mijn dochter. Hij zegt jij hebt haar levensgeluk niet volledig in de hand, slechts voor 50%, en natuurlijk mag je je mening geven, maar hij heeft evenveel te zeggen, dus als die mening niet klopt dan moet je het hem. Zijn manier laten doen en de consequenties die zijn dan voor hem. Dat zal ze jou echt niet kwalijk geen nemen. En dat is natuurlijk ergens ook wel zo, maar het doet me zoveel zeer dat ik 'afstand' moet gaan nemen van een gedeelte opvoeding, namelijk zijn kant van de opvoeding. Ik raap telkens de brokstukken weer bij elkaar, en da doet me zeer. Maatschappelijk werker zei dat ze me daar later dankbaar voor zal zijn, zolang ik ze maar 'laat'.... Tja loslaten dus, moet een knop om. Mag het een keer aangeven en dan moet het aan hem zijn wat hij daarmee doet. Moet het niet naar mijn hand willen zetten.

Tja waar ik zelf ben.. Ik weet het niet.. Maak me altijd meer druk om andere mensen, zelf kom ik later wel denk ik altijd. Maar ik zie ook wel in dat het nu juist zaak is mijn leven zonder aan hem te denken op te bouwen. Niet meer denken wat zou hij hiervan vinden, wat doet hij, wat denkt hij, enz.
Maar dat ook daadwerkelijk doen als je zelf vind dat je er niet zo toe doet is moeilijk. Moet hem gaan draaien in mijhoofd naar wat wil ik, en als die vraag komt, wat wil ik, dan weet ik het niet.

Ik wil gelukkig zijn, maar ben ik dat met hem? Lang niet altijd, maar ook niet ongelukkig.. Voelde me vooral veilig bij hem denk ik. Moet ik dat willen? Ik hou van hem, maar hij heeft me pijn gedaan. Ik hem ook. Misschien is het inderdaad gewoon teveel geweest, maar ook daar moet ik nu niet aan denken. Ik moet de relatie loslaten, mijn leven opbouwen, alleen, en dan later terug kijken wat ik wil. Wat wij willen.

Moeilijk... Maar dit is wat moet gebeuren. Ik moet sterk worden, aan mezelf blijven werken, zelfvertrouwen kweken. Ik moet mezelf terug vinden...

"Ontkenning van behoeften (OvB)
Het kind zegt dat het helemaal niet erg is dat het niet krijgt wat het nodig heeft en zegt ook tegen zichzelf dat het niets nodig heeft.

Als volwassene leidt dit tot:
Wegredeneren van je eigen behoeften.
Wegstoppen van je gevoelens.
Verdoven van gevoelens, door roken, drinken, eten, te veel werken.
Uitstellen en vermijden.


Ons gedrag, ons handelen nu, zijn verbonden met ons verleden, met positieve, minder positieve en zelfs negatieve ervaringen. Die ervaringen zijn op hun beurt weer verbonden met allerlei zintuiglijke waarnemingen en gevoelens. Bij al ons denken en handelen borrelen ze onvermijdelijk weer op. Bewust, maar veel vaker onbewust. Wanneer er een bewuste of onbewuste verbinding is met een negatieve ervaring in het (verre) verleden, ervaren we dat ook in het nu als onaangenaam omdat onze afweermechanismen in werking treden."

bron:
http://www.psychoadvies.nl/werken-met-afweermechanismen.html

quote:

Op vrijdag 13 april 2012 13:14 schreef ManageTheAnger het volgende:
"Ontkenning van behoeften (OvB)
Het kind zegt dat het helemaal niet erg is dat het niet krijgt wat het nodig heeft en zegt ook tegen zichzelf dat het niets nodig heeft.

Als volwassene leidt dit tot:
Wegredeneren van je eigen behoeften.
Wegstoppen van je gevoelens.
Verdoven van gevoelens, door roken, drinken, eten, te veel werken.
Uitstellen en vermijden.


Ons gedrag, ons handelen nu, zijn verbonden met ons verleden, met positieve, minder positieve en zelfs negatieve ervaringen. Die ervaringen zijn op hun beurt weer verbonden met allerlei zintuiglijke waarnemingen en gevoelens. Bij al ons denken en handelen borrelen ze onvermijdelijk weer op. Bewust, maar veel vaker onbewust. Wanneer er een bewuste of onbewuste verbinding is met een negatieve ervaring in het (verre) verleden, ervaren we dat ook in het nu als onaangenaam omdat onze afweermechanismen in werking treden."

bron:
http://www.psychoadvies.nl/werken-met-afweermechanismen.html

Doe ik het zelf ook..? maar ik laat wel mijn gevoelens toe hoor, verdriet, boosheid etc.. Klopt dan toch niet helemaal? Ik negeer alleen wat ik eigenlijk zelf wil, welke kant ik op wil, laat een ander voorgaan en denk dan een keer aan wat ik wil..

quote:

Op vrijdag 13 april 2012 13:09 schreef LaLouchi het volgende:
1. Vanmorgen was ik bij de maatschappelijk werker en die zegt eigenlijk hetzelfde als jij mbt mijn dochter. Hij zegt jij hebt haar levensgeluk niet volledig in de hand, slechts voor 50%, en natuurlijk mag je je mening geven, maar hij heeft evenveel te zeggen, dus als die mening niet klopt dan moet je het hem. Zijn manier laten doen en de consequenties die zijn dan voor hem. Dat zal ze jou echt niet kwalijk geen nemen. En dat is natuurlijk ergens ook wel zo, maar het doet me zoveel zeer dat ik 'afstand' moet gaan nemen van een gedeelte opvoeding, namelijk zijn kant van de opvoeding. Ik raap telkens de brokstukken weer bij elkaar, en da doet me zeer. Maatschappelijk werker zei dat ze me daar later dankbaar voor zal zijn, zolang ik ze maar 'laat'.... Tja loslaten dus, moet een knop om. Mag het een keer aangeven en dan moet het aan hem zijn wat hij daarmee doet. Moet het niet naar mijn hand willen zetten.

2. Tja waar ik zelf ben.. Ik weet het niet.. Maak me altijd meer druk om andere mensen, zelf kom ik later wel denk ik altijd. Maar ik zie ook wel in dat het nu juist zaak is mijn leven zonder aan hem te denken op te bouwen. Niet meer denken wat zou hij hiervan vinden, wat doet hij, wat denkt hij, enz.
Maar dat ook daadwerkelijk doen als je zelf vind dat je er niet zo toe doet is moeilijk. Moet hem gaan draaien in mijhoofd naar wat wil ik, en als die vraag komt, wat wil ik, dan weet ik het niet.

3. Ik wil gelukkig zijn, maar ben ik dat met hem? Lang niet altijd, maar ook niet ongelukkig.. Voelde me vooral veilig bij hem denk ik. Moet ik dat willen? Ik hou van hem, maar hij heeft me pijn gedaan. Ik hem ook. Misschien is het inderdaad gewoon teveel geweest, maar ook daar moet ik nu niet aan denken. Ik moet de relatie loslaten, mijn leven opbouwen, alleen, en dan later terug kijken wat ik wil. Wat wij willen.

Moeilijk... Maar dit is wat moet gebeuren. Ik moet sterk worden, aan mezelf blijven werken, zelfvertrouwen kweken. Ik moet mezelf terug vinden...

1.: Tja, valt me niets tegen dan dat we hetzelfde denken..... Als het te ver gaat, dan aan de rem trekken, anders laten.

2. natuurlijk is het moeilijk... eerst door de shit om beter te worden.... Je was aan hem gewend, en aan je leven gewend en dat bied nu weer nieuwe kansen en uitdagingen voor je nou het klaar is.... Wat betreft gedachten, dat heb ik je al verteld wat je moet doen... omdraaien die hap en weer focussen naar het nu... naar jou.

3. Of je wel of niet gelukkig met hem bent, is niet belangrijk... het is belangrijk of jij gelukkig met jezelf bent... en met je dochter bent.... wanneer je eigen leven precies gaat zoals je wil, en je van je eigen leven houd, dan pas heb je de ruimte om van een ander en zijn leven te houden.

Thnx dr. MTA u bent wijs

quote:

Op vrijdag 13 april 2012 13:16 schreef LaLouchi het volgende:

[..]

Doe ik het zelf ook..? maar ik laat wel mijn gevoelens toe hoor, verdriet, boosheid etc.. Klopt dan toch niet helemaal? Ik negeer alleen wat ik eigenlijk zelf wil, welke kant ik op wil, laat een ander voorgaan en denk dan een keer aan wat ik wil..

Geen idee, ik kan niet over jou oordelen.... Ik kan niet voor jou boksen.... ik kan niet voor jou grasmaaien... ik kan je helpen maar jij moet het doen Jij moet op die bank zitten en niets doen en voelen... hou ik mezelf voor de gek? voel ik dit echt? etc

"Ik negeer alleen wat ik eigenlijk zelf wil, welke kant ik op wil, laat een ander voorgaan en denk dan een keer aan wat ik wil.."

Daar dus mee stoppen, omdraaien en naar jezelf richten... wat wil ik? Wat vind ik belangrijk? Wat moet ik nu doen, om mij morgen beter te voelen? etc etc. Daarna pas de ander

quote:

Op vrijdag 13 april 2012 13:25 schreef LaLouchi het volgende:
Thnx dr. MTA u bent wijs

quote:

Op vrijdag 13 april 2012 13:26 schreef ManageTheAnger het volgende:

[..]

Geen idee, ik kan niet over jou oordelen.... Ik kan niet voor jou boksen.... ik kan niet voor jou grasmaaien... ik kan je helpen maar jij moet het doen Jij moet op die bank zitten en niets doen en voelen... hou ik mezelf voor de gek? voel ik dit echt? etc

"Ik negeer alleen wat ik eigenlijk zelf wil, welke kant ik op wil, laat een ander voorgaan en denk dan een keer aan wat ik wil.."

Daar dus mee stoppen, omdraaien en naar jezelf richten... wat wil ik? Wat vind ik belangrijk? Wat moet ik nu doen, om mij morgen beter te voelen? etc etc. Daarna pas de ander

Ja je hebt gelijk
Morgen ga ik naar een vriendin met de hondjes wandelen, en morgenavond ga ik uit met mijn zusje, dat wil ik, en dat maakt mij nu even gelukkig. Mijn eigen tijd indelen, en zelf weten wat ik ga doen.

quote:

Op vrijdag 13 april 2012 13:31 schreef LaLouchi het volgende:

[..]

Ja je hebt gelijk
Morgen ga ik naar een vriendin met de hondjes wandelen, en morgenavond ga ik uit met mijn zusje, dat wil ik, en dat maakt mij nu even gelukkig. Mijn eigen tijd indelen, en zelf weten wat ik ga doen.

Kijk eens! Helemaal goed.

En als je morgen nou daar bent, en je voelt je even down... dan kan je het omdraaien door te zeggen (mickeys heeft zoiets ook tegen mij gezegd laatst) "Ik ben nu hier met mijn vriendin lekker met de hondjes aan het lopen" punt... meer niet.... dan blokkeer je de gedachte naar hem ;-)

Klinkt als een heel leuk weekend!

Kleine kanttekening... je weet niet of het je gelukkig maakt... je kan je ook super ongelukkig voelen terwijl je daar bent in de kroeg bijv.

Op z'n beloop laten, niet over nadenken, gewoon beleven.... en hoe je je morgen voelt onder de situatie, dat zie je morgen dan wel... niet alvast van te voren dingen invullen :p lekker laten gebeuren zoals het komt ;-)

Ik meld me ook maar even, het is al een tijd geleden half juli is het een jaar geleden dat ik mijn (ex) vriend betrapt heb na 3,5 jaar met zijn huisgenootje. Moet het gewoon even van me af schrijven.

de eerste maanden ben ik best wel kapot geweest heb me zo vies en gebruikt gevoel. De laatste 4 maanden ging het eigenlijk super goed, lekker met mijn eigen dingen bezig, beetje rond flirten moet zeggen dat de vrijheid heel lekker is.

Maar vorige week had ik even een terugval. Baal er ontzettend van omdat het zo lekker ging. Door gezeik thuis kwam alles weer naar boven, het was vorig weekend ook precies een jaar geleden dat ik aan hem heb gevraagd of hij haar leuk vond wat hij natuurlijk ontkende Was weer even janken maar vooral ook kwaad op mezelf omdat ik er mezelf ging vragen waar het mis was gegaan en wat er met de jongen is gebeurd die ik zo leuk vond.

Nu gaat het wel weer goed maar blijf me afvragen waarom ik toch weer alles ging ophalen. Het maakt uiteindelijk ook niet zo veel uit. Maar stiekem hoop ik dat er iets als Karma bestaat en of het nu morgen, over een maand of over 10 jaar gebeurd. Zou zo fijn zijn als hij ook een keer die klap krijgt.

Zo dat moest het even kwijt

quote:

Op vrijdag 13 april 2012 14:18 schreef Ditty het volgende:
Ik meld me ook maar even, het is al een tijd geleden half juli is het een jaar geleden dat ik mijn (ex) vriend betrapt heb na 3,5 jaar met zijn huisgenootje. Moet het gewoon even van me af schrijven.

de eerste maanden ben ik best wel kapot geweest heb me zo vies en gebruikt gevoel. De laatste 4 maanden ging het eigenlijk super goed, lekker met mijn eigen dingen bezig, beetje rond flirten moet zeggen dat de vrijheid heel lekker is.

Maar vorige week had ik even een terugval. Baal er ontzettend van omdat het zo lekker ging. Door gezeik thuis kwam alles weer naar boven, het was vorig weekend ook precies een jaar geleden dat ik aan hem heb gevraagd of hij haar leuk vond wat hij natuurlijk ontkende Was weer even janken maar vooral ook kwaad op mezelf omdat ik er mezelf ging vragen waar het mis was gegaan en wat er met de jongen is gebeurd die ik zo leuk vond.

Nu gaat het wel weer goed maar blijf me afvragen waarom ik toch weer alles ging ophalen. Het maakt uiteindelijk ook niet zo veel uit. Maar stiekem hoop ik dat er iets als Karma bestaat en of het nu morgen, over een maand of over 10 jaar gebeurd. Zou zo fijn zijn als hij ook een keer die klap krijgt.

Zo dat moest het even kwijt

Karma bestaat, ik geloof er iig in! Ik ken je gevoel...Bij mij is het nu 3 maanden geleden. Eerst totaal van de wereld, toen ging het een tijdje erg goed en heb de laatste week weer een terugval, een beetje om dezelfde reden...Zij gaat lekker door met haar leventje, en dat doet mij gewooon heel veel pijn..

quote:

Op vrijdag 13 april 2012 14:40 schreef sawadie het volgende:

[..]

Karma bestaat, ik geloof er iig in! Ik ken je gevoel...Bij mij is het nu 3 maanden geleden. Eerst totaal van de wereld, toen ging het een tijdje erg goed en heb de laatste week weer een terugval, een beetje om dezelfde reden...Zij gaat lekker door met haar leventje, en dat doet mij gewooon heel veel pijn..

En hoe voel je je NU?

;-)

'De regering biedt ‘een 2e huwelijksreis’ aan voor echtparen die dreigen te gaan scheiden. Ook worden huwelijksadviseurs betaald om echtparen te redden, melden Maleisische media.'

Ik zit met een dilemma... Wat doe je met sieraden die je van je ex hebt gehad? Ik heb hier wel voor een paar honderd euro liggen. Ze liggen hier maar in een kastje te branden, ik wil ze eigenlijk kwijt. Weggeven of verkopen voelt niet goed. Heel dramatisch in de zee gooien a la Titanic?

@la vita; waarom zou je ze niet gewoon houden? Stop ze even weg voor een maandje of zo en als je ze dan nog kwijt wil kun je er nog eens over na denken.

nog even een tip voor de mensen onder ons die met een scheiding te maken hebben;

www.cambriana.nl

quote:

Op vrijdag 13 april 2012 22:10 schreef La_Vita het volgende:
Ik zit met een dilemma... Wat doe je met sieraden die je van je ex hebt gehad? Ik heb hier wel voor een paar honderd euro liggen. Ze liggen hier maar in een kastje te branden, ik wil ze eigenlijk kwijt. Weggeven of verkopen voelt niet goed. Heel dramatisch in de zee gooien a la Titanic?

Merendeel bewaren voor later, misschien ben je dan blij dat je het niet weggedaan hebt of eventueel naar een goudsmid gaan die er misschien iets heel mooi nieuws van kan maken.

Mijn trouwring doe ik bijvoorbeeld niet weg, maar ik ga die door laten knippen en dan "gebroken/versprongen" weer aan elkaar laten maken. Symbolisch dus omdat de trouwerij ook heel symbolisch is geweest in Italie waar ik nog steeds met veel liefde naar terug kijk. (datum was: 20-09-2009)

Ik zou het ook nog bewaren, straks gooi je het weg en heb je spijt!

Vandaag is het 6 jaar geleden dat ik iets met mijn ex kreeg.. Helaas komt bijna ook het volgende jubileum en dat is dat ik erachter kwam dat ze vreemd ging.. Al was dat pas vorig jaar.. Dubbele gevoelens dus

Ach niet aan denken.
Al zal ik deze data nooit vergeten ben ik bang! Het zijn beide bijzondere dagen die ik ook om andere redenen niet snel zal vergeten.